ทั้งสองเดินทางมาเกาะดอกไม้โดยลำพัง..
ปลาโลมายังกระโดด เล่นน้ำ ...ชัปปุยส์เห็นโลมาสีชมพูตัวที่เคยช่วยชีวิตเค้าไว้แล้วน้ำตาไหล ไม่คิดว่าจะได้เจอมันอีก เค้าภาวนาว่า ขอให้มันชีวิตยืนยาว ไปจนลูกๆเค้าโต ..อยากให้ลูกๆได้เห็นมันด้วย เพราะมันเป็นปลาโลมาที่สวยมากจริงๆ ...
"ชัปปุยส์...ดูดิ...มันจำนายได้ "
"มันน่ารักที่สุดเลยอันดามัน ..น่ารักมากๆ "
"ช่าย...มันคาบกางเกงนายเอาไว้ ฮ่าๆๆๆ" อันดามันหัวเราะเสียงดังชัปปุยส์ได้แต่หน้าแดง
"เธอมัน..... "
"คนโป๊ๆๆๆๆๆ"
"เธอตกหลุมรักชั้นตอนเธอเห็นชั้นโป๊ใช่มั้ยล่ะรู้หรอกน่า "
"คนกำลังจะตาย..นายตัวซีดน้ำเต็มท้อง ไม่มีใครไปมีอารมณ์ตกหลุมรักนายหรอก "
"จริงอ่ะ ....แน่ใจนะ " ชัปปุยส์พูดพลางโอบเอวอันดามันด้วยความรัก นึกถึงตอนนั้นแล้วทั้งตลก ทั้งตกใจ แล้วก็ บอกไม่ถูก ไม่คิดว่า เด็กคนนั้น จะกลายมาเป็นคนรักของเค้าไปได้ ....แค่ระยะเวลาไม่กี่เดือนผ่านเรื่องดีไม่ดีเฉียดเป็นเฉียดตายด้วยกันมาเยอะจริงๆ ..
"ชั้นรักเธอจังเลยอันดามัน "
"ชั้นก็รักเธอที่สุดชัปปุยส์ ...."
"เรามีลูกด้วยกันมั้ย "
"ชัปปุยส์.....ชั้นอยากมีลูกกับนายที่สุด "
"ชั้นพูดเล่นน่า...ไว้เธอเรียนจบก่อน...เนอะ อีกแค่ 4 ปีเอง งั้นเธอไม่ต้องเรียนต่อก็ได้ ฮ่าๆๆ"
"ยังไงก็ต้องเรียน ... พ่อยังเรียนไม่จบปริญญาตรี ขอแม่จบซักคนเถอะเนอะ "
"เด็กดี... มารับรางวัล...." เค้าจูบเบาที่ริมฝีบากบางๆ
ชัปปุยส์จำเรื่องที่เกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆกับอันดามันได้มากกว่าระยะเวลา 5 ปีที่อยู่กับโซเฟียซะอีก ..
อันดามันหมือนคนที่มองตาก็รู้ใจ คุยอะไรก็เข้าใจง่าย ...ส่วนโซเฟีย เธอมีแต่ความหวาดระแวงและไม่เคยไว้ใจเค้าเลย โซเฟียรักเค้ามาก แต่มันเป็นความรักที่ไม่อยากให้ใครเข้่าใกล้เค้า แม้แต่แฟนคลับโซเฟียก็หึงได้ไม่เว้น ต่างจากอันดามัน ที่เค้ามีแต่ความสบายใจ ถึงจะงอนบ้าง แต่อันดามันดูเป็นผู้ใหญ่มากกว่าโซเฟีย แถมบางครั้งเข้มเข็งมากกว่าเค้าซะอีก .. อันดามันเหมาะจะอยู่กับเค้า ส่วนโซเฟียเธอเหมาะที่จะเป็นเพื่อนที่ดีมากกว่า ...
ชัปปุยส์นึกถึงผู้หญิงทุกๆคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเค้า โซเฟีย ฮยอนอา และ..ที่เค้าหดหู่ใจที่สุด คือเดือนดารา ถึงเดือนดาราจะร้ายยังไง เธอก็เป็นแฟนคลับของเค้า เธอรักเค้า
เสียงเรียกให้ช่วยของเดือนดารายังก้องอยู่ในหูของชัปปุยส์ตลอด ฝันร้ายมาจนถึงตอนนี้มันไม่เคยจางหายไปเลย เค้าเองไม่ได้ไม่รู้สึกผิด ... แต่เค้าต้องเลือกอันดามัน ...
แม้ว่าในวันนั้นอันดามันจะเป็นคนดีรึไม่ดี .... แต่ชัปปุยส์ก็รักอันดามันและไม่มีวันจะปล่อยมือจากเธอเป็นอันขาด
"คิดอะไรอยู่ " อันดามันถามชัปปุยส์เพราะเห็นเค้านิ่งเงียบเอาแต่มองดูหน้าผาที่ อันดามันเกือบจะตกคราวที่มาเกาะครั้งที่แล้ว
"เปล่าหรอก "
"พี่เดือนดาราใช่มั้ย "
"กำลังคิดเหมือนกันใช่มั้ย" ชัปปุยส์มองตาอันดามัน มือเค้าเอื้อมไปจับผมสั้นๆที่ถูกเดือนดาราหั่นด้วยความสงสาร
"อยากให้เป็นเหมือนในหนังเนอะ พี่เดือนไม่ตายมีคนมาช่วย แล้วคนนั้นก็เป็นชายหนุ่มรูปหล่อ ตอนท้ายก็รักกันแต่งงานกัน มีลูก มีความสุขแฮ็ปปี้ ฮ่าๆๆ"
"เด็กชั่งฝัน.... เป็นแบบนั้นจริงๆก็ดีสิ ตกลงมาสูงขนาดนั้นแล้วข้างล่างนั่นเป็นน้ำลึกด้วยไม่ใช่เหรอ แค่กระแทก กับน้ำก็......" ชัปปุยส์ไม่อยากจะคิดต่อ
"เหมือนเราจะลืมเรื่องพี่เดือน แต่จริงๆมันไม่เป็นแบบนั้นเนอะ มันยังอยู่ในใจ... ขอให้พี่เดือนไปสู่สุขติด้วยเถิด "
อันดามันหลับตาอธิษฐาน.... ทำไมนะในใจของหญิงสาวกลับมีความรู้สึกว่าเดือนดารายังไม่ตาย....
ชัปปุยส์เห็นอันดามันหลับตาเค้าเลยขโมยหอมแก้มไปฟอดใหญ่.... "ชั้นกำลังอธิษฐานอยู่นะ"
"อยากหอม..ฮ่าๆๆๆ"
"นายมันไม่เคยพอ..โรคจิตตลอดเวลาจริงๆ"
"รู้ก็สายแล้วล่ะเจ้าหญิงอันดามัน....ฝ่าบาทต้องทรงอยู่กับคนโรคจิต.... " เค้าทำหน้าหื่น " แต่โชคดีตรงที่ผมเป็นคนโรคจิตที่หล่อที่สุดในโลก ฮึๆๆๆๆๆ"
"อย่าทำหน้าแบบนั้น................. ขนลุก....." อันดามันดันตัวชัปปุยส์
"ชอบใช่มั้ยล่ะ" เค้ายังยิ้มหวาน
"นี่มันบนเรือนะ "
"บนเรือแล้วไง....อยากลองบนเรืออ่ะยังไม่เคยคงตื่นเต้นดี ...นะ....." เค้าดึงตัวอันดามันไปจูบ
"ชัปปุยส์....."
"ครับ...."
"จูบชั้นอีก...." อันดามันบอกยิ้มๆแต่อีกฝ่ายกับเม้มปาก
"อึๆๆๆๆ" เค้าส่ายหน้า
"ชัปปุยส์ จูบชั้นเดี๋ยวนี้"
".........................."
"แกล้งใช่มั้ย......" อันดามันเอามือแกะแงะริมฝีปากของเค้า
"จูบเองดิ....."
"ชั้นรักเธอ...."
"ชั้น.....ไม่รักเธอ....."
"จริงอ่ะ...."
"เธอ...เป็น....เป็นเมียของชั้นนะอันดามัน...." ชัปปุยส์น้ำรื้น อันดามันกอดเค้าแน่น
"รู้มั้ย..ชั้นได้ยินคำนี้ครั้งแรกตอนนายเมา..." อีกฝ่ายสะอึ้น
"ชั้นไม่ได้พูดเพราะเมานะ แต่ชั้นรู้สึกจริงๆ...คำว่าเมียมันดูบ้านๆแต่ชั้นเองไม่เคยเรียกใครว่าเมีย... เธอเป็นเมียของชั้น... อันดามัน.. " เค้าจูบที่ผมเบาๆ
"เธอ......" อันดามันเสียงสั่น "เป็น....สามีของชั้นนะชัปปุยส์ "
ชัปปุยส์น้ำตาไหลออกมา เค้านั่งลงคุกเข่า.... อันดามันเอามือปิดปาก ... เค้าเอื้อมมือมาจับมือนุ่ม ก่อนจะเอ่ยออกมา
"เราแต่งงานกันนะ "
"ชัปปุยส์..........." อันดามันน้ำตาร่วงพรู
"อื้อ...."
"ชั้นไม่มีแหวนเพชร..ชั้นติดเธอไว้ก่อนนะ ...ชั้นมีแค่......" ชัปปุยส์เอามือของอันดามันมาวางที่หน้าอกด้านซ้ายของเค้าที่กำลังเต้นแรง "หัวใจ..ของชั้น...ทั้งชีวิตของชั้น..ชั้นให้เธอ..."
"ชัปปุยส์....มันมากเกินไป....อะไรสำหรับชั้นก็ไม่สำคัญ...ไม่มีอะไรสำคัญเท่ากับนาย...แค่ชั้นได้อยู่กับนาย ชั้นก็ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น "
"ชั้นจะดูแลเธอ..กับลูกๆอย่างดีที่สุดชั้นสัญญา..." ร่างสูงลุกขึ้นกอดหญิงสาวที่เค้ารักสุดหัวใจ
"เรายังไม่มีลูกนะ"
"เดี๋ยวเราก็มี...ยังไงเราก็ต้องมี ...11 คน เนอะ " เค้ายิ้มทะเล้น
"โอเค..ชั้นจะตั้งหน้าตั้งตาท้อง"
"งั้น....เราทำลูกกันเลยมั้ย "
"ม่ายยยยยยยยยยยยย ...นายมันเปิดช่องไม่ได้จริงๆนะ"
"ชั้นเป็นนักฟุตบอลศูนย์หน้าจอมทะลวงยิง..เธอลืมแล้วเหรอ...มีรึว่าไม่มีช่อง ชั้นต้องขึ้นไปยิงให้ได้ หึๆๆๆ"
"ตลอด........"
เรือน้อยค่อยๆลอยเข้าฝั่ง... ฟ้าสีครามยามสายๆ ทะเลเรียบไร้ซึ่งคลื่นลม ฝูงปลาโลมายังกระโดดเล่นน้ำไปมา ..กลื่นหอมของดอกไม้จากเกาะเบื้องหน้า ยังโชยมาเข้าจมูกเป็นระยะ ... อันดามันรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอยู่บนสวรรค์ มีเทพบุตรที่สุดหล่อและแสนดีกำลังโอบกอดเธออยู่ ....
เดือนดาราแอบมาเกาะดอกไม้... หญิงสาวเดินรอบๆบ้านของชัปปุยส์กับอันดามัน ... ถึงแขนจะใช้งานได้ข้างเดียว..เพราะอีกข้างหัก เดือนดารา ก็ไม่ได้สนใจความเจ็บ..ยิ่งเห็นก็ยิ่งแค้น
สายตาของหญิงสาวเหลือบไปเห็นน้ำมันที่อยู่ในแกลลอนเล็ก แล้วคิดอะไรขึ้นได้ ...
"รักกันนักใช่มั้ย ...." มือน้อยค่อยๆสาดน้ำมันขึ้นไปบนตัวบ้านที่เป็นไม้
"พี่ชัปปุยส์.........เดือนขอโทษ......เดือนขอโทษ " ร่างบางนั่งคุกเข่าสะอึ้นอย่างหนัก "ทำไมเดือนต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ ทำไมเดือนไม่ใช่คนที่พี่รัก ทำไมคะ พี่ทิ้งเดือน พี่ทิ้งเดือนให้ตายได้ลงคอ ฮือออ พี่ชัปปุยส์ ทำไมพี่ใจร้ายกับเดือนได้ขนาดนี้ เดือนรักพี่มาก่อนมัน มันมาทีหลังเดือน มัน..... เดือนเกลียดมัน เดือนเกลียดมัน มันกำลังจะตายอยู่แล้ว พี่ช่วยมันทำไม "
"คนที่พี่ต้องช่วยคือเดือน....ไม่ใช่มัน....พี่ชัปปุยส์ ... พี่ชัปปุยส์ "
หญิงสาวจูดไฟแช็คแล้วโยนใส่บ้านสวยหลังเล็กทั้งน้ำตา ..... "ชั้นเกลียดแก....แกนอนที่นี่กับพี่ชัปปุยส์ของชั้นใช่มั้ย นังเด็กเลว"
ไฟลุกพรึบทันที มันไหม้อย่างรวดเร็วเพรา่ะบ้านทั้งหลังทำด้วยไม้ .... เดือนดารายืนดูด้วยความสะใจ ได้ทำแค่นี้ก็ดีใจ อยากให้อันดามันมาเห็นบ้านที่กำลังไฟไหม้ ตอนนี้ที่สุด อยากให้อันดามันเจ็บปวด
"ชัปปุยส์นั่นควันไฟ!!!!!"
"จริงๆด้วย นั่นมันแถวๆน้ำตก แถวบ้านของเรา!!!! "
ชัปปุยส์รีบพายเรือ ถึงฝั่งได้ทั้งสองรีบกระโดดลงเรือ ร่างสูงวิ่งเร็วสุดๆ "ชัปปุยส์ รอด้วย รอด้วย "
ไฟที่กำลังลุกโหมบ้านหลังเล็กข้างๆน้ำตก ทำเอาชัปปุยส์กับอันดามันหัวใจสลาย นั่นมันบ้านที่สร้างขึ้นมาด้วยความรักของทุกๆคน พี่ริคาโด้ อังเดร โซเฟีย น้าแจ็ค ปลาวาฬ ป้าวุ้นเส้น ป้าบัวแดง แถมยังมีน้องๆนักฟุตบอลจากเกาะพร้าวอีก ....
นึกถึงตอนที่ช่วยกันแบกไม้ นึกถึงตอนที่สร้างเสร็จ ภาพเพื่อนๆทีมช้างศึกที่นั่งเล่น หน้าบ้าน มันเจ็บปวดเหลือเกิน .....ไฟมันไหม้ได้ยังไง ชัปปุยส์กับอันดามัน ทรุดลงกับพื้น
"ฮืออออชัปปุยส์ บ้านเรา ......บ้านของเรา "
อันดามันสะอึ้นหนัก "ชัปปุยส์ดูสิ "
"ไม่จริง.....เป็นไปไม่ได้ " ชายหนุ่มน้ำตาไหลออกมา ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนดูไฟไหม้บ้าน ......จนมอดไปกับตา .....
เดือนดาราเห็นอันดามันกับชัปปุยส์ หญิงสาวค่อยคลานหลบไปในทุ่งดอกไม้ ... ทำไมมันช่างเหมาะเจาะ อยากจะให้อันดามันได้เห็นภาพนี้ และสวรรค์ก็เป็นใจ อันดามันมาเห็นพอดี
"สมน้ำหน้า..." เดือนดารารำพึงเบาๆด้วยความสะใจ ยิ่งเห็นชัปปุยส์กอดกับอันดามันยิ่งแค้น
"คราวหน้าชั้นจะจับแกเผาทั้งเป็นนังอันดามัน แกคิดเหรอว่าแกจะรอด ชั้นยังไม่ตาย อย่าหวังว่าแกจะมีความสุข "
เดือนดาราหลบออกไปด้านหลังเกาะ เรือคายักลำเล็กมุ่งหน้าสู่เกาะสายลม ไว้หายดี....เดือนดาราจะกลับบ้านที่กรุงเทพ ... หญิงสาวยังไม่รู้เรื่องที่ตัวเองเป็นผู้ต้องหาคดีฆาตกรรมเพื่อนร่วมคณะ
ชัปปุยส์กับอันดามันกลับมานอนที่เกาะพร้าว ปลาวาฬกับแจ็ครู้เรื่องที่บ้านชัปปุยส์กับอันดามันถูกเผาแล้วแค้นมากๆ สองพ่อลูกอยากจะรู้จริงๆว่าผีมือใคร เพราะอยู่ดีๆบ้านมันจะไฟไหม้เป็นไปไม่ได้
"ใครทำ....มันเลวได้ใจจริงๆ" แจ็คขบเขี้ยวขบฟัน
"มันอาจจะเป็นอุบัติเหตุก็ได้ค่ะน้าแจ็ค"
"เป็นไปไม่ได้ฝ่าบาท มันต้องมีคนจัญไรไปจุดไฟเผาแน่ ...มันบังอาจมากๆ อย่าให้รู้นะ "
"พ่อ....เอางี้ไว้เราสร้างบ้านใหม่ให้พี่ชัปปุยส์กับพี่อันดามันกัน..นะ "
ปลาวาฬสงสารชัปปุยส์กบอันดามันสุดหัวใจ .... เค้ารู้ว่าพี่สาวกับพี่ชายของเค้ารักที่นั่นมากขนาดไหน
"แน่นอนลูก...ชัปปุยส์ไม่ต้องเศร้าไปนะน้าจะสร้างให้ พรุ่งนี้เลย เดี๋ยวเกณฑ์คนทั้งเกาะไปช่วยกันสร้าง ไม่ถึงสองวันเสร็จ "
"ขอบคุณมากๆนะแจ็ค ....ยังไม่ต้องก็ได้ครับ " ชัปปุยส์เสียงเศร้า
"ชัปปุยส์" อันดามันมองตาชัปปุยส์ที่เหมือน น้ำตาจะไหลด้วยความเข้าใจ ถึงจะสร้างใหม่ยังไง มันก็ไม่เหมือน บ้านหลังนั้นอยู่ดี ....
ถึงปลาวาฬจะพยายาม ทำท่าตลก รึว่าเปลี่ยนเรื่องให้ทั้งสองหายเศร้า แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล....
You light the skies up above me
A star so bright you blind me, yeah, yeah
Dont close your eyes
A star so bright you blind me, yeah, yeah
Dont close your eyes
Don't fade away, don't fade away, oh
Yeah, you and me we can ride on a star
If you stay with me, girl, we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, we can rule the world
If you stay with me, girl, we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, we can rule the world
If walls break down, I will comfort you
If angels cry, oh, I'll be there for you
If angels cry, oh, I'll be there for you
You've saved my soul
Don't leave me now, don't leave me now, oh
Yeah, you and me we can ride on a star
If you stay with me, girl, we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, we can rule the world
If you stay with me, girl, we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, we can rule the world
All the stars are coming out tonight
They're lighting up the sky tonight for you, for you
All the stars are coming out tonight
They're lighting up the sky tonight for you, for you, oh
Yeah, you and me we can ride on a star
If you stay with me, girl, we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, we can rule the world
If you stay with me, girl, we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, we can rule the world
อันดามันกับชัปปุยส์ เดินเลียบชายหาดกลับบ้าน ในคืนที่มีแค่แสงดาว สาดส่องบนพื้นน้ำทะเล ... คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดไม่มีพระจันทร์ดวงโต ...และมันเป็นคืนเดือนมืดในชีวิตของชัปปุยส์กับอันดามันอีกด้วย ... แค่บ้านหลังเล็กๆสำหรับบางคน ...ใช่มันอาจจะแค่บ้านหลังเล็กๆ แต่สำหรับชัปปุยส์กับอันดามัน มันคือชีวิตและวิญญาณของทั้งทั้งสองคน ไม่เฉพาะบ้านหลังนั้น แต่มันคือเกาะดอกไม้ทั้งเกาะ ... หัวใจของสองคนคือที่นั่น ...
มือของชัปปุยส์เอื้อมมาจับมือของอันดามันเบาๆ "ไว้...เราค่อยสร้างใหม่นะอันดามัน " เค้ายิ้มเบาๆในความมืดยังเห็นฟันสวยของเค้าเป็นประกาย
"อื้อ....ไว้เราสร้างกันใหม่....ชัปปุยส์ไม่ต้องเศร้าแล้วนะ ...."
"อันดามันด้วย...ชั้นไม่อยากเห็นเธอเศร้าอีก ... อ้อ...เราจะไม่บอก...เพื่อนๆเรื่องนี้ โอเคนะ ชั้นไม่อยากให้ทุกคนเสียใจ โดยเฉพาะพี่ริคาโด้ กับอังเดร นึกถึงตอนพี่ริคาโด้ แบกไม้งัดก้อนหิน ชั้นรู้สึกไม่ดีเลย "
"แล้วถ้าอังเดรรู้...ยิ่งอังเดรเป็นคนช่วยนายออกแบบบ้านหลังนี้ด้วยแล้ว ...อังเดรต้องเสียใจมากแน่ๆ "
"งั้น...เราสร้างบ้านใหม่เสร็จ...เราค่อยบอกเนอะ..."
"โอเค....สัญญา.."
ในชั่วข้ามคืนหลังจาก เดนนิส ชัปปุยส์เดินทางกลับจากสเปน ... ราชสำนักสเปนแถลงข่าวงานหมั้นของ เจ้าหญิงอันดามันกับ ชาริล ชัปปุยส์ อีกครั้ง สร้างความงงให้กับคนทั้งโลกได้อีก กระแสวิจารณ์หนักยิ่งกว่าคราวยกเลิกงานหมั้น ...
เสียงส่วนใหญ่เป็นการแสดงความยินดี เพราะมีแต่คนลุ้น..และรอดูว่าบทสรุปความรักของเจ้าหญิงรัชทายาทผู้สูงศักดิ์กับนักฟุตบอลรูปหล่อคนดัง จะเป็นแบบไหน .. มันกลับไปกลับมายิ่งกว่าในละคร มีผู้สร้างภาพยนต์ หลายๆคน คิดอยากจะนำเรื่องของ เจ้าหญิงอันดามันกับ ชาริล ชัปปุยส์ ไปสร้างเป็นภาพยนต์ ไปสร้างเป็น ซีรี่ย์ เพราะมันสนุก มีสีสันเหลือเกิน ...
"ชั้นไม่ยอมให้ชาริล ไปสเปนนะคุณ มีแผนการอะไรอีกก็ไม่รู้เดี๋ยวให้หมั้นเดี๋ยวไม่ให้หมั้น เล่นเป็นเด็กๆไปได้ " ทับทิมแม่ของชัปปุยส์ ยังโมโหไม่หาย
"ผมเหมือนกัน .... "
"เจ้าหญิงอันดามัน...ไม่น่าเป็นเจ้าหญิงเลย เฮ้อ...."
"เป็นไม่เป็นไม่สำคัญหรอกที่รัก สำคัญที่ผู้ใหญ่บางคนมันงี่เง่า "
"แล้วนี่...ชาริล หายตัวไปอีกแล้ว ข่าวก็ตีกันให้เละเทะไปข้างนึง ชั้นละเครียด "
"ทำไงได้คุณเรื่องมันเป็นแบบนี้แล้ว ทำใจแล้วกัน ขออย่างเดียว อย่าให้ใครมาทำให้ลูกเสียใจอีก ผมฆ่ามันแน่ๆ ยอมมานานล่ะ "
"ที่รักก็ใจเย็นๆนะคะ "
"เย็นจะไม่ไหว....เย็นแล้วคนบางคนมันรังแก "
เดนนิส ยังไม่ได้บอกภรรยา ที่เค้าแอบไปเช็คบิล กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดที่สเปน ... ไม่คิดว่า มันจะได้ผล แถลงข่าวงานหมั้นตามมาในอีกไม่กี่ชั่วโมง เดนนิสสะใจมากๆ นี่ถ้า ชาริล เป็นผู้หญิง เค้าจะหักหน้า โดยการไม่ยกลูกให้ซะเลย ....
ริคาโด้ ถูกอภัยโทษให้กลับเข้าทำงานอีกครั้ง ในฐานะหัวหน้าองครักษ์ประจำสำนักราชวังสเปน ส่วนวิลเลี่ยม ภายหลังกลับจากประเทศไทย เค้ากลับเจอ มรสุมหัวใจครั้งใหญ่ เมื่อแฟนสาว ขอเลิก เพราะเธอมีคนใหม่ ...ริคาโด้ได้แต่ปลอบใจวิลเลี่ยม คนหล่อๆนิสัยดีๆแบบวิลเลี่ยม มีแต่สาวๆอยากจะได้เป็นแฟน คงอกหักได้ไม่นานแน่ๆ
"อังเดร...ชั้นติดต่อชัปปุยส์กับอันดามันไม่ได้อีกแล้ว คนยิ่งเป็นห่วงๆอยู่จะไปไหนกันไม่เคยบอกเลยน่าตีจริงๆ" โซเฟียถอนหายใจ
"ไปเกาะดอกไม้ชัวร์ เชื่อเถอะสองคนนั่นไม่ไปไหนหรอก "
"แล้วรู้เรื่องงานหมั้นอะไรกันรึยังเนี่ย ....ชั้นล่ะสงสารจริงๆมีชีวิตที่ไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ ถูกจับไปวางตรงนั้นทีตรงนี้ที "
"ชั้นเดาว่ายังไม่รู้หรอก ...แต่พี่ริคาโด้จะตามเสด็จควีนส์กับพระสวามีไปประเทศไทยวันพรุ่งนี้นะ "
"จริงเหรอ ควีนส์จะเสด็จประเทศไทย ...."
"ไปเกาะพร้าวนะ..ชั้นว่าคงไปตามอันดามันกับชัปปุยส์แน่นอนไม่มีอะไรหรอก "
"ไม่ใช่เฉพาะควีนส์นะ แต่ควีนส์มัม กับกษัตริย์เอ็ดเวิร์ดก็เสด็จด้วย "
"พี่ริคาโด่ ้ !!"
"ช่ายย ..... ไงเพื่อนสาว " ฮยอนอากับริคาโด้ มาลิสบอน โปรตุเกส เพราะฮยอนอาอยากมาเที่ยวนานแล้ว ริคาโด้ถือโอกาส พามาฝากโซเฟีย ให้โซเฟียกับอังเดร พาเที่ยวให้สมใจ ในระยะที่เค้า โดยเสด็จราชวงศ์ไปที่ประเทศไทย
"อิจฉาเธอเลย ...โปรตุเกสนี่สวยมากจริงๆโซเฟีย แถมลิสบอนยังสวยไม่แพ้เมืองหลวงที่ไหนๆของโลกอีกต่างหาก" ...
"แน่นอน นี่...ไว้วันหลังเธอต้องพาชั้นเที่ยวโซลบ้างนะ ไว้ชั้นคลอดก่อน ฮ่าๆๆ พาตัวเล็กไปโซลด้วย.....เธอจะมาก็ไม่บอกล่วงหน้า ตกใจหมดเลยจู่โจมจริงๆ "
"อยากเซอร์ไพร๊.....ไว้ค่อยไปเที่ยวโซลกันจะพาช็อปปิ้งให้สะใจเลยแหละ "
"ไงอังเดร เพลงใหม่ถึงไหนแล้ว เอ็มวีถ่ายเสร็จรึยัง " ริคาโด้ถามพลางตบหัวน้องชายเบาๆ
"ยังพี่ ....รอนางเอกเอ็มวีคลอดก่อน ฮ่าๆๆ" เค้าหัวเราะชอบใจ อังเดรตั้งใจจะให้โซเฟียเป็นนางเอก เอ็มวีเพลงในอัลบั้มชุดแรกของเค้า อยู่แล้ว แต่ตอนนี้ เธอท้องโย้ ต้องรอคลอดซะก่อน
"พูดปุ๊ปดิ้นเลย ลูกแม่ เต้นอยู่ท้อง " โซเฟียเอามือลูบท้อง ที่ปูดไปมา .. ฮยอนอาเลยลูบด้วย
"เธอท้องได้แล้วนะ ฮยอนอา ...." โซเฟียมองหน้าฮยอนอายิ้มๆ
"เอ..............รึว่าพี่ริคาโด้ไม่มีน้ำยา ....." อังเดรมองหน้า ริคาโด้แบบเยาะเย้ย ริคาโด้หน้าเสียทันที เรื่องแบบนี้ลูกผู้ชายยอมกันได้ที่ไหน
ฮยอนอา รู้สึกเวียนหัวขึ้นมา หญิงสาววิ่งเข้าห้องน้ำ .... อาเจียนสุดๆ ...... ริคาโด้เลยวิ่งตามไปลูบหลัง
"ชั้นว่า .....พี่ริคาโด้น้ำยาแรงต่างหาก....ฮยอนอาท้องชัวร์....." โซเฟียมองหน้าอังเดรยิ้มๆอย่างดีใจ
"อังเดร.....อังเดร !!!!" ริคาโด้วิ่งหน้าตื่นออกมาจากห้องน้ำ เค้ากอดอังเดรแน่น
"อะไรพี่ริคาโด้ เบาๆหายใจไม่ออก "
"อังเดร......พี่เป็นพ่อแล้ว อังเดร พี่เป็นพ่อแล้ว " ริคาโด้ลืมตัวแบกน้องชายขึ้นหลัง ด้วยความดีใจ
ฮยอนอาเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยใบหน้าซีดเผือด ..... "ท้องแล้วไม่บอกนะ ปล่อยให้ลุ้นอยู่ได้ "
โซเฟียบิดแขนฮยอนอาไปทีนึง " ก็..........ชั้นเขินนี่นา ....รู้มั้ยตอนแรกที่ชั้นตรวจแล้วรู้ว่าท้อง ชั้น...บอกไม่ถูกเลยล่ะ มันทั้งตกใจตื่นเต้น น้ำตาไหลเลย แบบ ..ชั้น จะเป็นแม่คนแล้ว นี่ชั้นกำลังจะเป็นแม่คนแล้วจริงเหรอเนี่ย .....ตอนแรกกะจะไม่บอกริคาโด้ ...ปล่อยให้ท้องโตขึ้นเรื่อยๆ ...ความมาแตกซะก่อน "
"ยังกะจะปิดมิดนั่นแหละ ...อันดามันรู้ต้องดีใจแน่ๆเลยมีหลานเพิ่มอีกคนแล้ว " โซเฟียโอบไหล่ฮยอนอาด้วยความรัก สองสาวมองดูอังเดรกับริคาโด้ สองพี่น้อง วิ่งไล่เตะกัน ขี่หลังกันด้วยความสุข อยากจะให้ชัปปุยส์กับอันดมัน อยู่ตรงนี้ด้วยที่สุดเลย ....โซเฟียนึกอยากจะให้อันดามัน ท้องซะให้รู้แล้วรู้รอดไป เรื่องจะได้จบๆ ดูสิถ้าอันดามันท้องแล้ว ยังจะมีใคร กล้าจับแยกกันอีกมั้ย ....
"มันคืออะไร....นี่เธอใช่มั้ย " ร่างสูงโยนหนังสือพิมพ์ย้อนหลังลงตรงหน้าของ เดือนดารา หญิงสาวตาค้างด้วยความตกใจ
"นิสิตโหดฆ่าเพื่อนร่วมคณะปิดปาก..คลั่งรักชาริลชัปปุยส์ "
น้ำตาของเดือนดาราไหลออกมา เป็นทาง "ไม่นะ .....ไม่นะ ......ไม่ "
"เธอต้องไปมอบตัว ชั้นจะพาเธอไปมอบตัวกับตำรวจ " เม่นดึงแขนของเดือนดารา
"ไม่นะชั้นไม่ไป ชั้นไม่ได้ทำนะ ชั้นไม่ไป "
"เธอ....เป็นฆาตกร ...แถมยังปลงพระชนม์เจ้าหญิงอันดามันอีก .... เธอ...." เม่นมองหน้าของเดือนดารา แล้วส่ายหัว ... หญิงสาว ผลุนผลันวิ่งออกจากบ้าน
"หยุดนะ เดือนดารา หยุด ชั้นบอกให้หยุด !!!!"
เดือนดาราไม่ยอม ติดคุกเป็นอันขาด ไม่ยอมเป็นขาด ... นี่เธอเป็นฆาตกร .. ทุกคนรู้เรื่องกันหมดแล้วเหรอ ... ร่างเล็กทั้งวิ่งทั้งร้องให้ เม่นยังวิ่งตาม เดือนดาราสะดุดหินก้อนใหญ่ ล้ม เม่นตามมาคว้าตัวไว้ได้
"ปล่อยชั้นนะ ฮืออออ ชั้นไม่ได้ทำ ปล่อยชั้นไปเถอะ ชั้นขอร้อง " หญิงสาวยกมือไหว้ทั้งน้ำตา
"แต่เธอ...ฆ่าคนตายนะ ...แถมยัง..... " เม่นส่ายหน้า เค้าไม่คิดว่า หญิงสาวตัวเล็กๆหน้าตาน่ารักๆ ที่นั่งอยู่ตรงหน้าเค้า จะทำมันได้ขนาดนั้น แค่ผู้ชายคนเดียว ...
"ชาริล ชัปปุยส์ เธอ...ชอบเค้ามากขนาดยอมฆ่าตัวตายเลยเหรอเดือนดารา ...." เค้าจ้องเข้าไปในตาคู่สวยอย่างไม่เข้าใจ
"ชั้น............. พี่ชัปปุยส์เค้ารักชั้นนะ ฮืออออออ " เดือนดารา พลักอกของอีกฝ่ายอย่างอ่อนแรง
"ไปมอบตัวเถอะ...นะ....."
"ไม่...."
เม่นบอกไม่ถูก ...เค้า...ทั้งสงสาร..และ...เค้ารู้สึกว่าตัวเองตกหลุมรัก ฆาตกรผู้น่ารักที่นั่งสะอึ้นอยู่ตรงหน้าเค้า เข้าให้แล้ว ขณะที่เค้ากำลังจ้องตาคู่สวยอยู่ .... อะไรบางอย่างก็กระแทกเข้ากับหัวอย่าง อย่างแรง
ร่างสูง หมดสติ ฟุบลงกับพื้นทรายทันที เลือดไหลทะลักออกมาจาก ปาก จากจมูกของเค้า ....
"ชั้น.....ไม่ได้ตั้งใจนะ......." เดือนดารา รีบช้อนหัวเค้าขึ้นมา
"พี่เม่น พี่เม่น พี่เม่น !!" ร่างเล็กตะโกนสุดเสียง "ช่ววยด้วยค่ะ ช่วยด้วย ช่วยด้วย ฮืออออออ ใครก็ได้ ช่วยด้วย "
เดือนดาราพยายามดันตัวเค้าให้ลุกนั่ง "ฮือออ พี่เม่นเดือนขอโทษ อย่าตายนะคะ อย่าตายนะ "
"คุณเม่น !! คุณเม่น เกิดอะไรขึ้น " ป้าแม่บ้าน วิ่งมาพยุงชายหนุ่ม "พวกมึง เร็วๆมาช่วยคุณเม่น เร็วๆเข้า"
เลือดยังไหลไม่หยุด เดือนดาราฉีกเสื้อ พันหัวของเค้าเอาไว้
"เอาเรือออก เอาเรือ ออก !!" ป้าแม่บ้านตะโกนสั่ง คนงาน ชาวกัมพูชาให้รีบ เอาสปี๊ดโบ๊ทมารับชายหนุ่ม ที่ ที่สลบสไสลเพราะถูกก้อนหินทุบเข้าไปที่หัวเต็มแรง
เดือนดารา นั่งพับเพียบอย่างหมดแรง .... "พี่เม่น .... เดือนขอโทษ อย่าตายนะคะ พี่เม่นอย่าตายนะคะ ... เดือนขอร้อง เดือนไม่เหลือใครแล้วจริงๆ ...เดือนขอโทษ ฮืออออ "
เดือนดารารู้สึกผิดที่สุด ทั้งเป็นห่วงทั้งสงสาร ทำไมเธอถึงทำคนที่ช่วยชีวิตเธอได้ลงคอ ....
"ถ้าพี่ไม่คิดจะพาเดือนส่งตำรวจ....เดือนคงไม่ทำพี่หรอก....ฮือออออ เดือนขอโทษนะคะ "
หญิงสาวพูดพลางจุดไฟเผาหนังสือพิมพ์ ที่เม่นถือมา จนเป็นเถ้าไปหมด .... รู้อย่างเดียวต้องหนีไปจากที่นี่ ไปที่ไหนก็ได้ ...แต่ก่อนจะไป ...อยากรอเจอหน้า คนที่ช่วยชีวิตของเธอเป็นครั้งสุดท้ายก่อน .....
ขอให้เค้าปลอดภัยด้วยเถอะ เดือนดาราได้แต่อธิษฐานในใจ ....
ชัปปุยส์นอนกอดอันดามันอยู่ในห้อง ..เสียงเครื่องบินเล็กทำสองคนรู้สึกตัว .....
"พ่อ....พ่อ.....มาแน่ๆ" หญิงสาวรีบลุกขึ้น "ชัปปุยส์ตื่นเร็ว พ่อชั้นมา เร็วๆเข้า ..."
ร่างสูงรีบคว้าเสื้อผ้ามาใส่ .... "คุณพ่อตา มาแบบไม่ตั้งตัวเลย ....."
"ชัปปุยส์เร็วๆ...."
"ครับคุณผู้หญิง....รีบสุดๆแล้วเนี่ย "
ชัปปุยส์กับอันดามัน รีบตรงไปที่สนามบินเล็กๆใกล้บ้าน .... นั่น.... ไม่ใช่เฉพาะพ่อของเธอซักหน่อย ... มากันครบเลย ... พ่อ แม่ ยาย ตา นางข้าหลวงราโมน่า นางข้าหลวงแอนนาเบล นางข้าหลวงผู้ใหญ่ๆอีกหลายคน ท่านริคาโด้ วิลเลี่ยม ...
"แม่.....แม่คะ " อันดามันวิ่งไปกอดควีนส์ด้วยความคิดถึง ... ในใจลึกๆก็รู้สึกผิดที่หนีแม่มาไทยโดยไม่บอก ..
"ไง..." ควีนส์แพททริเซียเอามือประคองหน้าสวยของอันดามันด้วยความรัก สายตาของพระองค์เหลือบมองชายหนุ่มที่ยืนโค้งศรีษะให้พระองค์ด้วยความเมตตา
"พ่อคะ "
"โอเคนะลูก ...." ทะเลลูบหัวลูกสาว
"มาให้ยายกอดด้วยลูก คิดถึงจังเลย " อันดามันโผกอดควีนส์มัม ... แต่กับท่านตา หญิงสาวกับทำหน้านิ่งๆ นางข้าหลวง ถอนสายบัว พลางมองหน้าของชาริล ชัปปุยส์แล้ว อมยิ้ม เพราะเค้าใส่เสื้อกลับด้าน ...
"ถวายบังคมฝ่าบาท ..." เค้าโค้งศรีษะ
"ชาริล..... เราว่าเธอไปเปลี่ยนเสื้อก่อนดีมั้ย ..สงสัยคงจะรีบ " เอ็ดเวิร์ดมองดูหน้าเหรอหราของ เค้าแล้ว อดหัวเราะไม่ได้ อันดามันก็พึ่งจะเห็น ....
ชาริลหน้าแดงด้วยความอาย ... แต่วันนี้เค้ารู้สึกแปลกๆ ดูเหมือน ทุกๆคนที่มา อารมณ์ดี ไม่ดูเครียดๆ เหมือนทุกๆครั้ง
"กระหม่อมขอประทานอภัย ที่....ที่ยังเจอ....." ชาริลนั่งคุกเข่าลงกับพื้น น้ำตาเค้าไหลออกมา
ทุกคนเลย ยิ้มทั้งน้ำตาด้วยความเอ็นดู ก็เค้ายังไม่รู้เรื่องงานหมั้น ที่พึ่งแถลงการณ์ออกไปเมื่อไม่กี่วัน ...
อันดามันก็เดินมานั่งคุกเข่าข้างๆเค้าด้วย .....
"ได้โปรด.....ผม......"
"เรารักกันค่ะ ...และก็ไม่มีวันที่จะแยกจากกันอีก ขอร้องนะคะ "
"ผมรักเจ้าหญิงอันดามันจริงๆนะครับ และก็ไม่สามารถจะรักคนอื่นได้อีกแล้ว ผมยอมทุกอย่าง "
"หนู....ขอลาออกจากราชวงศ์ค่ะ......นับตั้งแต่วันนี้ "
"อันดามัน !!!" ทุกคนตกใจอ้าปากค้างกันหมด ไม่คิดว่าจะได้ยินประโยคนี้จากปากของเจ้าหญิงอันดามัน
"นั่นหลานพูดอะไรออกมา ....คิดดีแล้วเหรอ " ควีนส์มัมส์ตรัสเสียงดัง
"ค่ะคุณยาย ....หนูคิดมาหลายวันแล้ว แล้วก็ตัดสินใจแล้วว่า ... หนูจะกลับมาเป็นอันดามันคนเดิม ไม่เป็นเจ้าหญิงอันดามัน หนูไม่เหมาะ อีกอย่าง การเป็นเจ้าหญิงรัชทายาท มันทำให้หนูต้องห่างไกลและแยกจาก กับ คนที่หนูรัก หนูขอสละทุกอย่าง ....หนูขอโทษจริงๆค่ะ " อันดามันน้ำตาไหลออกมา ....
"อันดามัน...ไม่นะ ....อย่าทำแบบนี้ ชั้นขอร้อง ...."
"ชัปปุยส์...ชั้นบอกนายแล้ว ....นายสำคัญที่สุด ...ชั้นไม่อยากเป็นเจ้าหญิง ชั้นอยากเป็นคนธรรมดาแล้วได้อยู่กับนายนั่นเป็นสิ่งที่ชั้นต้องการที่สุด .... " อันดามัน ยิ้มให้ชัปปุยส์ทั้งน้ำตา
ริคาโด้ มองหน้าวิลเลี่ยม ที่รื้นไปด้วยน้ำตา วิลเลี่ยมพึ่งอกหัก ... เค้ามาเห็นภาพคนที่รักกันสุดๆ เค้ายิ่งสะอึ้น.... ริคาโด้ได้แต่ตบไหล่ ด้วยความเข้าใจ ...
"ชาริล...... เรายอมแพ้เธอแล้ว .... " เอ็ดเวิร์ดยิ้มให้ชัปปุยส์ ชายหนุ่ม ปากสั่นไปหมด ...
"ท่านตา ......" อันดามันลืมตัวลุกขึ้นไปกอด เอ็ดเวิร็ดแล้วร้องให้สุดๆ
"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณมากๆค่ะ "
"ก็ตารักอันดามันนี่นา ....ตาแค่ทดสอบเล่นๆนะ....อย่าโกรธตาล่ะ ...."
"ฮือออออ หนูรักท่านตา รักท่านตาที่สุดเลยค่ะ "
"ขอบพระทัยฝ่าบาท ขอบพระทัย " ชัปปุยส์ก็วิ่งมากอดเอ็ดเวิร์ดด้วย เค้าดีใจที่สุด ดีใจจนแทบลืมหายใจ
"นี่..สองคนยังไม่รู้สินะ งานหมั้นยังไม่ถูกยกเลิกนะจ้ะ ...." ควีนส์มัมส์ตรัส
"เสด็จยาย จริงๆเหรอคะ " อันดามันดีใจจนอยากจะกระโดด
"ยายจะโกหกทำไมล่ะ มีเหมือนเดิม จ้ะ "
ชัปปุยส์กับอันดามันต้องกอดควีนส์มัมอีกคน ... แทบไม่น่าเชื่อว่า ทุกอย่างจะเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ และมันจะกลับมาอยู่ตรงจุดเดิม ... คือ ชัปปุยส์กับอันดามัน ต้องหมั้นกัน
"ชาริล ชัปปุยส์ " ริคาโด้ ถือกระดาษอะไรซักอย่างในมือ แล้วเรียกชื่อชัปปุยส์ เค้าสะดุ้ง มันอะไรอีก
"ครับ "
"รับราชองการ!! "
ทะเลมองหน้าชัปปุยส์ ขายหนุ่มเลยย่อตัวลง .... โค้งคำนับ
"นับตั้งแต่บัดนี้ ....ชาริล ชัปปุยส์ จะมีคำนำหน้าชื่อ ... ว่าเจ้าชายชาริล ชัปปุยส์ เจ้าชายที่ถูกแต่งตั้งโดยกษัตริย์ เอ็ดเวิร์ดที่ 5 ของราชวงศ์สเปน ชาริล ชัปปุยส์ คือเจ้าชาย รัชทายาทลำดับที่ 2 ที่มีสิทธิ์ขึ้นครองราชย์ถัดจากเจ้าหญิงอันดามัน .... มีศักดิ์และสิทธิ์ตามฐานนันดรของเจ้าชายรัชทายาทแห่งราชวงศ์สเปน ทุกประการ ... "
ทุกคนยิ้มให้ชัปปุยส์กันหมด แถมยัง ถอนสายบัวให้อีกด้วย ....
"ทรงพระเจริญ เจ้าชาย ชาริล " ริคาโด้โค้งศรีษะ ... ทุกๆคนที่โดยเสด็จก็โค้งศรีษะด้วย อันดามันก็ถอนสายบัวให้ชัปปุยส์
"เ่อ่อ..คือ....ผม.....ไม่......ไม่นะครับ " ชัปปุยส์ส่ายหน้า
"เจ้าชายชาริล....ท่านคือเจ้าชายชาริล แห่งราชวงศ์สเปน ... อย่าปฏิเสธเลย ถ้าปฏิเสธ...เราถือว่าเจ้ารังเกียจเรานะ ชาริล...." เอ็ดเวิร์ด ยิ้มให้ชัปปุยส์ ที่ยังตั้งตัวไม่ทัน
เจ้าชาย...... เจ้าชายชาริล ......
"ดีใจด้วยนะ ชัปปุยส์ .... ไม่สิ เราต้องเรียกเธอว่า เอ้ย.... ฝ่าบาท " อันดามันยิ้มน้อยๆออกมาด้วยความสุข ..
ใครจะรู้ว่าอยู่ดีๆเค้าจะถูกแต่งตั้งให้เป็น เจ้าชาย แถมเป็นเจ้าชายรัชทายาทซะอีก
...ยิ่งใหญ่และมากเกินจะบรรยาย ...
"ไม่คิดนะ...ว่าอะไรๆมันจะเป็นแบบนี้...." อันดามันกับชัปปุยส์เดินจับมือกันไปตามชายหาด ....
"นั่นสิ....ชั้นมีความสุขที่สุดเลย ตอนแรกคิดว่าท่านตาจะตาม มาเอาเรื่องพวกเราซะแล้ว "
"ชั้นยอมตาย..ถ้าจะมีใครมาจับเราแยกกันอีก."
"ขอบคุณพระเจ้าที่เข้าใจความรักของเรา "
"ขอบคุณทุกๆอย่างที่ทำให้เราเจอกัน "
"ชั้นรักนาย.....เจ้าชายของชั้น " อันดามัน ยื่นตัวไปจูบชัปปุยส์ด้วยความรัก
"รักเธอที่สุด....เจ้าหญิงอันดามัน ของ ชาริล ชัปปุยส์ ...."
ชัปปุยส์กับอันดามัน วิ่ง เล่นไปตามชายหาดด้วยความสุข .... ฝูงปลาโลมาก็ว่ายมาเกยฝั่ง เหมือนพวกมันจะมาแสดงความยินดี ทั้งสองเลยวิ่งไปจับตัวพวกมัน....
"ชัปปุยส์ ขี่โลมารอบๆเกาะกัน " อันดามันชวน
"ได้เลย .... สีชมพูของชั้นนะ " ชัปปุยส์รีบเกาะหลังโลมาสีชมพู มันดำลงใต้น้ำให้ชัปปุยส์ขี่หลังมันด้วยความเต็มใจ ...
"พี่อันดามัน พี่ชัปปุยส์ รอด้วย รอด้วย !!" ปลาวาฬนั่นเอง
"คุณอันดามัน คุณชัปปุยส์ รอด้วยค่ะ รอด้วย ......" ป้าบัวแดงกับ ป้าวุ้นเส้น มาสมทบด้วย
เดือนหน้าจะมีงานหมั้น ของ เจ้าชาย ชาริล ชัปปุยส์ กับเจ้าหญิงอันดามัน ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับความรักของคนสองคนอีก ... แต่ชัปปุยส์กับอันดามันรู้แค่ว่า ทั้งสองคน จะไม่มีวันแยกจากกันเพราะใคร รึว่าอะไรอีกแล้ว......
It's late at night and I can't sleep
Missing you just runs too deep
Oh I can't breathe thinking of your smile
Every kiss I can't forget
This aching heart ain't broken yet
Oh God I wish I could make you see
Cause I know this flame isn't dying
So nothing can stop me from trying
Missing you just runs too deep
Oh I can't breathe thinking of your smile
Every kiss I can't forget
This aching heart ain't broken yet
Oh God I wish I could make you see
Cause I know this flame isn't dying
So nothing can stop me from trying
Baby you know that
Maybe it's time for miracles
Cause I ain't giving up on love
You know that Maybe it's time for miracles
Cause I ain't giving up on love
No I ain't giving up on us
Maybe it's time for miracles
Cause I ain't giving up on love
You know that Maybe it's time for miracles
Cause I ain't giving up on love
No I ain't giving up on us
