พออาบน้ำเสร็จ ..ชัปปุยส์แอบหนีเจ ที่นอนห้องเดียวกับเค้าไปหาอันดามัน ทันที ....
"ชัปปุยส์ ....นาย...มาทำไม ....!!!"
"ก็.....คิดถึงเธอ....."เค้าดึงตัวเจ้าหญิงอันดามันมากอด
"ดีใจที่สุดเลยวันนี้ที่เธอมา ไม่งั้นชั้นไม่รู้จะกอดใครตอนแข่งเสร็จ"
"กอดกับพวกพี่ๆเค้าไง "
"มันไม่เหมือนกอดเธอนี่นา "
"กลับจากบ้านเรา ไปบ้านเธอกันนะ ชั้นอยากไปซูริกนะอยากรู้ว่ามันจะสวยขนาดไหน "
"ได้เลยจะพาเธอเที่ยวให้สนุกเลยหละ"
"แต่ตอนนี้ชั้นอยากทำอย่างอื่นก่อน "
อันดามันมองหน้าชัปปุยส์ยิ้ม ..... "ชั้นคิดถึงเธอชัปปุยส์ คิดถึงสุดๆเลย "
มือเรียวถอดเสื้อของเค้าออก ..... "ที่รัก ......"
ชายหนุ่มยืนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ..... "ชั้นเหนื่อย....เธอ....."
"อยู่นิ่งๆ...." อันดามันพลักชัปปุยส์ลงไปบนเตียงนอน.... หญิงสาวคิดถึงเค้าสุดๆ....คิดถึงไปหมดทั้งตัว....
"อันดามัน....." เค้าครางเบาๆ
"ชัปปุยส์"
"อันดามัน..... อย่าหยุดนะ .... ขอร้อง "
"..................................."
"คิดถึงเธอที่สุดเลย "
"คิดถึงไอติมของชั้นด้วยมั้ย " เค้ายิ้มๆ
"ที่สุดเลยล่ะ ......"
"หวานมั้ย......"
ทั้งสองมีความสุขที่สุด .....ชัปปุยส์อยากให้ถึงวันหมั้นเร็วๆ ...จะอีกไม่กี่วันเอง .... ทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ ....
"อันดามัน..... อย่าหยุดนะ .... ขอร้อง "
"..................................."
"คิดถึงเธอที่สุดเลย "
"คิดถึงไอติมของชั้นด้วยมั้ย " เค้ายิ้มๆ
"ที่สุดเลยล่ะ ......"
"หวานมั้ย......"
ทั้งสองมีความสุขที่สุด .....ชัปปุยส์อยากให้ถึงวันหมั้นเร็วๆ ...จะอีกไม่กี่วันเอง .... ทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ ....
"ตายจริง!!! " ชัปปุยส์นึกขึ้นได้ เดือนดาราบอกว่ารอเค้า มีอะไรจะให้ ....
"อันดามัน ไปสนามกีฬากันเร็ว แย่แล้ว "
"มีอะไรเหรอชัปปุยส์"
"เดือนดารา ...."
ชัปปุยส์พาอันดามันไปด้วย เค้าใจไม่ดีเลย ฝนก็ตกหนัก ป่านนี้ดือนดาราจะเป็นยังไงบ้าง
"พี่เดือนดาราปิดมือถือทำไงดี "
"พี่เดือนดาราปิดมือถือทำไงดี "
"เค้าต้องรอชั้นที่สนามกีฬาแน่ๆ ..ชั้นไม่น่าลืมเลย "
"รถก็ติดอีก" อันดามันเห็นรถที่ติดยาวเหยียดแล้วหงุดหงิดมากๆ
เดือนดารา ยิ่งเป็นคนคิดมาก ชัปปุยส์รู้เลยว่าวันนี้เดือนดาราจะรู้สึกยังไง ที่เจออันดามัน แต่เค้าอยากให้เดือนดารา เลิกมีอคติกับอันดามัน ทุกคนเจออันดามัน ก็เกลียดไม่ลงทั้งนั้น ชัปปุยส์หวังว่า หญิงสาวจะเปลี่ยนใจ.... เพราะการไม่ชอบโดยที่ไม่เคยรู้จักมันไม่ยุติธรรมเลย
กว่าจะมาถึงสนามกีฬาได้ก็เกือบเที่ยงคืน .. อันดามันให้ทหารที่ติดตามไปดูที่บ้านของเดือนดาราก็ไม่พบ
แต่ชัปปุยส์มั่นใจว่าเดือนดาราจะยังอยู่ที่สนามกีฬา ...
สนามกีฬาปิดแล้ว....ฝนยังตกหนักหนัก .... ป้ายรถเมล์ที่ไฟติดๆดับๆกระพริบไปมา ... ชัปปุยส์เห็นหญิงสาวนั่งกอดตัวเอง... แบนเนอร์ชื่อเค้ายังวางไว้ข้างๆ
"อันดามันเธอรอแป๊บนึงนะเดี๋ยวชั้นลงไปเองเดี๋ยวโดนน้ำฝน"
"ชัปปุยส์...นี่ร่ม" อันดามันยื่นร่มให้ชัปปุยส์
ชัปปุยส์เดินกางร่มไปหาเดือนดารา .... ร่างเล็กนั่งสั่นเพราะความหนาว แค่เห็นชัปปุยส์ หญิงสาวก็วิ่งมากอดเค้า ... อันดามันใจเต้นตึกๆ ชัปปุยส์บอกอันดามันหมดแล้ว ..ถึงชัปปุยส์จะบอกว่าเค้าไม่ได้คิดอะไร แต่อันดามันก็อึ้งกับภาพที่เห็น....มันบอกไม่ถูก ....มันเจ็บนิดๆ
"ฮืออออเดือนรอพี่ .....เดือนรู้ว่าพี่ต้องมา " เดือนดาราปล่อยโฮทันที
"ทำไมทำอะไรโง่ๆแบบนี้ฝนตกหนักมากๆ ไม่สบายแล้วจะทำยังไงอยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอ "
ชัปปุยส์แกะมือเดือนดาราออกจากตัวเค้า หญิงสาว ไม่ยอมปล่อย ... "ไปขึ้นรถเถอะพี่จะไปส่งที่บ้าน "
"พี่ชัปปุยส์...."
"ไหนเดือนบอกว่ามีอะไรจะให้พี่ไง " ชัปปุยส์พยายามเปลี่ยนเรื่อง
เค้านึกห่วงอันดามันที่นั่งรอในรถ "เดือนลืมไว้ที่บ้านค่ะพี่ชัปปุยส์ ไว้พี่ไปส่งเดือนที่บ้าน เดือนจะเอาให้นะคะ "
"วันหลังก็ได้ พี่ไม่รีบหรอก "
"พี่ชัปปุยส์น่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ "
ชัปปุยส์กางร่มให้เดือนดารา หญิงสาวมองเค้าอย่างมีความสุขถึงตัวจะเปียกจะหนาวยังไงก็รู้สึกอบอุ่นที่สุด ....วันนี้พี่ชัปปุยส์จะไปบ้านเดือนดารา...ดึกๆแบบนี้...แล้วเจ้าหญิงอันดามันล่ะ ...เดือนดาราคิดอะไรในใจ .. เจ้าหญิงไปไหน ..นี่พี่ชัปปุยส์เป็นห่วงเธอมากถึงขนาดทิ้งเจ้าหญิงอันดามัน ออกมาหาเธอเลยเหรอ ... ความหวังของหญิงสาวมีจริงๆพี่ชัปปุยส์ต้องมีใจ ถ้าไม่มีเค้าจะมาทำไม ...
"ระวังๆนะ " หญิงสาวจะนั่งด้านหน้า แต่ก็งงๆที่ชัปปุยส์เปิดประตูหลังให้เธอ
"สวัสดีค่ะพี่เดือนดารา "
เดือนดาราตาค้างตกใจเหมือนเห็นผีแทบจะหยุดหายใจ ....นี่เจ้าหญิงอันดามัน..... ดวงตาอ่อนโยน ใบหน้าสวยคม รอยยิ้มที่อบอุ่นและเป็นมิตร ... เดือนดาราเกลียดที่สุด ... พี่ชัปปุยส์...ทำไมต้องมากับเจ้าหญิงอันดามันด้วย ...
"ฝ่าบาท ....!!!"
"เจ้าหญิงทรงเป็นห่วงเดือนมากๆนะคะ ขอบพระทัยท่านซะสิ "
ชัปปุยส์พูดพลางขับรถ ... เดือนดารานึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรดี .. อันดามันมองหญิงสาวผ่านทางกระจกมองหลัง ... ดูสีหน้าของเดือนดาราที่ซีดเขียว ..แล้วสงสารที่สุด
"ขอบพระทัยฝ่าบาทที่สุดเพคะ ขอบคุณที่เมตตาหม่อมชั้น "
"พี่เดือนหนาวมั้ยคะ นี่เสื้อค่ะ อันดามันเอามาเผื่อ " อันดามันยื่นเสื้อให้ เดือนดารารับมาแล้วรีบใส่ หญิงสาวรู้สึกตัวร้อนๆเหมือนจะเป็นไข้ ..ก็นั่งตากฝนอยู่ตั้งหลายชั่วโมง
"ขอบพระทัยเพคะ" น้ำตาของเดือนดารามันจะไหลออกมาให้ได้ ที่นั่งข้างหน้าที่เดือนดาราเคยนั่งกับชัปปุยส์ตอนนี้เจ้าของจริงๆเค้ามาแล้วสินะ ...
"พี่เดือนทานข้าวรึยังคะ หิวอะไรรึเปล่า ไปทานข้าวกันก่อนดีมั้ย "
"หม่อมชั้น....ไม่หิวเพคะ ขอบพระทัยฝ่าบาท"
ชัปปุยส์มองเดือนดาราผ่านกระจกมองหลัง ถึงจะยิ้มแต่ชัปปุยส์ก็เห็นว่ามันเป็นยิ้มที่ฝืนๆ เค้าได้แต่หวังว่าเจออันดามันแล้วเดือนดาราจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง
"ไม่เป็นไรค่ะยินดีมากๆ " อันดามันยังยิ้มให้ ... ทำไมนะเด็กผู้หญิงที่น่ารักที่สุดในโลกตั้งแต่เดือนดาราเคยเจอ ....ทำไม ทำไมต้องเป็นคนที่พี่ชัปปุยส์รักด้วย .. นี่ถ้าเจ้าหญิงอันดามันไม่ใช่คนรักของพี่ชัปปุยส์เดือนดารคงไม่รู้สึกแบบนี้ ... อิจฉาที่สุด เจ้าหญิงจริงๆ ดีทั้งใจงดงามทั้งร่างกาย ...ไม่นะ เดือนดาราชอบอันดามันไม่ได้ ... ดูสายตาพี่ชัปปุย์ที่มองเจ้าหญิงอันดามันแล้วเดือนดาราเจ็บปวดที่สุด มันอยู่ใกล้ๆ ..เห็นชัดเจนเต็มๆสองตา
"เดือน...ถึงบ้านแล้ว " ชัปปุยส์บอก แต่เดือนดาราเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
"ขอบคุณมากๆค่ะพี่ชัปปุยส์ที่มาส่ง ขอบคุณเจ้าหญิงอันดามันด้วยค่ะ "
"ฝันดีนะคะพี่เดือนดารา "
"ขอบพระทัยฝ่าบาท" เดือนดารากำลังจะเดินเข้าบ้านหญิงสาวก็ล้มลง อันดามันรีบวิ่งลงจากรถ ไปประคอง เดือนดารา พอสัมผัสตัวก็รู้ว่าเดือนดาราไม่สบายแน่นอนตัวร้อนสุดๆ
"ชัปปุยส์พาพี่เดือนดาราหาหมอกันเถอะ "
"ม่าย....หม่อมชั้นไหวเพคะ " หญิงสาวยังเบลอๆ
"อย่าดื้อน่าเดือน ไปเถอะ ... " ชัปปุยส์อุ้มเดือนดาราขึ้นรถ อันดามันมองดูบ้านใหญ่ที่หญิงสาวอยู่คนเดียวแล้วยิ่งสงสาร คงจะเหงาน่าดู
หลังกลับจากโรงพยาบาลอันดามันกับชัปปุยส์ก็มาส่งเดือนดารา ที่บ้าน พรุ่งนี้เค้าต้องไปเกาะดอกไม้แต่เช้า อันดามันบอกชัปปุยส์ให้พาเดือนดาราไปด้วย เพราะอันดามันรู้สึกสงสารและก็เป็นห่วงพ่อก็พึ่งเสีย ไม่สบายแถมยังต้องอยู่บ้านคนเดียว
เดือนดาราไม่ปฏิเสธเมื่อเจ้าหญิงทรงรับสั่งให้ไปเที่ยวด้วย ชัปปุยส์สังหรณ์ใจยังไงก็ไม่รู้เค้า รู้ว่าเดือนดาราไม่ชอบอันดามัน แล้วเค้าก็ยังรู้สึกอยู่ ..
"พี่ริคาโด้จะไปถึงวันพรุ่งนี้นะชัปปุยส์ " ฮยอนอาโทรหาชัปปุยส์ หญิงสาวเป็นห่วงอันดามัน เพราะเห็นว่าชวนเดือนดาราไปเกาะดอกไม้ ยิ่งโซเฟียรู้ยิ่งโกรธ
"คิดอะไรของเค้ากันนะจะชวนมันไปทำไมก็ไม่รู้ นั่นมันเกาะของพวกเรา " โซเฟียบ่นอุบ
"ที่รักเอาเถอะน่า ชัปปุยส์กับอันดามัน เค้าก็เป็นแบบนี้มองคนแง่ดีเคยเกลียดเคยว่า เคยด่าใครที่ไหนล่ะสมกับกันจริงๆเจ้าหญิงกับเจ้าชาย" อังเดร พูดขึ้น
"พี่ไปสนามบินนะอังเดร ดูแลหลานพี่ดีๆล่ะ" ริคาโด้ตบหัวอังเดรเบาๆ โซเฟียยิ้มเขิน ดูทุกๆคนจะเห่อลูกของเธอกับอังเดรเอามากๆ นี่แค่สามเดือนยังขนาดนี้ คลอดออกมาจะขนาดไหน
"เดินทางปลอดภัยนะครับพี่ชาย เอาทหารไปกี่กองร้อย " อังเดรยิ้มล้อ
"อย่ามากวน พี่คนเดียวก็พอล่ะ "
"ลืมไปท่านราชองครักษ์มือหนึ่ง"
"อยากไปด้วยที่สุดเลย นี่ถ้าไม่ติดเปิดห้างใหม่ชั้นไม่ให้คุณไปคนเดียวหรอก"
"พี่ริคาโด้...ฮยอนอาไม่ให้ไปคนเดียวไม่ใช่ว่าห่วงนะคะ ...แต่หึงค่ะกลัวสาวมาจีบสามี ฮ่าๆๆ" โซเฟียรู้ทันเพื่อนรัก
"ก็หล่อขนาดนี้ใครจะไม่หวงล่ะ อังเดรหล่อไม่เท่าพี่ริคาโด้เธอยังหวงเลย " ฮยอนอาเอามั่ง
"บังอาจฮยอนอา ใครวา่เราไม่หล่อ .. ออกจะหล่อคมขนาดนี้ "
"พอเถอะอังเดร เรื่องหลงตัวเองไม่มีใครเกิน " โซเฟียค้อนอังเดรทีเล่นทีจริง สำหรับโซเฟียแล้ว อังเดรหล่อที่สุด
เดือนดารารู้ว่าต้องไปเกาะดอกไม้ถึงจะเป็นไข้ก็ต้องหาย อยากไปด้วยที่สุด ไม่อยากให้ชัปปุยส์อยู่กับอันดามันสองคน เกลียดพวกองครักษ์ของเจ้าหญิงด้วย ไปไหนแห่ตามกันไปเป็นสิบๆ ดูเหมือนมีแค่พี่ชัปปุยส์กับเจ้าหญิง แต่เวลามีอะไรเกิดขึ้oนิดนึงไม่รู้โผล่มาจากไหน กะแค่เจ้าหญิงจะอะไรนักหนา
ชัปปุยส์ เจ อันดามัน ยี่หวามินตรา เดือนดารา พร้อมนักฟุตบอลของทีมนารา มาถึงเกาะดอกไม้ตอนบ่ายๆ ชัปปุยส์ดีใจที่สุด อย่างน้อยๆมาบ้านตัวเองซักวันก็ยังดีก่อนจะไม่ได้มาอีกนาน จากไปแค่อาทิตย์กว่าๆ แต่คิดถึงสุดๆ
"สวยมั้ยคะพี่เดือนเกาะดอกไม้ " เดือนดารา ตลึงกับความงามของเกาะสวรรค์เบื้องหน้า กลิ่นดอกไม้หอมโชยมา เหมือนมีคนมาฉีดน้ำหอมเอาไว้อะไรแบบนั้น มันทั้งสวยทั้งสดชื่น
"สวยเพคะ สวยที่สุดเลย "
"เดือนต้องชอบ...ใครๆก็ชอบที่นี่ทั้งนั้น นี่ถ้าไม่ใช่คนพิเศษไม่ได้มานะเนี่ย" ชัปปุยส์มองหน้าอันดามันแล้วยิ้ม
"เค้าก็พิเศษชิมิพี่ปุยส์เลยได้มา " เจยิ้มหวานให้ยี่หวา
"ช่ายยยย นายพิเศษ ไม่ใช่คนพิเศษนะ เด็กพิเศษ ฮ่าๆๆ" ชัปปุยส์ล้อเจ
"ฮืออออออออออออออพี่ปุยส์ ไอ้พี่บ้า " เจวิ่งไล่ชัปปุยส์ไปในทุ่งดอกไม้
"ไปกันเถอะอันดามัน อยากเล่นน้ำตกแล้ว " ยี่หวาจุงมืออันดามัน ยี่หวาไม่ชอบสายตาของเดือนดาราเวลาแอบมองอันดามันเลย มันน่ากลัวมากๆ เหมือนจะกินเลือดกินเนื้ออะไรแบบนั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่น่าไว้ใจ รึว่า ยี่หวาคิดมากไปก็ไม่รู้
"พี่เดือน ไปบ้านอันดามันกันค่ะ " อันดามันจับมือเย็นๆของเดือนดารา
"ขอบพระทัยฝ่าบาท"
หยี่หวามินตรากับอันดามันเล่นน้ำตก เจกับชัปปุยส์ก็ตามมาสมทบด้วย มีเดือนดาราที่ไม่ลงเล่นน้ำอยู่คนเดียว หญิงสาวอ้างว่าไม่สบาย ทั้งที่จริงๆหายแล้ว ...
"พี่เดือนไปดูพระอาทิตย์ตกกันมั้ยคะ ...ไปอันดามันพาไป จุดชมวิวสวยที่สุดในโลกค่ะ "
อันดามันชวน ชัปปุยส์ก็พยักหน้า ลองให้เดือนดาราอยู่กับอันดามันเยอะๆ จะเปลี่ยนความรู้สึกได้
"ชัปปุยส์ เดี๋ยวมานะพาพี่เดือนไปดูซันเซ็ท "
"อื้อ ...ตามสบายเลย "
"งั้นเรากับเจจะทำอาหารรอนะ ให้เวลา สามสิบนาที โอเคป่ะ " ยี่หวาบอก
"โหยยยย ชั่วโมงนึงได้มั้ยคะแค่เดินไปเนี่ยก็จะครึ่งชั่วโมงแล้ว "
"โอเคๆชั่วโมงครึ่งงั้น "
"ก็ได้ตกลงตามนั้น "
"พี่ปุยส์ไปช่วยทำกับข้าวเลย ...อย่ามากินแรง " เจลากแขนชัปปุยส์ไปในครัว
"รู้แล้ว "
อันดามันไม่ให้ทหารองครักษ์ที่ริคาโด้่สั่งให้ติดตาม ตามมาเกาะดอกไม้ด้วย เพราะที่นี่ปลอดภัยที่สุดแล้ว พวกองครักษณ์เลยถือโอกาสเที่ยวพักผ่อนที่กรุงเทพ
ชัปปุยส์ใจหายบอกไม่ถูกเมื่อเห็นอันดามันเดินไปกับเดือนดารา ... เค้าวิ่งไปหา...แล้วกอดอันดามันแน่น
"คิดถึง "
"อะไร...นี่ชั้นจะไปดูพระอาทิตย์ตกใกล้ๆนี่เอง "
เดือนดาราทำตัวไม่ถูกอยากร้องให้ที่สุด น้ำตาปริ่มๆจะไหล พี่ชัปปุยส์ ไม่ได้แคร์เดือนดาราเลยเหมือนเธอไม่มีตัวตน เค้าทั้งหอมทั้งกอดเจ้าหญิงอันดามันด้วยความรัก ...
"อันดามัน...ชั้นรักเธอ" ชัปปุยส์เอามือประคองหน้าหญิงสาวเบาๆ เค้ารู้สึกผิดอีกแล้ว ผู้หญิงที่ยืนรออันดามันอยู่ตรงนั้น ... ปัญหาที่เกิดขึ้นมันมาจากเค้าอีกแล้ว
"ไม่ต้องห่วง..ชั้นทำได้ ..พี่เดือนดาราเค้าอาจจะแค่ไม่ค่อยมีเพื่อน เดี๋ยวเรารักเค้าเยอะๆเค้าคงดีขึ้น "
"อย่าไปนานนะ ...คิดถึง " ชัปปุยส์ยังอ้อนไม่หยุด
"รู้แล้วชั้นจะรีบกลับ ...ไปช่วยพี่เจกับหยี่หวาเถอะ "
"จูบชั้นหน่อย...." ชัปปุยส์บอกให้อันดามันจูบแต่เค้ากลับเป็นคนจูบก่อนซะทุกครั้ง
"รักเธอนะชัปปุยส์ "
"ชั้นรักเธอ....อันดามัน "
ชัปปุยส์ยืนมองอันดามันที่เดินไปกับเดือนดาราจนลับสายตา ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้ ...
"พี่ปุยส์ อย่าอู้ มาช่วยเลย " เจร้องเรียกเค้า
"ไปเดี่ยวนี้แหละ "
"ห่างกันไม่ได้จริงๆนะ "
"นี่ทำยังกะนายห่างเจ้าหญิงยี่หวาได้งั้นแหละ " ชัปปุยส์พลักหัวเจเบาๆ
"แต่ยังดีกว่าพี่ปุยส์นะ .. พี่ปุยส์เยอะเลย เชื่อแล้วว่ารักกันสุดๆจริงๆหาใครจะเปรียบโคดๆลำบากผมล่ะยอมพี่ตรงจุดๆนี้แหละ ... เกิดมาเพื่อรักกันจริงๆ"
"ไม่มีแก ...พี่ชัปปุยส์ต้องรักชั้น ...."
อันดามันจับมือของเดือนดาราไว้ อีกฝ่ายก็ต่อยเข้าที่แผล .... มันเจ็บเจียนตาย ..... เดือนดาราลากอันดามันมาที่หน้าผา .....
"ไม่มีใครเจอศพแกแน่นอน ..ชั้นจะบอกทุกๆคนว่าแกพลัดตกหน้าผา " คัตเตอร์ถูกนำมาใช้อีกครั้ง
"พี่เดือน หยุดเถอะ อันดามันขอร้อง "
"ชั้นเกลียดแก อย่ามาเรียกชั้นว่าพี่ อ้อ .. อยากให้พี่ชัปปุยส์เห็นแกตอนนี้จังเลย ผมสั้นเต่อเหมือนถูกหนูแทะ ฮ่าๆๆๆ เลือดโชกไปทัั้งตัว เค้ายังจะอยากนอนกับแกมั้ย "
สองมือของเดือนดารา ผลักร่างบางเต็มแรง แต่อันดามันคว้ามือของเดือนดาราไว้ได้ คัตเตอร์บาดมือของอันดามันจนเลือดไหล ... ทั้งคู่ห้อยต่องแต่งบนหน้าผา ... อันดามันคว้าต้นไม้เล็กๆที่โผล่ยื่นออกมาจากหน้าผาไว้ได้ เดือนดาราก็คว้า ต้นใกล้ๆไว้ได้เหมือนกัน เท้าของเดือนดารา ยังถีบมาที่ตัวของอันดามันตลอดเวลา
"นังเด็กเลว .....ชั้นจะฆ่าแก ....ไม่มีแกพี่ชัปปุยส์ต้องรักชั้น "
"ถึงไม่มีอันดามัน....ชัปปุยส์ก็ไม่มีวันรักคนแบบพี่เด็ดขาด " อันดามันน้ำตาไหลออกมา เจ็บที่มือก็เจ็บ เจ็บที่ท้องสุดๆ
"หุบปาก!!! เค้าต้องรักสิ ชั้นออกจะสวยน่ารัก ชั้นเก่ง ชั้นดีทุกอย่าง " เดือนดาราตาถลน
"แต่พี่ใจร้าย.....พี่ใจร้าย " อันดามันเสียงแผ่ว แรงแทบจะไม่เหลือแล้ว .... เบื้องล่างก็เป็นทะเลลึก ... ถึงจะตายก็ไม่เสียชาติเกิด ..อันดามันได้เจอแม่แล้ว อันดามันได้เจอผู้ชายที่รักที่สุด อย่างชาริล ชัปปุยส์ เกิดชาติหน้า ขอให้ได้เจอเค้าอีก .... น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมา
"อันดามัน อันดามัน !!!!!! "
"ชัปปุยส์ " อันดามันยิ้มทั้งน้ำตาได้ยินเสียงของชัปปุยส์แล้วก่อนตาย...ได้ยินเสียงของผู้ชายที่อันดามันรักที่สุด โชคดีจริงๆ
"พี่ชัปปุยส์ช่วยด้วยค่ะ พี่ชัปปุยส์ " เดือนดาราร้องสุดสียง
"อันดามัน!!!!! " ชัปปุยส์เห็นอันดามันห้อยอยู่หน้าผาหัวใจเค้าจะวายให้ได้ เดือนดาราด้วย ... อันดามันเลือด ยังไหลไม่หยุด ชัปปุยส์แทบช็อก เค้ารีบคว้ามือที่โชกเลือดของอันดามันไว้ก่อนที่หญิงสาวจะหมดแรง แค่อึดใจเดียว
"พี่ชัปปุยส์ช่วยเดือนด้วยค่ะ พี่ชัปปุยส์ " มืออีกข้างของเค้าคว้าเดือนดาราไว้ ....มันหนักมากๆ เค้าพยายามจะดึงสองคนขึ้นจากหน้าผา แต่มันไม่ไหวจริงๆ หัวใจชัปปุยส์แทบจะขาด อันดามัน ผมสั้น หน้าซีด หญิงสาว ยิ้มให้เค้าทั้งน้ำตา ชัปปุยส์ไม่น่าปล่อยให้อันดามันออกมาโดนลำพังกับเดือนดาราเลย เค้าเสียใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นที่สุด
"อันดามัน อันดามัน "ชัปปุยส์น้ำตาไหลออกมา เค้าสงสารอันดามันสุดหัวใจ กลัวอันดามันตายก็กลัว
"พี่ชัปปุยส์....ช่วยเดือนด้วยค่ะ เดือนไม่ไหวแล้ว ...เจ้าหญิงอันดามันจะฆ่าเดือน.." เดือนดาราไม่พูดเปล่า หญิงสาวดันตัวของอันดามันให้หลุดจากมือของชัปปุยส์ด้วย
.... อันดามันน้ำตาไหล ....เจ็บไปทั้งตัว ...
"ชั้น....รักนายนะชัปปุยส์ ....."
"ไม่นะ อันดามัน อย่าปล่อยนะ ....อันดามันจับไว้ อันดามันขอร้อง อันดามัน "
อันดามันไม่ตอบ .... มันเจ็บปวดจน ....จะจับมือของชัปปุยส์ไม่ไหว หูก็อื้อ ...ได้ยินเสียงของเค้าแว่วๆ
เดือนดารามองหน้าชัปปุยส์แล้วน้ำตาไหลออกมา "เดื่อนรักพี่ .....พี่ชัปปุยส์ ช่วยเดือนด้วยค่ะ พี่ชัปปุยส์ "
ชายหนุ่มมองตาของ เดือนดารา ก่อนจะพูดขึ้น "เดือน...พี่ขอโทษนะ " ชัปปุยส์ปล่อยมือจากเดือนดาราทันที
"พี่ชัปปุยส์ พี่ชัปปุยส์เดือนรักพี่ " เดือนดาราร่วงลงสู่หุบเหวเบื้องล่าง ... เสียงหวีดร้องของหญิงสาวยังดังก้อง ชัปปุยส์ค่อยๆดึงตัวอันดามันขึ้นมาจากหน้าผา ...
เค้ากอดหญิงสาวไว้แน่น " ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์ " อันดามันหมดสติไปในอ้อมกอดของเค้า
"ฮือออออ อันดามัน อย่าเป็นอะไรนะ อันดามัน อย่าเป็นอะไรนะ อันดามัน " ชัปปุยส์แบกอันดามันขึ้นหลัง
"ฝ่าบาท ฝ่าบาท!!! " ริคาโด้ ตามมาพอดี เดือนดาราคือผู้ต้องหาคดีฆาตกรรมเพื่อนสนิสิตร่วมคณะ ตำรวจกำลังควานหาตัว ...ริคาโด้มาบอกชัปปุยส์ทันเวลาพอดี พร้อมตำรวจไทย ที่ตามมาจับเดือนดารา แต่ไม่ต้องจับแล้วผู้ต้องหาตกเหวตายซะก่อน ...
ริคาโด้รีบห้ามเลือดของอันดามัน ชัปปุยส์ตัวสั่นไปหมด เค้าหอบเอาผมของอันดามันที่ถูกตัดกองกับพื้นขึ้นมากอดอย่า่งเสียใจ เพราะเค้าแท้ๆ
"ฝ่าบาท ...ฝ่าบาท อย่าหลับ อย่าหลับ " ริคาโด้ เอามือตีหน้าซีดๆของอันดามันเบาๆ
เค้าอุ้มอันดามันแทนชัปปุยส์ อีกฝ่ายสติสตังค์ไม่อยู่กับตัว ...ชัปปุยส์เดินตามริคาโอ้ ที่แบกอันดามันไว้บนบ่า
"อันดามัน อันดามัน "
"ชัปปุยส์ ....อย่า.....ร้องให้ ....ชั้นสบายมากๆ ชัปปุยส์ " อันดามันเสียงแผ่ว เจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไง แต่เห็นชัปปุยส์ร้องให้แล้ว อันดามันใจจะขาด มือของเค้ายังจับมือของ เธอเอาไว้
ยี่หวากับเจ ช็อกเมื่อเห็นสภาพของอันดามัน ..... ริคาโด้ คนเดียวที่มีสติ เค้ารีบทำแผลห้ามเลือด ฉีดยาแก้ปวด ...ดี่ที่ริคาโด้เป็นแพทย์มาก่อนจะเป็นทหาร เค้าเลยช่วยอันดามันได้ทัน
"โชคดีแผลไม่ลึกมาก .... " ริคาโด้มองหน้าชัปปุยส์ ที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา มือเค้ายังจับมืออันดามันไม่ปล่อย เจกับยี่หวาสงสารชัปปุยส์กับอันดามันสุดๆ ....
เจนึกสังหรณ์ใจตั้งแต่แรก นึกไม่ชอบหน้าของเดือนดาราตั้งแต่มานั่งเฝ้าชัปปุยส์ที่สนามแล้ว ผู้หญิงคนนี้แปลกๆ
น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือเธอเป็นฆาตกร วางแผนฆ่าเพื่อนร่วมคณะ ก่อนหน้าที่จะมาเกาะดอกไม้กับชัปปุยส์แค่สองวัน ตำรวจขอให้ชัปปุยส์ไปให้ปากคำที่โรงพักเพิ่มเติมเพราะเค้าอยู่ในเหตุการณ์ ที่เดือนดาราพยายามปลงพระชมม์เจ้าหญิงอันดามัน ..
"เจ้าหญิงเป็นยังไงบ้างชาริลแม่เห็นในข่าวหัวใจจะวาย แม่บอกแล้วใช่มั้ยให้ระวังๆ ดูสิ เจ้าหญิงถูกแทงแถมผมยัง " ทับทิมเห็นอันดามันนอนอยู่บนเตียงสภาพที่ ผมสั้น แค่ติ่งหูแล้วสงสารจับหัวใจ มือก็มีผ้าพันแผลนี่ถ้าพระราชินี กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดมาเห็นชัปปุยส์ ตายแน่ๆ
"ผมขอโทษครับแม่ ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ "ชัปปุยส์น้ำตาไหล
"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เจ้าหญิงปลอดภัยก็ดีแล้ว " เดนนิสลูบหัวลูกชาย
"เราน่ะพูดได้นะที่รักทางนุ้นเค้าจะพูดแบบนี้รึเปล่า ลูกเค้าทั้งคนนะ...เป็นคนปกติธรรมดาก็พอว่า ..."
อันดามันค่อยๆลืมตา "พี่เดือนดารา .......ชัปปุยส์ พี่เดือนดาราเป็นยังไงบ้าง "
"อันดามัน ...." ชัปปุยส์เอามือลูบผมสั้นๆของอันดามัน..ด้วยความสงสาร
"เดือน.....เค้า..."
"ฝ่าบาททรงเจ็บมากมั้ยเพคะ .....โธ่ ...." ทับทิมนั่งลงข้างๆเตียง น้ำตานางก็ไหลออกมา ...อันดามันยิ้มเจื่อนๆให้้สองสามีภรรยา
"หนูไม่เป็นอะไรค่ะสบายมากๆ"
"ขอโทษนะอันดามัน " ชัปปุยส์ยังน้ำตาไหลไม่หยุด ...
"ฝ่าบาท...ควีนส์จะเสด็จถึงกรุงเทพตอนสี่ทุ่มพะย่ะค่ะ " ริคา่โด้ทูล ในใจของริคาโด้รู้สึกไม่ดีสุดๆเพราะมันคือความบกพร่องของเค้า ..ริคาโด้ต้องพิจารณาตัวเอง เค้าไม่เคยพลาด ... เค้าเกือบปล่อยให้เจ้าหญิงรัชทายาทสิ้นพระชนม์โดยลำพัง ... ถ้าชัปปุยส์ไม่เจอก่อน เจ้าหญิงต้องทรงสิ้นพระชนม์แน่นอน ...และนั่น ริคาโด้ คงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ....
โซเฟียฮยอนอา อังเดร จะเดินทางมาพร้อมควีนส์
อันดามันรู้สึกเสียใจมากๆที่เดือนดาราตกเหว ...ได้แต่หวังว่าจะเป็นแบบในหนัง เดือนดาราไม่ตายมีคนมาช่วย ... แต่นี่มันคือเรื่องจริง นักข่าวมารอทำข่าวที่หน้าโรงพยาบาลกันเยอะสุดๆมาจากทั่วโลก รัฐบาลไทยออกแถลงการณ์เกี่ยวกับการประชวร และถูกลอบปลงพระชนม์เจ้าหญิงอันดามัน ที่เกาะเล็กๆแห่งหนึ่งของประเทศไทย ... ทางรัฐบาลขอรับผิดชอบและแสดงความเสียใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ..ท่านนายกรัฐมนตรี แถลงข่าวเป็นชั่วโมง ...
"อันดามัน....."
"ชั้นไม่เป็นอะไร....นะ...นายเลิกร้องให้ซักทีเถอะ..นะ "
ชัปปุยส์ส่ายหน้า เค้าเอามือที่พันแผลข้างที่เดือนดาราใช้คัตเตอร์กรีดขึ้นมาหอมด้วยความรัก
"ชั้นยังไม่ตาย....ชัปปุยส์..." อันดามันน้ำตาไหล .... "ผมสั้นแบบนี้ก็เท่ดีนะว่ามั้ย " หญิงสาวพูดออกมาทั้งน้ำตา อยากให้ชัปปุยส์ขำ แต่มันก็ขำไม่ออก .... ชัปปุยส์กอดอันดามันเบาๆ เค้ายิ่งสะอึ้นหนัก
"ชัปปุยส์ ....."
"ขอโทษนะ ....ชั้นเสียใจ...ถ้าเธอ....." ชัปปุยส์แน่นหน้าอกขึ้นมา เมื่อนึกถึงภาพที่อันดามันห้อยอยู่ตรงหน้าผา...ถ้าเค้าไปไม่ทัน .... อันดามันคง....
"ชั้นรักเธอ.....ชั้นรักเธอที่สุดในโลก ...."
"ชั้นก็รักเธอชัปปุยส์ ...."
"ขอโทษ "
"ชั้นไม่เป็นอะไรมาก..แผลนิดเดียวเอง ..."
เดนนิส กับทับทิม สงสารลูกชายสุดๆ..แล้วตอนควีนส์เสด็จมาถึงอะไรจะเกิดขึ้นอีกบ้าง ..ทับทิมได้แต่หวั่นใจ .....
ทีมช้างศึกมาเยี่ยมเจ้าหญิงอันดามัน พร้อมกับ เจและก็เจ้าหญิงยี่หวามินตรา ... เจชนาธิปพึ่งตกปากรับคำยี่หวามินตรา ว่าจะไปเล่นฟุตบอลกับสโมสรที่รัฐนารา .... ตั้งแต่แข่งกันคราวนั้น เค้ายังประทับใจไม่หาย มันเป็นประสบการณ์ที่สุดประทับใจ นักเตะในยุโรปยังสู้นักเตะที่นาราไม่ได้เลย เจ ชนาธิปแค่อยากเรียนรู้และหาประสบการณ์ ..ที่มากไปกว่านั้นคือ ... เค้ารักยี่หวามินตรา ......
กว่าจะมาถึงสนามกีฬาได้ก็เกือบเที่ยงคืน .. อันดามันให้ทหารที่ติดตามไปดูที่บ้านของเดือนดาราก็ไม่พบ
แต่ชัปปุยส์มั่นใจว่าเดือนดาราจะยังอยู่ที่สนามกีฬา ...
สนามกีฬาปิดแล้ว....ฝนยังตกหนักหนัก .... ป้ายรถเมล์ที่ไฟติดๆดับๆกระพริบไปมา ... ชัปปุยส์เห็นหญิงสาวนั่งกอดตัวเอง... แบนเนอร์ชื่อเค้ายังวางไว้ข้างๆ
"อันดามันเธอรอแป๊บนึงนะเดี๋ยวชั้นลงไปเองเดี๋ยวโดนน้ำฝน"
"ชัปปุยส์...นี่ร่ม" อันดามันยื่นร่มให้ชัปปุยส์
ชัปปุยส์เดินกางร่มไปหาเดือนดารา .... ร่างเล็กนั่งสั่นเพราะความหนาว แค่เห็นชัปปุยส์ หญิงสาวก็วิ่งมากอดเค้า ... อันดามันใจเต้นตึกๆ ชัปปุยส์บอกอันดามันหมดแล้ว ..ถึงชัปปุยส์จะบอกว่าเค้าไม่ได้คิดอะไร แต่อันดามันก็อึ้งกับภาพที่เห็น....มันบอกไม่ถูก ....มันเจ็บนิดๆ
"ฮืออออเดือนรอพี่ .....เดือนรู้ว่าพี่ต้องมา " เดือนดาราปล่อยโฮทันที
"ทำไมทำอะไรโง่ๆแบบนี้ฝนตกหนักมากๆ ไม่สบายแล้วจะทำยังไงอยู่คนเดียวไม่ใช่เหรอ "
ชัปปุยส์แกะมือเดือนดาราออกจากตัวเค้า หญิงสาว ไม่ยอมปล่อย ... "ไปขึ้นรถเถอะพี่จะไปส่งที่บ้าน "
"พี่ชัปปุยส์...."
"ไหนเดือนบอกว่ามีอะไรจะให้พี่ไง " ชัปปุยส์พยายามเปลี่ยนเรื่อง
เค้านึกห่วงอันดามันที่นั่งรอในรถ "เดือนลืมไว้ที่บ้านค่ะพี่ชัปปุยส์ ไว้พี่ไปส่งเดือนที่บ้าน เดือนจะเอาให้นะคะ "
"วันหลังก็ได้ พี่ไม่รีบหรอก "
"พี่ชัปปุยส์น่ารักที่สุดในโลกเลยค่ะ "
ชัปปุยส์กางร่มให้เดือนดารา หญิงสาวมองเค้าอย่างมีความสุขถึงตัวจะเปียกจะหนาวยังไงก็รู้สึกอบอุ่นที่สุด ....วันนี้พี่ชัปปุยส์จะไปบ้านเดือนดารา...ดึกๆแบบนี้...แล้วเจ้าหญิงอันดามันล่ะ ...เดือนดาราคิดอะไรในใจ .. เจ้าหญิงไปไหน ..นี่พี่ชัปปุยส์เป็นห่วงเธอมากถึงขนาดทิ้งเจ้าหญิงอันดามัน ออกมาหาเธอเลยเหรอ ... ความหวังของหญิงสาวมีจริงๆพี่ชัปปุยส์ต้องมีใจ ถ้าไม่มีเค้าจะมาทำไม ...
"ระวังๆนะ " หญิงสาวจะนั่งด้านหน้า แต่ก็งงๆที่ชัปปุยส์เปิดประตูหลังให้เธอ
"สวัสดีค่ะพี่เดือนดารา "
เดือนดาราตาค้างตกใจเหมือนเห็นผีแทบจะหยุดหายใจ ....นี่เจ้าหญิงอันดามัน..... ดวงตาอ่อนโยน ใบหน้าสวยคม รอยยิ้มที่อบอุ่นและเป็นมิตร ... เดือนดาราเกลียดที่สุด ... พี่ชัปปุยส์...ทำไมต้องมากับเจ้าหญิงอันดามันด้วย ...
"ฝ่าบาท ....!!!"
"เจ้าหญิงทรงเป็นห่วงเดือนมากๆนะคะ ขอบพระทัยท่านซะสิ "
ชัปปุยส์พูดพลางขับรถ ... เดือนดารานึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรดี .. อันดามันมองหญิงสาวผ่านทางกระจกมองหลัง ... ดูสีหน้าของเดือนดาราที่ซีดเขียว ..แล้วสงสารที่สุด
"ขอบพระทัยฝ่าบาทที่สุดเพคะ ขอบคุณที่เมตตาหม่อมชั้น "
"พี่เดือนหนาวมั้ยคะ นี่เสื้อค่ะ อันดามันเอามาเผื่อ " อันดามันยื่นเสื้อให้ เดือนดารารับมาแล้วรีบใส่ หญิงสาวรู้สึกตัวร้อนๆเหมือนจะเป็นไข้ ..ก็นั่งตากฝนอยู่ตั้งหลายชั่วโมง
"ขอบพระทัยเพคะ" น้ำตาของเดือนดารามันจะไหลออกมาให้ได้ ที่นั่งข้างหน้าที่เดือนดาราเคยนั่งกับชัปปุยส์ตอนนี้เจ้าของจริงๆเค้ามาแล้วสินะ ...
"พี่เดือนทานข้าวรึยังคะ หิวอะไรรึเปล่า ไปทานข้าวกันก่อนดีมั้ย "
"หม่อมชั้น....ไม่หิวเพคะ ขอบพระทัยฝ่าบาท"
ชัปปุยส์มองเดือนดาราผ่านกระจกมองหลัง ถึงจะยิ้มแต่ชัปปุยส์ก็เห็นว่ามันเป็นยิ้มที่ฝืนๆ เค้าได้แต่หวังว่าเจออันดามันแล้วเดือนดาราจะรู้สึกดีขึ้นบ้าง
"ไม่เป็นไรค่ะยินดีมากๆ " อันดามันยังยิ้มให้ ... ทำไมนะเด็กผู้หญิงที่น่ารักที่สุดในโลกตั้งแต่เดือนดาราเคยเจอ ....ทำไม ทำไมต้องเป็นคนที่พี่ชัปปุยส์รักด้วย .. นี่ถ้าเจ้าหญิงอันดามันไม่ใช่คนรักของพี่ชัปปุยส์เดือนดารคงไม่รู้สึกแบบนี้ ... อิจฉาที่สุด เจ้าหญิงจริงๆ ดีทั้งใจงดงามทั้งร่างกาย ...ไม่นะ เดือนดาราชอบอันดามันไม่ได้ ... ดูสายตาพี่ชัปปุย์ที่มองเจ้าหญิงอันดามันแล้วเดือนดาราเจ็บปวดที่สุด มันอยู่ใกล้ๆ ..เห็นชัดเจนเต็มๆสองตา
"เดือน...ถึงบ้านแล้ว " ชัปปุยส์บอก แต่เดือนดาราเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
"ขอบคุณมากๆค่ะพี่ชัปปุยส์ที่มาส่ง ขอบคุณเจ้าหญิงอันดามันด้วยค่ะ "
"ฝันดีนะคะพี่เดือนดารา "
"ขอบพระทัยฝ่าบาท" เดือนดารากำลังจะเดินเข้าบ้านหญิงสาวก็ล้มลง อันดามันรีบวิ่งลงจากรถ ไปประคอง เดือนดารา พอสัมผัสตัวก็รู้ว่าเดือนดาราไม่สบายแน่นอนตัวร้อนสุดๆ
"ชัปปุยส์พาพี่เดือนดาราหาหมอกันเถอะ "
"ม่าย....หม่อมชั้นไหวเพคะ " หญิงสาวยังเบลอๆ
"อย่าดื้อน่าเดือน ไปเถอะ ... " ชัปปุยส์อุ้มเดือนดาราขึ้นรถ อันดามันมองดูบ้านใหญ่ที่หญิงสาวอยู่คนเดียวแล้วยิ่งสงสาร คงจะเหงาน่าดู
หลังกลับจากโรงพยาบาลอันดามันกับชัปปุยส์ก็มาส่งเดือนดารา ที่บ้าน พรุ่งนี้เค้าต้องไปเกาะดอกไม้แต่เช้า อันดามันบอกชัปปุยส์ให้พาเดือนดาราไปด้วย เพราะอันดามันรู้สึกสงสารและก็เป็นห่วงพ่อก็พึ่งเสีย ไม่สบายแถมยังต้องอยู่บ้านคนเดียว
เดือนดาราไม่ปฏิเสธเมื่อเจ้าหญิงทรงรับสั่งให้ไปเที่ยวด้วย ชัปปุยส์สังหรณ์ใจยังไงก็ไม่รู้เค้า รู้ว่าเดือนดาราไม่ชอบอันดามัน แล้วเค้าก็ยังรู้สึกอยู่ ..
"พี่ริคาโด้จะไปถึงวันพรุ่งนี้นะชัปปุยส์ " ฮยอนอาโทรหาชัปปุยส์ หญิงสาวเป็นห่วงอันดามัน เพราะเห็นว่าชวนเดือนดาราไปเกาะดอกไม้ ยิ่งโซเฟียรู้ยิ่งโกรธ
"คิดอะไรของเค้ากันนะจะชวนมันไปทำไมก็ไม่รู้ นั่นมันเกาะของพวกเรา " โซเฟียบ่นอุบ
"ที่รักเอาเถอะน่า ชัปปุยส์กับอันดามัน เค้าก็เป็นแบบนี้มองคนแง่ดีเคยเกลียดเคยว่า เคยด่าใครที่ไหนล่ะสมกับกันจริงๆเจ้าหญิงกับเจ้าชาย" อังเดร พูดขึ้น
"พี่ไปสนามบินนะอังเดร ดูแลหลานพี่ดีๆล่ะ" ริคาโด้ตบหัวอังเดรเบาๆ โซเฟียยิ้มเขิน ดูทุกๆคนจะเห่อลูกของเธอกับอังเดรเอามากๆ นี่แค่สามเดือนยังขนาดนี้ คลอดออกมาจะขนาดไหน
"เดินทางปลอดภัยนะครับพี่ชาย เอาทหารไปกี่กองร้อย " อังเดรยิ้มล้อ
"อย่ามากวน พี่คนเดียวก็พอล่ะ "
"ลืมไปท่านราชองครักษ์มือหนึ่ง"
"อยากไปด้วยที่สุดเลย นี่ถ้าไม่ติดเปิดห้างใหม่ชั้นไม่ให้คุณไปคนเดียวหรอก"
"พี่ริคาโด้...ฮยอนอาไม่ให้ไปคนเดียวไม่ใช่ว่าห่วงนะคะ ...แต่หึงค่ะกลัวสาวมาจีบสามี ฮ่าๆๆ" โซเฟียรู้ทันเพื่อนรัก
"ก็หล่อขนาดนี้ใครจะไม่หวงล่ะ อังเดรหล่อไม่เท่าพี่ริคาโด้เธอยังหวงเลย " ฮยอนอาเอามั่ง
"บังอาจฮยอนอา ใครวา่เราไม่หล่อ .. ออกจะหล่อคมขนาดนี้ "
"พอเถอะอังเดร เรื่องหลงตัวเองไม่มีใครเกิน " โซเฟียค้อนอังเดรทีเล่นทีจริง สำหรับโซเฟียแล้ว อังเดรหล่อที่สุด
เดือนดารารู้ว่าต้องไปเกาะดอกไม้ถึงจะเป็นไข้ก็ต้องหาย อยากไปด้วยที่สุด ไม่อยากให้ชัปปุยส์อยู่กับอันดามันสองคน เกลียดพวกองครักษ์ของเจ้าหญิงด้วย ไปไหนแห่ตามกันไปเป็นสิบๆ ดูเหมือนมีแค่พี่ชัปปุยส์กับเจ้าหญิง แต่เวลามีอะไรเกิดขึ้oนิดนึงไม่รู้โผล่มาจากไหน กะแค่เจ้าหญิงจะอะไรนักหนา
ชัปปุยส์ เจ อันดามัน ยี่หวามินตรา เดือนดารา พร้อมนักฟุตบอลของทีมนารา มาถึงเกาะดอกไม้ตอนบ่ายๆ ชัปปุยส์ดีใจที่สุด อย่างน้อยๆมาบ้านตัวเองซักวันก็ยังดีก่อนจะไม่ได้มาอีกนาน จากไปแค่อาทิตย์กว่าๆ แต่คิดถึงสุดๆ
"สวยมั้ยคะพี่เดือนเกาะดอกไม้ " เดือนดารา ตลึงกับความงามของเกาะสวรรค์เบื้องหน้า กลิ่นดอกไม้หอมโชยมา เหมือนมีคนมาฉีดน้ำหอมเอาไว้อะไรแบบนั้น มันทั้งสวยทั้งสดชื่น
"สวยเพคะ สวยที่สุดเลย "
"เดือนต้องชอบ...ใครๆก็ชอบที่นี่ทั้งนั้น นี่ถ้าไม่ใช่คนพิเศษไม่ได้มานะเนี่ย" ชัปปุยส์มองหน้าอันดามันแล้วยิ้ม
"เค้าก็พิเศษชิมิพี่ปุยส์เลยได้มา " เจยิ้มหวานให้ยี่หวา
"ช่ายยยย นายพิเศษ ไม่ใช่คนพิเศษนะ เด็กพิเศษ ฮ่าๆๆ" ชัปปุยส์ล้อเจ
"ฮืออออออออออออออพี่ปุยส์ ไอ้พี่บ้า " เจวิ่งไล่ชัปปุยส์ไปในทุ่งดอกไม้
"ไปกันเถอะอันดามัน อยากเล่นน้ำตกแล้ว " ยี่หวาจุงมืออันดามัน ยี่หวาไม่ชอบสายตาของเดือนดาราเวลาแอบมองอันดามันเลย มันน่ากลัวมากๆ เหมือนจะกินเลือดกินเนื้ออะไรแบบนั้น ผู้หญิงคนนี้ไม่น่าไว้ใจ รึว่า ยี่หวาคิดมากไปก็ไม่รู้
"พี่เดือน ไปบ้านอันดามันกันค่ะ " อันดามันจับมือเย็นๆของเดือนดารา
"ขอบพระทัยฝ่าบาท"
หยี่หวามินตรากับอันดามันเล่นน้ำตก เจกับชัปปุยส์ก็ตามมาสมทบด้วย มีเดือนดาราที่ไม่ลงเล่นน้ำอยู่คนเดียว หญิงสาวอ้างว่าไม่สบาย ทั้งที่จริงๆหายแล้ว ...
"พี่เดือนไปดูพระอาทิตย์ตกกันมั้ยคะ ...ไปอันดามันพาไป จุดชมวิวสวยที่สุดในโลกค่ะ "
อันดามันชวน ชัปปุยส์ก็พยักหน้า ลองให้เดือนดาราอยู่กับอันดามันเยอะๆ จะเปลี่ยนความรู้สึกได้
"ชัปปุยส์ เดี๋ยวมานะพาพี่เดือนไปดูซันเซ็ท "
"อื้อ ...ตามสบายเลย "
"งั้นเรากับเจจะทำอาหารรอนะ ให้เวลา สามสิบนาที โอเคป่ะ " ยี่หวาบอก
"โหยยยย ชั่วโมงนึงได้มั้ยคะแค่เดินไปเนี่ยก็จะครึ่งชั่วโมงแล้ว "
"โอเคๆชั่วโมงครึ่งงั้น "
"ก็ได้ตกลงตามนั้น "
"พี่ปุยส์ไปช่วยทำกับข้าวเลย ...อย่ามากินแรง " เจลากแขนชัปปุยส์ไปในครัว
"รู้แล้ว "
อันดามันไม่ให้ทหารองครักษ์ที่ริคาโด้่สั่งให้ติดตาม ตามมาเกาะดอกไม้ด้วย เพราะที่นี่ปลอดภัยที่สุดแล้ว พวกองครักษณ์เลยถือโอกาสเที่ยวพักผ่อนที่กรุงเทพ
ชัปปุยส์ใจหายบอกไม่ถูกเมื่อเห็นอันดามันเดินไปกับเดือนดารา ... เค้าวิ่งไปหา...แล้วกอดอันดามันแน่น
"คิดถึง "
"อะไร...นี่ชั้นจะไปดูพระอาทิตย์ตกใกล้ๆนี่เอง "
เดือนดาราทำตัวไม่ถูกอยากร้องให้ที่สุด น้ำตาปริ่มๆจะไหล พี่ชัปปุยส์ ไม่ได้แคร์เดือนดาราเลยเหมือนเธอไม่มีตัวตน เค้าทั้งหอมทั้งกอดเจ้าหญิงอันดามันด้วยความรัก ...
"อันดามัน...ชั้นรักเธอ" ชัปปุยส์เอามือประคองหน้าหญิงสาวเบาๆ เค้ารู้สึกผิดอีกแล้ว ผู้หญิงที่ยืนรออันดามันอยู่ตรงนั้น ... ปัญหาที่เกิดขึ้นมันมาจากเค้าอีกแล้ว
"ไม่ต้องห่วง..ชั้นทำได้ ..พี่เดือนดาราเค้าอาจจะแค่ไม่ค่อยมีเพื่อน เดี๋ยวเรารักเค้าเยอะๆเค้าคงดีขึ้น "
"อย่าไปนานนะ ...คิดถึง " ชัปปุยส์ยังอ้อนไม่หยุด
"รู้แล้วชั้นจะรีบกลับ ...ไปช่วยพี่เจกับหยี่หวาเถอะ "
"จูบชั้นหน่อย...." ชัปปุยส์บอกให้อันดามันจูบแต่เค้ากลับเป็นคนจูบก่อนซะทุกครั้ง
"รักเธอนะชัปปุยส์ "
"ชั้นรักเธอ....อันดามัน "
ชัปปุยส์ยืนมองอันดามันที่เดินไปกับเดือนดาราจนลับสายตา ใจไม่ดียังไงก็ไม่รู้ ...
"พี่ปุยส์ อย่าอู้ มาช่วยเลย " เจร้องเรียกเค้า
"ไปเดี่ยวนี้แหละ "
"ห่างกันไม่ได้จริงๆนะ "
"นี่ทำยังกะนายห่างเจ้าหญิงยี่หวาได้งั้นแหละ " ชัปปุยส์พลักหัวเจเบาๆ
"แต่ยังดีกว่าพี่ปุยส์นะ .. พี่ปุยส์เยอะเลย เชื่อแล้วว่ารักกันสุดๆจริงๆหาใครจะเปรียบโคดๆลำบากผมล่ะยอมพี่ตรงจุดๆนี้แหละ ... เกิดมาเพื่อรักกันจริงๆ"
Baby, life was good to me
But you just made it better
I love the way you stand by me
Through any kind of weather
But you just made it better
I love the way you stand by me
Through any kind of weather
I don't wanna run away, just wanna make your day
When you feel the world is on your shoulders
I don't wanna make it worse, just wanna make us work
Baby, tell me I will do whatever
When you feel the world is on your shoulders
I don't wanna make it worse, just wanna make us work
Baby, tell me I will do whatever
It feels like nobody ever knew me until you knew me
Feels like nobody ever loved me until you loved me
Feels like nobody ever touched me until you touched me
Baby, nobody, nobody until you
Feels like nobody ever loved me until you loved me
Feels like nobody ever touched me until you touched me
Baby, nobody, nobody until you
อันดามันพยายามชวนเดือนดาราคุย แต่เหมือนหญิงสาวพูดน้อยๆ แค่เพคะๆ ....คงจะเศร้าที่พ่อพึ่งเสีย ....
"จะถึงแล้วค่ะพี่เดือนอีกนิดเดียว เหนื่อยมั้ยคะ "
"ไม่เพค่ะหม่อมชั้นไม่เหนื่อย"
"มันสูงหน่อย แต่ปีนขึ้นไปแล้วคุ้มมากๆ คุ้มที่เราเหนื่อยค่ะ "
หน้าผาสูงชัน ...กว่าจะปีนขึ้นไปถึง ...แต่มนก็สวยมาก สวยจริงๆอย่างที่เจ้าหญิงอันดามันบอก ... พระอาทิตย์ดวงโต ที่
กำลังจะจมลงสู่พื้นน้ำ อยู่ตรงโน้น ..... สวยที่สุด ...เดือนดาราตลึง ... อันดามัน รู้สึกดีใจมากๆ ที่เหมือนเดือนดาราจะชอบ
"เห็นมั้ย .....สวยที่สุดเลยค่้ะ "
"ขอบใจมากนะ...ที่พาชั้นมาที่นี่ " เสียงเดือนดาราแข็งๆ สายตาที่มองอันดามันก็แปลกๆ
"ไม่เป็นไรค่ะ "
"ทำแบบนี้...พี่ชัปปุยส์คงยิ่งรักเธอมากขึ้นสินะ " เดือนดาราน้ำตาคลอเบ้า เสียงก็สั่นๆ อันดามัน รุ้สึกไม่ดีเลย
"พี่เดือนดาราหมายถึงอะไรคะ "
"ไม่ต้องมาทำหน้าใสซื่อ ....!!!!!" อีกฝ่ายเสียงดังจนอันดามันสะดุ้ง
"แกมันนอนกับพี่ชัปปุยส์ ฮือออออ แกนอนกับพี่ชัปปุยส์ของชั้น " อันดามันหัวใจเต้นตึกๆ นั่นเดือนดา่ราเป็นอะไรไป
"ฮือออออ แก......." คัตเตอร์เล่มเล็กถูกดึงออกมาจากกระเป๋ากางเกง ...
"พี่เดือน...จะทำอะไรคะ? " อันดามันถอยร่น ....
"จะทำอะไรเหรอ ....ถามโง่ๆ " เดือนดาราพูดพลางดันคมของคัตเตอร์ให้เลื่อนออกมา ช้าๆ
"พี่เดือนใจเย็นๆนะคะ .....พี่เดือ น "
"ชอบทำตัวเป็นนางเอกนักใช่มั้ย ...ดี.. " ดวงตาเหลือก กลิ้งไปมา ของเดือนดาราน่ากลัวมากๆ หญิงสาวถือคัตเตอร์ ทิ่มไปที่อันดามัน อีกฝ่ายหลบทัน อันดามัน รีบวิ่ง ... แต่เดือนดาราก็วิ่งตาม
"แกจะหนีไปไหน นังเจ้าหญิง แกเด็กร่าน ถ้าไม่มีแกซักคน พี่ชัปปุยส์เค้าต้องรักชั้น " เดือนดารายังตะโกนเสียงดัง
อันดามันหนีมาจนสุดทางข้างหน้าก็หน้าผาจุดที่สูงที่สุดของเกาะแล้ว ไม่รู้จะหนีไปไหน .... เดือนดาราก็ตามมาทันพอดี ในมือก็ยังถือมีด ....
"แกคิดว่าแกจะหนีพ้นเหรอ ...ไม่มีใครช่วยแกหรอก ฮึ เจ้าหญิงอันดามัน ... อันดามันของชัปปุยส์ ชั้นเกลียดแกที่สุดในโลก"
"ถามจริงๆ...หนูไปทำอะไรให้พี่เหรอคะ .." อันดามันน้ำตาเอ่อ
"......................................." เดือนดาราไม่ตอบ แต่เดินใกล้เข้ามาทุกที อันดามันมองลงไปยังเหวด้านหลังแล้ว กลัวที่สุด ... ไม่นะ อันดามันตายไม่ได้ พ่อกับแม่ ยาย ชัปปุยส์ ทุกๆคน ....
"แกทำให้เพื่อนรักชั้นตาย ฮืออออออ แอนตายเพราะแก...แอนตายเพราะแก" เดือนดาราน้ำตาไหลออกมา
"แอนไหนคะ ....."
"ฮือออออ แกต้องชดใช้ " คัตเตอร์ ทิ่มมาที่ตัวของอันดามันเต็มแรง .... หญิงสาวเอี้ยวตัวหลบ แต่คมของคัตเตอร์ก็เสียบเข้าไปที่ด้านข้างลำตัวเต็มๆ
อันดามันเจ็บสุดชีวิตเมื่ออีกฝ่ายดึงมีดออก ...... "พี่ทำแบบนี้ทำไมคะ " อันดามันน้ำตาไหล มันเจ็บมากจนทรุดลงไปกับพื้นหญ้า เลือดไหลทะลักออกมาจากช่องท้อง
"ชั้นบอกแกอยู่แกหูหนวกเหรอ ...แกทำให้เพื่อนรักของชั้นตาย " เดือนดารานั่งลงมองหน้าอันดามัน
"พี่เข้าใจผิดแล้วค่ะ หนูไม่เคยรู้จัก "
อันดามันจะลุกขึ้นก็ลุกไม่ได้มันปวดที่แผลสุดๆได้แต่เอามือกุมไว้ .. น้ำตาก็ไหลออกมา จับที่หัวมากๆ เพราะเดือนดารา เอามือดึงผมเธอเต็มแรง
"แกสวยนักใช่มั้ย ...." คัตเตอร์คม เฉือนผมสวยของอันดามัน จนสั้น อันดามันไม่ร้องขอซักคำ ได้แต่คิดว่าจะเอาชีวิตรอดยังไงดี นี่ผู้หญิงคนนี้ต้องมีปัญหาทางจิตแน่ๆ เธอไม่ใช่คนปกติ อย่างที่ พี่โซเฟียกับพี่ฮยอนอาบอก ...
อันดามันเห็นผมของตัวเองถูกตัดกองกับพื้นแล้ว ใจแทบขาด .... เฮือกสุดท้าย ขอสู้ตาย ..เป็นไงก็เป็น อันดามันผลักเดือนดาราหงายหลัง มือ กดแขนข้างที่มีคัตเตอร์เอาไว้ ...เจ็บชายโคงก็เจ็บ เลือดก็ไหลไม่หยุด
"แกสู้ชั้นเหรอ นังเจ้าหญิง "
อันดามันไม่พูด แต่กดข้อมือเต็มแรง แล้วบิด แบบที่ริคาโด้เคยสอน ... มีดค่อยๆหลุดจากมือ แต่เดือนดาราก็ถีบอันดามันจนหงายหลัง ร่างเล็กโดด มาค่อมตัวของอันดามัน มือน้อยบีบที่คอเต็มแรง
"ไม่มีแก ...พี่ชัปปุยส์ต้องรักชั้น ...."
อันดามันจับมือของเดือนดาราไว้ อีกฝ่ายก็ต่อยเข้าที่แผล .... มันเจ็บเจียนตาย ..... เดือนดาราลากอันดามันมาที่หน้าผา .....
"ไม่มีใครเจอศพแกแน่นอน ..ชั้นจะบอกทุกๆคนว่าแกพลัดตกหน้าผา " คัตเตอร์ถูกนำมาใช้อีกครั้ง
"พี่เดือน หยุดเถอะ อันดามันขอร้อง "
"ชั้นเกลียดแก อย่ามาเรียกชั้นว่าพี่ อ้อ .. อยากให้พี่ชัปปุยส์เห็นแกตอนนี้จังเลย ผมสั้นเต่อเหมือนถูกหนูแทะ ฮ่าๆๆๆ เลือดโชกไปทัั้งตัว เค้ายังจะอยากนอนกับแกมั้ย "
สองมือของเดือนดารา ผลักร่างบางเต็มแรง แต่อันดามันคว้ามือของเดือนดาราไว้ได้ คัตเตอร์บาดมือของอันดามันจนเลือดไหล ... ทั้งคู่ห้อยต่องแต่งบนหน้าผา ... อันดามันคว้าต้นไม้เล็กๆที่โผล่ยื่นออกมาจากหน้าผาไว้ได้ เดือนดาราก็คว้า ต้นใกล้ๆไว้ได้เหมือนกัน เท้าของเดือนดารา ยังถีบมาที่ตัวของอันดามันตลอดเวลา
"นังเด็กเลว .....ชั้นจะฆ่าแก ....ไม่มีแกพี่ชัปปุยส์ต้องรักชั้น "
"ถึงไม่มีอันดามัน....ชัปปุยส์ก็ไม่มีวันรักคนแบบพี่เด็ดขาด " อันดามันน้ำตาไหลออกมา เจ็บที่มือก็เจ็บ เจ็บที่ท้องสุดๆ
"หุบปาก!!! เค้าต้องรักสิ ชั้นออกจะสวยน่ารัก ชั้นเก่ง ชั้นดีทุกอย่าง " เดือนดาราตาถลน
"แต่พี่ใจร้าย.....พี่ใจร้าย " อันดามันเสียงแผ่ว แรงแทบจะไม่เหลือแล้ว .... เบื้องล่างก็เป็นทะเลลึก ... ถึงจะตายก็ไม่เสียชาติเกิด ..อันดามันได้เจอแม่แล้ว อันดามันได้เจอผู้ชายที่รักที่สุด อย่างชาริล ชัปปุยส์ เกิดชาติหน้า ขอให้ได้เจอเค้าอีก .... น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมา
"อันดามัน อันดามัน !!!!!! "
"ชัปปุยส์ " อันดามันยิ้มทั้งน้ำตาได้ยินเสียงของชัปปุยส์แล้วก่อนตาย...ได้ยินเสียงของผู้ชายที่อันดามันรักที่สุด โชคดีจริงๆ
"พี่ชัปปุยส์ช่วยด้วยค่ะ พี่ชัปปุยส์ " เดือนดาราร้องสุดสียง
"อันดามัน!!!!! " ชัปปุยส์เห็นอันดามันห้อยอยู่หน้าผาหัวใจเค้าจะวายให้ได้ เดือนดาราด้วย ... อันดามันเลือด ยังไหลไม่หยุด ชัปปุยส์แทบช็อก เค้ารีบคว้ามือที่โชกเลือดของอันดามันไว้ก่อนที่หญิงสาวจะหมดแรง แค่อึดใจเดียว
"พี่ชัปปุยส์ช่วยเดือนด้วยค่ะ พี่ชัปปุยส์ " มืออีกข้างของเค้าคว้าเดือนดาราไว้ ....มันหนักมากๆ เค้าพยายามจะดึงสองคนขึ้นจากหน้าผา แต่มันไม่ไหวจริงๆ หัวใจชัปปุยส์แทบจะขาด อันดามัน ผมสั้น หน้าซีด หญิงสาว ยิ้มให้เค้าทั้งน้ำตา ชัปปุยส์ไม่น่าปล่อยให้อันดามันออกมาโดนลำพังกับเดือนดาราเลย เค้าเสียใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นที่สุด
"อันดามัน อันดามัน "ชัปปุยส์น้ำตาไหลออกมา เค้าสงสารอันดามันสุดหัวใจ กลัวอันดามันตายก็กลัว
"พี่ชัปปุยส์....ช่วยเดือนด้วยค่ะ เดือนไม่ไหวแล้ว ...เจ้าหญิงอันดามันจะฆ่าเดือน.." เดือนดาราไม่พูดเปล่า หญิงสาวดันตัวของอันดามันให้หลุดจากมือของชัปปุยส์ด้วย
.... อันดามันน้ำตาไหล ....เจ็บไปทั้งตัว ...
"ชั้น....รักนายนะชัปปุยส์ ....."
"ไม่นะ อันดามัน อย่าปล่อยนะ ....อันดามันจับไว้ อันดามันขอร้อง อันดามัน "
อันดามันไม่ตอบ .... มันเจ็บปวดจน ....จะจับมือของชัปปุยส์ไม่ไหว หูก็อื้อ ...ได้ยินเสียงของเค้าแว่วๆ
เดือนดารามองหน้าชัปปุยส์แล้วน้ำตาไหลออกมา "เดื่อนรักพี่ .....พี่ชัปปุยส์ ช่วยเดือนด้วยค่ะ พี่ชัปปุยส์ "
ชายหนุ่มมองตาของ เดือนดารา ก่อนจะพูดขึ้น "เดือน...พี่ขอโทษนะ " ชัปปุยส์ปล่อยมือจากเดือนดาราทันที
"พี่ชัปปุยส์ พี่ชัปปุยส์เดือนรักพี่ " เดือนดาราร่วงลงสู่หุบเหวเบื้องล่าง ... เสียงหวีดร้องของหญิงสาวยังดังก้อง ชัปปุยส์ค่อยๆดึงตัวอันดามันขึ้นมาจากหน้าผา ...
เค้ากอดหญิงสาวไว้แน่น " ชัปปุยส์ .....ชัปปุยส์ " อันดามันหมดสติไปในอ้อมกอดของเค้า
"ฮือออออ อันดามัน อย่าเป็นอะไรนะ อันดามัน อย่าเป็นอะไรนะ อันดามัน " ชัปปุยส์แบกอันดามันขึ้นหลัง
"ฝ่าบาท ฝ่าบาท!!! " ริคาโด้ ตามมาพอดี เดือนดาราคือผู้ต้องหาคดีฆาตกรรมเพื่อนสนิสิตร่วมคณะ ตำรวจกำลังควานหาตัว ...ริคาโด้มาบอกชัปปุยส์ทันเวลาพอดี พร้อมตำรวจไทย ที่ตามมาจับเดือนดารา แต่ไม่ต้องจับแล้วผู้ต้องหาตกเหวตายซะก่อน ...
ริคาโด้รีบห้ามเลือดของอันดามัน ชัปปุยส์ตัวสั่นไปหมด เค้าหอบเอาผมของอันดามันที่ถูกตัดกองกับพื้นขึ้นมากอดอย่า่งเสียใจ เพราะเค้าแท้ๆ
"ฝ่าบาท ...ฝ่าบาท อย่าหลับ อย่าหลับ " ริคาโด้ เอามือตีหน้าซีดๆของอันดามันเบาๆ
เค้าอุ้มอันดามันแทนชัปปุยส์ อีกฝ่ายสติสตังค์ไม่อยู่กับตัว ...ชัปปุยส์เดินตามริคาโอ้ ที่แบกอันดามันไว้บนบ่า
"อันดามัน อันดามัน "
"ชัปปุยส์ ....อย่า.....ร้องให้ ....ชั้นสบายมากๆ ชัปปุยส์ " อันดามันเสียงแผ่ว เจ็บจนไม่รู้จะเจ็บยังไง แต่เห็นชัปปุยส์ร้องให้แล้ว อันดามันใจจะขาด มือของเค้ายังจับมือของ เธอเอาไว้
ยี่หวากับเจ ช็อกเมื่อเห็นสภาพของอันดามัน ..... ริคาโด้ คนเดียวที่มีสติ เค้ารีบทำแผลห้ามเลือด ฉีดยาแก้ปวด ...ดี่ที่ริคาโด้เป็นแพทย์มาก่อนจะเป็นทหาร เค้าเลยช่วยอันดามันได้ทัน
"โชคดีแผลไม่ลึกมาก .... " ริคาโด้มองหน้าชัปปุยส์ ที่เปื้อนไปด้วยน้ำตา มือเค้ายังจับมืออันดามันไม่ปล่อย เจกับยี่หวาสงสารชัปปุยส์กับอันดามันสุดๆ ....
เจนึกสังหรณ์ใจตั้งแต่แรก นึกไม่ชอบหน้าของเดือนดาราตั้งแต่มานั่งเฝ้าชัปปุยส์ที่สนามแล้ว ผู้หญิงคนนี้แปลกๆ
น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือเธอเป็นฆาตกร วางแผนฆ่าเพื่อนร่วมคณะ ก่อนหน้าที่จะมาเกาะดอกไม้กับชัปปุยส์แค่สองวัน ตำรวจขอให้ชัปปุยส์ไปให้ปากคำที่โรงพักเพิ่มเติมเพราะเค้าอยู่ในเหตุการณ์ ที่เดือนดาราพยายามปลงพระชมม์เจ้าหญิงอันดามัน ..
"เจ้าหญิงเป็นยังไงบ้างชาริลแม่เห็นในข่าวหัวใจจะวาย แม่บอกแล้วใช่มั้ยให้ระวังๆ ดูสิ เจ้าหญิงถูกแทงแถมผมยัง " ทับทิมเห็นอันดามันนอนอยู่บนเตียงสภาพที่ ผมสั้น แค่ติ่งหูแล้วสงสารจับหัวใจ มือก็มีผ้าพันแผลนี่ถ้าพระราชินี กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดมาเห็นชัปปุยส์ ตายแน่ๆ
"ผมขอโทษครับแม่ ผมไม่รู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ "ชัปปุยส์น้ำตาไหล
"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เจ้าหญิงปลอดภัยก็ดีแล้ว " เดนนิสลูบหัวลูกชาย
"เราน่ะพูดได้นะที่รักทางนุ้นเค้าจะพูดแบบนี้รึเปล่า ลูกเค้าทั้งคนนะ...เป็นคนปกติธรรมดาก็พอว่า ..."
อันดามันค่อยๆลืมตา "พี่เดือนดารา .......ชัปปุยส์ พี่เดือนดาราเป็นยังไงบ้าง "
"อันดามัน ...." ชัปปุยส์เอามือลูบผมสั้นๆของอันดามัน..ด้วยความสงสาร
"เดือน.....เค้า..."
"ฝ่าบาททรงเจ็บมากมั้ยเพคะ .....โธ่ ...." ทับทิมนั่งลงข้างๆเตียง น้ำตานางก็ไหลออกมา ...อันดามันยิ้มเจื่อนๆให้้สองสามีภรรยา
"หนูไม่เป็นอะไรค่ะสบายมากๆ"
"ขอโทษนะอันดามัน " ชัปปุยส์ยังน้ำตาไหลไม่หยุด ...
"ฝ่าบาท...ควีนส์จะเสด็จถึงกรุงเทพตอนสี่ทุ่มพะย่ะค่ะ " ริคา่โด้ทูล ในใจของริคาโด้รู้สึกไม่ดีสุดๆเพราะมันคือความบกพร่องของเค้า ..ริคาโด้ต้องพิจารณาตัวเอง เค้าไม่เคยพลาด ... เค้าเกือบปล่อยให้เจ้าหญิงรัชทายาทสิ้นพระชนม์โดยลำพัง ... ถ้าชัปปุยส์ไม่เจอก่อน เจ้าหญิงต้องทรงสิ้นพระชนม์แน่นอน ...และนั่น ริคาโด้ คงจะรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ....
โซเฟียฮยอนอา อังเดร จะเดินทางมาพร้อมควีนส์
อันดามันรู้สึกเสียใจมากๆที่เดือนดาราตกเหว ...ได้แต่หวังว่าจะเป็นแบบในหนัง เดือนดาราไม่ตายมีคนมาช่วย ... แต่นี่มันคือเรื่องจริง นักข่าวมารอทำข่าวที่หน้าโรงพยาบาลกันเยอะสุดๆมาจากทั่วโลก รัฐบาลไทยออกแถลงการณ์เกี่ยวกับการประชวร และถูกลอบปลงพระชนม์เจ้าหญิงอันดามัน ที่เกาะเล็กๆแห่งหนึ่งของประเทศไทย ... ทางรัฐบาลขอรับผิดชอบและแสดงความเสียใจต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด ..ท่านนายกรัฐมนตรี แถลงข่าวเป็นชั่วโมง ...
"อันดามัน....."
"ชั้นไม่เป็นอะไร....นะ...นายเลิกร้องให้ซักทีเถอะ..นะ "
ชัปปุยส์ส่ายหน้า เค้าเอามือที่พันแผลข้างที่เดือนดาราใช้คัตเตอร์กรีดขึ้นมาหอมด้วยความรัก
"ชั้นยังไม่ตาย....ชัปปุยส์..." อันดามันน้ำตาไหล .... "ผมสั้นแบบนี้ก็เท่ดีนะว่ามั้ย " หญิงสาวพูดออกมาทั้งน้ำตา อยากให้ชัปปุยส์ขำ แต่มันก็ขำไม่ออก .... ชัปปุยส์กอดอันดามันเบาๆ เค้ายิ่งสะอึ้นหนัก
"ชัปปุยส์ ....."
"ขอโทษนะ ....ชั้นเสียใจ...ถ้าเธอ....." ชัปปุยส์แน่นหน้าอกขึ้นมา เมื่อนึกถึงภาพที่อันดามันห้อยอยู่ตรงหน้าผา...ถ้าเค้าไปไม่ทัน .... อันดามันคง....
"ชั้นรักเธอ.....ชั้นรักเธอที่สุดในโลก ...."
"ชั้นก็รักเธอชัปปุยส์ ...."
"ขอโทษ "
"ชั้นไม่เป็นอะไรมาก..แผลนิดเดียวเอง ..."
เดนนิส กับทับทิม สงสารลูกชายสุดๆ..แล้วตอนควีนส์เสด็จมาถึงอะไรจะเกิดขึ้นอีกบ้าง ..ทับทิมได้แต่หวั่นใจ .....
ทีมช้างศึกมาเยี่ยมเจ้าหญิงอันดามัน พร้อมกับ เจและก็เจ้าหญิงยี่หวามินตรา ... เจชนาธิปพึ่งตกปากรับคำยี่หวามินตรา ว่าจะไปเล่นฟุตบอลกับสโมสรที่รัฐนารา .... ตั้งแต่แข่งกันคราวนั้น เค้ายังประทับใจไม่หาย มันเป็นประสบการณ์ที่สุดประทับใจ นักเตะในยุโรปยังสู้นักเตะที่นาราไม่ได้เลย เจ ชนาธิปแค่อยากเรียนรู้และหาประสบการณ์ ..ที่มากไปกว่านั้นคือ ... เค้ารักยี่หวามินตรา ......
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น