"ชัปปุยส์ นายไปนอนเถอะ ..ตาโรยตัวเหลืองหมดแล้ว นะชั้นขอร้อง "
อันดามันจับมือชัปปุยส์ เค้ายังนั่งเศร้าอยู่ข้างๆเตียง แถมข้าวปลาไม่กิน ได้แต่โทษตัวเองเรื่องที่ปล่อยให้อันดามันไปกับเดือนดาราสองคน แต่นั่นมันปลายเหตุ ..ต้นเหตุมันคือเค้า ยิ่งนักข่าวสาวจนรู้ว่า เดือนดารา คือแฟนคลับของชัปปุยส์ ที่จงใจ เข้าไปฝึกงานที่สโมสร เพื่อจะได้ใกล้ชิดเค้า ทุกสิ่งทุกอย่างมันมาจาก เค้าทั้งหมด
"ไม่...ชั้นไม่อยากเดินไปไหน ไม่อยากให้เธอคลาดสายตา ชั้นกลัว "
"ท่านริคาโด้ก็อยู่ ไม่ต้องห่วง นายไปกินข้าวเถอะ นะ "
"ไม่..." เค้ายังส่ายหน้า
"ทำไมดื้อแบบนี้ ... ชั้นไม่ได้เป็นอะไรแล้ว แค่เจ็บที่แผลนิดๆเองนะ ไกลหัวใจ"
"....................................."
ชัปปุยส์ไม่พูดอะไร .. ริคาโด้ เห็นใจชัปปุยส์และก็เข้าใจเค้าทุกอย่าง ถ้าฮยอนอาเป็นแบบนี้บ้างเค้าคงฆ่าเดือนดาราให้ตายกับมือ ไม่มีคำว่าสงสาร ..
"ไว้พ่อกับแม่ชั้นมาเราไปสเปนแล้วก็จากนั้นไปบ้านนายกันนะ ชั้นอยากไปซูริก อยากไปมากๆ "
"เธอยังเจ็บอยู่ไว้หายดีเราค่อยไป"
"เจ็บที่ไหนบอกว่าไม่เจ็บแล้ว " อันดามันยิ้มให้ชัปปุยส์ เค้าจับมือหญิงสาวมากอดไว้ด้วยความรัก เหมือนใจเค้าจะขาดให้ได้ ...
"ยิ้มให้ชั้นหน่อยเร็ว...ชัปปุยส์ ....ชั้นอยากเห็นเธอยิ้ม ...นะ ..ยิ้มให้ชั้นหน่อย ...ชัปปุยส์ที่รัก ...."
ยิ่งอันดามันเรียกว่าที่รัก น้ำตาชัปปุยส์ยิ่งร่วง ...
"ชัปปุยส์ .....พอ....หยุด...ไม่ต้องร้องให้ นะ ...เห็นน้ำตาชัปปุยส์แล้ว ชั้นใจจะขาด ขอร้องแหละ อย่าร้องให้อีกเลย ..นะชัปปุยส์ "
อันดามันไม่รู้จะทำยังไงให้ชัปปุยส์รู้สึกดีขึ้น ....
"ชัปปุยส์ จูบชั้นหน่อย....ชัปปุยส์ "
ชายหนุ่ม ก้มลงจูบที่หน้าผากเบาๆน้ำตาเค้าร่วงใส่หน้าของอีกฝ่ายพอดี ... ชัปปุยส์รักอันดามันที่สุด แต่เค้าพึ่งรู้ว่า เค้ารักอันดามันมากกว่า ที่เค้ารู้ซะอีก ถ้าอันดามันตกเหวไป...เค้าคงกระโดดตามลงไปแน่ๆ
"ฝ่าบาท ควีนส์เสด็จพระเจ้าค่ะ " ริคาโด้เข้ามาทูล
ควีนส์ไม่โดยเสด็จกับพระสวามี แต่ยังมี ฮยอนอา โซเฟีย อังเดร รวมถึง นางข้าหลวง แอนนาเบล นางข้าหลวง ราโมน่า
"ลูกแม่ !!!"
ควีนส์น้ำตาไหลออกมา เมื่อเห็นสภาพของพระธิดา "เจ็บมากมั้ยลูก "
"ไม่เลยค่ะหนูหายเจ็บแล้ว แม่ไม่ต้องร้องให้นะคะ นิดเดียวเองค่ะ "
"พ่อคิดว่าเป็นอะไรมากนิดเดียวจริงๆด้วย ...อันดามันเก่งอยู่แล้วเนอะ " ทะเลลูบหัวลูกสาว เค้าพูดเล่นๆ ทั้งๆที่ในใจเจ็บปวดที่สุด เค้ามองหน้าริคาโด้ แล้วมองชัปปุยส์ ชัปปุยส์ รู้สึกแย่มากๆ ที่เจอสายตา ประมาณว่าเธอดูแลลูกสาวชั้นไม่ได้ ...
"ฮือออออออออออออออออฝ่าบาท ฝ่าบาทของหม่อมชั้น " นางข้าหลวงแอนนาเบลร้องให้โฮ
"ใจร้ายที่สุด ทำได้ลงคอ " นางข้าหลวงราโมน่าแค้นสุดๆเมื่อเห็นพระเกศาที่นางเฝ้าทนุถนอม ถูกตัดจนสั้น
"หนูไม่เป็นอะไรไม่ต้องร้องให้นะคะ "
"ฝ่าบาท คราวหน้าไม่เสด็จตามลำพังอีกแล้วนะเพคะ " ราโมน่าพูดพลางค้อนชัปปุยส์
"พวกเจ้าก็ไม่ต้องโวยวายกันมาก อันดามันไม่เป็นอะไรแล้ว "
"หม่อมชั้นนสงสารองค์หญิงนี่เพคะ โดนซะขนาดนี้ "
"หนูไม่เป็นอะไรแล้วจริงๆค่ะ นี่ลุกขึ้นวิ่งยังไหว"
เจ้าหญิงอันดามัน ทำท่าจะลุกขึ้น ... แพททริเซีย ยิ้มทั้งน้ำตา เข้มแข็งแบบนี้สิ ใช่แล้วล่ะ รัชทายาทของสเปน จะอ่อนแอไม่ได้ คนจะเป็นกษัตริย์ อ่อนแอปวกเปียก เป็นไม่ได้แน่นอน สเปนเลือกคนไม่ผิดจริงๆ
"อันดามัน น้องสาวพี่ " โซเฟียกอดอันดามันด้วยความสงสาร "
"เจ็บมากมั้ยคนดี " ฮยอนดาลูบหัวเบาๆ
"ฝ่าบาทผมสั้นแล้วหล่อมากพะย่ะค่ะ " อังเดรล้อ อันดามันจะหัวเราะก็กลั้นไว้เพราะเจ็บท้อง
"อังเดรยังจะเล่นอีก " โซเฟียเลยทุบเบาๆ
"ก็จริงนะ หล่อกว่าชัปปุยส์อีกอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ" ฮยอนอาหลุดหัวเราะซะดัง ริคาโด้เลยทำตาดุใส่
ชัปปุยส์ยิ้มได้บ้าง เมื่อเพื่อนๆมาถึง ยิ่งเห็นหน้าอังเดร เค้ายิ่งรู้สึกดี ... มีแต่คนที่เค้ารักอยู่รอบๆตัวเค้าในตอนที่เค้ารู้สึกไม่ดีแบบนี้
"ชัปปุยส์ พอเถอะ....เลิกโทษตัวเองซักที " โซเฟียกับอังเดรช่วยกันปลอบชัปปุยส์
"โซเฟียชั้นขอโทษนะ ขอโทษที่ไม่เชื่อเธอ "
"ใครจะรู้ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ล่ะชัปปุยส์ นายทำดีที่สุดแล้ว "
"ควีนส์กับพระสวามี...ไม่พอใจมากๆเลยนะ นั่งเงียบกันมาตลอดทางอ่ะไม่รับสั่งอะไรกันเลย ชั้นล่ะกลัว "
ฮยอนอา พูดเบาๆ เพราะ ควีนส์กับพระสวามี คุยกับกับอันดามันอยู่ที่เตียงคนไข้ ..
"เป็นใครก็ไม่พอใจทั้งนั้นแหละ...นี่ถ้ามีใครมาทำลูกชั้นแบบนี้ชั้นฆ่ามันแน่ๆ " อังเดร พูดพลางชายตามองอันดามัน
พอควีนส์เสด็จห้องรับรอง ทุกคนก็ทมารุมที่เตียงอันดามัน
"มันทำได้ยังไง ใจร้ายมากๆ"
"นั่นดิโซเฟีย ถ้าเราอยู่ด้วยอันดามันคงไม่เป็นแบบนี้ "
"พี่ฮยอนอากับพี่โซเฟีย ไม่ต้องห่วงค่ะ อันดามันอึด แค่นี้เอง สบายมากๆ"
อันดามันยิ้ม หญิงสาว ยิ้มให้ชัปปุยส์ที่ยืนคุยกับอังเดร
"ชัปปุยส์ ควีนส์ต้องการพบ "
ริคาโด้มาตามชัปปุยส์ไปพบ ควีนส์ที่ห้องรับรอง ของโรงพยาบาลที่จัดไว้รับเสด็จ ชัปปุยส์แทบทรุด เค้าไม่ได้พบแค่ควีนส์ แต่เป็นคนที่เค้ากลัวที่สุด .... คุณตาของอันดามัน กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด .....
ชายหนุ่มโค้งศรีษะ .... เค้าไม่รู้จะทูลอะไรดี หัวใจมันร้อนไปหมด ... พ่อ ...กับแม่ ของเค้า ก็อยู่ในห้องนี้ด้วย สีหน้าของพวกท่านไม่ดีเลย ...
"ฝ่าบาท "
"นั่งก่อนสิชาริล คงคุยกันยาวนะ " กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดยิ้มน้อยๆที่มุมปาก
"ขอบพระทัยฝ่าบาท "
"เรายังไม่ได้เข้าไปเยี่ยมอันดามันเลย เห็นว่ายังไม่ตาย...ก็เบาใจ " ชัปปุยส์สะอึกกับคำว่ายังไม่ตาย เสียงเรียบ แต่เหมือนเหน็บเค้านิดๆ
"ปลอดภัยแล้วกระหม่อม ... กระหม่อมขอประทานอภัยที่ถวายการรับใช้เจ้าหญิงอันดามันไม่ดี ทำให้ทรงได้รับอันตราย "
"กระหม่อม...." ชัปปุยส์กำลังจะทูลต่อ แต่กษัตริย์ก็ยกมือห้าม
"ไม่ต้องอธิบายแล้วล่ะชาริล เราไว้ใจเธอนะ แล้วก็ชอบเธอมากๆด้วย เธอเป็๋นคนดี แล้วก็รักอันดามันจริงๆ แต่ความเป็นคนดีของเธอ ชื่อเสียงของเธอ หน้าตาของเธอ มันทำร้ายหลานสาวของชั้น "
ชัปปุยส์ได้ยินแล้วตัวชาไปหมด ทับทิมกับเดนนิสก็เหงื่อแตกพลั่กๆ สงสารลูกชายสุดๆ
"กระหม่อมขอประทาน อภัยฝ่าบาท "
"มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีกไม่ได้ เธอเข้าใจใช่มั้ย ชาริล ชั้นให้โอกาสเธอถึงขนาดยกหลานสาวให้เป็นภรรยาของเธอในอนาคต ...เธอ..ทำให้ชั้นผิดหวังมากๆ"
ชัปปุยส์น้ำตาร่วงออกมา ทันที เค้ารู้ว่ามันกำลังจะเกิดอะไรขึ้น
"ฝ่าบาท มันเป็นความผิดของกระหม่อมเองไม่ใช่ความผิดของชัปปุยส์ ขอฝ่าพระบาทยกโทษให้เค้าด้วย ตำหนิกระหม่อมเถอะพ่ะย่ะค่ะ อย่าตำหนิชัปปุยส์เลย " ริคาโด้รีบกราบทูล
กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด มองหน้าเค้า
"พักงานหกเดือนริคาโด้...เราจะจัดองครักษ์คนใหม่ถวายงานองค์หญิง"
"กระหม่อมขอประทานอภัย ....ที่ดูแล องค์หญิงไม่ได้ " ริคาโด้ หน้าซีดสุดๆ ทุกคนที่อยู่ในห้อง เหมือนอยู่ในแดนประหาร ...
"งานหมั้นระหว่างชัปปุยส์กับอันดามัน....จะไม่มี "
"ฝ่าบาท !!!"
"เสด็จพ่อ ....!!!!" ควีนส์อุทานเสียงดังด้วยความตกใจ
"ฝ่าบาทได้โปรดทบทวนด้วยพ่ะย่ะค่ะ นี่ไม่ใช่ความผิดของ ชัปปุยส์ " ทะเลรีบทูล
"ขอประทานอภัยแทนลูกชายด้วยเพคะ อย่าทรงยกเลิกงานหมั้นเลย " ทับทิมน้ำตาไหลออกมา นางกอดลูกชายแน่น ชัปปุยส์หูอื้อไปหมด นี่เค้ากำลังฝันอยู่ใช่มั้ย
"พวกเจ้าเห็นบัลลังก์ของสเปนเป็นเรื่องเล่นๆใช่มั้ย องค์หญิงรัชทายาทผู้ต้องขึ้นครองบัลลังก์ ตลอนๆตามแฟนนักฟุตบอลไปทั่ว จนเกือบเอาชีวิตไม่รอด ถ้าเจ้าหญิงรัชทายาททรงสิ้นพระชนม์ด้วยเรื่องโง่ๆพวกนี้ พวกเจ้าทุกคน รับผิดชอบไหวมั้ย อย่าเห็นแก่ตัว นี่มันเรื่องของราชวงศ์สเปน ชั้นในฐานะกษัตริย์ ขอสั่งห้าม ชาริล ชัปปุยส์ และครอบครัว พบเจ้าหญิงอันดามัน ตลอดไป "
"ฝ่าบาท ทรงอย่าทำอย่างนี้เลย ฮือออ หม่อมชั้นขอร้อง ลูกชายหม่อมชั้นรักเจ้าหญิงมากๆ เค้าต้องตายแน่ๆ "
"เสด็จพ่อ ....ขอร้องล้่ะเพคะ มันแรงเกินไป" แพททริเซีย เอ่ยขอ แต่กษัตริย์ไม่ได้สนใจ
ทะเลสงสารชัปปุยส์ เหมือนริคาโด้ เดนนิส หัวใจจะสลายตามลูกชายไปด้วย นี่ห้ามเจอตลอดชวิตเลยเหรอ ...
"เราขอคุยกับชาริลสองคน เชิญทุกคนด้านนอก " กษัตริย์รับสั่ง ทุกคนเลยออกจากห้อง ทับทิมยังร้องให้ไม่หยุด นั่น ลูกชายนางจะเจอกับอะไรอีก ..
"เราขอโทษนะชาริล ที่ต้องทำแบบนี้ ชีวิตมันก็แบบนี้แหละ เรื่องจริงมันขมขื่นเสมอ ถ้าเธอมาเป็นแบบเราเธอจะเข้าใจนะ "
"ฝ่าบาท ...กระหม่อม...รัก ...."
"เรารู้ชาริล... แต่...ถ้าเธอรักอันดามันจริงๆ เธอก็ต้องทำใจนะ "
ชัปปุยส์ จะทำยังไงดี เหมือนฟ้าผ่าลงมาที่ตัวของเค้า "กระหม่อมขอโอกาสได้มั้ยพะย่ะค่ะ กระหม่อมขอร้อง" เค้านั่งคุกเข่าลงกับพื้น สะอึ้นจนตัวสั่น
"อยากให้พ่อกับแม่เป็นแบบนั้นมั้ย แบบที่เคยเป็น คราวนี้ถ้าเธอยังดื้อ พี่สาวเธอ หลานเธอ จะเจออะไรไม่ดี พวกเค้าจะตกอยู่ในอันตรายเพราะเธอคนเดียว " กบัตริย์ จับไหล่ของเค้าแล้วเขย่า
"ผมขอร้อง ผมขอร้องได้มั้ยครับ " เค้าน้ำตาไหลไม่หยุด
ชัปปุยส์เห็นใครบางคนเดินเข้ามาในห้อง หญิงสาว คนนึง กับริคาโด้ ... ใครกัน ...
"ขอบใจมากริคาโด้ "
"ฝ่าพระบาทกระหม่อมยังอยากขอทรง ...." ริคาโด้ โค้งศรีษะ
"นี่.....เราไม่สั่งขังเจ้าก็บุญเท่าไหร่แล้วริคาโด้ เจ้าไม่มีสิทธิ์ออกความคิดเห็นอะไรทั้งนั้น หมดหน้าที่เจ้าแล้ว ออกไปได้ "
"ฝ่าบาท .....ฝ่าบาท !! "
ทหารองค์รักษ์ที่ติดตาม กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด โค้งศรีษะให้ริคาโด้ ก่อนจะประคองเค้าออกจากห้อง ริคาโด้เสียใจที่สุด นี่แหละ ราชวงศ์สเปน ... จะได้อะไรต้องได้ นักล่าอาณิคม ... กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด ทรงมีสายพระโลหิตของของราชวงศ์ อย่างเข้มข้น เด็ดขาด และ ... ไม่มีคำว่าสงสาร ....
"เซเรน่าแฟนใหม่ของเธอ..รู้จักกันซะสิ "
ชัปปุยส์แทบจะทรุดไปอีกรอบ นี่มันอะไรกัน "ฟะ....แฟน......"
"สวัสดี ชาริล ...เซเรน่าค่ะ " หญิงสาว ดึงตัวแข็งๆของชัปปุยส์ไปกอด
"ไม่นะ......ไม่ใช่ ผมไม่รู้จักคุณ "
"ชาริล ชัปปุยส์ เกิดวันที่ สิบสอง มกราคม ปี 1992 อายุ ยี่สิบสามปี ...ชั้นรู้จักคุณนะ " หญิงสาว บอกวันเดือนปีเกิดแล้วยิ้มให้เค้า
"ไม่......." ชัปปุยส์ยังส่ายหน้า
"จะให้อันดามันเลิกรักเธอมีแค่อย่างเดียว อยากให้หลานสาวชั้นตัดใจจากเธอ มีทางเดียวเท่านั้น เธอต้องมีแฟนใหม่ ชั้นจัดไว้ให้แล้ว เหมาะสมกับเธอมาก นางแบบรัสเซีย อ้อ นักฟุตบอลเค้าต้องมีแฟนเป็นนางแบบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ .. คนนี้สวยกว่าอันดามันอีกนะ "
"ไม่พ่ะย่ะค่ะ ไม่มีอันดามันหม่อมชั้นก็จะไม่มีผู้หญิงคนอื่นเด็ดขาด "
"แต่เธอจำเป็นต้องมี ถ้าเธอรักอันดามัน ..ถ้าเธอรักครอบครัวเธอ เธอต้องมีแฟนใหม่ "
"ใจร้าย......ใจร้ายที่สุด ...." ชัปปุยส์รำพึงเบาๆ เค้ามองหน้ากษัตริย์แล้วน้ำตาไหลออกมา
"ถ้าเธอไม่ทำ...รู้นะว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอบ้าง ....ห้ามเธอเจอหลานสาวชั้นอีก ...ตลอดชีวิต ...."
ชัปปุยส์เดินตัวเบาออกมานอกห้อง .... เห็นพ่อกับแม่นั่งรออยู่แล้วอดสงสารไม่ได้ ...เค้าไม่ยินเสียงแม่ พูดเลย รู้แค่นางร้องให้อย่างหนัก ....
เดินผ่านห้องของอันดา่มัน .... ชัปปุยส์ตกใจ เจออังเดรเปิดประตูออกมาพอดี
"ชัปปุยส์ นายจะไปไหน ..." อังเดรเห็นชัปปุยส์ตาแดงๆ เค้าอดเป็นห่วงไม่ได้ พ่อกับแม่ของเค้าก็ดูแปลกๆ หน้าตื่นๆ
"อังเดร...เรา.....กลับ....." เค้าพูดต่อไม่ได้
"เกิดอะไรขึ้นชัปปุยส์ บอกเรา ..."
"ไม่มีอะไรหรอก พอดี...แม่เราไม่ค่อยสบายจะพาแม่กลับบ้าน "
"ช่าย...แม่..ไม่ค่อยสบายจ้ะอังเดร "
"อังเดร พวกเราไปก่อนนะ ...ไว้เจอกัน "
ทั้งพ่อทั้งแม่ของ ชัปปุยส์แปลกๆ มันต้องมีอะไรซักอย่างแน่ พี่ริคาโด้ก็แปลกๆ
"แน่ใจนะ...แล้วนายจะไม่เข้าไปหาอันดามันก่อนเหรอ ...อันดามันรอนายอยู่ " ชัปปุยส์ใจจะขาดให้ได้
"คือ....เราต้องรีบกลับน่ะอังเดร ไว้พรุ่งนี้ แม่จะพาชาริลมาเยี่ยมเจ้าหญิงใหม่นะ วันนี้ แม่ไม่ค่อยสบาย "
ชัปปุยส์อยากเห็นหน้าอันดามันอีกซักครั้ง .... อยากกอด ... นี่จะไม่ได้เจอกันเลยน่ะเหรอ ... จะไม่ได้เจอกันอีกแล้วเหรอ ...จะจากกันตลอดชีวิตจริงๆน่ะเหรอ ...
"อ้าว ชัปปุยส์ มายืนอยู่ตรงนี้นี่เอง " โซเฟียเปิดประตูออกมาพอดี
"คุณพ่อคุณแม่ เป็นอะไรค่ะดูเครียดๆ " โซเฟียถาม
"เปล่าจ้ะ แม่แค่เวียนๆหัวอยากให้ชาริลพากลับบ้าน "
"ดูคุณแม่หน้าซีดๆ งั้นรีบกลับไปพักก่อนก็ได้ค่ะ " โซเฟียมองหน้าอังเดร
"แล้วเจอกันเพื่อน มาเร็วๆนะ เรารอเมา เอ้ยรอเม้าท์" อังเดร กอดชัปปุยส์ เค้าตบไหล่อีกฝ่ายเบาๆ ชัปปุยส์กลั้นน้ำตาไว้ ... ยิ่งอังเดรมาตบไหล่ มันจะไหลให้ได้ ...
เดนนิส ทับทิม กับชัปปุยส์ กำลังจะเข้าลิฟส์ เสียงนึงก็ดังขึ้น
"ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์ "
"อันดามัน " อันดามันกับนางข้าหลวงราโมน่า
"..................................." ชายหนุ่มรีบเดินไปหาทั้งๆที่แม่กับพ่อคว้าแขนฉุดไว้ก็ไม่อยู่
"นายจะไปไหน "
"อันดามัน...." ชัปปุยส์ไม่พูดอะไรเค้าได้แต่กอดอันดามันแล้วร้องให้
"หยุดร้องได้แล้วชัปปุยส์ ... "
ชัปปุยส์เอามือประคองใบหน้าของอันดามัน ... เค้าอยา่กจูบ อยากหอม ... แต่เค้าควรจะหยุด ....ไม่ควรทำอะไรอีก ....
"ชั้น....รักเธอที่สุดนะอันดามัน ....จะรักเธอคนเดียว ไปจน......จน....."
"ชั้นรู้....ชั้นก็รักนายที่สุด "
"ฝ่าบาท ....หม่อมชั้นเวียนหัวอยากให้ชาริลพากลับบ้าน ....ไว้พรุ่งนี้เจอกันนะเพคะ " ทับทิมรีบมาดึงตัวลูกชาย ด้วยความเป็นห่วง
"คุณป้าก็หาหมอที่นี่เลยไม่ได้เหรอคะ นี่โรงพยาบาลจะกลับบ้านทำไม "
"แต่พอดีเรามีธุระต้องทำด้วยครับ " เดนนิสรีบเสริม
"ค่ะ ..งั้น ชัปปุยส์นายพาคุณพ่อกับคุณแม่กลับเถอะ พรุ่งนี้เจอกันนะ ...ชั้นหายแล้วล่ะ เราจะได้กลับสเปนพร้อมกัน แล้วก็จากนั้นไปซูริก " อันดามันยิ้มให้ชัปปุยส์ด้วยความสุข
"อันดามัน " ชัปปุยส์สงสารอันดามันที่สุด
"มีใครทำอะไรนาย ..บอกมานะ ...มันต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ ..." อันดามันสงสัยพิรุตของชัปปุยส์กับครอบครัว
"เปล่าหรอก...ไม่มี "
"จริงๆนะ ...ท่านตาชั้นมาด้วย ท่านดุนายรึเปล่า ...ไม่ได้ดุใช่มั้ย"
ชัปปุยส์ส่ายหน้า "ไม่...ท่านไม่ได้ว่าอะไร"
"ชัปปุยส์ ....."
ชัปปุยส์ดึงตัวอันดามันมากอดอีกครั้ง .....มันคงเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว ....ทุกอย่างที่อันดามันพึ่งพูดไปมันจะไม่มีวันเกิดขึ้น ลาก่อนอันดามัน ... เราคงไม่ใช่เนื้อคู่กัน ...
"ชาริล.....ชาริล รอด้วยค่ะ "
ชัปปุยส์ อยากจะตายให้ได้ นางแบบรัสเซีย คนนั้น วิ่งมาหาเค้า ... "กลับด้วยค่ะ " เธอรีบมาคว้าแขนเค้าต่อหน้าต่อตาของ อันดามัน ... อันดามันต้องเจ็บเพราะเค้าอีกแล้วเหรอ .... นี่เค้าทำอันดามันเจ็บอีกแล้ว
"อันดามัน ชั้นไปนะ .....ชั้น......รักเธอ....." ชัปปุยส์น้ำตาไหลออกมา อันดามันก็ใจเต้นตึกๆ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน เธอโอบเอวของชัปปุยส์ด้วย ....
"ขอประทานอภัยฝ่าบาท หม่อมชั้น เซเรน่า เป็น " หญิงสาวกำลังจะพูด แต่ชัปปุยส์ก็พูดขึ้นก่อน
"เซเรน่าเป็น ญาติชั้นเอง ...."
"อื้อ...." อันดามันจุกๆที่คอ .... ญาติอะไรจะดูสนิทมากขนาดนี้ แต่ชัปปุยส์บอกว่าญาติ อันดามันเชือชัปปุยส์ ชัปปุยส์ตัดใจไม่หันกลับไปมองอันดามันอีก ...
"อังเดร ...มีอะไรแปลกๆล่ะ ..." โซเฟียมองหน้าสามี
"ไม่ต้องบอกก็รู้ ...ชั้นว่าชัปปุยส์เจอคุณตาอันดามันเชคบิลเรียบร้อย ..เฮ้อ..ทำไมความรักของสองคนนี้มันถึงได้ไม่แฮ็ปปี้ซักทีก็ไม่รู้ " อังเดรถอนหายใจออกมา
"แล้วนั่นมันชะนีที่ไหนอีกวิ่งตามชัปปุยส์ ความวัวยังไม่หายความควายเข้ามาแทรกอีก"
"คนมันหล่อหญิงเยอะ ....ทำใจเหอะ"
"เป็นชั้นเป็นอันดามัน ตบสลบไปแระ "
"เค้าเป็นเจ้าหญิงจะมาตบใครง่ายๆได้ยังไง"
"มันดีตรงไหนเนี่ยเป็นเจ้าหญิง .....สงสารอันดามันที่สุดเลย "
โซเฟียส่ายหัว ......
"โซเฟีย ...!!!.."
"อ้าวฮยอนอาคิดว่าไปสวีตกับพี่ริคาโด้ "
"ข่าวล่าข่าวด่วน ...ริคาโด้ ถูกพักงาน หกเดือน ...แถม ....."
"แถมอะไร....."
ฮยอนอาเล่าเรื่องที่ ริคาโด้บอกทั้งหมด ..... ชัปปุยส์กับอันดามันต้องเลิกกัน .... ทุกคนรู้เรื่องหมดยกเว้นอันดามันคนเดียว .... แถมผู้หญิงสวยๆที่ชัปปุยส์บอกว่าญาติ ที่แท้ เป็นแค่ตัวละคร ที่ทางราชวงศ์จัดมาเพื่อหลอกให้ อันดามัน ตัดใจจากชัปปุยส์ก็เท่านั้น .....เรื่องแบบนี้มันมีแค่ในหนังเท่านั้น...ไม่คิดว่าจะเจอกับชีวิตจริงๆ โซเฟีย ได้แต่สงสารชัปปุยส์ จะช่วยยังไง ก็ต้องวางแผนกันอีกที ปล่อยไปแบบนี้ไม่ได้เด็ดขาด ...
"รู้สึกตัวแล้วเหรอ ...."
หญิงสาวค่อยๆลืมตาขึ้น ... "อย่าพึ่งขยับตัวนะ ....."
เจ็บไปทั้งร่าง.... นี่...... ที่ไหน .... มันจำอะไรไม่ได้เลย ... "คุณแขนหักนะ หัวก็แตก
คุณโชคดีมากๆตกลงมาบนเรือของผม ...ตกมาทับผมอีกต่างหาก ... "
ชายหนุ่มหน้าคมพูดไปเรื่อยๆ เดือนดารา ... พูดตอบไม่ได้ รู้แต่ว่า เจ็บมากๆ เจ็บที่หัว .... พี่ชัปปุยส์ ครั้งสุดท้ายที่จำได้ คือ พี่ชัปปุยส์ น้ำตาของเดือนดาราไหลออกมา พี่ชัปปุยส์ เลือกที่จะช่วยเจ้าหญิงอันดามัน ...
"คุณเป็นใคร...คนไทยรึเปล่า คุณมาจากไหน " ชายหนุ่มถาม
"คนไทย.....ขอบคุณมากๆนะคะ ที่ช่วย "
"ผมไม่ได้ช่วยซักหน่อย คุณตกลงมาทับผม "
"ต้องขอบคุณอยู่ดีค่ะ ...." หญิงสาวพยายามจะดันดัวเองลุกขึ้น ชายหนุ่มก็ช่วยประคอง
"ทำไมคิดสั้นโดดหน้าผาตาย...อกหักมาล่ะสิ " เค้ามองหน้ายิ้มๆ
"ชั้น....." เดือนดาราพูดไม่ออก ...
"เอาเถอะดีแล้วเธอไม่ตาย ผู้ชายคนเดียว อย่าไปคิดมากเลย คนดีๆมีอีกเยอะ " เค้ายิ้มเห็นฟันขาว
เดือนดารามองไปนอกตัวบ้าน .. นี่เธอมาอยู่ที่เกาะไหนซักแห่งแน่ๆ... "ชั้นอยู่ที่ไหนคะ"
"เกาะสายลมน่ะ เกาะเล็กๆ เล็กมากๆ อยู่ชายแดนกัมพูชา มองไปเห็นเกาะกงเลยนะ เธอลองมองดีๆสิ "
ชายหนุ่ม ชี้ให้เดือนดาราดู "เกาะสายลม "
"ช่าย...มันไม่มีในแผนที่โลกหรอกนะ เกาะของผมเองแหละ " ชายหนุ่มบอก
"เกาะของคุณ ?"
"แปลกตรงไหน ใครๆมีเงินก็ซื้อได้ทั้งนั้นแหละ อ้อ ... ผม ชื่อเม่นนะ แล้วคุณชื่ออะไร "
ชายหนุ่มน่าจะอายุ ราวๆ ยี่สิบห้าได้ น่าจะเป็นพี่ของเธอ
"ชั้น...เดือน...เดือนดาราค่ะ "
"ชื่อคุณเพราะมากๆเลย "
"ขอบคุณมากๆค่ะ "
หญิงวัยกลางคน คือถ้วยอาหาร เข้ามาในห้อง " ข้าวต้มได้แล้วค่ะคุณเม่น"
"ขอบใจมากๆป้าศรี" หญิงวัยกลางคนยิ้มให้เดือนดารา
"คุณทานข้าวซะนะคะ จะได้มีแรง คุณนอนหลับมาหลายวันแล้ว ดีใจมากๆที่คุณฟื้น "
"ป้าศรีฝากด้วยนะ ..ผมจะเข้ากรุงเทพ คงซักอาทิตย์จะกลับ "
"ไม่ต้องห่วงค่ะคุณเม่นป้าดูแลเอง"
"ว่าแต่ไว้คุณหาย...ผมจะไปส่งที่บ้าน บ้านคุณอยู่ที่ไหนครับ "
เดือนดารา ....อึกอัก ... บ้าน ... บ้าน ... "คือ ..... คือ ....ชั้น ..ไม่มีบ้าน ..."
"ตลกน่าทุกคนมีบ้าน ...คุณจะไม่มีได้ยังไง "
"เอาเถอะถ้าคุณไม่สะดวกบอก ไว้คุณพร้อมค่อยบอกแล้วกัน ... พักผ่อนเถอะ .. ผมไปล่ะ เจอกัน อาทิตย์หน้า
.ร่างสูงเดินออกไปยังท่าเรือ ... เกาะดอกไม้ว่าสวยแล้ว เกาะสายลม สวยไม่แพ้กันเลย ดือนดาราขออยู่ที่นี่ตั้งหลักซักพักก่อน จะกลับเข้ากรุงเทพ ..หญิงสาวคิดในใจ.
"พี่ชัปปุยส์.....พี่ชัปปุยส์ของเดือน ....เดือนคิดถึงพี่....คิดถึงที่สุดเลยค่ะ ถึงพี่จะฆ่าเดือน "
อันดามันรู้สึกไม่ดีเลย .. อยากโทรหาชัปปุยส์ ตอนแรกจะกลับพร้อมกัน แต่พอตาของอันดามันเข้ามาเยี่ยมกลับสั่งให้กลับสเปนทันที ... ให้ชัปปุยส์ตามไปทีหลัง ...
ช็อคสื่อกับแฟนคลับสุดๆเมื่อ ชาริล ชัปปุยส์ ลบแอ็คเค้าท์ ไอจีของเค้า เกิดอะไรขึ้น ... พร้อมข่าวลืออีกมากมาย ที่เค้าไม่ได้เดินทางกลับสเปนพร้อมเจ้าหญิงอันดามัน ที่ข่าวใหญ่กว่านั้นคือ แถลงการณ์ยกเลิกงานหมั้นระหว่าง ชาริล ชัปปุยส์ นักฟุตบอลชื่อดังของไทย กับเจ้าหญิงรัชทายาทของสเปน
"หนูต้องการคำอธิบายค่ะคุณตา "
"ตาอนุญาตให้อันดามันถามรึยัง "
"ตาใจร้ายที่สุด .....ตาทำอะไรชัปปุยส์ ตาทำอะไรเค้าค่ะ แล้วท่านริคาโด้หายไปไหน!! "
อาทิตย์นึงหลังกลับสเปน ที่อันดามันติดต่อชัปปุยส์ไม่ได้เลย .. เบอร์โทร โทรไม่ติด ทุกอย่างเหมือนถูกตัดขาด ...
"อันดามัน อย่าทำกิริยาแบบนี้กับเสด็จตานะลูก ไม่ไดั " ควีนส์มัมตรัส
"มันเกิดอะไรขึ้น งานหมั้นยกเลิก ..เพราะเรื่องที่หนูถูก ฆ่ารึเปล่า ชัปปุยส์เค้าไม่ผิดนะคะ หนูเป็นคนชวนผู้หญิงคนนั้นไปเกาะเอง มันไม่เกี่ยวกับเค้า ชัปปุยส์ต่างหากเป็นคนช่วยชีวิตหนู "
"อันดามัน ..หายดีแล้วกลับไปเรียน ...อันดามันยัง สิบแปด ...เข้าใจที่ตาพูดมั้ย "
"หนูไม่เข้าใจค่ะ ...ท่านตาไม่มีเหตุผล "
"หนูต้องการท่านริคาโด้ ท่านตาจัดใครมาอารักขาหนู หนูไม่ชอบ "
"ริคาโด้พักงานหกเดือน จากนี้ไปวิลเลี่ยมจะดูแลอันดามันเอง "
"ไม่นะคะ ....ไม่....."
ทะเลกับควีนส์ก็พูดไม่ออก ... คำสั่งของกษัตริย์ เอ็ดเวิร์ด ใครก็ขัดไม่ได้
"ฝ่าบาทเชิญเสด็จที่ตำหนักพ่ะย่ะค่ะ " องครักษ์คนใหม่ โค้งศรีษะให้อันดามัน
"ออกไป...ใครต้องการ ท่าน ...." อันดามันมองตั้งหัวจรดปลายเท้า หญิงสาวสะบัดหน้าใส่ กษัตริย์ก่อนจะเดินกลับตำหนัก วิลเลี่ยม ราชองครักษณ์คนใหม่ก็รีบเดินตามไปติดๆ
"หยุด.....อย่าตามมา ....ตามมาเจอต่อย....." อันดามันหันมาชี้หน้า วิลเลี่ยม เค้าหน้าจ๋อยๆได้แต่โค้งศรีษะ
"ฝ่าบาทกระหม่อมต้องทำตามหน้าที่ ขอประทานอภัยด้วย " เค้าโค้งศรีษะ
"ยังจะตามาอีกใช่มั้ย....ยัง....." อันดามันดาดุใส่
"วิลเลี่ยมท่านไปก่อนเถอะ ..เดี๋ยวฝ่าบาทอารมณ์ดีค่อยมา " นางข้าหลวง ราโมน่า บอก
อันดามัน โมโหไม่หาย .. ... จะหนีไปให้ได้เลย ... ตอนเรียน ก็ต้องมี ราชองครักษ์ หน้าใหม่ที่เงอะๆงะคอยติดตาม น่ารำคาญที่สุด ...
"เราจะไปประเทศไทย "
"ฝ่าบาทไม่ได้นะเพคะ ไม่ได้เด็ดขาด "
"อย่ามาห้าม "
"ฝ่าบาทหม่อมชั้นขอร้องแหละเพคะ เสด็จตา กำลังโกรธคุณชัปปุยส์ฝ่าบาทให้เรื่องมันซาๆก่อนดีมั้ยเพคะแล้วค่อยเสด็จ ไปตอนนนี้ มันอาจจะยิ่งทำให้ทุกอย่างแย่ลง " ราโมน่าทูลด้วยความเป็นห่วง
"...................................."
อันดามันน้ำตาร่วงออกมา .... มันคับแค้นในอกเป็นที่สุด ...
"อันดามัน ....." ยี่หวาส่งไลน์รูปชัปปุยส์กับเซเรน่า ญาติของเค้า ... อันดามันถึงกับทรุดลงกับพื้น
"ญาติกันอย่างที่พี่ชัปปุยส์บอกเหรอ ...ญาติกันเค้าสวีตกันขนาดนี้เลยเหรอ "
ยี่หวาส่งข้อความถาม ..... มันไม่จริง ชัปปุยส์ไม่ทำแบบนี้ มันต้องมีอะไรซักอย่าง เหมือนคราวฮยอนอา
เหมือนตอนพี่เดือนดารา มันแค่ รูปที่เมกขึ้นมา ...
เพื่อนๆที่มหาวิทยาลัยของ เจ้าหญิงอันดามัน พากัน ซุบซิบเรื่องงานหมั้นเรื่องข่าวของ แฟนนักฟุตบอล
อันดามัน ทั้งกินข้าวไม่ลง ... ทั้งเหนื่อย ..ทั้งอึดอัด ...ไปไหน วิลเลี่ยมก็คอยตามตลอด ...
"ช่วงเย็นฝ่าบาทต้องเสด็จงาน ของชมรมศิษย์เก่า นักศึกษาสเปน ที่เวลล์นะพะย่ะค่ะ "
"เหนื่อยไม่ไปได้มั้ย "
"ไม่ได้กระหม่อม "
"ต่อสายหาพี่โซเฟียให้เราด้วย "
ถึงจะคุยกับโซเฟียแต่อันดามันก็ไม่รู้สึกดีขึ้นเลย แม้แต่บอดี้การ์ดของฮยอนอาที่คอยตามชัปปุยส์ ตอนนี้ถูกทางราชวงศ์สเปนกันไว้หมด
"ฝ่า่บาทต้องเสด็จภายใน 20 นาที กระหม่อมจะรออยู่ที่รถนะพ่ะย่ะค่ะ "
"ชั้นเหนื่อย ....พึ่งเรียนเสร็จ ขอพักอีกหน่อยได้มั้ย "
"ฝ่าบาทเป็นประธานในงาน จะไปช้าไม่ได้ พ่ะย่ะค่ะ "
อันดามัน แทบอยากจะกรี๊ดออกมา .. นั่นสินะ เป็นเจ้าหญิง คนของประชาชน ไม่มีแม้แต่เวลาส่วนตัวเวลาเศร้าก็แทบจะไม่มี เปิดเทอมก็ต้องตั้งใจเรียน ....
"ฝ่าบาท ....ฝ่าบาท ....ฝ่าบาท ....!!!"
อันดามันได้ยินเสียงแว่วๆของวิลเลี่ยม ....หญิงสาวรู้สึกตัวมองไปรอบๆห้อง....เธออยู่บนเตียงของโรงพยาบาลในเวลล์
"ถ้าฝ่าบาทไม่ทรงรับอาหารเลยแบบนี้ พระวรกายจะยิ่งทรุด " วิลเลี่ยมทูลด้วยความเป็นห่วง เค้ารู้ว่าเจ้าหญิงทรงตรอมใจเรื่องของ ชายคนรัก ที่เป็นนักฟุตบอลชาวไทย
อันดามัน มองเห็นหนังสือพิมพ์ ที่อยู่ในชั้นวางหนังสือ ... หัวใจเต้นตึกๆ "วิลเลี่ยมขอดูหน่อย"
"ฝ่าบาท ...อย่าทรง...."
"บอกว่าเอามา ..จะอ่าน "
"พะย่ะคะ "
วิลเลี่ยมหยิบหนังสือพิมพ์ ที่ลงเรื่องของ แฟน...ที่ได้ชื่อว่า แฟนเก่า ในช่วงไม่กี่วันของเจ้าหญิงอันดามัน
เค้ายื่นหนังสือพิมพ์ซุบซิบชื่อดังของอังกฤษให้เจ้าหญิงแบบเสียมิได้
..
"ชาริลชัปปุยส์พบรักใหม่นางแบบรัสเซีย " อันดามันน้ำตาร่วงออกมา
"ไม่เชื่อเด็ดขาด ...."
"ท่านตาใจร้ายที่สุด ...มันต้องเป็นแค่ละครแน่ๆ มันไม่ใช่เรื่องจริง .....ชัปปุยส์ ..ชั้นคิดถึงนายที่สุด ...ชัปปุยส์นายอดทนเข้าไว้นะ ชั้นรู้ว่ามันไม่จริง "
รูปในหนังสือพิมพ์เป็นรูปที่ชัปปุยส์เดินกับ เซเรน่า
"วันนี้เธอต้องจูบชั้นนะ...แล้วให้นักข่าวถ่ายรูป..." เซเรน่า พูดพลางจุดบุหรี่สูบ
"ไม่...ผมไม่ทำ"
"เธอไม่สงสารพ่อกับแม่เหรอ ....ญาติๆเธอ..ชั้นไม่สนใจนะ ทำงานรับเงิน เธอต้องจูบชั้น "
"ไม่ ....ชั้นขอร้องล่ะ ชั้นไม่อยา่กทำ "
"หลับหูหลับตาไปเถอะน่า ...ชั้นรำคาญเธอแล้วนะชัปปุยส์ ..."
"เธอจูบใครก็ได้..โดยที่ไม่ต้องรักน่ะเหรอ " ชัปปุยส์มองหน้าอีกฝ่ายแบบต้องการคำตอบ
"โอ้ยยยยยยยยยยยซีเรียสกะอิแค่จูบ ไม่ต้องรักด้วย จูบๆแค่นั้นเอง "
"ไม่....."
"เธอทำให้ชั้นทำงานลำบากนะชัปปุยส์ ชั้นรับเงินเค้าแล้ว ชั้นต้องมีผลงาน ไม่งั้น ชั้นจะซวย !!"
เซเรน่าเสียงดัง ... ชัปปุยส์ เดินหนี หญิงสาวก็วิ่งตาม ... ตอนนี้ แฟนคลับของเค้า ...บางส่วนเริ่มจะไม่ชอบ เพราะ ความที่ผู้หญิงมาเกี่ยวข้องกับเค้าไม่ขาดสาย เลิกกับเจ้าหญิงไม่ถึง วัน มีแฟนใหม่เลย
ชัปปุยส์...จำเป็นต้องทำ ... เค้าไม่เคยลำบากใจอะไรแบบนี้มาก่อน ... ไม่ทำพ่อกับแม่ครอบครัวก็ลำบากอีก ... คิดถึงอันดามัน ก็คิดถึง ไม่ได้คุยกัน อาทิตย์นึง เหมือนไม่ได้คุยกันเป็นปี ... แต่ละวันที่ผ่านไปมันทรมานมากๆ ..อย่าว่าแต่อันดามันที่กินข้าวไม่ได้ ชัปปุยส์เองก็เหมือนกัน ..เค้าทั้งนอนไม่หลับ ทั้งกินไม่ลง ..
"เธอทำขนาดนี้เลยเหรอชัปปุยส์ ...ชั้นเคยขอร้องเธอ..อย่าให้ใครจูบเธออีก ....."
อันดามันล้มพับไปพื้น "ฝ่าบาท ฝ่าบาท ฝ่าบาท!!! "
วิลเลี่ยมอุ้มเจ้าหญิงอันดามัน ขึ้นรถพระที่นั่ง ... "กระหม่อมบอกแล้วว่าอย่าทรงอ่านข่าว "
เค้ายังบ่นอุบ .... ขับรถเร็วสุดๆถ้าเจ้าหญิงอันดามันเป็นอะไรไปเค้าตายแน่ๆ องครักษณ์หนุ่มสุดหล่อแห่งราชสำนักสเปน ที่พึ่้งเลื่อนตำแหน่งมาเป็น องค์รักษ์ส่วนตัวของเจ้าหญิงอันดามัน ได้แค่เพียงอาทิตย์ ... งานของเค้ามันไม่ได้ง่ายเลย เค้าไม่ได้แค่ถวายงาน แต่เจ้าหญิงอันดามันกำลังประชวรหนัก
เค้าเห็นพระองค์อาเจียนบ่อยๆ เพราะไม่ทรงเสวยอะไร มีแต่น้ำ จนซูบผอม ...
"เสด็จพ่อ ลูกว่าพอเุถอะค่ะ มันเกินไปแล้วนะคะ ลูกทนไม่ไหวสงสารอันดามัน สงสารชัปปุยส์ด้วย "
ควีนส์เข้าเฝ้ากษัตริย์ด้วยความร้อนใจ วิลเลี่ยมพึ่งโทรรายงานเรื่อง องค์หญิงประชวร เข้าโรงพยาบาล
"เรืองแค่นี้อันดามันยังทนไม่ได้ และชัปปุยส์ยังไม่เข้มแข็งพอ วันข้างหน้าเค้าจะยืนอยู่กับอันดามันได้ยังไงมันแค่บททดสอบเล็กๆน้อยๆ "
"แต่อันดามันป่วยแล้วนะคะพ่อ " ควีนส์น้ำตาไหลออกมา
"ถึงมือหมอแล้วนี่นา ก็แค่โรคกระเพาะ เดี๋ยวก็หาย "
"เสด็จพ่อ ......พระทัย......"
"มันเป็นวิธีของพ่อแพททริเซีย ทำไมพ่อถึงจัดองครักษ์ที่หล่อที่สุดให้อันดามัน และนางแบบที่สวยที่สุดให้ชัปปุยส์ พ่อก็แค่อยากพิสูจน์รักแท้ของสองคน "
"มันมากเกินไปนะคะ โธ่อันดามัน ....."
"ถ้ามีใครบอกเรื่องนี้กับอันดามัน พ่อไม่เก็บไว้แน่ ชัปปุยส์จะได้เข็ดหลาบเรื่องผู้หญิง ถ้าเค้ารักอันดามันจริงๆ เค้าต้องทนได้ ....ไม่นานหรอกลูก ..นะ ....แพททริเซียคิดว่าพ่อไม่สงสารอันดามันเหรอ หลานพ่อทั้งคนนะ เกือบตายไม่เพราะผู้หญิงของชัปปุยส์หรอกเหรอ"
"ฮืออออ หม่อมชั้นจะทนไม่ไหวแล้วเพคะ "
"แค่ไม่กี่วันเอง ..พ่อไม่ใจร้ายขนาดนั้นหรอก ซักสามเดือนเป็นไง ... " กษัตริย์เอ็ดเวิรฺ์ดยิ้มนิดๆ
"ไม่ ......เสด็จพ่อลูกขอร้อง "
"ใครอยู่ข้างนอก......ส่งควีนส์กลับตำหนัก!!! " กษัตริย์ ทรงรับสั่งเสียงดัง
"เสด็จพ่อ ได้โปรดเถอะค่ะ ...ได้โปรด "
"ฝ่าบาท เชิญเสด็จพ่ะย่ะค่ะ "
ควีนส์พระพักต์หมองสุดๆก่อนจะเสด็จกลับตำหนัก .. ขอให้อันดามันอย่าเป็นอะไรเลย ในใจก็นึกสงสารลูก จริงๆเป็นเด็กชาวเกาะธรรมดาก็ดีแล้ว ไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ... มันหนักหนาเกินไปสำหรับเด็กอายุ สิบแปด ...
