Charyl Chappuis Fan Fiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 36

รูปที่โซเฟียอัฟลงไอจี ชัปปุยส์ เจ้าหญิงอันดามัน ฮยอนอา รูปที่ทุกๆคนพร้อมใจกันอัฟ เรื่องที่คลางแคลงสงสัยของสื่อไทยและสื่อทั่วโลกที่เคยตีข่าวอย่างหนัก ตอนนี้ข้อเท็จจริงปรากฏแล้วชัปปุยส์ไม่ได้เขี่ยโซเฟียพ้นชีวิต แล้วกระโดดคว้าเจ้าหญิงอันดามัน หรือว่าชัปปุยส์ใช้ลูกสาว มหาเศรษฐีของเอเชีย อย่างปาร์ค ฮยอนอา เป็นตัวหลอก ให้สื่องง เค้าไม่ได้มีเจตนาอย่างนั้นเลย แต่ก็ไม่เคยได้ให้ข่าวกับเรื่องส่วนตัว ที่ทุกๆคนอยากจะรู้มากกว่าเรื่องการเล่นฟุตบอลของเค้าซะอีก   โซเฟียมีแฟนใหม่และประกาศแต่งงานกับลูกชายท่านนายพลอันโตนิโอ้แห่งโปรตุเกส  ฮยอนอาจะแต่งงานกับ ริคาโด้ ราชองค์รักษ์ของราชวงศ์สเปน  รูปเจ้าหญิงอันดามันกับชัปปุยส์ที่เกาะดอกไม้ มันน่ารักจนไม่มีใครกล้าเม้นท์ว่า มีแต่คนยินดีที่เห็นเค้ามีความสุข

"ชัปปุยส์..เราแกล้งพี่ริคาโด้กันมั้ย..ทำให้เครียดอยู่ตั้งนาน โหยยยยย คนแก่แผนสูง "   อังเดรมองริคาโด้ที่กำลังเต้นรำกับฮยอนอาอยู่ในฟลอ อย่างมีความสุขแล้วเกิดหมั่นใส้ขึ้นมา

"พี่ริคาโด้เค้านิ่งไง นิ่งจนไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่กำลังจะทำอะไร ...ถูกหลอกกันหมดเลย ไว้เอาคืน เอาให้หนักเลย " ชัปปุยส์เอามือสีจมูก  วันนี้เค้าต้องโชว์เดาะฟุตบอลด้วย


"นี่ๆ..ดูสาวๆในวังมองนายตาเป็นมันเลยนะชัปปุยส์ ฮ่าๆๆ " อังเดรสะกิดให้ชัปปุยส์ดูพวกนางกำนัลสาวสวยที่เดินไปมาคอยเสิร์ฟอาหาร แต่บางคนก็มัวแต่มองชัปปุยส์กับอังเดร จนเดินชนกันก็มี

"เราเขินนะ  อะไรของนาย เดี๋ยวอันดามันจับเราตอนแย่เลย "

"กลัวแฟนจริงๆนายเนี่ย ซื่อสัตย์น่าชมเชยมากๆ " อังเดรตบไหล่

"ก็แหงแหละขืนเราไม่ซื่อสัตย์พี่ริคาโด้ยิงทิ้งแน่ๆ"

"ก่อนจะถึงมือพี่ริคาโด้..นายจะเจอเราต่อยก่อน ถ้านายบังอาจทำอันดามันเสียใจ"

"ไม่มีทางหรอกน่า ...นายเองก็เหมือนกัน โซเฟียท้องแล้วนะ ถ้าเรารู้ว่านายหลีหญิงทำโซเฟียเสียใจนายตายแน่ๆ"

"อุยยยยยยยยยยยยยเค้ากลัวอ่ะ ฮ่าๆๆๆ"

"ไม่ต้องขำ....เจอจัดหนักแน่นอน"

ชัปปุยส์ขู่อังเดร อังเดรก็ขู่ชัปปุยส์  ชายหนุ่ม มองอันดามัน ที่กำลังนั่งคุยกับโซเฟียอย่างออกรส ไม่น่าเชื่อว่าสองคนนี้จะกลายมาเป็นพี่น้องกัน แถมตัวติดกันตลอดงานเลย  ฮยอนอาอีกคน

"ต่อไปจะ..เป็นการร้องเพลงของ อังเดร นะครับขอเสียงปรบมือด้วยครับ "  ริคาโด้ลุกขึ้นบอกทุกๆคนคน   อังเดร เตรียมพร้อมอยู่แล้ว เสียงปรบมือของคน ไม่กี่คนแต่ดังก้องท้องพระโรงเลยทีเดียว

"ก่อนอื่นผมต้องขอ..ขอบพระทัยฝ่าบาท " เค้าโค้งศรีษะให้กับควีนส์แพททริเซีย  "ที่เมตตากระหม่อมและว่าที่เจ้าสาว ด้วยพระมหากรุณาธิคุณของพระองค์กระหม่อมถึงได้มีวันที่มีความสุขได้ ... ขอมอบเพลงนี้ให้แด่ฝ่าบาทและราชวงศ์สเปนทุกๆท่านครับ "

เค้าโค้งศรีษะให้กับทุกพระองค์ และทุกๆคนที่นั่งดูอยู่...  โซเฟียภูมิใจในตัวอังเดรที่สุด ... น้ำตาปริ่มๆจะไหลออกมาให้ได้  พ่อกับแม่ของโซเฟียยิ่งไม่ต่้องพูดถึง รักเอ็นดูอังเดรจนสุดหัวใจ ...ท่านนายพล อันโตนิโอ้กับท่านผู้หญิงโรสมาริน ก็ปลื้มสุดๆ  โซเฟียโล่งอก ทุกอย่างเพราะ ดูแม่ของเธอจะเข้ากันได้ดีกับแม่ของอังเดรเพราะเป็นคนโปรตุเกสเหมือนกัน

It's late at night, and I can't sleep
Missing you just runs too deep
Oh I can't breathe, thinking of your smile

Every kiss I can't forget
This aching heart ain't broken yet
Oh God, I wish I could make you see

'Cause I know this flame isn't dying
So nothing can stop me from trying

Baby you know that maybe it's time for miracles
'Cause I ain't giving up on love
You know that maybe it's time for miracles
'Cause I ain't giving up on love

No, I ain't giving up on us

I just want to be with you
'Cause living is so hard to do
When all I know is trapped inside your eyes

The future I cannot forget
This aching heart ain't broken yet
Oh God I wish I could make you see

'Cause I know this flame isn't dying
So nothing can stop me from trying

Baby you know that maybe it's time for miracles
'Cause I ain't giving up on love
You know that maybe it's time for miracles

'Cause I ain't giving up on love

Baby can you feel it coming?
You know I can hear it, hear every soul
Baby, when you feel me feeling you
You know it's time

Baby you know that maybe it's time for miracles

'Cause I ain't giving up on love
You know that maybe it's time for miracles
'Cause I ain't giving up on love

No, I ain't giving up
No, I ain't giving up on us

อังเดรร้องเพลง จบก็ได้รับเสียงปรบมือสุดๆ 

"ต่อไปเป็นการเต้น คัฟเวอร์ของ ฮยอนอาและเจ้าหญิงอันดามัน ขอเสียงปรบมือด้วยครับ "  

ชัปปุยส์ถึงกับอึ้ง นี่แอบไปซ้อมกันตอนไหน เพลงของ สาวๆ วง Sistar  เพลง Alone  มันเซ็กซี่จน ทุกคนเป่าปากกันสุดๆ   ประธานปาร์คไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าฮยอนอา จะเต้นเก่งแบบนี้  ท่านภูมิใจ จ้องลูกสาวตัวเองตาไม่กระพริบ  ทั้งควีนส์ มัมส์ ควีนส์แพทริเซีย และ ทะเลก็ ตื่นเต้นสุดๆ เห็น อันดามันเต้น ออกแนวเซ็กซี่ เป็นครั้งแรก ...พออันดามันทำท่าเซ็กซี่ ควีนมัมส์ ชอบใจมากๆ  ริคาโด้ยกนิ้วให้ฮยอนอา
ฮยอนอาเลย เดินมาเต้น รูดตามตัวเค้า ประธานปาร์คตลึงเลยทีเดียว

"ว้าววววชัปปุยส์ อันดามันเซ็กซี่มากๆ"  อังเดรสะกิดชัปปุยส์ที่จ้องอันดามันตาค้าง  

"เต้นเก่งมากๆ....."

"เฮ้ยย นี่พูดอะไรไม่ได้ยิน จ้องแต่แฟนตัวเอง "  อังเดรหันมายักคิ้วให้โซเฟียที่นั่งยิ้มอยู่ข้างๆ  

"ขอตัวนะ "  โซเฟียลุกเดินไปที่ ฉากด้านข้างท้องพระโรง อังเดรมองตาม นั่นไปทำอะไร ....

"ต่อไปเป็นการเดินแบบของ โซเฟีย ขอเสียงปรบมือดังๆด้วยครับ "  

โซเฟียมาพร้อมชุดสั้น ของวิตอเรียซิกเครท แถมถือลูกฟุตบอลด้วย ทำเอาทุกคนตลึง โซเฟียสวยน่ารัก

มากๆ   เพลง Time to pretend ของ MGMT ดังขึ้น  หญิงสาวเดินไปรอบๆห้อง ... ฮยอนอากับอันดามัน

ก็เดินมาสมทบอีก  ..เรียกว่า สวยน่ารัก ทำเอาประทับใจกันทุกคน   

 ริคาโด้ กำลังเดินไปที่โพเดี้ยมเล็กที่อยู่ด้านข้าง โต๊ะของกษัตริย์เอ็ดเวิร์ด ... เค้าบอกทุกๆคนว่า พระองค์ทรงมีอะไรบางอย่างที่จะตรัส

"ต้องขอบคุณทุกๆท่านที่มาร่วมทานข้าวด้วยกันในวันนี้ ขอบคุณ ท่านนายพลอันโตนิโอ้ และท่านผู้หญิงโรสมาริน  คุณเดนนิส กับภรรยา คุณปาร์ค ยูชอน และ  คุณพ่อคุณแม่ของ โซเฟีย  เรารู้สึกเป็นเกียรติเหลือเกิน ที่ทุกๆท่านเดินทางไกลมาเพื่อทำให้คนแก่ๆสองคน ได้มีความสุขในคืนนี้ ได้เห็นหลานสาวมีความสุข ได้เห็นทุกๆคนมีความสุขชั้นก็ดีใจมากจริงๆ  วันนี้ก็มีข่าวดีจะแจ้งให้ทราบอย่างที่รู้กัน  เรื่อง อังเดรกับโซเฟีย แต่งงานกันเร็วๆนี้ใช่มั้ย  "  กษัตริย์ เอ็ดเวิร์ด ทรงมองหน้า ท่านนายพลอันโตนิโอ้ เค้าโค้งศรีษะ

"พ่ะย่ะฝ่าบาท ต้องเร็วที่สุด "

"แล้ว...ริคาโด้ "  

"พะย่ะค่ะฝ่าบาท "

"ดีใจด้วยนะ มาบอกเราว่าจะขอแต่งงานมีครอบครัว เป็นเรื่องที่ดีมากๆที่พี่น้องจะแต่งงานพร้อมกัน โบราณเค้ายิ่งถือให้น้องแต่งงานก่อน เดี๋ยวจะขึ้นคานเป็นหนุ่มแก่เอา ฮ่าๆๆ"

ทุกคนหัวเราะริคาโด้ที่ทำหน้าไปไม่เป็น เค้าเขินสุดๆ หน้าก็แดงออกมา พวกนางกำนัลที่ยืนอยู่ใกล้ๆก็พากันตกใจ ที่ท่านริคาโด้ ประกาศแต่งงานกับสาวชาวเกาหลีใต้ แบบฟ้าแล่บ ที่ผ่านมาเค้าทำแต่งาน ไม่จีบไม่มองใครเลย จนถูกเมาท์ว่าเป็นเกย์   จู่ๆแต่งงาน....เล่นเอาคนเงิบทั้งวังเลย

"จริงๆแล้ว...เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่เราเอง..ไม่อยากพูด เราเป็นฝ่ายผู้หญิง .." กษัตริย์มองหน้าของชัปปุยส์ เค้าตัวร้อนวาบ เดนนิส กับทับทิม ก็เหงื่อแตก เพราะรู้ว่า ชัปปุยส์กับเจ้าหญิงอันดามันมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกันไปแล้ว

"เราต้องขอนะ..คุณเดนนิส กับคุณทับทิม  ชัปปุยส์ต้องหมั้นกับอันดามันหลานสาวของเรา "

อันดามัน ขนลุก ชาตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า หมั้น.....หญิงสาวมองหน้าซีดๆของชัปปุยส์  ทุกคนเงียบกริบกันหมด  ก็กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดเสียงเข้มออกแบบนั้น

"อันดามันยังเด็ก...ก็ใช่ แต่หลานสาวเราไม่ใช่ของเล่นใคร เราไม่ได้จะดูถูกชัปปุยส์ แต่เรารักหลานสาวของเรามากๆ แล้วก็..... ไม่อยากให้อันดามันอกหัก "

"กระหม่อมขอประทานอภัยแทนลูกชายด้วยพ่ะย่ะค่ะ " เดนนิสโค้ง ศรีษะ ทับทิมที่นั่งอยู่ติดกับชัปปุยส์ถึงงกับอดจะบิดแขนลูกชายไม่ได้  นางหายใจแทบไม่ทั่วท้อง ยังนึกถึงตอนโดนถูกตามล่า ถูกซ้อมได้ไม่ลืมนี่ถ้าชาริล เกิดนอกใจ เกิดไปมีคนอื่นแทนเจ้าหญิงอันดามัน ต้องตายกันทั้งบ้านแน่ๆ

"ส่วนเรื่องหมั้นพิธีอะไรต่างๆไว้คุยกันอีกครั้งนึง เจ้าหญิงรัชทายาทผู้ซึ่งต้องขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษ้ตริย์องงค์ต่อไปของสเปน ทำอะไรก็ต้องให้สมเกียรติ ..เอาล่ะขอบคุณทุกคนมากๆ เต้นรำกันต่อได้ อ้อ...เราอยากดูชาริล เดาะบอลมากกว่านะ ฮ่าๆๆๆ "  เสียงหัวเราะของ คนที่พูดทำเอาทุกคนผ่อนคลาย

ชัปปุยส์ ออกไปเดาะบอล แบบเกร็งที่สุด นี่ถ้ารู้เรื่องงานหมั้น ทีหลังการแสดง เค้าคงทำได้ดีกว่านี้

อันดามันก็มองหน้าเค้าจ๋อยๆ  เค้าดีใจมั้ยที่ต้องหมั้น เค้าดีใจที่สุด ใจเค้าคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว แต่..ความรู้สึกของเค้าคือ มันยังเร็วเกินไป .....เหมือน ตากับยายของอันดามัน คงจะกลัวเค้าจะเปลี่ยนใจ เพราะทั้งหมดรู้แล้ว ว่าโซเฟีย คือคนรักเก่าของเค้าที่คบกันมา 5 ปี ก่อนจะเจออันดามัน ..แม่กับพ่อก็ดูสีหน้าไม่ค่อยดีเลย ...นี่เค้าต้องแต่งงานกับควีนส์องค์ต่อไปของสเปน...มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆทำไม..อันดามันต้องเป็นเจ้าหญิงด้วย ..ชัปปุยส์คงทำอะไรไม่ได้แล้ว ถึงเค้าอยากจะให้อันดามันกลับไปเป็นเด็กเกาะพร้าว เด็กสาวธรรมดาคนนั้น มันก็เป็นไปไม่ได้ ..เค้าต้องยอมรับความจริง

จบงานเลี้ยง อันดามัน ชัปปุยส์ ริคาโด้ โซเฟีย อังเดร ฮยอนอา ..ทุกนมานั่งเล่นอยู่หน้าตำหนัก ปล่อยให้ผู้ใหญ่คุยกัน  ตอนแรกคิดว่าจะแกล้งริคาโด้ เอาไปเอามา ชัปปุยส์แกล้งใครไม่ออก  ..

"นายมาทำไมเดี๋ยวพี่ริคาโด้ก็จับได้หรอก "  อันดามันกำลังจะนอน แต่ชัปปุยส์ก็แอบเปิดผ้าห่มมานอนข้างๆ

"ก็..ชั้นนอนไม่หลับนี่นา เราเคยนอนด้วยกันทุกวัน " เค้ากอดหญิงสาวแน่น

"จริงๆแล้วชั้นก็เหมือนกันนะ...คิดถึงเธอที่สุดเลยชัปปุยส์ "  น้ำตาของอันดามันไหลออกมา

"เรา..จะต้องแต่งงานกันจริงๆ..เธอดีใจมั้ย "

"ดีใจ..แต่ชั้นว่า..ชั้นเกร็งๆยังไงไม่รู้มันเร็วเกินไป "

"ครอบครัวเธอเค้าไม่ไว้ใจชั้นแน่ๆชั้นรู้ดี"

"แต่ชั้นไว้ใจเธอนะชัปปุยส์"

"ชั้นรู้...ชั้นรักเธอคนเดียว จะรักเธอไปจนวันตายของชั้น"

"เหมือนกัน..รักเธอคนเดียว"

"วันนี้เธอเซ็กซี่สุดๆเลยตอนเธอเต้น "  เค้ากระซิบที่หูมือเค้าก็ค่อยๆลูบไล้......ไปบนเนินอก

"เธอก็เก่งมากๆเลย....."

"ชั้นเก่งทุกอย่างมั้ย "  เค้าถามอย่างที่ไม่ต้องการคำตอบ....

"ชัปปุยส์.......ชัปปุยส์ "

"เธอชอบมั้ย "

เค้าอดถามไม่ได้ทุกครั้ง เวลาเค้าทำอะไรแบบนี้กับอันดามัน ไม่ใช่เค้าไม่มั่นใจ แต่ก็แค่อยากจะถาม ....

"ชอบสิ..ชอบที่สุดเลยล่ะ "  มือน้อยลูบหัวเค้าเบาๆมันรู้สึกเสียงซ่านไปทั่วร่างจนใจแทบขาดทุกที เวลาที่เค้าใช้ลิ้น..บดบี้อยู่บนส่วนนั้น...

"ชัปปุยส์ ...ชัปปุยส์ ....." เสียงครางเรียกชื่อเค้าดังขึ้น เค้าก็ยิ่งดันลิ้นของเค้าลึกเข้าไปอีก ....

"ชัปปุยส์ ...พอเถอะ...ชั้นใจจะขาด...ชัปปุยส์ "  หญิงสาวบิดตัว ปลายเท้าเกร็งจิกบนที่นอน

เค้าค่อยๆเลียไล้ขึ้นมาบนตัวเธออีกครั้ง....  จูบเบาๆที่หน้าอกสวย เค้าค่อยดูดขบมันแบบที่หญิงสาวชอบ... "ชัปปุยส์......ชัปปุยส์....."

"อันดามัน...." เค้าดันลิ้นเข้าไปในปากของอีกฝ่าย ... พร้อมทั้งดันไอติมแท่งหวานของเค้าเข้าไปในตัวของเธอด้วย ....

"ชัปปุยส์......."

วันนี้ชัปปุยส์รู้สึกเหมือนเค้ากำลังมีเซ็กส์กับภรรยา...ไม่ใช่แฟน ไม่ใช่ความรู้สึกเหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมา  มันผ่อนคลายและก็มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก อันดามันเองก็คงรู้สึกเหมือนกับเค้า ....
เค้าพลิกตัวหญิงสาวให้นอนคว่ำลง.....มือเค้าค่อยเอื้อมมาจับหน้าอกสองข้าง....จูบไซ้ไปตามต้นคอและใบหู.... หญิงสาวเอี้ยวตัวมาจูบเค้า....

"ชัปปุยส์ ...เบาๆชั้นเจ็บ "   เค้าขยับไปมาดันมันเข้าออกอย่างมีความสุข มือก็บีบเค้นหน้าอกของหญิงสาว

"หายเจ็บรึยังคะ " เค้ากระซิบเบาๆ

"อื้อ.."  เค้าดันตัวของอันดามันให้มาอยู่บนตัวเค้า .....  "ขั้นชอบให้เธอขย่มชั้นมากกว่า " เค้ายิ้มทะลึ่ง

หญิงสาวที่ว่าง่ายของชัปปุยส์ กำลังทำอะไรแบบที่เค้าชอบ ....  "เธอเก่งมากๆอันดามัน ..ชั้นรักเธอ..สาวน้อยของชั้น .... ผู้ชายทั้งโลกต้องอิจฉาชั้น....เจ้าหญิงอันดามันกำลัง....."

"ผู้หญิงทั้งโลกก็ต้องอิจฉาชั้นเหมือนกัน..ชั้นกำลัง....ชาริล ชัปปุยส์ ...."

"ชั้นรักเธอ..." ชัปปุยส์บีบที่ก้นของเธอเบาๆ

"ชั้นรักเธอชัปปุยส์ "

"คิดถึงบ้านของเราจังเลยเนอะ ..." 

"ไว้เรากลับบ้านเรากันนะชัปปุยส์ ..."

"แน่นอน..."

ทั้งสองกอดกันแน่น...มันตื่นเต้นบอกไม่ถูก ไม่คิดว่าจะถูกสั่งให้หมั้นแบบนี้  ชัปปุยส์ลูบผมของอันดามันเบาๆ   ...นี่คือผู้หญิงที่เค้าต้องอยู่ด้วยไปตลอดชีวิตจริงๆใช่มั้ย.....เป็นผู้หญิงคนนี้จริงๆ....

จะมีฟุตบอลการกุศลช่วยเหลือผู้ประสบภัยแผ่นดินไหวที่เนปาล ..ทีมชาติไทยจะลงสนามพบทีม เชลซีสโมสรดังจากอังกฤษ เดือนดาราดีใจมากๆ  ยังไงพี่ชัปปุยส์ต้องกลับมาแล้วเจ้าหญิงนั่นก็ต้องอยู่สเปน
หญิงสาวโล่งอกสุดๆ ...แต่แล้ว....

"เดือน..แกเห็นอะไรนี่รึยัง "เพื่อนสนิทของเดือนดาราอุตส่าห์ขับรถมาจากกรุงเทพเพื่อมาหาเดือนดาราที่สุพรรณบุรี

"อะไร..."

"เน็ตเล่นมั้ย...ดูบ้างรึเปล่า "

"ถ้าแกจะหมายถึงเรื่องพี่ชัปปุยส์ ชั้นไม่สนใจหรอก ยังไงพี่เค้าก็ต้องกลับมา ชั้นก็ต้องเจอเค้า "

"ข่าวล่าสุด...เมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง สำนักข่าวต่างประเทศรายงาน "  เดือนดารา ใจเต้นตุ๊บๆ

"ไม่นะ....พี่ชัปปุยส์เป็นอะไร เค้าไม่ได้เป็นอะไรใช่มั้ยแอน เค้าปลอดภัย เค้าไม่ได้เป็อะไรใช่มั้ย "   เดือนดาราจับตัวเพื่อนเขย่าสุดแรง

"ใจเย็นๆเดือน  ใจเย็นๆ พี่ชัปปุยส์เค้าปลอดภัยดี  เดอะซันพึ่งลงข่าว แถลงการณ์จากสำนักพระราชวังสเปน สำนักข่าวทั่วโลกรายงานข่าวหมด โทรทัศน์ หนังสือพิมพ์  ....แก...ทำใจดีๆนะ "

เดือนดาราน้ำตาไหลพรู ตัวสั่นไปหมด .....มันเป็นเรื่องไม่ดีข่าวไม่ดีสำหรับเธอแน่นอน.....


"พี่ชัปปุยส์จะหมั้นกับเจ้าหญิงอันดามันเดือนหน้า วันที่  7  "

เดือนดารา ทรุดลงกับพื้นทันที .....น้ำหูน้ำตาทะลักออกมายังกับเขื่อนแตก .....

"เดือน....ทำใจดีๆเข้าไว้นะ...เดือน ....."

"ฮืออออออ   "

"เดือน....เค้า.....ไม่ได้...เกิดมาเพื่อเรา....แกก็บอกเองไม่ใช่เหรอว่าแค่เค้าเกิดมาให้แกรักก็พอแล้ว "

"แกไม่เข้าใจชั้นหรอกแอน.....แกไม่เข้าใจ ......"

"เดือน...ชั้นเข้าใจแกนะ เข้าใจมากเกินกว่าใครจะเข้าใจแกได้ ....ชั้นอาจจะพูดแรงไปหน่อยในวันนี้ แต่ชั้นอยากให้แกยอมรับความจริง ....  "

"ฮืออออพอเถอะ...ชั้นไม่อยากฟัง "  

"แต่แกต้องฟัง...ชั้นรักแกมากนะเดือน..ชั้นถึงต้องบอกแก ....เจ้าหญิงอันดามันคือรัชทายาทลำดับที่หนึ่งของสเปนจะเป็นพระมหากษัตริย์องค์ต่อไปของสเปน...เค้าอยู่บนฟ้า ..เค้าครบทุกอย่าง ครบจนเกินพอ ผู้หญิงคนไหนๆก็สู้เค้าไม่ได้หรอก แต่ชั้นว่านั่นมันไม่สำคัญกับที่ว่า พี่ชัปปุยส์รักเจ้าหญิงอันดามันนะเดือน เค้ารักกัน แกเข้าใจมั้ย"


"ฮืออออ ชั้นเกลียดมัน ชั้นเกลียดมันที่สุดเลยแอน "

"แกก็เคยเกลียดโซเฟีย....."


แอนเพื่อนสนิทไม่รู้จะบอก เดือนดารายังไงดี ความจริงเดือนดารา ก็แค่จน เธอเป็นผู้หญิงเก่ง เป็นนิสิตที่เก่งที่สุดในคณะ .. ผู้ชายมาชอบเยอะแยะ แต่เดือนดารากลับไม่สนใจ .... รักแต่ชัปปุยส์คนเดียว

อาทิตย์นึงผ่านมาไป

หลังงานแต่งงานของ ริคาโด้กับ อังเดร   อังเดรพาโซเฟียกลับบ้านเค้าที่โปรตุเกส ส่วนฮยอนอา ก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านของริคาโด้ที่สเปนแทน  สเปนกับโปรตุเกสอยู่ติดกันแบบนี้ ทั้งสามสาว โซเฟีย อันดามัน กับฮยอนอา สามารถกินข้าวกลางวันด้วยกันทุกวันอย่างสบายๆ


"อันดามัน ชั้นต้องกลับไทยอาทิตย์นึงไปเล่นฟุตบอลการกุศล "

"เธอไปเถอะ..นะทำให้เต็มที่ชั้นต้องไปสก็อตแลนด์เหมือนกันไปติดต่อที่เรียน "

"งั้นชั้นกลับมาเราไปซูริกบ้านชั้นเนอะ ชั้นอยากพาเธอไปเล่นสกี "

"จริงๆนะชัปปุยส์ "

"จะโกหกทำไมล่ะ แต่ตอนนี้หน้าหนาวอาจจะไม่มีดอกไม้สวยๆนะคะต้องรอหิมะละลายก่อนนะ ตอนนี้มีแต่หิมะอย่างเดียว "

"ตื่นเต้น ชั้นอยากไปบ้านเธอที่สุดเลยชัปปุยส์"

"เธอต้องชอบแน่นอน..."

"ชั้นคงคิดถึงเธอมากๆเลย "

ชัปปุยส์ดึงตัวอันมันมากอด... แค่จากกันวันเดียว หรือวินาทีเดียวยังไม่อยากจะจากเลย นี่เป็นอาทิตย์ แต่ก็ซ้อมๆเอาไว้ก่อน เพราะถึงยังไง เค้าคงต้องไปๆกลับๆแบบนี้ แต่อนาคตข้างหน้า ถ้าเค้าแต่งงานกับอันดามันเค้าก็คงต้องมาอยู่ที่สเปน .. สเปนก็ไม่ไกลจากสวิสเซอร์แลนด์ ... มันก็สะดวกดี ถึงตอนนั้นจริงๆเค้าคงคิดถึงประเทศไทยมากๆ ....

วันที่ชัปปุยส์ต้องกลับไทย เพื่อมาเล่นฟุตบอลในนัดกระชับมิตรระหว่างเชลซี กับไทย นักข่าวก็ไปรอเค้าที่สนามบินตามเคยพร้อมแฟนคลับอีกบางส่วน แต่ถึงแม้จะไปรอ ก็ต้องผิดหวัง ออกทางวีไอพี อยู่แล้ว รถไปรับถึงเครื่องเลยทีเดียว หมดโอากาสที่จะสัมภาษณ์รึว่าถ่ายรูปใดๆทั้งสิ้น  นักข่าวเลยต้องไปดักรอที่หน้าสโมสรสุพรรณบุรี บางส่วนไปรอที่บ้านพ่อกับแม่เค้าที่เชียงใหม่

"ชาริล ดูแลตัวเองนะลูก "

"ครับแม่ไม่ต้องห่วงครับ"

"แข่งเสร็จแล้วก็กลับสเปนซะนะ คงไม่ต้องให้พ่อบอก ทางนุ้นเค้ายิ่งไม่ไว้ใจลูกอยู่ด้วย "

"ครับพ่อ แข่งเสร็จผมจะกลับในวันนั้นเลยครับ พ่อไม่ต้องกังวล"

"ไม่ต้องกังวลยังไงไหว นี่กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดเลยนะลูก มีอะไรเกิดขึ้นอีก คราวนี้เค้าเอาตายแน่ๆ"

"แล้วก็ระวังๆเรื่องผู้หญิง ถึงเราไม่ไปหา ผู้หญิงมันก็มา "

"โหยยยพ่อครับไม่มีแล้วล่ะครับออกจะประกาศกันซะขนาดนี้ อีกอย่างผมก็รักอันดามันไม่มีทางที่ผมจะไปรักคนอื่นรึว่ามองคนอื่นหรอกครับ "

"เรื่องนั้นพ่อรู้แค่อยากให้ระวังตัว "

"ครับพ่อขอบคุณครับ"

สองสามีภรรยา ขึ้นรถจากไป ชัปปุยส์เดินเข้าบ้าน...มองดูนาฬิกา เค้ายังไม่ได้เปลี่ยนเวลา ให้เป็นไทม์โซนของประเทศไทย ตอนนี้ที่สเปน พึ่งหกโมงเย็น แต่ที่นี่จะหกทุ่มแล้ว

"มาถึงแล้วนะ....คิดถึงเธอที่สุดเลย"

"ชั้นก็คิดถึงเธอ..ดีใจมากๆเลยที่เธอเดินทางปลอดภัย ..."

"ไว้ชั้นอาบน้ำเสร็จคุยกันนะ "

"อื้อ รักเธอนะชัปปุยส์"

"ชั้นรักเธอที่สุด อันดามัน จุ๊บบบบ"

เค้าจู๊บใส่โทรศัพท์ไปทีนึง ...ยิ่งได้ยินเสียงอันดามันยิ่งคิดถึง

ชายหนุ่มเดินผ่านห้องเก็บของ ที่มีราวเหล็กพาดเอาไว้อย่างแน่นหนาสำหรับตากเสื้อผ้า เค้าแทบช็อก....

"โอ้วววพระเจ้า...!!!"  ใครคนนึงห้อยโตงเตงเหมือน ..

"คุณ...คณ...!!!!!." เค้ารีบช่วยหญิงสาวแปลกหน้า ที่เชือกรัดคอเธอจนแดงไปหมด ....เค้าตกใจมาก ...นี่มีคนมาทำอะไรในบ้านเค้าได้ยังไง

"ฮือออออไม่ต้องช่วยชั้น ชั้นอยากตาย "  ร่างเล็กยังฟูมฟาย

"นี่..คุณรู้มั้ยคุณทำผมตกใจ ...แล้วคุณเข้ามาในบ้านผมได้ยังไง "

"ฮืออออ ขอโทษค่ะ ชั้นแค่อยากตาย ชั้นอยากตาย"  หญิงสาวโผเข้ากอดเค้าสะอึกสะอึ้น  อีกฝ่ายก็ พยายามจะแกะมือออก

"ใจเย็นๆนะครับผมว่าเราไม่รู้จักกัน ....อีกอย่างมันดึกแล้ว คุณควรกลับบ้าน  "

"ชั้น....คือ...ชั้น..." เด็กสาวยังร้องให้

"เดี๋ยวผมไปส่งคุณเอง ไป"  ชัปปุยส์ประคองหญิงสาวลุกขึ้น แต่เธอก็เซมาหาเค้า จนล้มทับ เค้า หน้าชนกันอย่างจัง

"ขอโทษ...." ชัปปุยส์รีบลุกขึ้น

"ชั้นต่างหากต้องขอโทษคุณ"

ในที่สุดพี่ชัปปุยส์ก็มา ในที่สุดเดือนดาราก็ได้กอดพี่ชัปปุยส์   ในที่สุด พี่ชัปปุยส์ก็กลับมาคนเดียว ... เดือนดาราคิดอะไรเยอะแยะ ..มิเสียแรงที่เรียนการแสดง ..แถมยังเป็นประธานชมรมการแสดงของมหาวิทยาลัยอีก ..เรื่องแค่นี้เล็กน้อยมากๆ   ...ดูท่าทางพี่ชัปปุยส์เป็นคนขี้สงสาร....  แค่คู่หมั้น...คอยดูเดือนดาราจะเขี่ยคู่หมั้นเจ้าหญิงสูงศักดิ์ของชัปปุยส์ให้ตกเหว ซักวันนึง  ...

เจดีใจมากๆที่เจ้าหญิงยี่หวามินตรา ฟอลโล่เค้ากลับมาในไอจี แถมยังมีไลน์ด้วยเพราะชัปปุยส์เป็นคนเมมเบอร์ของเค้าในเครื่องของเจ้าหญิง  เจไม่เคยมีความสุขอะไรแบบนี้มาก่อนเลย เค้าคุยกับเจ้าหญิงทุกวัน ... จนรู้สึกว่า ถ้าได้ไป ค้าแข้งที่ นาราก็คงดีไม่น้อย ..เพราะสไตส์การเตะที่อัศจรรย์ของเหล่านักเตะ ของรัฐนั้นเค้าไม่เคยเห็น อะไรที่มันอัศจรรย์แบบนี้มาก่อน

"ชั้นต้องไปงานหมั้นอันดามันเดือนหน้า ไว้เราเจอกันที่สเปนนะ "  

"ทำไมล่ะ คุณมาไทยสิแล้วเรานั่งเครื่องไปพร้อมกัน " 

"ไม่ได้หรอก..พ่อรู้ชั้นตายแนน่ๆ" 

"แบบนี้...เราจะเจอกันได้ยังไง "

"ก็..ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกัน "

"เศร้าเลย ...เออ แต่อาทิตย์หน้าผมจะมีแข่งฟุตบอลกับเชลซีคุณมาดูนะ อยากให้คุณมา"

"จริงๆเหรอคะ ...อยากไปมากๆเลย ..งั้นชั้นไปเชียร์คุณให้ได้เลยค่ะ "

"สัญญานะครับ..คุณไม่มาผมไม่ลงสนามจริงๆด้วย "

"..ชั้นสำคัญขนาดนั้นเลยเหรอคะ " 

"สำคัญ..สำคัญที่สุดเลยครับ "

Charyl Chappuis Fan Fiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 35

ชัปปุยส์กับอันดามันจำใจต้องจากเกาะดอกไม้ ...สถานที่ ที่มีความสุขที่สุด ก็ที่นี่เป็นบ้านของอันดามันกับชัปปุยส์ ...มันไม่เคยมีความทุกข์ใจอะไรเกิดขึ้นที่นี่ นอกจากความสุข ...หลังจากวันนี้ไปไม่รู้เมื่อไหร่จะได้กลับมาอีก  ... ชัปปุยส์มองดูดอกไม้ที่บานสะพรั่งเต็มเกาะในตอนนี้แล้ว น้ำตาไหลออกมา ...ยิ่งเห็นอันดามันกำลังเดินเก็บพวกมัน วิ่งไล่จับผีเสื้อที่ตัวโตสุดๆ สวยสุดๆ เค้ายิ่งไม่อยากจะจากไปไหน ....สนามฟุตบอลที่พึ่งจะเล่นกับเพื่อนๆ....น้ำตกสวยที่ข้างๆบ้าน...เรือหาปลาของชาวเลย์ ที่กำลังล่องโต้ลื่นอยู่กลางทะเลทุกสิ่งทุกอย่างที่นี่ เค้าผูกพันธ์และรักที่สุด
ชายหนุ่มสะพายเป้เดินมาหาอันดามัน   ที่ยืนหน้าเศร้ารอเค้าอยู่

"ไม่อยากไป"  หญิงสาวโผเข้ากอดเค้าร้องให้

"ไว้เราว่างตรงกันเราค่อยมาเนอะ " ชัปปุยส์เสียงสั่น

"สัญญานะชัปปุยส์....เราจะมาทันทีที่เราว่าง "  อันดามันจ้องตาของชัปปุยส์ที่น้ำตาเอ่อออกมา

"สัญญา ....." เค้าจูบหน้าผากของอีกฝ่ายเบาๆ

"เก็บดอกไม้ไปซะเยอะเลย "

"เอาไปสเปนด้วยไง ..จริงๆชั้นไม่อยากจะเก็บเยอะขนาดนี้หรอกนะ แต่ชั้นคิดถึง"

"ไปกันเถอะ..ปลาวาฬกับน้าแจ็คมารอแล้ว "

ชัปปุยส์จูงมืออันดามัน ไปที่เรือ ... เค้าหันกลับไปมองบ้านหลังเล็กด้วยความเศร้า  ต้องกลับมาอีก ต้องมาอีก...

ชัปปุยส์ให้รถสโมสรไปรับมาที่บ้านพัก เค้าอยากพาอันดามันมาที่นี่ก่อนจะไปสเปน แวะมาเอาเสื้อผ้าบางส่วน เค้าแปลกใจมากๆ ที่เดินเข้ามาในบ้านแล้วถูกจัดอย่างเป็นระเบียบ มันเรียบร้อยมากเกินไป ....

"นายจัดเองเหรอชัปปุยส์ ....เรียบร้อยมากน่าอยู่ที่สุดเลย"  อันดามันยิ้มหวานชื่นชมชัปปุยส์ แต่อีกฝ่ายก็ยัง งง

"ไม่หรอก...เอ๊ะรึว่าป้าแม่บ้าน แต่ปกติป้าเค้าไม่เอาดอกกุหลาบมาจัดแจกันอะไรแบบนี้นะ "  ชายหนุ่มเห็น แจกันเล็กมีกุหลาบสีแดงจัดไว้จนเต็ม

"ป้าเค้าอาจจะอยากให้นายสดชื่นมั้ง แบบมาถึงแล้ว เห็นดอกไม้สวยจะได้หายเหนื่อย "
อันดามันพูดพลางกวาดสายตาไปรอบๆห้องรับแขก ...

"มานี่สิ "  เค้าดึงแขนอันดามันมาที่ห้องนอนของเค้า

"ชัปปุยส์....."

"เตียงเล็กไปมั้ย "

"ใหญ่....นายจะทำอะไร"

"ก็.....นะ....."

"ไม่เอา...พ่อกับแม่นายรออยู่ เราต้องรีบไปสนามบิน เดี๋ยวก็ตกเครื่องหรอก "

"ก็ด้าย......นิดเดียว....5 นาที "

"30 วินาทีก็ไม่ได้  "

"ด้ายยยยยยยยยยยยยยยย"




ชัปปุยส์ยังกอดรัดอันดามันอยู่บนเตียงนอนของเค้าอย่างมีความสุข ทั้งสองไม่รู้เลยว่ามีใคร คนนึงแอบอยู่ในตู้เสื้อผ้า ...

เดือนดารารู้จากคนขับรถว่าชัปปุยส์จะมาที่บ้าน เลยรีบเอาดอกไม้มาจัด หญิงสาวเข้าใจว่าชัปปุยส์จะมาคนเดียว ..ไม่คิดว่า..เจ้าหญิงอันดามันจะมาด้วย ยิ่งได้ยินเสียงเค้าคุยกัน ทำอะไรกัน เดือนดารา เหมือนใจจะขาดให้ได้ น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด มันเจ็บปวดจนไม่รู้จะบรรยายยังไง

"ชั้นรักเธออันดามัน "

"ชั้นก็รักเธอชัปปุยส์รักที่สุดในโลก "

"ชั้นรักเธอมากกว่า "

"ชั้นรักมากกว่า "

"จะไม่ยอมจริงๆใช่มั้ย นายเนี่ยมันชอบเอาชนะจริงๆเลย "

"ชั้นแพ้ให้เธอก็ได้ ...แพ้ให้เธอคนเดียวนะ "

"ไม่ต้องมาปากหวานเลย...แค่นี้ชั้นก็รักนายจะแย่แล้วชัปปุยส์"

"งั้นไปอาบน้ำกัน..เดี๋ยวไม่ทัน "

"อื้อ..."

"จูบก่อนทีนึง"

"ตลอดเลยนะ "

ชัปปุยส์กับอันดามัน เข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ..เดือนดาราถึงได้หลบออกมาจากบ้าน ....

ร่างบางเดินตัวเบาเหมือนไร้วิญญาณ มันทั้งช็อกและชาไปหมด หูอื้อตาลาย .... "ฮืออออ พี่ชัปปุยส์ ....."

"ฮือออออ เดือนรอพี่นะคะ....พี่ทำไมพามันมาด้วย พี่ชัปปุยส์....พี่......"

"เดือนเกลียดมัน นังเด็กแรด หน้าไม่มียางอาย เป็นตั้งเจ้าหญิงร่านที่สุด  ชั้นอยากฆ่าแกจริงๆ แกก็แค่เจ้าหญิง พี่ชัปปุยส์ของชั้นเป็นพี่แกตั้งหลายปี แกต้องเรียกเค้าว่าพี่ แกมันไม่เคารพเค้า แกมันทำลายหัวใจของชั้น แกมันเลวที่สุด "

เดือนดารายังต่อว่า อันดามัน ด้วยความชิงชัง  ยังจำเสียงครางของ อันดามันได้ มันติดหู มันทำให้หญิงสาว แทบหัวจะระเบิด  ....

"เดือนไม่ได้รอจะเจอเรื่องแบบนี้นะพี่ชัปปุยส์ .. ทำไมพี่ชัปปุยส์ทำแบบนี้ .. ทำไมคะ "

"พี่รักมันขนาดนี้เลยเหรอคะ  ถ้าพี่เจอเดือนก่อนมัน ถ้าพี่รู้จักเดือน พี่คงไม่ชอบมัน  "  "พี่ชัปปุยส์คง   "
ความรู้สึกของเดือนดารา ไม่มีใครเข้าใจได้...ถ้ารวย เดือนดาราจะตามไปที่สเปน เดือนดาราจะตามชัปปุยส์ไปในทุกๆที่ ไปในที่ ที่เค้าจะเห็นเธอได้ ....



ครอบครัวของอังเดร ครอบครัวของโซเฟียเดินทางมาที่สเปนกันหมด เพราะสมเด็จพระราชินีทรงอยากให้จัดงานที่สเปน โซเฟียกับอังเดรก็อยากจะจัดที่นี่ เพราะเป็นสถานที่ ที่เจอกัน ... ฮยอนอาเดินทางมาพร้อมกับพ่อ

"โซเฟีย "

"คิดถึงเธอที่สุดเลยฮยอนอา คิดถึงมาก"

"เหมือนกันเพื่อน คิดถึง คิดถึงอันดามันด้วย คิดถึงทุกๆคน "  ฮยอนอากอดโซเฟียน้ำตาก็ไหลออกมา

"อันดามันคงจะมาถึงเย็นๆ พ่อกับแม่ของชัปปุยส์ก็มาด้วยนะ ครอบครัวพวกเราจะได้เจอกันหมดแล้ว ชั้นดีใจที่สุดเลย "

"ชั้นก็ดีใจ ชั้นอยากจะขอโทษคุณพ่อคุณแม่ของชัปปุยส์ด้วย ตอนนั้นชั้นทำตัวไม่ดีเลย " ฮยอนอาปาดน้ำตา

"พวกท่านใจดี ไม่โกรธเธอแน่นอน สบายใจได้ "

"ชั้นคงมีเรื่องไม่สบายใจแทนเรื่องพ่อกับแม่ของชัปปุยส์...เพราะลูกชายเพื่อนพ่อชั้นเค้าจะมาที่นี่มาหาพ่อชั้นด้วย มาเจอหน้าชั้น ..." ฮยอนอาจะร้องอีก โซเฟียเลยโอบไว้ สงสารเพื่อนสุดหัวใจ

"เย็นนี้ทุกคนต้องไปเฝ้าควีนส์พร้อมๆกัน...ชั้นเองจะพูดไห้ไอ้หมอนั่นมันไม่กล้าแต่งงานกับเธอเอง "

"อย่าเลยโซเฟีย "

"ทำไมล่ะ..."

"พ่อชั้นเค้าสัญญากับเพื่อนเค้าไว้ ว่าจะให้ชั้นกับลูกชายเค้าแต่งงานกัน "

"เฮ้ยยยย ในชีวิตจริงๆมันมีด้วยเหรอเรื่องแบบนี้ "

"พ่อบอกชั้นเอง....มันเป็นสัญญาลูกผู้ชาย "

"แล้วเธอก็ต้องทำตามสัญญาของพ่อเธอ โดยที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน"

"ฮยอนอา....." อังเดรเดินมากอดฮยอนอา

"ไง..." ฮยอนอาเห็นอังเดรแล้วจะร้องให้อีก เพราะนึกถึงพี่ชายใจดำของอังเดร

"ขอบใจมากๆเพื่อนเจ้าสาวคนสวย"  เค้าเอามือตีไหล่เธอเบาๆ

"พี่ริคาโด้มาโน่นแน่ะ "  อังเดรเห็นรถริคาโด้ขับเข้ามาในบ้าน เค้าเลยรีบดึงแขนโซเฟียขึ้นห้อง

"เดี๋ยวพวกเธอจะไปไหน ..เดี๋ยวก่อน "  ฮยอนอาทำตัวไม่ถูก เลยรีบเดินไปที่รถ

"จะไปไหน " ริคาโด้เดินมาคว้าแขนเอาไว้

"ไปไหนก็ได้..เกี่ยวอะไรด้วย "  หญิงสาวสะลัดแขน

"ก็....ใช่สินะ...กำลังจะแต่งงานแล้วนี่ "  คำพูดประชดของริคาโด้ทำเอาฮยอนอาน้ำตาไหลออกมาด้วยความน้อยใจ

"ใช่...ชั้นกำลังจะแต่งงงาน...ไม่ต้องมาแตะต้องตัวชั้น!! "

"แค่จับแขน...ทำไม...ทำมากกว่านี้ชั้นยังเคยเลย "

"ผั๊วะ!!! "  ฮยอนอาตบหน้าริคาโด้ไปฉาดใหญ่   "อย่ามาดูถูกชั้นนะ "

"รึไม่จริง" ริคาโด้คว้าตัวหญิงสาวมากอดแน่น   "ปล่อยชั้นนะ....ปล่อย "

"ไม่ปล่อย...ไหนๆเธอก็จะแต่งงานกับคนอื่นแล้ว...ชั้นขอนอนกับเธออีกซักทีสองทีได้มั้ย "
เค้าแบกฮยอนอาขึ้นบ่า  

"ฮืออออออออออ ไอ้สารเลว แกมันเลวที่สุด เลวเหมือนผู้ชายทุกคน ฮือออออ แก  "   ฮยอนอาร้องให้สุดๆ

นี่หรือริคาโด้ที่อุตส่าห์คิดว่าจะฝากชีวิต คนดี ที่ไหนได้ เลวที่สุด ....

ร่างสูงทิ้ง ฮยอนอาลงบนเตียงนอน  "ชั้นจะกลับโรงแรม "

"เดี๋ยวค่อยกลับ "

"ปล่อยนะ "

"ไม่ปล่อย..."

เค้ายังซุกไซ้บนไปร่างกายของ เธอ ฮยอนอาสะอึ้นสุดๆแต่ก็ไม่ได้ขัดขืน ... ก็ฮยอนอารักเค้าหมดหัวใจ ถึงเค้าจะเลวขนาดนี้   เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรเลยเหรอ.. เค้าแค่ต้องการตัวเธอแค่นั้นเองเหรอ ...

"เธอไปอยู่กับคนอื่นแต่งงานกับคนอื่น...ตอนเธอนอนกับเค้า เธอจะคิดถึงชั้นมั้ย "

"ฮือออออออออออออออออ"

"ชั้นถาม...ว่าจะคิดถึงชั้นมั้ย " ริคาโด้ลูบผมฮยอนอาเบาๆ มือก็เช็ดน้ำตาให้

"พ่อเธอ...เค้าคงให้เธอแต่งานกับลูกคนรวยเหมือนกัน"

"นาย....ก็.....ไปขอชั้นกับพ่อสิ "  ฮยอนอาสะอึกสะอื้น

"ชั้น......ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก ....พ่อเธอเค้าคงอยากให้เธอมีอนาคตดีๆไม่ใช่แต่งงานกับข้าราชการจนๆแบบชั้น "

"แต่ชั้นรักเธอนะ ริคาโด้ ..เราหนีไปด้วยกันนะ"

"ทำแบบนั้นไม่ได้หรอก....เราไม่ใช่เด็กๆ"

ฮยอนอาเสียใจที่สุด ทำอะไรก็ไม่ได้ ทำไมริคาโด้เป็นคนขี้ขลาดแบบนี้ ...หญิงสาวต้องตัดใจจากเค้าให้ได้ ...ในเมื่อริคาโด้เห็นเธอเป็นแค่ คู่นอน แค่นี้...ไม่ได้รักเธอจริงๆเหมือนที่เคยบอก ...ฮยอนอาก็จะตามใจพ่อ จะลืมผู้ชายคนนี้ซะ ....




ชัปปุยส์ พาพ่อกับแม่มาที่บ้านของริคาโด้ ส่วนริคาโด้ก็ไปส่งอันดามันที่วัง

"ชัปปุยส์....พวกเราต้องช่วยฮยอนอานะ "  อังเดรไม่สบายใจสุดๆเพราะโซเฟียนั่งหน้าหงิก เครียดเรื่องฮยอนอา

"เอาดิ...เดี๋ยวเราสองคนจัดการ ผู้ชายคนนั้นกันคืนนี้เลย "

"พวกเธอสองคนต้องช่วยฮยอนอานะ พี่ริคาโด้ก็ไม่ทำอะไรเลย ชั้นล่ะ เริ่มจะไม่ชอบพี่ชายเธอแล้วนะอังเดร "  โซเฟียเหวี่ยงใส่นิดๆ

"ที่รักเค้าคิดก็คิดจนหัวจะระเบิดแล้วเนี่ย ถ้าพี่ริคาโด้เล่นด้วย ก็ว่าไปอย่าง นี่แบบดูนางดิ พอเจ้าหญิงมา นางก็รีบไปเลย ทำงานของนาง "

"มันต้องมีทางออกแหละ อย่างน้อยๆเราก็ได้รู้แล้วว่า ศรัตรูของพวกเราเป็นใคร "   ชัปปุยส์พูดขึ้น

"เซ็งสุดๆเลย " โซเฟียถอนหายใจ

พ่อกับแม่ของชัปปุยส์ ก็คุยกับพ่อกับแม่ของโซเฟียด้วยความคิดถึง เดนนิส ดีใจกับโซเฟียจริงๆ ที่ได้แต่งงานกับอังเดร เพื่อนของชัปปุยส์  เค้าค่อยรู้สึกหมดห่วง เพราะ สำหรับเค้าโซเฟียก็เหมือนลูกสาวแท้ๆคนนึง ถึงไม่ได้อยู่กับชัปปุยส์ ก็ยังมีผู้ชายดีๆมาดูแล

"ชาริล..แม่ตื่นเต้น " ทับทิมจับมือลูกชาย

"ใจเย็นๆครับแม่ แม่ของอันดามันใจดีมากๆสวยด้วย ...แต่น้อยกว่าแม่ " เค้ายิ้มหวานแล้วหอมแก้มแม่เบาๆ

"ยังจะพูดเล่นอีกแม่ไม่กล้าไปเทียบกับควีนส์หรอกลูก " นางบิดลูกชายเบาๆ

"แม่ผมสวยจริงๆนี่นา แม่รู้มั้ยครับวันนี้แม่สวยมากๆสวยเหมือนเจ้าหญิงเลย ใช่มั้ยครับพ่อ "  ยิ่งแม่เขินชัปปุยส์ยิ่งล้อไม่หยุด

"ใช่ลูก สวยจริงๆ คุณสวยมากๆเลยที่รัก"

"พอแล้วสองคนพ่อลูก แม่ก็ต้องแต่งตัวสวยๆสิลูก นี่จัดเต็มเลยนะ แม่กลัวชาริลจะอายคนอื่น ไม่ได้หรอก แม่ต้องเต็มที่ มาเฝ้าควีนส์ทั้งที "

"ขอบคุณมากครับแม่ ขอบคุณที่สุด "  ชายหนุ่มกอดมารดาด้วยความซาบซึ้ง

"ลูกเองก็หล่อมากๆใส่สูทแบบนี้แม่ชอบที่สุดเลย "

"ขอบคุณครับแม่ "

 ทับทิมกับเดนนิส ตื่นเต้นสุดๆ ไม่เฉพาะ เค้าสองคน พ่อกับแม่ของโซเฟียด้วย

ชัปปุยส์นึกถึงตอนที่แอบมาหาอันดามัน...เค้ายังจำมันได้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง...ตอนที่ถูกพี่ริคาโด้จับได้
แล้วถูกทางการสเปนส่งกลับไทย แถมห้ามเข้าประเทศอีก พ่อกับแม่ยังถูกทำร้าย  ...

รถลีมูซีนขับเข้ามาจอดที่หน้าตำหนัก ทหาร มหาดเล็กมาพาทุกๆคนที่ไปห้อง เสวยที่ ทางพระราชวังได้เตรียมไว้ให้  ริคาโด้มาเชิญ เดนนิสกับทับทิม รวมถึงชัปปุยส์ ไปพบควีนส์ เป็นการส่วนตัว  ฮยอนอากับพ่อก็มาด้วย ริคาโด้ทำเป็นนิ่งๆไม่มอง ...ฮยอนอาคิดในใจ..ไว้ ลูกชายเพื่อนพ่อมาถึงเถอะ จะแกล้งริคาโด้ จะดูสิ ถ้าตัวเองจูบคนอื่น กอดคนอื่น แล้วเค้าจะทำยังไง  ...เค้าโค้งศรีษะให้พ่อของเธอ แล้วพา ชัปปุยส์กับครอบครัวเดินไปพบควีนส์

"โซเฟีย....ชั้นแค้นน่ะ " ฮยอนอากำมือแน่น

"เอาน่าใจเย็นๆเพื่อน "

"พี่ริคาโด้นะ...เฮ้อ "อังเดรก็ถอนหายใจ

"เข้าไปในห้องกัน..เดี๋ยวผู้ใหญ่จะรอ "   โซเฟียบอกทุกคน เพราะพ่อกับแม่เธอ พ่อฮยอนอา เข้าไปกันหมดแล้ว เหลือ พ่อกับแม่ของอังเดร  โซเฟียไม่รู้ว่าแม่ของอังเดรจะเป็นยังไง...จะชอบเธอรึเปล่า ...
วันนี้จะได้เจอหน้าเป็นครั้งแรก ตื่นเต้นจนบอกไม่ถูก ...ครั้งแรกที่โซเฟียมาที่วังกับครั้งนี้ความรู้สึกมันต่างกันมากจริงๆ วันนี้มีความสุขที่สุด ทุกคนมาที่นี่ เพื่อเธอกับอังเดร ....



ชัปปุยส์เห็นอันดามัน ยืนอยู่กับ ควีนส์ น้าทะเล แล้วก็ยังมีกษิตริย์เอ็ดเวิร์ด ควีนส์มมัมส์ ยายของ อันดามัน เค้าตื่นเต้นมากๆ ไม่เคยเจอแบบครบทุกพระองค์...

"คุณเดนนิส คุณทับทิม ชัปปุยส์  ชาริล ชัปปุยส์  ฝ่าบาท " ริคาโด้ทูล เค้าโค้งศรีษะแล้ว ถอยหลัง เดินออกจากประตูไป

ควีนส์ยกมือไหว้ พ่อกับแม่ของชัปปุยส์  ทะเลก็ด้วย  ทับทิมก็ทำตัวไม่ถูกนางไม่รู้จะไหว้รึว่าถอนสายบัว รึว่าอะไรดี  ชัปปุยส์ โค้งศรีษะ

"ตามสบายเถอะ ยินดีต้อนรับสู่สเปน "  กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด กล่าวทักทาย พระองค์ยิ้มให้กับทุกๆคน

"ก่อนอื่น เราต้องขอโทษต่อครอบครัวของท่านด้วยนะ ขอโทษจริงๆ"   กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดโค้งศรีษะ

"หามิได้ฝ่าบาทกระหม่อมไม่ได้....." เดนนิส น้ำตาจะไหลออกมาด้วยความซาบซึ้ง

"เราด้วยขอโทษจริงๆ "ควีนส์มันส์ก็โค้งศรีษะ

"ชั้นด้วยค่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ " ควีนส์แพททริเซียน้ำตาไหล

"ไม่ต้องขอโทษค่ะ เราไม่โกรธ..ค่ะ .....ไม่จริงๆ"

"ถึงยังไงก็ต้องขอโทษ...พวกเราผิด....เราขอโทษเธอนะ ชาริล " กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด โค้งศรีษะ


"ผมไม่เคยโกรธครับ...ผมต่างหากที่ต้องขอโทษ ที่....." ชัปปุยส์สบตากับอันดามัน ที่นั่งตรงข้ามเค้า ..

"พวกเราต้องขอโทษนะคะที่ ลูกชายทำอะไรไม่ดีไม่งาม เป็นความผิดของเราสองคน "  ทับทิมยกมือไหว้อีก


"ฮ่าๆๆ เอาเถอะ..พวกเราขอโทษกันพอแล้ว เอาเป็นว่า เราหายกันนะ ...." กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดหัวเราะเสียงดังด้วยความสุข

"ว่าแต่....ชาริล..เข้ามาใกล้ๆเราหน่อยสิ "  ควีนส์มมัมเรียกชัปปุยส์ อันดามัน ดีใจบอกไม่ถูกที่ทุกๆคน ชอบเค้า โดยเฉพาะยาย

"เธอ...เก่งมากๆ เก่งที่สุดเลย " พอชัปปุยส์เดินไปนั่งข้างๆ ควีนส์มัมก็คว้าตัวเค้าไปกอด เค้าเขินจนหน้าแดง ทั้งปลื้มใจ จนแทบอยากจะกระโดด

"ขอบพระทัยฝ่าบาท "

"หล่อมากๆด้วย ..นี่ถ้าชั้นเป็นสาวๆล่ะก็ ชั้นคงต้องบอกสาวๆทุกคนว่าเสียใจชั้นจองคนนี้แล้ว ฮ่าๆ"

"ฝ่าพระบาทชมกระหม่อมเกินไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ เป็นเกียรติมากๆพะย่ะค่ะ "

"ไม่ต้องมาถ่อมตัวเลย เธอหล่อกว่าในทีวีเยอะเลย รู้มั้ยสาวๆในวังชอบเธอทุกคนเลย "

เดนนิสกับทับทิม ปลื้มใจจนน้ำตาไหล  "ขอบคุณเธอสองคนนะที่ดูแลอันดามันตอนอยู่ที่ไทยขอบคุณมากๆ"  ควีนส์มันส์ยิ้มให้ เดนนิสกับทิม

ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนาน พ่อของชัปปุยส์ก็คุยกับพ่อของอันดามัน แม่อันดามันก็คุยกับแม่ชัปปุยส์
ส่วน ชัปปุยส์กับอันดามัน ก็คุยกับ ยายกับตาของ อันดามัน

พ่อกับแม่ขอชัปปุยส์เชิญ ทุกคนไปเที่ยวประเทศไทย ไปบ้านเค้าที่เชียงใหม่  แล้วก็ที่สวิสเซอร์แลนด์ด้วย

"ไปห้องนอนเธอมั้ย "  อันดามันเดินออกมาข้างนอกห้องจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ชัปปุยส์หลบตามออกมาด้วย

"นายตามมาทำไม ....ไปนุ่นเลย "

"อยากไปด้วย ....นะๆ" เค้ายังทำหน้าอ้อน

"เดี๋ยวนางข้าหลวงแอนนาเบลมาเห็นชั้นไม่รู้ด้วยนะ "

"ป้าแอนนาเบลออกจะใจดี เดี๋ยวชั้นยิ้มให้ทีนึง ก็ละลายแล้ว "

"หลงตัวเองจริงๆ"

"ไม่มีใครตามาซักหน่อย..." เค้าหันซ้ายขวา

"โน่นยืนอยู่นั่นอีกสองคน " อันดามันยิ้มๆ

"ทำไมทหารเยอะแบบนี้ " ชัปปุยส์หน้ามุ่ย

"ก็มันหน้าที่ของเค้า "

"อันดามัน ดูนั่นซิ "  ชัปปุยส์บอกให้อันดามันดูพระจันทร์เสี้ยว ทีมีดาวสามดวงเล็กๆอยู่ใกล้ๆ

"น่ารักมากๆเลยชัปปุยส์"

"ใช่....น่ารักที่สุด "  เค้าพูดแล้วหันมาหอมแก้มหญิงสาวเต็มแรง

"เบาๆได้มั้ยเจ็บนะ "

"ก็มันรักน่ะ......" เค้ายิ้ม

"ชัปปุยส์ไปที่ห้องทานข้าวได่้แล้ว เดี๋ยวชั้นเปลี่ยนเสื้อแป๊บเดียว นะชั้นขอร้องล่ะ ชั้นอยากไปหาพี่โซเฟียกับพี่ฮยอนอาเต็มทีแล้ว เจอพี่โซเฟียยังไม่ทันจะได้คุยกันเลย ริคาโด้่ก็พากลับวังล่ะ  "

"แต่ชั้นอยากไปกับเธอนี่นา....คิดถึงห้องเธออ่ะ " เค้ายังทำหน้าทะลึ่ง

"ชัปปุยส์ "  จนอันดามันต้องทำตาดุ

"รู้แล้วน่า...ชั้นพูดเล่นหรอก"

"น่ารักที่สุดเลย "  อันดามันยื่นตัวไปหอมเค้าทีนึง

"ไปนะ..แล้วเจอกัน "

"อื้อ....รักนะ"  อันดามันหอมเค้าอีก

"รักเธอ"  เค้าก็อดจะจุ๊บอันดามันไม่ได้เหมือนกัน

"ฝ่าบาท...รีบเสด็จเถอะเพคะ "

"แอนนาเบล!!"  อันดามันกับชัปปุยส์แทบช็อกนางข้าหลวงแอนนาเบลมาตั้งแต่ตอนไหน หัวใจจะวาย

"สวัสดีครับ " ชัปปุยส์ โค้งหัวแล้วรีบเดินหนีทันที   นางเลยยิ้มน้อยๆส่ายหัวนิดๆ นึกเอ็นดูชัปปุยส์ที่สุด

เค้ายังหันมาโบกมือให้ อันดามันอีก .... วันนี้เค้าหล่อที่สุด ใส่สูทสีดำ..หล่อมากๆ เป็นครั้งแรกที่อันดามันเห็นเค้าใส่สูท ...

ฮยอนอาใจไม่ดีเลย ..นี่ต้องแต่งงานกับ ลูกชายเพื่อนพ่อจริงๆน่ะเหรอ ....ฮยอนอาจะทำได้มั้ย..ยิ่งเห็นริคาโด้ ยิ่ิง เสียใจ....

"ไปกับพ่อ...พ่อจะพาไปหาว่าที่เจ้าบ่าวของลูก "

"คือ...ไหนคะพ่อ...."

"เค้าอยู่อีกห้องนึง ...คงกำลังยุ่งกับงาน เดี๋ยวพ่อแค่อยากจะแนะนำลูกกับเค้าให้รู้จักกันเป็นทางการเท่านั้นแหละ ...."

"เค้ายุ่งกับงานเหรอคะพ่อ "  หญิงสาว งง เค้ามาทำงานที่นี่เหรอ ...

"ก็ใช่น่ะสิ..อ้อ..แล้วแก ก็อย่าทำพ่อขายหน้าล่ะ เข้าใจมั้ย !!"   ประธานปาร์คดุลูกสาวนิดๆ ฮยอนอาก็หน้าจ๋อย  โซเฟียพยักหน้าให้ฮยอนอาประมาณว่าสู้ๆนะ

ฮยอนอาเดินตามพ่อมาแบบเสียมิได้ แต่ก็ดี...จะได้ควงเย้ยริคาโด้ให้สะใจ ดูถูกดีนัก ....


"ริคาโด้ "  ประธานปาร์คเรียกชายหนุ่ม เค้ากำลังวุ่นวายกับการ สั่งทหารในวังเรื่องรักษาความปลอดภัย เพราะวันนี้มีแต่แขกคนสำคัญ อีกไม่กี่นาที ท่านนายพล อันโตนิโอ้แห่ง โปรตุเกสกับท่านผู้หญิง โรสมาริน จะเดินทางมาถึง

"คุณลุง "   ริคาโด้โค้งศรีษะ ฮยอนอาเห็นแล้วหมั่นใส้แล้วก็ยังแค้นใจไม่หาย เรื่องที่ริคาโด้ รู้จักพ่อของเธอแต่ไม่ยอมบอก

"พ่อคะ..ไหนคะแฟนหนู? " ฮยอนอาทำเป็นมองหาลูกชายเพื่อนพ่อ ...

"ไหว้พี่ริคาโด้เค้าซะ..."   ประธานปาร์ค เสียงเข้ม

"ไม่...." หญิงสาวเบือแนหน้าหนี

"ริคาโด้..นี่ฮยอนอาลูกสาวของลุง "

ริคาโด้มองฮยอนอา แล้วยิ้มๆ   "ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณฮยอนอา "  เค้ายื่นมือมา แต่ฮยอนอาก็รีบเอามือกอดอก คนโกหก เกลียดที่สุดหญิงสาวเบ้ปากใส่

"ผั๊วะ !!"  ประธานปาร์คเลยตบหัวหญิงสาวอย่างแรง   "นี่..พ่อบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าทำพ่อขายหน้า !!!"

"พ่อ...หนูจะไปหาว่าที่เจ้าบ่าวของหนู..พ่อพาหนูมาที่นี่ทำไม "  ฮยอนอาเสียงเขียวหน้าก็หงิก

"ก็นี่แหละ ว่าที่เจ้าบ่าวของแก !!"   หญิงสาวแทบทรุดลงไปนั่งกับพื้น ...ใจเต้นตึกๆจะเป็นลมให้ได้

".....เจ้า....บ่าว ."  ฮยอนอาอ้าปากค้าง

"ท่านริคาโด้  บาดีน ลูกชายเพื่อนสนิทของพ่อ รู้มั้ยพ่อคุยกันไว้ตั้งแต่แกยัง 5 ขวบ ยังไงพ่อก็ผิดสัญญากับเพื่อนพ่อไม่ได้ แกต้องแต่งงานกับท่านริคาโด้ !!!"

ฮยอนอาน้ำตาไหลออกมา ....ริคาโด้ยิ้มให้เธอ....แต่เธอมองไม่เห็นรอยยิ้มของเค้าเลย

"ฮือออออออออออออออออออ " หญิงสาวปล่อยโฮออกมา

"แกจะร้องให้ทำไม...แกจะหาผู้ชายดีๆแบบริคาโด้ไม่ได้แล้วนะ ในโลกนี้ไม่มีแล้ว..." ประธานปาร์คยังดุฮยอนอาอีก

"ริคาโด้ ลุงฝากน้องด้วยนะ...สั่งสอนเอาแล้วกัน ลุงสอนไม่ได้หมดปัญญาแล้วล่ะ "

"ครับคุณลุง" ชายหนุ่มโค้งศรีษะ

"คุณฮยอนอา ผ้าเช็ดหน้าครับ " เค้ายื่นผ้าเช็ดหน้าให้

"สนุกมากใช่มั้ย เมื่อไหร่นายจะเลิกแกล้งชั้น "  ฮยอนอาเดินหนี

"ฮยอนอารอก่อน  ฮยอนอา "  

ประธานปาร์คก็งง นี่ดูเหมือนจะรู้จักกันแล้ว ... เมื่อสามสี่วันที่แล้ว ริคาโด้โทรไปหาเค้า บอกว่า อยากจะขอแต่งงานกับฮยอนอา เค้าเองก็หวั่นใจ ..เพราะสองคนยังไม่รู้จักกัน แต่ตอนที่ท่านผู้บัญชาการทหารสูงสุดป่วยหนัก ... เค้ายังทวงสัญญาเรื่องที่ เคยคุยกันไว้เมื่อครั้ง ฮยอนอายังเด็กๆ ว่าจะขอหมั้นไว้ให้ริคาโด้  เค้าบังคับลูกให้แต่งงานกับคนดีๆ ไม่ใช่ฆาตกร ไม่ใช่ผู้ชายไม่เอาไหนซักหน่อย แล้วริคาโด้ ก็คงจะดูแลทรัพย์สมบัติของตระกูลปาร์คได้ดีอย่างแน่นอน....

"ไปให้พ้นๆหน้าชั้นเดี๋ยวนี้เลย "  ฮนอนอาไล่ริคาโด้ทั้งน้ำตา เสียใจดีใจ ตกใจ มันปนกันไปหมด สามสี่วันที่แล้ว ฮยอนอาแทบบ้า  คิดแม้แต่จะหนีไปบวชชีเป็นซิสเตอร์อยู่ในโบสถ์ให้รู้แล้วรู้รอดไป


"ผมขอโทษ "  ริคาโด้ดึงตัวฮยอนอามากอดด้วยความรัก

"ปล่อยชั้นนะ "

"ไม่....ผมรักคุณ....ผมเสียใจกับทุกอย่าง...ผมก็พึ่งรู้ตอนที่โทรหาคุณพ่อคุณเรื่องที่พ่อผมกับพ่อคุณให้เราแต่งานกัน...รู้มั้ยผมดีใจมาก....ดีใจที่สุด "  เค้าเช็ดน้ำตาให้หญิงสาว

"ฮืออออออออ" ฮยอนอายังสะอึกสะอึ้น  

"ไม่คิดจริงๆ...ว่า..เราต้องแต่งงานอยู่แล้ว ...พ่อเคยบอกผมเรื่องลูกสาวเพื่อนพ่อ ผมคิดว่าพ่อพูดเล่นๆที่ผมไม่มีแฟน เพราะตอนนั้นผมคิดว่า ยังไงซะผมก็ต้องแต่งงานกับคู่หมั้นของผม คือลูกสาวเพื่อนพ่อ  แต่ตอนพ่อป่วยก่อนจะเสีย พ่อก็บอกผมว่า เดี๋ยวเพื่อนพ่อคนนั้นจะมาหาผมเอง จะบอกผมเอง...ผมไม่คิดจริงๆว่าจะเป็น คุณลุงปาร์ค พ่อของคุณ แล้วก็ .....ไม่คิดว่า ผู้หญิงคนนั้นที่ผมอยากจะเห็นมาตลอด....ผู้หญิงคนนั้น คือคุณ ....ฮยอนอา "  

ริคาโด้น้ำตาไหล ฮยอนอากอดเค้าแน่น .... "ชั้นรักคุณฮือออออ ชั้นต้องตายแน่ๆถ้าชั้นต้องแต่งงานกับคนอื่น "


"ผมด้วย...อีกอย่าง...ผมไม่ยอมให้คุณแต่งงานกับใครเด็ดขาด...รู้มั้ย...."

เค้าจูบหญิงสาวอย่างดูดดื่ม ......

"ผมรักคุณฮยอนอา...รักคุณคนเดียว "

"ริคาโด้ ...ชั้นรักคุณ....รักคุณมากๆ "

ฮยอนอาเจอผู้ชายในอนาคตของเธอแล้ว ก็เหมือนกับริคาโด้ที่เจอผู้หญิงในอนาคตของเค้าเหมือนกัน คนที่ต้องเจอ....คนที่ต้องอยู่ด้วย คนที่ต้องแต่งงานด้วย ...เค้ามีความสุขที่สุดในโลก  ผู้หญิงคนแรกและคนเดียวในชีวิตของเค้า  ปาร์คฮยอนอา ...



ประธานปาร์คที่ยืนดูลูกสาวอยู่ถึงกับสะอึก   "ดูมัน....ฮยอนอานะฮยอนอา...มันเจอเค้าครั้งแรกมันจูบเค้าเลย ...เวรกรรมจริงๆ แต่ก็เอาเหอะ ยังไงๆซะมันก็ต้องแต่งงานกับริคาโด้ มันจะจูบจะอะไรเค้าก็...เอาที่สบายใจแล้วกันลูกสาวพ่อ "

Charyl Chappuis Fan Fiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 34

พ่อกับแม่ของโซเฟียกำลังนั่งหน้ามุ่ยอยู่ที่ห้องรับแขก ยังโกรธโซเฟียไม่หาย เรื่องไปท้องกับหนุ่มโปรตุเกสขี้ยาคนนั้น  ญาติๆรู้เข้า คงถามกันให้จ้าล่ะหวั่น อายคนในหมู่บ้านอีก ยิ่งเม้าท์มอยเก่งกันสุดๆ

"นั่นรถใครมา ...?"   

"ชั้นจะรู้เหรอคุณ มาอะไรกันตั้งหลายคัน "   

สองสามีภรรยาเดินออกไปนอกบ้าน  รถยนต์คันใหญ่สีดำจอดตรงหน้านาง พอดี   คนขับวิ่งลงมาเปิดประตูให้แล้วคำนับ

"ท่าน...อันโตนิโอ้...ท่านอันโตนิโอ้  !!!!"  พ่อของโซเฟียอุทานออกมา ...

"ท่านอันโตนิโอ้จริงๆใช่มั้ยครับ "  

"สวัสดีครับ..ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ "  

"ได้ครับ เชิญเลยครับ นี่มาราชการที่สวิสเหรอครับ เป็นเกียรติมากๆที่มาเยี่ยมครอบครัวของผม "

เค้าพูดพลางพยักหน้าให้ภรรยาไปหากาแฟมาต้อนรับ  สองสามีภรรยาดีใจจนตัวสั่น .... อะไรจะโชคดีขนาดนี้ ท่านนายพลอันโตนิโอ้มาเยี่ยมถึงบ้าน

"ใช่ผมมาทำธุระ  "

"เชิญนั่งครับท่าน เชิญครับ  บ้านผมออกจะเล็กไปหน่อยนะครับ "

"อย่าลำบากเลย ผมเวลาไม่มาก จะคุยด้วยไม่กี่คำหรอก "

"อ๋อครับๆๆได้ครับ "

"กาแฟค่ะท่านนายพล  "

"ขอบคุณมากๆ ครับ"

ท่านนายพลอันโตนิโอ้ เห็นรูปหญิงสาวที่ตั้งอยู่ในห้องรับแขก เลยถามขึ้น "นั่นลูกสาวเหรอ"

"ครับๆ...ใช่ครับลูกสาวผมเอง โซเฟียครับ  "  เค้าแนะนำอย่างภูมิใจ



"สวยมาก....สวยมากจริงๆ"  ท่านนายพลยิ้มน้อยๆ  แต่สองสามีภรรยากับหน้าซีดๆ ....

"เอ่อ ...."

"ผมจะพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมล่ะนะ "  เสียงทุ้มและมีอำนาจของ ท่านนายพลทำเอาสองสามีภรรยาเหงื่อแตกพลั่กๆนั่งไม่ติดเก้าอี้

"ท่านนายพลจะพูดเรื่องอะไรก็ ....พูดได้เลยครับ  "


"คุณจะให้....ให้...ลูกสาวคุณแต่งงานกับลูกชายผมจะได้มั้ย "   คำพูดของ ท่านนายพลทำเอาน้ำตาของสองสามีภรรยาไหล ...

"ฮือออออออ......ไม่ได้หรอกค่่ะท่าน ...."  แม่ของโซเฟียสะอึ้นขึ้นมา ...

"ท่านครับ....โซเฟียมันไม่มีบุญได้เป็นลูกสะใภ้ท่านหรอกครับ ....กระผมขอโทษจริงๆครับ "

"อ้าว....ทำไมล่ะ  !!"  ท่านนายพลเสียงดัง

"ก็......ก็......กระผมไม่กล้าโกหกท่านหรอกครับ..โซเฟีย "  สามีกำลังจะพูดแต่ภรรยาก็หยิกแขนไว้


"ผมเองก็มีลูกชายคนเดียวนะ...เค้ารักลูกของคุณสองคนมา่ก ผมขอล่ะนะ "  

"ฮือออออออออออออ  ท่านค่ะ คงไม่ได้แล้วล่ะค่ะ  "  นางร้องให้ออกมาด้วยความแค้นใจลูกสาว มีที่ไหนท่านนายพล อันโตนิโอ้ มาขอโซเฟียให้ลูกชาย จะตกถังข้าวสารอยู่รอมล่อแล้ว ดันไปท้องกับไอ้ขี้ยาที่ไหนก็ไม่รู้

โซเฟียกับอังเดรเดินเข้ามาในห้องรับแขกพอดี  วันนี้อังเดรใส่สูทด้วย   แม่ของโซเฟียเห็นอังเดรแค่นั้นแหละนางปรี่เข้าไปตบตีไม่ยั้ง   แถมตีลูกสาวตัวเองด้วย

"ไอ้คนสารเลว แกทำลายอนาคตโซเฟีย ชั้นจะฆ่าแก ฮืออออออ ชั้นจะฆ่าแก   " 


"แม่พอแล้ว หยุดได้แล้ว "

"แกด้วยนังลูกไม่รักดี ฮืออออออ ชั้นล่ะอายคนเคั้าจริงๆ "

อังเดรยืนตัวหด เค้าเจ็บไปหมด ไม่กล้าสบตาพ่อด้วย  

"ท่านครับ ....ก็ไอ้......ไอ้......นี่แหละครับ "   พ่อโซเฟียชี้หน้าอังเดรด้วยความโกรธ อยากจะกระทืบให้ตายจริงๆ

"ผมขอโทษนะครับคุณพ่อคุณแม่ ...."   อังเดร โค้งหัว แต่แม่โซเฟียยังจะทุบตีเค้าอีก

"ไม่ต้องมาเรียกชั้นว่าแม่  ชั้นไม่ใช่แม่แก  แกรู้มั้ยโซเฟีย ท่านนายพลอันโตนิโอ้ เค้ามาขอแกให้ลูกชายเค้า ฮือออออ ....." นางบิดโซเฟียจนหญิงสาวเจ็บไปหมด

"นังลูกไฝ่ต่ำพาผัวขี้ยาออกไปจากบ้าน ชั้นเดี๋ยวนี้นะ ก่อนที่ชั้นจะกระทืบมันตายคาตีน ...."  


"อังเดร !!!!" ท่านนายพลโมโหหน้าแดงลุกขึ้น พ่อกับแม่โซเฟีย ตกใจสุดๆที่ท่านนายพลรู้ชื่อแฟนของโซเฟีย

"นี่....แกติดยาเหรออังเดร !!"  

"เปล่านะครับพ่อ....ผมไม่เคยติดยา  " อังเดรปฏิเสธเสียงหลง

"พ่อ....."  สองสามีภรรยา มองหน้ากัน ....นี่....อังเดร ....เป็นลูกชายท่านนายพลอันโตนิโอ้หรอกเหรอ

"ไอ้ลูกเวร !!! ตะลอนๆไปทั่วไม่ทำผู้หญิงท้องไม่คิดจะเข้าบ้าน แกรู้มั้ยชั้นต้องถูกควีนส์ด่าจนหูจะเป็นน้ำหนวกเรื่องไม่อบรมลูกให้เป็นสุภาพบุรุษ  "


"ผมขอโทษครับพ่อ ....ผมเสียใจ "

"แม่แกไปฝรั่งเศสยังไม่กลับ ถ้าแม่แกรู้ แกตายแน่ "


"พ่อครับ....ผม.. ขอโทษนะครับ.."

"ผมก็มีลูกชายคนเดียวอย่างที่เห็นมันไม่ค่อยเอาไหน อยากเป็นแต่นักร้อง ผมขอได้มั้ย ขอให้ลูกสาวเธอแต่งงานกับลูกชายผม อีกอย่าง มันก็มีลูกด้วยกันแล้ว ถือซะว่าเห็นแก่เด็กตาดำๆ "

พ่อกับแม่โซเฟียดึงตัวเธอไปกอดด้วยความดีใจ โล่งอกเหมือนขึ้นสวรรค์  

"ฮือออออ ได้ค่ะท่าน .....ได้ค่ะ  "นางน้ำหูน้ำตาเล็ด


"โซเฟียนี่พ่อผม "  โซเฟียยังเดินไปไม่ถึงตัวท่านนายพลอันโตนิโอ้ก็ลุกมาโอบ จุ๊บแก้มของหญิงสาวสองข้าง

"สวัสดีค่ะ "  

"เธอสวยมากจริงๆ...มิน่าอังเดรถึงรักเธอมากแบบนี้ ..."  อย่าว่าแต่อังเดรที่ปากหวานเลย โซเฟียรู้แล้วว่า เค้าปากหวานเหมือนใคร

"ขอบคุณมากๆค่ะ "

"ขอบใจมากๆนะ...เธอกำลังจะมีหลานให้ชั้น ....นี่ชั้นเป็นปู่แล้ว ...ดีใจมากๆเลย "

อังเดรถอนหายใจเฮือก... โล่งอกที่พ่อดูจะเอ็นดูโซเฟียมากๆ



"กระผมขอประทานโทษคุณอังเดรนะครับ ที่พูดจาไม่ดี กระผมไม่รู้จริงๆ "  พ่อโซเฟียรีบเข้าไปจับไม้จับมืออังเดร

"ไม่เป็นไรครับคุณพ่อ ผมก็ต้องขอโทษที่ ...."

"โอ้ยยย พ่อไม่โกรธหรอก ท้องสิดี นี่รู้มั้ยพ่อดีใจสุดๆเลยที่โซเฟียมีแฟนเป็นคนดีๆหล่อๆแบบนี้  "

อังเดรมึนเลย พ่อของโซเฟียเปลี่ยนเร็วจนเค้ารับไม่ทัน เมื่อครู่ยังตาเขียวปั๊ด เหมือนอยากจะต่อยเค้าอยู่เลย  เป็นครั้งแรกที่อังเดรภูมิใจ ที่เป็นลูกท่านายพลอันโตนิโอ้ ปกติเค้าไม่เคยบอกใคร ..เพราะเค้าไม่ชอบ

"โซเฟีย ลูกเนี่ยตาแหลมจริงๆ มิเสียแรงที่แม่เลี้ยงมา ....ลูกสาวคนเดียว สมใจแม่จริงๆ  " 

นางปลื้มสุดๆ  โซเฟียก็ร้องให้ออกมาด้วยความดีใจ   "ดีนะที่ลูกไม่ท้องกับไอ้นักฟุตบอลนั่น...เงินมันจะกี่บาทกันเชียว นี่ท่านแอนโตนิโอ้ผู้ดีเก่า รวยสุดๆเลยลูก  " นางกระซิบที่หูลูกสาว แถมจูบแล้วก็หอมอีกไม่ยั้ง

"แม่ค่ะเบาๆเดี๋ยวพ่อังเดรก็ได้ยินหรอก "   

"จ้าแม่คุณทูนหัวคนดีของแม่ "




"อังเดรมันไม่ได้ติดยานะ ถึงมันจะเล่นดนตรี แต่ผมก็มั่นใจว่าลูกผมไม่ติดยา "  

"กระผมขอโทษครับท่านนายพล ไม่ทราบจริงๆว่าคุณอังเดรเป็นลูกชายของท่านนายพล ผมมันมีตาหามีแววไม่  "

"เออ ..เอาเถอะๆ เรื่องแต่งงาน ผมจะจัดการให้เอง ควีนส์แพทริเซียแห่งสเปนแล้วก็ราชวงศ์สเปนจะเสด็จในงานด้วย ผมแจ้งเอาไว้ก่อน "

"ควีนส์แห่งสเปนจะเสด็จเหรอค่ะ  !!"  แม่โซเฟียจะเป็นลมให้ได้

"ก็ท่านมีศักดิ์เป็นอาของอังเดรก็ต้องเสด็จอยู่แล้วล่ะ  "

"เป็นเกียรติจริงๆ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆ  "  พ่อโซเฟียพูดพลางโอบอังเดร ด้วยความปลื้ม อะไรจะโชคดีขนาดนี้ มีลูกเขยหล่อไม่พอ ผู้ดีเก่า รวยสุดๆ โซเฟียนับญาติกับราชวงศ์สเปนอีก อะไรจะเท่สุดบรรยายขนาดนี้ ....

อังเดรยิ้มให้โซเฟีย ....ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ได้  แต่เห็นพ่อกับแม่มีความสุข โซเฟียก็ดีใจที่สุดแล้ว ....
พ่อกับแม่โซเฟียรักอังเดรขึ้นมาทันที เอ็นดูสุดๆ

"พ่อ....โซเฟียมันตาแหลมจริงๆ ลูกเรา ....แม่คุณของแม่ "

"นั่นสิคุณผมกะแล้ว ว่าคุณอังเดรต้องไม่ธรรมดา "

"พ่อ...เรากลับโปรตุเกสไปเยั้ยไอ้พวกที่ดูถูกเรากัน นี่ถ้ารู้ว่าโซเฟียแต่งงานกับลูกท่านนายพล เงิบแน่" 

"ชัปปุยส์.....ดูนั่น....."

"ดาวเหนือของเรา "

"ของชั้นคนเดียวต่างหาก...ชัปปุยส์ไม่มีดาวเป็นของตัวเองซักหน่อย"

"เรามีดาวประจำตัวด้วยกันไม่ได้เหรอ..เราเป็นแฟนกันนะ "

คืนนี้พระจันทร์เต็มดวง....พระจันทร์สีน้ำเงิน...ดาวเต็มท้องฟ้า ...คืนแรกหลังสร้างบ้านเสร็จ..ที่ชัปปุยส์กับอันดามันได้อยู่ด้วยกัน สองคน ...มันมีความสุขจนแทบไม่อยากไปไหน ...อยากอยู่ที่นี่ตลอดไป

"งั้น...ชั้นเอาเดือนก็ได้  เธอมีดาว ชั้นมีเดือน ..โตกว่าดาวเหนือของเธอตั้งเยอะ ...อ่่า..ใช่แล้วๆพระจันทร์เป็นของชั้น "

 อันดามันรู้สึกแปลกๆ...กับคำว่าเดือนของชั้นที่ชัปปุยส์พูดออกมา ...หญิงสาวมองเค้าด้วยความกังวล

"ฮ่่าๆๆ อย่ามองแบบนั้นดิ กลัวนะ ....เป็นอะไรหน้าชั้นมีอะไรติดเหรอ "

"ไม่หรอก...... แต่นายต้องถูกลงโทษ !!"   อันดามันตาขึงเสียงดัง

"รีบๆลงโทษเลย...รออยู่ ...รอมาหลายวันแล้ว ใจจะขาด " เค้ารีบถอดเสื้อออก

"ทะลึ่ง!!!"

"น๊าๆๆๆๆๆ "

"ใส่เสื้อเดี๋ยวนี้...อากาศเย็นเดี๋ยวนายไม่สบายหรอก.."

"ไม่...ชั้นนั่งถอดเสื้อแบบนี้แหละยั่วเธอไง.....ถ้าเธอยังไม่ลงโทษชั้นอีก..ชั้นจะถอดกางเกงด้วย "

เค้ายังทำหน้ากรุ้มกริ่มยั่วยวน ... ชัปปุยส์นะชัปปุยส์อันดามันได้แต่ส่ายหัว

"น๊า....ได้โปรดลงโทษผม ..."   เค้าคว้าตัวเธอมากอด ....

".นอนดูดาวเฉยๆเป็นมั้ย...แล้วมือนายเนี่ยเป็นปลาหมึกเลย อยู่เฉยๆไม่ได้สงสัยชั้นต้องมัดมือนายเอาไว้ซะแล้ว..."

"ใจร้ายที่สุด...คนอะไร...."   เค้าพูดแล้วหอมแก้มหญิงสาว

"ไม่ต้องทำแบบนั้นซักวันได้มั้ย..."  อันดามันมองตาชัปปุยส์

"ไม่ได้..."  เค้าตอบเสียงเบา ริมฝีปากยังจูบที่ต้นคอของเธอเบาๆ  "ชั้นรักเธอนี่นา...ชั้นอยาก....ตลอดเลาเลยเข้าใจมั้ยค่ะ "



"ชัปปุยส์...."

"ครับ....อันดามันที่รัก .."

"ชั้นรักเธอ..."

"งั้นจูบชั้นเลย....นานๆด้วยนะ."

"ห้ามแอบดูนะ...นายมันชอบขี้โกง "

"สัญญา..จะหลับตาพร้อมกัน...."

ชัปปุยส์แค่รู้สึกว่า เวลาเห็นหญิงสาวกำลังจูบเค้าอยู่ มันมีความสุขมากๆ ...  "รักเธอจังเลยอันดามัน "

"ชัปปุยส์ "  อันดามันยังจูบชัปปุยส์อีกหลายครั้ง

"เราเข้าบ้านกันนะ "  เค้าอุ้มร่างบาง เดินมาที่บ้าน .... "นี่ไม่ต้องมองหน้าเลย....แอบมองตลอดเลยนะ "

"มองแฟนตัวเองผิดตรงไหน...." อันดามันมองหน้าชัปปุยส์  ยิ่งมองยิ่งรัก

"ชั้นรู้ตัวว่าชั้นน่ารักและก็หล่อที่สุดเลยใช่มั้ยล่ะ "

"เธอหล่อที่สุดในโลกเลย...."

"แบบนี้ต้องมีรางวัล "

หญิงสาวลืมตาขึ้นมายังรู้สึกว่าถูกเค้ากอดอยู่ .... นิ้วเรียวค่อยไล้จมูกของเค้า ...อีกฝ่ายลืมตาขึ้นเลยกระชับอ้อมกอดให้แน่นกว่าเก่า ...

"ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์  เช้าแล้ว  ชัปปุยส์   "  

"ครับที่รัก...."   เค้าเอาหน้าแนบกับหน้าของอันดามัน    "รักมั้ย "

"รัก....รักมากเลย  ...."  

"พรุ่งนี้เรากลับสเปนกันมั้ย..ชั้นใจไม่ค่อยดี  "

"ไม่มีอะไรหรอกน่า..ชอบคิดมากอยู่เรื่อยเลย ...อยู่ต่ออีกซักเดือน นะ  "  

"นายไม่ต้องกลับไปเล่นให้สโมสรรึไงล่ะ  "

"เค้าให้พักยาวสองเดือน....ชั้นลืมบอกเธอตั้งแต่ได้แชมป์เอเชีย "

"จริงๆเหรอ "  อันดามันดีใจจูบชัปปุยส์ไปเต็มแรง

"เบาๆเจ็บนะ "  เค้าเอามือจับปากตัวเอง     " พูดเล่น ฮ่าๆๆๆ  " 

"ก็ชั้นดีใจนี่นา เราอยู่สเปนด้วยกันนานๆนะ  "

"นานๆอะไรเธอจะเปิดเทอมแล้ว เดี๋ยวเธอไปเรียนชั้นก็แหง่วเลย เธอไปสก็อตแลนด์ด้วยนี่ "

"นายก็ตามไปสินะ ๆๆๆๆขอร้อง "  

"รู้นะคิดอะไรอยู่  "

"คิดอะไร......อย่ามาทะลึ่ง "   

เค้าจับตัวอันดามันดันขึ้นไปอยู่บนตัวเค้า   "ชอบให้เธออยู่บนตัวชั้นที่สุดเลย ..จริงๆนะ "  เค้าทำตาเซ็กซี่

"พอแล้ว...เมื่่อคืนชั้นยังอยู่ไม่พออีกเหรอ..."  

"ม่ายยย ม่ายพอ...."

"นายมันไม่เคยพอจริงๆ ....."

"อีกนะ...นะ ..."

มือเรียวค่อยลูบต่ำไปเรื่อยๆ...จนเค้าใจเต้น...กว่ามือของหญิงสาวจะไปถึงตรงนั้น เค้าใจแทบขาด

"อันดามัน "  "อันดามัน "

"เธอ....."

"อันดามัน ... อย่าหยุดนะขอร้อง ... "  มือเค้าลูบผมของหญิงสาว เบาๆ


เค้ารู้ตัวว่าจะไม่ไหว ...เลยดึงตัวหญิงสาวขึ้นมากอด ....  "เธอเก่งมาก..ชั้นรักเธอ....รักเธอที่สุดเลย "

เค้าจูบไล้ไปตามร่างที่เปล่าเปลื่อยของอีกฝ่ายด้วยความรัก ....   "ชัปปุยส์   ชัปปุยส์ "  อันดามันเรียกชื่อเค้าตลอดเวลา  ....

"ที่รัก....."  

"ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์   "  

"ที่รัก...."

กว่าจะหลุดลอยขึ้นสวรรค์ก็เล่นเอาชายหนุ่มเหนื่อยหอบ ... "ชั้นจะตายมั้ยเนี่ย  ฮือออออออ "  เค้าหมดแรงนอนแผ่ลงข้างๆอันดามัน

"พาไปอาบน้ำหน่อยไม่ไหวแล้ว....ไม่มีแรง "

"ทุกทีเลย....."

"น๊า......อาบด้วยกัน ......"

อันดามันดึงแขนชัปปุยส์ .....   "สงสารชัปปุยส์น้อยมั้ย....ดูมันสิ....ทำงานหนักทั้งคืน..." เค้าทะลึ่งอีก

"งั้น....ไม่ต้องใช้งานมันอีกเลยดีมั้ย ตัดทิ้งไปเลย "  อันดามันทำตาดุ

"พูดเล่น .....แค่นี้ทำจริงจัง.....ป่ะอาบน้ำ ....ชัปปุยส์น้อยอยากทำงานอีก  "

"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยนะ พอแล้ว ......"  

"ม่ายยยยนะ......ยังไม่พอฮ่าๆๆๆๆๆ"

"ชัปปุยส์น่ะ ....."

"โอเคๆๆๆ ไม่ล่ะพูดเล่น "   เค้าพูดพลางคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันตัวอย่างรวดดเร็ว ....

"จริงๆนะ "

"สัญญา......"

"ไอจีพี่เจไงไปฟอลยัง " อันดามันมองหน้ายี่หวายิ้มๆ

"ทำไมต้องตามด้วย "

"อ่ะนั่นแน่ปากแข็งนะ "

"นี่ชั้นมาลาเธอนะทำไมต้องพูดถึงคนอื่นด้วย " ยี่หวาหน้าแดง

"จริงอ่ะ ... พี่เจเค้าชอบเธอจริงๆนะ น่าสงสารออก ...นี่เธอจะไม่ให้โอกาศเค้าเลยเหรอ "

"ชอบ.....ชอบแล้ว...ทำไม.....รีบกลับ....จะรอชั้นหน่อยก็ไม่ได้ ..."

"อ้าว แล้วเธอบอกพี่เจเหรอว่าเธอจะมาหาเค้า "

"ถึงไม่บอกก็น่าจะรอ...." อีกฝ่ายเสียงสั่น

"โธ่ยี่หวาเพื่อนรัก "

อันดามันดึงยี่หวามากอด ....  "ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวชั้นจะเอาเบอร์พี่เจกับชัปปุยส์ให้เอามั้ย " 

"เค้าจะหาว่าชั้นจีบเค้ารึเปล่า  "




"ไมอ่ะนางเอกเกาหลียังจีบพระเอกก่อนตลอดเลยไม่เห็นเป็นไร "

"ชั้นกลัวว่า....เค้าจะ ....."

ชัปปุยส์แอบๆได้ยิน สองเจ้าหญิงคุยกันพอดี เค้าเลย เอ่ยขึ้น  " เจ้าหญิงครับ  "  

ยี่หวาตกใจมากๆ ทั้งตกใจทั้งเขิน  " พี่ชัปปุยส์!!! "  

"เจชอบฝ่าบาทมากๆนะครับ " ชัปปุยส์ยิ้มหวาน นี่ถ้าที่นี่มีคลื่นโทรศัพท์ ชัปปุยส์จะต่อสายหาเจตอนนี้เลย


"เดี๋ยวผมเมมเบอร์ให้มั้ยครับ "

"คือ...." ยี่หวาเขิน แต่อันดามันแย่งโทรศัพท์ของยี่หวาส่งให้ชัปปุยส์

"เรียบร้อยแล้วครับ  "

"ที่รักทำดีมากๆเลยค่ะ น่ารักที่สุด " อันดามัน ยิ้มหวานให้ชัปปุยส์

"ไฮไฟท์!!" เค้าตีมือกับอันดามัน ยี่หวายิ่งเขินไม่หยุด    นึกถึงหน้าของเค้ายิ่ง เขิน ... ไม่คิดว่าจะชอบเค้าได้มากขนาดนี้




สโมสร บีอีซีเทโรศาสน


"โอ้ยยยย ทำหน้าเหมือนหมาเหงาเลย "    บาสเดินมาเตะก้นเจ

"เดี๊ยะๆๆเดี๋ยวมึงโดนอ่ะ "  เจหน้ามุ่ยใส่

"คนเค้ามีความร๊ากกกกกกกกกกก อย่าไปกวนเค้าเลย "  กอล์ฟแซว

"ฮืออออออออออออออออออออ " เจร้องให้ออกมา

"เอ้า....เฮ้ยยย นี่กูพูดแค่นี้มึงจะร้องทำไมไอ้เจ เดี๋ยวกูจัดหนักหรอกมึง  " กอล์ฟด่า

"พี่กอล์ฟงืออออออออออออออ เค้าคิดถึงชัปปุยส์ "  เจหน้าเบ้

"ไอ้ตูดมึงคิดถึง เจ้าหญิงยี่หวาก็บอกมาเถอะ โทรศัพท์มี มึงก็หาไอจีเค้าดิ ไอ้โง่ "  บาสพูดแล้วตบหัวเจไปทีนึง

"เอออออออออออออ  จริงๆด้วย "  ชายหนุ่มตาเป็นประกาย

เจค้นไอจีเจ้าหญิงยี่หวา  จนเจอ รูป เกือบ สามพันรูป เจเม้นท์และไลค์ครบ ทุกรูป  ...

  แฟนคลับที่ตามเจ ถึงกับอึ้ง เกิดอะไรขึ้น



  เป็นข่าวทันที    .....



"พี่เจไลค์รูปเจ้าหญิงยี่หวามินตรา "

"เค้ารู้จักกันตอนไหน"

"นักฟุตบอลไทยต้องมีแฟนเป็นเจ้าหญิงอย่างเดียว"

"เจ้าหญิงยี่หวามินตราเพื่อนสนิทเจ้าหญิงอันดามัน " 

  

"ไอ้เจมึงดูเลย มึงตายแน่งานนนี้ "

"โอ้วเล่นแค็ปที่ผมไลค์มาเลยเหรอ "

"ก็มึงเล่นไลค์ไปสามพันกว่ารูป มึงไม่ชอบก็ไม่รู้จะว่ายัง เตรียมตัวตอบคำถามนักข่าวได้เลย ราชบุตรเขย เมสซี่เจ !!" 

"ผมไม่สนหรอกพี่่กอล์ฟถามมาก็ตอบไป..."

"เออ โชคดีไอ้น้องอยากเป็นราชบุตรเขยต้องอดทน นี่ มีอะไรไปปรึกษาไอ้ปุยส์เลย " 

"คร๊าบบบบบบบบบบบบพี่กอล์ฟ" 




"โซเฟียช่วยด้วย ช่วยชั้นด้วย " เสียงร้องให้ของ ฮยอนอาที่โทรหาทำเอาโซเฟียตกใจ

"ใจเย็นๆฮยอนอา ....."

"เย็นไม่ได้แล้ว จู่ๆพ่อจะให้ชั้นแต่งงาน "

"ห๊า!!!!.....แต่งงาน "

"ฮืออออ เค้าบอกว่าชั้นจะได้เป็นผู้ใหญ่เต็มตัว "

"แล้วแต่งกับใคร "

"พ่อบอกว่าเค้าเป็นลูกเพื่อนพ่อ ....ฮืออออ ชั้นไม่เอานะ โซเฟีย พวกคนรวยหน้าปลวก ลูกเพื่อนๆพ่อชั้นไม่มีใครหล่อเลย ...บ้าที่สุดจู่ๆจะมาคลุมถุงชน "  


"ไม่แน่เธออาจจะชอบเค้าก็ได้นะ ลองเชื่อพ่อเธอดู  "


"ไม่เด็ดขาด ชั้นว่าจะหนีไปไกลๆเอาให้พ่อหาไม่เจอไปเลย ...เรื่องอะไรก็ได้แต่เรื่องนี้ชั้นขอขัดใจพ่อ "

"ฮยอนอา เธอลองคุยกับพ่อเธอดีๆ ชั้นว่าท่านต้องมีเหตุผล "

"โซเฟียเธอรู้จักพ่อชั้นน้อยไปแล้ว "

"เอาน่าคงไม่ให้แต่งวันนี้พรุ่งนี้หรอก ไว้เธอมางานแต่งชั้นนะ เธอกับอันดามันต้องเพื่อนเจ้าสาว "

"ชั้นต้องไปแน่นอนโซเฟีย ...อยากเห็นหน้าคนบางคน "

"พี่ริคาโด้ คงคิดถึงเธอมากพอๆกับที่เธอคิดถึงเค้า ...."

ยังไม่ทันที่โซเฟียจะพูดจบ ฮยอนอาก็สวนขึ้น "พอเลย...คนใจดำ...ชั้นโคดเจ็บใจ เค้าอาจจะมีใครไปแล้วก็ได้ "

"พี่ริคาโด้เค้ารักเธอเค้าไม่มีใครหรอกชั้นรับรองได้ "

"สาวๆในวังมีแต่สวยๆผู้หญิงสเปน "

โซเฟียสงสารฮยอนอามากๆต้องบอกเรื่องนี้กับพี่ริคาโด้อย่างด่วน ก่อนที่ฮยอนอาจะตกไปเป็นของคนอื่น  อีกอย่าง โซเฟียไม่อยากมีพี่สะใภ้เป็นคนอื่น นอกจากฮยอนอา... โซเฟียยิ่งเข้ากับคนยาก ..ฮยอนอาเป็นคนดี แถมยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดอีกด้วย ...
.
.

 

"ยินดีต้อนรับสู่การฝึกงานที่สโมสรสุพรรณบุรีนะจ้ะ "

"ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณที่รับหนูฝึกงาน "

"พี่ งง นะ ที่เธอยื่นจดหมายขอฝึกงานทีนี่ ..เธอเรียนเอกผลิตภาพยนต์ไม่ใช่เหรอ ..แล้วนี่จะเขียนสารนิพนธ์เรื่องอะไร เขียนแบบไหนกัน พี่ยัง งง แทนเธอเลย ..แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อเธออยากจะฝึกงานที่นี่ ก็หาประสบการณ์ให้เต็มที่แล้วกันจ้ะ "  

"ขอบคุณมากๆค่ะพี่ "

"งานแรก ... ไปทำความสะอาดบ้านพักนักกีฬาเลยจ้ะ มีทั้งหมด 20 กว่าหลัง ไม่ต้องกลัวนะจ้ะ มีแม่บ้านคอยช่วย "

"ได้ค่ะ  "

"สู้ๆนะจ้ะ "

หัวหน้าฝ่ายประชาสัมพันธ์คิดในใจ บอบบางคุณหนูแบบนี้ เจองานคนใช้เข้าฝึกได้ชั่วโมงเดียวเผ่น แน่นอน  เด็กสมัยนี้ไม่มีใครมีความอดทน  มาฝึกงานประชาสัมพันธ์ จะนั่งแต่เคาเตอร์อย่าง เดียว  งาน เอาท์ดอร์ งาน เซอรืวิสตืนกกีฬาช่วยกัน แทบจะไม่เคยเลย อยากอยู่แต่ในแอร์เย็นๆ

เดือนดารา ตื่นเต้นสุดๆ เมื่อกำลังเดินอยู่รอบๆสนามกีฬาของสโมสรสุพรรณบุรี  ....ตรงนี้สินะพี่ชัปปุยส์เคยซ้อม เคยแข่ง ...  หญิงสาวยิ้มออกมา ด้วยความสุข  ...

"อิหนูเจอแกล้งรับน้องแบบนี้กันทุกคนเลยเด็กฝึกงาน แต่ป้าจะช่วย ไม่ต้องห่วง ไปทำแค่สองหลังนั่นก็พอแล้ว ที่เหลือป้าทำเอง "  ป้าแม่บ้านของ สโมสรเอาอุปกรณ์ทำความสะอาด มาให้ เดือนดารา  

"ไม่เป็นไรค่ะป้าเราแบ่งกัน แค่นี้หนูสบายมากๆค่ะ "

เดือนดาราเดินตามป้าแม่บ้านมาที่บ้านนักกีฬา ... บ้านพี่ชัปปุยส์หลังไหนนะ .....

"หนูทำหลังนี้เลยนะเดี๋ยวป้าไปทำอีกหลัง ... "  

"ค่ะป้า "   

ฝนก็กำลังจะตกอีก ... จะสี่โมงเย็นแล้ว รึว่าจะไว้ทำพรุ่งนี้ดีนังหนู"  ป้าแม่บ้านมองดูท้องฟ้าที่มืดดำในตอนนี้  ลมแรงพัดมาจน เดือนดาราแทบจะปลิว   

"ไม่เป็นไรค่ะหนูทำได้  "  

"ตามใจ...งั้นป้าไปนะจ้ะ "  

ร่างเล็กรีบเดินเข้าไปในบ้านนักฟุตบอล หลังแรกที่ต้องทำ ....  

แค่เปิดประตูบ้านเข้าไปก็แทบจะเป็นลม เดือนดาราใจเต้นตึกๆ แค่เห็นข้าวของ....แค่เห็นรองเท้า  

"พี่ชัปปุยส์  บ้านพี่จริงๆด้วย "  เดือนดาราทรุดตัวลงนั่งกับพื้นร้องให้อย่างหนัก .... ในที่สุดก็ได้มาอยู่ในบ้านที่เค้าเคยอยู่ ....  

นั่นห้องนอน .... นั่น .....  รูปเค้ากับโซเฟียยังวางไว้บนหลังทีวี ....  นี่เค้ายังเก็บรูปของโซเฟียเอาไว้อีก  

แล้ว...เจ้าหญิงอันดามันล่ะ ....รึว่าเค้าคบสองคนพร้อมๆกัน  ...

ฝนตกลงมาอย่างหนัก ....  เดือนดาราไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ...หญิงสาว รีบกวาดถูจัดของ ..เก็บเสื้อผ้าของเค้า อย่างมีความสุข น้ำตาก็ไหลไม่หยุด ...

"รองเท้าของพี่....."  เดือนดาราหยิบสตั๊ดคู่ที่ชัปปุยส์ใส่ลงสนามบ่อยๆขึ้นมากอด... 

"เสื้อของพี่  "

"นังนู๋ทำอะไรน่ะ !!" 

"เปล่าค่ะ "  

"นี่..ถนนข้างหน้าสโมสรมันขาด..ฝนตกหนักมาก ...เอ็งจะกลับบ้านยังไงเนี่ย...นี่มันจะหกโมงแล้วนะ "

"รึค่ะป้า....ทำไงดีค่ะ "  

"บ้านป้าอยู่หลังสโมสรนี่เอง...แต่ห้องมันไม่พอนอนหรอกนะถ้าจะให้เธอไปนอนด้วย ..."

"หนูจะกลับ้านค่ะ  "

"กลับไม่ได้ฝนตกหนักขนาดนี้ กลับยังไง ....นอนนี่แหละ แล้วก็รีบกลับบ้านแต่เช้าเลยนะ ...ป้าไปล่ะ  อ้อ นี่ข้าวผัดป้าเอาฝาก เอาไว้กินตอนเย็น "

"ป้าเดี๋ยวก่อนค่ะ  "  ป้าแกไม่ฟังเสียงของ เดือนดาราเลยรีบเดินออกจากบ้านไปซะงั้น  ฝนก็ตกไม่ลืมหูลืมตา ป่านนี้พ่อจะเป็นยังไงบ้าง จะกินข้าวรึยัง  คงเมาอยู่หน้าบ้านตามเคย ....

"พี่ชัปปุยส์รีบกลับมาเร็วๆนะคะเดือนรอพี่อยู่....อยู่ที่นี่....ที่บ้านของเรา "  มือน้อยหยิบรูปชัปปุยส์กับโซเฟียหย่อนลงถังขยะ.....

"เกิดมาไม่เคยเกลียดใครเท่านี้มาก่อนเลย...."   หญิงสาว ตาขวาง..มือก็กำแน่น ....

"สมน้ำหน้า...พี่ชัปปุยส์ทิ้งแก....."

"พี่ชัปปุยส์.....พี่มองเดือนสิคะ...เดือนดาราของพี่....เดือนดารารักพี่ "

น้ำตาของหญิงสาวร่วงใส่รูปถ่ายของเค้า .... เมื่อไหร่เค้าจะกลับมาที่นี่ซักที ..เมื่อไหร่  เดือนดาราใจจะขาดอยู่แล้ว....

Charyl Chappuis Fan Fiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 33

ทีมช้างศึกต้องเดินทางกลับ ทุกคนดีใจที่จะได้กลับบ้าน แต่เจ ชนาธิปกลับอยากอยู่ต่อ ...แค่สองครั้งที่เจอกัน เค้าประทับใจ จนจะเรียกว่า มันคือความรัก รักแรกพบ เมื่อคืนหลังการแสดงจบเค้ายังได้นั่งคุยกับเธอตั้งนานก่อนที่ ทีมนักฟุตบอลนาราจะกลับ ไม่รู้เมื่อไหร่เค้า่จะได้เจอเธออีก ...เจ้าหญิงยี่หวามินตรา ..

"ชัปปุยส์ ไอ้พี่ชัปปุยส์ ไอ้ปุยส์ "  เจกอดชัปปุยส์ร้องให้

"เฮ้ยยยยยย จะเรียกอะไรก็เอาซักอย่างเหอะเจ เอาที่สบายใจอ่ะ " "

"ฮือออออออออออรู้แล้ว " เค้ายังหน้าเบ้น้ำตาร่วงไม่หยุด ยิ่งเห็นเจ้าหญิงอันดามัน ยิ่งคิดถึงเจ้าหญิงยี่หวามินตรา


"เจอกันเมื่อชาติต้องการไอ้น้อง "   ชัปปุยส์ตบไหล่

"กอล์ฟดูแลตัวเองเพื่อน " ชัปปุยส์กอดกอล์ฟ

"เออ อย่าหักโหม ฮ่าๆๆ"

"มีแซวๆเดี๋ยวโดน"

"โชคดีครับโคช ขอบคุณมากๆที่มาหาผม โอกาสหน้า ตอนแคมป์เสร็จ เราจะได้ซ้อมที่นี่ทุกวัน " 

"อยากให้มันเสร็จเร็วๆ เห็นใจไอ้เจมัน ฮ่าๆๆ"    โคช มองหน้าเจยิ้มๆ อย่างรู้ใจ

"ทุกคนกอดร่ำลากันอย่างสุดซึ้ง   แต่อีกหนึ่งหนุ่มไม่รู้หายไปไหน

"ไอ้นิวล่ะมันไปไหน ?" โคชถาม

"เออนั่นสิ ไอ้ตังค์มึงอยู่กับมันภาษาอะไรปล่อยมันหายอีกแระ" อุ้มดุตังค์

"โหยยพี่ผมไม่ได้ตัวติดกันกับมันนะ "

นิววิ่งมาแต่ไกล เค้าสะพายส้ม มะพร้าวมาอีกเพียบ เรียกว่าหลังแอ่น ในมือยังมีพวกห่อข้าว ที่ชาวเลย์ทำให้อีก


"โคชชชชช รอด้วยคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ รอผมด้วยยยยยยยยยยยยยย" 

นิวตะโกนเสียงดัง

"ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยย กูคิดว่าแม่งไปตายไหน ที่แท้แม่งหาของแแดกนี่เอง "  

ตังพูดแล้วเตะก้นนิวป๊าป

"ไอ้ตังค์!!! ถ้ากูหิวกลางทาง มึงจะหาของให้กูกินมั้ย ไอ้เพื่อนเห็นแก่ตัว แม่งคอยแต่จะด่า "   นิวค้อนควับ


"เออๆๆไปขึ้นเรือ น้าแจ็คเค้ารอ มัวเอ้อระเหยเดี๋ยวปล่อย อยู่เกาะกับชัปปุยส์เลยนี่ "  มุ้ยด่า

"ว่าแต่มีอะไรมั่งนิว "  ก้อง ชำเลืองดู

"กะเอามาเผื่อทุกคนนั่นแหละ ส้ม กล้วย มะพร้าว ข้าว ปลา "

"เออมึงนี่ดีนะ ขอบใจๆๆๆ" กิตตบไหล่

"ไอ้ตังค์มึงช่วยกูถือเลย  !!"

"เออไอ้สัด บ่นเยอะนะมึงอ่ะ  "

"ไอ้เหี้ยยยมึงจะให้กูใช้โคชรึไงล่ะถ้าไม่ใช้เพื่อนอย่างมึง เดี๊ยะๆๆๆ "  

นิวทำท่าจะเตะตังค์ อีกฝ่ายเลยรีบช่วยเอา ทลายมะพร้าว ออกจากหลัง

"รึมีงจะให้กูใช้ไอ้ต้น กูไม่กล้าหรอก น้องมันสวย กูกลัวมันบอกน้องมันว่ากูใช้มัน "  นิวหน้าแดงเมื่อพูดถึงน้องสาวต้น

"ผั๊วะ !!"   บอลตบหัวนิวเต็มแรง  "ไอ้สัดน้องเพื่อนก็เว้นบ้างนะมึง แฟนมึงมีแล้ว เดี๋ยวกูฟ้องมึงจะหนาว "  

"ครับบบบบบบบบบบบบบบบ  ผมเข้าใจแล้วเพ่ "

" แม่งแบกมายังไงของมัน นี่กูถือสองมือยังจะไม่รอด "  ตังบ่นแต่ยังช่วยนิว

"เรื่องของกิน มันไม่เคยหนักหรอกมึงก็รู้ไอ้ตังค์"  ตั้ม ยื่นมือไปช่วย ตังค์

นิวส่งของให้คนอื่นถือได้ก็ เดินมากอดชัปปุยส์    "แฝดพี่อย่าหักโหมนะดูแลสุขภาพบ้าง มีแฟนเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย"  

"ทะลึ่งๆ" ชัปปุยส์ตบหัวนิวเบาๆ  "เออขอบใจมากน้องรัก อย่าแดกมากเดี๋ยวขี้แตกบนเรือจะเดือดร้อนฮ่าๆๆๆ"

"แฝดพี่อ่ะ....ชอบว่าเค้า "  นิวค้อนแก้มป่อง

"โชคดีนะคะขอบคุณมาดๆค่ะที่ทุกคนมาเยี่ยมทำให้สนุกมากๆค่ะ " อันดามันยกมือไหว้ทุกๆคน

"ขอบพระทัยฝ่าบาทมากๆพะย่ะค่ะพวกเราสนุกมากๆขอบคุณที่ต้อนรับเป็นอย่างดี " โคชกับหนุ่มๆโค้งศรีษะ





"ดูแลตัวเองอย่าหื่นมาก"  มิก้าตบหัวชัปปุยส์เบาๆ

"ครับพี่ชายผมคงทำตามที่บอกไม่ได้  "

"กูรู้แล้วพูดไปงั้นแหละ "

"ขอบคุณมากๆพี่ชาย มาเยี่ยมอีกนะ พาพี่สะใภ้มาด้วยเค้าคิดถึง " 

มิก้า ภูมิใจแล้วก็ดีใจกับชัปปุยส์อยู่ลึกๆ ที่เค้าประสบความสำเร็จทุกอย่าง ทั้งเรื่องานแล้วก็เรื่องความรัก

ริคาโด้เองก็ต้องกลับพร้อมกับหนุ่มๆช้างศึก ตอนนี้ริคาโด้ช่วยสอนภาษาสเปนให้ทุกๆคน โดยเฉพาะมุ้ยกับอุ้ม มุ้ยยังเสียใจไม่หาย ถ้าเจอริคาโด้ก่อนหน้านี้ การค้าแข้งที่สเปนของเค้า คงเป็นเรื่องสบายๆ ตอนนั้นเค้าภาษาไม่ได้เลย มันลำบากจริงๆ

"เจอกันที่สเปน ชัปปุยส์ พี่ฝากองค์หญิงด้วย"  ริคาโด้กอดชัปปุยส์แน่น

"ไม่ต้องห่วง พี่รีบไปตามฮยอนอาเถอะ ผมว่าป่านนี้ รอพี่เงกแล้ว "

ริคาโด้ทำหน้าเหมือนไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ความจริงเค้าร้อนใจสุดๆต่างหาก แต่ต้องรักษาฟอร์ม  เค้าโค้งศรีษะให้เจ้าหญิงอันดามัน ก่อนจะ เดินตามพวกหนุ่มๆไปขึ้นเรือ

ชัปปุยส์กับอันดามันยืน โบกมือให้กับ พวกเค้าจนเรือลับสายตา

"สงสารพี่เจ..คงคิดถึงยี่หวาแน่เลย "  

"งั้นเธอติดต่อเพื่อนเธอให้มันด่วนเลย ไม่ทำเจอจัดหนัก " เค้าหันมาทำตาขึงใส่อันดามัน

"รู้แล้วน่า ....แต่พ่อยี่หวาไม่ได้ใจดีแบบพ่อชั้นนะ พี่เจตายแน่ๆชั้นรับรองได้ "  อันดามันหน้าเศร้า

"ไม่รู้แหละ..ยังไงก็ต้องได้ ชั้นอยากให้เจมันสมหวังกับรักแรกของมัน "

"จ้า....เอาเชียวได้ค่าจ้างมาเท่าไหร่เนี่ย แบ่งบ้างนะ "  อันดามัน แบมือ

"ทำเพื่อเพื่อน ทำฟรีคร๊าบบบบบบบบบบบบบบ  "




"ใจหายเนอะ อยากอยู่ด้วยกันทุกวันสนุกดีอ่ะ ตอนนี้เหลือแค่เราสองคน ฮ่าๆ" ชัปปุยส์หัวเราะเบาๆ

"พวกเราอยู่ที่นี่ซักอาทิตย์ก็พอเนอะ ชั้นสังหรณ์ใจนึกเป็นห่วงพี่โซเฟีย "  

"ม่ายยยยยยยเอาอยู่เดือนนึง  " ชัปปุยส์ดึงหญิงสาวไปกอด

"ชั้นก็อยากจะอยู่นะแต่ชั้นก็ต้องกลับไปติดต่อเรื่องเรียนด้วย "

"พูดเล่นน่า ทำซีเรียส " เค้าหอมที่ผม  "ชั้นกลัวชั้นตายถ้าต่อไปเราต้องจากกัน..ไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้ "

"ไม่ต้องมาทำเสียงเศร้าเลย..ยิ่งนายพูดแบบนี้...ชั้นยิ่งรักนายชัปปุยส์ "

"บนต้นมะพร้าวมั้ย ?  เค้าทำหน้าทะลึ่ง

"ชั้นเป็นคนนะไม่ใช่ลิงจะได้ปีนต้นมะพร้าวขึ้นไปได้ " อันดามันเขิน

"หมายความว่าถ้าขึ้นไปได้..ก็โอเคใช่มั้ย " เค้าหลีตาหวานใส่

"ชัปปุยส์ นายเปลี่ยนเรื่องเถอะ....ไม่เอาแล้ว ไปกินข้าวกันดีกว่า "  

"ทำเป็นไม่เอาแล้วๆ  "




"จูบชั้นหน่อยสิ นะ "   เค้าพูดแต่กลับไม่รอ ปากมาถึงริมฝีปากของอันดามันแล้ว หญิงสาวตัวร้อนวูบ

"ชัปปุยส์"   อันดามันจ้องเข้าไปในดวงตาของเค้า

"รักชั้นมากมั้ย"  เค้าดึงตัวไปกอดอีก

"รักรักมากที่สุด รักๆๆๆๆๆๆ"  

"งั้น...ไปตรงนั้นกันมั้ย " เค้าหมายถึงใต้ต้นไม้ที่กำลังออกดอกสีเหลืองบานสะพรั่ง

"นายเนี่ยยยยยยยยยยยยย ทุกทีเลย  นะ "

"ไมอ่ะ ไม่ชอบเหรอ ...นะ ช่วยทำแบบวันนั้น "  เค้ายังอ้อนต่อ

"วันไหน..."

"ก็วันที่เธอรุนแรงกับชั้นไง "  เค้ากระซิบแล้วเป่าลมเข้าหูของอีกฝ่าย ขนของเธอลุก

"บ้า....พอเหอะ " อันดามันก็หน้าแดง

"ทำเป็นจำไม่ได้วันไหน ....แต่ก็น่าจะจำไม่ได้นะ เรารุนแรงกันบ่อย "  

ชายหนุ่มหันซ้ายหันขวา พอแน่ใจว่าไม่มีใคร มือเค้าก็เอื้อมไปจับหน้าอกของอีกฝ่าย

"พลึ๊กกกกกกกกก"  อันดามันทุบหลังชัปปุยส์จนเค้าเจ็บ

"โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยย  อุยยยยยยยยยยยยยยยย ต่อมหื่นหดเลย เจ็บนะ "

"นายมันทะลึ่งไม่ดูสถานที่จริงสมควรโดน "  

"ก็ทะลึ่งกับแฟนตัวเองผิดตรงไหน ......" 

"ชั้นไม่รู้นะว่านายมัน ...มัน .... ทะลึ่งที่สุด ....!!"  อันดามันชี้หน้าเค้า เท้าก็กระทืบทรายด้วยความเหลืออด

"สายเกินไปแล้วล่ะเจ้าหญิง ฮ่าๆๆๆ" เค้าหัวเราะหน้าหื่น อันดามันเลยรีบวิ่งหนี


"จาไปไหนนนนนนนนนนนนน เจ้าหญิงอันดามัน มาให้กอดซะดีๆ ฮ่าๆๆ  เจอจัดหนักแน่ " ชัปุยส์เอานิ้วสีจมูกอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วรีบวิ่งตาม อันดามันไป.....เค้ามองเห็นหญิงสาววิ่งผ่านทุ่งดอกไม้ แล้วมีความสุขที่สุด เธอเหมือนนางฟ้า ... เธอเป็นเจ้าหญิงที่มีตัวตนจริงๆอยู่บนโลก....


"อันดามันชั้นรักเธอ "  ชัปปุยส์ตะโกนบอก ... เค้ายิ้มออกมา เมื่อเห็นเธอหยุดแล้วหันมาโบกมือให้ ...


"ชั้นรักเธอได้ยินมั้ย "   เค้ายังตะโกนอีก



..........................................................................................
ริคาโด้กลับมาเจออังเดรกับโซเฟียที่สเปน ..ทั้งๆที่เค้าคิดว่า สองคน น่าจะอยู่ที่สวิสเซอร์แลนด์แล้ว
อังเดรเล่าเรื่องพ่อกับแม่ของ โซเฟียให้ฟัง ริคาโด้สงสารทั้งสองคนมากๆ คิดว่าเรื่องมันน่าจะจบลงด้วยดีแล้ว ดันมามีอุปสรรคจนได้ ...

"โซเฟียกับอังเดรต้องไปเฝ้าควีนส์กับพี่ ทรงมีรับสั่งถึงเราสองคน แต่ถึงไม่มีรับสั่งก็ควรจะไปเฝ้า เพราะฝ่าบาทคงทรงอยากจะถามเรื่ององค์หญิงกับชัปปุยส์ "  

ริคาโด้ เปรยขึ้น ขณะที่นั่งทานอาหารเช้า

"ครับพี่ ...."  อังเดรเหมือนคนไม่มีสติสตังค์ เค้านอนไม่ค่อยหลับ คิดมากเรื่อง พ่อกับแม่ของโซเฟีย

"แล้วก็อะไรควรจะพูดก็พูด อะไรไม่ควรทูลก็ไม่ต้องทูล เข้าใจนะ" 

"ค่ะพี่ริคาโด้ "

ปกติถ้าอังเดรมาที่บ้าน เค้าจะเล่นกีตาร์ทั้งวัน นั่งดื่ม บางทีก็วิ่งไล่หยอกป้าแม่บ้าน แต่ครั้งนี้ เค้าซึมสุดๆ
โซเฟียก็เสียใจไม่คิดว่าแม่กับพ่อจะไม่ฟังเหตุผลขนาดนี้  ตัวเองก็ท้องแล้ว โซเฟียก็พูดไปแบบนั้นเรื่องที่ว่า จะเลี้ยงลูกเอง เอาเข้าจริงๆ ลูกของโซเฟียไม่ได้ผิดอะไร ทำไม เค้าต้องเกิดมาไม่มีพ่อ ...แล้วอังเดรก็เป็นพ่อที่ดีได้แน่นอน..


"ขอบใจมากๆนะริคาโด้เป็นไง ไปประเทศไทย ได้แฟนมั้ย "  ควีนส์ถามยิ้มๆ


"เอ่อ ....ไม่พ่ะย่ะคะฝ่าบาท "  ริคาโด้ติดอ่างนึกถึงฮยอนอาขึ้นมา

"แล้วอันดามันเป็นไงบ้างเงียบเลย " ทะเลถามอย่างเป็นห่วง

"องค์หญิงทรงพระเกษมสำราญดีพ่ะย่ะค่ะ "  

"แล้ว คุณพ่อคุณแม่ของชัปปุยส์ พวกท่านจะมาสเปนมั้ย ถ้าไม่มาเราจะไปขอโทษด้วยตัวเอง "

"มาพะย่ะค่ะ จะมาพร้อมกับ องค์หญิงแล้วก็พระสหายด้วย "

"เฮ้อ...ค่อยยังชั่วหน่อย ...เราใจไม่ดีเลย กลัวเค้าจะโกรธจะว่าเอา ท่านพ่อก็ทำรุนแรงเกินไป "

"พ่อคุณก็แบบนี้แหละ ไม่เห็นตอนผมเหรอ เกือบตายเหมือนกัน "  ทะเลพูดขึ้น

คึวนส์เห็นโซเฟียกับอังเดรหน้าเศร้าๆ    "ดีใจด้วยนะทั้งสองคน ริคาโด้บอกเราว่าพวกเจ้าจะแต่งงานกัน เป็นข่าวดีมากๆเลย "  

"ขอบพระทัยฝ่าบาท "  โซเฟียถอนสายบัว...น้ำตาของหญิงสาวร่วงเผาะ....  ควีนส์ตกใจมาก


"โซเฟีย.....เจ้าเป็นอะไร  ไม่สบายรึเปล่า "  ควีนยส์เข้ามาประคองด้วยความเป็นห่วง  โซเฟียพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ส่ายหน้าเอามือปิดปาก หลุดโฮออกมาอย่างสุดกลั้น


"ไม่เป็นไรนะ .....มีอะไรบอกเราได้นะ เราก็เหมือนกับแม่เจ้าคนนึง "  

"ฮืออออออออออออออออออออออ ฝ่าบาท ....ฮือออออออ "   หญิงสาวไม่พูดอะไรเอาแต่สะอึกสะอึ้น

อังเดรเลยน้ำตาร่วงตาม    "แม่.....แม่ของหม่อมชั้น ...แม่กับพ่อ ....  " จะพูดต่อก็พูดไม่ออกมันแน่นในอกสุดๆ


"คือ...ฝ่า่บาท พ่อกับแม่ของโซเฟีย ไม่เห็นด้วยเรื่องการคบหากันของทั้งสองคนพ่ะย่ะค่ะ "  ริคาโด้ทูล

"แม่....เค้ากลัวอังเดรจะดูแลหนูไม่ได้ "   โซเฟียปาดน้ำตา


"ตายจริง.....!!." ควีนสบสายพระเนตรกับพระสวามี  ที่มองโซเฟียด้วยความสงสาร   "นี่..สมบัติที่บ้านของอังเดร ตระกูลบาดีน ที่โปรตุเกส เนี่ยมีมากมาย ไม่ได้บอกเค้าเหรอ อังเดรก็เป็นตั้งลูกชายของท่านนายพล อันโตนิโอ้  ทำไมจะเลี้ยงดูไม่ได้"  

โซเฟียมองหน้าอังเดร ... ก็อังเดรไม่เคยเล่าให้ฟัง เค้าไม่เคยเล่าเรื่องที่บ้านว่าเค้าทำอะไร แค่เล่าเรื่องปู่ของเค้า  โซเฟียเองก็ไม่ได้เกิดที่โปรตุเกส พ่อกับแม่เธออพยพมาอยู่ที่ สวิสเซอร์แลนด์ตั้งแต่เธอยังไม่เกิด





"กระหม่อม ..." อังเดรพูดไม่ออก อย่างที่รู้ อังเดรไม่ชอบเป็นทหาร ทุกคนในตระกูลเป็นทหารกันหมด ขนาด พี่ริคาโด้ อุตส่าห์เรียนแพทย์ ยังถูกจับมาเป็นทหารจนได้


"พ่อเจ้าควรจะได้ไปคุยกับคุณพ่อคุณแม่ของโซเฟียนะอังเดร ทำแบบนี้ไม่ได้นะ จะมาทำตัวเป็นพจมานแกล้งจน มันไม่ใช่ในหนัง  ริคาโด้ ท่านน่าจะคุยกับอังเดรนะเรื่องนี้ เรื่องสำคัญขนาดนี้ "  ควีนส์ทรงดุ ทั้งอังเดรและริคาโด้


"โทรแจ้งท่านนายพล อันโตนิโอ้ด้วยว่าเราอยากจะคุยเรื่องสำคัญแจ้งว่าช่วงเย็นเราจะโทรไป " 

"พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท"    ริคาโด้โค้งศรีษะ อังเดรก็ตัวร้อนฉ่า พ่อเค้าดุมากๆถ้ารู้ว่าทำผู้หญิงท้องอีก ตายแน่นอน

โซเฟีย นึกน้อยใจอังเดรทำตัวเป็นนักดนตรีใส้แห้ง อินดี้ เหมือนคนไม่มีบ้านเจ้าสำราญ จะบอกหน่อยก็ไม่ได้ นี่ถ้าวันนี้ไม่มาเฝ้าควีนส์ก็ไม่รู้วันไหน อังเดรจะบอก


"ลูกหลานของท่านปีแอร์หนึ่งในคณะผู้เดินทางเข้าสยามประเทศเป็นกลุ่มแรกจากโปรตุเกส  เธอลองไปอ่านประวัติของครอบครัวเค้าดู อ้อ ก็ตระกูลเดียวกับริคาโด้ จะนับไป ชั้นเองก็เป็นญาติห่างๆกับริคาโด้และก็อังเดรนะ คือมันสับกันไปมา จน งง รู้แค่เราเป็นญาติกันน่ะ "  

ควีนส์ทรงอธิบายยาว พระองค์อยากให้โซเฟียเลิกคิดมาก เรื่องแม่กับพ่อ เพราะถ้าแม่ได้รู้ คงไม่ขัดขวาง
อีกอย่างลูกผู้หญิงมันก็ไม่แปลกที่พ่อแม่จะห่วงมาก เรื่องคู่ครอง ..

"เธอนี่มันก็น่าตีนะอังเดร ใส่สูทบ้างนะเรา แต่งตัวให้มันดูน่าเชื่อถือหน่อยเวลาไปหาผู้ใหญ่ มาทำตัวเป็นผ้าขี้ริ้วห่อทองไปได้ "   

ควีนส์เดินมาหยิกอังเดรเบาๆ   " หม่อมชั้นขอประทานอภัยฝ่าบาท "   


สายตาคมกริบของโซเฟียมองจิกอังเดร ประมาณว่า โดนแน่ๆ ไม่ยอมบอกเรื่องที่บ้านเลย น่าน้อยใจที่สุด อังเดรก็อมยิ้มหันหน้าหนี  ก็เค้าแค่อยากเจอหน้าพ่อแม่ โซเฟียก่อน อยากรู้ว่าพวกท่าน เป็นยังไง แล้ว จะพาโซเฟียไปหาพ่อกับแม่เค้า คือเดี๋ยวโซเฟียก็รู้เอง เค้าแค่คิดแบบนี้ ..  





เสียงฟ้าร้องครืนๆ เสียงสายฟ้าฟาดเปรี้ยงๆ  พร้อมเม็ดฝนที่ตกลงมาจนหลังคาสังกะสีทะลุ ก็มันเข้าช่วงหน้าฝนแล้ว  เดือนดาราเกลียดหน้าฝนที่สุด หลังคาบ้านรั่ว ยิ่งห้องของเธอ มันรั่วจน จะหาที่หลบไม่ได้   

หญิงสาวรีบเอาถุงพลาสติกห่อหนังสือ ที่เป็นหน้าปกชัปปุยส์เอาไว้เพราะกลัวมันจะเปียก ... ฝนก็รั่วลงมากระทบใบหน้าจนเจ็บไปหมด ... ไม่รู้จะหลบไปไหน  พ่อ เองคงนอนตากฝนอยู่ หน้าบ้าน  พ่อไม่มีห้องนอน บ้านชั้นเดืยว อย่าเรียกว่าบ้านเลย เรียกมันว่า เพิงจะดีกว่า ..หญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นดาวคณะ นิเทศศาสตร์ เป็นเชียร์ลีดเดอร์งานฟุตบอลประเพณีตอนเธออยู่ปีหนึ่ง เป็นประธานชมรมการแสดง แต่จะมีใครรู้บ้าง ว่าความเป็นอยู่ของเธอมันลำบากมากแค่ไหน ...  

"พ่อ ....พ่อ .... ไปหลบในห้องเถอะ " เดือนดารามาพยุงพ่อลุกขึ้น แต่อีกฝ่ายก็เมาหลับไม่รู้เรื่อง

"พ่อ ....พ่อ "   


"ปล่อยกู....อิเดือน  ไม่ต้องมายุ่งกับกู กูจะนอนตรงไหนมันเรื่องของกู "   พ่อยัง เอามือปัดป้อง แถมพลักเดือนจนล้ม


"เดี๋ยวก็ไม่สบายตรงนี้มันตากฝน "

"มึงอยาก โดนเตะมั้ย  มีงอย่ามายุ่งกะกู  "  

เดือนดาราได้แต่ส่ายหัว หญิงสาวเดิน เข้าไปเอา ร่มมากาง ไว้ให้พ่อ มัดคันของมัน ติดตะปูเอาไว้ ไม่ให้ปลิว   เอาผ้าห่ม มาห่มให้   ...... บ่อยครั้งที่เดือนดารา ได้แต่น้อยใจในชีวิตของตัวเอง  ทำไมเกิดมาจนแบบนี้  นี่ถ้ามีเงินซักหน่อย ป่านนี้เดือนดารา ไปเรียนที่ UCLA แล้ว อยากเรียนทำหนังที่สุด  ที่มหาวิทยาลัย ให้ชิงทุนไป สรุปคือเพื่อนที่รวยได้ไป เพราะทุน มันมีแค่ครึ่งเดียว .. อีกครึ่งนึงต้องออกเอง ...

"พี่ชัปปุยส์ เดือนคิดถึงพี่นะคะ คิดถึงพี่ที่สุดเลย "  เดือนดารานึกถึงกำลังใจเดียวที่มี    ป่านนี้เค้าจะเป็นยังไง เพราะตั้งแต่ได้แชมปม์ฟุตบอลเอเชีย มีข่าวกับสาวๆอีกหลายคน รวมถึงเปิดตัวเป็นพระสหายของเจ้าหญิงรัชทายาทของสเปน เดือนดาราก็ไม่ได้ข่าวเค้าอีกเลย

"หนู...ไม่ใช่เจ้าหญิง...แต่หนูรักพี่ รักได้มากกว่าเจ้าหญิงอันดามัน หนูรักพี่มากกว่า .. ฮือออออ "


"ซักวันหนูจะพาพ่อไปอยู่ที่อื่น จะมีบ้านสวยๆ ไม่ต้องนอนตากฝนแบบนี้ พี่รู้มั้ยหนูปฏิเสธฝึกงานที่กองถ่ายหนัง ค่ายทำหนังที่หนูอยากจะฝึกงาน เพราะหนูอยากเจอพี่ "  


มือกอดอกแน่นสะอึ้นออกมาจน ตัวสั่น .. อีกไม่กี่วันจะได้ไปฝึกงานที่สโมสรสุพรรณบุรีแล้ว  ถึงยังไง พี่ชัปปุยส์ก็ต้องมา ที่สโมสร เค้าต้องมา  เดือนดาราจะรอเค้าอยู่ที่นั่น ... อีกอึดใจเดียว ....





"พ่อตาฝาดไปมั้ยเนี่ย " 

ประธานปาร์คเห็นฮยอนอา ใส่สูทเดินเข้ามาในห้อง

"พ่อคะมีอะไรให้หนูทำมั้ยคะ หนูอยากทำงาน "   ประธานปาร์คน้ำตาจะไหล ไม่คิดว่าชาตินี้จะได้ยินประโยคนี้จากปากลูกสาว  คิดตลอดว่า จะบริจาคสมบัติเข้าการกุศลให้หมด มีลูกคนเดียวก็ไม่เอาไหน


"มีสิลูก มีแน่นอน  อ๊า   ลูกสาวของพ่อ "   ประธานปาร์คอ้าแขน ฮยอนอาเลย โผเข้ากอดพ่อ น้ำตาไหลออกมา


"หนูขอโทษ ทำตัวไม่ดีมาตลอด ทำตัวให้พ่ออาย ทำให้พ่อถูกมองเป็นตัวตลกเพราะมีลูกแบบหนู "

ฮยอนอาเสียงสั่น


"โอ้ยยยย พ่อไม่เคยอายหรอกลูก .. พ่อพูดไปแบบนั้น พ่อเป็นพ่อค้าเป็นนักธุรกิจ อายทำไม "  พ่อเช็ดน้ำตาออกจากแก้ม ฮยอนอายิ่งสะอึ้นใหญ่

"พ่อพูดจริงๆเหรอคะ "

"อื้อ ..ก็ใช่น่ะสิ ไอ้พวกที่เขียนข่าวว่าลูก พ่อส่งคนไปจัดการตบปากมันหมดล่ะ ถ้ามันยังเขียนต่อ พ่อจะเผาโรงพิมพ์มันซะ ฮ่าๆๆ"


"หนูรักพ่อค่ะ รักพ่อที่สุดในโลกเลย "

"ไปเริ่มทำงาน "

"แล้วให้หนูทำอะไรค่ะ "

ประธานปาร์ค กดโทรศัพท์เรียกเลขาหน้าห้อง เข้ามาหา   "ชองมินเข้ามาหน่อย"

"ครับท่านประธาน" 


"พาคุณฮยอนอาไปหัดถ่ายเอกสาร อ้อ หัดส่งแฟ็กซ์ ชงกาแฟ ด้วย วันนี้เอาแค่นี้ก่อน  "  ประธานปาร์คเสียงดัง ฮยอนอาทำหน้าแหยๆ  เนี่ยนะงานของเธอ


"เอ่อ...คุณหนูจะทำได้เหรอครับ "

"คุณหนูทำไม่ได้แกจะถูกไล่ออก เข้าใจมั้ย !!! " ประธานปาร์คเสียงดังจน ชองมินกับฮยอนอาสะดุ้ง

"ในบริษัทไม่มีคุณหนูอะไรทั้งนั้น ทุกคนเป็นพนักงานเหมือนกัน ไปได้แล้ว ไปทำงาน "

"ค่ะพ่อ "

"ครับๆท่านประธาน "

ฮยอนอานึกถึงริคาโด้ขึ้นมา ...คิดถึงเค้าที่สุดเลย  แต่เค้าใจดำมาก ไม่ยอมมาตาม ไม่ยอมมาง้อ ...
รึว่า ...เค้าไม่ได้รักเธอจริงๆ  แต่ชั่งเถอะ ถึงริคาโด้ จะไม่ได้รักเธอ แต่เธอได้เพื่อนดีๆมาอีกเพียบ ว่าแล้่วก็อยากโทรหาโซเฟียขึ้นมา แต่ตอนนี้ทำงาน ใช้โทรศัพท์ไม่ได้ ช่วงเลิกงานต้องโทรหาแน่นอน คิดถึงโซเฟียมากๆ