ชั้นคิดถึงดวงตาหวานเชื่อมขี้เล่นของของนาย
คิดถึงริมผีปากบางๆ....คิดถึงจมูกโด่งคม.
..คิดถึงเหงือกสวยๆของนาย
คิดถึงทุกๆอย่างของนายเลยชัปปุยส์ ..
. นายก็คิดถึงชั้นเหมือนกันใช่มั้ย
ชัปปุยส์ ..
.. จับมือชั้นที ... จูบชั้นทีได้โปรด....
คนเดียวที่คิดถึง ที่รักเธอเป็นดังดวงใจ
เธอไม่มาด้วยเหตุใด จะไปไหนก็ไม่บอก
ทิ้งฉันไว้ คนเดียว
คนเดียวที่คิดถึง ป่านนี้ใจเธอคิดอะไร
คิดถึงฉันหรือเปล่า ว่านอนหนาว หัวใจ
เหงาเกินคำ บรรยาย
เลยเวลา เธอไม่มาหา รู้บ้างไหม ว่าฉันคอย
กำลังใจ เริ่มจะถดถอย น้ำน้อยๆ ล้นออกตา
คิดถึงเธอ แทบใจจะขาด อยากให้เธอ กลับมาสักที
คิดถึงเธอ ทุกวินาที อยากจะพบเธอ คนเดียว
อันดามัน....หลับตาลงช้าๆ.... หนึ่งเดือนผ่านไป ที่ได้แต่ดูข่าวของคนรักผ่านสื่อ ...มันทรมานเมื่อนึกถึงตอนอยู่ด้วยกัน นึกถึงบ้านหลังเล็กบนเกาะ นึกถึงครั้งแรกที่เจอกัน นึกถึง...จูบแรก... ทุกสิ่งทุกอย่างที่อันดามันผ่านมากับชัปปุยส์ มันฝังลึกเข้าไปในจิตวิญญาณ..ในทุกๆส่วนของความทรงจำที่อันดามันลืมมันไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว....
"นาย....หล่อที่สุดในโลกเลยรู้มั้ยชัปปุยส์ ..รอยยิ้มของนายมัน
ทำให้โลกสดใส นายน่ารักที่สุด ดีที่สุด .. ชั้นรักนาย..."
วิลเลี่ยมรู้สึกทั้งสงสารทั้งอึดอัดก็คำสั่งพิเศษของกษัตริย์เอ็ดเวิร์ดคือทำยังไงก็ได้...ให้เจ้าหญิงอันดามันตกหลุมรักเค้า ...แต่เค้าจะทำอะไรได้ เจ้าหญิงไม่เคยมองเค้าเลยซ้ำร้ายเค้ากลับเหมือนคนไม่มีตัวตนสำหรับพระองค์....
"ฝ่าบาท...ทานอะไรหน่อยเถอะพ่ะย่ะค่ะ..." วิลเลี่ยมขับรถมาจอดที่ร้านอาหารไทย ในสก็อตแลนด์
"ไม่.... ไปมหาลัยเลย.ชั้นมีรายงาน ต้องค้นหนังสือที่ห้องสมุด " อันดามันตอบเสียงเรียบ
วิลเลี่ยม มองเห็นพระพักต์ที่เศร้าหมองของเจ้าหญิงแล้ว เค้าแทบอยากจะบอกความจริง...ว่านี่แค่แผนการของ ราชวงศ์สเปน ..พระองค์ต้องทรงทนให้ได้ .. เค้าเองก็มีหัวใจแถมยังมีคนรักอยู่แล้ว เค้าทำไม่ได้เด็ดขาด...เจ้าหญิงรักชาริล ชัปปุยส์ คนนั้นสุดหัวใจ ..
อันดามันกดอ่านไลน์ของ ยี่หวามินตรา .. รูปที่ยี่หวาส่งมา ... ชัปปุยส์ กอดกับเซเรน่า .. ถ่ายปกนิตสารชื่อดังด้วยกันอีก .. ชัปปุยส์กำลังมีความสุขจริงๆเหรอ .. แล้วเค้า..ลืมอันดามันแล้วจริงๆเหรอ ..ครั้งสุดท้าย ชัปปุยส์บอกว่า รักอันดามันที่สุด ...
"นอนกับชัปปุยส์รึยัง " อเจนซี่ของเซเรน่าโทรหาเธอ
"นอนบ้าอะไรล่ะพี่ ..บอกตรงๆตอนนนี้ไม่อยากทำแล้ว สงสารเค้า หนูยกเลิกได้มั้ยพี่หาคนอื่นเถอะ "
"พูดอะไรออกมา!! ... ยกเลิกเหรอ แกจะบ้ารึไงชั้นรับเงินราชสำนักสเปนมาแล้วค่าตัวแก แกรีบๆนอนกับมันเลย ถ่ายคลิปด้วย ... เข้าใจมั้ย "
"เว้ยยยยยยยยยยยยย มึงมานอนเองดิไอ้เวรกูไม่ทำแล้ว ฟั๊กกิ้งชิต!!! " เซเรน่า เสียงดังใส่โทรศัพท์ด้วยความโกรธ
"ค่าตัวแกไม่ต้องเอา ...."
"เอ๊อออออ กูไม่เอาก็ได้ ปัญญาอ่อน "
นางแบบสาวคนดังชาวรัสเซียปิดโทรศัพท์ด้วยความโกรธ .... ชัปปุยส์ที่นั่งอยู่ด้วยถึงกับอึ้ง
"เซเรน่า ....หมายความว่า..เธอ..เธอจะไม่ตามชั้นแล้วใช่มั้ย!!! " ชัปปุยส์กอดเซเรน่าด้วยความดีใจ
"เออ..ก็ใช่อ่ะดิ ...เกิดมาพึ่งเคยรับงานบ้าบอแบบนี้ ชั้นนอนกับนายไม่ได้จริงๆชัปปุยส์ ต่อให้ชั้นเล่นยาขนาดไหน ..ชั้นก็เอานายไม่ลง ...ฮ่าๆๆๆ" เซเรน่าติดตลก
"เธอ..น่ารักที่สุดเลยเซเรน่า ...ขอบคุณมาก ขอบคุณที่สุดเลย " ชัปปุยส์แบกเซเน่าไปรอบๆห้อง
"ปล่อยได้แล้วชาริล ปล่อย ฮ่าๆๆๆ บ้าจริงๆเลย "
เซเรน่ารู้สึกมีความสุขมากๆ หนึ่งเดือนที่ผ่านมา มันทั้งอึดอัด แล้วก็สงสาร ชายหนุ่มที่กำลังแบกเธออยู่ เค้าน่ารัก เป็นคนดี จิตใจดี แล้วก็รักเดียวใจเดียวกับ คนที่เค้ารักที่สุด ... นี่ถ้าชัปปุยส์ ไม่เป็นแฟนกับเจ้าหญิงอันดามัน ถ้าเค้าโสด เซเรน่าไม่ปล่อยให้หลุดมือเธอแน่ๆ ผู้ชายดีๆแบบนี้หาไม่ได้อีกแล้ว ...
"เราเป็นเพื่อนกันนะ " ชัปปุยส์ยื่นมือไปจับมือของเซเรน่า
"เป็นแฟนไม่ได้เหรอ ...?." หญิงสาวยิ้มตาหวานให้เค้าทำเอาชัปปุยส์หน้าแดงหูแดง
"เธอ...คนมาชอบเพียบชั้นรู้หรอกน่า ไม่ต้องมาทำเป็นให้ความหวัง ชั้นไม่ตกหลุมเธอง่ายๆหรอก "
เซเรน่ายืนกอดอก...หญิงสาวพึ่งเห็นเค้ายิ้ม ...หนึ่งเดือนเต็มๆที่เค้าเหมือนคนซังกะตาย ไม่ยิ้ม พูดน้อย ข้าวก็ไม่กินซะอีก ..
"นายยิ้มเยอะๆนะชาริล ....ชั้นชอบนายยิ้ม ..แล้วชั้นก็ขอโทษด้วยที่มีส่วนทำให้นายไม่ยิ้ม "
"ชั้นยิ้มมาได้เพราะเธอนะเซเรน่า ... ขอบคุณมากๆ "
"เอาไงดีกับชีวิต ...ถ้าชั้นไม่ทำ..เธอมีแฟนใหม่แน่ๆชาริล .." เซเรน่ามองหน้าชายหนุ่มด้วยความเป็นห่วง
"เซเรน่า..ชั้นขอร้อง ...เธอ...."
"เอออออ เอาน่าๆๆ ชั้นจะเป็นแฟนให้ ..ว่าแต่ นายจะไม่บอก เจ้าหญิงหน่อยเหรอ ...นายรักซะขนาดนี้ ..ทนได้ยังไงเป็นเดือน ..."
"ถ้าชั้นบอก...อันดามันมาหาชั้นแน่ ..แล้วถ้ามันเป็นแบบนั้นพ่อกับแม่ชั้นล่ะครอบครัวของชั้น ...ครั้งที่แล้วที่พ่อกับแม่ถูกทำร้ายชั้นรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นลูกที่เลวมากๆ ... ครั้งนี้...ชั้น....."
ชายหนุ่มเหมือนน้ำตาจะไหลออกมา ... เซเรน่าเลยตบไหล่ด้วยความเข้าใจ ... "ชีวิตนายเนี่ยมัสุดๆจริงๆนะชาริล ..ชั้นเอาใจช่วยนะ ขอให้อะไรๆมันผ่านไปด้วยดี ... ขอให้นายกับเจ้าหญิงได้กับมารักกันอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมนะ "
"มัน...คงไม่มีวันนั้นหรอกเซเรน่า ... ชั้นทำใจอยู่ทุกวัน ...มันยากแต่ชั้นต้องทำ ..ชีวิตเราต่างกัน อันดามันเป็นเจ้าหญิง แล้ว ..ที่สำคัญเค้าต้องเป็นพระมหากษัตริย์ของสเปนในวันข้างหน้า ..อันดามันควรมีแฟนเป็น เจ้าชาย ...เป็นอะไรๆที่ใกล้เคียงกัน ไม่ใช่นักฟุตบอลแบบชั้น "
"นั่นมันเมื่อร้อยปีที่แล้วนะชาริล ..นายคิดมากไปป่ะ ดูเจ้าชายประเทศสวีเดนยังแต่งงานกับนางแบบ เจ้าชายประเทศเบลเยี่ยมแต่งงานกับนักข่าว เห็นป่ะ ทำไมนักฟุตบอลจะแต่งงานกับเจ้าหญิงบ้างไม่ได้อ่ะ ..."
"ชั้น...จะเก็บทุกอย่าง..ไว้ในความทรงจำ..."
"ดราม่าอีกแล้วไม่เอาๆสู้หน่อยสิเพื่อน ...นะ ...ไม่สงสารเจ้าหญิงอันดามันเหรอ "
ชัปปุยส์น้ำตาคลอ ....
"โอ้ววว พระเจ้า ..!!!!..."
เซเรน่ายื่นโทรศัพท์ให้ชัปปุยส์ดู ... ภาพเจ้าหญิงอันดมันที่สก็อตแลนด์กับองครักษ์รูปหล่อ... ชัปปุยส์ใจเต้นตึกๆ ... ไม่นะ ... ในข่าวซุบซิบเหมือนจะบอกว่าอันดามัน มีใครซักคนที่หล่อกว่าเค้า แถมยังเป็น องครักษ์ที่คอยติดตาม ถวายงานตลอดเวลา ...
"ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์ นายจะไปไหน ? "
เค้ายื่นโทรศัพท์ให้เซเรน่าได้ก็ขับรถออกจากบ้าน ...น้ำตาก็ไหลออกมา ..
"อันดามัน....อย่าชอบเค้านะ.....ชั้นขอร้อง ...."
แค่ตอนที่ ต้น เอาดอกไม้ให้อันดามัน ...ตอนที่ช้างศึกทั้งทีมไปเกาะดอกไม้ ชัปปุยส์ยังรู้สึกหึง..รู้สึกไม่ค่อยดี ..แล้วตอนนี้อันดามัน ต้องอยู่กับ องครักษ์รูปหล่อนั่นตลอดเวลาอีก ... เค้าแทบอยากจะบ้า ..
"แต่....เราก็เจอกันไม่ได้อยู่ดี ... อันดามัน ..ขอโทษนะ ... ชั้นอยากไปหาเธอ ...แต่ชั้นทำไม่ได้ ... "
ชัปปุยส์ขับรถมาที่สนามของสโมสร ... ท่านประธานบอกเค้าว่า ..อาทิตย์หน้า ทีมชาติไทยต้อง เตะนัดกระชัปมิตรกับทีมชาติสเปน .. ชัปปุยส์ตัวร้อนวูบ ... และเจ้าหญิงอันดามันจะเสด็จพร้อมทีมชาติสเปน ...
ชายหนุ่มทั้งดีใจทั้งตื่นเต้น ...คิดถึงอันดามันที่สุด ..อยากเห็นหน้า ...เค้าจะได้เห็นหน้าอันดามันของเค้าแล้ว ... ขอบคุณพระเจ้า ...
"ฝ่าบาท..."
"วิลเลี่ยมขอบคุณมากๆ ... "
"กระหม่อมขอแสดงความยินดีด้วยนะพ่ะย่ะค่ะ จะได้พบ.... ชาริล ...."
วิลเลี่ยมยิ้มให้เจ้าหญิง ... "วิลเลี่ยม....ชั้น....อยากกินข้าวพาไปกินข้าวหน่อย" อันดามันยิ้มทั้งน้ำตา จะได้เจอชัปปุยส์แล้ว ควีนส์มีรับสั่งให้เสด็จไทยกับนักฟุตบอลทีมชาติสเปนแทนพระองค์
"ได้เลยฝ่าบาท "
"ขอบคุณมากๆ"
"มันเป็นหน้าที่ของกระหม่อมพ่ะย่ะค่ะ "
"เออ...แล้ว...วิลเลี่ยม....มี...." อันดามันนึกขึ้นได้ว่าเรื่องส่วนตัวเลยหยุดไว้แค่นนั้น
"แฟนเหรอพ่ะย่ะค่ะ " เค้ายิ้ม
"ช่าย...."
"เธอ...เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนประถมของกระหม่อมเอง...เรา..รักกันตั้งแต่กระหม่อมอยู่ ป.สาม เธออยู่ป.ห้า " เค้าเล่าไปยิ้มไป ..
"อำล่ะ...ไม่จริงซักหน่อย "
"แต่ฝ่าบาทก็ยิ้มได้แล้ว กระหม่อมดีใจที่สุดเลย ...กระหม่อม..กลัวที่สุด คือ กลัวองค์หญิงจะเกลียดกระหม่อม "
" เราขอโทษจริงๆนะ ตอนแรกที่เจอกัน แค่โมโห ไม่ได้เกลียดหรอก อย่าคิดมากเลย "
"ขอบพระทัยฝ่าบาท "
วันนี้อันดามัน อารมณ์ดีที่สุด... อีกแค่อาทิตย์เดียวก็จะได้เห็นหน้าชัปปุยส์แล่้ว .. ถึงจะถูกห้ามเจอกันตลอดชีวิต อันดามันก็ไม่สน... ยังไงก็จะไปเจอเค้าให้ได้ ... ในใจลึกๆยังเชื่อว่าทุกอย่างที่เห็นจากสื่อ มันคือเรื่องโกหก ชัปปุยส์คงต้องทำ...เพราะไม่ทำพ่อแม่เค้า อาจจะถูกซ้อม ถูกทำร้ายเหมือนคราวนั้น อันดามันไม่เข้าใจเลย ทำไมต้องเอาเรื่องแบบนี้มันเป็นข้อต่อรองด้วย....ทำไมท่านตาเป็นคนแบบนี้...ใจร้ายที่สุด.... ไม่เฉพาะชัปปุยส์ที่ติดต่อไม่ได้ .. แต่ดูคนอื่นๆอย่างโซเฟีย ฮนอนอา ก็ดูแปลกไป ทุกคนดูเหมือนมีความลับ.. อันดามันสังหรณ์ใจว่ามันต้องเป็นเรื่องนี้แน่ๆ .. ยิ่งริคาโด้ยิ่งหายไปเลย โทรหาก็ไม่รับสาย...
ท่านนายกรัฐมนตรี จัดกองกำลังอารักขาเป็นพิเศษ หลังเจ้าหญิงอันดามันที่ เกือบถูกปลงพระชนม์ที่เกาะดอกไม้ ประเทศไทย ...
"ข่าวเค้าว่าห้ามคบกันแก..จริงรึเปล่าวะ " แฟนคลับนั่งคุยกันที่หน้าสนามกีฬา ..
"สงสารพี่ปุยส์น่ะ ชั้นว่าคนนั้นแฟนกำมะลอชัวร์ "
"แกก็ว่าไป...ไม่ใช่ในซีรี่ย์เกาหลีเว้ย นี่ชีวิตจริงๆ พี่ปุยส์คงไม่หลอกลวงประชาชนแบบนี้หรอก ..คราวนี้ท่าทางจะของจริง ตัวติดกันเป็น หมีโคอูล่าเลย "
"งั้น..ชั้นก็สงสารเจ้าหญิงอันดามันแล้วล่ะ ... จะหมั้นอยู่ไม่กี่วัน ยกเลิกเฉยเลย "
"แต่พี่ปุยส์...ดู....ไม่เศร้าเลยนะ "
"แกจำเดือนดาราได้มั้ย โคดสยองน่ะ ดีนะที่มันตายๆไปซะได้ คนอะไรใจร้าย ทำเจ้าหญิงเกือบตาย"
"พี่ชัปปุยส์เค้าใจดีไง เลยเป็นแบบนี้"
"คนอะไรดีเวอร์ ทั้งหล่อทั้งดี"
"แบบนี้ไงใครๆถึงได้รักเค้า"
ภาพที่เห็นคือเค้าไม่เศร้าแต่ใครจะรู้ว่าเค้าทุกข์ใจขนาดไหน ... วันนี้นักข่าวรอเค้าเพียบ...ชายหนุ่มอยากเห็นคนรักที่สุด ...
"อันดามัน....เชียร์ชั้นด้วยนะ..ชั้นจะเล่นให้เต็มที่ ...."
ชัปปุยส์เก็บผมของอันดามันที่เดือนดาราตัดจนสั้นพกติดตัวด้วย ... เค้าเอาผมของเธอซ่อนไว้ในผ้าพันข้อมือสีน้ำเงิน ...
"ชั้นรักเธออันดามัน " ชัปปุยส์ยกข้อมือขึ้นมาจูบ ก่อนจะเดินออกจากห้องเก็บตัวนักกีฬา ...
"พี่ปุยส์.... ดูนั่น !!!..."
เจบุ้ยปากให้ชัปปุยส์ดูอันดามัน ที่นั่งอยู่กับท่านนายกรัฐมนตรีของไทย ... ชัปปุยส์ใจหายแว๊บเมื่อเค้าเห็นคนที่นั่งใกล้ๆเจ้าหญิงอันดามัน.... องครักษ์คนนั้น....
"อื้อ....." ชัปปุยส์ไม่พูดอะไรมันจุกในคอ ... อันดามันมองมาพอดี ... กล้องในสนามโคลสอัฟชัปปุยส์กับเจ้าหญิงอันดามัน โดยแบ่งจอเป็นสองภาพ ... คนก็กรี๊ดกันยกใหญ่ ... เพราะภาพเก่าๆ คือภาพเจ้าหญิงอันดามัน จูบกับชัปปุยส์...เดินไปรอบๆสนาม ... แต่วันนี้ ..ภาพแห่งความสุขแบบนั้น แฟนบอลของเค้าคงไม่ได้เห็นแล้ว ...เพราะชัปปุยส์กับเจ้าหญิงอันดามัน เลิกกันแล้ว... แฟนใหม่ของชัปปุยส์ก็มาเชีรยร์เค้าด้วย ...
.."แฝดพี่...ไหวมั้ย ..?.." นิวถามเพราะชัปปุยส์หน้าซีดมากๆ
"สบายมากๆน้อง "
"แน่ใจนะพี่ไม่ไหวไม่ต้องฝืน " นิวมองชัปปุยส์แล้วหันหลังไปมองเจ้าหญิงอันดามัน พระองค์ยังจ้องมาทีมนักเตะชาติไทย...
"พี่ชัปปุยส์...เจ้าหญิงมองพี่...."
ชัปปุยส์มองไม่ได้ทำอะไรเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว ...จะยิ้มก็ยิ้มไม่ได้ ...ทำไมมันอึดอัดได้ขนาดนี้ก็ไม่รู้
"สงสารชัปปุยส์จังเลยว่ะ ..." อุ้มพูดกับกอล์ฟ
"ทำไงได้ ..ปุยส์บอกว่าทางนุ้นเค้าห้ามเจอตลอดชีวิต ..."
"ดีนะเราไม่มีแฟนคลับโรคจิตอย่างชัปปุยส์" นูรูลพูดขึ้น
"มันก็คลั่งเกินไปนะ...สยองแทนเลย ดูเจ้าหญิงสิผมสั้นเลย แต่ก็น่ารักดี " ต้นยิ้มๆ
นักเตะทีมชาติสเปน กับทีมชาติไทยเดินลงสนาม สเปนในฐานะแชมป์ฟุตบอลยุโรปหมาดๆ กับทีมชาติไทย แชมป์เอเชียหมาดๆ อันดามันเห็นชัปปุยส์แล้วใจจะขาดให้ได้ ... ท่านนายกยังหันมาแซวพระองค์ว่าวันนี้จะเชียร์ไทยรึว่าสเปนเพราะชัปปุยส์อยู่ทีมชาติไทย ... ท่านนายกเห็นสายตาเศร้าๆของเจ้าหญิงอันดามันแล้วถอนหายใจออกมา ...
ท่านนายกพึ่งส่งให้เลขาส่วนตัวจัดการเรื่องคิวของ ประธานสำคัญในงาน .. อุ้มในฐานะกัปตันทีมชาติ เค้าไปขอร้องนายกเป็นการส่วนตัว .. ให้ ชาริล ชัปปุยส์ ได้เจอเจ้าหญิงหลังการแข่งขัน .. ท่านนายกเลย จัดห้องเอาไว้ ...
เจ้าหญิงเองก็ไม่รู้ ..ชัปปุยส์ก็ไม่รู้ ชัปปุยส์รู้แค่ว่า ท่าน นายกต้องการพบเค้าหลังจบเกมส์การแข่งขัน ...
ครึ่งแรกเริ่มขึ้น .... แฟนบอลเต็มสนามรัชมังคลากีฬาสถาน ไม่มีความเครียดเรื่องสกอร์ แต่ทีมชาติทั้งสองฝ่ายก็ต้องทำกันเต็มที่ ...
เวลาผ่านไป สิบห้านาที ซิโก้มองเห็นชัปปุยส์ ดูวิ่งเนือยๆ เค้าเลยเรียก ตัวสำรองให้ไปวอร์ม ชัปปุยส์ วันนี้อาการไม่ค่อยดี แต่เค้าบอกซิโก้ว่าเค้าอยากลง ... ซิโก้เข้าใจ ...
"โอ้ยยยยยยยยยยยยย ชาริลชัปปุยส์เข้าบอลแบบนี้อันตรายครับ " คนพากย์ฟุตบอลที่กำลังถ่ายทอดสดให้คนทั้งประเทศดูอยู่ในตอนนี้ ตกใจ ... เพราะชัปปุยส์สะกัดผู้เล่นของสเปน จากด้านข้าง เท้าเค้าโดนผู้เล่นฝั่งตรงข้ามเต็มๆ ฟุตบอลไม่โดน ...
"ใบเหลืองใบแรกของไทยครับ ชาริล ชัปปุยส์ วันนี้ดูเค้าเล่นผิดฟอร์มไปนะครับ ... "
ชัปปุยส์รู้สึกปวดท้องขึ้นมา ..เค้าจุกๆ คงเพราะเค้ากินข้าวไม่ค่อยลง มากินข้าวลงเมื่อไม่กี่วัน ...หูก็อื้อไปหมด ... กรรมการเป่านกหวีด ที่เค้าทำฟาว เค้าก็ไม่ได้ยิน ...
"อ้าว....นั่น....ชาริลชัปปุยส์ครับ ชาริลชัปปุยส์ !!!!"
ผู้เล่นหมายเลข 7 ของไทย กระโดดขึ้นโหม่งปะทะกับผู้รักษาประตูของสเปนพอดี ... มันแรงสุดๆจนเค้ากระเด็น กระแทกลงกับพื้นหญ้าเทียม .. ชัปปุยส์เจ็บไปทั้งหัว ท้องก็โดนกับเข่าของผู้รักษาประตูเข้าเต็มๆ เค้าฟุบอยู่แบบนั้น กรรมการในสนามๆเพื่อนๆรีบวิ่งมาดู กล้องในสนามจับภาพของเค้า .. อันดามันลืมตัวลุกขึ้นยืน ... ท่านนายกและคนอื่นๆที่นั่งอยู่ใกล้ๆก็มองเป็นตาเดียวกัน
..นี่เจ้าหญิงยังรักชัปปุยส์อยู่แน่ๆ ....
"ชัปปุยส์ นายเจ็บมากมั้ย.....ชัปปุยส์ " อันดามันน้ำตาไหลออกมาจนได้ ...
"ฝ่าบาทจะเสด็จไหนพ่ะย่ะค่ะไม่ได้นะ " วิลเลี่ยมลุกขึ้น
"หลีกไป!!!....." อันดามันผลักวิลเลี่ยม คนในสนามก็ฮือฮา เพราะเป็นห่วง ชาริล ชัปปุยส์ขวัญใจของพวกเค้า กล้องอีกตัวก็จับภาพเจ้าหญิงอันดามัน กำลังปีนรั้วจะเข้าไปในสนาม วิลเลี่ยมฉุดไว้ก็ไม่ฟัง ...แล้วแฟนบอลของ ชัปปุยส์ ก็ช่วยกันส่งเจ้าหญิงอันดามัน ลงไปในสนาม เสียงกรรมการเป่านกหวีด ห้าม ...การ์ดในสนาม กลับเจอแฟนบอล ดันไว้ ... แทบไม่น่าเชื่อ ทุกคนช่วยเจ้าหญิงให้วิ่งไปหาชัปปุยส์ นักฟุตบอลทีมชาติสเปนทุกคน รู้อยู่แล้วว่าชัปปุยส์ กับเจ้าหญิงอันดามันเป็นคนรักกัน ทีมช้างศึกเห็นเจ้าหญิงวิ่งมาในสนาม ตัวปลิว ยิ่งดีใจ
"ไปหาชัปปุยส์เลย ไปหาชัปปุยส์เลย "
"ไปหาชัปปุยส์ ไปหาชัปปุยส์ "
"อันดามันชัปปุยส์ "
"อันดามันชัปปุยส์ "
"อันดามันชัปปุยส์"
เสียงตะโกนเชียร์ในสนาม ดังสนั่น ... ชัปปุยส์ได้ยินเสียงเรียกชื่อเค้าแว่วๆ น้ำตาเค้าไหลออกมา
"ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์ " อันดามันร้องเรียก
"อันดามัน....." ชายหนุ่มยิ้มเบาๆ
"อดทนไว้นะครับเปลสนามกำลังมา " กรรมการในสนามบอก
"ชัปปุยส์ ....พี่ชัปปุยส์ " เจเขย่าแขนเค้า ....
เสียงร้องเชียร์ใสนามยังดังไม่หยุด .... พ่อกับแม่ของชัปปุยส์ ก็อึ้ง ทั้งตกใจ ที่ซาบซึ้ง และสงสารจับหัวใจ
เมื่อเห็นเจ้าหญิงอันดามัน วิ่งลงไปในสนาม ...ฝ่ายสเปนก็เช่นกัน ...
"โธ่...ที่รักชั้นทนดูไม่ได้แล้วนะคะ ..ชั้นสงสารเจ้าหญิงกับชาริล ฮือออออ " ทับทิมถึงกับปล่อยโฮ
"เหมือนกัน ....ผมว่าผมต้องทำอะไรซักอย่างแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว " เดนนิสกัดฟันกรอดๆๆๆๆ
อันดามันวิ่งไปในสนามที่ดูเหมือนไม่ใหญ่..แต่ทำไมวิ่งเท่าไหร่ก็ไม่ถึงซักที ..
.."ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์ !!"
ชัปปุยส์ได้ยินเสียงของอันดามัน เค้าตกใจมาก....ทั้งที่ปวดหัว แต่เหมือนมันดีขึ้น ร่างบางนั่งลงกอดเค้าแน่น
"ชัปปุยส์ ชัปปุยส์ ...."
"อันดามัน......อันดามัน ...." ชัปปุยส์ เอามือจับใบหน้าของ อันดามันเบาๆ น้ำตาเค้าไหลออกมา ....อันดามันเอามือช้อนหัวชัปปุยส์ไว้บนตัก ...
"ชัปปุยส์ .....นายอย่าเป็นอะไรนะ...ชั้นขอร้อง....ชัปปุยส์ " น้ำตาของอันดามันหยุดลงบนหน้าของเค้า
ภาพอันสุดซาบซึ้งทำเอาคนทั้งโลกร้องให้ตาม .....
"ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์ " อันดามันเขย่าตัวเค้า เพราะตาของเค้าเหมือนจะหลับลง
"ชัปปุยส์ อดทนไว้นะ ....ชัปปุยส์ "
"อันดามัน....." ชัปปุยส์ได้แต่เอ่ยชื่อ
"ชัปปุยส์....ชั้นรักเธอนะ....ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์ "
"อันดามัน.....เรา....." ชัปปุยส์น้ำตาไหล เค้ากำลังจะบอกว่าเรารักกันไม่ได้
"ชั้นไม่สนใจหรอก...ชั้นรักนาย ..."
"เด็กดื้อ....."
"ฮืออออ....เจ็บมั้ย"
"ชั้นเห็นเธอ....ก็หายเจ็บแล้วล่ะ " เค้าพูดออกไปแบบนั้นทั้งที่เจ็บสุดๆ
"ฝ่าบาท ...ปล่อยให้แพทย์ดูอาการเถอะพ่ะย่ะค่ะ " อุ้ม ธีรธร ทูลเจ้าหญิง ทุกคนร้องให้ ตาม เจ้าหญิงกันหมด ..
"ฮือออออ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยชัปปุยส์ด้วย "
"ฝ่าบาท ชัปปุยส์เค้าไม่ได้เป็นอะไรมาก แค่อ่อนเพลีย แล้วก็ ปะทะกับฝ่ายตรงข้ามแรงไปหน่อย " หมอทูล
"ช่วยด้วยนะคะ หนูขอร้อง ....ช่วยด้วย "
"ฝ่าบาทเบาใจเถอะพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมช่วยได้แน่นอน "
เปลสนามหามเข้ามาหามชัปปุยส์ มือของ อันดามันยังจับมือชัปปุยส์แน่น "ชัปปุยส์ ชัปปุยส์ได้ยินเสียงชั้นมั้ย "
ชายหนุ่มได้ยินแว่่วๆ แต่เค้าลืมตาไม่ขึ้นจริงๆ "อันดามัน " เค้าเอ่ยเบาๆ
"ชัปปุยส์ ชัปปุยส์ " อันดามันยังเรียกชื่อเค้าไม่หยุด ...
ถึงเกมส์ในสนามจะเล่นต่อ ... แต่คนดูกลับไม่สนใจเกมส์ ทุกคนดูภาพข้างสนาม ของชาริล ชัปปุยส์ กับเจ้าหญิงอันดามัน ....
"กูฟินสัดๆแล้วเนี่ย ฮืออออออออออออออ " บางคนร้องให้
"สงสารว่ะ ดูๆก็รู้ว่าเค้ารักกัน แล้ว ประกาศเลิกกันทำไมวะ"
"กูไม่เชื่อเด็ดขาด ว่าเลิกกัน "
"ขอให้กลับมารักกันเหมือนเดิมเถอะ "
"แฟนใหม่นี่มันก็หน้าด้านจริงๆเนอะ ... มันเห็นแบบนี้มันยังจะกล้าคบชัปปุยส์ต่อมั้ย"
"ทุกครั้งเวลาเกมส์จบ ชอบที่สุดคือเจ้าหญิงอันดามันกับชัปปุยส์ กอดกันในสนาม จูบกัน เดินจูงมือกันมุ๊งมิ๊ง "
"คราวนี้ ...โคดเศร้าเลย "
ภาพเจ้าหญิงอันดามันกับชัปปุยส์แชร์ไปทั่วโลกในทันที ทั้งคลิปทั้งภาพนิ่ง ...
"ครั้งแรกนะครับตั้งแต่ผมพากย์บอลมา ไม่เคยมีเหตุการณ์แบบนี้ ...ฮือออออออออออออออ ผมนี่ซึ้งเลย "
"ผมด้วย ฮืออออออออออ รักเจ้าหญิงอันดามันกับชัปปุยส์ที่สุด "
คนพากย์บอลของ ช่อง 3 กอดกันกลม .....
ชัปปุยส์ถูกหามเข้าไปในห้องพยาบาลของสนามกีฬา อันดามัน นั้งรออยู่นอกห้อง อย่างกระวนกระวาย
วิลเลี่ยมและเหล่าองครักษ์จากสเปน ถูกสั่งให้นำตัวเจ้าหญิงอันดามันเสด็จกลับสก็อตแลนด์ทันที ...
"ฝ่าบาทต้องเสด็จกลับสก็อตแลนด์ตอนนี้พ่ะย่ะค่ะ เครื่องบินพระนั่งพร้อมแล้ว " วิลเลี่ยมทูล
"ไม่นะ...ไม่กลับเด็ดขาด ..."
"ฝ่าบาท มันแป็นคำสั่งจากควีนส์กระหม่อม....."
"วิลเลี่ยม...ได้โปรดเถอะ...."
"ฝ่าบาทไม่มีเวลานะพ่ะย่ะค่ะ ถ้าไม่เสด็จองครักษ์ทุกคนจะถูกขัง กระหม่อมก็จะถูกพักงาน ...แล้ว....."
"ใครบังอาจจะพาตัวเจ้าหญิงอันดามันออกนอกประเทศไทยในตอนนี้....เจอลูกปืนแน่ๆ "
"ท่านนายก !!!"
นายกรัฐมนตรี พร้อมทหารอีกเกือบยี่สิบคน ... ถือปีนยกขึ้น เล็งมาที่วิลลเลี่ยม และองครักษ์จากสเปน
"ที่นี่แผ่นดินไทย...."
"แต่พวกเราทำตามหน้าที " วิลเลี่ยมเสียงแข็ง
"แล้ว...อยากตายในหน้าที่มั้ย ? " นายกไทยเสียงดุ
อันดามันรู้สึกขอบคุณท่านนายกในใจ น้ำตาพาลจะไหลให้ได้
"ให้เจ้าหญิงเข้าไปเยี่ยม ชาริล ชัปปุยส์ได้ แล้วก็ใครห้ามเข้าไปยุ่ง ทหารไทยจะถวายความปลอดภัยเอง ที่นี่แผ่นดินไทย .. เข้าใจนะทุกคน " ท่านนายกยังเสียงดุดัง ท่านแอบยักคิ้วติดตลกเหมือนเดิม
"ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณจริงๆ" อันดามันลืมตัวโผเข้ากอดท่านนายก
"เล็กน้อยฝ่าบาท ทรงรีบเข้าไปเป็นกำลังใจให้ชาริลเถอะ ..กระหม่อมสัญญาว่าจะไม่ให้ใครเข้าไปรบกวนเด็ดขาด "
"ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณอีกครั้ง "
อันดามัน มองหน้าจ๋อยๆของวิลเลี่ยมก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพยาบาล
... เห็นชัปปุยส์นอนหลับอยู่บนเตียง ... แล้วใจจะขาดให้ได้ ....
อันดามันก้มลงจูบที่ปากของเค้าเบาๆ ....แต่...... อีกฝ่ายกลับจูบตอบ.....
"จูบคนไม่ได้สติ....ไม่สงสารเหรอ " เค้าลืมตาขึ้น มือก็คว่้าตัวของอีกฝ่ายมากอด
"นาย.....มัน.....ขี้โกง......" อันดามันพยายามดันตัวเค้า "คิดถึงชั้นมั้ย " เค้าเอามือลูบหน้าของอันดามัน น้ำตาของหญิงสาวร่วงออกมา
"นาย.....ลืมชั้น...." อันดามันสะอึ้น
"ไม่จริงซักหน่อย เธอก็รู้นี่นา ...."
"ทำไมเราไม่คุยกัน นายเล่นหนีชั้นทิ้งชั้นไปเฉยๆ นายทำแบบนี้สองครั้งแล้วนะ "
"..............................................." ชัปปุยส์พูดไม่ออก นี่เค้ากำลังจะทำให้พ่อแม่ตกอยู่ในอันตรายอีกแล้ว...
ไม่รู้ว่าป่านนรี้จะเป็นยังไงบ้าง ....
"ชั้นรักเธอ...." ชัปปุยส์ จูบอันดามัน .... "ชั้นรักเธอมากกว่า "
"แต่....เรา...รักกันไม่ได้ " ชัปปุยส์มองตาของอันดามันอย่างกังวล
"เราจะสู้ด้วยกันนะชัปปุยส์ ก่อนมาที่นี่ชั้นบอกท่านริคาโด่้ให้ไปคุ้มกันครอบครัวนายแล้ว ไม่ต้องห่วง พร้อมญาติๆของนาย ท่านริคาโด้่ส่งลูกน้องไปติดตามแล้วปลอดภัยแน่นอน"
อันดามันยิ้มให้ชัปปุยส์ทั้งน้ำตา
"จริงๆเหรออันดามัน ...เธอไม่น่าทำแบบนี้เลย ตาเธอแม่เธอคงไม่ชอบมากๆ"
"ชั้นว่าชั้นทำในสิ่งที่ควรทำแล้วแหละ"
"อันดามัน.....ที่รัก " ชุัปปุัยส์จูบอันดามันไม่หยุด
"ชัปปุยส์ที่รัก......"
"รู้มั้ยชั้นคิดถึงเธอมาก...คิดถึงเธอทุกลมหายใจเลย..."
"ชั้นเหมือนกันชัปปุยส์....มัน..ทรมานที่สุดเมื่อเห็น....นายกับ ...."
"เซเรน่าเค้ากลายมาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของชั้นคนนึงในตอนนี้เลยแหละ รู้ใช่มั้ยว่าชั้นไม่ได้เป็นอะไรกับเค้า ..."
"ท่านตาใช่มั้ย ......วันนั้น ชั้นว่านายต้องเจออะไรแน่ๆ ...ชั้นสังหรณ์ใจ"
"อังเดรโทรหาชั้นทุกวัน ...ว่าทุกคนถูกห้ามยุ่งเรื่องเธอกับชั้น" ชัปปุยส์น้ำตายังรื้น
"นายไม่ได้ผิดซักหน่อยนี่นา ...ไม่ใช่ความผิดของนายเลย "
"ชั้นขอโทษนะอันดามัน..ที่เธอรักชั้นแล้วเธอมีแต่ความทุกข์ ...ชั้น..เสียใจ...."
"อย่าพูดแบบนี้อีกนะ........อย่าพูด......" อันดามันเอาหน้าแนบอกของชัปปุยส์
"ชั้นไม่เคยมีความสุขอะไรมากเท่าการได้รักนายนะชัปปุยส์ ชั้นรู้สึกภูมิใจและยิ่งใหญ่สุดๆที่ได้เป็นผู้หญิงของนาย "
ชัปปุยส์กระชับอ้อมกอดแน่น เค้าก้มลงจูบผมของหญิงสาวที่เค้ารักสุดหัวใจ .... "อันดามัน....."
"ต่อไปเราจะไม่จากกันอีก...ชั้นจะไม่กลับสก็อตแลนด์ เราจะไปอยู่ที่บ้านของเรากัน...."
"อันดามัน....."
"นะชัปปุยส์ เราไปอยู่บ้านของเรากัน ชั้นไม่อยากจะเป็นแล้วเจ้าหญิง ถ้าชั้นต้องเป็นควีนส์ของสเปนแล้วชั้นไม่มีนาย...ชั้นก็ไม่อยากจะเป็นอะไรทั้งนั้น..."
"เด็กโง่... รู้มั้ยถ้าเธอทำแบบนั้น ถ้าเราทำแบบนั้น คนสเปนต้องเกลียดเราสองคน ครอบครัวของเธอต้องเกลียดชั้น ตามล่าครอบครัวชั้นอีก ..."
"ชัปปุยส์....พวกเราจะทำยังไงกันดี...."
ชัปปุยส์ไม่ตอบ...เค้าเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงดี มันหาทางออกไม่เจอ ... เค้ารู้แต่ว่าตอนนี้ได้กอดอันดามันอยู่แบบนี้แล้ว มันมีความสุขที่สุด ....
"หายเจ็บรึยัง " อันดามันถามเบาๆ
"หายแล้ว...ชั้นอึดจะตาย..เธอก็รู้นี่นา " มือเรียวลูบผมของอีกฝ่าย "รู้มั้ย..ตั้งแต่ชั้นเล่นฟุตบอลมา ชั้นก็ไม่เคยเห็นแฟนนักฟุตบอลคนไหน รึว่า ใครที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องในสนามวิ่งลงมาในสนามได้เลยนะ ...เธอคนแรกเลย ...เธอมัน...บ้าที่สุดเลย " เค้าขยี้ผมของอันดามัน ด้วยความเอ็นดู
"ก็ลองใครมาห้ามซิชั้นจะต่อยให้คว่ำเลย ....."
"เก่งจัง...ชั้นกลัวใจเธอจริงๆอันดามัน...เธอไม่เหมือนใครที่ชั้นเจอมาเลย ... น่ารัก จิตใจดี กล้าหาญ เธอมันสุดๆน่ะ ...ทุกเรื่อง "
"ก็....ชั้นกลัวนายตายเลยวิ่งลงไป "
"ขอบคุณมากๆนะ ...ขอบคุณที่สุดเลยที่เธอ...รักชั้น..."
It feels like nobody ever knew me until you knew me
Feels like nobody ever loved me until you loved me
Feels like nobody ever touched me until you touched me
Baby nobody, nobody,until you
Baby it just took one hit of you now I'm addicted
You never know what's missing
Till you get everything you need,yeah
I don't wanna run away
Just wanna make your day
When you feel the world is on your shoulders
Don't wanna make it worse
Just wanna make us work
Baby tell me,I'll do whatever
It feels like nobody ever knew me until you knw me
Feels like nobody ever loved me until you loved me
Feels like nobody ever touched me until you touched me
Baby,nobody,nobody until you
"แล้วแผลเธอ..หายแล้วเหรอ " ชัปปุยส์ถามถึงแผลที่เดือนดาราแทงที่ท้องของอันดามัน
"หายแล้ว แผลมันนิดเดียว ชั้นหายแล้ว "
"เก่งมาก...อันดามันที่รักของชัปปุยส์"
"ชั้นรู้ว่าชั้นเก่งไม่ต้องมาชม "
"เอาเชียว......คืนนี้ไปบ้านชั้นมั้ย" ชัปปุยส์ทำหน้าทะลึ่ง
"นายยังเจ็บอยู่นะ .....อย่ามาทะลึ่ง " อันดามันทุบท้องชัปปุยส์เบาๆ
"ชั้นจะได้หายเจ็บไงนะ.....นะ....อันดามัน ....." ชัปปุยส์ดันตัวอันดามันมาอยู่บนตัวเค้า
"เธอ...ผอมลงมากๆเลย ...ดูสิ...ไม่กินข้าวเหรอ ..หน้ายิ่งเล็กๆอยู่ ..." เค้าเอาฝ่ามือทาบบนใบหน้าของอีกฝ่าย
"อื้อ..ชั้นกินไม่ลง.....นายเองก็เหมือนกัน ผอมลงเยอะเลย......"
"แต่ชั้นยังฟิตอยู่นะ ...." เค้ายิ้มทะลึ่ง " จูบหน่อยเร็ว "
"คิดถึงผมยาวของเธอที่สุดเลย "
"เดี๋ยวมันก็ยาวใหม่ .....แป๊บเดียว ผมชั้นยาวเร็วจะตาย"
"ดูอะไรนี่สิ " ชัปปุยส์แกะผ้าพันข้อมือสีน้ำเงินออก .... "ผมใครเอ่ย " เค้ายิ้ม
"ชัปปุยส์ ....." อันดามันกอดเค้าแน่นยิ่งกว่าเก่า "ชั้นรักนาย รักนายที่สุด "
"จะได้เหมือนมีเธออยู่กับชั้นตลอดเวลาไง "
อันดามันจูบชัปปุยส์อยู่บนเตียง ในห้องพยาบาลของ สนามกีฬา ความคิดถึง ความรัก มันทำให้สองคน ควบคุมตัวเองแทบไม่ได้
"เดี๋ยวคนมาเห็น...พอเถอะ....." อันดามัน พลิกตัวลงมานอนข้างๆชัปปุยส์
"ดีดิ...โชว์เลย ฮ่าๆๆ" เค้าหัวเราะเสียงดัง
"นายมันบ้าที่สุดเลย .....คนอะไร "
"แล้วรักมั้ยล่ะ .....บ้าแต่หล่อนะ น่ารักด้วย "
"หลงตัวเองไม่มีใครเกินนนายจริงๆ ..."
วิลเลี่ยมยังนั่งเฝ้าอยู่หน้าห้องพยาบาล เค้าเห็นหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนกับ ชาริล ชัปปุยส์ เดินมานั่งข้างๆเค้า ...เธฮจุดบุหรี่สูบ แถมหันมาพ่น ใส่เค้าอีกด้วย
"มารยาทไม่มีเลยนะคุณ สวยซะเปล่า " วิลเลี่ยม ว่าเข้าให้
"หล่อดีนะเนี่ย.....ว้าววววววววววววววววว.....ทหารหล่อ ฮ่าๆๆๆๆ "เซเรน่ายังยั่วโมโหวิลเลี่ยม
"ซินยอริต้า ..ผมขอร้องล่ะผมไม่มีเวลามาเล่นกับคุณผมกำลังเครียด "
"ทหารจริงๆป่ะเนี่ย นายหล่อเกินกว่าจะเป็นทหารป่ะ ฮ่าๆๆ" เซเรน่ายังพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าเค้าอีก จนเค้าสำลัก
"ทหารหล่อกว่าที่เธอคิดขอโทษนะครับ แล้วนี่นางแบบเหรอ ... โห้ นางแบบตัวจริงเนี่ย สิงห์อมควันชัดๆ แต่ละคน คงเล่นยา สูบบุหรี่จัดๆ สุดท้าย เล่นยาจนตาย ป่ะ เป็นแบบนั้นทุกคน "
เซเรน่า หยุดกึ๊ก ..... "เล่นยา ....นางแบบไม่ได้เล่นยาทุกคนนะ ไอ้ทหารบ้า .. " หญิงสาวแว๊ดใส่เค้าเสียงดัง
"อ้าว คิดว่าเล่น เห็นผอมกระหร่อง "
"ชั้นเล่น โยคะย่ะ ไอ้บ้า "
วิลเลี่ยมนึกขำ นางแบบรัสเซียสุดสวย เธอสวยมากจริงๆ สวยขนาดนี้ ชัปปุยส์ ยังไม่สนใจเลย ... เป็นไปได้ยังไง ....
เดนนิสเดินทางไปสเปนอย่างลับๆ ไม่บอกแม้แต่ภรรยา ... เค้าบอกนางแค่ว่าจะกลับไปเยี่ยมญาติที่สวิสเซอร์แลนด์เท่านั้นเอง แต่ความจริงแล้ว เปล่าเลย เค้าจะไปราชสำนักของสเปน ....
"ฝ่าบาท คุณ เดนนิส ชัปปุยส์ ขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ " ทหารองครักษ์ของกษัตริย์ เข้ามาทูล
กษัตริย์แปลกใจเล็กน้อย แต่ก็เดาได้ว่า ชายวัยกลางคนจะมาพบเค้าด้วยเรื่องอะไร
"คุณเดนนิส " กษัตริย์เอ่ยทักทายก่อน พระองค์เดินมาจับมือ แต่เดนนิสกลับหักข้อมือเต็มแรง เค้าเอามืออีกใฝ่ายไขว้หลังไว้
"คุณจะทำอะไร.!!." เดนนิสผลัก เอ็ดเวิร์ดเต็มแรงจนเค้ากระเด็นรไปติดผนัง ร่างใหญ่ยังตามมากระชากคอเสื้อเค้า ปืนในมือยังจ่อที่หัว ทหารก็ไม่มี ไม่มีใคร อยู่ใกล้ๆเค้าอีกแล้ว ไม่มีใครช่วยได้ ก็ เค้าพึ่งบอกทุกคนให้ออกไปข้างนอก อยากคุยเป็นการส่วนตัว ...
"หยุดทำร้ายลูกชายผมได้แล้วนะ อ้อ แล้วก็เจ้าหญิงอันดามันด้วย ผมรักเจ้าหญิงเหมือนลูกสาวแท้ๆของผม คุณเป็นตาคุณทำได้ยังไง ใจร้ายมาก ใจร้ายที่สุด ...."
"ใจเย็นๆคุณเดนนิส เอาปืนออกไปจากหัวผมด้วย "
"กลัวตายเป็นเหมือนกันเหรอ ....ตอนคุณส่งคนไปทำร้ายผมกับภรรยา พวกเราเจ็บกันปางตาย "
เดนนิสดันตัวของเอ็ดเวิร์ดติดกับพนังจน เค้า เจ็บไปหมด
"ผั๊วะ!!! " ปืนฟาดศรีษะเต็มแรง จนเลือดไหลออกมา
"โอ้ยยยยยยยยยยยยย ....คุณ คุณกำลัง ทำร้ายกษัตริย์ของสเปน คุณบังอาจมากๆเลย "
"เออ กูไม่สนเว้ย .....มึงทำลูกกู...ต่อให้มึงเป็นเทวดา กูก็จะฆ่ามึง ...จำเอาไว้นะ "
เดนนิสขบเขี้ยวขบฟัน เค้าใจเต้นแรง มันสุดจะทนแล้ว อะไรจะเกิดก็เกิด เค้าไม่สนใจทั้งนั้น
"คุณไม่เข้าใจผมหรอกคุณเดนนิส ....."
"กูไม่เข้าใจมึง ...ถ้ามึงยังกีดกันลูกกูกับเจ้าหญิง กูจะมาฆ่ามึงด้วยตัวของกูเอง มึงจำไว้ "
เดนนิสเสียงดัง "มึงคิดว่ามึงเป็นใครใหญ่มาจากไหน ...คนสวิสต์เซอร์แลนด์เค้ารักสงบประเทศของเราไม่มีใครทำอะไรแบบนี้ ... "
"คุณฟังผมก่อนได้มั้ย "
"กูไม่ฟัง!!..ถ้ามึงยังพูดมากอีก กูจะเอาลูกปืนกรอกปากมึงซะ ...ไอ้สารเลว "
เอ็ดเวิร์ดยังไม่ทันจะอธิบายว่าเค้าแค่ต้องการพิสูจน์รักแท้ ของ ชัปปุยส์กับหลานสาว แค่ต้องการ ให้แน่ใจว่าชัปปุยส์ไม่หวั่นไหวกับผู้หญิงคนอื่น แค่ภาพเมื่อวาน นี้ ที่หลานสาวของเค้า วิ่งไปหาชัปปุยส์ในสนาม เค้าก็จะหยุดแล้ว ....จะไม่ทำอีก จะเลิกกีดกัน ...
"เสด็จพ่อ !!" ควีนส์แพททริเซีย วิ่งเข้มาประคอง เมื่อเห็นเลือดอาบพระพักต์ของพระบิดา
"ไม่มีอะไรหรอกลูก...พ่อไม่เป็นอะไร "
"จำเอาไว้นะ ....เลิกยุ่งกับลูกชายผม แล้วก็เจ้าหญิงอันดามัน ...ถ้าคุณยังไม่เลิกทำอะไรปัญญาอ่อนๆ ผม มาระเบิดสมองคุณแน่ๆ"
องครักษ์วิ่งมาล็อกตัวของเดนนิสไว้ "ปล่อยเค้า ...ปล่อยเค้า ..." เอ็ดเวิร์ดยกมือห้าม
"ลูกชายกูคือหัวใจและวิญญาณของกู...มึงทำร้ายเค้าเท่ากับมึงเหยียบหัวใจกู ...ไอ้กษัตริย์เวร !!"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น