Charyl Chappuis Fan fiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 27

เสียงนกนางนวลที่ดังอยู่นอกหน้าต่าง เสียงคลื่นซัดฝั่งในวันที่ลมแรงและคลื่นโต  ทำเอา อันดามันรู้สึกตัว ...หญิงสาวลืมตาขึ้นช้าๆรู้สึกยังปวดหัว..เมื่อคืนดื่มไวส์ไปเยอะ แถมยังทำอะไรน่าเกลียด พูดไม่ค่อยดีกับชัปปุยส์อีก ...รู้สึกไม่ค่อยดีเลย

"ชัปปุยส์"  หญิงสาวไม่เห็นเค้า

ไม่มีใครอยู่ในบ้าน ริคาโด้ก็หายไป ... 8.30 นาฬิกาพอดีเป๊ะ   รึว่าชัปปุยส์ออกไปเล่นวินเซิร์ฟกับริคาโด้

อันดามันเดินออกมาที่ท่าเรือหน้าบ้าน  เห็นเรือคายักลำเล็กกำลังโต้คลื่น .. บนนั้นมี ชัปปุยส์ ริคาโด้ แล้วก็ปลาวาฬ นั่นแต่ละคนตัวบึ๊กๆกันทั้งนั้น นั่งเข้าไปได้ยังไง เรือลำเล็กๆ  ปลาวาฬโบกไม้โบกมือให้ เธอ...ชัปปุยส์ยกถัง ใบเล็กสีน้ำเงิน ชูให้เธอดู

"ไปตกหมึกกันแน่ๆเลย "

"พี่อันดามัน  "  ปลาวาฬร้องเรียก

ทั้งสามเอาเรือเข้าฝั่งได้ ชัปปุยส์ก็วิ่งถือถัง มาโชว์ อันดามันด้วยความภูิมใจ

"เก่งมั้ย ...ชั้นตกได้ตั้งเยอะ แน่ะ  "

"เก่งมากๆเลยชัปปุย์ "   อันดามันยกนิ้วให้

ปลาวาฬกับริคาโด้ ที่ยืนอยู่ได้แต่ส่ายหัว   "โหยยยยยยยยยยย พี่อันดามัน ...ตกช่วยกันทั้งหมดนี่แหละ ชมแฟนตัวเองอยู่คนเดียว "  ปลาวาฬค้อนทีเล่นทีจริง

"นั่นสิ ชัปปุยส์ตกได้ สามตัวไม่ใช่เหรอ ฮ่าๆๆๆ" ริคาโด้หัวเราะชอบใจ  ชัปปุยส์เลยเกาหัวแก้เขิน อุตส่าห์จะอวดอันดามันซักหน่อยเจอสะกัดดาวรุ่งเลย

"พี่ริคาโด้ก็....นี่ครั้งแรกได้สามตัวนี่ถือว่าเก่งสุดๆแล้วนะพี่ ครั้งแรกในชีวิต "

"ว่าแต่เราทำต้มยำปลาหมึกกันดีมั้ย " อันดามันออกความเห็น

"ตัวเองทำอะไรเค้าก็กินหมดแระ " ชัปปุยส์ยิ้มหวานให้

"พี่ริคาโด้ พวกเราคือส่วนเกิน ...ไปกันเถอะ ฮือออออออออออออ"  ปลาวาฬแกล้งร้องให้  ดึงริคาโด้ เดินหนี  อันดามันกับชัปปุยส์เขินหน้าแดง


"กระหม่อมขอตัวฝ่าบาท  " ริคาโด้ โค้งศรีษะ

"แซวนะปลาวาฬจำไว้ๆ" อันดามันผลักหัวปลาวาฬ

"กะมันจริงอ่ะ เหมือนเราคือส่วนเกิน งือออ ไปดีกว่า "

ปลาวาฬกับริคาโด้ วิ่งหยอกกันไปตามชายหาด นกนางนวลที่กำลังหาปลาอยู่แถวๆหาดบินซ่านแตกกระจายด้วยความตกใจนกแถวชายหาดเห็นปลาวาฬมะไหร่พวกมันตกใจคิดว่าแมวน้ำไม่ใช่คน มันกลัวโดนกินเลยรีบบินหนีกันซะก่อน

"ขอโทษนะไม่ได้บอกเห็นเธอกำลังหลับสบายน้ำลายไหล"  ชัปปุยส์ยิ้มล้อ

"ห๊า!!...ชั้นเนี่ยนะน้ำลายไหล"

"ใช่อ่ะดิ นี่เธอไม่เคยรู้ตัวเลยเหรอว่าเวลาเธอนอนน้ำลายเธอไหล ฮ่าๆๆ"

"ไม่จริง...นายแหละน้ำลายไหล กรนด้วยเสียงดังมากๆอ่ะ "

"ใช่เหรอ ...แอ๊ะ ....อย่ามาโกหกชั้นไม่เคยนอนกรน "

"ทำไมจะไม่เคยทั้งกรนทั้งละเมอ ..บางทีลุกขึ้นทำท่าเหมือนเตะบอล ฮ่าๆๆ"

"จริงๆอ่ะ"

"จริง "

"เลวร้ายมากเลยนะละเมอเตะบอลเนี่ย"  ชัปปุยส์หน้าเจื่อน

"ชั้นอำน่า ...."

"อำเหรอ .....มานี่เลยต้องถูกทำโทษ "  เค้าดึงร้างบางกอดแน่น จมูกก็หอมแก้มสุดแรง

"ฮือออออ เบาๆหน่อยได้มั้ย เจ็บนะ "  อันดามันดันจมูกเค้าออก

"ไม่เบา..แกล้งดีนักต้องโดนแบบนี้จะได้เข็ด "  เค้าหอมจัดเต็มมาอีกทีนึง




"ชัปปุยส์"

"ครับ"

"นี่ไม่ต้องขานเพราะขนาดนี้ได้มั้ยชั้นใจจะขาด "  อันดามันยิ้มหวานให้

"อ้าว ...ก็พูดกับแฟนก็ต้องพูดเพราะๆดิ...จะให้เออๆๆๆ อะไรงี้เหรอ ห๊ะ "

"เมื่อคืนขอโทษนะ " อันดามันเสียงอ่อย

"เรื่องอะไร เรื่องที่เธอ....ที่เธอ ..ขย่มชั้นป่ะ "  เค้าทำหน้าทะลึ่ง

"............................" หญิงสาวพูดไม่ออกหน้าแดงด้วยความอาย เมื่อคืนเพราะความเมาถึงได้ทำอะไรออกไปแบบนั้น


"ตกใจหมดเลย ตอนเธอดึงกางเกงชั้นลง หัวใจแทบวาย ..คิดว่าจะถูกตอนซะล่ะ " เค้ายังทำหน้าทะเล้นไม่หยุด


"ก็นายมัน  " อันดามันทุบอั๊กไปทีนึง

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก เจ็บ "ชัปปุยส์หลังแอ่น

"คราวหลังขืนเสน่ห์แรงแบบนี้อีกนายถูกตอนแน่ " หญิงสาวทำหน้าจริงจัง

"ตอน....ไม่เสียดายแย่เหรอ ...โห้ ใจร้ายอ่ะ ... "



"ชั้นขอโทษนะ....เมื่อคืนชั้นทำตัวไม่น่ารัก "  อันดามันจ้องตาหวานๆของชัปปุยส์

เค้าดึงร่างบางไปกอดไว้แนบอก  "ไม่มีอะไรต้องขอโทษ....ชั้นเข้าใจเธอ..."  เค้าหอมเบาๆที่ผมสวย


"ชั้นจะไม่ทำแบบนั้นอีก..."

"เธอมีสิทธิ์งอนได้หึงได้ ถ้าเธองอนชั้นจะง้อ ...ขอแค่...เธอไม่จากชั้นไปไหนก็พอแล้ว เธออยากโกรธอยากจะหึง อยากจะอะไรก็ได้ เธอมีสิทธิ์  ...เพราะ..ชั้นเป็นของเธอ "


"ชัปปุยส์..อย่าพูดแบบนี้เลยยิ่งนายดีแบบนี้..ชั้นยิ่งรู้สึกไม่ดี รู้สึกผิด ชั้นเป็นแฟนที่ไม่น่ารักเลย "

"เธอ...น่ารักที่สุด ..."  เค้าลูบหัวหญิงสาวเบาๆ

ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนๆ นั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ สุดที่รัก

"สวีตสุดๆ "  เสียงคุ้นๆดังขึ้น


"โซเฟีย !!! "

"อังเดร !!"

ชัปปุยส์กับอันดามันช็อก..... ชัปปุยส์หัวใจแทบหยุดเต้น มากันได้ยังไง  ไม่มีครั้งไหนที่ชัปปุยส์จะรู้สึกกลัวขนาดนี้ ...กลัวอังเดร ...กลัวตาดุๆของเค้า ในตอนนี้ อังเดรเอากีตาร์ออกจากหลัง เค้ายื่นให้โซเฟียถือให้


"ผั๊วะ !!"   "นี่สำหรับที่นายทิ้งโซเฟีย !!"  อังเดรตรงเข้ามาต่อยชัปปุยส์จนล้มคลุกดินทราย ร่างสูงยังกระโดด ไปค่อมตัวของเค้าไว้อีก ชัปปุยส์เห็นดาววิ๊งๆ  อันดามันกับโซเฟีย ทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าอังเดรจะ จะต่อยชัปปุยส์ รวดเร็วขนาดนี้


ชัปปุยส์มองหน้าอังเดรที่แดงด้วยความโกรธ น้ำตาเค้าไหลออกมา ...  " ผั๊วะ !!" หมัดตรงสุดแรงอีกหมัดที่ชัปปุยส์น็อกไปเลย ..."นี่สำหรับที่นายโกหกชั้นแล้วก็แย่งคนรักของชั้น !!"


"พอแล้ว.....ฮือออออ พ๊ออออออออออ   " อันดามันวิ่งมาดึงตัวดังเดรออก    "ฮือออออ นายทำชัปปุยส์ทำไม นายทำชั้นด้วยสิอังเดรชั้นก็ผิดเหมือนกันที่โกหกนาย  "
อันดามันร้องให้ทุบตีหลังอังเดรสุดแรง


"ฮืออออ ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์  เจ็บมากมั้ย  "    อันดามันช้อนหัวชัปปุยส์วางที่ตัก  เค้าเลือดไหลซิบที่มุมปาก

"ไม่....อันดามัน ... " ชัปปุยส์มองตาอังเดร


"จะเอาให้ตายเลยรึไงอังเดร!!  "  โซเฟียเองก็โมโหอังเดร  ชัปปุยส์ค่อยๆลุกขึ้น

ตาแดงกร่ำจ้องหน้าของ ชายหนุ่มนักดนตรีเพื่อนรักของเค้า  "ผั๊วะ!!  หมัดตรงของ ชัปปุยส์ซัดจนอังเดรจนล้มคว่ำ

"สำหรับที่นายหลอกโซเฟีย !!"  เค้าเสียงคำรามในลำคอ  "นายคิดว่านายไม่ผิดใช่มั้ย !!  ชัปปุยส์กระชากคอเสื้อของอังเดร


ทั้งสองคลุกไปกับดินทราย  ทั้งโซเฟียทั้งอันดามัน ต้องไปดึงออก .  "ชัปปุยส์พอเถอะ ฮือออออ "

อันดามันทั้งร้องให้ทั้งดึงชัปปุยส์  โซเฟียก็ดึงอังเดร ต่างฝ่ายต่างแลกหมัดกันกลิ้งลงทะเล  ต่อยกันคว่ำไปมาอยู่ในน้ำ

อังเดรดึงสร้อยคอที่อันดามันให้ชัปปุยส์ จนขาด ...  ชัปปุยส์รู้สึกได้เลยยิ่งต่อย อังเดรไม่คิดชีวิต


"อังเดรหยุด !! ชั้นบอกให้คุณหยุด "  โซเฟียดึงเสื้ออังเดร  เหมือนยิ่งห้ามยิ่งยุ ทั้งโซเฟียอันดามันเปียกน้ำมะล่อกมะแล็ก


"เอาเลยซัดกันให้ตายไปข้างนึง ไม่ต้องห้าม !!" ริคาโด้ตะโกนใส่สองหนุ่มที่กำลังนัวเนียต่อกันอยู่ในทะเล


สองหนุ่มต่อยกันจนหมดแรง ริคคาโด้เลยหิ้วปีกสองหนุ่ม ขึ้นฝั่ง เค้าโยน ชัปปุยส์กับ อังเดร กองลงกับพื้นทราย



"ชัปปุย์ นายเจ็บมากมั้ย  "  อันดามันกอดชัปปุยส์ร้องให้


"อังเดร ...ชั้นบอกคุณแล้วดื้อชกกันอีกเจ็บมั้ยล่ะ "   โซเฟียประคองอังเดรลุกขึ้น





อังเดรกับชัปปุยส์ มองหน้ากัน ...




เหมือนว่า ความค้างคาใจมันจะหายไป.....


"เป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ "  ริคาโด้ ถามสองหนุ่ม พวกเค้าได้แต่นิ่งเงียบ





"เอางี้มั้ย ตัดปัญหา ...อังเดรคืนโซเฟียให้ชัปปุยส์ซะ แล้วฝ่าบาทก็กลับไปเป็นแฟนอังเดร ...เอาแบบนี้มั้ย "  ริคาโด้ ยื่นข้อเสนอด้วยความโกรธ ประชดสองหนุ่ม


"ไม่นะ ..... " โซเฟียลำพึงเบาๆ

"ข้อเสนอบ้าอะไรของพี่ ....ผมไม่เอาด้วยหรอก ..." อังเดร สั่นหัว

"แล้วจะจบมั้ย ?" ริคาโด้ถามอีก



ชัปปุยส์ เช็ดเลือดที่มุมปาก .. ก่อนจะเอ่ยขึ้น   "เราขอโทษนายนะอังเดร ..... เรา ...."  ชัปปุยส์เสียงสั่นน้ำตาจะไหลออกมาให้ได้

อังเดร บ่อน้ำตาแตกก่อน เค้า คว้าตัวชัปปุยส์มากอดสะอึ้นฮั่กๆขึ้นมา  "เราขอโทษ.....เราขอโทษเหมือนกัน "

สองหนุ่มกอดกันร้องให้  ทำเอาทุกคนร้องให้ตามด้วยความซาบซึ้ง


"หมัดนายหนักเป็นบ้า "  อังเดรยิ้มทั้งน้ำตา

"นายก็เหมือนกัน เราเห็นดาวเลย " ชัปปุยส์ยิ้มน้อยๆ

"หายกันนะ "  ทั้งสองจับมือกัน  


"ก็เราเพื่อนกันนี่ ...นายไม่หายเราจะต่อยนายอีกหมัด " ชัปปุยส์เงื้อหมัดขึ้น อังเดรรีบตั้งการ์ดหลบหลับตาปี๋


"ฮืยยยยยยยยยยย หวาดเสียว อย่านะ"

"ฮ่าๆๆล้อเล่น  " ชัปปุยส์หัวเราะออกมาเจ็บปากแสบหน้าไปหมด ครั้งแรกที่เค้าชกกับคนอื่น เคยชกตอนประถม แต่มันแค่หมัดเดียว  แต่วันนี้ ชกนับเป็นยก น่่าจะเกินแปดยก

"แต่เดี๋ยว .... "  ร่างสูงวิ่งลงไปในทะเล

"อังเดรนายจะไปไหน ?" ชัปปุยส์วิ่งตามไปติดๆ  อังเดรยังดำผุดดำว่าย เค้าต้องหาสร้อยให้เจอ สร้อยที่เค้าดึงขาด

"อังเดรนายทำอะไร " ชัปปุยส์ ดำลงไปคว้าตัวเค้าขึ้นมา

"เราทำสร้อยนายขาดหาย สร้อยเส้นนั้นเราตั้งใจทำไว้ให้นาย แต่เราเจออันดามัน เราเลย ให้เค้าเป็นของขวัญมันสำคัญกับเรามากๆเลย "  อังเดรลูบน้ำออกจากหน้า


"ไม่ต้องแล้ว "  ชัปปุยส์น้ำตาไหลออกมา เค้าดึงตัวอังเดรไปกอด

"เราจะหา ...ปล่อยเราชัปปุยส์"  

"ไม่ต้องแล้วเพื่อน ...ไม่ต้อง ....ได้ยินมั้ย !! "  อังเดรไม่ฟังเสียงชัปปุยส์

"เราจะหา ...เราทำมันขาด เราขอโทษ เราต้องหามาคืนนายให้ได้มันเป็นของของนาย "

อังเดรยังดำผุดดำว่าย ...ชัปปุยส์ร้องให้จนตัวโยน ...เค้าสงสารอังเดรจับหัวใจ ไม่คิดว่าอังเดรจะเห็นเค้าสำคัญมากขนาดนี้  ... อังเดรเป็นเพื่อนที่ไม่ได้เรียนด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆ ไม่ได้เล่นฟุตบอลด้วยกัน ไม่ได้เป็นเพื่อนร่วมอาชีพ แต่สิ่งที่อังเดรทำเพื่อเค้า .. มันสุดจะบรรยาย ซาบซึ้งสุดหัวใจ

"แค่นายไม่โกรธเรา...เราแค่นี้ก็พอแล้วเราไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น "  ชัปปุยส์ยิ้มทั้งน้ำตา

"ชัปปุยส์ ได้แล้ว ๆ " อังเดรโผล่พรวดขึ้นตรงหน้าชัปปุยส์ เค้าโชว์สร้อยเส้นเล็กด้วยความดีใจ

"อังเดร " ชัปปุยส์ดึงตัวเค้ามากอด

"เราหามันเจอแล้วชัปปุยส์ ..นายอย่าโกรธเรานะ .." ชัปปุยส์เลยเอามือลูบหัวเค้า

"เราบอกรึยังว่าเราโกรธ.."

"ยังไงเราก็ต้องหาให้เจอ "

"ขอบคุณมากๆเพื่อน"    ชัปปุยส์ยิ้มให้อังเดร เค้าเห็น เบ้าตาสองข้างของอังเดรช้ำแดง
มุมปากสองข้าง ก็เป็นแผล เพราะถูกเค้าต่อยมันทั้งรักและสงสาร


อีกสามคนที่ยืนรออยู่ก็ยิ้มออกมา ด้วยความสุข ... อังเดรกับชัปปุยส์ เป็นเพื่อนที่รักกันจริงๆ  น่าเสียดายถ้าพวกเค้าจะโกรธและเลิกคบกัน ...ดาวคงเศร้า พระจันทร์คงร้องให้ ... แม่น้ำคงแห้งเหือด 
พระอาทิตย์อาจจะหยุดส่องแสง ....




    "หิวข้าวแล้วเนี่ย ไปที่บ้านกัน  "  เค้าชวน อังเดร กับโซเฟีย  ชัปปุยส์สังเกตว่า โซเฟียดูมีน้ำมีนวลขึ้น เหมือนจะอ้วนขึ้นหน่อยๆด้วย สงสัย อังเดรจะเลี้ยงดี

ริคาโด้ไม่ได้บอกใครเรื่องโซเฟียท้อง  เพราะอังเดรขอไว้ อยากเซอร์ไพร๊ทีเดียวตอนคลอด



"เป็นไงบ้างคะ "  โซเฟียทักอันดามันขึ้นมาก่อน

สองสาวเดินอยู่ท้ายขบวน    "สบายดีค่ะ ...คุณ ....เอ่อ ..พี่โซเฟียเป็นไงบ้างคะ "

อันดามันเรียกโซเฟียว่าพี่ทำเอาโซเฟียน้ำตาจะไหล   "ฝ่าบาท ..ให้เกียรติหม่อมชั้นเกินไปเพคะ"

"ก็พี่โซเฟียเป็นพี่หนูตั้งหลายปี หนูเรียกพี่ก็ถูกแล้ว  "    อันดามันยิ้มให้โซเฟีย วันนี้เป็นวันที่อันดามันรู้สึกว่า โซเฟียสวยมากๆ  ทุกครั้งแค่เห็นรูปของโซเฟียก็รู้สึกขยาดแล้ว

"ฝ่าบาท..ทรงน่ารักมากจริงๆมิน่าชัปปุยส์ถึงได้รักฝ่าบาทมากแบบนี้ "   โซเฟียยิ้มน้ำตาคลอเบ้า

"ไม่น่ารักหรอกค่ะบางครั้งออกจะดื้อด้วยซ้ำ "

"น่ารักสิเพคะ "

"พี่โซเฟีย ...ไม่เอาค่ะ  "  โซเฟียร้องให้ออกมาจนได้ หญิงสาวรู้สึกผิดมากๆกับเรื่องเมื่อครั้งก่อนจนอันดามันต้องกอด โซเฟียไว้ "พี่โซเฟียไม่ต้องร้องให้นะคะ  "

"พี่ขอโทษ"

กว่าอันดามันจะปลอบให้โซเฟียหยุดร้องให้ได้  ก็นานเอาการ  อังเดรกับชัปปุยส์เห็นสองสาวกอดกันแล้วก็ ยิ้มออกมา สองสาวเข้าใจกันได้ เหมือนที่ตอนนี้ ชัปปุยส์กับอังเดร ก็เข้าใจกัน ..



ท้องฟ้าสีคราม ยิ่งทำให้ทะเลสวย คลื่นลูกโตซัดเข้าฝั่งเป็นระยะ ...  นกนางนวล บินว่อนไปมา ..

ฝูงโลมา เล่นน้ำสนุกสนาน ...  ริคาโด้เองก็สบายใจอย่างที่สุด ...  ทุกอย่างคลี่คลายซักทีนะ ..

เค้าเอง เป็นพี่ชายอังเดรก็จริง แต่เค้าก็รักชัปปุยส์เหมือนน้องชายแท้ๆคนนึง ...



"้เอ่อคือ ....พี่โซเฟียไม่ต้องใช้คำราชาศัพท์กับหนูหรอกค่ะ หนูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เรียกชื่อธรรมดาดีกว่าค่ะ  "


"จะดีเหรอเพคะ "

"ดีมากๆเลยค่ะ ..ดีที่สุดเลย ... "

"ขอบคุณมากๆจ้ะ ..น่ารักอีกแล้ว "

"พี่โซเฟีย ชมเกินไปแล้วล่ะค่ะ "

โซเฟียรู้สึกเหมือนได้น้องสาวมาเพิ่มอีกคน ส่วนอันดามันก็รู้สึกเหมือนได้พี่สาว..

"อังเดร ....เค้าโรแมนติกมากใช่มั้ยคะ  " อันดามันถามเพราะรู้ว่าอังเดรชอบเขียนเพลงให้เวลาเค้าตกหลุมรักสาวๆ  โซเฟียเลยเล่าซะยาวว่าเธอกับอังเดร ไม่ได้เริ่มต้นด้วยความโรแมนติก ... แต่เริ่มต้นด้วยการเป็นศัตรูกัน

ชัปปุยส์ชวนอังเดรกับโซเฟียไปเกาะดอกไม้ด้วยกัน เพราะเค้าจะสร้างบ้านที่นั่น ... อังเดรตื่นเต้นยังกะเป็นบ้านตัวเอง  เค้าคว้าแปลนจากมือชัปปุยส์ไปดู  ไม่ดูอย่างเดียวยังแก้ให้ด้วย

"ตรงนี้ไม่ได้นะเพื่อน  ต้องแก้ใหม่ "   อังเดรพูดพลาง เอาดินสอที่เหน็บอยู่ข้างหูมาเขียนเพิ่ม

"เออ ใช่ ...ดูดีขึ้นเยอะเลยอังเดร "

"ไว้ใจเราเหอะ เราจบออกแบบมานะ  "

"นายเนี่ยเก่งไปซะทุกอย่างจริงๆ "

"ไม่ต้องมาชม เลี้ยงเบียร์ก็พอ ฮ่าๆๆ"  เค้าหัวเราะร่วน



ชัปปุยส์ยิ่งรู้สึกหมดห่วงที่โซเฟีย รักกับอังเดร ดูเค้าแปลกเปลี่ยนไป .. มันบอกไม่ถูก ... อังเดรดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น เหมือนนิ่งขึ้น สายตาล็อกแล่กคอยแต่จะหลีหญิงของเค้า มันหายไปไหนก็ไม่รู้  ้เหลือแต่สายตาที่มุ่งมั่นและดูมีเป้าหมาย

"หนุ่มๆพักทานอาหารกันค่ะ  "

โซเฟียกับอันดามันช่วยกันทำอาหาร โดยมีป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้นเป็นลูกมือ

"น่าทานจังเลย " ชัปปุยส์รีบมาหยิบปลาหมึกทอดกระเทียมที่เค้าตกได้เมื่อเช้าเข้าปากด้วยความอร่อย มันกรอบหวานที่สุด


"เรามั่งๆ " อังเดรตัก ต้มยำปลาหมึกเข้าปาก  "อุ้ยยยยยยร้อน .....อ๊ากกกกกกกกกแสบปาก."  เค้ารีบเคี้ยวแสบปากก็แสบ ก็ถูกต่อยซะขนาดนั้น

"ที่รักเดี๋ยวก็ปากพองหรอกค่่ะเบาๆสิคะ "  โซเฟียส่งสายตาดุให้อังเดร

"ก็มันหิวนี่นา โอ้ยยยยแสบปากชะมัด นายต่อยเราแรงจำไว้เลยชัปปุยส์" อังเดรเอามือประคองปาก

"นายมาต่อยเราก่อนทำไมล่ะ ฮ่าๆๆ "



"แล้วท่านริคาโด้ล่ะคะ " อันดามันไม่เห็นริคาโด้

"อ๋อไปเล่นวินเซิร์ฟน่ะ พี่ริคาโด้เค้าติดเล่นวิเซิร์ฟที่สุดล่ะ เล่นทุกวัน ตัวเกรียมหมดแล้วนั่น"

ชัปปุยส์บอก

"งั้นแบ่งอาหารไว้ให้คุณริคาโด้นะคะ " ป้าบังแดง ออกความคิดเห็น

"ขอบคุณมากๆค่ะป้า  นั่งทานด้วยกันเลยนะคะ " โซเฟียบอกป้าบัวแดงกับ ป้าวุ้นเว้น


"ขอบคุณมากๆค่ะ เดี๋ยวป้าทานพร้อมคุณริคาโด้ดีกว่าค่ะ "  ป้าวุ้นเส้นรีบบอก


"นี่.....อังเดร เราสองคนตกกระป๋องแล้ว ตั้งแต่พี่ริคาโด้ มา ทุกคนแบบ โห้ ..อะไรก็ริคาโด้ๆ ๆ " ชัปปุยส์ รีบฟ้องเพื่อนรัก

"งี้แระ ...พวกเราสองคนสองสัยจะแพ้คนในเครื่องแบบ ยาม กระเป๋ารถเมลล์อะไรงี้ ฮ่าๆๆ"


"ทานกันดีกว่าค่ะ สเต็กปลา พี่โซเฟียคนทำนะคะ ส่วน ปลาหมึกทอดกระเทียมกับ ต้มยำปลาหมึก อันดามันทำค่ะ "  หญิงสาว พูดพลางยืดอก

"ที่รักทำอะไรก็อร่อยค่ะ " ชัปปุยส์รีบอวยเสริม


"แหมมมมมมมมมมมมม  เอาเชียวหมั่นใส้   "

"ก็เค้ารักของเค้าอ่ะ ไม่ได้หรอกไม่อวยแฟนตัวเองจะให้อวยใคร "

"งั้นนายกินของแฟนนายเลย สเต๊กปลาไม่ต้องกิน " อังเดรดึงจานสเต็กหนีชัปปุยส์

"เล่นอยู่นั่นแหละ ..ชั้นหิวแล้วนะ " โซเฟียบิดแขนอังเดร


"จ้า....ที่รัก กินแล้วครับ กินแล้ว "

อันดามัน อดขำอังเดรไม่ได้ ไม่เคยเห็นอังเดรจะตลกแล้วก็ดูกลัวโซเฟียมากๆ

"ดีนะ...กลัวเมียเจริญทุกคน " ชัปปุยส์ตบไหล่อังเดร  เค้ายักคิ้วให้อันดามันที่นั่งตรงข้าม

"กินเถอะชัปปุยส์ พี่โซเฟียหิวแล้ว ชั้นด้วย "  หญิงสาวตาถลนใส่

"ว้ายยยยยยยยยยยยยกลัวเมีย ฮ่าๆๆๆๆ "  อังเดรล้อชัปปุยส์ทำเอาเค้าหน้าแดง


"พอกันแหละ ...ไม่ต้องมาแซวเลย "  ชัปปุยส์ตักข้าวเข้าปาก เค้าตัก ต้มยำปลาหมึกให้ โซเฟียกับอันดามันด้วยความภูมิใจ อาหารที่เค้าหาเองเป็นครั้งแรกของชีวิต




"กินๆๆๆ จะได้ออกไปดูพื้นที่ อยากเห็นพื้นที่สร้างบ้านเต็มทีล่ะ "  อังเดรพูดพลางตัก อาหารเข้าปาก

"นายต้องช่วยเราสร้างให้เสร็จนะ ไม่เสร็จไม่ให้กลับจริงๆด้วย "

"ค๊าบบบบบคุณชัปปุยส์  "

สองสาวยิ้มให้กัน ก็สองหนุ่มน่ะสิ หน้าที่เคยหล่อ ปากเจ่อกันทั้งคู่ซดน้ำแกงที ต้อง ซี๊ดซ๊าด เพราะแสบปาก  ตาชัปปุยส์ก็เขียวไปข้างนึง  ตาอังเดรเขียวสองข้างเหมือนหมีแพนด้าไม่มีผิด




กลางหาดทรายใต้แสงดาวของเกาะพร้าว อันดามัน ชัปปุยส์ อังเดรและ โซเฟียนั่งดูดาว อย่างมีความสุข ปลาหมึกที่หามาช่วงเช้าก็ยังทำอาหารไม่หมด ..เลยได้เอามาย่างกินกันอีก แถม อังเดรยังร้องเพลงเพราะให้ได้ฟัง เพลงใหม่ของเค้า ที่เล่นบนหาดนี้เป็นครั้งแรก ให้กับคนที่เค้ารักมากที่สุดสามคน นึกถึงสร้อยที่เค้ากระชากคาดจากคอชัปปุยส์เมื่อเช้าแล้วยังเสียใจไม่หาย ...ตอนแรกเค้ากะว่าจะต่อยชัปปุยส์แค่เบาะๆ รึไม่ก็ไม่ต่อย แต่พอเห็นชัปปุยส์ยืนจูบกับอันดามันอยู่ เค้าถึงกับระงับอารมณ์ตัวเองไม่ได้ มันโมโหสุดๆที่ถูกหลอก .. แต่ทุกคนก็ย่อมมีเหตุผลเป็นของตัวเอง...ชัปปุยส์ก็คงมีเหตุผลที่ไม่บอก จะอะไรก็ชั่งเถอะ ตอนนี้เค้าก็ไม่สนใจแล้ว เค้ามีเพื่อนที่ดี แบบชัปปุยส์ กะอีแค่เหตุผลข้อเดียว เค้าจะไม่ยอมมองข้ามมันเลยเหรอ  ไม่มีใครดีร้อยเปอร์เซนต์หรอก .. นึกถึงข้อดีของอีกฝ่ายดีกว่าแล้วเราจะสบายใจที่สุด .. อังเดรได้แต่รู้สึกแบบนี้

"แม่เชิญครอบครัวของชัปปุยส์ไปสเปน พี่โซเฟีย กับอังเดรไปด้วยนะคะ หนูว่ามีงานเลี้ยงแน่นอน อีกอย่างสาวๆ คือญาติๆของหนูกรี๊ดอังเดรกันทุกคนเลย "  อันดามันเปรยขึ้น

"โอ้วววว พ่อแม่เค้าจะเจอกันแล้ว เป็นทางการเลย ...โซเฟียงั้นเราไปหาพ่อกับแม่คุณนะ ผมอยากเจอพวกท่าน "  อังเดรบอก ทำเอาโซเฟียหันไปจุ๊บแก้มเค้าด้วยความรัก


"คอยดูนะเราจะไปเดาะบอลโชว์เอาให้แฟนคลับในวังของนายหายให้หมดเลย " ชัปปุยส์พูดขึ้น

"เอาเลยครับคุณชัปปุยส์ แต่นะ อันดามันขอบคุณที่เรียกใช้บริการนะครับ ไปเล่นที่วังสองครั้ง คือตั้งตัวได้เลยอ่ะ " อังเดรยิ้ม

"อ้าวนายไม่ได้เล่นฟรีเหรออังเดร " อันดามันถาม

"ฝ่าบาท....กระหม่อมเป็นนักร้องอาชีพนะพะย่ะค่ะ ...ฟรีกระหม่อมก็แย่สิ แต่ว่า เปิดดูเช็คแล้วจะเป็นลม "

"ทำไมได้ 10 บาทรึไงเพื่อน " ชัปปุยส์ ถามเล่น

"ครั้งละสองล้าน !!!!!" อังเดรพูดยิ้ม  สามคนที่ฟังอยู่ร้อง  "อู้ววววววววววววววววว "  พร้อมกัน  มันเยอะมากๆกับแค่ร้องเพลงไม่กี่เพลง

"เราเปลี่ยนใจไปเป็นนักร้องทันมั้ยเนี่ย " ชัปปุยส์ทำเสียงเซ็งๆ

"แสดงสองครั้งได้สี่ล้าน สุดยอดเลยที่รัก " โซเฟียกอดเค้าแน่น

"แสดงต่อหน้าควีนส์นะครับบบบ ถูกกว่านี้ก็ไม่ไหวแล้ว ฮ่าๆๆๆ"   

"งั้นพวกเราเตรียมการแสดงกันดีมั้ย ชัปปุยส์แสดงเดาะบอล อังเดรร้องเพลง " อันดามันเสนอ

"ดีเลยอันดามัน พี่ว่าทุกคนต้องชอบแน่ๆ " โซเฟียเห็นด้วย

"ค่าตัวขอ 10 ล้านได้มั้ย อ่ะ " ชัปปุยส์ พูดยิ้มๆ

"คุณชัปปุยส์ครับ 3 ล้านผมว่าหรูแล้วนะครับ  " 

"แหมก็ของแปลกอ่ะนะ ..มันต้องจ่ายเยอะๆหน่อยแหละ " 

"พูดแล้วตื่นเต้น  "  อันดามันหายใจเข้าไปลึกๆจนเต็มปอด นึกถึงวันที่ พ่อกับแม่ ตากับยาย ปู่กับย่า พ่อกับแม่ของชัปปุยส์แล้วก็ญาติๆจะได้อยู่พร้อมหน้าแล้ว แทบจะทนไม่ไหว หญิงสาวอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ






"นั่น !!" โซเฟียมองเห็นฝนดาวตกจากท้องฟ้าเหมือนมันกำลังจะร่วงลงสู่ท้องทะเล ดวงดาวเป็นร้อยๆดวง ร่วงลงมา มันสวยงามที่สุด

"อธิษฐานเร็ว "  อังเดรรีบบอกทุกคนเลยหลับตาอธิษฐาน ....

ชัปปุยส์อธิษฐานว่าขอให้ทุกคนมีความสุข ขอให้ชาวโลกมีความสุข ขอให้ เค้ากับอันดามันได้รักกันทุกๆชาติ ....

"เดี๋ยวเราเล่นเพลงของ Take that ดีกว่า  "  เค้าหยิบกีตาร์มา

" Rule the world "  เลยเพื่อน เพลงโปรดเรา  ชัปปุยส์บอก

"จะเล่นเพลงนั้นแหละ ....เตรียมฟิน "  

ทุกคนเลยเป่าปากกันส่งเสียงกรี๊ดกันใหญ่ ..... อังเดรเล่นเพลงเพราะ เพลงประกอบหนังเรื่อง Star Dust  มันเพราะและมีความหมายอย่างที่สุดแล้ว ....

You light the skies up above me
A star so bright you blind me
Yeah
Don’t close your eyes
Don’t fade away
Don’t fade away
Ohhhh

Yeah you and me we can ride on a star
If you stay with me girl
We can rule the world
Yeah you and me we can light up the sky
If you stay by my side
We can rule the world

If wars break down, I will come for you
If angels cry oh I’ll be there for you
You saved my soul
Don’t leave me now
Don’t leave me now
Ohhhhh

yea you and me we can ride on a star
if you stay with me girl
we can rule the world
yeah you and me we can light up the sky
if you stay by my side
we can rule the world

Ooooooooooooh

All the stars are coming out tonight
There lighting up the sky tonight
For you
For you
All the stars are coming out tonight
There lighting up the sky tonight
For you
For you

Ohhhhhhhhhh



"อย่าคิดว่าคนไทยประเทศเดียวนะที่มีของดีเกาหลีเด็ดกว่าไทยเยอะ "  ฮยอนอาคิดว่าถึงเวลาต้องใช้ยาเสน่ห์ของเธอแล้ว อุตส่าห์ให้บอดี้การ์ดไปหามาราคาแพงแสนแพง


"ชั้นไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก ...ชัปปุยส์ผลักชั้นล้มสองครั้งแล้ว ชั้นคุณหนูฮยอนอาแห่งซัมซอนกรุ๊ฟไม่เคยมีใครมาดูถูกชั้นได้ขนาดนี้ "

ฮยอนอาเอายาขวดเล็กหยดลงในกิมจิที่เธอพกมาด้วย   "ชัปปุยส์หลง
กู ชัปปุยส์รักกู ชัปปุยส์ต้องเป็นของกู "  หญิงสาวท่องไปเรื่อยๆ


มือน้อยแพ็กกล่องกิมจิเสร็จ เธอก็เดินมาเปลี่ยนชุดสุดเซ็กซี่  แทบจะเหมือนใส่บิกินี่ก็ไม่ปาน
นอนวางแผนทั้งวันไม่ออกไปไหน ...จริงๆอยากออกไปเหมือนกัน แต่กลัวจะเจอ คนรับใช้สุดหล่อของเจ้าหญิง  ฮยอนอาไม่รู้ว่า ริคาโด้เป็นใคร คิดว่าเป็นพวกพ่อครัวเป็น คนรับใช้เป็นชาวเกาะ

"ช่างเถอะ จะเป็นใครก็ชั่งชั้นต้องกู้หน้าตัวเองกลับมาให้ได้ ...นายได้กินกิมจิของชั้น นายต้องรักชั้น อิอิอิอิ "  ฮยอนอาหัวเราะเสียงแหลม  หญิงสาวลืมไปว่าประตูห้องน้ำเปิด เลยรีบถลาไป ปิด กลัวงูจะเข้ามา   ...

คุณหนูฮยอนอาเดินอารมณ์ดีมาตามชายหาด  พระจันทร์ดวงโตสวย ดาวเต็มท้องฟ้า ... เธอฉีดน้ำหอมจนหอมไกลไปสิบวา เรียกว่าอาบจะเหมาะกว่า  ...

"จะไปไหน? "

"อ้ายยยยยยยยยย !!!" ฮยอนอาสะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นริคาโด้ยืนอยู่ข้างหลัง นี่เค้าเดินตามมาตั้งแต่ตอนไหน

"ถามว่าจะไปไหน จะสามทุ่มแล้ว ทำไมไม่นอน ?"  เค้าเดินเข้ามาใกล้ตาก็จ้องกล่องที่ฮนยอนอาถือมา หญิงสาวเลยรีบเอาไปซ่อนไว้ข้างหลัง

"ไปไหนก็ได้ มันกงการอะไรของแก "

"นี่....ไม่อยากจะยุ่งหรอกนะ ..แต่เธอมันชอบมีแผนการอุบาศตลอด ..ทางนั้นมันบ้านเจ้าหญิงอันดามัน รีสอร์ทที่พักคุณมันอยู่ทางโน้น "


"มันเกาะของแกรึไง ...หลีกไป..ชั้นจะไปเดินเล่น "

"นั่นอะไร? " ริคาโด้สงสัย  เลยคว้ากล่องผ้ามาดู  ฮยอนอาตกใจสุดๆ  หญิงสาวจะคว้าไว้ก็ไม่ทัน เพราะอีกฝ่ายตัวสูงมากๆ

"มันของๆชั้นเอามานะ เอามา   "

"กลิ่นแปลกๆเหมือนปลาร้าเน่า "  ริคาโด้ ทำจมูกย่น  ฮยอนอายังพยายามจะแย่งกลับแต่ก็ทำไม่ได้



"ฮือออ เอาของชั้นมานะ ไอ้บ้า ไอ้คนเกาะ ไอ้คนไม่มีมารยาท "  เธอร้องให้ออกมา นั่นมันของสำคัญหมัดสุดท้ายของเธอแล้ว สู้อันดามันทางตรงไม่ได้ต้องเอาทางอ้อม


"มันคืออะไร " ริคาโด้แกะดู

"ฮือออออ เอามา "

"โอ้วววว ผักดอง ...." เค้าทำหน้าแหยๆ  "เธอจะห่อผักดองไปไหน "  เค้าทำหน้าฉงน

"เอามา ..ของของชั้น  " ริคาโด้รู้สึกว่าได้แกล้งฮยอนอาแล้วมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก  เค้าชูกล่องกิมจิขึ้น  อีกฝ่ายก็กระทืบเท้าตั๊บๆด้วยความโกรธ



"ไหนมาลองชิมสิ ....."

"อย่านะ ....อย่า .......!!"   ร่างเล็กตะโกนสุดเสียง

"โอ้วววววววว อร่อยดีแฮะ ....อร่อยมากๆ เค้าเรียกกิมจิใช่ป่ะ  "  ริคาโด้ หยิบกิมจิผสมมนต์ดำเกาหลีเข้าปากตุ้ยๆ ฮยอนอายืนตาค้าง  ตายแน่เลย ....

"ฮือออออออออออออออ   "  หญิงสาวร้องจ้า


"เธอทำเองป่ะ อร่อยมากๆ ที่สุดเลย " เค้ายิ้มแล้วยกนิ้วโป้งให้หญิงสาวที่ยืนร้องให้อยู่ตรงหน้าเค้า


"ไอ้บ้า  แก....ชั้นจะฆ่าแก  " ฮยอนอาทุบริคาโด้สุดแรง เค้าเอามือดันหัวหญิงสาวไว้ เธอพยายามจะต่อยยังไงก็ต่อยไม่ถึง


"อร่อยอ่ะ ชั้นกินเกลี้ยงเลย "  เค้าพูดแล้วเอากล่องโขกหัวฮยอนอาดังโป๊ก


"โอ้ยยยยยยยยยยยย ไอ้บ้า  ชั้นเกลียดแก ....ชั้นเกลียดแก  "



ริคาโด้รู้สึกแปลกๆ ...ทำไมผู้หญิงคนนี้สวยจังเลย ....นางฟ้าเดินดินรึเปล่า ...เซ็กซี่ สวย เกิดมาริคาโด้ไม่เคย เห็นใครจะสวยได้ขนาดนี้  ... เค้าขยี้ตาตัวเอง ....

"ไอ้คนเลว ...."  ฮยอนอากำลังจะยกมือตบหน้าของชายหนุ่ม แต่เค้ากลับรวบตัวเธอมาจูบ ...เธอช็อกตาค้าง  พยายามจะดันตัวเค้าออก ...

อารมณ์พิศวาสของริคาโด้ ลุกโชน เค้ารู้สึกว่า เค้ารักผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน อยากหลับนอนด้วย อยากไปหมด

"ปล่อยชั้นนะ ....."  ฮยอนอาพยายามขัดขืน  แต่เสื้อผ้าที่เธอใส่ออกมาเดิน มันทำให้มือของริคาโ้ด้ ล้วงจับอะไรได้อย่างง่ายดาย ...

ถึงจะบอกว่าปล่อย แต่ฮยอนอาก็ จูบเค้ากลับด้วยเหมือนกัน  ....  มันรู้สึกเหมือนเป็นจูบที่รอคอยมาแสนนาน ....

รู้สึกตัวอีกที ฮยอนอาก็นอนอยู่บนเตียงกับชายแปลกหน้า ใครก็ไม่รู้ที่ด่าเธอทุกวัน ... แถมเธอเองก็ไม่ค่อยจะชอบเค้าเท่าไหร่ ....

"ชั้นรักเธอ......ชั้นชอบเธอ ....ชั้น "  ริคาโด้ยังพร่ำเพ้อ  พลางจูบคลำไปทั่วร่างที่สั่นเทิ้มของ ฮยอนอาด้วยความสเหน่หา ....

"เธอ....เธอ..ชื่ออะไร ?"  เค้าถามพลางดันไอติมแท่งอุ่นเข้าไปในตัวของเธอ  .....

"ชั้น.......ชั้น......"  ฮยอนอาเสียวซ่านจนพูดไม่ออก ...  หญิงสาวได้แต่ครางออกมาด้วยความสุข



"เธอสวยมากๆรู้ตัวมั้ย ....ชั้นชอบเธอ ..ชอบเธอทั้งตัวเลย  "

มือใหญ่กุมดอกบัวตูมของเธอไว้ .... เค้าดูดปลายดอกบัวสวยของหญิงสาวเบาๆ

ฮยอนอา เหมือนลอยอยู่บนสวรรค์  ลืมทุกอย่าง ...

ลืมชัปปุยส์ .....

ลืมทุกคน ....

ริคาโด้ ไม่เคยรักใคร เค้าทำแต่งาน ... เป็นหมอ แล้วก็มาเป็นทหาร เป็นทหารเพราะว่า พ่อเค้าคืออดีตผู้บัญชาการทหารสูงสุดของสเปน คุณตาคุณทวด ยังเป็นท่านเซอร์ท่านลอร์ด ขุนนางผู้ใหญ่ของสเปนมาหลายชั่วอายุคน  .อังเดรเป็นลูกพี่ลูกน้องของเค้า เป็นคนที่ไม่มีใครไปคาดหวัง เค้าเป็นตัวของตัวเองและอยากจะเป็นแค่นักดนตรี ริคาโด้จำต้องทำตามคำขอของพ่อ คือเข้ารับราชการทหารในวังสืบต่อ เจตนารมณ์ของครอบครัว แล้วราชวงศ์สเปนก็ไว้วางใจตระกูลของเค้าที่สุดอีกด้วย จะเรียกว่านับญาติกับราชวงศ์ก็ได้ไม่มีผิด ..ชีวิตช่วงวัยรุ่นของเค้ามีแต่เรียนกับเรียนเพราะเค้าอยากเป็นหมอ ..ชีวิตพลิกผันก็ตอนพ่อเค้าเสีย ...

คำขอสุดท้ายของพ่อคือ ช่วยคุ้มครองดูแลราชวงศ์สเปนแทนพ่อ ....

เค้าเองเคยมีเซ็กส์กับผู้หญิงไม่กี่ครั้ง เค้าไม่เคยรักใคร

 ..แต่ตอนนี้เค้าควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้แต่ว่าเค้ารักผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน

ฮยอนอารู้แล้วว่าเพราะอะไร ริคาโด้หลงมนต์ดำเกาหลีแน่ๆ ......  ยาก็มีขวดเดียว ...จะไปใช้กับชัปปุยส์ก็ไม่ได้แล้ว ....  หญิงสาวคิดว่าพอแล้ว ...ผู้ชายคนที่กำลังทำให้เธอมีความสุข เค้าออกจะหล่อ .. เพอร์เฟ็ค
ชัปปุยส์เป็นสิ่งที่จับต้องไม่ได้ เป็นแค่ภาพลวงตา ...  ไขว้คว้าได้เพียงแค่เงา..แค่ฝันที่ไม่มีวันจะเป็นจริง..

ริคาโด้พาฮยอนอาขึ้นสวรรค์ทั้งคืน ....

"ผมชื่อริคาโด้   " เค้าบอกหญิงสาว พลางจูบที่หน้าผากเบาๆ

"ชั้นฮยอนอา "   ฮยอนอายังอายๆ

"ผมรู้แล้ว .....นี่เราไม่ได้นอนทั้งคืนเลยเหรอ ...." เค้ายิ้มๆ

"อื้อ " ฮยอนอาพยักหน้า อายๆ

"ผมต้องกลับแล้ว ...ผมรักคุณนะ ไว้....เอ่อ ...."

"ชั้นอาบน้ำแล้วจะไปหาคุณนะ  " ฮยอนอา จูบริคาโด้ ไปทีนึง

"ไปนะ ..ผมจะรอ ....รักคุณ "  เค้าจูบอีก ก่อนจะลุุกไปใส่เสื้อผ้า  ฮยอนอามองร่างกายที่สุดเพอร์เฟ็คของเค้าแล้ว อยากจะดึงเค้าไว้ แล้วทำอีกซักสองสามครั้ง แต่มันเช้าแล้ว ..เค้าคงต้องไป ก็เค้าเป็นคนใช้ของเจ้าหญิง  นี่ถ้าพ่อรู้ คงตายแน่ๆ ... ที่ฮยอนอามีแฟนเป็นคนรับใช้ ....

"พ่อต้องฆ่าเราแน่ๆ ฮืออออออออออออออออทำไงดี "    .