Charyl Chappuis Fan Fiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 42

ชัปปุยส์กับอันดามัน..รู้สึกแปลกๆ...เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างรอบๆตัวมันดูเงียบไปหมด แม้แต่วิลเลี่ยมองครักษ์ที่คอยติดตามอันดามันก็หายตัวไปด้วย ..เซเรน่า และคนอื่นๆก็ด้วย....

ทั้งสองเดินทางมาเกาะดอกไม้โดยลำพัง..

ปลาโลมายังกระโดด เล่นน้ำ ...ชัปปุยส์เห็นโลมาสีชมพูตัวที่เคยช่วยชีวิตเค้าไว้แล้วน้ำตาไหล ไม่คิดว่าจะได้เจอมันอีก เค้าภาวนาว่า ขอให้มันชีวิตยืนยาว ไปจนลูกๆเค้าโต ..อยากให้ลูกๆได้เห็นมันด้วย เพราะมันเป็นปลาโลมาที่สวยมากจริงๆ ...

"ชัปปุยส์...ดูดิ...มันจำนายได้ "

"มันน่ารักที่สุดเลยอันดามัน ..น่ารักมากๆ "

"ช่าย...มันคาบกางเกงนายเอาไว้ ฮ่าๆๆๆ"  อันดามันหัวเราะเสียงดังชัปปุยส์ได้แต่หน้าแดง

"เธอมัน..... "

"คนโป๊ๆๆๆๆๆ"

"เธอตกหลุมรักชั้นตอนเธอเห็นชั้นโป๊ใช่มั้ยล่ะรู้หรอกน่า "

"คนกำลังจะตาย..นายตัวซีดน้ำเต็มท้อง ไม่มีใครไปมีอารมณ์ตกหลุมรักนายหรอก  "

"จริงอ่ะ ....แน่ใจนะ "  ชัปปุยส์พูดพลางโอบเอวอันดามันด้วยความรัก นึกถึงตอนนั้นแล้วทั้งตลก ทั้งตกใจ แล้วก็ บอกไม่ถูก ไม่คิดว่า เด็กคนนั้น จะกลายมาเป็นคนรักของเค้าไปได้ ....แค่ระยะเวลาไม่กี่เดือนผ่านเรื่องดีไม่ดีเฉียดเป็นเฉียดตายด้วยกันมาเยอะจริงๆ ..

"ชั้นรักเธอจังเลยอันดามัน "

"ชั้นก็รักเธอที่สุดชัปปุยส์ ...."

"เรามีลูกด้วยกันมั้ย "

"ชัปปุยส์.....ชั้นอยากมีลูกกับนายที่สุด "

"ชั้นพูดเล่นน่า...ไว้เธอเรียนจบก่อน...เนอะ อีกแค่ 4 ปีเอง งั้นเธอไม่ต้องเรียนต่อก็ได้ ฮ่าๆๆ"

"ยังไงก็ต้องเรียน ... พ่อยังเรียนไม่จบปริญญาตรี ขอแม่จบซักคนเถอะเนอะ "

"เด็กดี... มารับรางวัล...."  เค้าจูบเบาที่ริมฝีบากบางๆ


ชัปปุยส์จำเรื่องที่เกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆกับอันดามันได้มากกว่าระยะเวลา 5 ปีที่อยู่กับโซเฟียซะอีก  ..
อันดามันหมือนคนที่มองตาก็รู้ใจ คุยอะไรก็เข้าใจง่าย ...ส่วนโซเฟีย เธอมีแต่ความหวาดระแวงและไม่เคยไว้ใจเค้าเลย  โซเฟียรักเค้ามาก แต่มันเป็นความรักที่ไม่อยากให้ใครเข้่าใกล้เค้า แม้แต่แฟนคลับโซเฟียก็หึงได้ไม่เว้น  ต่างจากอันดามัน ที่เค้ามีแต่ความสบายใจ ถึงจะงอนบ้าง แต่อันดามันดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าโซเฟีย แถมบางครั้งเข้มเข็งมากกว่าเค้าซะอีก .. อันดามันเหมาะจะอยู่กับเค้า ส่วนโซเฟียเธอเหมาะที่จะเป็นเพื่อนที่ดีมากกว่า ...

ชัปปุยส์นึกถึงผู้หญิงทุกๆคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเค้า  โซเฟีย ฮยอนอา และ..ที่เค้าหดหู่ใจที่สุด คือเดือนดารา  ถึงเดือนดาราจะร้ายยังไง เธอก็เป็นแฟนคลับของเค้า เธอรักเค้า

เสียงเรียกให้ช่วยของเดือนดารายังก้องอยู่ในหูของชัปปุยส์ตลอด ฝันร้ายมาจนถึงตอนนี้มันไม่เคยจางหายไปเลย เค้าเองไม่ได้ไม่รู้สึกผิด ... แต่เค้าต้องเลือกอันดามัน ...

แม้ว่าในวันนั้นอันดามันจะเป็นคนดีรึไม่ดี .... แต่ชัปปุยส์ก็รักอันดามันและไม่มีวันจะปล่อยมือจากเธอเป็นอันขาด

"คิดอะไรอยู่ " อันดามันถามชัปปุยส์เพราะเห็นเค้านิ่งเงียบเอาแต่มองดูหน้าผาที่ อันดามันเกือบจะตกคราวที่มาเกาะครั้งที่แล้ว

"เปล่าหรอก "

"พี่เดือนดาราใช่มั้ย "

"กำลังคิดเหมือนกันใช่มั้ย" ชัปปุยส์มองตาอันดามัน มือเค้าเอื้อมไปจับผมสั้นๆที่ถูกเดือนดาราหั่นด้วยความสงสาร

"อยากให้เป็นเหมือนในหนังเนอะ พี่เดือนไม่ตายมีคนมาช่วย แล้วคนนั้นก็เป็นชายหนุ่มรูปหล่อ  ตอนท้ายก็รักกันแต่งงานกัน มีลูก มีความสุขแฮ็ปปี้ ฮ่าๆๆ"

"เด็กชั่งฝัน.... เป็นแบบนั้นจริงๆก็ดีสิ ตกลงมาสูงขนาดนั้นแล้วข้างล่างนั่นเป็นน้ำลึกด้วยไม่ใช่เหรอ แค่กระแทก กับน้ำก็......"  ชัปปุยส์ไม่อยากจะคิดต่อ


"เหมือนเราจะลืมเรื่องพี่เดือน แต่จริงๆมันไม่เป็นแบบนั้นเนอะ มันยังอยู่ในใจ... ขอให้พี่เดือนไปสู่สุขติด้วยเถิด "

อันดามันหลับตาอธิษฐาน.... ทำไมนะในใจของหญิงสาวกลับมีความรู้สึกว่าเดือนดารายังไม่ตาย....

ชัปปุยส์เห็นอันดามันหลับตาเค้าเลยขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่....   "ชั้นกำลังอธิษฐานอยู่นะ"


"อยากหอม..ฮ่าๆๆๆ"

"นายมันไม่เคยพอ..โรคจิตตลอดเวลาจริงๆ"

"รู้ก็สายแล้วล่ะเจ้าหญิงอันดามัน....ฝ่าบาทต้องทรงอยู่กับคนโรคจิต.... " เค้าทำหน้าหื่น "  แต่โชคดีตรงที่ผมเป็นคนโรคจิตที่หล่อที่สุดในโลก  ฮึๆๆๆๆๆ"


"อย่าทำหน้าแบบนั้น................. ขนลุก....." อันดามันดันตัวชัปปุยส์

"ชอบใช่มั้ยล่ะ" เค้ายังยิ้มหวาน

"นี่มันบนเรือนะ "

"บนเรือแล้วไง....อยากลองบนเรืออ่ะยังไม่เคยคงตื่นเต้นดี ...นะ....." เค้าดึงตัวอันดามันไปจูบ


"ชัปปุยส์....."

"ครับ...."

"จูบชั้นอีก...."  อันดามันบอกยิ้มๆแต่อีกฝ่ายกับเม้มปาก

"อึๆๆๆๆ" เค้าส่ายหน้า

"ชัปปุยส์ จูบชั้นเดี๋ยวนี้"

".........................."

"แกล้งใช่มั้ย......" อันดามันเอามือแกะแงะริมฝีปากของเค้า

"จูบเองดิ....."

"ชั้นรักเธอ...."

"ชั้น.....ไม่รักเธอ....."

"จริงอ่ะ...."

"เธอ...เป็น....เป็นเมียของชั้นนะอันดามัน...."  ชัปปุยส์น้ำรื้น อันดามันกอดเค้าแน่น

"รู้มั้ย..ชั้นได้ยินคำนี้ครั้งแรกตอนนายเมา..." อีกฝ่ายสะอึ้น

"ชั้นไม่ได้พูดเพราะเมานะ แต่ชั้นรู้สึกจริงๆ...คำว่าเมียมันดูบ้านๆแต่ชั้นเองไม่เคยเรียกใครว่าเมีย... เธอเป็นเมียของชั้น... อันดามัน.. " เค้าจูบที่ผมเบาๆ


"เธอ......" อันดามันเสียงสั่น   "เป็น....สามีของชั้นนะชัปปุยส์ "

ชัปปุยส์น้ำตาไหลออกมา  เค้านั่งลงคุกเข่า....  อันดามันเอามือปิดปาก ... เค้าเอื้อมมือมาจับมือนุ่ม ก่อนจะเอ่ยออกมา


"เราแต่งงานกันนะ "

"ชัปปุยส์..........."  อันดามันน้ำตาร่วงพรู

"อื้อ...."

"ชั้นไม่มีแหวนเพชร..ชั้นติดเธอไว้ก่อนนะ ...ชั้นมีแค่......" ชัปปุยส์เอามือของอันดามันมาวางที่หน้าอกด้านซ้ายของเค้าที่กำลังเต้นแรง   "หัวใจ..ของชั้น...ทั้งชีวิตของชั้น..ชั้นให้เธอ..."  

"ชัปปุยส์....มันมากเกินไป....อะไรสำหรับชั้นก็ไม่สำคัญ...ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับนาย...แค่ชั้นได้อยู่กับนาย ชั้นก็ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น "


"ชั้นจะดูแลเธอ..กับลูกๆอย่างดีที่สุดชั้นสัญญา..." ร่างสูงลุกขึ้นกอดหญิงสาวที่เค้ารักสุดหัวใจ

"เรายังไม่มีลูกนะ"

"เดี๋ยวเราก็มี...ยังไงเราก็ต้องมี ...11 คน เนอะ " เค้ายิ้มทะเล้น

"โอเค..ชั้นจะตั้งหน้าตั้งตาท้อง"

"งั้น....เราทำลูกกันเลยมั้ย "

"ม่ายยยยยยยยยยยยย ...นายมันเปิดช่องไม่ได้จริงๆนะ"

"ชั้นเป็นนักฟุตบอลศูนย์หน้าจอมทะลวงยิง..เธอลืมแล้วเหรอ...มีรึว่าไม่มีช่อง ชั้นต้องขึ้นไปยิงให้ได้ หึๆๆๆ"

"ตลอด........"

เรือน้อยค่อยๆลอยเข้าฝั่ง... ฟ้าสีครามยามสายๆ ทะเลเรียบไร้ซึ่งคลื่นลม ฝูงปลาโลมายังกระโดดเล่นน้ำไปมา ..กลื่นหอมของดอกไม้จากเกาะเบื้องหน้า ยังโชยมาเข้าจมูกเป็นระยะ ... อันดามันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่บนสวรรค์ มีเทพบุตรที่สุดหล่อและแสนดีกำลังโอบกอดเธออยู่ ....




เดือนดาราแอบมาเกาะดอกไม้... หญิงสาวเดินรอบๆบ้านของชัปปุยส์กับอันดามัน ... ถึงแขนจะใช้งานได้ข้างเดียว..เพราะอีกข้างหัก เดือนดารา ก็ไม่ได้สนใจความเจ็บ..ยิ่งเห็นก็ยิ่งแค้น

สายตาของหญิงสาวเหลือบไปเห็นน้ำมันที่อยู่ในแกลลอนเล็ก แล้วคิดอะไรขึ้นได้ ...

"รักกันนักใช่มั้ย ...."  มือน้อยค่อยๆสาดน้ำมันขึ้นไปบนตัวบ้านที่เป็นไม้


"พี่ชัปปุยส์.........เดือนขอโทษ......เดือนขอโทษ "  ร่างบางนั่งคุกเข่าสะอึ้นอย่างหนัก  "ทำไมเดือนต้องเกิดมาเป็นแบบนี้  ทำไมเดือนไม่ใช่คนที่พี่รัก ทำไมคะ พี่ทิ้งเดือน พี่ทิ้งเดือนให้ตายได้ลงคอ ฮือออ พี่ชัปปุยส์  ทำไมพี่ใจร้ายกับเดือนได้ขนาดนี้  เดือนรักพี่มาก่อนมัน  มันมาทีหลังเดือน มัน..... เดือนเกลียดมัน  เดือนเกลียดมัน มันกำลังจะตายอยู่แล้ว  พี่ช่วยมันทำไม  "


"คนที่พี่ต้องช่วยคือเดือน....ไม่ใช่มัน....พี่ชัปปุยส์ ... พี่ชัปปุยส์ "

หญิงสาวจูดไฟแช็คแล้วโยนใส่บ้านสวยหลังเล็กทั้งน้ำตา  .....  "ชั้นเกลียดแก....แกนอนที่นี่กับพี่ชัปปุยส์ของชั้นใช่มั้ย นังเด็กเลว"

ไฟลุกพรึบทันที มันไหม้อย่างรวดเร็วเพรา่ะบ้านทั้งหลังทำด้วยไม้ ....  เดือนดารายืนดูด้วยความสะใจ ได้ทำแค่นี้ก็ดีใจ อยากให้อันดามันมาเห็นบ้านที่กำลังไฟไหม้ ตอนนี้ที่สุด อยากให้อันดามันเจ็บปวด


"ชัปปุยส์นั่นควันไฟ!!!!!"

"จริงๆด้วย นั่นมันแถวๆน้ำตก แถวบ้านของเรา!!!! "

ชัปปุยส์รีบพายเรือ ถึงฝั่งได้ทั้งสองรีบกระโดดลงเรือ ร่างสูงวิ่งเร็วสุดๆ   "ชัปปุยส์ รอด้วย  รอด้วย "


ไฟที่กำลังลุกโหมบ้านหลังเล็กข้างๆน้ำตก ทำเอาชัปปุยส์กับอันดามันหัวใจสลาย  นั่นมันบ้านที่สร้างขึ้นมาด้วยความรักของทุกๆคน  พี่ริคาโด้  อังเดร โซเฟีย น้าแจ็ค ปลาวาฬ ป้าวุ้นเส้น ป้าบัวแดง แถมยังมีน้องๆนักฟุตบอลจากเกาะพร้าวอีก  ....

นึกถึงตอนที่ช่วยกันแบกไม้  นึกถึงตอนที่สร้างเสร็จ  ภาพเพื่อนๆทีมช้างศึกที่นั่งเล่น หน้าบ้าน  มันเจ็บปวดเหลือเกิน .....ไฟมันไหม้ได้ยังไง ชัปปุยส์กับอันดามัน ทรุดลงกับพื้น


"ฮืออออชัปปุยส์   บ้านเรา ......บ้านของเรา "

อันดามันสะอึ้นหนัก   "ชัปปุยส์ดูสิ "


"ไม่จริง.....เป็นไปไม่ได้ "  ชายหนุ่มน้ำตาไหลออกมา   ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนดูไฟไหม้บ้าน ......จนมอดไปกับตา .....


เดือนดาราเห็นอันดามันกับชัปปุยส์ หญิงสาวค่อยคลานหลบไปในทุ่งดอกไม้ ... ทำไมมันช่างเหมาะเจาะ อยากจะให้อันดามันได้เห็นภาพนี้ และสวรรค์ก็เป็นใจ อันดามันมาเห็นพอดี


"สมน้ำหน้า..."  เดือนดารารำพึงเบาๆด้วยความสะใจ  ยิ่งเห็นชัปปุยส์กอดกับอันดามันยิ่งแค้น

"คราวหน้าชั้นจะจับแกเผาทั้งเป็นนังอันดามัน แกคิดเหรอว่าแกจะรอด ชั้นยังไม่ตาย อย่าหวังว่าแกจะมีความสุข "

เดือนดาราหลบออกไปด้านหลังเกาะ เรือคายักลำเล็กมุ่งหน้าสู่เกาะสายลม  ไว้หายดี....เดือนดาราจะกลับบ้านที่กรุงเทพ ... หญิงสาวยังไม่รู้เรื่องที่ตัวเองเป็นผู้ต้องหาคดีฆาตกรรมเพื่อนร่วมคณะ

ชัปปุยส์กับอันดามันกลับมานอนที่เกาะพร้าว  ปลาวาฬกับแจ็ครู้เรื่องที่บ้านชัปปุยส์กับอันดามันถูกเผาแล้วแค้นมากๆ สองพ่อลูกอยากจะรู้จริงๆว่าผีมือใคร เพราะอยู่ดีๆบ้านมันจะไฟไหม้เป็นไปไม่ได้


"ใครทำ....มันเลวได้ใจจริงๆ"  แจ็คขบเขี้ยวขบฟัน

"มันอาจจะเป็นอุบัติเหตุก็ได้ค่ะน้าแจ็ค"

"เป็นไปไม่ได้ฝ่าบาท มันต้องมีคนจัญไรไปจุดไฟเผาแน่ ...มันบังอาจมากๆ อย่าให้รู้นะ "

"พ่อ....เอางี้ไว้เราสร้างบ้านใหม่ให้พี่ชัปปุยส์กับพี่อันดามันกัน..นะ "

ปลาวาฬสงสารชัปปุยส์กบอันดามันสุดหัวใจ  ....  เค้ารู้ว่าพี่สาวกับพี่ชายของเค้ารักที่นั่นมากขนาดไหน

"แน่นอนลูก...ชัปปุยส์ไม่ต้องเศร้าไปนะน้าจะสร้างให้ พรุ่งนี้เลย เดี๋ยวเกณฑ์คนทั้งเกาะไปช่วยกันสร้าง ไม่ถึงสองวันเสร็จ "


"ขอบคุณมากๆนะแจ็ค ....ยังไม่ต้องก็ได้ครับ "  ชัปปุยส์เสียงเศร้า


"ชัปปุยส์"   อันดามันมองตาชัปปุยส์ที่เหมือน น้ำตาจะไหลด้วยความเข้าใจ  ถึงจะสร้างใหม่ยังไง มันก็ไม่เหมือน บ้านหลังนั้นอยู่ดี ....


ถึงปลาวาฬจะพยายาม ทำท่าตลก รึว่าเปลี่ยนเรื่องให้ทั้งสองหายเศร้า แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล....

You light the skies up above me
A star so bright you blind me, yeah, yeah
Dont close your eyes

Don't fade away, don't fade away, oh

Yeah, you and me we can ride on a star
If you stay with me, girl, we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, we can rule the world

If walls break down, I will comfort you
If angels cry, oh, I'll be there for you

You've saved my soul
Don't leave me now, don't leave me now, oh

Yeah, you and me we can ride on a star
If you stay with me, girl, we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, we can rule the world

All the stars are coming out tonight

They're lighting up the sky tonight for you, for you
All the stars are coming out tonight
They're lighting up the sky tonight for you, for you, oh

Yeah, you and me we can ride on a star
If you stay with me, girl, we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, we can rule the world

อันดามันกับชัปปุยส์ เดินเลียบชายหาดกลับบ้าน ในคืนที่มีแค่แสงดาว สาดส่องบนพื้นน้ำทะเล ...  คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดไม่มีพระจันทร์ดวงโต ...และมันเป็นคืนเดือนมืดในชีวิตของชัปปุยส์กับอันดามันอีกด้วย ... แค่บ้านหลังเล็กๆสำหรับบางคน ...ใช่มันอาจจะแค่บ้านหลังเล็กๆ แต่สำหรับชัปปุยส์กับอันดามัน มันคือชีวิตและวิญญาณของทั้งทั้งสองคน ไม่เฉพาะบ้านหลังนั้น แต่มันคือเกาะดอกไม้ทั้งเกาะ ... หัวใจของสองคนคือที่นั่น ...

มือของชัปปุยส์เอื้อมมาจับมือของอันดามันเบาๆ   "ไว้...เราค่อยสร้างใหม่นะอันดามัน " เค้ายิ้มเบาๆในความมืดยังเห็นฟันสวยของเค้าเป็นประกาย


"อื้อ....ไว้เราสร้างกันใหม่....ชัปปุยส์ไม่ต้องเศร้าแล้วนะ ...."


"อันดามันด้วย...ชั้นไม่อยากเห็นเธอเศร้าอีก ... อ้อ...เราจะไม่บอก...เพื่อนๆเรื่องนี้ โอเคนะ ชั้นไม่อยากให้ทุกคนเสียใจ โดยเฉพาะพี่ริคาโด้ กับอังเดร  นึกถึงตอนพี่ริคาโด้ แบกไม้งัดก้อนหิน  ชั้นรู้สึกไม่ดีเลย "


"แล้วถ้าอังเดรรู้...ยิ่งอังเดรเป็นคนช่วยนายออกแบบบ้านหลังนี้ด้วยแล้ว ...อังเดรต้องเสียใจมากแน่ๆ "

"งั้น...เราสร้างบ้านใหม่เสร็จ...เราค่อยบอกเนอะ..."

"โอเค....สัญญา.."



ในชั่วข้ามคืนหลังจาก เดนนิส ชัปปุยส์เดินทางกลับจากสเปน ... ราชสำนักสเปนแถลงข่าวงานหมั้นของ เจ้าหญิงอันดามันกับ ชาริล ชัปปุยส์ อีกครั้ง   สร้างความงงให้กับคนทั้งโลกได้อีก กระแสวิจารณ์หนักยิ่งกว่าคราวยกเลิกงานหมั้น  ...

เสียงส่วนใหญ่เป็นการแสดงความยินดี เพราะมีแต่คนลุ้น..และรอดูว่าบทสรุปความรักของเจ้าหญิงรัชทายาทผู้สูงศักดิ์กับนักฟุตบอลรูปหล่อคนดัง จะเป็นแบบไหน .. มันกลับไปกลับมายิ่งกว่าในละคร มีผู้สร้างภาพยนต์ หลายๆคน คิดอยากจะนำเรื่องของ เจ้าหญิงอันดามันกับ ชาริล ชัปปุยส์ ไปสร้างเป็นภาพยนต์  ไปสร้างเป็น ซีรี่ย์ เพราะมันสนุก มีสีสันเหลือเกิน  ...


"ชั้นไม่ยอมให้ชาริล ไปสเปนนะคุณ มีแผนการอะไรอีกก็ไม่รู้เดี๋ยวให้หมั้นเดี๋ยวไม่ให้หมั้น เล่นเป็นเด็กๆไปได้ "  ทับทิมแม่ของชัปปุยส์ ยังโมโหไม่หาย


"ผมเหมือนกัน .... "

"เจ้าหญิงอันดามัน...ไม่น่าเป็นเจ้าหญิงเลย เฮ้อ...."

"เป็นไม่เป็นไม่สำคัญหรอกที่รัก สำคัญที่ผู้ใหญ่บางคนมันงี่เง่า "

"แล้วนี่...ชาริล หายตัวไปอีกแล้ว ข่าวก็ตีกันให้เละเทะไปข้างนึง ชั้นละเครียด "

"ทำไงได้คุณเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้ว ทำใจแล้วกัน ขออย่างเดียว อย่าให้ใครมาทำให้ลูกเสียใจอีก ผมฆ่ามันแน่ๆ ยอมมานานล่ะ "

"ที่รักก็ใจเย็นๆนะคะ "

"เย็นจะไม่ไหว....เย็นแล้วคนบางคนมันรังแก "

เดนนิส ยังไม่ได้บอกภรรยา ที่เค้าแอบไปเช็คบิล กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดที่สเปน ... ไม่คิดว่า มันจะได้ผล แถลงข่าวงานหมั้นตามมาในอีกไม่กี่ชั่วโมง   เดนนิสสะใจมากๆ นี่ถ้า ชาริล เป็นผู้หญิง เค้าจะหักหน้า โดยการไม่ยกลูกให้ซะเลย ....

ริคาโด้ ถูกอภัยโทษให้กลับเข้าทำงานอีกครั้ง  ในฐานะหัวหน้าองครักษ์ประจำสำนักราชวังสเปน  ส่วนวิลเลี่ยม ภายหลังกลับจากประเทศไทย เค้ากลับเจอ มรสุมหัวใจครั้งใหญ่ เมื่อแฟนสาว ขอเลิก เพราะเธอมีคนใหม่ ...ริคาโด้ได้แต่ปลอบใจวิลเลี่ยม คนหล่อๆนิสัยดีๆแบบวิลเลี่ยม มีแต่สาวๆอยากจะได้เป็นแฟน คงอกหักได้ไม่นานแน่ๆ


"อังเดร...ชั้นติดต่อชัปปุยส์กับอันดามันไม่ได้อีกแล้ว คนยิ่งเป็นห่วงๆอยู่จะไปไหนกันไม่เคยบอกเลยน่าตีจริงๆ"   โซเฟียถอนหายใจ


"ไปเกาะดอกไม้ชัวร์ เชื่อเถอะสองคนนั่นไม่ไปไหนหรอก "

"แล้วรู้เรื่องงานหมั้นอะไรกันรึยังเนี่ย ....ชั้นล่ะสงสารจริงๆมีชีวิตที่ไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ ถูกจับไปวางตรงนั้นทีตรงนี้ที "


"ชั้นเดาว่ายังไม่รู้หรอก ...แต่พี่ริคาโด้จะตามเสด็จควีนส์กับพระสวามีไปประเทศไทยวันพรุ่งนี้นะ "


"จริงเหรอ ควีนส์จะเสด็จประเทศไทย ...."

"ไปเกาะพร้าวนะ..ชั้นว่าคงไปตามอันดามันกับชัปปุยส์แน่นอนไม่มีอะไรหรอก "


"ไม่ใช่เฉพาะควีนส์นะ แต่ควีนส์มัม กับกษัตริย์เอ็ดเวิร์ดก็เสด็จด้วย "


"พี่ริคาโด่ ้  !!"


"ช่ายย ..... ไงเพื่อนสาว "  ฮยอนอากับริคาโด้ มาลิสบอน โปรตุเกส เพราะฮยอนอาอยากมาเที่ยวนานแล้ว ริคาโด้ถือโอกาส พามาฝากโซเฟีย ให้โซเฟียกับอังเดร พาเที่ยวให้สมใจ ในระยะที่เค้า โดยเสด็จราชวงศ์ไปที่ประเทศไทย


"อิจฉาเธอเลย ...โปรตุเกสนี่สวยมากจริงๆโซเฟีย แถมลิสบอนยังสวยไม่แพ้เมืองหลวงที่ไหนๆของโลกอีกต่างหาก"  ...


"แน่นอน นี่...ไว้วันหลังเธอต้องพาชั้นเที่ยวโซลบ้างนะ ไว้ชั้นคลอดก่อน ฮ่าๆๆ พาตัวเล็กไปโซลด้วย.....เธอจะมาก็ไม่บอกล่วงหน้า ตกใจหมดเลยจู่โจมจริงๆ "

"อยากเซอร์ไพร๊.....ไว้ค่อยไปเที่ยวโซลกันจะพาช็อปปิ้งให้สะใจเลยแหละ "

"ไงอังเดร เพลงใหม่ถึงไหนแล้ว เอ็มวีถ่ายเสร็จรึยัง " ริคาโด้ถามพลางตบหัวน้องชายเบาๆ


"ยังพี่ ....รอนางเอกเอ็มวีคลอดก่อน ฮ่าๆๆ" เค้าหัวเราะชอบใจ อังเดรตั้งใจจะให้โซเฟียเป็นนางเอก เอ็มวีเพลงในอัลบั้มชุดแรกของเค้า อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ เธอท้องโย้ ต้องรอคลอดซะก่อน


"พูดปุ๊ปดิ้นเลย ลูกแม่ เต้นอยู่ท้อง "  โซเฟียเอามือลูบท้อง ที่ปูดไปมา .. ฮยอนอาเลยลูบด้วย

"เธอท้องได้แล้วนะ ฮยอนอา ...." โซเฟียมองหน้าฮยอนอายิ้มๆ


"เอ..............รึว่าพี่ริคาโด้ไม่มีน้ำยา ....."    อังเดรมองหน้า ริคาโด้แบบเยาะเย้ย ริคาโด้หน้าเสียทันที เรื่องแบบนี้ลูกผู้ชายยอมกันได้ที่ไหน


ฮยอนอา รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา หญิงสาววิ่งเข้าห้องน้ำ .... อาเจียนสุดๆ   ......  ริคาโด้เลยวิ่งตามไปลูบหลัง



"ชั้นว่า .....พี่ริคาโด้น้ำยาแรงต่างหาก....ฮยอนอาท้องชัวร์....." โซเฟียมองหน้าอังเดรยิ้มๆอย่างดีใจ



"อังเดร.....อังเดร !!!!"   ริคาโด้วิ่งหน้าตื่นออกมาจากห้องน้ำ เค้ากอดอังเดรแน่น  


"อะไรพี่ริคาโด้  เบาๆหายใจไม่ออก "


"อังเดร......พี่เป็นพ่อแล้ว  อังเดร พี่เป็นพ่อแล้ว   "   ริคาโด้ลืมตัวแบกน้องชายขึ้นหลัง  ด้วยความดีใจ


ฮยอนอาเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยใบหน้าซีดเผือด .....   "ท้องแล้วไม่บอกนะ ปล่อยให้ลุ้นอยู่ได้ "

โซเฟียบิดแขนฮยอนอาไปทีนึง " ก็..........ชั้นเขินนี่นา ....รู้มั้ยตอนแรกที่ชั้นตรวจแล้วรู้ว่าท้อง ชั้น...บอกไม่ถูกเลยล่ะ มันทั้งตกใจตื่นเต้น น้ำตาไหลเลย  แบบ ..ชั้น จะเป็นแม่คนแล้ว นี่ชั้นกำลังจะเป็นแม่คนแล้วจริงเหรอเนี่ย .....ตอนแรกกะจะไม่บอกริคาโด้ ...ปล่อยให้ท้องโตขึ้นเรื่อยๆ ...ความมาแตกซะก่อน "


"ยังกะจะปิดมิดนั่นแหละ ...อันดามันรู้ต้องดีใจแน่ๆเลยมีหลานเพิ่มอีกคนแล้ว "  โซเฟียโอบไหล่ฮยอนอาด้วยความรัก  สองสาวมองดูอังเดรกับริคาโด้ สองพี่น้อง วิ่งไล่เตะกัน ขี่หลังกันด้วยความสุข   อยากจะให้ชัปปุยส์กับอันดมัน อยู่ตรงนี้ด้วยที่สุดเลย ....โซเฟียนึกอยากจะให้อันดามัน ท้องซะให้รู้แล้วรู้รอดไป เรื่องจะได้จบๆ  ดูสิถ้าอันดามันท้องแล้ว ยังจะมีใคร กล้าจับแยกกันอีกมั้ย  ....



"มันคืออะไร....นี่เธอใช่มั้ย "   ร่างสูงโยนหนังสือพิมพ์ย้อนหลังลงตรงหน้าของ เดือนดารา  หญิงสาวตาค้างด้วยความตกใจ


"นิสิตโหดฆ่าเพื่อนร่วมคณะปิดปาก..คลั่งรักชาริลชัปปุยส์ "    


น้ำตาของเดือนดาราไหลออกมา เป็นทาง    "ไม่นะ .....ไม่นะ ......ไม่  "    


"เธอต้องไปมอบตัว  ชั้นจะพาเธอไปมอบตัวกับตำรวจ   "  เม่นดึงแขนของเดือนดารา


"ไม่นะชั้นไม่ไป  ชั้นไม่ได้ทำนะ  ชั้นไม่ไป   "   

"เธอ....เป็นฆาตกร ...แถมยังปลงพระชนม์เจ้าหญิงอันดามันอีก ....  เธอ...."  เม่นมองหน้าของเดือนดารา แล้วส่ายหัว ...  หญิงสาว ผลุนผลันวิ่งออกจากบ้าน


"หยุดนะ เดือนดารา   หยุด ชั้นบอกให้หยุด !!!!"   


เดือนดาราไม่ยอม ติดคุกเป็นอันขาด  ไม่ยอมเป็นขาด ... นี่เธอเป็นฆาตกร .. ทุกคนรู้เรื่องกันหมดแล้วเหรอ ... ร่างเล็กทั้งวิ่งทั้งร้องให้    เม่นยังวิ่งตาม  เดือนดาราสะดุดหินก้อนใหญ่  ล้ม  เม่นตามมาคว้าตัวไว้ได้



"ปล่อยชั้นนะ ฮืออออ ชั้นไม่ได้ทำ ปล่อยชั้นไปเถอะ  ชั้นขอร้อง "   หญิงสาวยกมือไหว้ทั้งน้ำตา


"แต่เธอ...ฆ่าคนตายนะ ...แถมยัง..... " เม่นส่ายหน้า เค้าไม่คิดว่า หญิงสาวตัวเล็กๆหน้าตาน่ารักๆ ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเค้า จะทำมันได้ขนาดนั้น  แค่ผู้ชายคนเดียว  ...


"ชาริล ชัปปุยส์    เธอ...ชอบเค้ามากขนาดยอมฆ่าตัวตายเลยเหรอเดือนดารา ...."  เค้าจ้องเข้าไปในตาคู่สวยอย่างไม่เข้าใจ


"ชั้น............. พี่ชัปปุยส์เค้ารักชั้นนะ ฮืออออออ  "   เดือนดารา พลักอกของอีกฝ่ายอย่างอ่อนแรง


"ไปมอบตัวเถอะ...นะ....."  



"ไม่...."

เม่นบอกไม่ถูก ...เค้า...ทั้งสงสาร..และ...เค้ารู้สึกว่าตัวเองตกหลุมรัก ฆาตกรผู้น่ารักที่นั่งสะอึ้นอยู่ตรงหน้าเค้า เข้าให้แล้ว   ขณะที่เค้ากำลังจ้องตาคู่สวยอยู่ .... อะไรบางอย่างก็กระแทกเข้ากับหัวอย่าง อย่างแรง
ร่างสูง หมดสติ ฟุบลงกับพื้นทรายทันที   เลือดไหลทะลักออกมาจาก ปาก จากจมูกของเค้า   ....

"ชั้น.....ไม่ได้ตั้งใจนะ......."    เดือนดารา รีบช้อนหัวเค้าขึ้นมา


"พี่เม่น   พี่เม่น    พี่เม่น    !!"   ร่างเล็กตะโกนสุดเสียง    "ช่ววยด้วยค่ะ  ช่วยด้วย  ช่วยด้วย   ฮืออออออ  ใครก็ได้ ช่วยด้วย   "   

เดือนดาราพยายามดันตัวเค้าให้ลุกนั่ง    "ฮือออ พี่เม่นเดือนขอโทษ  อย่าตายนะคะ อย่าตายนะ  "  



"คุณเม่น !! คุณเม่น  เกิดอะไรขึ้น  "   ป้าแม่บ้าน วิ่งมาพยุงชายหนุ่ม    "พวกมึง เร็วๆมาช่วยคุณเม่น  เร็วๆเข้า"    


เลือดยังไหลไม่หยุด เดือนดาราฉีกเสื้อ พันหัวของเค้าเอาไว้  

"เอาเรือออก  เอาเรือ ออก !!"  ป้าแม่บ้านตะโกนสั่ง คนงาน ชาวกัมพูชาให้รีบ เอาสปี๊ดโบ๊ทมารับชายหนุ่ม ที่ ที่สลบสไสลเพราะถูกก้อนหินทุบเข้าไปที่หัวเต็มแรง

เดือนดารา นั่งพับเพียบอย่างหมดแรง ....   "พี่เม่น .... เดือนขอโทษ   อย่าตายนะคะ   พี่เม่นอย่าตายนะคะ ... เดือนขอร้อง เดือนไม่เหลือใครแล้วจริงๆ ...เดือนขอโทษ ฮืออออ  "


เดือนดารารู้สึกผิดที่สุด ทั้งเป็นห่วงทั้งสงสาร  ทำไมเธอถึงทำคนที่ช่วยชีวิตเธอได้ลงคอ  ....

"ถ้าพี่ไม่คิดจะพาเดือนส่งตำรวจ....เดือนคงไม่ทำพี่หรอก....ฮือออออ เดือนขอโทษนะคะ  "

หญิงสาวพูดพลางจุดไฟเผาหนังสือพิมพ์ ที่เม่นถือมา จนเป็นเถ้าไปหมด .... รู้อย่างเดียวต้องหนีไปจากที่นี่ ไปที่ไหนก็ได้ ...แต่ก่อนจะไป ...อยากรอเจอหน้า คนที่ช่วยชีวิตของเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อน .....

ขอให้เค้าปลอดภัยด้วยเถอะ เดือนดาราได้แต่อธิษฐานในใจ ....

ชัปปุยส์นอนกอดอันดามันอยู่ในห้อง ..เสียงเครื่องบินเล็กทำสองคนรู้สึกตัว .....

"พ่อ....พ่อ.....มาแน่ๆ"   หญิงสาวรีบลุกขึ้น   "ชัปปุยส์ตื่นเร็ว พ่อชั้นมา เร็วๆเข้า ..."  

ร่างสูงรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ ....  "คุณพ่อตา มาแบบไม่ตั้งตัวเลย ....."  


"ชัปปุยส์เร็วๆ...."  


"ครับคุณผู้หญิง....รีบสุดๆแล้วเนี่ย "

ชัปปุยส์กับอันดามัน รีบตรงไปที่สนามบินเล็กๆใกล้บ้าน ....  นั่น.... ไม่ใช่เฉพาะพ่อของเธอซักหน่อย ... มากันครบเลย ...  พ่อ แม่ ยาย ตา  นางข้าหลวงราโมน่า นางข้าหลวงแอนนาเบล  นางข้าหลวงผู้ใหญ่ๆอีกหลายคน  ท่านริคาโด้  วิลเลี่ยม ...


"แม่.....แม่คะ   "  อันดามันวิ่งไปกอดควีนส์ด้วยความคิดถึง ... ในใจลึกๆก็รู้สึกผิดที่หนีแม่มาไทยโดยไม่บอก ..


"ไง..."  ควีนส์แพททริเซียเอามือประคองหน้าสวยของอันดามันด้วยความรัก สายตาของพระองค์เหลือบมองชายหนุ่มที่ยืนโค้งศรีษะให้พระองค์ด้วยความเมตตา


"พ่อคะ "   

"โอเคนะลูก ...."  ทะเลลูบหัวลูกสาว    


"มาให้ยายกอดด้วยลูก คิดถึงจังเลย "  อันดามันโผกอดควีนส์มัม ...  แต่กับท่านตา หญิงสาวกับทำหน้านิ่งๆ นางข้าหลวง ถอนสายบัว พลางมองหน้าของชาริล ชัปปุยส์แล้ว อมยิ้ม เพราะเค้าใส่เสื้อกลับด้าน ...


"ถวายบังคมฝ่าบาท ..." เค้าโค้งศรีษะ


"ชาริล..... เราว่าเธอไปเปลี่ยนเสื้อก่อนดีมั้ย ..สงสัยคงจะรีบ "   เอ็ดเวิร์ดมองดูหน้าเหรอหราของ เค้าแล้ว อดหัวเราะไม่ได้   อันดามันก็พึ่งจะเห็น   ....


ชาริลหน้าแดงด้วยความอาย  ... แต่วันนี้เค้ารู้สึกแปลกๆ ดูเหมือน ทุกๆคนที่มา อารมณ์ดี ไม่ดูเครียดๆ เหมือนทุกๆครั้ง


"กระหม่อมขอประทานอภัย ที่....ที่ยังเจอ....." ชาริลนั่งคุกเข่าลงกับพื้น น้ำตาเค้าไหลออกมา


ทุกคนเลย ยิ้มทั้งน้ำตาด้วยความเอ็นดู  ก็เค้ายังไม่รู้เรื่องงานหมั้น ที่พึ่งแถลงการณ์ออกไปเมื่อไม่กี่วัน ...

อันดามันก็เดินมานั่งคุกเข่าข้างๆเค้าด้วย .....

"ได้โปรด.....ผม......"   


"เรารักกันค่ะ ...และก็ไม่มีวันที่จะแยกจากกันอีก ขอร้องนะคะ "  

"ผมรักเจ้าหญิงอันดามันจริงๆนะครับ และก็ไม่สามารถจะรักคนอื่นได้อีกแล้ว ผมยอมทุกอย่าง "

"หนู....ขอลาออกจากราชวงศ์ค่ะ......นับตั้งแต่วันนี้ "    


"อันดามัน !!!"   ทุกคนตกใจอ้าปากค้างกันหมด  ไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้จากปากของเจ้าหญิงอันดามัน


"นั่นหลานพูดอะไรออกมา ....คิดดีแล้วเหรอ " ควีนส์มัมส์ตรัสเสียงดัง

"ค่ะคุณยาย ....หนูคิดมาหลายวันแล้ว แล้วก็ตัดสินใจแล้วว่า ... หนูจะกลับมาเป็นอันดามันคนเดิม ไม่เป็นเจ้าหญิงอันดามัน หนูไม่เหมาะ อีกอย่าง การเป็นเจ้าหญิงรัชทายาท มันทำให้หนูต้องห่างไกลและแยกจาก กับ คนที่หนูรัก  หนูขอสละทุกอย่าง ....หนูขอโทษจริงๆค่ะ " อันดามันน้ำตาไหลออกมา ....



"อันดามัน...ไม่นะ ....อย่าทำแบบนี้ ชั้นขอร้อง ...."  


"ชัปปุยส์...ชั้นบอกนายแล้ว ....นายสำคัญที่สุด ...ชั้นไม่อยากเป็นเจ้าหญิง ชั้นอยากเป็นคนธรรมดาแล้วได้อยู่กับนายนั่นเป็นสิ่งที่ชั้นต้องการที่สุด .... "   อันดามัน ยิ้มให้ชัปปุยส์ทั้งน้ำตา


ริคาโด้ มองหน้าวิลเลี่ยม ที่รื้นไปด้วยน้ำตา  วิลเลี่ยมพึ่งอกหัก ... เค้ามาเห็นภาพคนที่รักกันสุดๆ เค้ายิ่งสะอึ้น....   ริคาโด้ได้แต่ตบไหล่  ด้วยความเข้าใจ ...

"ชาริล...... เรายอมแพ้เธอแล้ว .... " เอ็ดเวิร์ดยิ้มให้ชัปปุยส์   ชายหนุ่ม ปากสั่นไปหมด ...

"ท่านตา ......"   อันดามันลืมตัวลุกขึ้นไปกอด เอ็ดเวิร็ดแล้วร้องให้สุดๆ


"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ  "


"ก็ตารักอันดามันนี่นา  ....ตาแค่ทดสอบเล่นๆนะ....อย่าโกรธตาล่ะ ...."  


"ฮือออออ หนูรักท่านตา รักท่านตาที่สุดเลยค่ะ   "  

"ขอบพระทัยฝ่าบาท  ขอบพระทัย " ชัปปุยส์ก็วิ่งมากอดเอ็ดเวิร์ดด้วย     เค้าดีใจที่สุด ดีใจจนแทบลืมหายใจ  


"นี่..สองคนยังไม่รู้สินะ งานหมั้นยังไม่ถูกยกเลิกนะจ้ะ ...." ควีนส์มัมส์ตรัส

"เสด็จยาย จริงๆเหรอคะ "   อันดามันดีใจจนอยากจะกระโดด


"ยายจะโกหกทำไมล่ะ มีเหมือนเดิม  จ้ะ "  


ชัปปุยส์กับอันดามันต้องกอดควีนส์มัมอีกคน ...   แทบไม่น่าเชื่อว่า ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้   และมันจะกลับมาอยู่ตรงจุดเดิม  ... คือ ชัปปุยส์กับอันดามัน ต้องหมั้นกัน


"ชาริล ชัปปุยส์   "  ริคาโด้ ถือกระดาษอะไรซักอย่างในมือ แล้วเรียกชื่อชัปปุยส์ เค้าสะดุ้ง มันอะไรอีก

"ครับ  "

"รับราชองการ!! "  

ทะเลมองหน้าชัปปุยส์  ขายหนุ่มเลยย่อตัวลง ....  โค้งคำนับ

"นับตั้งแต่บัดนี้ ....ชาริล ชัปปุยส์   จะมีคำนำหน้าชื่อ ... ว่าเจ้าชายชาริล ชัปปุยส์   เจ้าชายที่ถูกแต่งตั้งโดยกษัตริย์ เอ็ดเวิร์ดที่ 5 ของราชวงศ์สเปน  ชาริล ชัปปุยส์ คือเจ้าชาย รัชทายาทลำดับที่ 2 ที่มีสิทธิ์ขึ้นครองราชย์ถัดจากเจ้าหญิงอันดามัน .... มีศักดิ์และสิทธิ์ตามฐานนันดรของเจ้าชายรัชทายาทแห่งราชวงศ์สเปน ทุกประการ  ... "  


ทุกคนยิ้มให้ชัปปุยส์กันหมด แถมยัง ถอนสายบัวให้อีกด้วย  ....


"ทรงพระเจริญ เจ้าชาย ชาริล   "   ริคาโด้โค้งศรีษะ ...  ทุกๆคนที่โดยเสด็จก็โค้งศรีษะด้วย   อันดามันก็ถอนสายบัวให้ชัปปุยส์  


"เ่อ่อ..คือ....ผม.....ไม่......ไม่นะครับ   "  ชัปปุยส์ส่ายหน้า


"เจ้าชายชาริล....ท่านคือเจ้าชายชาริล แห่งราชวงศ์สเปน ... อย่าปฏิเสธเลย ถ้าปฏิเสธ...เราถือว่าเจ้ารังเกียจเรานะ ชาริล...."   เอ็ดเวิร์ด ยิ้มให้ชัปปุยส์ ที่ยังตั้งตัวไม่ทัน

เจ้าชาย...... เจ้าชายชาริล  ......


"ดีใจด้วยนะ ชัปปุยส์ .... ไม่สิ เราต้องเรียกเธอว่า เอ้ย.... ฝ่าบาท " อันดามันยิ้มน้อยๆออกมาด้วยความสุข ..

ใครจะรู้ว่าอยู่ดีๆเค้าจะถูกแต่งตั้งให้เป็น เจ้าชาย แถมเป็นเจ้าชายรัชทายาทซะอีก


 ...ยิ่งใหญ่และมากเกินจะบรรยาย ...

"ไม่คิดนะ...ว่าอะไรๆมันจะเป็นแบบนี้...." อันดามันกับชัปปุยส์เดินจับมือกันไปตามชายหาด ....


"นั่นสิ....ชั้นมีความสุขที่สุดเลย  ตอนแรกคิดว่าท่านตาจะตาม มาเอาเรื่องพวกเราซะแล้ว "


"ชั้นยอมตาย..ถ้าจะมีใครมาจับเราแยกกันอีก."

"ขอบคุณพระเจ้าที่เข้าใจความรักของเรา "

"ขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้เราเจอกัน "


"ชั้นรักนาย.....เจ้าชายของชั้น " อันดามัน ยื่นตัวไปจูบชัปปุยส์ด้วยความรัก


"รักเธอที่สุด....เจ้าหญิงอันดามัน ของ ชาริล ชัปปุยส์ ...."



ชัปปุยส์กับอันดามัน วิ่ง เล่นไปตามชายหาดด้วยความสุข  .... ฝูงปลาโลมาก็ว่ายมาเกยฝั่ง เหมือนพวกมันจะมาแสดงความยินดี   ทั้งสองเลยวิ่งไปจับตัวพวกมัน....


"ชัปปุยส์ ขี่โลมารอบๆเกาะกัน " อันดามันชวน


"ได้เลย  .... สีชมพูของชั้นนะ " ชัปปุยส์รีบเกาะหลังโลมาสีชมพู   มันดำลงใต้น้ำให้ชัปปุยส์ขี่หลังมันด้วยความเต็มใจ  ...


"พี่อันดามัน พี่ชัปปุยส์ รอด้วย   รอด้วย  !!"    ปลาวาฬนั่นเอง


"คุณอันดามัน    คุณชัปปุยส์ รอด้วยค่ะ  รอด้วย ......"  ป้าบัวแดงกับ ป้าวุ้นเส้น มาสมทบด้วย


เดือนหน้าจะมีงานหมั้น ของ เจ้าชาย ชาริล ชัปปุยส์ กับเจ้าหญิงอันดามัน ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับความรักของคนสองคนอีก ... แต่ชัปปุยส์กับอันดามันรู้แค่ว่า ทั้งสองคน จะไม่มีวันแยกจากกันเพราะใคร รึว่าอะไรอีกแล้ว......

It's late at night and I can't sleep
Missing you just runs too deep
Oh I can't breathe thinking of your smile
Every kiss I can't forget
This aching heart ain't broken yet
Oh God I wish I could make you see
Cause I know this flame isn't dying
So nothing can stop me from trying

Baby you know that
Maybe it's time for miracles
Cause I ain't giving up on love
You know that
Maybe it's time for miracles
Cause I ain't giving up on love
No I ain't giving up on us

Charyl Chappuis Fan fiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 41

  ชั้นคิดถึงดวงตาหวานเชื่อมขี้เล่นของของนาย
คิดถึงริมผีปากบางๆ....คิดถึงจมูกโด่งคม.
..คิดถึงเหงือกสวยๆของนาย
คิดถึงทุกๆอย่างของนายเลยชัปปุยส์ ..
. นายก็คิดถึงชั้นเหมือนกันใช่มั้ย

ชัปปุยส์ ..

..  จับมือชั้นที ... จูบชั้นทีได้โปรด....


คนเดียวที่คิดถึง ที่รักเธอเป็นดังดวงใจ
เธอไม่มาด้วยเหตุใด จะไปไหนก็ไม่บอก
ทิ้งฉันไว้ คนเดียว

คนเดียวที่คิดถึง ป่านนี้ใจเธอคิดอะไร
คิดถึงฉันหรือเปล่า ว่านอนหนาว หัวใจ
เหงาเกินคำ บรรยาย

เลยเวลา เธอไม่มาหา รู้บ้างไหม ว่าฉันคอย 
กำลังใจ เริ่มจะถดถอย น้ำน้อยๆ ล้นออกตา

คิดถึงเธอ แทบใจจะขาด อยากให้เธอ กลับมาสักที
คิดถึงเธอ ทุกวินาที อยากจะพบเธอ คนเดียว

อันดามัน....หลับตาลงช้าๆ.... หนึ่งเดือนผ่านไป ที่ได้แต่ดูข่าวของคนรักผ่านสื่อ ...มันทรมานเมื่อนึกถึงตอนอยู่ด้วยกัน นึกถึงบ้านหลังเล็กบนเกาะ นึกถึงครั้งแรกที่เจอกัน นึกถึง...จูบแรก... ทุกสิ่งทุกอย่างที่อันดามันผ่านมากับชัปปุยส์ มันฝังลึกเข้าไปในจิตวิญญาณ..ในทุกๆส่วนของความทรงจำที่อันดามันลืมมันไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว....

"นาย....หล่อที่สุดในโลกเลยรู้มั้ยชัปปุยส์ ..รอยยิ้มของนายมัน
ทำให้โลกสดใส  นายน่ารักที่สุด  ดีที่สุด .. ชั้นรักนาย..."

วิลเลี่ยมรู้สึกทั้งสงสารทั้งอึดอัดก็คำสั่งพิเศษของกษัตริย์เอ็ดเวิร์ดคือทำยังไงก็ได้...ให้เจ้าหญิงอันดามันตกหลุมรักเค้า ...แต่เค้าจะทำอะไรได้ เจ้าหญิงไม่เคยมองเค้าเลยซ้ำร้ายเค้ากลับเหมือนคนไม่มีตัวตนสำหรับพระองค์....

"ฝ่าบาท...ทานอะไรหน่อยเถอะพ่ะย่ะค่ะ..."  วิลเลี่ยมขับรถมาจอดที่ร้านอาหารไทย ในสก็อตแลนด์

"ไม่.... ไปมหาลัยเลย.ชั้นมีรายงาน ต้องค้นหนังสือที่ห้องสมุด " อันดามันตอบเสียงเรียบ

วิลเลี่ยม มองเห็นพระพักต์ที่เศร้าหมองของเจ้าหญิงแล้ว เค้าแทบอยากจะบอกความจริง...ว่านี่แค่แผนการของ ราชวงศ์สเปน ..พระองค์ต้องทรงทนให้ได้ .. เค้าเองก็มีหัวใจแถมยังมีคนรักอยู่แล้ว เค้าทำไม่ได้เด็ดขาด...เจ้าหญิงรักชาริล ชัปปุยส์ คนนั้นสุดหัวใจ ..

อันดามันกดอ่านไลน์ของ ยี่หวามินตรา ..  รูปที่ยี่หวาส่งมา  ...  ชัปปุยส์ กอดกับเซเรน่า .. ถ่ายปกนิตสารชื่อดังด้วยกันอีก .. ชัปปุยส์กำลังมีความสุขจริงๆเหรอ .. แล้วเค้า..ลืมอันดามันแล้วจริงๆเหรอ ..ครั้งสุดท้าย ชัปปุยส์บอกว่า  รักอันดามันที่สุด  ...

"นอนกับชัปปุยส์รึยัง "  อเจนซี่ของเซเรน่าโทรหาเธอ

"นอนบ้าอะไรล่ะพี่ ..บอกตรงๆตอนนนี้ไม่อยากทำแล้ว สงสารเค้า หนูยกเลิกได้มั้ยพี่หาคนอื่นเถอะ  "

"พูดอะไรออกมา!! ... ยกเลิกเหรอ แกจะบ้ารึไงชั้นรับเงินราชสำนักสเปนมาแล้วค่าตัวแก แกรีบๆนอนกับมันเลย ถ่ายคลิปด้วย ... เข้าใจมั้ย "


"เว้ยยยยยยยยยยยยย  มึงมานอนเองดิไอ้เวรกูไม่ทำแล้ว ฟั๊กกิ้งชิต!!! "   เซเรน่า เสียงดังใส่โทรศัพท์ด้วยความโกรธ


"ค่าตัวแกไม่ต้องเอา ...."

"เอ๊อออออ กูไม่เอาก็ได้ ปัญญาอ่อน "

นางแบบสาวคนดังชาวรัสเซียปิดโทรศัพท์ด้วยความโกรธ ....  ชัปปุยส์ที่นั่งอยู่ด้วยถึงกับอึ้ง

"เซเรน่า ....หมายความว่า..เธอ..เธอจะไม่ตามชั้นแล้วใช่มั้ย!!! " ชัปปุยส์กอดเซเรน่าด้วยความดีใจ

"เออ..ก็ใช่อ่ะดิ ...เกิดมาพึ่งเคยรับงานบ้าบอแบบนี้  ชั้นนอนกับนายไม่ได้จริงๆชัปปุยส์ ต่อให้ชั้นเล่นยาขนาดไหน ..ชั้นก็เอานายไม่ลง ...ฮ่าๆๆๆ"  เซเรน่าติดตลก

"เธอ..น่ารักที่สุดเลยเซเรน่า ...ขอบคุณมาก ขอบคุณที่สุดเลย  "  ชัปปุยส์แบกเซเน่าไปรอบๆห้อง

"ปล่อยได้แล้วชาริล ปล่อย ฮ่าๆๆๆ บ้าจริงๆเลย  "

เซเรน่ารู้สึกมีความสุขมากๆ หนึ่งเดือนที่ผ่านมา มันทั้งอึดอัด แล้วก็สงสาร ชายหนุ่มที่กำลังแบกเธออยู่ เค้าน่ารัก เป็นคนดี จิตใจดี แล้วก็รักเดียวใจเดียวกับ คนที่เค้ารักที่สุด ... นี่ถ้าชัปปุยส์ ไม่เป็นแฟนกับเจ้าหญิงอันดามัน ถ้าเค้าโสด เซเรน่าไม่ปล่อยให้หลุดมือเธอแน่ๆ ผู้ชายดีๆแบบนี้หาไม่ได้อีกแล้ว ...

"เราเป็นเพื่อนกันนะ " ชัปปุยส์ยื่นมือไปจับมือของเซเรน่า

"เป็นแฟนไม่ได้เหรอ ...?." หญิงสาวยิ้มตาหวานให้เค้าทำเอาชัปปุยส์หน้าแดงหูแดง

"เธอ...คนมาชอบเพียบชั้นรู้หรอกน่า ไม่ต้องมาทำเป็นให้ความหวัง ชั้นไม่ตกหลุมเธอง่ายๆหรอก "

เซเรน่ายืนกอดอก...หญิงสาวพึ่งเห็นเค้ายิ้ม ...หนึ่งเดือนเต็มๆที่เค้าเหมือนคนซังกะตาย ไม่ยิ้ม พูดน้อย ข้าวก็ไม่กินซะอีก  ..

"นายยิ้มเยอะๆนะชาริล ....ชั้นชอบนายยิ้ม ..แล้วชั้นก็ขอโทษด้วยที่มีส่วนทำให้นายไม่ยิ้ม "

"ชั้นยิ้มมาได้เพราะเธอนะเซเรน่า ... ขอบคุณมากๆ  "

"เอาไงดีกับชีวิต ...ถ้าชั้นไม่ทำ..เธอมีแฟนใหม่แน่ๆชาริล .."  เซเรน่ามองหน้าชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง

"เซเรน่า..ชั้นขอร้อง ...เธอ...."

"เอออออ เอาน่าๆๆ ชั้นจะเป็นแฟนให้ ..ว่าแต่ นายจะไม่บอก เจ้าหญิงหน่อยเหรอ ...นายรักซะขนาดนี้ ..ทนได้ยังไงเป็นเดือน ..."

"ถ้าชั้นบอก...อันดามันมาหาชั้นแน่ ..แล้วถ้ามันเป็นแบบนั้นพ่อกับแม่ชั้นล่ะครอบครัวของชั้น ...ครั้งที่แล้วที่พ่อกับแม่ถูกทำร้ายชั้นรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกที่เลวมากๆ ... ครั้งนี้...ชั้น....."

ชายหนุ่มเหมือนน้ำตาจะไหลออกมา ... เซเรน่าเลยตบไหล่ด้วยความเข้าใจ  ...  "ชีวิตนายเนี่ยมัสุดๆจริงๆนะชาริล ..ชั้นเอาใจช่วยนะ ขอให้อะไรๆมันผ่านไปด้วยดี ... ขอให้นายกับเจ้าหญิงได้กับมารักกันอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะ "


"มัน...คงไม่มีวันนั้นหรอกเซเรน่า ... ชั้นทำใจอยู่ทุกวัน ...มันยากแต่ชั้นต้องทำ ..ชีวิตเราต่างกัน อันดามันเป็นเจ้าหญิง แล้ว ..ที่สำคัญเค้าต้องเป็นพระมหากษัตริย์ของสเปนในวันข้างหน้า ..อันดามันควรมีแฟนเป็น เจ้าชาย ...เป็นอะไรๆที่ใกล้เคียงกัน ไม่ใช่นักฟุตบอลแบบชั้น  "


"นั่นมันเมื่อร้อยปีที่แล้วนะชาริล ..นายคิดมากไปป่ะ  ดูเจ้าชายประเทศสวีเดนยังแต่งงานกับนางแบบ เจ้าชายประเทศเบลเยี่ยมแต่งงานกับนักข่าว เห็นป่ะ ทำไมนักฟุตบอลจะแต่งงานกับเจ้าหญิงบ้างไม่ได้อ่ะ ..."


"ชั้น...จะเก็บทุกอย่าง..ไว้ในความทรงจำ..."

"ดราม่าอีกแล้วไม่เอาๆสู้หน่อยสิเพื่อน ...นะ ...ไม่สงสารเจ้าหญิงอันดามันเหรอ "

ชัปปุยส์น้ำตาคลอ ....


"โอ้ววว พระเจ้า ..!!!!..."

เซเรน่ายื่นโทรศัพท์ให้ชัปปุยส์ดู ...  ภาพเจ้าหญิงอันดมันที่สก็อตแลนด์กับองครักษ์รูปหล่อ... ชัปปุยส์ใจเต้นตึกๆ ...  ไม่นะ ... ในข่าวซุบซิบเหมือนจะบอกว่าอันดามัน มีใครซักคนที่หล่อกว่าเค้า แถมยังเป็น องครักษ์ที่คอยติดตาม ถวายงานตลอดเวลา ...


"ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์  นายจะไปไหน ? "

เค้ายื่นโทรศัพท์ให้เซเรน่าได้ก็ขับรถออกจากบ้าน ...น้ำตาก็ไหลออกมา ..

"อันดามัน....อย่าชอบเค้านะ.....ชั้นขอร้อง ...."

แค่ตอนที่ ต้น เอาดอกไม้ให้อันดามัน ...ตอนที่ช้างศึกทั้งทีมไปเกาะดอกไม้ ชัปปุยส์ยังรู้สึกหึง..รู้สึกไม่ค่อยดี ..แล้วตอนนี้อันดามัน ต้องอยู่กับ องครักษ์รูปหล่อนั่นตลอดเวลาอีก ... เค้าแทบอยากจะบ้า ..

"แต่....เราก็เจอกันไม่ได้อยู่ดี ... อันดามัน ..ขอโทษนะ ... ชั้นอยากไปหาเธอ ...แต่ชั้นทำไม่ได้ ...  "

ชัปปุยส์ขับรถมาที่สนามของสโมสร ... ท่านประธานบอกเค้าว่า ..อาทิตย์หน้า ทีมชาติไทยต้อง เตะนัดกระชัปมิตรกับทีมชาติสเปน .. ชัปปุยส์ตัวร้อนวูบ ...  และเจ้าหญิงอันดามันจะเสด็จพร้อมทีมชาติสเปน ...

ชายหนุ่มทั้งดีใจทั้งตื่นเต้น   ...คิดถึงอันดามันที่สุด ..อยากเห็นหน้า ...เค้าจะได้เห็นหน้าอันดามันของเค้าแล้ว ... ขอบคุณพระเจ้า ...

"ฝ่าบาท..."

"วิลเลี่ยมขอบคุณมากๆ ... "

"กระหม่อมขอแสดงความยินดีด้วยนะพ่ะย่ะค่ะ จะได้พบ.... ชาริล ...."

วิลเลี่ยมยิ้มให้เจ้าหญิง ...  "วิลเลี่ยม....ชั้น....อยากกินข้าวพาไปกินข้าวหน่อย"  อันดามันยิ้มทั้งน้ำตา จะได้เจอชัปปุยส์แล้ว ควีนส์มีรับสั่งให้เสด็จไทยกับนักฟุตบอลทีมชาติสเปนแทนพระองค์

"ได้เลยฝ่าบาท "

"ขอบคุณมากๆ"

"มันเป็นหน้าที่ของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ "

"เออ...แล้ว...วิลเลี่ยม....มี...."  อันดามันนึกขึ้นได้ว่าเรื่องส่วนตัวเลยหยุดไว้แค่นนั้น

"แฟนเหรอพ่ะย่ะค่ะ " เค้ายิ้ม

"ช่าย...."

"เธอ...เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนประถมของกระหม่อมเอง...เรา..รักกันตั้งแต่กระหม่อมอยู่ ป.สาม เธออยู่ป.ห้า "   เค้าเล่าไปยิ้มไป ..


"อำล่ะ...ไม่จริงซักหน่อย "

"แต่ฝ่าบาทก็ยิ้มได้แล้ว กระหม่อมดีใจที่สุดเลย  ...กระหม่อม..กลัวที่สุด คือ กลัวองค์หญิงจะเกลียดกระหม่อม "

" เราขอโทษจริงๆนะ ตอนแรกที่เจอกัน แค่โมโห ไม่ได้เกลียดหรอก อย่าคิดมากเลย "

"ขอบพระทัยฝ่าบาท "

วันนี้อันดามัน อารมณ์ดีที่สุด... อีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะได้เห็นหน้าชัปปุยส์แล่้ว .. ถึงจะถูกห้ามเจอกันตลอดชีวิต  อันดามันก็ไม่สน... ยังไงก็จะไปเจอเค้าให้ได้ ... ในใจลึกๆยังเชื่อว่าทุกอย่างที่เห็นจากสื่อ มันคือเรื่องโกหก ชัปปุยส์คงต้องทำ...เพราะไม่ทำพ่อแม่เค้า อาจจะถูกซ้อม ถูกทำร้ายเหมือนคราวนั้น อันดามันไม่เข้าใจเลย ทำไมต้องเอาเรื่องแบบนี้มันเป็นข้อต่อรองด้วย....ทำไมท่านตาเป็นคนแบบนี้...ใจร้ายที่สุด.... ไม่เฉพาะชัปปุยส์ที่ติดต่อไม่ได้ .. แต่ดูคนอื่นๆอย่างโซเฟีย ฮนอนอา ก็ดูแปลกไป ทุกคนดูเหมือนมีความลับ.. อันดามันสังหรณ์ใจว่ามันต้องเป็นเรื่องนี้แน่ๆ .. ยิ่งริคาโด้ยิ่งหายไปเลย โทรหาก็ไม่รับสาย...


ท่านนายกรัฐมนตรี จัดกองกำลังอารักขาเป็นพิเศษ หลังเจ้าหญิงอันดามันที่ เกือบถูกปลงพระชนม์ที่เกาะดอกไม้ ประเทศไทย ...

"ข่าวเค้าว่าห้ามคบกันแก..จริงรึเปล่าวะ "  แฟนคลับนั่งคุยกันที่หน้าสนามกีฬา ..

"สงสารพี่ปุยส์น่ะ ชั้นว่าคนนั้นแฟนกำมะลอชัวร์ "

"แกก็ว่าไป...ไม่ใช่ในซีรี่ย์เกาหลีเว้ย นี่ชีวิตจริงๆ พี่ปุยส์คงไม่หลอกลวงประชาชนแบบนี้หรอก ..คราวนี้ท่าทางจะของจริง ตัวติดกันเป็น หมีโคอูล่าเลย "

"งั้น..ชั้นก็สงสารเจ้าหญิงอันดามันแล้วล่ะ ... จะหมั้นอยู่ไม่กี่วัน ยกเลิกเฉยเลย "

"แต่พี่ปุยส์...ดู....ไม่เศร้าเลยนะ "

"แกจำเดือนดาราได้มั้ย โคดสยองน่ะ ดีนะที่มันตายๆไปซะได้ คนอะไรใจร้าย ทำเจ้าหญิงเกือบตาย"

"พี่ชัปปุยส์เค้าใจดีไง เลยเป็นแบบนี้"

"คนอะไรดีเวอร์ ทั้งหล่อทั้งดี"

"แบบนี้ไงใครๆถึงได้รักเค้า"

ภาพที่เห็นคือเค้าไม่เศร้าแต่ใครจะรู้ว่าเค้าทุกข์ใจขนาดไหน ... วันนี้นักข่าวรอเค้าเพียบ...ชายหนุ่มอยากเห็นคนรักที่สุด ...

"อันดามัน....เชียร์ชั้นด้วยนะ..ชั้นจะเล่นให้เต็มที่ ...."

ชัปปุยส์เก็บผมของอันดามันที่เดือนดาราตัดจนสั้นพกติดตัวด้วย ... เค้าเอาผมของเธอซ่อนไว้ในผ้าพันข้อมือสีน้ำเงิน ...

"ชั้นรักเธออันดามัน "  ชัปปุยส์ยกข้อมือขึ้นมาจูบ ก่อนจะเดินออกจากห้องเก็บตัวนักกีฬา ...

"พี่ปุยส์.... ดูนั่น !!!..."

เจบุ้ยปากให้ชัปปุยส์ดูอันดามัน ที่นั่งอยู่กับท่านนายกรัฐมนตรีของไทย ... ชัปปุยส์ใจหายแว๊บเมื่อเค้าเห็นคนที่นั่งใกล้ๆเจ้าหญิงอันดามัน.... องครักษ์คนนั้น....


"อื้อ....."  ชัปปุยส์ไม่พูดอะไรมันจุกในคอ ... อันดามันมองมาพอดี ...  กล้องในสนามโคลสอัฟชัปปุยส์กับเจ้าหญิงอันดามัน โดยแบ่งจอเป็นสองภาพ ...  คนก็กรี๊ดกันยกใหญ่ ... เพราะภาพเก่าๆ คือภาพเจ้าหญิงอันดามัน จูบกับชัปปุยส์...เดินไปรอบๆสนาม ... แต่วันนี้ ..ภาพแห่งความสุขแบบนั้น แฟนบอลของเค้าคงไม่ได้เห็นแล้ว ...เพราะชัปปุยส์กับเจ้าหญิงอันดามัน เลิกกันแล้ว...  แฟนใหม่ของชัปปุยส์ก็มาเชีรยร์เค้าด้วย ...

.."แฝดพี่...ไหวมั้ย ..?.." นิวถามเพราะชัปปุยส์หน้าซีดมากๆ

"สบายมากๆน้อง "

"แน่ใจนะพี่ไม่ไหวไม่ต้องฝืน  " นิวมองชัปปุยส์แล้วหันหลังไปมองเจ้าหญิงอันดามัน พระองค์ยังจ้องมาทีมนักเตะชาติไทย...

"พี่ชัปปุยส์...เจ้าหญิงมองพี่...."

ชัปปุยส์มองไม่ได้ทำอะไรเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ...จะยิ้มก็ยิ้มไม่ได้ ...ทำไมมันอึดอัดได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้

"สงสารชัปปุยส์จังเลยว่ะ ..." อุ้มพูดกับกอล์ฟ

"ทำไงได้ ..ปุยส์บอกว่าทางนุ้นเค้าห้ามเจอตลอดชีวิต ..."

"ดีนะเราไม่มีแฟนคลับโรคจิตอย่างชัปปุยส์"  นูรูลพูดขึ้น

"มันก็คลั่งเกินไปนะ...สยองแทนเลย ดูเจ้าหญิงสิผมสั้นเลย แต่ก็น่ารักดี "  ต้นยิ้มๆ

นักเตะทีมชาติสเปน กับทีมชาติไทยเดินลงสนาม สเปนในฐานะแชมป์ฟุตบอลยุโรปหมาดๆ กับทีมชาติไทย แชมป์เอเชียหมาดๆ อันดามันเห็นชัปปุยส์แล้วใจจะขาดให้ได้ ...  ท่านนายกยังหันมาแซวพระองค์ว่าวันนี้จะเชียร์ไทยรึว่าสเปนเพราะชัปปุยส์อยู่ทีมชาติไทย ... ท่านนายกเห็นสายตาเศร้าๆของเจ้าหญิงอันดามันแล้วถอนหายใจออกมา ...

ท่านนายกพึ่งส่งให้เลขาส่วนตัวจัดการเรื่องคิวของ ประธานสำคัญในงาน .. อุ้มในฐานะกัปตันทีมชาติ เค้าไปขอร้องนายกเป็นการส่วนตัว .. ให้ ชาริล ชัปปุยส์  ได้เจอเจ้าหญิงหลังการแข่งขัน  .. ท่านนายกเลย จัดห้องเอาไว้ ...

เจ้าหญิงเองก็ไม่รู้ ..ชัปปุยส์ก็ไม่รู้   ชัปปุยส์รู้แค่ว่า ท่าน นายกต้องการพบเค้าหลังจบเกมส์การแข่งขัน ...


ครึ่งแรกเริ่มขึ้น  ....  แฟนบอลเต็มสนามรัชมังคลากีฬาสถาน ไม่มีความเครียดเรื่องสกอร์ แต่ทีมชาติทั้งสองฝ่ายก็ต้องทำกันเต็มที่ ...


เวลาผ่านไป  สิบห้านาที  ซิโก้มองเห็นชัปปุยส์ ดูวิ่งเนือยๆ  เค้าเลยเรียก  ตัวสำรองให้ไปวอร์ม  ชัปปุยส์ วันนี้อาการไม่ค่อยดี  แต่เค้าบอกซิโก้ว่าเค้าอยากลง ... ซิโก้เข้าใจ ...

"โอ้ยยยยยยยยยยยยย ชาริลชัปปุยส์เข้าบอลแบบนี้อันตรายครับ "  คนพากย์ฟุตบอลที่กำลังถ่ายทอดสดให้คนทั้งประเทศดูอยู่ในตอนนี้  ตกใจ ... เพราะชัปปุยส์สะกัดผู้เล่นของสเปน จากด้านข้าง เท้าเค้าโดนผู้เล่นฝั่งตรงข้ามเต็มๆ ฟุตบอลไม่โดน ...


"ใบเหลืองใบแรกของไทยครับ ชาริล ชัปปุยส์  วันนี้ดูเค้าเล่นผิดฟอร์มไปนะครับ ... "

ชัปปุยส์รู้สึกปวดท้องขึ้นมา ..เค้าจุกๆ คงเพราะเค้ากินข้าวไม่ค่อยลง มากินข้าวลงเมื่อไม่กี่วัน ...หูก็อื้อไปหมด ...  กรรมการเป่านกหวีด ที่เค้าทำฟาว เค้าก็ไม่ได้ยิน ...


"อ้าว....นั่น....ชาริลชัปปุยส์ครับ ชาริลชัปปุยส์   !!!!"

ผู้เล่นหมายเลข 7  ของไทย กระโดดขึ้นโหม่งปะทะกับผู้รักษาประตูของสเปนพอดี  ... มันแรงสุดๆจนเค้ากระเด็น กระแทกลงกับพื้นหญ้าเทียม .. ชัปปุยส์เจ็บไปทั้งหัว ท้องก็โดนกับเข่าของผู้รักษาประตูเข้าเต็มๆ เค้าฟุบอยู่แบบนั้น กรรมการในสนามๆเพื่อนๆรีบวิ่งมาดู   กล้องในสนามจับภาพของเค้า .. อันดามันลืมตัวลุกขึ้นยืน ... ท่านนายกและคนอื่นๆที่นั่งอยู่ใกล้ๆก็มองเป็นตาเดียวกัน



..นี่เจ้าหญิงยังรักชัปปุยส์อยู่แน่ๆ  ....


"ชัปปุยส์ นายเจ็บมากมั้ย.....ชัปปุยส์   "  อันดามันน้ำตาไหลออกมาจนได้ ...

"ฝ่าบาทจะเสด็จไหนพ่ะย่ะค่ะไม่ได้นะ "  วิลเลี่ยมลุกขึ้น

"หลีกไป!!!....."  อันดามันผลักวิลเลี่ยม   คนในสนามก็ฮือฮา เพราะเป็นห่วง ชาริล ชัปปุยส์ขวัญใจของพวกเค้า กล้องอีกตัวก็จับภาพเจ้าหญิงอันดามัน กำลังปีนรั้วจะเข้าไปในสนาม  วิลเลี่ยมฉุดไว้ก็ไม่ฟัง  ...แล้วแฟนบอลของ ชัปปุยส์ ก็ช่วยกันส่งเจ้าหญิงอันดามัน ลงไปในสนาม เสียงกรรมการเป่านกหวีด ห้าม ...การ์ดในสนาม กลับเจอแฟนบอล ดันไว้ ... แทบไม่น่าเชื่อ ทุกคนช่วยเจ้าหญิงให้วิ่งไปหาชัปปุยส์  นักฟุตบอลทีมชาติสเปนทุกคน รู้อยู่แล้วว่าชัปปุยส์ กับเจ้าหญิงอันดามันเป็นคนรักกัน  ทีมช้างศึกเห็นเจ้าหญิงวิ่งมาในสนาม ตัวปลิว ยิ่งดีใจ


"ไปหาชัปปุยส์เลย  ไปหาชัปปุยส์เลย "

"ไปหาชัปปุยส์ ไปหาชัปปุยส์ "

"อันดามันชัปปุยส์ "

"อันดามันชัปปุยส์ "

"อันดามันชัปปุยส์"


เสียงตะโกนเชียร์ในสนาม ดังสนั่น ...  ชัปปุยส์ได้ยินเสียงเรียกชื่อเค้าแว่วๆ   น้ำตาเค้าไหลออกมา

"ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์  "  อันดามันร้องเรียก

"อันดามัน....." ชายหนุ่มยิ้มเบาๆ

"อดทนไว้นะครับเปลสนามกำลังมา  " กรรมการในสนามบอก

"ชัปปุยส์ ....พี่ชัปปุยส์ "  เจเขย่าแขนเค้า  ....

เสียงร้องเชียร์ใสนามยังดังไม่หยุด .... พ่อกับแม่ของชัปปุยส์ ก็อึ้ง ทั้งตกใจ ที่ซาบซึ้ง และสงสารจับหัวใจ
เมื่อเห็นเจ้าหญิงอันดามัน วิ่งลงไปในสนาม  ...ฝ่ายสเปนก็เช่นกัน ...

"โธ่...ที่รักชั้นทนดูไม่ได้แล้วนะคะ ..ชั้นสงสารเจ้าหญิงกับชาริล ฮือออออ " ทับทิมถึงกับปล่อยโฮ

"เหมือนกัน ....ผมว่าผมต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว "  เดนนิสกัดฟันกรอดๆๆๆๆ


อันดามันวิ่งไปในสนามที่ดูเหมือนไม่ใหญ่..แต่ทำไมวิ่งเท่าไหร่ก็ไม่ถึงซักที ..

.."ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์ !!"

ชัปปุยส์ได้ยินเสียงของอันดามัน เค้าตกใจมาก....ทั้งที่ปวดหัว แต่เหมือนมันดีขึ้น  ร่างบางนั่งลงกอดเค้าแน่น

"ชัปปุยส์  ชัปปุยส์ ...."

"อันดามัน......อันดามัน ...."  ชัปปุยส์ เอามือจับใบหน้าของ อันดามันเบาๆ น้ำตาเค้าไหลออกมา ....อันดามันเอามือช้อนหัวชัปปุยส์ไว้บนตัก ...

"ชัปปุยส์ .....นายอย่าเป็นอะไรนะ...ชั้นขอร้อง....ชัปปุยส์ "  น้ำตาของอันดามันหยุดลงบนหน้าของเค้า

ภาพอันสุดซาบซึ้งทำเอาคนทั้งโลกร้องให้ตาม .....


"ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์   "  อันดามันเขย่าตัวเค้า เพราะตาของเค้าเหมือนจะหลับลง


"ชัปปุยส์ อดทนไว้นะ ....ชัปปุยส์   "

"อันดามัน....." ชัปปุยส์ได้แต่เอ่ยชื่อ

"ชัปปุยส์....ชั้นรักเธอนะ....ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์  "

"อันดามัน.....เรา....." ชัปปุยส์น้ำตาไหล เค้ากำลังจะบอกว่าเรารักกันไม่ได้

"ชั้นไม่สนใจหรอก...ชั้นรักนาย ..."

"เด็กดื้อ....."

"ฮืออออ....เจ็บมั้ย"


"ชั้นเห็นเธอ....ก็หายเจ็บแล้วล่ะ "  เค้าพูดออกไปแบบนั้นทั้งที่เจ็บสุดๆ

"ฝ่าบาท ...ปล่อยให้แพทย์ดูอาการเถอะพ่ะย่ะค่ะ  " อุ้ม ธีรธร ทูลเจ้าหญิง ทุกคนร้องให้ ตาม เจ้าหญิงกันหมด ..

"ฮือออออ ช่วยด้วยค่ะ  ช่วยชัปปุยส์ด้วย "

"ฝ่าบาท ชัปปุยส์เค้าไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่อ่อนเพลีย แล้วก็ ปะทะกับฝ่ายตรงข้ามแรงไปหน่อย " หมอทูล


"ช่วยด้วยนะคะ หนูขอร้อง ....ช่วยด้วย "


"ฝ่าบาทเบาใจเถอะพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมช่วยได้แน่นอน   "

เปลสนามหามเข้ามาหามชัปปุยส์ มือของ อันดามันยังจับมือชัปปุยส์แน่น    "ชัปปุยส์   ชัปปุยส์ได้ยินเสียงชั้นมั้ย  "


ชายหนุ่มได้ยินแว่่วๆ แต่เค้าลืมตาไม่ขึ้นจริงๆ  "อันดามัน "  เค้าเอ่ยเบาๆ

"ชัปปุยส์ ชัปปุยส์ "  อันดามันยังเรียกชื่อเค้าไม่หยุด  ...

ถึงเกมส์ในสนามจะเล่นต่อ ... แต่คนดูกลับไม่สนใจเกมส์  ทุกคนดูภาพข้างสนาม ของชาริล ชัปปุยส์ กับเจ้าหญิงอันดามัน ....

"กูฟินสัดๆแล้วเนี่ย ฮืออออออออออออออ " บางคนร้องให้


"สงสารว่ะ ดูๆก็รู้ว่าเค้ารักกัน แล้ว ประกาศเลิกกันทำไมวะ"

"กูไม่เชื่อเด็ดขาด ว่าเลิกกัน "

"ขอให้กลับมารักกันเหมือนเดิมเถอะ "

"แฟนใหม่นี่มันก็หน้าด้านจริงๆเนอะ ... มันเห็นแบบนี้มันยังจะกล้าคบชัปปุยส์ต่อมั้ย"

"ทุกครั้งเวลาเกมส์จบ ชอบที่สุดคือเจ้าหญิงอันดามันกับชัปปุยส์ กอดกันในสนาม จูบกัน เดินจูงมือกันมุ๊งมิ๊ง  "

"คราวนี้ ...โคดเศร้าเลย "

ภาพเจ้าหญิงอันดามันกับชัปปุยส์แชร์ไปทั่วโลกในทันที ทั้งคลิปทั้งภาพนิ่ง ...

"ครั้งแรกนะครับตั้งแต่ผมพากย์บอลมา ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้ ...ฮือออออออออออออออ ผมนี่ซึ้งเลย  "

"ผมด้วย ฮืออออออออออ รักเจ้าหญิงอันดามันกับชัปปุยส์ที่สุด "

คนพากย์บอลของ ช่อง 3 กอดกันกลม  .....




ชัปปุยส์ถูกหามเข้าไปในห้องพยาบาลของสนามกีฬา อันดามัน นั้งรออยู่นอกห้อง อย่างกระวนกระวาย

วิลเลี่ยมและเหล่าองครักษ์จากสเปน ถูกสั่งให้นำตัวเจ้าหญิงอันดามันเสด็จกลับสก็อตแลนด์ทันที ...


"ฝ่าบาทต้องเสด็จกลับสก็อตแลนด์ตอนนี้พ่ะย่ะค่ะ เครื่องบินพระนั่งพร้อมแล้ว "  วิลเลี่ยมทูล

"ไม่นะ...ไม่กลับเด็ดขาด ..."


"ฝ่าบาท มันแป็นคำสั่งจากควีนส์กระหม่อม....."

"วิลเลี่ยม...ได้โปรดเถอะ...."

"ฝ่าบาทไม่มีเวลานะพ่ะย่ะค่ะ ถ้าไม่เสด็จองครักษ์ทุกคนจะถูกขัง กระหม่อมก็จะถูกพักงาน ...แล้ว....."



"ใครบังอาจจะพาตัวเจ้าหญิงอันดามันออกนอกประเทศไทยในตอนนี้....เจอลูกปืนแน่ๆ "


"ท่านนายก !!!"

นายกรัฐมนตรี พร้อมทหารอีกเกือบยี่สิบคน ... ถือปีนยกขึ้น เล็งมาที่วิลลเลี่ยม และองครักษ์จากสเปน

"ที่นี่แผ่นดินไทย...."

"แต่พวกเราทำตามหน้าที "  วิลเลี่ยมเสียงแข็ง

"แล้ว...อยากตายในหน้าที่มั้ย ? "  นายกไทยเสียงดุ

อันดามันรู้สึกขอบคุณท่านนายกในใจ น้ำตาพาลจะไหลให้ได้

"ให้เจ้าหญิงเข้าไปเยี่ยม ชาริล ชัปปุยส์ได้ แล้วก็ใครห้ามเข้าไปยุ่ง ทหารไทยจะถวายความปลอดภัยเอง ที่นี่แผ่นดินไทย .. เข้าใจนะทุกคน "  ท่านนายกยังเสียงดุดัง ท่านแอบยักคิ้วติดตลกเหมือนเดิม

"ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณจริงๆ" อันดามันลืมตัวโผเข้ากอดท่านนายก

"เล็กน้อยฝ่าบาท ทรงรีบเข้าไปเป็นกำลังใจให้ชาริลเถอะ ..กระหม่อมสัญญาว่าจะไม่ให้ใครเข้าไปรบกวนเด็ดขาด "


"ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณอีกครั้ง "

อันดามัน มองหน้าจ๋อยๆของวิลเลี่ยมก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพยาบาล




 ...  เห็นชัปปุยส์นอนหลับอยู่บนเตียง ... แล้วใจจะขาดให้ได้  ....


อันดามันก้มลงจูบที่ปากของเค้าเบาๆ ....แต่...... อีกฝ่ายกลับจูบตอบ.....


"จูบคนไม่ได้สติ....ไม่สงสารเหรอ "  เค้าลืมตาขึ้น มือก็คว่้าตัวของอีกฝ่ายมากอด

"นาย.....มัน.....ขี้โกง......"  อันดามันพยายามดันตัวเค้า    "คิดถึงชั้นมั้ย "  เค้าเอามือลูบหน้าของอันดามัน  น้ำตาของหญิงสาวร่วงออกมา



"นาย.....ลืมชั้น...." อันดามันสะอึ้น


"ไม่จริงซักหน่อย เธอก็รู้นี่นา ...."


"ทำไมเราไม่คุยกัน นายเล่นหนีชั้นทิ้งชั้นไปเฉยๆ นายทำแบบนี้สองครั้งแล้วนะ "

"..............................................." ชัปปุยส์พูดไม่ออก นี่เค้ากำลังจะทำให้พ่อแม่ตกอยู่ในอันตรายอีกแล้ว...
ไม่รู้ว่าป่านนรี้จะเป็นยังไงบ้าง ....


"ชั้นรักเธอ...."  ชัปปุยส์ จูบอันดามัน ....  "ชั้นรักเธอมากกว่า  "


"แต่....เรา...รักกันไม่ได้ " ชัปปุยส์มองตาของอันดามันอย่างกังวล


"เราจะสู้ด้วยกันนะชัปปุยส์ ก่อนมาที่นี่ชั้นบอกท่านริคาโด่้ให้ไปคุ้มกันครอบครัวนายแล้ว ไม่ต้องห่วง พร้อมญาติๆของนาย ท่านริคาโด้่ส่งลูกน้องไปติดตามแล้วปลอดภัยแน่นอน"

อันดามันยิ้มให้ชัปปุยส์ทั้งน้ำตา


"จริงๆเหรออันดามัน ...เธอไม่น่าทำแบบนี้เลย ตาเธอแม่เธอคงไม่ชอบมากๆ"

"ชั้นว่าชั้นทำในสิ่งที่ควรทำแล้วแหละ"

"อันดามัน.....ที่รัก " ชุัปปุัยส์จูบอันดามันไม่หยุด


"ชัปปุยส์ที่รัก......"

"รู้มั้ยชั้นคิดถึงเธอมาก...คิดถึงเธอทุกลมหายใจเลย..."

"ชั้นเหมือนกันชัปปุยส์....มัน..ทรมานที่สุดเมื่อเห็น....นายกับ ...."

"เซเรน่าเค้ากลายมาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของชั้นคนนึงในตอนนี้เลยแหละ รู้ใช่มั้ยว่าชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับเค้า ..."


"ท่านตาใช่มั้ย ......วันนั้น ชั้นว่านายต้องเจออะไรแน่ๆ ...ชั้นสังหรณ์ใจ"

"อังเดรโทรหาชั้นทุกวัน ...ว่าทุกคนถูกห้ามยุ่งเรื่องเธอกับชั้น"  ชัปปุยส์น้ำตายังรื้น


"นายไม่ได้ผิดซักหน่อยนี่นา ...ไม่ใช่ความผิดของนายเลย "

"ชั้นขอโทษนะอันดามัน..ที่เธอรักชั้นแล้วเธอมีแต่ความทุกข์ ...ชั้น..เสียใจ...."

"อย่าพูดแบบนี้อีกนะ........อย่าพูด......"  อันดามันเอาหน้าแนบอกของชัปปุยส์


"ชั้นไม่เคยมีความสุขอะไรมากเท่าการได้รักนายนะชัปปุยส์  ชั้นรู้สึกภูมิใจและยิ่งใหญ่สุดๆที่ได้เป็นผู้หญิงของนาย "

ชัปปุยส์กระชับอ้อมกอดแน่น เค้าก้มลงจูบผมของหญิงสาวที่เค้ารักสุดหัวใจ .... "อันดามัน....."

"ต่อไปเราจะไม่จากกันอีก...ชั้นจะไม่กลับสก็อตแลนด์ เราจะไปอยู่ที่บ้านของเรากัน...."

"อันดามัน....."

"นะชัปปุยส์ เราไปอยู่บ้านของเรากัน ชั้นไม่อยากจะเป็นแล้วเจ้าหญิง ถ้าชั้นต้องเป็นควีนส์ของสเปนแล้วชั้นไม่มีนาย...ชั้นก็ไม่อยากจะเป็นอะไรทั้งนั้น..."


"เด็กโง่... รู้มั้ยถ้าเธอทำแบบนั้น ถ้าเราทำแบบนั้น คนสเปนต้องเกลียดเราสองคน ครอบครัวของเธอต้องเกลียดชั้น ตามล่าครอบครัวชั้นอีก ..."


"ชัปปุยส์....พวกเราจะทำยังไงกันดี...."

ชัปปุยส์ไม่ตอบ...เค้าเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงดี มันหาทางออกไม่เจอ ...   เค้ารู้แต่ว่าตอนนี้ได้กอดอันดามันอยู่แบบนี้แล้ว มันมีความสุขที่สุด ....

"หายเจ็บรึยัง " อันดามันถามเบาๆ

"หายแล้ว...ชั้นอึดจะตาย..เธอก็รู้นี่นา  "  มือเรียวลูบผมของอีกฝ่าย  "รู้มั้ย..ตั้งแต่ชั้นเล่นฟุตบอลมา ชั้นก็ไม่เคยเห็นแฟนนักฟุตบอลคนไหน รึว่า ใครที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในสนามวิ่งลงมาในสนามได้เลยนะ ...เธอคนแรกเลย ...เธอมัน...บ้าที่สุดเลย "  เค้าขยี้ผมของอันดามัน ด้วยความเอ็นดู  


"ก็ลองใครมาห้ามซิชั้นจะต่อยให้คว่ำเลย ....."

"เก่งจัง...ชั้นกลัวใจเธอจริงๆอันดามัน...เธอไม่เหมือนใครที่ชั้นเจอมาเลย ... น่ารัก จิตใจดี กล้าหาญ  เธอมันสุดๆน่ะ ...ทุกเรื่อง "

"ก็....ชั้นกลัวนายตายเลยวิ่งลงไป "

"ขอบคุณมากๆนะ ...ขอบคุณที่สุดเลยที่เธอ...รักชั้น..."


It feels like nobody ever knew me until you knew me
Feels like nobody ever loved me until you loved me
Feels like nobody ever touched me until you touched me
Baby nobody, nobody,until you
Baby it just took one hit of you now I'm addicted
You never know what's missing

Till you get everything you need,yeah


I don't wanna run away
Just wanna make your day
When you feel the world is on your shoulders
Don't wanna make it worse
Just wanna make us work

Baby tell me,I'll do whatever
It feels like nobody ever knew me until you knw me
Feels like nobody ever loved me until you loved me
Feels like nobody ever touched me until you touched me
Baby,nobody,nobody until you


"แล้วแผลเธอ..หายแล้วเหรอ " ชัปปุยส์ถามถึงแผลที่เดือนดาราแทงที่ท้องของอันดามัน

"หายแล้ว แผลมันนิดเดียว ชั้นหายแล้ว "

"เก่งมาก...อันดามันที่รักของชัปปุยส์"

"ชั้นรู้ว่าชั้นเก่งไม่ต้องมาชม "

"เอาเชียว......คืนนี้ไปบ้านชั้นมั้ย"  ชัปปุยส์ทำหน้าทะลึ่ง

"นายยังเจ็บอยู่นะ .....อย่ามาทะลึ่ง "    อันดามันทุบท้องชัปปุยส์เบาๆ

"ชั้นจะได้หายเจ็บไงนะ.....นะ....อันดามัน ....."   ชัปปุยส์ดันตัวอันดามันมาอยู่บนตัวเค้า

"เธอ...ผอมลงมากๆเลย ...ดูสิ...ไม่กินข้าวเหรอ ..หน้ายิ่งเล็กๆอยู่ ..."  เค้าเอาฝ่ามือทาบบนใบหน้าของอีกฝ่าย


"อื้อ..ชั้นกินไม่ลง.....นายเองก็เหมือนกัน ผอมลงเยอะเลย......"


"แต่ชั้นยังฟิตอยู่นะ ...."  เค้ายิ้มทะลึ่ง     " จูบหน่อยเร็ว "

"คิดถึงผมยาวของเธอที่สุดเลย "

"เดี๋ยวมันก็ยาวใหม่ .....แป๊บเดียว ผมชั้นยาวเร็วจะตาย"

"ดูอะไรนี่สิ "  ชัปปุยส์แกะผ้าพันข้อมือสีน้ำเงินออก ....  "ผมใครเอ่ย "  เค้ายิ้ม

"ชัปปุยส์ ....." อันดามันกอดเค้าแน่นยิ่งกว่าเก่า   "ชั้นรักนาย รักนายที่สุด "

"จะได้เหมือนมีเธออยู่กับชั้นตลอดเวลาไง "

อันดามันจูบชัปปุยส์อยู่บนเตียง ในห้องพยาบาลของ สนามกีฬา ความคิดถึง ความรัก มันทำให้สองคน ควบคุมตัวเองแทบไม่ได้


"เดี๋ยวคนมาเห็น...พอเถอะ....." อันดามัน พลิกตัวลงมานอนข้างๆชัปปุยส์


"ดีดิ...โชว์เลย ฮ่าๆๆ" เค้าหัวเราะเสียงดัง


"นายมันบ้าที่สุดเลย .....คนอะไร "

"แล้วรักมั้ยล่ะ .....บ้าแต่หล่อนะ น่ารักด้วย "

"หลงตัวเองไม่มีใครเกินนนายจริงๆ  ..."

วิลเลี่ยมยังนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องพยาบาล  เค้าเห็นหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนกับ ชาริล ชัปปุยส์  เดินมานั่งข้างๆเค้า  ...เธฮจุดบุหรี่สูบ แถมหันมาพ่น ใส่เค้าอีกด้วย


"มารยาทไม่มีเลยนะคุณ สวยซะเปล่า " วิลเลี่ยม ว่าเข้าให้

"หล่อดีนะเนี่ย.....ว้าววววววววววววววววว.....ทหารหล่อ ฮ่าๆๆๆๆ  "เซเรน่ายังยั่วโมโหวิลเลี่ยม

"ซินยอริต้า ..ผมขอร้องล่ะผมไม่มีเวลามาเล่นกับคุณผมกำลังเครียด  "


"ทหารจริงๆป่ะเนี่ย นายหล่อเกินกว่าจะเป็นทหารป่ะ ฮ่าๆๆ"   เซเรน่ายังพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเค้าอีก จนเค้าสำลัก


"ทหารหล่อกว่าที่เธอคิดขอโทษนะครับ   แล้วนี่นางแบบเหรอ ... โห้ นางแบบตัวจริงเนี่ย สิงห์อมควันชัดๆ แต่ละคน คงเล่นยา สูบบุหรี่จัดๆ  สุดท้าย เล่นยาจนตาย ป่ะ เป็นแบบนั้นทุกคน "


เซเรน่า หยุดกึ๊ก .....  "เล่นยา ....นางแบบไม่ได้เล่นยาทุกคนนะ  ไอ้ทหารบ้า .. "  หญิงสาวแว๊ดใส่เค้าเสียงดัง


"อ้าว คิดว่าเล่น เห็นผอมกระหร่อง "

"ชั้นเล่น โยคะย่ะ ไอ้บ้า "


วิลเลี่ยมนึกขำ นางแบบรัสเซียสุดสวย เธอสวยมากจริงๆ สวยขนาดนี้ ชัปปุยส์ ยังไม่สนใจเลย  ... เป็นไปได้ยังไง ....

เดนนิสเดินทางไปสเปนอย่างลับๆ ไม่บอกแม้แต่ภรรยา ... เค้าบอกนางแค่ว่าจะกลับไปเยี่ยมญาติที่สวิสเซอร์แลนด์เท่านั้นเอง  แต่ความจริงแล้ว เปล่าเลย  เค้าจะไปราชสำนักของสเปน ....


"ฝ่าบาท คุณ เดนนิส ชัปปุยส์ ขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ "  ทหารองครักษ์ของกษัตริย์ เข้ามาทูล

กษัตริย์แปลกใจเล็กน้อย แต่ก็เดาได้ว่า ชายวัยกลางคนจะมาพบเค้าด้วยเรื่องอะไร

"คุณเดนนิส "  กษัตริย์เอ่ยทักทายก่อน  พระองค์เดินมาจับมือ    แต่เดนนิสกลับหักข้อมือเต็มแรง เค้าเอามืออีกใฝ่ายไขว้หลังไว้


"คุณจะทำอะไร.!!."  เดนนิสผลัก เอ็ดเวิร์ดเต็มแรงจนเค้ากระเด็นรไปติดผนัง ร่างใหญ่ยังตามมากระชากคอเสื้อเค้า ปืนในมือยังจ่อที่หัว  ทหารก็ไม่มี ไม่มีใคร อยู่ใกล้ๆเค้าอีกแล้ว   ไม่มีใครช่วยได้ ก็ เค้าพึ่งบอกทุกคนให้ออกไปข้างนอก อยากคุยเป็นการส่วนตัว ...

"หยุดทำร้ายลูกชายผมได้แล้วนะ อ้อ แล้วก็เจ้าหญิงอันดามันด้วย ผมรักเจ้าหญิงเหมือนลูกสาวแท้ๆของผม คุณเป็นตาคุณทำได้ยังไง  ใจร้ายมาก ใจร้ายที่สุด ...."

"ใจเย็นๆคุณเดนนิส  เอาปืนออกไปจากหัวผมด้วย "

"กลัวตายเป็นเหมือนกันเหรอ ....ตอนคุณส่งคนไปทำร้ายผมกับภรรยา พวกเราเจ็บกันปางตาย "
เดนนิสดันตัวของเอ็ดเวิร์ดติดกับพนังจน เค้า เจ็บไปหมด


"ผั๊วะ!!! "  ปืนฟาดศรีษะเต็มแรง จนเลือดไหลออกมา


"โอ้ยยยยยยยยยยยยย ....คุณ คุณกำลัง ทำร้ายกษัตริย์ของสเปน คุณบังอาจมากๆเลย "

"เออ กูไม่สนเว้ย .....มึงทำลูกกู...ต่อให้มึงเป็นเทวดา กูก็จะฆ่ามึง ...จำเอาไว้นะ "

 เดนนิสขบเขี้ยวขบฟัน เค้าใจเต้นแรง มันสุดจะทนแล้ว อะไรจะเกิดก็เกิด เค้าไม่สนใจทั้งนั้น


"คุณไม่เข้าใจผมหรอกคุณเดนนิส ....."


"กูไม่เข้าใจมึง ...ถ้ามึงยังกีดกันลูกกูกับเจ้าหญิง กูจะมาฆ่ามึงด้วยตัวของกูเอง มึงจำไว้ "

เดนนิสเสียงดัง   "มึงคิดว่ามึงเป็นใครใหญ่มาจากไหน ...คนสวิสต์เซอร์แลนด์เค้ารักสงบประเทศของเราไม่มีใครทำอะไรแบบนี้ ... "


"คุณฟังผมก่อนได้มั้ย "


"กูไม่ฟัง!!..ถ้ามึงยังพูดมากอีก กูจะเอาลูกปืนกรอกปากมึงซะ ...ไอ้สารเลว "

เอ็ดเวิร์ดยังไม่ทันจะอธิบายว่าเค้าแค่ต้องการพิสูจน์รักแท้ ของ ชัปปุยส์กับหลานสาว แค่ต้องการ ให้แน่ใจว่าชัปปุยส์ไม่หวั่นไหวกับผู้หญิงคนอื่น  แค่ภาพเมื่อวาน นี้ ที่หลานสาวของเค้า วิ่งไปหาชัปปุยส์ในสนาม เค้าก็จะหยุดแล้ว ....จะไม่ทำอีก จะเลิกกีดกัน ...


"เสด็จพ่อ !!"   ควีนส์แพททริเซีย วิ่งเข้มาประคอง  เมื่อเห็นเลือดอาบพระพักต์ของพระบิดา

"ไม่มีอะไรหรอกลูก...พ่อไม่เป็นอะไร "

"จำเอาไว้นะ ....เลิกยุ่งกับลูกชายผม แล้วก็เจ้าหญิงอันดามัน ...ถ้าคุณยังไม่เลิกทำอะไรปัญญาอ่อนๆ ผม มาระเบิดสมองคุณแน่ๆ"


องครักษ์วิ่งมาล็อกตัวของเดนนิสไว้   "ปล่อยเค้า ...ปล่อยเค้า ..."  เอ็ดเวิร์ดยกมือห้าม

"ลูกชายกูคือหัวใจและวิญญาณของกู...มึงทำร้ายเค้าเท่ากับมึงเหยียบหัวใจกู ...ไอ้กษัตริย์เวร !!"

Charyl Chappuis Fan fiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 40

"ชัปปุยส์ นายไปนอนเถอะ ..ตาโรยตัวเหลืองหมดแล้ว นะชั้นขอร้อง "

 อันดามันจับมือชัปปุยส์ เค้ายังนั่งเศร้าอยู่ข้างๆเตียง แถมข้าวปลาไม่กิน  ได้แต่โทษตัวเองเรื่องที่ปล่อยให้อันดามันไปกับเดือนดาราสองคน แต่นั่นมันปลายเหตุ ..ต้นเหตุมันคือเค้า ยิ่งนักข่าวสาวจนรู้ว่า เดือนดารา คือแฟนคลับของชัปปุยส์ ที่จงใจ เข้าไปฝึกงานที่สโมสร เพื่อจะได้ใกล้ชิดเค้า ทุกสิ่งทุกอย่างมันมาจาก เค้าทั้งหมด

"ไม่...ชั้นไม่อยากเดินไปไหน ไม่อยากให้เธอคลาดสายตา ชั้นกลัว "

"ท่านริคาโด้ก็อยู่ ไม่ต้องห่วง นายไปกินข้าวเถอะ นะ "

"ไม่..." เค้ายังส่ายหน้า

"ทำไมดื้อแบบนี้ ... ชั้นไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แค่เจ็บที่แผลนิดๆเองนะ ไกลหัวใจ"

"....................................."

ชัปปุยส์ไม่พูดอะไร .. ริคาโด้ เห็นใจชัปปุยส์และก็เข้าใจเค้าทุกอย่าง ถ้าฮยอนอาเป็นแบบนี้บ้างเค้าคงฆ่าเดือนดาราให้ตายกับมือ ไม่มีคำว่าสงสาร  ..

"ไว้พ่อกับแม่ชั้นมาเราไปสเปนแล้วก็จากนั้นไปบ้านนายกันนะ ชั้นอยากไปซูริก อยากไปมากๆ "

"เธอยังเจ็บอยู่ไว้หายดีเราค่อยไป"

"เจ็บที่ไหนบอกว่าไม่เจ็บแล้ว "  อันดามันยิ้มให้ชัปปุยส์ เค้าจับมือหญิงสาวมากอดไว้ด้วยความรัก เหมือนใจเค้าจะขาดให้ได้  ...

"ยิ้มให้ชั้นหน่อยเร็ว...ชัปปุยส์ ....ชั้นอยากเห็นเธอยิ้ม ...นะ ..ยิ้มให้ชั้นหน่อย ...ชัปปุยส์ที่รัก ...."

ยิ่งอันดามันเรียกว่าที่รัก น้ำตาชัปปุยส์ยิ่งร่วง ...

   "ชัปปุยส์ .....พอ....หยุด...ไม่ต้องร้องให้ นะ ...เห็นน้ำตาชัปปุยส์แล้ว ชั้นใจจะขาด ขอร้องแหละ อย่าร้องให้อีกเลย ..นะชัปปุยส์ "

อันดามันไม่รู้จะทำยังไงให้ชัปปุยส์รู้สึกดีขึ้น ....

"ชัปปุยส์  จูบชั้นหน่อย....ชัปปุยส์   "

ชายหนุ่ม ก้มลงจูบที่หน้าผากเบาๆน้ำตาเค้าร่วงใส่หน้าของอีกฝ่ายพอดี ... ชัปปุยส์รักอันดามันที่สุด แต่เค้าพึ่งรู้ว่า เค้ารักอันดามันมากกว่า ที่เค้ารู้ซะอีก  ถ้าอันดามันตกเหวไป...เค้าคงกระโดดตามลงไปแน่ๆ

"ฝ่าบาท ควีนส์เสด็จพระเจ้าค่ะ "  ริคาโด้เข้ามาทูล

ควีนส์ไม่โดยเสด็จกับพระสวามี แต่ยังมี ฮยอนอา โซเฟีย อังเดร รวมถึง นางข้าหลวง แอนนาเบล นางข้าหลวง ราโมน่า  

"ลูกแม่  !!!"

ควีนส์น้ำตาไหลออกมา เมื่อเห็นสภาพของพระธิดา   "เจ็บมากมั้ยลูก "

"ไม่เลยค่ะหนูหายเจ็บแล้ว แม่ไม่ต้องร้องให้นะคะ นิดเดียวเองค่ะ "

"พ่อคิดว่าเป็นอะไรมากนิดเดียวจริงๆด้วย ...อันดามันเก่งอยู่แล้วเนอะ " ทะเลลูบหัวลูกสาว เค้าพูดเล่นๆ ทั้งๆที่ในใจเจ็บปวดที่สุด   เค้ามองหน้าริคาโด้ แล้วมองชัปปุยส์  ชัปปุยส์  รู้สึกแย่มากๆ ที่เจอสายตา ประมาณว่าเธอดูแลลูกสาวชั้นไม่ได้  ...

"ฮือออออออออออออออออฝ่าบาท  ฝ่าบาทของหม่อมชั้น "   นางข้าหลวงแอนนาเบลร้องให้โฮ

"ใจร้ายที่สุด ทำได้ลงคอ "  นางข้าหลวงราโมน่าแค้นสุดๆเมื่อเห็นพระเกศาที่นางเฝ้าทนุถนอม ถูกตัดจนสั้น

"หนูไม่เป็นอะไรไม่ต้องร้องให้นะคะ "

"ฝ่าบาท คราวหน้าไม่เสด็จตามลำพังอีกแล้วนะเพคะ "  ราโมน่าพูดพลางค้อนชัปปุยส์

"พวกเจ้าก็ไม่ต้องโวยวายกันมาก อันดามันไม่เป็นอะไรแล้ว "

"หม่อมชั้นนสงสารองค์หญิงนี่เพคะ  โดนซะขนาดนี้ "

"หนูไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆค่ะ นี่ลุกขึ้นวิ่งยังไหว"

เจ้าหญิงอันดามัน ทำท่าจะลุกขึ้น  ... แพททริเซีย ยิ้มทั้งน้ำตา เข้มแข็งแบบนี้สิ ใช่แล้วล่ะ  รัชทายาทของสเปน จะอ่อนแอไม่ได้ คนจะเป็นกษัตริย์ อ่อนแอปวกเปียก เป็นไม่ได้แน่นอน  สเปนเลือกคนไม่ผิดจริงๆ

"อันดามัน น้องสาวพี่ "  โซเฟียกอดอันดามันด้วยความสงสาร "

"เจ็บมากมั้ยคนดี "  ฮยอนดาลูบหัวเบาๆ

"ฝ่าบาทผมสั้นแล้วหล่อมากพะย่ะค่ะ "  อังเดรล้อ อันดามันจะหัวเราะก็กลั้นไว้เพราะเจ็บท้อง

"อังเดรยังจะเล่นอีก " โซเฟียเลยทุบเบาๆ

"ก็จริงนะ หล่อกว่าชัปปุยส์อีกอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ" ฮยอนอาหลุดหัวเราะซะดัง ริคาโด้เลยทำตาดุใส่

ชัปปุยส์ยิ้มได้บ้าง เมื่อเพื่อนๆมาถึง  ยิ่งเห็นหน้าอังเดร เค้ายิ่งรู้สึกดี ... มีแต่คนที่เค้ารักอยู่รอบๆตัวเค้าในตอนที่เค้ารู้สึกไม่ดีแบบนี้



"ชัปปุยส์ พอเถอะ....เลิกโทษตัวเองซักที "  โซเฟียกับอังเดรช่วยกันปลอบชัปปุยส์

"โซเฟียชั้นขอโทษนะ ขอโทษที่ไม่เชื่อเธอ "

"ใครจะรู้ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ล่ะชัปปุยส์ นายทำดีที่สุดแล้ว "

"ควีนส์กับพระสวามี...ไม่พอใจมากๆเลยนะ นั่งเงียบกันมาตลอดทางอ่ะไม่รับสั่งอะไรกันเลย ชั้นล่ะกลัว "

ฮยอนอา พูดเบาๆ เพราะ ควีนส์กับพระสวามี คุยกับกับอันดามันอยู่ที่เตียงคนไข้ ..

"เป็นใครก็ไม่พอใจทั้งนั้นแหละ...นี่ถ้ามีใครมาทำลูกชั้นแบบนี้ชั้นฆ่ามันแน่ๆ " อังเดร พูดพลางชายตามองอันดามัน


พอควีนส์เสด็จห้องรับรอง ทุกคนก็ทมารุมที่เตียงอันดามัน

  "มันทำได้ยังไง ใจร้ายมากๆ"

"นั่นดิโซเฟีย ถ้าเราอยู่ด้วยอันดามันคงไม่เป็นแบบนี้  "

"พี่ฮยอนอากับพี่โซเฟีย ไม่ต้องห่วงค่ะ อันดามันอึด แค่นี้เอง สบายมากๆ"

อันดามันยิ้ม หญิงสาว ยิ้มให้ชัปปุยส์ที่ยืนคุยกับอังเดร

"ชัปปุยส์ ควีนส์ต้องการพบ "

ริคาโด้มาตามชัปปุยส์ไปพบ ควีนส์ที่ห้องรับรอง ของโรงพยาบาลที่จัดไว้รับเสด็จ ชัปปุยส์แทบทรุด เค้าไม่ได้พบแค่ควีนส์ แต่เป็นคนที่เค้ากลัวที่สุด  .... คุณตาของอันดามัน กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด .....

ชายหนุ่มโค้งศรีษะ ....   เค้าไม่รู้จะทูลอะไรดี หัวใจมันร้อนไปหมด ... พ่อ ...กับแม่ ของเค้า ก็อยู่ในห้องนี้ด้วย สีหน้าของพวกท่านไม่ดีเลย ...

"ฝ่าบาท "

"นั่งก่อนสิชาริล คงคุยกันยาวนะ "  กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดยิ้มน้อยๆที่มุมปาก

"ขอบพระทัยฝ่าบาท "

"เรายังไม่ได้เข้าไปเยี่ยมอันดามันเลย เห็นว่ายังไม่ตาย...ก็เบาใจ "  ชัปปุยส์สะอึกกับคำว่ายังไม่ตาย เสียงเรียบ แต่เหมือนเหน็บเค้านิดๆ

"ปลอดภัยแล้วกระหม่อม ... กระหม่อมขอประทานอภัยที่ถวายการรับใช้เจ้าหญิงอันดามันไม่ดี ทำให้ทรงได้รับอันตราย "


"กระหม่อม...."   ชัปปุยส์กำลังจะทูลต่อ แต่กษัตริย์ก็ยกมือห้าม  

"ไม่ต้องอธิบายแล้วล่ะชาริล  เราไว้ใจเธอนะ แล้วก็ชอบเธอมากๆด้วย เธอเป็๋นคนดี แล้วก็รักอันดามันจริงๆ แต่ความเป็นคนดีของเธอ ชื่อเสียงของเธอ หน้าตาของเธอ มันทำร้ายหลานสาวของชั้น "

ชัปปุยส์ได้ยินแล้วตัวชาไปหมด  ทับทิมกับเดนนิสก็เหงื่อแตกพลั่กๆ สงสารลูกชายสุดๆ


"กระหม่อมขอประทาน อภัยฝ่าบาท "

"มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกไม่ได้ เธอเข้าใจใช่มั้ย ชาริล ชั้นให้โอกาสเธอถึงขนาดยกหลานสาวให้เป็นภรรยาของเธอในอนาคต ...เธอ..ทำให้ชั้นผิดหวังมากๆ"

ชัปปุยส์น้ำตาร่วงออกมา ทันที เค้ารู้ว่ามันกำลังจะเกิดอะไรขึ้น

"ฝ่าบาท มันเป็นความผิดของกระหม่อมเองไม่ใช่ความผิดของชัปปุยส์ ขอฝ่าพระบาทยกโทษให้เค้าด้วย ตำหนิกระหม่อมเถอะพ่ะย่ะค่ะ อย่าตำหนิชัปปุยส์เลย "  ริคาโด้รีบกราบทูล

กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด มองหน้าเค้า

  "พักงานหกเดือนริคาโด้...เราจะจัดองครักษ์คนใหม่ถวายงานองค์หญิง"


"กระหม่อมขอประทานอภัย ....ที่ดูแล องค์หญิงไม่ได้ "  ริคาโด้ หน้าซีดสุดๆ   ทุกคนที่อยู่ในห้อง เหมือนอยู่ในแดนประหาร ...


"งานหมั้นระหว่างชัปปุยส์กับอันดามัน....จะไม่มี "


"ฝ่าบาท !!!"

"เสด็จพ่อ ....!!!!" ควีนส์อุทานเสียงดังด้วยความตกใจ

"ฝ่าบาทได้โปรดทบทวนด้วยพ่ะย่ะค่ะ นี่ไม่ใช่ความผิดของ ชัปปุยส์ " ทะเลรีบทูล

"ขอประทานอภัยแทนลูกชายด้วยเพคะ อย่าทรงยกเลิกงานหมั้นเลย "   ทับทิมน้ำตาไหลออกมา  นางกอดลูกชายแน่น   ชัปปุยส์หูอื้อไปหมด   นี่เค้ากำลังฝันอยู่ใช่มั้ย

"พวกเจ้าเห็นบัลลังก์ของสเปนเป็นเรื่องเล่นๆใช่มั้ย องค์หญิงรัชทายาทผู้ต้องขึ้นครองบัลลังก์ ตลอนๆตามแฟนนักฟุตบอลไปทั่ว จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด  ถ้าเจ้าหญิงรัชทายาททรงสิ้นพระชนม์ด้วยเรื่องโง่ๆพวกนี้ พวกเจ้าทุกคน รับผิดชอบไหวมั้ย  อย่าเห็นแก่ตัว นี่มันเรื่องของราชวงศ์สเปน ชั้นในฐานะกษัตริย์ ขอสั่งห้าม ชาริล ชัปปุยส์ และครอบครัว พบเจ้าหญิงอันดามัน ตลอดไป "

"ฝ่าบาท ทรงอย่าทำอย่างนี้เลย ฮือออ หม่อมชั้นขอร้อง ลูกชายหม่อมชั้นรักเจ้าหญิงมากๆ เค้าต้องตายแน่ๆ "


"เสด็จพ่อ ....ขอร้องล้่ะเพคะ  มันแรงเกินไป"   แพททริเซีย เอ่ยขอ แต่กษัตริย์ไม่ได้สนใจ

ทะเลสงสารชัปปุยส์ เหมือนริคาโด้   เดนนิส หัวใจจะสลายตามลูกชายไปด้วย นี่ห้ามเจอตลอดชวิตเลยเหรอ  ...

"เราขอคุยกับชาริลสองคน เชิญทุกคนด้านนอก "  กษัตริย์รับสั่ง ทุกคนเลยออกจากห้อง ทับทิมยังร้องให้ไม่หยุด นั่น ลูกชายนางจะเจอกับอะไรอีก   ..


"เราขอโทษนะชาริล ที่ต้องทำแบบนี้ ชีวิตมันก็แบบนี้แหละ เรื่องจริงมันขมขื่นเสมอ ถ้าเธอมาเป็นแบบเราเธอจะเข้าใจนะ "


"ฝ่าบาท ...กระหม่อม...รัก ...."


"เรารู้ชาริล... แต่...ถ้าเธอรักอันดามันจริงๆ เธอก็ต้องทำใจนะ "

ชัปปุยส์ จะทำยังไงดี เหมือนฟ้าผ่าลงมาที่ตัวของเค้า   "กระหม่อมขอโอกาสได้มั้ยพะย่ะค่ะ กระหม่อมขอร้อง"  เค้านั่งคุกเข่าลงกับพื้น สะอึ้นจนตัวสั่น


"อยากให้พ่อกับแม่เป็นแบบนั้นมั้ย แบบที่เคยเป็น  คราวนี้ถ้าเธอยังดื้อ พี่สาวเธอ หลานเธอ จะเจออะไรไม่ดี พวกเค้าจะตกอยู่ในอันตรายเพราะเธอคนเดียว "  กบัตริย์ จับไหล่ของเค้าแล้วเขย่า


"ผมขอร้อง ผมขอร้องได้มั้ยครับ "   เค้าน้ำตาไหลไม่หยุด

ชัปปุยส์เห็นใครบางคนเดินเข้ามาในห้อง หญิงสาว คนนึง กับริคาโด้  ... ใครกัน ...

"ขอบใจมากริคาโด้ "

"ฝ่าพระบาทกระหม่อมยังอยากขอทรง ...." ริคาโด้ โค้งศรีษะ

"นี่.....เราไม่สั่งขังเจ้าก็บุญเท่าไหร่แล้วริคาโด้ เจ้าไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น หมดหน้าที่เจ้าแล้ว ออกไปได้ "


"ฝ่าบาท .....ฝ่าบาท !! "

ทหารองค์รักษ์ที่ติดตาม กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด โค้งศรีษะให้ริคาโด้ ก่อนจะประคองเค้าออกจากห้อง ริคาโด้เสียใจที่สุด  นี่แหละ ราชวงศ์สเปน ... จะได้อะไรต้องได้ นักล่าอาณิคม ... กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด ทรงมีสายพระโลหิตของของราชวงศ์ อย่างเข้มข้น เด็ดขาด และ ... ไม่มีคำว่าสงสาร ....

"เซเรน่าแฟนใหม่ของเธอ..รู้จักกันซะสิ "

ชัปปุยส์แทบจะทรุดไปอีกรอบ นี่มันอะไรกัน   "ฟะ....แฟน......"

"สวัสดี ชาริล ...เซเรน่าค่ะ "  หญิงสาว ดึงตัวแข็งๆของชัปปุยส์ไปกอด


"ไม่นะ......ไม่ใช่  ผมไม่รู้จักคุณ "


"ชาริล ชัปปุยส์ เกิดวันที่  สิบสอง มกราคม ปี 1992   อายุ ยี่สิบสามปี ...ชั้นรู้จักคุณนะ "  หญิงสาว บอกวันเดือนปีเกิดแล้วยิ้มให้เค้า


"ไม่......." ชัปปุยส์ยังส่ายหน้า


"จะให้อันดามันเลิกรักเธอมีแค่อย่างเดียว อยากให้หลานสาวชั้นตัดใจจากเธอ มีทางเดียวเท่านั้น  เธอต้องมีแฟนใหม่  ชั้นจัดไว้ให้แล้ว เหมาะสมกับเธอมาก นางแบบรัสเซีย อ้อ นักฟุตบอลเค้าต้องมีแฟนเป็นนางแบบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ .. คนนี้สวยกว่าอันดามันอีกนะ  "

"ไม่พ่ะย่ะค่ะ ไม่มีอันดามันหม่อมชั้นก็จะไม่มีผู้หญิงคนอื่นเด็ดขาด "

"แต่เธอจำเป็นต้องมี ถ้าเธอรักอันดามัน ..ถ้าเธอรักครอบครัวเธอ เธอต้องมีแฟนใหม่ "

"ใจร้าย......ใจร้ายที่สุด ...."  ชัปปุยส์รำพึงเบาๆ เค้ามองหน้ากษัตริย์แล้วน้ำตาไหลออกมา

"ถ้าเธอไม่ทำ...รู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอบ้าง ....ห้ามเธอเจอหลานสาวชั้นอีก ...ตลอดชีวิต ...."

ชัปปุยส์เดินตัวเบาออกมานอกห้อง .... เห็นพ่อกับแม่นั่งรออยู่แล้วอดสงสารไม่ได้ ...เค้าไม่ยินเสียงแม่ พูดเลย รู้แค่นางร้องให้อย่างหนัก ....

เดินผ่านห้องของอันดา่มัน ....  ชัปปุยส์ตกใจ เจออังเดรเปิดประตูออกมาพอดี

"ชัปปุยส์ นายจะไปไหน ..."  อังเดรเห็นชัปปุยส์ตาแดงๆ  เค้าอดเป็นห่วงไม่ได้  พ่อกับแม่ของเค้าก็ดูแปลกๆ หน้าตื่นๆ


"อังเดร...เรา.....กลับ....." เค้าพูดต่อไม่ได้


"เกิดอะไรขึ้นชัปปุยส์ บอกเรา ..."

"ไม่มีอะไรหรอก พอดี...แม่เราไม่ค่อยสบายจะพาแม่กลับบ้าน "


"ช่าย...แม่..ไม่ค่อยสบายจ้ะอังเดร  "

"อังเดร พวกเราไปก่อนนะ ...ไว้เจอกัน "

ทั้งพ่อทั้งแม่ของ ชัปปุยส์แปลกๆ มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่ พี่ริคาโด้ก็แปลกๆ

"แน่ใจนะ...แล้วนายจะไม่เข้าไปหาอันดามันก่อนเหรอ ...อันดามันรอนายอยู่ "  ชัปปุยส์ใจจะขาดให้ได้

"คือ....เราต้องรีบกลับน่ะอังเดร ไว้พรุ่งนี้ แม่จะพาชาริลมาเยี่ยมเจ้าหญิงใหม่นะ วันนี้  แม่ไม่ค่อยสบาย "

ชัปปุยส์อยากเห็นหน้าอันดามันอีกซักครั้ง .... อยากกอด ... นี่จะไม่ได้เจอกันเลยน่ะเหรอ ... จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วเหรอ ...จะจากกันตลอดชีวิตจริงๆน่ะเหรอ ...

"อ้าว ชัปปุยส์ มายืนอยู่ตรงนี้นี่เอง  " โซเฟียเปิดประตูออกมาพอดี

"คุณพ่อคุณแม่ เป็นอะไรค่ะดูเครียดๆ " โซเฟียถาม

"เปล่าจ้ะ แม่แค่เวียนๆหัวอยากให้ชาริลพากลับบ้าน  "

"ดูคุณแม่หน้าซีดๆ งั้นรีบกลับไปพักก่อนก็ได้ค่ะ  "   โซเฟียมองหน้าอังเดร

"แล้วเจอกันเพื่อน มาเร็วๆนะ เรารอเมา เอ้ยรอเม้าท์" อังเดร กอดชัปปุยส์ เค้าตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ ชัปปุยส์กลั้นน้ำตาไว้  ... ยิ่งอังเดรมาตบไหล่ มันจะไหลให้ได้  ...

เดนนิส  ทับทิม กับชัปปุยส์ กำลังจะเข้าลิฟส์    เสียงนึงก็ดังขึ้น  

"ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์ "

"อันดามัน  "   อันดามันกับนางข้าหลวงราโมน่า

"..................................."  ชายหนุ่มรีบเดินไปหาทั้งๆที่แม่กับพ่อคว้าแขนฉุดไว้ก็ไม่อยู่

"นายจะไปไหน  "

"อันดามัน...." ชัปปุยส์ไม่พูดอะไรเค้าได้แต่กอดอันดามันแล้วร้องให้

"หยุดร้องได้แล้วชัปปุยส์  ... "

ชัปปุยส์เอามือประคองใบหน้าของอันดามัน ... เค้าอยา่กจูบ อยากหอม ... แต่เค้าควรจะหยุด ....ไม่ควรทำอะไรอีก  ....

"ชั้น....รักเธอที่สุดนะอันดามัน ....จะรักเธอคนเดียว ไปจน......จน....."

"ชั้นรู้....ชั้นก็รักนายที่สุด   "

"ฝ่าบาท ....หม่อมชั้นเวียนหัวอยากให้ชาริลพากลับบ้าน ....ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะเพคะ "  ทับทิมรีบมาดึงตัวลูกชาย  ด้วยความเป็นห่วง

"คุณป้าก็หาหมอที่นี่เลยไม่ได้เหรอคะ นี่โรงพยาบาลจะกลับบ้านทำไม "

"แต่พอดีเรามีธุระต้องทำด้วยครับ "  เดนนิสรีบเสริม

"ค่ะ ..งั้น ชัปปุยส์นายพาคุณพ่อกับคุณแม่กลับเถอะ พรุ่งนี้เจอกันนะ ...ชั้นหายแล้วล่ะ เราจะได้กลับสเปนพร้อมกัน แล้วก็จากนั้นไปซูริก " อันดามันยิ้มให้ชัปปุยส์ด้วยความสุข


"อันดามัน " ชัปปุยส์สงสารอันดามันที่สุด 

"มีใครทำอะไรนาย ..บอกมานะ ...มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ..." อันดามันสงสัยพิรุตของชัปปุยส์กับครอบครัว

"เปล่าหรอก...ไม่มี  "

"จริงๆนะ ...ท่านตาชั้นมาด้วย ท่านดุนายรึเปล่า ...ไม่ได้ดุใช่มั้ย"

ชัปปุยส์ส่ายหน้า  "ไม่...ท่านไม่ได้ว่าอะไร"

"ชัปปุยส์ ....."

ชัปปุยส์ดึงตัวอันดามันมากอดอีกครั้ง .....มันคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว  ....ทุกอย่างที่อันดามันพึ่งพูดไปมันจะไม่มีวันเกิดขึ้น   ลาก่อนอันดามัน ...  เราคงไม่ใช่เนื้อคู่กัน ...

"ชาริล.....ชาริล รอด้วยค่ะ  "

ชัปปุยส์ อยากจะตายให้ได้ นางแบบรัสเซีย คนนั้น วิ่งมาหาเค้า ...  "กลับด้วยค่ะ "  เธอรีบมาคว้าแขนเค้าต่อหน้าต่อตาของ อันดามัน ...  อันดามันต้องเจ็บเพราะเค้าอีกแล้วเหรอ ....  นี่เค้าทำอันดามันเจ็บอีกแล้ว


"อันดามัน ชั้นไปนะ .....ชั้น......รักเธอ....."  ชัปปุยส์น้ำตาไหลออกมา   อันดามันก็ใจเต้นตึกๆ  ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน  เธอโอบเอวของชัปปุยส์ด้วย ....

"ขอประทานอภัยฝ่าบาท หม่อมชั้น เซเรน่า เป็น  "  หญิงสาวกำลังจะพูด  แต่ชัปปุยส์ก็พูดขึ้นก่อน

"เซเรน่าเป็น ญาติชั้นเอง ...."

"อื้อ...."  อันดามันจุกๆที่คอ ....  ญาติอะไรจะดูสนิทมากขนาดนี้     แต่ชัปปุยส์บอกว่าญาติ อันดามันเชือชัปปุยส์   ชัปปุยส์ตัดใจไม่หันกลับไปมองอันดามันอีก ...

"อังเดร ...มีอะไรแปลกๆล่ะ ..." โซเฟียมองหน้าสามี

"ไม่ต้องบอกก็รู้ ...ชั้นว่าชัปปุยส์เจอคุณตาอันดามันเชคบิลเรียบร้อย  ..เฮ้อ..ทำไมความรักของสองคนนี้มันถึงได้ไม่แฮ็ปปี้ซักทีก็ไม่รู้ " อังเดรถอนหายใจออกมา

"แล้วนั่นมันชะนีที่ไหนอีกวิ่งตามชัปปุยส์ ความวัวยังไม่หายความควายเข้ามาแทรกอีก"

"คนมันหล่อหญิงเยอะ ....ทำใจเหอะ"

"เป็นชั้นเป็นอันดามัน ตบสลบไปแระ "

"เค้าเป็นเจ้าหญิงจะมาตบใครง่ายๆได้ยังไง"

"มันดีตรงไหนเนี่ยเป็นเจ้าหญิง .....สงสารอันดามันที่สุดเลย "

โซเฟียส่ายหัว  ......

"โซเฟีย ...!!!.."

"อ้าวฮยอนอาคิดว่าไปสวีตกับพี่ริคาโด้  "


"ข่าวล่าข่าวด่วน ...ริคาโด้ ถูกพักงาน หกเดือน ...แถม ....."

"แถมอะไร....."

ฮยอนอาเล่าเรื่องที่ ริคาโด้บอกทั้งหมด ..... ชัปปุยส์กับอันดามันต้องเลิกกัน .... ทุกคนรู้เรื่องหมดยกเว้นอันดามันคนเดียว .... แถมผู้หญิงสวยๆที่ชัปปุยส์บอกว่าญาติ ที่แท้ เป็นแค่ตัวละคร ที่ทางราชวงศ์จัดมาเพื่อหลอกให้ อันดามัน ตัดใจจากชัปปุยส์ก็เท่านั้น   .....เรื่องแบบนี้มันมีแค่ในหนังเท่านั้น...ไม่คิดว่าจะเจอกับชีวิตจริงๆ  โซเฟีย ได้แต่สงสารชัปปุยส์  จะช่วยยังไง ก็ต้องวางแผนกันอีกที ปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ...

"รู้สึกตัวแล้วเหรอ ...."

หญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้น  ...   "อย่าพึ่งขยับตัวนะ ....."

เจ็บไปทั้งร่าง.... นี่...... ที่ไหน .... มันจำอะไรไม่ได้เลย  ...    "คุณแขนหักนะ  หัวก็แตก
คุณโชคดีมากๆตกลงมาบนเรือของผม ...ตกมาทับผมอีกต่างหาก ... "

ชายหนุ่มหน้าคมพูดไปเรื่อยๆ  เดือนดารา ... พูดตอบไม่ได้ รู้แต่ว่า เจ็บมากๆ เจ็บที่หัว   .... พี่ชัปปุยส์   ครั้งสุดท้ายที่จำได้ คือ พี่ชัปปุยส์    น้ำตาของเดือนดาราไหลออกมา   พี่ชัปปุยส์ เลือกที่จะช่วยเจ้าหญิงอันดามัน ...

"คุณเป็นใคร...คนไทยรึเปล่า คุณมาจากไหน "  ชายหนุ่มถาม

"คนไทย.....ขอบคุณมากๆนะคะ ที่ช่วย "

"ผมไม่ได้ช่วยซักหน่อย คุณตกลงมาทับผม "

"ต้องขอบคุณอยู่ดีค่ะ ...."  หญิงสาวพยายามจะดันดัวเองลุกขึ้น  ชายหนุ่มก็ช่วยประคอง

"ทำไมคิดสั้นโดดหน้าผาตาย...อกหักมาล่ะสิ " เค้ามองหน้ายิ้มๆ

"ชั้น....."  เดือนดาราพูดไม่ออก ...

"เอาเถอะดีแล้วเธอไม่ตาย ผู้ชายคนเดียว อย่าไปคิดมากเลย คนดีๆมีอีกเยอะ " เค้ายิ้มเห็นฟันขาว

เดือนดารามองไปนอกตัวบ้าน .. นี่เธอมาอยู่ที่เกาะไหนซักแห่งแน่ๆ...   "ชั้นอยู่ที่ไหนคะ"

"เกาะสายลมน่ะ เกาะเล็กๆ เล็กมากๆ อยู่ชายแดนกัมพูชา มองไปเห็นเกาะกงเลยนะ เธอลองมองดีๆสิ "

ชายหนุ่ม ชี้ให้เดือนดาราดู    "เกาะสายลม "

"ช่าย...มันไม่มีในแผนที่โลกหรอกนะ  เกาะของผมเองแหละ "  ชายหนุ่มบอก

"เกาะของคุณ ?"

"แปลกตรงไหน ใครๆมีเงินก็ซื้อได้ทั้งนั้นแหละ  อ้อ ... ผม ชื่อเม่นนะ  แล้วคุณชื่ออะไร "

ชายหนุ่มน่าจะอายุ ราวๆ ยี่สิบห้าได้ น่าจะเป็นพี่ของเธอ

"ชั้น...เดือน...เดือนดาราค่ะ "

"ชื่อคุณเพราะมากๆเลย "

"ขอบคุณมากๆค่ะ "

หญิงวัยกลางคน คือถ้วยอาหาร เข้ามาในห้อง    " ข้าวต้มได้แล้วค่ะคุณเม่น"  

"ขอบใจมากๆป้าศรี"   หญิงวัยกลางคนยิ้มให้เดือนดารา  

"คุณทานข้าวซะนะคะ จะได้มีแรง คุณนอนหลับมาหลายวันแล้ว ดีใจมากๆที่คุณฟื้น "


"ป้าศรีฝากด้วยนะ ..ผมจะเข้ากรุงเทพ  คงซักอาทิตย์จะกลับ "

"ไม่ต้องห่วงค่ะคุณเม่นป้าดูแลเอง"

"ว่าแต่ไว้คุณหาย...ผมจะไปส่งที่บ้าน  บ้านคุณอยู่ที่ไหนครับ "

เดือนดารา ....อึกอัก ... บ้าน ...  บ้าน ...  "คือ ..... คือ ....ชั้น ..ไม่มีบ้าน ..."

"ตลกน่าทุกคนมีบ้าน  ...คุณจะไม่มีได้ยังไง "

"เอาเถอะถ้าคุณไม่สะดวกบอก ไว้คุณพร้อมค่อยบอกแล้วกัน ... พักผ่อนเถอะ .. ผมไปล่ะ เจอกัน อาทิตย์หน้า

.ร่างสูงเดินออกไปยังท่าเรือ ... เกาะดอกไม้ว่าสวยแล้ว เกาะสายลม สวยไม่แพ้กันเลย ดือนดาราขออยู่ที่นี่ตั้งหลักซักพักก่อน จะกลับเข้ากรุงเทพ ..หญิงสาวคิดในใจ.

"พี่ชัปปุยส์.....พี่ชัปปุยส์ของเดือน ....เดือนคิดถึงพี่....คิดถึงที่สุดเลยค่ะ  ถึงพี่จะฆ่าเดือน "




อันดามันรู้สึกไม่ดีเลย ..  อยากโทรหาชัปปุยส์  ตอนแรกจะกลับพร้อมกัน แต่พอตาของอันดามันเข้ามาเยี่ยมกลับสั่งให้กลับสเปนทันที  ... ให้ชัปปุยส์ตามไปทีหลัง ...


 ช็อคสื่อกับแฟนคลับสุดๆเมื่อ ชาริล ชัปปุยส์ ลบแอ็คเค้าท์ ไอจีของเค้า  เกิดอะไรขึ้น ... พร้อมข่าวลืออีกมากมาย ที่เค้าไม่ได้เดินทางกลับสเปนพร้อมเจ้าหญิงอันดามัน ที่ข่าวใหญ่กว่านั้นคือ แถลงการณ์ยกเลิกงานหมั้นระหว่าง ชาริล ชัปปุยส์ นักฟุตบอลชื่อดังของไทย กับเจ้าหญิงรัชทายาทของสเปน

"หนูต้องการคำอธิบายค่ะคุณตา "

"ตาอนุญาตให้อันดามันถามรึยัง "

"ตาใจร้ายที่สุด .....ตาทำอะไรชัปปุยส์   ตาทำอะไรเค้าค่ะ แล้วท่านริคาโด้หายไปไหน!! "

อาทิตย์นึงหลังกลับสเปน ที่อันดามันติดต่อชัปปุยส์ไม่ได้เลย  ..  เบอร์โทร โทรไม่ติด  ทุกอย่างเหมือนถูกตัดขาด   ...


"อันดามัน อย่าทำกิริยาแบบนี้กับเสด็จตานะลูก ไม่ไดั "  ควีนส์มัมตรัส

"มันเกิดอะไรขึ้น งานหมั้นยกเลิก ..เพราะเรื่องที่หนูถูก ฆ่ารึเปล่า ชัปปุยส์เค้าไม่ผิดนะคะ หนูเป็นคนชวนผู้หญิงคนนั้นไปเกาะเอง มันไม่เกี่ยวกับเค้า ชัปปุยส์ต่างหากเป็นคนช่วยชีวิตหนู  "


"อันดามัน ..หายดีแล้วกลับไปเรียน ...อันดามันยัง สิบแปด ...เข้าใจที่ตาพูดมั้ย "

"หนูไม่เข้าใจค่ะ ...ท่านตาไม่มีเหตุผล "

"หนูต้องการท่านริคาโด้ ท่านตาจัดใครมาอารักขาหนู หนูไม่ชอบ "

"ริคาโด้พักงานหกเดือน จากนี้ไปวิลเลี่ยมจะดูแลอันดามันเอง "

"ไม่นะคะ ....ไม่....."

ทะเลกับควีนส์ก็พูดไม่ออก ... คำสั่งของกษัตริย์ เอ็ดเวิร์ด ใครก็ขัดไม่ได้

"ฝ่าบาทเชิญเสด็จที่ตำหนักพ่ะย่ะค่ะ "     องครักษ์คนใหม่ โค้งศรีษะให้อันดามัน

"ออกไป...ใครต้องการ ท่าน ...."  อันดามันมองตั้งหัวจรดปลายเท้า   หญิงสาวสะบัดหน้าใส่ กษัตริย์ก่อนจะเดินกลับตำหนัก วิลเลี่ยม ราชองครักษณ์คนใหม่ก็รีบเดินตามไปติดๆ

"หยุด.....อย่าตามมา ....ตามมาเจอต่อย....."   อันดามันหันมาชี้หน้า วิลเลี่ยม เค้าหน้าจ๋อยๆได้แต่โค้งศรีษะ


"ฝ่าบาทกระหม่อมต้องทำตามหน้าที่ ขอประทานอภัยด้วย "  เค้าโค้งศรีษะ

"ยังจะตามาอีกใช่มั้ย....ยัง....."  อันดามันดาดุใส่  


"วิลเลี่ยมท่านไปก่อนเถอะ ..เดี๋ยวฝ่าบาทอารมณ์ดีค่อยมา " นางข้าหลวง ราโมน่า บอก

อันดามัน โมโหไม่หาย .. ... จะหนีไปให้ได้เลย ... ตอนเรียน ก็ต้องมี ราชองครักษ์  หน้าใหม่ที่เงอะๆงะคอยติดตาม  น่ารำคาญที่สุด   ...

"เราจะไปประเทศไทย  "

"ฝ่าบาทไม่ได้นะเพคะ ไม่ได้เด็ดขาด "

"อย่ามาห้าม "

"ฝ่าบาทหม่อมชั้นขอร้องแหละเพคะ เสด็จตา กำลังโกรธคุณชัปปุยส์ฝ่าบาทให้เรื่องมันซาๆก่อนดีมั้ยเพคะแล้วค่อยเสด็จ ไปตอนนนี้ มันอาจจะยิ่งทำให้ทุกอย่างแย่ลง "   ราโมน่าทูลด้วยความเป็นห่วง


"...................................."

อันดามันน้ำตาร่วงออกมา ....  มันคับแค้นในอกเป็นที่สุด ...

"อันดามัน ....."  ยี่หวาส่งไลน์รูปชัปปุยส์กับเซเรน่า ญาติของเค้า ... อันดามันถึงกับทรุดลงกับพื้น

"ญาติกันอย่างที่พี่ชัปปุยส์บอกเหรอ ...ญาติกันเค้าสวีตกันขนาดนี้เลยเหรอ  "

ยี่หวาส่งข้อความถาม ..... มันไม่จริง  ชัปปุยส์ไม่ทำแบบนี้ มันต้องมีอะไรซักอย่าง เหมือนคราวฮยอนอา

เหมือนตอนพี่เดือนดารา มันแค่ รูปที่เมกขึ้นมา ...

เพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยของ เจ้าหญิงอันดามัน พากัน ซุบซิบเรื่องงานหมั้นเรื่องข่าวของ แฟนนักฟุตบอล

อันดามัน ทั้งกินข้าวไม่ลง ... ทั้งเหนื่อย  ..ทั้งอึดอัด ...ไปไหน วิลเลี่ยมก็คอยตามตลอด ...

"ช่วงเย็นฝ่าบาทต้องเสด็จงาน ของชมรมศิษย์เก่า นักศึกษาสเปน ที่เวลล์นะพะย่ะค่ะ  "

"เหนื่อยไม่ไปได้มั้ย "

"ไม่ได้กระหม่อม "

"ต่อสายหาพี่โซเฟียให้เราด้วย "

ถึงจะคุยกับโซเฟียแต่อันดามันก็ไม่รู้สึกดีขึ้นเลย แม้แต่บอดี้การ์ดของฮยอนอาที่คอยตามชัปปุยส์ ตอนนี้ถูกทางราชวงศ์สเปนกันไว้หมด

"ฝ่า่บาทต้องเสด็จภายใน 20 นาที กระหม่อมจะรออยู่ที่รถนะพ่ะย่ะค่ะ "

"ชั้นเหนื่อย ....พึ่งเรียนเสร็จ ขอพักอีกหน่อยได้มั้ย "

"ฝ่าบาทเป็นประธานในงาน จะไปช้าไม่ได้ พ่ะย่ะค่ะ "

อันดามัน แทบอยากจะกรี๊ดออกมา .. นั่นสินะ เป็นเจ้าหญิง คนของประชาชน ไม่มีแม้แต่เวลาส่วนตัวเวลาเศร้าก็แทบจะไม่มี เปิดเทอมก็ต้องตั้งใจเรียน ....

"ฝ่าบาท ....ฝ่าบาท ....ฝ่าบาท ....!!!"

อันดามันได้ยินเสียงแว่วๆของวิลเลี่ยม ....หญิงสาวรู้สึกตัวมองไปรอบๆห้อง....เธออยู่บนเตียงของโรงพยาบาลในเวลล์

"ถ้าฝ่าบาทไม่ทรงรับอาหารเลยแบบนี้ พระวรกายจะยิ่งทรุด  " วิลเลี่ยมทูลด้วยความเป็นห่วง  เค้ารู้ว่าเจ้าหญิงทรงตรอมใจเรื่องของ ชายคนรัก ที่เป็นนักฟุตบอลชาวไทย


อันดามัน มองเห็นหนังสือพิมพ์ ที่อยู่ในชั้นวางหนังสือ ...  หัวใจเต้นตึกๆ "วิลเลี่ยมขอดูหน่อย"

"ฝ่าบาท ...อย่าทรง...."


"บอกว่าเอามา ..จะอ่าน "

"พะย่ะคะ "

วิลเลี่ยมหยิบหนังสือพิมพ์ ที่ลงเรื่องของ แฟน...ที่ได้ชื่อว่า แฟนเก่า ในช่วงไม่กี่วันของเจ้าหญิงอันดามัน
เค้ายื่นหนังสือพิมพ์ซุบซิบชื่อดังของอังกฤษให้เจ้าหญิงแบบเสียมิได้

 ..
"ชาริลชัปปุยส์พบรักใหม่นางแบบรัสเซีย "   อันดามันน้ำตาร่วงออกมา

"ไม่เชื่อเด็ดขาด ...."

"ท่านตาใจร้ายที่สุด ...มันต้องเป็นแค่ละครแน่ๆ มันไม่ใช่เรื่องจริง .....ชัปปุยส์ ..ชั้นคิดถึงนายที่สุด ...ชัปปุยส์นายอดทนเข้าไว้นะ ชั้นรู้ว่ามันไม่จริง  "

รูปในหนังสือพิมพ์เป็นรูปที่ชัปปุยส์เดินกับ เซเรน่า

"วันนี้เธอต้องจูบชั้นนะ...แล้วให้นักข่าวถ่ายรูป..."  เซเรน่า พูดพลางจุดบุหรี่สูบ


"ไม่...ผมไม่ทำ"

"เธอไม่สงสารพ่อกับแม่เหรอ ....ญาติๆเธอ..ชั้นไม่สนใจนะ ทำงานรับเงิน  เธอต้องจูบชั้น  "

"ไม่ ....ชั้นขอร้องล่ะ ชั้นไม่อยา่กทำ  "

"หลับหูหลับตาไปเถอะน่า ...ชั้นรำคาญเธอแล้วนะชัปปุยส์ ..."

"เธอจูบใครก็ได้..โดยที่ไม่ต้องรักน่ะเหรอ " ชัปปุยส์มองหน้าอีกฝ่ายแบบต้องการคำตอบ


"โอ้ยยยยยยยยยยยซีเรียสกะอิแค่จูบ ไม่ต้องรักด้วย จูบๆแค่นั้นเอง "

"ไม่....."

"เธอทำให้ชั้นทำงานลำบากนะชัปปุยส์ ชั้นรับเงินเค้าแล้ว ชั้นต้องมีผลงาน ไม่งั้น ชั้นจะซวย !!"

เซเรน่าเสียงดัง ... ชัปปุยส์ เดินหนี หญิงสาวก็วิ่งตาม ... ตอนนี้ แฟนคลับของเค้า ...บางส่วนเริ่มจะไม่ชอบ เพราะ ความที่ผู้หญิงมาเกี่ยวข้องกับเค้าไม่ขาดสาย เลิกกับเจ้าหญิงไม่ถึง วัน มีแฟนใหม่เลย
ชัปปุยส์...จำเป็นต้องทำ ... เค้าไม่เคยลำบากใจอะไรแบบนี้มาก่อน ... ไม่ทำพ่อกับแม่ครอบครัวก็ลำบากอีก ... คิดถึงอันดามัน ก็คิดถึง ไม่ได้คุยกัน อาทิตย์นึง เหมือนไม่ได้คุยกันเป็นปี  ... แต่ละวันที่ผ่านไปมันทรมานมากๆ ..อย่าว่าแต่อันดามันที่กินข้าวไม่ได้ ชัปปุยส์เองก็เหมือนกัน ..เค้าทั้งนอนไม่หลับ ทั้งกินไม่ลง ..


"เธอทำขนาดนี้เลยเหรอชัปปุยส์ ...ชั้นเคยขอร้องเธอ..อย่าให้ใครจูบเธออีก ....."

อันดามันล้มพับไปพื้น   "ฝ่าบาท ฝ่าบาท ฝ่าบาท!!! "

วิลเลี่ยมอุ้มเจ้าหญิงอันดามัน ขึ้นรถพระที่นั่ง ...  "กระหม่อมบอกแล้วว่าอย่าทรงอ่านข่าว  "

เค้ายังบ่นอุบ  .... ขับรถเร็วสุดๆถ้าเจ้าหญิงอันดามันเป็นอะไรไปเค้าตายแน่ๆ  องครักษณ์หนุ่มสุดหล่อแห่งราชสำนักสเปน ที่พึ่้งเลื่อนตำแหน่งมาเป็น องค์รักษ์ส่วนตัวของเจ้าหญิงอันดามัน ได้แค่เพียงอาทิตย์  ... งานของเค้ามันไม่ได้ง่ายเลย เค้าไม่ได้แค่ถวายงาน แต่เจ้าหญิงอันดามันกำลังประชวรหนัก
เค้าเห็นพระองค์อาเจียนบ่อยๆ เพราะไม่ทรงเสวยอะไร มีแต่น้ำ จนซูบผอม ...

"เสด็จพ่อ ลูกว่าพอเุถอะค่ะ มันเกินไปแล้วนะคะ ลูกทนไม่ไหวสงสารอันดามัน สงสารชัปปุยส์ด้วย "  

ควีนส์เข้าเฝ้ากษัตริย์ด้วยความร้อนใจ  วิลเลี่ยมพึ่งโทรรายงานเรื่อง องค์หญิงประชวร เข้าโรงพยาบาล


"เรืองแค่นี้อันดามันยังทนไม่ได้ และชัปปุยส์ยังไม่เข้มแข็งพอ วันข้างหน้าเค้าจะยืนอยู่กับอันดามันได้ยังไงมันแค่บททดสอบเล็กๆน้อยๆ "

"แต่อันดามันป่วยแล้วนะคะพ่อ "  ควีนส์น้ำตาไหลออกมา

"ถึงมือหมอแล้วนี่นา ก็แค่โรคกระเพาะ เดี๋ยวก็หาย "

"เสด็จพ่อ ......พระทัย......"  


"มันเป็นวิธีของพ่อแพททริเซีย  ทำไมพ่อถึงจัดองครักษ์ที่หล่อที่สุดให้อันดามัน และนางแบบที่สวยที่สุดให้ชัปปุยส์  พ่อก็แค่อยากพิสูจน์รักแท้ของสองคน "


"มันมากเกินไปนะคะ  โธ่อันดามัน ....."


"ถ้ามีใครบอกเรื่องนี้กับอันดามัน พ่อไม่เก็บไว้แน่  ชัปปุยส์จะได้เข็ดหลาบเรื่องผู้หญิง ถ้าเค้ารักอันดามันจริงๆ เค้าต้องทนได้ ....ไม่นานหรอกลูก ..นะ ....แพททริเซียคิดว่าพ่อไม่สงสารอันดามันเหรอ หลานพ่อทั้งคนนะ เกือบตายไม่เพราะผู้หญิงของชัปปุยส์หรอกเหรอ"


"ฮืออออ หม่อมชั้นจะทนไม่ไหวแล้วเพคะ  "

"แค่ไม่กี่วันเอง ..พ่อไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก ซักสามเดือนเป็นไง ... "  กษัตริย์เอ็ดเวิรฺ์ดยิ้มนิดๆ

"ไม่ ......เสด็จพ่อลูกขอร้อง  "


"ใครอยู่ข้างนอก......ส่งควีนส์กลับตำหนัก!!! "  กษัตริย์ ทรงรับสั่งเสียงดัง


"เสด็จพ่อ ได้โปรดเถอะค่ะ ...ได้โปรด "


"ฝ่าบาท เชิญเสด็จพ่ะย่ะค่ะ "  

ควีนส์พระพักต์หมองสุดๆก่อนจะเสด็จกลับตำหนัก ..  ขอให้อันดามันอย่าเป็นอะไรเลย ในใจก็นึกสงสารลูก จริงๆเป็นเด็กชาวเกาะธรรมดาก็ดีแล้ว ไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ... มันหนักหนาเกินไปสำหรับเด็กอายุ สิบแปด ...