Charyl Chappuis Fan Fiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 25

พระอาทิตย์ขึ้นแรกของการกลับมาเยือนเกาะพร้าวเป็นครั้งที่สองของ ชาริล ชัปปุยส์  นักฟุตบอลสุดหล่อขวัญใจสาวๆทั่วเอเชีย ..สื่อทุกสื่อลงข่าวเค้าไม่เว้นแม้แต่ บีบีซี ซีเอ็นเอ็น The Sun  Time  OK  กับฉายา โรนัลโด้เอเชีย  ล่าสุดหลังไทยคว้าแชมป์ฟุตบอลเอเชีย ความฮ็อตของเค้ามันก็ยิ่งเพิ่มทวีคูณ ... ชัปปุยส์กลับหนีหายแบบตามตัวไม่เจอ ..ไม่มีใครรู้ว่าเค้าไปไหน ทำอะไร แต่ที่รู้และเดาถูกคือ เค้าต้องอยู่กับเจ้าหญิงอันดามันแน่นอน ...

"ชัปปุยส์...ตื่นได้แล้ว ...."  อันดามันหอมที่แก้มชัปปุยส์ มือน้อยจับใบหน้าเค้าให้มองออกไปนอกหน้าต่าง พระอาทิตย์ดวงโตกำลังค่อยๆโผล่พ้นผิวน้ำ ...พร้อมฝูงโลมาอีกเป็นสิบๆตัว ...

"โอ้วววววว !!"

"ปลาโลมา...ดูนั่น...ชั้นจำได้ตัวนั้นมันเป็นตัวที่คาบกางเกงของนายตอนนายจมน้ำ "  อันดามันจำได้เพราะมันเป็นโลมาสีชมพูตัวเดียวในฝูง

"แสดงว่า ..โลมาฝูงนี้เป็นคนช่วยชั้นอ่ะดิ ...โหยยย น่ารักมากๆน่ารักที่สุด "  ชายหนุ่มดวงตาเป็นประกายด้วยความตื่นเต้น  เค้าดีใจที่ได้เห็นผู้มีพระคุณถึงแม้จะเป็นปลาก็ตาม ..

ร่างสูงรีบลุกไปใส่กางเกง "ป่ะไปดูใกล้ๆกัน "

"รอด้วยดิ ชั้นยังใส่เสื้อผ้าไม่เสร็จเลย  "

"มาชั้นช่วย "

ชายหนุ่มช่วยอันดามันใส่เสื่อผ้าด้วยความรวดเร็ว ...   "อยากทำอย่างอื่นก่อน ...เปลี่ยนใจล่ะปลาโลมาดูวันหลังก็ได้ "   เค้าทำหน้าทะเล้นทะลึ่ง

"ไม่ต้องเลย ...ชั้นอยากดู เร็วๆ "

"พูดเล่นน่า ..เมื่อคืนไม่ได้นอนทั้งคืน ...ชั้นก็เป็นคนนะไม่ใช่ม้า ...ไม่ไหวหรอก "  เค้าผลักหัวอันดามันที่กำลังค้อนเค้าหน้าหงิก

"ทีหลังไม่ต้อง..เลยนะ ...บ่น....."

"เค้าพูดเล่น ....ออกจะมีความสุข ....อีกอย่าง ชั้นชอบให้เธอเรียกชื่อชั้นน่ะ ..ชัปปุยส์ที่รัก ..ชัปปุยส์ที่รัก ..อืยยยยยยยยยยยยยย เซ็กซี่ขยี้อารมณ์สุด ๆ"

"พอเลยไม่ต้องล้อ ..ชั้นไปล่ะนะ  "  อันดามันเขินหน้าแดง.....

"จูบหน่อยดิ ...นะทีนึง ...."

อันดามันเลยต้องจูบเค้าไม่จูบชัปปุยส์ก็ไม่จบ พอดีปลาโลมาหายไปดูไม่ทัน  ....

พอเห็นฝูงปลาโลมามันยิ่งทำให้ชัปปุยส์นึกถึงวันแรกๆที่เจอหญิงสาว...ไม่คิดว่าเด็กผู้หญิงที่ช่วยชีวิตเค้าในวันนั้น ...จะกลายมาเป็นคนรักของเค้าในวันนี้ ....และมันจะเป็นไปตลอดชีวิตของเค้า ...

"ตัวนั้นเลย ...มันคาบกางเกงนาย สีชมพูด้วยสวยมากๆ " อันดามันชี้ให้เค้าดู

"มันสวยมากๆเลยอันดามัน สวยที่สุด "   ชัปปุยส์ยิ้มตาพราว

"ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ !!!!!"  เค้าลืมตัวตะโกนบอกพวกมันสุดเสียง

"ชัปปุยส์เดี๋ยวพวกมันก็ตกใจว่ายหนีหมดหรอก "

"ขอโทษลืมตัวน่ะ "

อัศจรรย์มากๆแทนที่ฝูงโลมาจะว่ายหนี พวกมันกลับฝ่ายเข้าฝั่งตรงมาหาอันดามันกับชัปปุยส์

"ชัปปุยส์ .....นั่น!! " อันดามันอ้าปากค้าง

"มันมาหาเราเย้ๆๆๆ"  ชัปปุยส์กระโดดตัวลอย

สองคนรีบเดินลงไปในทะเล ....  ชายหนุ่มน้ำตาไหลออกมาด้วยความดีใจ ครั้งแรกในชีวิตที่เค้าได้อยู่ใกล้ๆปลาโลมาแบบนี้  ..พวกมันน่ารักที่สุด โดยเฉพาะ ตัวสีชมพูที่อันดามันบอกว่า มันคาบกางเกงของเค้ามาส่ง ...

เสียงร้องฟี๊ดดดด ๆของพวกมัน ชัปปุยส์พอจะรู้ว่าพวกมันมีความสุข ...เค้าดีใจที่เจอพวกมัน ..ผู้มีพระคุณ

"อยากขี่หลังอ่ะ "  ชัปุยส์เอามือลูบตัวของโลมาสีชมพู ตัวมันลื่นๆ เหมือนมันจะรู้ว่าชัปปุยส์อยากขี่หลัง  มันเลยมุดลงไปอยู่ที่เท้าเค้า ...

"ขอบคุณมากกก " ชัปปุยส์เลยได้นั่งหลังของมัน

อีกตัวมันก็ทำเลียนแบบกัน อันดามันเลยได้นั่งหลังปลาโลมาด้วย  ....  พวกมันว่ายพาชัปปุยส์กับอันดามัน นั่งไปรอบๆเกาะ ...  อีกสิบกว่าตัวก็ว่ายอยู่ใกล้ๆ  ... ชัปปุยส์มีความสุขจนลืมหายใจ

พอพวกมันมาส่งขึ้นฝั่ง ...ชายหนุ่มถึงกับกอดพวกมันน้ำตาไหล ..ไม่อยากจะจากพวกมันเลย ..
ไม่รู้วันพรุ่งนี้จะได้เจออีกมั้ย ...

"ขอบคุณอีกครั้งนะครับ ...ขอบคุณที่สุด "  เค้าจุ๊บที่ปากยาวๆแหลมๆของโลมาสีชมพู

"ขอบคุณมากๆค่ะ "  อันดามันก็ทำด้วย

ชัปปุยส์กับอันดามันยืนดูฝูงโลมาว่ายน้ำออกทะเลลึกอย่างใจหาย ... ขอให้พวกมันมีความสุขมากๆ...
ทั้งสองได้แต่อฐิษฐานในใจ ....

พวกเด็กๆเกาะพร้าวเห็นชัปปุยส์ก็พากันวิ่งตามเค้าเป็นขบวนเลย  เพราะทุกคนคิดถึงชัปปุยส์  ชายหนุ่มแปลกหน้าที่นำพาทีมฟุตบอลเกาะพร้าวให้เอาชนะเกาะหมากได้สำเร็จด้วยผู้เล่นเพียงแค่สองคน นั่นคื่อ ชัปปุยส์ กับปลาวาฬ  เด็กๆไม่มีทีวีดู หนังสือพิมพ์ไม่มีอ่าน อินเตอร์เน็ตไม่มีเล่น ... พวกเค้าเลยไม่รู้ว่า ชาริล ชัปปุยส์ คือนักฟุตบอลทีมชาติไทย ...เค้าคือซุปเปร์สตาร์ ของเอเชีย

"พี่ชัปปุยส์เย็นนี้ไปกินข้าวบ้านผมนะ "  น้องในทีมคนนึงรีบตัดคิวคนอื่นๆ

"ไปกับผมดีกว่าพี่ชัปปุยส์  พี่สาวผมรอพี่อยู่นะพี่ "  อีกคนเข้ามาเกาะแขน

"พี่สาวผมก็รอพี่เหมือนกัน  พี่สาวผมสวยกว่าพี่สาวมัน"  อีกคนพูดพลางดันเพื่อนหนี
ชัปปุยส์ยิ้มจนเหงือกจะแห้ง อันดามันก็ขำสุดๆ

"เฮ้ยยยยย พี่ชัปปุยส์เค้าชอบพี่สาวกู ..กูรู้ พี่กูนางงามประจำเกาะ ..พี่สาวพวกมึงอย่ามาหวัง "

"พี่สาวกู  ต่างหาก "

"พี่สาว กู  "

"พี่สาวกู สวยกว่าพี่สาวพวกมึงทุกคน "

เด็กๆรุมทึ้งชัปปุยส์ กันใหญ่ดึงเค้าไปมา จนร่างเค้าจะฉีก ....


"เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย หยุด ......!!!"   เสียงหนึ่งแผดขึ้น ทุกคนเลยปล่อยชัปปุยส์


"พี่ชัปปุยส์เค้าเป็นแฟนกับพี่อันดามัน ...!!"   ปลาวาฬตะโกนสุดเสียง จนอันดามันกับชัปปุยส์อดหัวเราะไม่ได้  เพราะเด็กๆเกาะพร้าว พากันทำหน้าตาผิดหวังสุดๆ

"ฮือออออออออออออออไม่จริง ไอ้ปลาวาฬมึงโกหก  "

"ช่ายยยยยยยยยไอ้ปลาวาฬ มึงโกหก กูไม่เชื่อ "

"แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ชัปปุยส์คือพี่เขยของกูนะ มึงอย่ามามั่ว "

"กูจะฟ้องพี่กูให้มาตบมึงไอ้ปลาวาฬ "

"มึงมันทำลายความหวังครอบครัวกู ...."

เสียงด่า เสียงร้องให้ระงม จนปลาวาฬถอนหายใจเฮือก ....  "ปลาวาฬไปบอกน้องๆเค้าทำไม "
อันดามันหยิกปลาวาฬจนเจ็บ


"อุ้ยยยยย พี่อันดามัน ...ก็ไม่บอกมันหยุดที่ไหนล่ะ มโนจนน่ารำคาญอ่ะ "

"ช่างน้องเค้าเถอะปลาวาฬ สงสารเค้าน่ะ "ชัปปุยส์ พูดเสร็จก็เดินไปกอดน้องๆนักฟุตบอลเกาะพร้าว

ที่หลายๆคนผิดหวัง เพราะอยากจะได้ชัปปุยส์เป็นพี่เขย เค้าทั้งหล่อทั้งเก่ง ถึงแม้เค้าจะหาปลา ออกทะเล และตกหมึกไม่เป็นก็ตาม ...แต่เค้าเล่นฟุตบอลเก่งสุดๆ

ชัปปุยส์กับอันดามันบอกริคาโด้ว่าพวกเค้าจะไปเกาะดอกไม้ เกาะเล็กๆที่อยู่ไม่ไกลจากเกาะพร้าว ริคาโด้ยังหลงไหลกับหาดทรายสวยๆของเกาะพร้าว ...ตอนนี้เค้ามี ซังกุง และซังกุงสูงสุด คอยเดินตามตลอดเวลา   นั่นคือป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้น  ... แปลกที่ริคาโด้กับคุยกับป้าสองคนรู้เรื่อง แถมไม่ถูกลวนลาม ..ป้าทั้งสองเลยทำหน้าที่เป็นไกด์ให้กับริคาโด้ ไปโดยปริยาย ..ชัปปุยส์ตกกระป๋องเมื่อริคาโด้  มาที่นี่

"เสียใจอ่ะดิ ...นายเสียภรรยาแล้วชัปปุยส์เสียใจด้วยนะ ฮืออออ " อันดามันแกล้งร้องให้ล้อชัปปุยส์

"ฮืออออออออออออพี่ริคาโด้ ..ใจร้ายแย่งเมียเค้าทำไม "   ชัปปุยส์เอามั่ง อันดามันเลยค้อนให้

"นี่แน่ะๆๆๆๆ"  หญิงสาวอดไม่ได้เลยทุบเค้าอั๊กๆๆๆ ด้วยความหมั่นใส้


"เจ็บนะ ...หึงกะทั่งกับคนบ้า ...แล้วก็บอกชั้นไม่หึงหรอกนะ ชัปปุยส์ชั้นเข้าใจ ...ยังไม่ทันไรเลย เห็นมะ ..."

"ก็ชั้น.....รักนายนี่นา  "  อันดามันหน้าแดงอีกแล้ว

"เธอมีสิทธิ์หึง.....ชั้นเป็นของเธออันดามัน .... " เค้าดึงหญิงสาวไปกอดแน่น  "เป็นของเธอคนเดียว "

"อย่าทำให้ชั้นรักนายมากขึ้นได้มั้ย...ชั้นจะตายเพราะว่าชั้นรักนาย....รักที่สุด "  หญิงสาวซุกหน้ากับอกอุ่นของเค้าจนสัมผัสได้ถึงเสียงหัวใจของเค้าที่เต้นแรงขึ้นๆ

"เธอทำให้ชั้นรักเธอก่อนทำไมล่ะ ... " เค้าหอมที่ผมเบาๆ

"อยากกอดนายอยู่แบบนี้ กอดไปตลอดชีวิตเลย "

"งั้น..ตอนชั้นลงสนามเธอก็กอดชั้นด้วยดิ ...อุ้มเธอด้วยเตะบอลด้วย คงสนุกดีเนอะ ฮ่าๆๆ"

"ไม่ต้องตลกเลย .... คิดได้ยังไงอ่ะ นี่ชั้นคนนะไม่ใช่ จูออนรึว่าหมีโคอูล่า ..."

"ชั้นสงสัยแล้ว...ทำไมเวลาชั้นอยู่ในสนามรู้สึกหนักหัวไหล่ เธอนี่เอง ฮึ่มมมมมมมมมมมมมม "  เค้าจี๋เอวอันดามัน จนหญิงสาวล้มกลิ้งลงไปกับพื้นทราย


"หยุดเลิกจี๋ .....ชัปปุยส์หยุด  หยุด  หยุดด"  อันดามันยิ่งหัวเราะชัปปุยส์ยิ่งไม่หยุด   อยากให้อันดามันหัวเราะไปแบบนี้ตลอด เค้ามีความสุขที่สุด ..
 มีความสุขจนอยากจะหยุดเวลาเอาไว้แค่นี้ ... ไม่อยากให้มันเดินไปไหน....

เกาะเล็กๆเบื้องหน้า ..ที่มีกลิ่นหอมของดอกไม้โชยมาเข้าจมูก ... ทั้งสองสูดมันเข้าเต็มปอด ... เกาะดอกไม้ ... อันดามันน้ำตาจะไหลออกมา ... คิดถึงเกาะนี้ที่สุด เกาะเล็กๆที่มันไม่ได้มีชื่ออยู่ในแผนที่โลกด้วยซ้ำ แต่มันกลับเป็นสถานที่ ที่เธอกับชัปปุยส์รักมากที่สุด ..มันคือบ้าน ... มันคือสวรรค์ มันคือที่ ที่อันดามัน บอกว่ารักชัปปุยส์   มันคือที่ ...ที่ชัปปุยส์จูบเธอเป็นครั้งแรก ...

"ถึงบ้านเราแล้วอันดามัน " ชัปปุยส์ยื่นมือให้อันดามันเพื่อก้าวลงจากเรือคายักลำเล็ก

"บ้านของเรา "  ทั้งสองยิ้มให้กัน


"ชั้นว่าดอกไม้พวกนั้นคงคิดถึงเราสองคนแน่ๆเลยว่ามั้ย " ชัปปุยส์ มองดูดอกไม้ที่บานสวยเต็มเนินเขาเล็กๆ ใกล้ๆชายหาด

"คิดถึงชั้นมากกว่า ...คิดถึงชัปปุยส์นิดเดียว "

"ก็ได้ๆยอมครับคุณผู้หญิง "  เค้ายิ้มเหงือกบาน

มีชาวประมงสามสี่คน แบกไม้ไผ่เดินผ่าน พวกเราไป ... ชัปปุยส์กับอันดามันเลยยิ้มให้ นานๆจะเจอคนบนเกาะนี้ ...

"หวัดดีครับ " ชัปปุยส์เอ่ยทัก

"หวัดดีพ่อหนุ่มหล่อ .... มาเที่ยวกันเหรอ "

"ค่ะพวกเรามาเที่ยว  "

"แล้วพวกน้าๆจะไปไหนกันครับ "

"พวกเราจะเอาไม้ไผ่ไปทำกระท่อมน่ะ  "

ชัปปุยส์คิดขึ้นได้ ...เค้าเกิดอยากจะทำกระท่อม สร้างบ้านหลังเล็กๆที่นี่บ้าง ... อันดามันมองตาชัปปุยส์ก็รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่

"เราสร้างบ้านกัน !! " ทั้งสองพูดขึ้นพร้อมๆกัน

"วันนี้ไม่ได้เตรียมอะไรมา ไว้พรุ่งนี้เนอะ ... " ชัปปุยส์ทำหน้าเสียดาย

"พรุ่งนี้เราบอกปลาวาฬให้มันมาช่วยดีกว่า "

"พี่ริคาโด้ไงอันดามัน พี่เค้าเก่ง  "

"น้าแจ็คด้วยชัปปุยส์ เก่งมากๆเลย "

"ป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้นด้วย ทำได้ทุกอย่าง "  

ชัปปุยส์กับอันดามันกอดกันกลมด้วยความดีใจ ...จะมีบ้านเป็นของตัวเองแล้ว ... แค่นึกถึงผู้ช่วยแต่ละคนที่มากความสามารถ ยิ่งตื่นเต้น

"ไปเราไปนั่งตรงโน้น ไปออกแบบบ้านกัน " ชัปปุยส์ดึงแขนหญิงสาว เดินไปนั่งใต้ต้นดอกปีปที่กำลังออกดอกสะพรั่งเต็มต้นในตอนนี้ ...

อันดามันวาง ตระกร้าที่ใส่อาหารใส่น้ำ ลงข้างๆตัว ชายหนุ่ม วาดรูปบ้าน บนผืนทรายด้วยความตื่นเต้น ..

ไม่คิดว่าจะได้ทำมันจริงๆ ... ขนาดมันแค่อยู่บนพื้นทรายเค้ายังรู้สึกมีความสุขขนาดนี้ แล้วถ้ามันสร้างเสร็จ จะมีความสุขมากแค่ไหน ...

"ห้องนอนของเราตรงนี้ .... ตรงนี้ห้องรับแขก ... "

"มีห้องครัวด้วยนะ   "

"มีสิคะห้องครัวของเธอ ... "

"ห้องน้ำ ..."

"ห้องใต้หลังคาด้วยจะได้ดูดาว "

ชัปปุยส์หยุดวาดแล้วหันมาจ้องหน้า คนที่อยู่ข้างๆแล้วหัวเราะเบาๆ

"บ้านไม้ไผ่นะครับคุณผู้หญิง หลังเล็กๆแล้วก็มีชั้นเดียวใต้ถุนสูง ...   not have room under the roof ok ? " ชัปปุยส์บอกว่า ไม่มีหรอกนะห้องใต้หลังคา

"พูดเล่นน่า .... เค้ารู้แล้ว ...  มีที่ทำอาหารก็พอแล้ว ..ชั้นจะได้ทำกับข้าวให้นายกินทุกวัน "

"ต้องทำสิคะ ไม่ทำ เจอจัดหนักแน่ๆ ฮึ่ม "  เค้าทำหน้าขึงขังใส่

"นายเนี่ยเก่งเรื่องอื่นเหมือนกันนะ ... วาดรูปสวยเชียว "

"รู้จักชั้นน้อยไปแล้ว ... " เค้ากอดอกภูมิใจ

"คิดว่าจะเตะฟุตบอลเก่งอย่างเดียว "

"ดูถูก......เดี๊ยะๆๆโดนแน่ ......"  เค้ายื่นจมูกมาหอมแก้มแดงๆของหญิงสาวเต็มแรง

"เบาๆหน่อยได้มั้ย ....เจ็บนะ "

"ก็ชอบหอมแรงๆนี่นามันสะใจดี "

"กินน้ำ"

"ป้อนหน่อยดิ  "  เค้ายังอ้อนอีก อันดามันก็ทำตามใจเค้าตลอด ..เพราะอันดามันรัก ....รักชัปปุยส์เหลือเกิน ..

ฮยอนอามาถึงเกาะพร้าวจนได้ ...คุณหนูฮยอนอาแห่งซัมซอนกรุฟทำได้ทุกอย่าง กะแค่จะตามหาผู้ชายซักคนที่ตัวเองรักมันเรื่องเล็กมากๆ อะไรก็ได้ขอให้ได้ชัปปุยส์มาครอบครอง ฮยอนอาไม่สนทั้งนั้น เจ้าหญิงก็เจ้าหญิงเถอะ ฮยอนอารักชัปปุยส์ หญิงสาวอายุ 22 อยากเป็นเจ้าสาวแล้ว อยากแต่งงานกับชัปปุยส์ เค้าเป็นคนดี เป็นผู้ชายที่น่าค้นหา ...ที่สำคัญเค้าไม่ได้สนใจทรัพย์สมบัติอันสุดมหาศาลของตระกูลปาร์ค เค้าไม่ได้สนใจมันเลย ..ยิ่งทำให้ฮยอนอาประทับใจ  ...

“คิดว่าจะหนีพ้นเหรอชัปปุยส์  รู้จักฮยอยนอาน้อยไปล่ะ .. อยากได้ต้องได้ “  หญิงสาวก้าวลงจากวปี๊ดโบ้ท มือเรียวถอดแว่นกันแดดออก ...  เกาะเล็กๆแห่งนี้สวยเหลือเกิน ..นี่เหรอบ้านของอันดามัน ...

ฮยอนอาเสิร์ทประวัติของอันดามันเรียบร้อย..ทั้งๆที่เกลียดแทบตายแต่ก็ต้องอ่าน  ...

เจ้าหญิงอันดามัน รัชทายาทลำดับที่หนึ่งของราชอาณาจักรสเปน พระชนมายุ 18

บิดาเป็นสามัญชนชาวไทย เจ้าของเกาะพร้าว เกาะเล็กๆกลางอ่าวไทย

 เรียนจบ มัธยมศึกษาตอนปลายที่ เซ็นปีเตอร์สเบิร์ก ประเทศรัสเซีย

  พระมารดา ควีนส์ แพททริเซียแห่งสเปน ... 

ฮยอนอานึกถึงเรื่องที่อ่านเมื่อคืน แล้วยิ่งปรี๊ด อิจฉา และเกลียดที่สุด ... 

“แกทำไมไม่ได้ผัวเป็นคนรัสเซียไปซะนังอันดามัน ..แต่ก็ไม่แน่หรอก หน้ายังแก รึว่าแกมันถึงอกถึงใจชัปปุยส์เลยหลงแก ...ฮืยยยยยยย เจ็บใจชะมัดเลย ... “

ฮยอนอาพึมพำไปเรื่อยๆ หญิงสาวถามหาบ้านของ อันดามันกับคนบนเกาะจนรู้ว่าอยู่ทางไหน ร่างบางเดินเลียบชายหาดจนมาถึงบ้านหลังสวย

“บ้านแกเหรอนังอันดามัน ...มีเรือยอร์ชด้วย มีเครื่องบินเล็ก .. จนชะมัด “ 

ฮยอนอาเบ้ปากก็ใช่อันดามันจนกว่าเธอ ใครจะมารวยเท่า เจ้าของซัมซอนกรุฟ  นิตยสาร Forbs จัดอันดับบุคคลที่ร่ำรวยที่สุดในโลก ปี 2015 พ่อของฮยอน อา  ปาร์ค ยูชอน เจ้าของ ซัมซอนกรุ๊ฟอยู่อันดับที่ 38 ของโลก รวยจนปวดหัว ..

“ชัปปุยส์ค่ะ !!!!”   “ชัปปุยส์ คุณอยู่ที่นี่มั้ยคะ ชัปปุยส์ “ 

มาถึงเกาะหญิงสาวไม่ยอมพัก ออกตามหาชัปปุยส์ด้วยความร้อนใจ ทั้งรักทั้งคิดถึง ทั้งเสียใจ  อยากเจอหน้าเค้าที่สุด เหมือนใจมันจะจะขาดรอนๆให้ได้ พวกบอดี้การ์ดปากมากที่พยายามจะให้ฮยอนอากลับบ้านหญิงสาวสั่งห้ามไม่ให้ตามมาด้วย ..เพราะต้องการให้ชัปปุยส์เห็นว่า เธอพยายามจะมาหาเค้า เค้าจะได้สงสารและเห็นใจ ...

ใครบางคนเดินออกมาจากบ้าน เค้าหอบวินเซิฟสีเขียว... ฮยอนอาตลึงจังงัง .. ใครกัน ...  เท่ชะมัด ... หญิงสาวอ้าปากค้างเมื่อเห็นซิกแพ็คของเค้า ..

.  “เปอร์เฟ็ค !!”  ฮยอนอาอุทานเบาๆ 

“นี่.....แก.....”  หญิงสาวร้องเรียกเค้าแต่หน้าของเธอมันแดงสุดๆเพราะความเขิน

“แก .....?” เค้าเอานิ้วชี้ที่ตัวเอง คิ้วเค้าก็เลิกขึ้นข้างนึงประมาณว่าคุณหมายถึงผมเหรอ

ฮยอนอาหัวใจแทบวาย คนอะไรหล่อคมได้อีก

“ช่าย ...แกนั่นแหละ ..จะไครล่ะ ..ชั้นมาหาชัปปุยส์ เค้าอยู่ไหน “ ร่างเล็กเสียงแหลมปรี๊ดใส่เค้าอีกฝ่ายมองหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ... 

“หนังสือมารยาทเล่มละบาทไปซื้อมาอ่านซะบ้างนะ ...ผมอายุ 26 แล้ว ดูคุณน่าจะอายุ ไม่ถึง ยี่สิบ ผมเป็นรุ่นพี่คุณ..อ้อ เอ๊ะรึว่าคุณเพิ่ง 15 ผมหมายถึงอายุสมองนะ ... “ 

ริคาโด้พูดพลางจ้องหน้าของฮยอนอา หญิงสาวไม่ได้ยินสิ่งที่เค้าพูดเลยมัวแต่จ้องตาหวานเชื่อมของเค้า ..คนอะไรขนาดตอนด่ายังหล่ออยู่อีก

“ว่าอะไรนะ อีกทีสิ “ 

“มาตะโกนโวกเวกหน้าบ้านคนอื่นแบบนี้ มันไม่มีมารยาท แล้วก็คำว่าแกๆเนี่ยมันแสดงถึงการดูถูกคนที่คุณเรียก ผมไม่ใช่คนรับใช้คุณนะจะได้มาเรียกแกๆ “ 

เค้าซัดใส่คุณหนูไฮโซแล้วเดินหนีไปตรงหน้าหาดร่างบางสาวเท้าตามเค้าไปติดๆด้วยความโมโห เกิดมาไม่มีผู้ชายคนไหนมาด่าเธอเลยนอกจากพ่อ 

“หยุดนะ!! ..แกจะไปไหน ชั้นบอกให้แกหยุด ...”  
           

ชายหนุ่มรำคาญเสียงแหลมๆของเธอเลยวางวินเซิร์ฟลง “ คำก็แกสองคำก็แก..นี่ผมเป็นพี่คุณนะดูเหมือนจะหลายปีด้วยให้เกิยรติกันบ้างสิ ..รึเกิดมาคุณไม่เคยให้เกียรติใครเลย “ 

เอาอีกแล้วด่าฮยอนอาอีกแล้ว ....  “ แก....แกเป็นใครบังอาจมาสั่งสอนชั้น “ ร่างบางตาถลึงใส่เค้า

“เป็นคน...มีอะไรมั้ย ...แล้วก็ผมจะไปเล่นวินเซิร์ฟ คลื่นกำลังโต อย่ามากวนประสาทมันเสียเวลา เข้าใจมั้ยน้องสาว “ 

“แก...แกว่าชั้นเหรอชั้นไม่ใช่น้องสาวแกนะ  “  หญิงสาวยังเสียงแปร๋นใส่เค้า

“เว้ยยยยยยยยยยยยยย ก็ยืนอยู่สองคนเนี่ยจะให้ว่าใคร “ ริคาโด้เสียงดังบ้าง ฮยอนอาเลยตัวหดทันที

“ไอ้บ้า ....พูดเบาๆก็ได้ ...แก...ชั้นจะบอกพ่อชั้นให้จัดการแก ...” ฮยอนอาชี้หน้าเค้า

“รีบๆไปบอกเลยนะ ...กลัว ....ว้ายเค้ากลัวจังเลย ฮ่าๆๆๆ”  ริคาหัวเราะเย้ยฮยอนอาเสียงดัง พลางก้มลงหอบวินเซิร์ฟ 

“ แกด่าชั้นเหรอ นี่แน่ะ นี่แน่ะ ๆๆ”  ร่างบางทุบหลัง ริคาโด้ไม่ยั้งด้วยความโมโห

ความรู้สึกของริคาโด้ เหมือนแมวมาข่วนหลังเท่านั้น ราชองค์รักษ์มือหนึ่งของราชสำนักสเปนแค่นี้เหรอไม่รู้สึกหรอก ...  เค้าคว้าข้อมือเล็กของคนที่ทุบเค้าแล้วบิดอย่างแรง ... แรงปานกลางถ้าแรงมาก อีกผ่ายข้อมือหักแล้ว ... หญิงสาวเจ็บจนน้ำตาเล็ดออกมา

“เจ็บน๊า .......ปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ “ 

ริคาโด้ ไม่พูดแต่ อีกฝ่ายก็พยายามแกะมือใหญ่ออกจากข้อมือของตัวเอง  ยิ่งเห็นเค้าเบ้ปากแล้วยิ้มเยาะเย้ย ฮยอนอายิ่งแค้นใจ 

“พอคันๆอ่ะ ...เหมือนหมาข่วนหลังเลย “ เค้าพูดแค่นั้นแล้วเดินหนี

“อ้ายยยยยยยยยยยยย แกว่าชั้นเป็นหมาเหรอ ... ฮือออออออออออออ  แก..... ไอ้ทุเรศ  แก “  ฮยอนอากระทืบเท้าไปมาด้วยความเจ็บใจ 

เค้าหันมาตะเบะให้ รอยยิ้มของเค้าทำให้ฮยอนอาหัวใจหลุดลงไปอยู่ที่ตาตุ่มฟันสวยมาก ผู้ชายอะไร ตาหวาน เคราเขียว เดินตัวตรง ซิกแพ็คเค้า สวยที่สุด ... 

“ไม่นะ ...เรารักชัปปุยส์ ไอ้บ้านี่ คงเป็นชาวเกาะ คนบ้านป่าเมืองเถื่อนก็แบบนี้แหละ บังอาจมาว่าชั้นไม่มีมารยาท แกดิไม่มีมารยาท ผู้ชายอะไร ด่าฉอดๆๆๆๆ “

ฮยอนอายังยืนมอง ชายหนุ่มที่พึ่งด่าเธอ ..เล่นวินเซิร์ฟ อยู่ในทะเล มันทำให้ ฮยอนอาคิดถึง บราซิลที่สุด คิดถึงตอนไปเที่ยวที่ ริโอเดจาเนโร ผู้ชายที่นั่น ชอบเล่นวินเซิร์ฟกันมากๆ  ...

“ไม่เห็นจะเก่งตรงไหนเลย ..แหวะ .. ชั้นชอบนักฟุตบอลย่ะ ... แล้วชั้นก็จะแต่งงานกับเค้า ชั้นอยากจะแต่งงาน ต้องแต่งในปีนี้ให้ได้ ...“  

ชัปปุยส์กับอันดามันยังอยู่ที่เกาะดอกไม้ ทั้งสองเดินหาสถานที่ ที่จะสร้างบ้าน ..บนเกาะนี้ ยังไม่มีใครจับจองเป็นเจ้าของ เรียกว่าใครอยากจะสร้างบ้านตรงไหนเลือกได้เลย ..มันคงเป็นสถานที่เดียวในโลกที่เป็นอิสระและไม่มีนายทุนเข้ามาวุ่นวายชื่อในแผนที่โลกยังไม่มีเลย ...

“ชัปปุยส์....ได้ยินเสียงอะไรมั้ย ...”

“เสียงเหมือน “ 

“น้ำตก!! “ 

กลิ่นไอความสดชื่นของน้ำตก มันระเหยมาจนถึงตรงที่ ทั้งสองยืนอยู่  “ไปดูกันอันดามัน” ชัปปุยส์ตื่นเต้นที่สุด  กลิ่นหอมของดอกไม้บางอย่างลอยมาแตะจมูกด้วย ...

“กลิ่นดอกกล้วยไม้ป่า “ อันดามันเอ่ยขึ้น

“เธอเนี่ยจำแนกได้แม้แต่กลิ่นดอกไม้เลยนะเก่งจัง “ เค้าหันมายิ้มหวานให้

“ก็แหงล่ะชั้นชอบดอกไม้นี่นานอกจากดาวเหนือ “ หญิงสาวยิ้มเบาๆ

ชัปปุยส์เดินน้ำหน้าอันดามันไปตามร่องทางเดินเล็กๆ มันสูงขึ้นเรื่อยๆ ...เสียงน้ำตกดังชัดขึ้นทุกที ทั้งสองยิ่งตื่นเต้น ... 

“ชัปปุยส์ ....!!!” 

“โอ้ววววววววววว พระเจ้า สวยมาก สวยที่สุดเลย” 

น้ำตกขนาดกลางเบื้องหน้าของทั้งสอง ... มันสวยมากๆ แถมดอกกล้วยไม้ ดอกไม้ป่าบานเต็มสองข้างของน้ำตก .. ละอองของน้ำกระทบกับแสงแดจนเป็นประกายเหมือนสายรุ้ง ...

“สวรรค์ ....” ชัปปุยส์อุทาน เบาๆ

“เราสร้างบ้านแถวๆนี้กันดีมั้ยชัปปุยส์ “ อันดามันออกความคิดเห็น .. 

“ได้สิ...แถวนี้เลย ..ดูดิ มองเห็นรอบๆเกาะได้ด้วย ..มีดอกไม้ มีน้ำตก มีชายหาด .. “ ทั้งสองกอดกันแน่น

ชัปปุยส์เดินไปเก็บดอกกล้วยไม้สีขาวมาเสียบผมให้อันดามัน ... 

 “มันเหมาะกับเธอ...เธอคือดอกไม้ของชั้น..คือเจ้าหญิงของชั้น ...”  ริมฝีปากของชายหนุ่มแตะริมฝีปากอุ่นของอันดามัน ....

“ชั้นรักเธอ...” เค้าเอ่ยเบาๆ

“ชั้นก็รักเธอ...”

“ไปว่ายน้ำกัน.....” 

ชายหนุ่มแค่เอ่ยปากชวนแต่อันดามันกระโดดลงน้ำไปแล้ว ...

“รอด้วย อันดามัน ....”  เค้ากระโดดตามไปติดๆ

 น้ำใสเย็นสีเขียวมรกต มีปลา ตัวเล็กๆว่ายเต็มไปหมด ...  เหมือนอยู่ในสวรรค์ก็ไม่ปานใต้น้ำตก ..มีถ้ำเล็กๆ ที่น้ำตกเป็นม่านให้มันพอดี ...ดอกไม้ป่าต้นเล็กๆสีม่วงสีเหลือง ขึ้นขอบๆแม่น้ำสายเล็กๆที่ไหลลงไปจากน้ำตก มันบานสะพรั่งทำหน้าที่ของมันอย่างสวยงาม ..นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่มีใครมาเห็นพวกมัน

“เราสองคนเป็นผู้ค้นพบ” ชัปปุยส์ยิ้มให้อันดามัน ...

“งั้นมันต้องชื่อ ชัปปุยส์อันดามัน ตามชื่อคนค้นพบ  “

 อันดามันนอนแผ่ลงบนพื้นหินหลังน้ำตก ชายหนุ่มนอนลงข้างๆ  มือเค้ายื่นไปแตะน้ำตกสวย 

“น้ำตกชัปปุยส์อันดามัน !!” 

 ชัปปุยส์ตะโกนเสียงดัง จนเสียงเค้าไปกระทบกับโขดหินมันเลยสะท้อนกลับมา

"ใช่แล้ว...น้ำตกชัปปุยส์อันดามัน เท่มากๆเลย"  อันดามันตะโกนบ้าง 

“อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็วๆจัง อยากสร้างบ้าน” เค้าหันมายิ้มให้หญิงสาวอันเป็นที่รัก ผมของเธอเปียก เสื้อผ้าเปียกไปหมด .. มือเค้าเอื้อมมาจับหน้าเบาๆ และ ...

“ชัปปุยส์ ....” เสียงเรียกชื่อเค้าเบาๆเพราะเค้าเริ่มทำอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เธอรู้สึก......หายใจไม่ค่อยออก ...ใจเต้นเร็วและแรง ลมหายใจอุ่นของเค้ามันรดต้นคอของเธอจนขนลุกไปหมด ...ความรู้สึกบางอย่างแผ่ซ่านไปทั่วตัว ...

“ชั้นรักเธอ....อันดามัน “ 

เสียงน้ำตกดังจนกลบเสียงของเค้า ... ละอองน้ำยังกระเด็นมาโดนตัว... ลิ้นร้อนของเค้าอันดามันชอบที่สุด ..ทุกครั้งที่เค้าจูบ...น้ำหวานในตัวมันก็ปริ่มจะไหลล้นออกมานอกร่างกายทุกที ..เค้ามีเสน่ห์ดึงดูดที่สุด เหมือนแม่เหล็ก..เหมือนเค้าสามารถควบคุมจักรวาลในตัวเธอได้ 

“ชัปปุยส์”

 เสียงเรียกชื่อเค้าดังขึ้นพร้อมเสียงคราง รางกายที่บิดไปมาเพราะความเสียวซ่าน ยิ่งทำให้อารมณ์ปราถนาของเค้ามันลุกโชนมากขึ้น ... มือใหญ่ของเค้าลูบไล้อยู่บนหน้าอกอิ่ม ... นิ้วเค้ายังบีบเบาๆไปมาตรงหัวนมเล็ก... อันดามันรู้สึกเหมือนใจจะขาด ..


ริมฝีปากของเค้าดูดขบมันผ่านเสื้อบางๆของเธอ... 


    มือน้อยลูบหัวเค้าด้วยความสุข

 เหมือนวิญญาณจะหลุดออกไปจากร่างให้ได้

“ชั้นรักเธออันดามัน ...รักที่สุด “ 

ปากเค้าพูด...มือเค้าร่างกายเค้ามันอุ่นร้อนเหมือนทุกๆครั้ง ... ถึงร่างกายจะเปียกน้ำ แต่อันดามันก็ไม่ได้รู้สึกหนาวเลย ..มือเค้าล้วงเข้าไปใต้เสื้อ ... พลางเอี้ยวตัวดันตัวเธอให้อยู่ด้านบนเค้า ..

.

“เธอ...” เค้าพูดประมาณว่าให้เธอทำแบบที่เค้าทำให้เธอบ้าง 

“นะ..ขอร้อง...” สายตาอ้อนวอนสุดเซ็กซี่ของเค้าทำให้ปากของหญิงสาวจูบไปหน้าอกของเค้าทันที ... 

“ชั้นชอบตรงนั้นแหละ” เค้าหมายถึงหัวนมเล็กๆ 

“อ๊ะ.....อัน......เธอ..เก่งมากๆ....ที่รัก Don't stop baby  “  มือเค้ายังบีบเค้าที่หน้าอกสองข้างของเธอด้วย 

มือซ้ายเค้าดันหัวของเธอให้ต่ำลงไปๆ....ลงไป ....  ริมฝีปากบางๆไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆ เค้าขยับตัวไปมา ...ด้วยความเสียว...  “อ๊ะ ....ที่รัก “  ปากของหญิงสาว ...มาหยุดตรงนั้น... ลิ้นเล็ก..ค่อยเลียเบาๆ เสียงครางของชายหนุ่มยิ่งดังขึ้น ...  มือเค้ายังลูบไล้ที่ผมสวยของเธอ

“อันดามัน ...อันดามัน ....”

“แบบนั้นแหละ ...ดูด....เหมือนเธอดูดไอติม.... ได้โปรดที่รัก ....” 

เสียงหายใจของเค้าหอบถี่ .... ใจเหมือนจะขาด ....เค้ากำลังอยู่ในปากของเธอ..ผู้หญิงที่เค้ารักที่สุด .,ลิ้นของเธอวิเศษที่สุด ... มันทำเค้าสยบ ... ให้เค้าตายก็ยอม .... 

“ชัปปุยส์ ....” อันดามันเลื่อนตัวขึ้นมาหยุดดูดไอติมแสนหวานของเค้าที่มันใกล้จะลายคาปากของเธอ..มันจวนเจียนจะละลาย ...

  “มานี่เลยที่รัก ... “  ร่างใหญ่ลุกขึ้น เค้าดึงอันดามันมาที่ใต้น้ำตก ... น้ำไหลลงมาโดนตัวทั้งสองจนเปียกไปหมด  ... เค้าถอดเสื้อของหญิงสาวออก อีกฝ่ายก็ช่วยถอดเสื้อให้เค้า ...

“อันดามัน ชั้นรักเธอ” 

ชัปปุยส์จูบรุนแรงดูดดื่ม ใต้สายน้ำตก เค้าดูดหน้าอกอิ่ม ..อย่างมีความสุข ... 

“ชอบมั้ย” 

 เค้าถามเบาๆแต่อีกฝ่ายไม่ได้ยิน ... เพราะเกร็งสุดๆตอนที่อะไรบางอย่างของเค้าดันเข้าไปในตัวของเธอ...มันเสียวซ่านจนหลุดโลก ... 

“ชัปปุยส์ “ ร่างบางเกร็งกอดเค้าแน่นชัปปุยส์ดันตัวของอันดามันจนมาติดที่ข้างๆชะง่อนหิน ...

 มือใหญ่จับใบหน้าของเธอเบาๆแต่น้องชายของเค้ายังทำหน้าที่ของมันไม่หยุด ...

น้ำหวานจากตัวของหญิงสาวมันยังไหลลื่นตลอดเวลา ...

“ชัปปุยส์ ชัปปุยส์ “

“ที่รักชอบรึเปล่า...เจ็บหลังมั้ย”  เค้าเอามือช้อนหลังของเธอเอาไว้เพราะหลังของอันดาดันหินก้อนใหญ่อยู่

“นายเบาๆซิชั้นเจ็บนะ” เสียงกระเส่าของอันดามันเค้าชอบที่สุด 

“ก็ชอบทำแรงๆนี่นา ...ขอโทษนะ ..ชั้นเบาๆก็ได้ ...โอเคขึ้นมั้ย” 

เค้าพูดพลางดันลิ้นของเค้าเกี่ยวกับลิ้นของเธอไปมา ....  มือของเค้ายังบีบเค้นตรงหน้าอกอันดามันเหมือนจะหลุดขึ้นสวรรค์ไปหลายต่อหลายครั้ง แต่เค้าก็ดึงกลับมาทุกที ...

“พร้อมกัน “ เค้ายิ้ม ...

“ยืนแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ...” เค้าอมยิ้ม

“ชัปปุยส์ ..ชั้นไม่ไหวแล้ว ....นาย...” 

“ที่รัก..”  เค้าเร่งความเร็วมากขึ้น  แรงพิศวาสของเค้ามันดันตัวของอันดามัน จนเจ็บ ..ทั้งเจ็บทั้งมีความสุข .

“ชัปปุยส์ ชัปปุยส์  ชัปปุยส์  “  เล็บเล็กจิกหลังเค้าจนเลือดซิบ.... 

“ที่รัก ...ที่รัก .. ที่รัก ... “

ต่างฝ่ายต่างเรียกชื่อกันและกัน ...  จน .... หลุดลอยขึ้นสวรรค์  มือเล็กกอดเค้าแน่น ..

.

“ชัปปุยส์ .....”  เค้าดันหัวของอันดามันลงมา น้ำรักของเค้ามันเต็มปากของหญิงสาว ...  มือใหญ่เค้าลูบหัวเธอเบาๆ ...  

“อ่า.....อันดามัน ......”  ตาเค้าหลับพริ้มด้วยความสุขเมื่อรู้ว่าน้ำรักของเค้ามันเข้าไปในปากของเธอ ...ปากเล็กค่อยๆดูดมันด้วยความรัก ..... 

 “อร่อยมั้ย “ เค้าถามเบาๆ เมื่อพิษรักออกจากร่างเค้าจนหมด ชายหนุ่มนั่งลงอย่างหมดแรง  ...เค้ากอดหญิงสาวไว้ในอก อุ่น 

“ชั้นรักเธอ...รักเธอที่สุด “

“ชั้นก็รักเธอ..ชัปปุยส์ “

“เธอ..เก่งมาก.....อย่าไปทำแบบนี้กับใครนะ ...” เค้ายิ้มทะเล้น

“ถ้านายพูดแบบนีอีกชั้นโกรธนายจริงๆด้วย” อันดามันค้อน

“ใส่เสื้อได้แล้ว มาชั้นใส่ให้ ....” เค้าหยิบบราเซียของหญิงสาว มาช่วยใส่  “ หนาวมั้ย “  เค้าก้มลงจูบที่หน้าอกของเธอ ทำเอาอันดามันสะดุ้ง  

“หายหนาวแล้ว “  หญิงสาวหน้าแดง ...

“จำตอนที่เรามีอะไรกันครั้งแรกได้มั้ย ...” เค้าอมยิ้ม

“ใครจะลืม “

“ครั้งแรกของเธอใช่มั้ย.....นี่รู้มั้ยชั้นไม่ชอบมีอะไรกับผู้

หญิงเวอร์จิ้น..ชั้นกลัว “ เค้ายักไหล่นิดๆ

“ทำไม ..”

“ก็กลัวทำเธอเลือดออก ” เค้าหัวเราะเบาๆจนเห็นเหงือกบาน 

“นายมันซาดิสม์ “  อันดามันหยิกไปทีนึง

“แล้วชอบมั้ยล่ะ “

“เปลี่ยนเรื่องเถอะ ..”

“ช่ายเซ่ เค้าหมดประโยชน์แล้วนี่ เปลี่ยนเรื่องเลยน๊า .....” 

“บ้าอะไร นายเลิกทำหน้าล้อเลียนชั้นได้แล้ว ... ไม่เอาล่ะ ไปเก็บดอกไม้ดีกว่า ..จะได้กลับบ้าน “

หญิงสาวเขินหน้าแดง 

“รีบไปเก็บดอกไม้เลยนะ....อันดามันชั้นขาสั่น...ลุกไม่ไหวช่วยดึงขึ้นหน่อยเซ่  “

“ไม่ต้องมาลีลาเลย..นายเตะฟุตลอลได้เป็นชั่วโมงสองชั่วโมง “

“แต่นี่มันบั่นทอนพลังงานยิ่งกว่า

เล่นฟุตบอลสามนัดรวมกันซะอีกนะ “

 เค้าทำท่าอ่อนแรงจนอันดามันต้องมายื่นมือมาช่วยดึงเค้าลุกขึ้น

“โอ้ยยยยยยยยยยยยยจะตายมั้ยเนี่ย.....เหนื่อย “  เค้ายิ้มทะเล้นให้อันดามัน

“งั้นครั้งสุดท้ายนะ...โอเคป่ะ ..นายห้าม ...”

“พูดเล่นๆๆ น๊า ...เค้าพูดเล่น ออกจะฟิต อีกห้ายกยังไหวนะ “ เค้าทำหน้าจริงจัง

“พอได้แล้ว ...ไปเก็บดอกไม้ตรงโน้นกัน จะได้กลับบ้าน ไปบอกทุกๆคนว่าเราจะสร้างบ้าน “

“โอเคครับที่รัก ...”

ชัปปุยส์ช่วยอันดามันเก็บดอกไม้ป่าที่สวยที่สุดเท่าที่เค้าเคยเห็น ..ไว้เค้าจะพาอันดามันไปที่ซูริกบ้าง เมืองที่เค้าคิดว่ามันสวยที่สุดในโลกแล้ว .. บ้านของเค้า สวิสเซอร์แลนด์  ชัปปุยส์มีความสุขที่สุด ... อยู่กับอันดามันเค้ารู้สึกเหมือนคนที่ทานข้าวอิ่มตลอดเวลา ..เค้าไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ... แค่มีอันดามันอยู่เป็นที่รักของเค้าไปเรื่อย ..ไปจนตลอดชีวิตเค้าก็พอใจแล้ว ....