"เตรียมเครื่องมือเรียบร้อยแล้วฝ่าบาท " ริคาโด้บอกอันดามัน
"ขอบคุณมากๆค่ะท่านริคาโด้ ...ตื่นเต้นมากๆเลย...อยากไปสร้างบ้านเร็วๆ " อันดามันยิ้มออกมาด้วยความดีใจ
"ชัปปุยส์เราอิจฉานายแล้วนะเนี่ยจะมีบ้านล่ะ " อังเดรพูดพลางโอบไหล่เพื่อนรัก
"บ้านเราก็เหมือนบ้านนายแหละน่า...นะ ฮ่าๆๆ" ชัปปุยส์หัวเราะชอบใจ
"อันดามันเตรียมของกินไปเพียบเลยค่ะ ...."
"นี่เราไปปิคนิคกันเนอะอันดามันปล่อยให้หนุ่มๆเค้าสร้างบ้านกัน " โซเฟียถือตระกร้าผลไม้ที่พึ่งจัดเสร็จเดินมาสมทบ
"ที่รักไม่ต้องทำอะไรหรอกค่ะ คอยเป็นกำลังใจให้เค้าก็พอ" อังเดรพูดพลางจูบโซเฟีย
"หวานจัง เราเอามั่ง " ชัปปุยส์เลยหอมแก้มอันดามัน ไปทีนึง
"โอ้วววววววววววววว อิจฉาเลย " ริคาโด้ตาร้อนฉ่าคิดถึงฮยอนอาขึ้นมา
แจ็คขับสปี๊ดโบ้ทมารอแล้ว ทุกคนเดินไปขึ้นเรือ มีป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้นด้วย ส่วนสาวๆบนเกาะ มีแต่คนงอนอันดามันเลยได้แต่ยืนกอดอกดูด้วยความอิจฉา
"โอ้ว..ไม่นะนั่น..." โซเฟียอ้าปากค้างเมื่อเห็นหญิงสาวคนนึงในชุดบีกีนี่สีแดงแปร๊ด หมวกปีกใบโตสีขาวเธอหุ่นดีมากๆ อีกฝ่ายเห็นโซเฟียก็ถอดแว่นกันแดดออก ...
"ฮยอนอา !! อังเดรตกใจเหมือนกัน นี่มาได้ยังไง มันไม่ใช่สถานที่ ที่คุณหนูฮยอนอาแห่งซัมซอนกรุ๊ฟจะมาเดินเล่น เกาะเล็กๆที่ไม่มีผับ ไม่มีอะไรที่เป็นแหล่งบันเทิงเลย มีแค่ร้านขายอาหารตามสั่งของป้าเปสเท่านั้น ร้านเดียวด้วย
"ชัปปุยส์.." อันดามันมองหน้าเจื่อนๆของชัปปุยส์ มือของชัปปุยส์เย็นเฉียบ ถ้าฮยอนอามาจูบเค้าอีกที เค้าถูกอันดามันจับตอนแน่ๆ
"นังงูพิษวันนี้แกเจอตบล้างน้ำแน่ ..แกกล้ามากๆนะมาถึงที่นี่ได้ " โซเฟียขบเขี้ยวขบฟัน
"ที่รักใจเย็นๆนะคะ " อังเดรโอบโซเฟียไว้ อีกฝ่ายใจร้อนวาบๆคือพูดง่ายๆ โซเฟียเห็นฮยอนอาปุ๊บของขึ้น
ชัปปุยส์เอามือปิดปากไว้ เพราะเค้ากลัวฮยอนอาจะมาจูบอีก ..ทำเอาปลาวาฬอดขำไม่ได้ อันดามันก็ใจเต้นตึกๆ ไม่ได้กลัวฮยอนอา แต่ไม่เข้าใจในสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้ต้องการมากกว่า
ฮยอนดามเดินมาใกล้จะถึงแล้ว ชัปปุยส์อยากวิ่งหนีแต่ทำไม่ได้ ....
แล้วทุกคนก็ต้องอึ้งกับภาพที่เห็น ก็ริคาโด้วิ่งเอาผ้าเช็ดตัวไปห่มให้ ฮยอนอา ....นั่นมันสำหรับคนที่รักกันเป็นแฟนกัน เหมือนริคาโด้ไม่อยากให้ฮยอนอาโป๊อะไรแบบนั้นเลย
"เอิ่มมมม " อังเดรพูดไม่ออกกลืนน้ำลายลงคอเอื๊อก
"พี่ริคาโด้ ! ชัปปุยส์ก็อึ้ง
"พี่ริคาโด้ เสียเวลามากแล้วนะ ไปกันเถอะ " ปลาวาฬร้องบอก ริคาโด้เลยยกมือประมาณว่า รอแป๊บ
ฮยอนอาเห็นอังเดรแล้ว บอกไม่ถูก พูดง่ายๆเธอเคยควง อีกคนเธอก็เคยหลงไหลเค้าหัวปักหัวปำ แต่ในวันนี้ ฮยอนอากลับ เป็นแฟนของ.....
คนรับใช้ของเจ้าหญิง สองคนนั่น คนอื่นๆคงจะดูถูกเธอแน่ๆ .. จากที่เคยชอบแต่คนดังซุปเปอร์สตาร์ วันนี้กลับมาคบคนใช้เป็นแฟน ...จะยังไงก็ชั่งเถอะ ฮยอนอาไม่สน อังเดรกับชัปปุยส์รวมกันยังหล่อสู้ ริคาโด้คนรับใช้ไม่ได้เลย ....ทำไมต้องสนด้วย
"แฟนเก่าคุณ ..แรงนะ...ดูสิเล่นกับพี่ชายคุณแล้วนั่น " โซเฟียบอกอังเดร
"คุณก็เลิกอคติเค้าซักทีเถอะ อย่าไปสนใจเลย ป่ะขึ้นเรือ " อังเดรยิ้มให้ฮยอนอาด้วย แต่จะให้เข้าไปคุยคงทำไม่ได้ โซเฟียเอาตายแน่ๆ
ริคาโด้พาฮยอนอาเดินมาด้วย หน้าตาของคนทั้งสองบ่งบอกว่ามีความสุขสุดๆ ดูไปดูมา ริคาโด้ กับ ฮยอนดาก็ดูเคมีเข้ากัน อันดามันมองตาชัปปุยส์แล้วยิ้มออกมา ด้วยความโล่งอก
"อังเดร หวัดดี " หญิงสาวเอ่ยทักอังเดร แต่ยังหลบสายตาโซเฟีย
"ไงสบายดีมั้ยครับ มาได้ไงเนี่ย "อังเดรถาม
"ก็..." ฮยอนอาพูดไม่ออก
"มาตามผู้ชาย.....นี่....บ้านเธอผู้ชายไม่มีเหรอยะ " โซเฟียเห็นหน้าหญิงสาวชาวเกาหลีคนนี้แล้วมันคันไม้คันมือสุดๆ
"คือ คุณฮยอนอาจะไปเกาะดอกไม้กับพวกเรา" ริคาโด้ เสียงอ้อมแอ้ม เค้าหน้าแดงสุดๆ
"ไม่นะ!! ...จะไปทำไม " โซเฟียฉุนทันที
ฮยอนอาหน้าซีดเป็นไก่ต้ม "เอาน่าเค้าอยากไปเที่ยวน่ะ "
"พี่โซเฟียไม่เป็นไรค่ะ คุณฮยอนอาเค้าเป็นเพื่อนชัปุยส์ อ้อ เป็นเพื่อนอังเดรด้วยไม่ใช่เหรอ อยากไปก็ไปได้ค่ะยินดี " อันดามันยิ้มให้ฮยอนอา หญิงสาวเลยถอนสายบัว
"ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ "
ชัปปุยส์กับอังเดรมองหน้ากันเลิ่กลั่กก็สองหนุ่มล้วนแต่เป็นคดีกับฮยอนอาทั้งสิ้น
"องค์หญิง....ให้ไปไม่ได้นะเพคะ ...มันงูพิษ..มันจะทำอะไรอีกบ้างมีแผนการสกปรกอะไรอีก พี่ไม่ไว้ใจ "โซเฟียเสียงดัง
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่โซเฟีย " อันดามันมองหน้าจ๋อยๆที่เหมือนจะร้องให้ของ ฮยอนอาแล้วอดสงสารไม่ได้ ดูเหมือน ริคาโด้จะ ทำตัวไม่ถูกด้วย แปลก ปกติริคาโด้ จะด่ารึไม่ก็มีเรื่องกับเธอไปแล้ว วันนี้แปลกมากๆ
"ฝ่าบาทใจดีอีกแล้วระวังมันจะแว้งกัดนะเพคะ " โซเฟียยังโมโหไม่หาย อุตส่าห์กำลังมีความสุข ดันมาเห็นศรัตรูหัวใจอีก ไม่อยากจะไปแล้วเกาะดอกไม้ นี่ไม่เพราะ เจ้าหญิงอันดามัน ล่ะก็แม่นี่ต้องถูกตบแล้วยังแค้นไม่หาย
"ทุกคนขึ้นเรืออออออออออออออออ "กัปตันแจ็คร้องบอก
"พี่ริคาโด้ครับ ผมลืม ค้อน วางไว้ตรงข้างๆทางเดิน " ชัปปุยส์บอกริคาโด้
"พี่ริคาโด้ ....เอ่อพี่ไปหยิบค้อนแล้วหยิบแปลนมาด้วยนะ อยู่บนโต๊ะ ผมลืม " อังเดรบอกอีก
"พี่ริคาโด้ ช่วยเอาหมวกสีดำอีกใบ มาให้โซเฟียด้วยนะคะ ลืมไว้ในครัว "
"ริคาโด้ ...ตายจริง เราลืม ผ้าเช็ดตัว หยิบมาให้ด้วยนะ อยู่ในห้อง ...พับอยู่บนเตียง ของชัปปุยส์ด้วย อ้อ แล้วก็ ช่วยหยิบมีดปอกผลไม้มาด้วย เราลืม " อันดามันบอก
"พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท กระหม่อมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ " ริคาโด้รับปาก พลางส่งยิ้มให้ฮยอนอา ...
ฮยอนอารู้สึกไม่ดีเลย .. รู้แล้วว่าเป็นคนรับใช้ กะอิแค่หมวกใบเดียวก็ยังใช้ หญิงสาวสงสารริคาโด้ที่สุด นี่คอยดูนะจะยุให้ลาออก จะเงินเดือนกี่บาทกันเชียว ..ใช้ยังกะทาส ...
มาถึงเกาะดอกไม้ คนที่เคยมาอย่างป้าบัวแดงป้าวุ้นเส้น ปลาวาฬ อันดามันชัปปุยส์และอังเดร ไม่ตื่นเค้นเท่าไหร่ แต่ โซเฟียกับ ฮยอนอาถึงอ้าปากค้าง มันสวยมากๆ ดอกไม้สมชื่อเลย ....ทั้งผีเสื้อตัวเท่าๆฝ่ามือ มันคงเป็นที่เดียวในโลกที่ผีเสื้อตัวใหญ่ขนาดนี้ สารพัดพันธ์ สวยจนเหมือนอยู่ในสวรรค์
"ทุกคนตามมาเลยครับ " ชัปปุยส์เดินนำหน้า
"ตื่นเต้นจัง " อันดามันยิ้มหวานให้ชายหนุ่มที่กำลังเดินจับมือเธออยู่ โล่งอกเรื่องฮยอนอา ก็หญิงสาวดูจะไม่ห่างริคาโด้เลย ช่วย ริคาโด้ถือของอีกต่างหาก
พอเดินมาถึงน้ำตกทุกคนก็ตกตลึงกันอีก ก็มันสวยมากๆ สวยที่สุด แถมดอกไม้อีกเพียบเลย โซเฟียไม่เป็นอันทำอะไร เดินเก็บดอกไม้อย่างเดียว
"หนุ่มๆ เอาล่ะ เราจะเริ่มสร้างบ้านกันแล้ว ขั้นแรกต้องไปหาตัดไม้ไผ่กันก่อน " แจ็คบอก
"ได้คร๊าบบบบบบบบบบบบ" ชัปปุยส์กับอังเดรขานรับพร้อมกัน
"พ่อ...ไม้ไผ่จะรับน้ำหนักตัวพี่ชัปปุยส์ได้เหรอ ผมกลัวไม้หัก ฮ่าๆๆๆ" ปลาวาฬล้อชัปปุยส์
"ผั๊วะ !!" "ทะลึ่งเดี๊ยะๆ" ชัปปุยส์ตบหัวปลาวาฬด้วยความเขิน
"ทะลึ่งเรื่องอะไรพี่ชัปปุยส์อ่ะคิดลึก อ่ะ ๆเค้ารู้นะว่าคิดอะไรอยู่ "
"เดี๋ยวจะโดน ไปเลยไปช่วยพี่ตัดไม้ไผ่ เร็วๆเข้า " ชัปปุยส์อายหน้าแดงอีกแล้ว
"พี่ริคาโด้ ....ช่วยเอาก้อนหินก้อนนั้นออกด้วยพี่ " อังเดรเป็นนายชั่งใหญ่สำหรับโปรเจ็คนี้ เค้าถือแปลนไว้ในมือ
"ได้ๆ" เค้ารับปากแล้วรีบไปเอาไม้งัดก้อนหิน
"ริคาโด้ ช่วย เรียงตะปูด้วยนะ เดี๋ยวผมจะดูว่ามันต้องใช้แบบไหนบ้าง " แจ็คบอกร่างสูงที่กำลัง เข็ญก้อนหิน
ฮยอนอานั่งเล่นอยู่ใกล้น้ำตก หญิงสาว คอยส่งยิ้มให้ริคาโด้ตลอด ...เห็นคนนั้นคนนี้ใช้แฟนตัวเองแล้วหงุดหงิด
"คุณฮยอนอา ไปเก็บดอกไม้ด้วยกันมั้ยคะ " อันดามัน ชวน แต่โซเฟียไม่ชอบใจเลย หญิงสาวตาถลึงใส่ฮยอนอา จนอีกฝ่ายตัวลีบ
"เอ่อ คือไม่ไป หรอกค่ะ ... ขอบคุณมาก"
"ไปเถอะ ...ไปด้วยกัน ตรงนั้นมีดอกไม้สวยๆเยอะมากๆกลิ่นหอมสุดๆ"
"ฝ่าบาท ..ไปเถอะเพคะ "
อันดามันเดินไปคว้าแขนของฮยอนอาให้เดินไปด้วยกัน โซเฟียถอนหายใจเฮือก ใจดีไม่เข้าเรื่องจะถูกมันฉกแฟนอยู่แล้ว ยังไม่รู้ตัว
ฮยอนอาหันไปมอง ริคาโด้ที่กำลังแบกไม่ไผ่อยู่ แล้วนั่นอังเดรกับ ชัปปุยส์ กำลังนั่งพักในร่ม ... เอาเปรียบกันชัดๆเลย นั่นมันบ้านของชัปปุยส์ไม่ใช่เหรอ ถึงริคาโด้จะเป็นคนใช้ ก็น่าจะเห็นใจกันบ้าง หญิงสาวนึกไม่ชอบ ชัปปุยส์กับอังเดรขึ้นมา ริคาโด้ ส่งยิ้มมาให้เธอ ... ดูสิ .เหมือนอังเดรจะเรียกใช้ริคาโด้อีกแล้ว ...
ฮยอนอาเคยไปที่่บ้านของริคาโด้ สองครั้ง ก็ครั้งที่ไปเจอชัปปุยส์ด้วยนั่นแหละ หญิงสาวไม่ได้สังเกตรูปอะไรในบ้าน ทรงสเปนหลังใหญ่โบราณหลังนั้น นอกจากอังเดร ..เลยไม่รู้ว่าเจ้าของบ้านหลังนั้น คือริคาโด้ ไม่ใช่อังเดร ...
โซเฟียยังคอยจ้องจะจับผิด ฮยอนอา หญิงสาวได้แต่คิด ลองมาแสดงตัวหวังจะแย่งชัปปุยส์จากเจ้าหญิงให้ โซเฟียเห็น ถ้าบังอาจทำ เธอจะตบให้ลืมบ้านเลขที่ไปเลย จะให้มาใจดีเหมือนเจ้าหญิงอันดามันไม่มีทางหรอก
"สวยจังเลย ดอกอะไรเนี่ย " โซเฟียก้มลงหอม ดอกไม้ป่าดอกเล็กๆที่บานเป็นทุ่งดอกไม้สลับสี แดง ม่วง เหลือง ชมพู ขาว มันกว้างใหญ่ยาวสุดลูกหูลูกตา ...
"มันไม่มีชื่อหรอกค่ะพี่โซเฟียดอกไม้ป่าน่ะ " อันดามันบอก
"แต่มันสวยมากๆเลยนะคะ " ฮยอนอาพูดขึ้นบ้าง โซเฟียเลยค้อนใส่ ประมาณว่าใครขอความคิดเห็นเธอ
สามสาวเก็บดอกไม้กันเต็มตระกร้า ถึงดอกไม้ป่าจะไม่ค่อยทน แต่มันก็กลิ่นหอมมากๆ เก็บได้ต้องรีบเอาไปแช่น้ำ
"ใต้ต้นดอกตะแบก มี บ่อน้ำเล็กๆเอาดอกไม้ไปแช่น้ำกันค่ะสงสารมัน " อันดามันบอก
"พอดีเลยพี่รู้สึกเวียนหัวอยากพัก "
อันดามันสังเกตว่าหน้าของโซเฟียซีดๆเหมือนจะเป็นลม
ถึงร่มไม้สามสาวเลยนอนแผ่ลงกับพื้นหญ้า ลมเย็นๆโชยมา ...ทำเอาอยากจะหลับ ...กลิ่นดอกไม้หอมตลบอบอวล ...
"สวยกว่าบ้านชั้นที่เกาะเชจูซะอีกจริงๆนะเนี่ย " ฮยอนอารำพึงเบาๆ
"โอ้วววววว นั่น .....นั่น รังผึ้งใช่มั้ย " โซเฟียมองขึ้นไปบนต้นไม้เห็นรังผึ้งที่มีน้ำหวานพวงใหญ่หญิงสาวน้ำลายไหลออกมา อยากกินแบบสุดชีวิต
"รังผึ้งป่า น้ำผึ้งรวงใหญ่สุดๆเลย แถวๆนี้น้ำผึ้งเยอะค่ะ ก็เกาะนี้เต็มไปด้วยดอกไม้ " อันดามันบอก
"ไม่เฉพาะดอกไม้ ผีเสื้อก็มีแต่ตัวใหญ่ๆสวยมากๆค่ะ " ฮยอนอายิ้มให้อันดามัน หญิงสาวจะยิ้มให้ โซเฟียด้วยแต่อีกฝ่ายเบ้ปากใส่ซะก่อน เลยจ๋อยตามระเบียบ
"ฮือออออ พี่อยากกินน่ะเจ้าหญิง พี่อยากจะกิน "
"พี่โซเฟีย !!" อันดามันกับฮยอนอาตกใจที่ โซเฟียร้องให้ออกมาเหมือนเด็กๆอยากกินขนม
"พี่โซเฟียใจเย็นๆนะคะ คือรังนี้มันอยู่สูงไว้ หนูไปหามาให้ใหม่ " อันดามันรีบบอก
"ฮือออออไม่นะ พี่จะกินรวงนี้ ดูสิน้ำหวานมันหยดลงมา " โซเฟียรีบเอาปากไปรับ หยดน้ำผึ้งที่ไหลร่วงลงมาจากบนต้นไม้ แปลกมากๆ โซเฟียเหมือนอร่อยสุดๆ เลียปากตัวเอง แผล็บๆ
จะปีนก็ไม่กล้า ตัวเองท้องอยู่ กลัวลูกจะเป็นอันตราย มันหวานอร่อยที่สุดในโลกเลย
อันดามันกับ ฮยอนอามองหน้ากัน .... โซเฟียชอบน้ำผึ้งขนาดนี้เลย เหรอ ...
"เดี๋ยวชั้นปีนไปเอามาให้เอง " ฮยอนอาค่อยๆปีนขึ้นบนต้นตะแบก
"ระวังนะคะ คุณฮยอนอา "
"ไม่ต้องห่วงค่ะ "
"จะได้กินน้ำผึ้งแล้ว " โซเฟียดีใจสุดๆ ฮยอนอาค่อยๆไต่กิ่งไม้ไป บิดเอารวงน้ำผึ้งหวานมาจนได้ ผึ้งบางตัวต่อยเข้าที่แขนที่ขาเธออีกต่างหาก ก็จะทำไงได้ มีใครบางคนร้องให้ เหมือนจะขาดใจตายถ้าไม่ได้กิน
"ได้แล้ว " ฮยอนอายื่น รวงผึ้งให้โซเฟีย
"ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกก ขอบคุณที่สุดเลย " หญิงสาวค่อยๆบิมันออกมากิน ดูดน้ำหวานอย่างอรมีความสุข
"เธอกินด้วยสิเธอคนหานะ " หญิงสาวยื่นให้ฮยอนอา
"ฝ่าบาทด้วยเพคะ พี่กินไม่หมดหรอก "
"ขอบคุณมากๆค่ะ อันดามันกินบ่อยแล้วพี่โซเฟียกับคุณฮยอนอากินเถอะ "
"ขอบคุณอีกครั้งนะคะ ....." โซเฟียหายเกลียดฮยอนอาเป็นปลิดทิ้ง ก็อุตส่าห์เสี่ยงชีวิตไปเอารวงน้ำผึ้งมาให้ขนาดนี้
"ไม่เป็นไร ถ้าไม่อิ่มเดี๋ยวชั้นไปหามาให้อีก " ฮยอนอาพูดพลางยัดน้ำผึ้งเข้าปาก
"พอแล้วค่ะ ...ไม่ต้องแล้ว ดูคุณสิ ผึ้งต่อยแขนด้วย ...เจ็บมั้ยคะขอโทษจริงๆชั้นทำให้คุณเจ็บ " โซเฟียถามด้วยความเป็นห่วง
"นั่นสิคุณฮยอนอาเจ็บรึเปล่า "
"หม่อมชั้นสบายมากๆเพคะองค์หญิง แค่ต่อยที่แขนเอง " ฮยอนอายิ้ม ก่อนจะพูดขึ้นอีก "ฮืออออออออออออออ แต่ว่า มันเจ็บตรงก้น ...มันต่อยก้นของชั้นนนนน ไอ้ผึ้งบ้า " ฮยอนอาหน้าเหยเก จนอันดามันกับ โซเฟียทั้งตลกทั้งสงสาร จะหัวเราะออกมาก็ไม่ได้ ผึ้งมันคง เห็นก้นฮยอนอาขาวเลยต่อย ก็เธอสวมแค่เสื้อยืดที่ริคาโด้ กอดให้ ด้านในก็ บีกีนี่ตัวจิ๋วมันจะมาป้องกันอะไรได้ ...
"เรากลับกันมั้ยคะ จะได้พาคุณฮยอนอาไปใส่ยาด้วย "
"ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้อง แค่นี้เอง "
"แค่นี้เองแล้วร้องให้ทำไม ตกใจหมด "
สามสาวยิ้มให้กัน น้ำตาของฮยอนอายังเปื้อนหน้า หญิงสาวรู้สึกโล่งๆอย่างบอกไม่ถูก ตอนแรกที่เจอ เจ้าหญิงอันดามัน เธอก็ทำหน้าเกลียด ครั้งแรกที่เจอโซเฟีย เธอก็ทำตัวน่าเกลียดเหมือนกัน .. นึกถึงแล้ว รู้สึกไม่ดีเลย
"เอาชั้นให้เธอไม่ต้องร้องแล้วนะ " โซเฟียยื่นดอกไม้กำใหญ่ให้ฮยอนอา
"คัมซาฮัมนีดา " หญิงสาวโค้งหัวขอบคุณเป็นภาษาเกาหลี
"เราไปเตรียมอาหารให้หนุ่มๆกัน ไปช่วยป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้น กันค่ะ " อันดามันชวน
โซเฟียลึกๆแล้วยังไม่ค่อยไว้ใจฮยอนอาเท่าไหร่ แต่หญิงสาวแค่รู้สึกว่า เธอก็น่ารักดีเหมือนกัน นี่ถ้าเป็นแฟนกับพี่ริคาโด้ จริงๆคงจะดีมากๆ พี่ริคาโด้ ทำแต่งาน อายุ ก็ 26 แล้วจะสามสิบอยู่ไม่กี่วัน แฟนก็ไม่มี แต่ถ้าฮยอนอาเป็นแฟนริคาโด้ล่ะ จะเป็นยังไง เธอออกจะคุณหนูแบบนี้ ...
"ส้มเขียวหวาน ....ส้ม ....." อันดามันเห็นส้มสุกเหลืองเต็มต้น โซเฟียเห็นแค่นั้นแหละ น้ำลายสออกมาเลย อยากจะกินจนตัวสั่นเลย
"อย่าบอกนะว่าเธออยากจะกิน " ฮยอนอาถามโซเฟียแล้วยิ้มเหมือนจะรู้ใจ
"ช่ายยย.....ขอร้องล่ะเก็บให้ชั้นหน่อยนะ ขอร้อง " โซเฟียทำท่าเหมือนจะร้องให้อีก
"งั้นคุณฮยอนอาเก็บนะคะ เดี๋ยวจะรอรับเอง "
"ขอบพระทัยฝ่าบาท "
ฮยอนอารีบปีนไปเก็บส้มโยนลงมาให้อันดามันคนรับ โซเฟียก็วิ่งไปแย่งรับ พอได้ส้มก็รีบปอกเปลือกกินอย่างอเร็ดอร่อย
"เอา....เอาไปอีกกกกกกกก "
"ขอบคุณมากๆฮยอนอา "
ฮยอนอาลงมาจากต้นส้ม พร้อมส้มอีก เต็มกระเป๋าเสื้อ "กินให้พุงกางไปเลยฮ่าๆๆๆ"
"พี่โซเฟียคงจะหิวข้าว " อันดามันเห็นหญิงสาวกินส้มไม่หยุด
"หิวข้าวด้วย งั้นพวกเรากลับกัน " โซเฟียรู้สึกหิวจริงๆนั่นแหละ ทั้งง่วงด้วยตอนนี้
เธอเนี่ยปีนต้นไม้เก่งยังกะลิงเลยฮยอนอาสุดยอดมากๆ
ขอบคุณมาก” โซเฟียไม่เคยเห็นใครจะปีนต้นไม้ได้ไวขนาดนี้มาก่อน
“นั่นสิคะขนาดหนูอยู่เกาะยังสู้คุณไม่ได้เลย”
อันดามันก็ชื่นชมด้วย
“ชั้นปีนบ้านหนีพ่อเที่ยวมาตั้งแต่อายุ
15 ล่ะ บ้านชั้นไม่ได้เตี้ยเหมือนต้นไม้พวกนี้หรอกนะสูงตั้งสี่ชั้นแน่ะคือตกลงมาตายอย่างเดียว "
“มิน่าล่ะ...สุดยอดมากผู้เชี่ยวชาญการปีนป่าย
“ โซเฟียยกนิ้วให้
หญิงสาวพยายามจะไม่อคติกับฮยอนอา
ขออย่างเดียวอย่ามาให้ท่าอังเดรกับชัปปุยส์ แล้วกัน ไม่งั้น เจอดีแน่ๆ
สามสาวกลับมาถึงน้ำตกสถานที่
สร้างบ้าน ชัปปุยส์กับหนุ่มๆกำลังง่วนอยู่กับการจัดเรียงไม้ไฝ่
“เหนื่อยมั้ย
“ อันดามันถามชัปปุยส์
“ไม่เลย...ไม่ซักนิดเดียว
แล้วไปไหนมาได้อะไรมามั่งนอกจากดอกไม้ “ เค้าเอามือลูบหัวหญิงสาวด้วยความเอ็นดู
“นี่...ส้มเขียวหวานป่า
“ อันดามันโชว์ให้เค้าดู
“มีส้มด้วย
เจ๋งเลย มาขอกินมั่ง “
“ปอกให้นะใจเย็นๆ
“
อันดามันปอกส้มป้อนชัปปุยส์
ด้วยความรัก .. อีกฝั่งโซเฟียก็กำลัง ป้อนส้มอังเดร ปลาวาฬมองดูด้วยความอิจฉา
อยากเป็นผู้ใหญ่ไวๆจะได้มีสาวๆมาป้อนมั่ง
เค้ามองดูป้าบัวแดงที่กำลังจัดอาหารแล้วส่ายหัว ..
“สวยก็จริงแต่แก่รุ่นแม่แล้ว
ไม่ไหว ฮืออออออออออ อยากมีแฟน “
มีเรื่องราวมากมาย ที่ไม่มีใครได้ฟัง
คำพูดนับร้อยพัน ที่ต้องการเอื้อนเอ่ย
ไม่ว่าจะนานสักเท่าไร
ยังยืนยันคำเดิมเสมอ ไม่เคยเปลี่ยน
เธอทำให้ฉันรู้และเข้าใจคำว่าสองเรา
ไม่ว่าจะร้อนหรือว่าจะหนาวก็ไม่กลัว
มีเธอที่รักข้างในจิตใจ
ให้ฉันก้าวเดินต่อไป ต่อจากนี้
เธอและฉัน จับมือเคียงกันนับจากนี้
ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี
เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้
มากกว่านั้น ยิ่งมีกันและกันมากแค่ไหน
มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้นเข้าใจ
รักเพียงเธอและตลอดไป แค่เธอกับฉัน
และนับจากนี้ไป ทุกเรื่องราวที่ได้ฟัง
คำพูดทุกถ้อยคำที่คอยย้ำเตือนใจ
ไม่ว่าจะไกลสักเท่าไร
เพียงมีเธอคนดีอย่างนี้ ไม่ไหวหวั่น
คำพูดนับร้อยพัน ที่ต้องการเอื้อนเอ่ย
ไม่ว่าจะนานสักเท่าไร
ยังยืนยันคำเดิมเสมอ ไม่เคยเปลี่ยน
เธอทำให้ฉันรู้และเข้าใจคำว่าสองเรา
ไม่ว่าจะร้อนหรือว่าจะหนาวก็ไม่กลัว
มีเธอที่รักข้างในจิตใจ
ให้ฉันก้าวเดินต่อไป ต่อจากนี้
เธอและฉัน จับมือเคียงกันนับจากนี้
ผ่านความเดียวดายที่สองเรานั้นเคยมี
เมื่อมีเธอคนที่แสนดีอยู่ตรงนี้
มากกว่านั้น ยิ่งมีกันและกันมากแค่ไหน
มีเพียงคำว่ารักที่สองเรานั้นเข้าใจ
รักเพียงเธอและตลอดไป แค่เธอกับฉัน
และนับจากนี้ไป ทุกเรื่องราวที่ได้ฟัง
คำพูดทุกถ้อยคำที่คอยย้ำเตือนใจ
ไม่ว่าจะไกลสักเท่าไร
เพียงมีเธอคนดีอย่างนี้ ไม่ไหวหวั่น
“คุณเหนื่อยมั้ยคะ..ชั้นเอามาฝาก”
ฮยอนอายื่นดอกไม้กับส้มให้ริคาโด้
“สวยมาก....ขอบคุณครับ
“ เค้ายิ้มหวาน
ทำเอาฮยอนอาอายม้วนไม่เคยเขินอะไรแบบนี้มาก่อนเลย
“ปอกส้มให้หน่อยสิมือผมเปื้อน
“
“ได้เลย
.....อ่ะ “ ริคาโด้กำลังจะอ้าปากกินส้ม แต่เสียงนึงก็ร้องเรียกเค้า
“พี่ริคาโด้ครับ
ช่วยเอาน้ำมาให้หน่อย “ อังเดรชี้บอกริคาโด้ ฮยอนอาตัวร้อนวาบ
หญิงสาวมองหน้าอังเดร อย่างไม่พอใจ
“พี่ริคาโด้
เอามาให้ผมด้วยครับ “ ชัปปุยส์ตะโกนบอกอีก
นั่นก็มัวแต่ออเซาะเจ้าหญิงจะเดินไปหยิบน้ำในขวดไปกินเองก็ไม่ได้
“พี่ๆเดี๋ยวพี่ช่วยตัดต้นไม้ต้นนั้นด้วยนะ
ขอต้นเดียว ไม่งั้นลงเสาบ้านไม่ได้ “ อังเดรยังสั่งอีก
“อ้อแล้วก็พี่ช่วยย้ายก้อนหินก้อนนั้นด้วย
ผมว่าตรงนั้นไม่เหมาะล่ะมันจะต้านน้ำเวลาฝนตกน้ำจะทะลักมาใส่บ้าน “
“หยุดดดดดดดดดดดดดดดด
ฮืออออออออออออ หยุดใช้ทีได้มั้ย “ ฮยอนอาแผดเสียงอันสุดแหลม ทุกคนตกใจกันหมด
นั่นฮยอนอาเป็นอะไรไป
“ฮือออ
เค้าเป็นคนนะไม่ใช่ทาส...มือตีนไม่มีกันรึไง
...ถึงเค้าจะเป็นคนใช้ก็ควรจะเห็นใจกันบ้าง “
“คนใช้ !!” ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความฉงน
สงสัยหญิงสาวคงคิดว่าเค้าเป็นคนใช้แน่ๆ...เฮ้อ
คนอะไรมันทั้งปัญญาอ่อน ทั้งโง่ ริคาโด้ได้แต่ส่าย
หัว
“แก....ไอ้อังเดรไอ้ขี้หลี
แกไอ้ชัปปุยส์ ไอ้ไม่หล่อเหงือกบานพวกแกสองคนขี้เกียจสันหลังยาวที่สุด “ ฮยอนอาชี้หน้าชัปปุยส์กับอังเดร
“แกสองคนจะใช้ริคาโด้ไปถึงไหน
ไม่สงสารเค้าบ้างเหรอ “ อังเดรกับชัปปุยนส์ถึงกับเหวอ ไม่อยากจะเชื่อว่าฮยอนอาจะด่า
พวกเค้า ส่วนคนอื่นๆก็ขำกันหมด ก็ท่าทางของฮยอนอาสิ ตลกมากๆร้องให้เหมือนเด็กๆ
ริคาโด้ส่งซิกให้ทุกคนประมาณว่าไม่ต้องบอกฮยอนอาว่าเค้าเป็นใคร
“ก็....พี่ริคาโด้เค้าคนใช้อ่ะก็ต้องใช้ดิ
“ อังเดรพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์
“เออ จริง ไม่ใช้เค้าแล้วจะใช้ใคร
“ชัปปุยส์พูดขึ้นบ้าง อันดามันเลยบิดแขนเค้าเบาๆเพราะสงสารฮยอนอาที่กำลังเข้าใจผิด
“ยังไม่ไปเอาน้ำอีก
!!ผมคอแห้ง “ อังเดรเสียงดัง
“ครับๆคุณอังเดรผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลย
“ ริคาโด้แกล้งเล่นละคร ทุกคนก็ขำๆฮยอนอากันหมด
หญิงสาวแค้นใจสุดๆ
ชี้หน้าอังเดร “ไปตักกินเองเลย
...ไปเลย “ ฮยอนอาตรงมาผลักอังเดร
นี่แทบไม่น่าเชื่อว่าคนที่ฮยอนอาเคยกรี๊ดๆจะถูกด่าเละ
“ฮยอนอาคุณอย่าไปทำอะไรคุณอังเดรเลย
มันหน้าที่ผม “ ริคาโด้พูดพลางขยิบตาให้อังเดร
“ฮยอนอา...ต้องเข้าใจนะคือพี่ริคาโด้เค้าเป็นคนรับใช้
..เราก็ต้องใช้เค้าอ่ะนะ ใช่มั้ยพี่ริคาโด้ “ โซเฟีย ยิ้มๆ
“ฮืออออออออออ
“ ฮยอนอากระทืบเท้าใส่อังเดร แล้วหันไปมองค้อนชัปปุยส์
ก่อนจะเดินไปร้องให้ที่น้ำตก
“นี่...สงสารคุณฮยอนอา..เล่นแรงไปมั้ยคะ”
อันดามันถามทุกคน
“ไม่หรอก...เด็กดื้อ
เด็กเอาแต่ใจ เด็กสปอยต้องเจอแบบนี้แหละ ชอบควงคนดังดีนัก
ให้เจอคนรับใช้แบบนี้แหละถึงจะสะใจ “ ริคาโด้ยิ้มออกมา
“ผมว่าฮยอนอาเค้าชอบพี่นะ
ชอบเอามากๆด้วย “ อังเดรพูด
“ชัวร์.....นี่แบบด่าพวกเราไม่เลี้ยง
...อึ้งเลยไม่ชอบก็ไม่รู้จะว่ายังไงล่ะ “ ชัปปุยส์พูดยิ้มๆ
“ดีใจด้วยนะคะพี่ริคาโด้
ได้กินกิมจิแน่ๆ “ โซเฟียหัวเราะเบาๆ ริคาโด้ก็เขินหน้าแดงใครจะรู้ว่าเค้ากินกิมจิแสนอร่อยไปตั้งเมื่อคืน กินซะทั้งคืนเลย ...อร่อยมากที่สุดอีกด้วย ...
"สงสารคุณฮยอนอานะคะ ตอนแรกป้าๆก็ไม่ชอบเธอเลยค่ะ แต่ตอนนี้สงสารมากๆ " ป้าบัวแดงพูดขึ้น
"นั่นสิถูกหลอกเลย นี่ถ้ารู้ว่าท่านริคาโด้คือราชองครักษ์มือหนึ่งคนสนิทของกษัตริย์สเปนจะทำหน้ายังไงสงสัยคงช็อกไปเลย " ป้าวุ้นเส้นพูดขึ้น
"เดี๋ยวหนูไปตาม สองคนนั่นมาทานข้าวนะคะ " อันดามันขออาสาไปตามริคาโด้กับฮยอนอาที่นั่งอยู่ใกล้ธารน้ำตก สงสารฮยอนอาแต่ก็เป็นแผนการของทุกคนทำไงได้ ...อันดามันได้แต่นึก นี่ถ้าฮยอนอารู้ว่า ริคาโด้คือบุคคลสำคัญของสเปน เป็นหัวสมองของกองทัพ เป็นทหารหนุ่มอนาคตไกล
พูดง่ายๆในอนาคตเค้าอาจจะเป็นนายกรัฐมนตรีของสเปนได้ด้วยซ้ำ และมันไม่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
พูดง่ายๆในอนาคตเค้าอาจจะเป็นนายกรัฐมนตรีของสเปนได้ด้วยซ้ำ และมันไม่เรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย
ก่อนพระอาทิตย์จะลับขอบฟ้า ทุกคนก็นั่งสปีดโบ้ทกลับเกาะพร้าว อังเดรไม่ลืมเล่นกีตาร์ร้องเพลง เหมือนเดิม ถึงเสียงสปี๊ดโบ๊ทจะดัง ก็ไม่สามารถกลบเสียงร้องเพลงพร้อมๆกันของทุกๆคนได้ ชัปปุยส์
หวังว่าวันพรุ่งนี้จะสร้างให้ได้เยอะกว่านี้ .. วันนี้ก็เป็นรูปเป็นร่างแล้ว ได้ลงเสาบ้าน ได้เตรียมไม้ไผ่ น้าแจ็คบอกชัปปุยส์ว่า หลังคาบ้านเรื่องใหญ่สุด ต้องสั่งกระเบื้องจากบนฝั่ง ..ใช้หญ้าแฝกไม่ได้เหมือนสมัยเก่าแล้วมันไม่แข็งแรง ..ฝนตกมาพายุเข้าก็จะพังเอาง่ายๆ
หวังว่าวันพรุ่งนี้จะสร้างให้ได้เยอะกว่านี้ .. วันนี้ก็เป็นรูปเป็นร่างแล้ว ได้ลงเสาบ้าน ได้เตรียมไม้ไผ่ น้าแจ็คบอกชัปปุยส์ว่า หลังคาบ้านเรื่องใหญ่สุด ต้องสั่งกระเบื้องจากบนฝั่ง ..ใช้หญ้าแฝกไม่ได้เหมือนสมัยเก่าแล้วมันไม่แข็งแรง ..ฝนตกมาพายุเข้าก็จะพังเอาง่ายๆ
"เหนื่อยมั้ย" อันดามันถามชายหนุ่มที่กำลังจะทิ้งตัวลงนอนข้างๆเธอ
"ม่ายยยยยยยยยยยยยยย " เค้าลากเสียงยาว "แล้วที่รักล่ะครับ เหนื่อยรึเปล่า " เค้าพูดพลางโน้มตัวลงมาจูบร่างบางที่อยู่ในชุดนอนสีขาว ด้วยความรัก
"ชัปปุยส์ " อันดามันเรียกชื่อเค้าเบาๆ
"ครับที่รัก "
"นี่เรา...เรา ..."
หญิงสาวจองตาหวานๆของเค้า แล้วพูดออกมา " เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปใช่มั้ย "
"เธอทำไมถามแบบนั้น "
"เราสร้างบ้านด้วยกันแล้วนะ แล้วถ้าเราเลิกกัน ..ชั้นคงตายแน่ๆ " อันดามันเสียงสั่น
"ไม่อยู่จะสร้างทำไมล่ะ ...ชั้นบอกเธอกี่ครั้งแล้วว่าชั้นรักใครไม่ได้อีก อย่าถามแบบนี้นะ "
"ชั้นขอโทษ"
"ทำไมรึว่า...ต้องอภิเษกกับเจ้าชายประเทศใดประเทศนึงป่ะ แบบ มีคู่หมั้นอยู่แล้ว เหมือนในหนัง "
เค้าไซ้ที่ซอกคออันดามันเบาๆ
"ไม่ใช่ ...ชั้นแค่..."
"เธอเป็นของชั้นอันดามัน ชั้นไม่ยอมให้เธอเป็นของคนอื่น ชั้นคง ตาย ตายแน่ๆเลย "
มือเรียวร้อนของเค้า ค่อยลูบตามต้นขาของอันดามัน .. แค่มือเค้าลูบไปมาน้ำหวานจากตัวเธอก็ไหลริน ..
"นี่ชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลย ...ที่รัก...เปียกแล้ว .. " เค้าทำหน้าทะลึ่ง
"ก็....." หญิงสาวอายก็ทำอะไรไม่ได้ .. ยิ่งสั่นสะสน้านเมื่อเค้าค่อยเลียตั้งแต่ต้นขาสูงขึ้นมาเรื่อยๆ
"อ่า....... ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์ " ร่างบางครางเรียกชื่อเค้าอีกแล้ว ..
"ชั้นรักเธออันดามัน ...รักเธอ ....รัก...."
ลิ้นอุ่นของเค้าค่อยบดบี้ต่อมน้ำหวานของเธอจนเสียวไปทั้งร่าง ..
.ความสุขที่หญิงสาวแทบจะสำลักตาย ชัปปุยส์กำลังจะทำให้อันดามันตาย ...
เพราะลิ้นของเค้า .....เค้าดันลิ้นเข้าออกทางน้ำหวานจนหญิงสาวใจจะขาด มันเสียวซ่านลึกสุดๆลึกเหมือนจะทำให้ใจขาดหลุดลอยขึ้นสวรรค์ อะไรแบบนั้น
"ชอบมั้ย " เค้ากระซิบที่หู
"ชอบสิคะ..ชัปปุยส์ที่รัก "
"ชอบจังเลยเรียกที่รัก ...ฟินค่ะ " เค้าก้มลงจูบหน้าอกอิ่มของอีกฝ่ายจนสะดุ้ง
"เบาๆ...ชัปปุยส์.....เบาๆ โอ้ยยยย เบาๆ...." ยิ่งอันดามันบอกว่าเบาๆเค้าเหมือนทำตรงข้ามกัน .... มันทั้งเจ็บทั้งเสียว ...
"เบาๆ...ชัปปุยส์.....เบาๆ โอ้ยยยย เบาๆ...." ยิ่งอันดามันบอกว่าเบาๆเค้าเหมือนทำตรงข้ามกัน .... มันทั้งเจ็บทั้งเสียว ...
มือน้อยดันหัวเค้าออกจากหน้าอก ... "ขอโทษ...เจ็บมากมั้ย " เค้าจูบอีก
จะให้ตอบว่ายังไง อันดามันไม่มีช่วงที่จะตอบชัปปุยส์ได้เลย เค้าไม่เว้นช่วงให้ได้พูด ได้ตอบ ...
"อันดามันที่รัก .... "
"ชัปปุยส์ที่รัก "
ต่างฝ่ายต่างเรียกชื่อกันแหละกัน ... หญิงสาวควานหาไอติมแสนหวานแท่งโปรดที่มันขยายตัวจนเล็กกว่าแขนของเธอนิดเดียว ... "ชัปปุยส์" อันดามันเรียกชื่อเค้า
ชุดนอนสีขาวบางของเธอมันเร้าอารมณ์ของชัปปุยส์ที่สุด ....เค้าถอดมันออกช้าๆ จนเห็นร่างกายที่ขาวเนียนของอีกฝ่ายเต็มตา ...
"ที่รัก...ทำต่อสิคะ " ชัปปุยส์ จับหัวของหญิงสาวกดลง จนถึง.....
"อ๊ะ.....แบบนั้นแหละที่รัก " เค้ารู้สึกได้ว่ามือของเธอกำลังรูดไอติมของเค้าขึ้นลงช้าๆ
เสียวจนใจแทบขาด .. ริมฝีปาบางๆของเธอก็ยังขบเม้มหัวนมอีกข้างของเค้าไว้
"ที่รัก..สองข้างสิคะ เดี๋ยวอีกข้างมันจะน้อยใจ " เค้าจับหัวของหญิงสาวให้ย้ายมาดูโอีกข้าง
"อ๊ากกกกกกกกกกกก อันดามัน ...อันดามัน " เค้าซี๊ดปากเสียวจนใจแทบขาดเมื่อหญิงสาว รูดมันขึ้นลงเร็วขึ้นๆ และเร็วขึ้น ... เค้าทนไม่ไหว จนต้องจับตัวเธอพลิกลงด้านล่าง ....
"ที่รัก "
"ชัปปุยส์ ...โอ้ยยยยย โอ้ยยยยย โอ้ยยยยยย อ่า ... " อันดามันกอดเค้าแน่นเล็บแหลมจิกเข้าที่หัวไหล่เค้าเต็มแรง เพราะเค้าดันแท่งไอติมเข้าออกทางน้ำหวานสุดแรง ...
"อ่า...อันดามัน อันดามัน ..." ปากเค้าก้มลงดูดที่หน้าอกของเธอ เพราะเค้ารู้ว่าอีกฝ่ายชอบให้เค้าดูด มันเหมือนเร่งให้อีกฝ่ายถึงสวรรค์เร็วมากขึ้น ...
"ที่รัก....."
"ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์ ชัปปุยส์ " หญิงสาวบีบหัวเค้าแน่น ..กล่องน้ำหวานบีบรัดไอติมแท่งใหญ่ของเค้าจนแน่น เหมือนมันจะรีดน้ำรักออกจากตัวเค้าให้ได้แบบนั้นแหละ...
"อ๊ากกกกกก โอ้ยยยยยยย อันดามัน อันดามัน "
แล้วกล่องน้ำหวานของหญฺงสาวก็ทำหน้าที่ของมันสำเร็จ ..
.ส่งสองคนหลุดขึ้นสวรรค์ไปเหมือนทุกครั้ง...
"ชั้นรักเธอ อันดามัน รักเหลือเกิน "
"ชั้นก็รักเธอชัปปุยส์ รักเธอสุดหัวใจ "
ป้าสองคนนี้อย่างสวยอะ
ตอบลบถูกใจมั้ยคะสองป้าสวยจนตลึงเลย
ตอบลบ