Charyl Chappuis Fanfiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 22

ชัปปุยส์กับอันดามันจากกันแค่หนึ่งเดือนแต่ความรู้สึกมันเหมือนสิบๆปี ..เวลาที่ผ่านไปแต่ละวินาทีมันเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลอยู่ในหัวใจ ...มันไม่ใช่ความรักแบบเด็กๆ มันไม่ใช่ความรักต้องห้าม ... อันดามันกับชัปปุยส์ก็เหมือนคนอื่นๆทั่วๆไป.. ทำไม .. จะรักกันไม่ได้ ... ทำไม ...

"อังเดรทำให้ชัปปุยส์..มันเป็นของชัปปุยส์"  อันดามันถอดสร้อยเส้นเล็กจากคอ ...

"อย่าเลยเดี๋ยวอังเดรรู้จะเสียใจนะเค้าให้เธอแล้ว "

"แต่ความตั้งใจแรก..เค้าทำให้นายนะไม่ใช่ชั้น."

"งั้น..เดี๋ยวชั้นทำให้เธอใหม่.."

"จริงๆนะ ..."

"จริงดิ...เคยพูดเล่นเหรอ ..."

อันดามันสวมสร้อยให้ชัปปุยส์  อังเดรรู้ต้องดีใจเค้าไม่เสียใจแน่ๆ  ...

ชัปปุยส์เล่าเรื่องโซเฟียกับอังเดรให้อันดามันฟัง จริงๆแล้วโซเฟียไม่ได้จะมาหาชัปปุยส์ที่เกาะพร้าวแต่เธอเดินทางมาเพื่อไปเจอผู้ชายในอนาคตของเธอต่างหาก ..ไม่เจอกันที่ไทยก็ต้องไปเจอกันที่สเปนอยู่ดี ...  พรหมลิขิตมันมีจริงๆด้วย ..รักแท้เนื้อคู่มันไม่ได้มีแค่ในนิยาย

"ไม่คิดว่าเราจะได้ดูดาวด้วยกันอีก .." ชัปปุยส์หันมายิ้มหวานให้หญิงสาวในชุดพยาบาลที่ลูกสาวของป้าแฟนบอลเป็นคนจัดการให้  จากหน้าต่างชั้นที่สิบ ของโรงพยาบาล ..พระจันทร์เต็มดวง ดาวเต็มฟ้า ..สวยยิ่งกว่าสวย

You light the skies up above me
A star so bright you blind me, yeah, yeah
Dont close your eyes
Don’t fade away, don’t fade away, 
you and me we can ride on a star
If you stay with me, girl, 
we can rule the world
Yeah, you and me we can light up the sky
If you stay by my side, 
we can rule the world

"ดาวมันสวยขึ้น...สวยขึ้นกว่าเก่าเมื่อรู้ว่าเราสองคนกำลังดูมันอยู่"  อันดามันหอมแก้มชัปปุยส์เบาๆ

"ขนลุก...เธอใส่ชุดพยาบาลแบบนี้เซ็กซี่ดีนะชั้นชอบ"

"ทะลึ่ง..."

"รู้นะคิดอะไรอยู่ "

"คิดอะไร ...คิดว่ากำลังจะกลับโรงแรม...เดี๋ยวพ่อกับแม่นายมาชั้นตายแน่ๆ"

"ม่ายยยให้ไป...นะอย่าทิ้งชั้นไป .." ชัปปุยส์กอดอันดามันด้วยความรัก

"แต่ชั้นต้องไป..."

"อย่าพึ่งไปเลยนะ ...ชั้นคิดถึงเธอ..พึ่งจะเจอ.."

"รักมั้ย..."อันดามันถาม

"รัก...รักที่สุด ...ที่สุดใน..." อันดามันจ้องตาชัปปุยส์

ทั้งสองกำลังจะจูบกัน ...แต่....เสียงดันประตูทำเอาชัปปุยส์กับอันดามันหัวใจแทบวาย

ชัปปุยส์รีบกระโดดขึ้นเตียงหายเจ็บเข่าเจ็บตัวในทันที  อันดามันรีบเอาผ้าปิดปาก

"ชาริลแม่กลับมาแล้วลูก ..." ทับทิมเห็นพยาบาลกำลังวัดไข้ชัปปุยส์ก็ยิ่งเป็นห่วง

"มีไข้มั้ยครับคุณพยาบาล "  เดนนิสถาม

"ไม่ค่ะ ...ไม่มี "อันดามันหลบสายตา

"ดีจังเลย ขอบคุณคุณพยาบาลมากๆนะคะ "  ทับทิมยิ้มให้

"ขอบคุณมากๆครับ "

ชัปปุยส์มองดูพ่อกับแม่พูดกับอันดามันในชุดพยาบาลแล้ว ใจหายใจคว่ำ ..

"งั้น...ขอตัวก่อนนะคะ "

"เดี๋ยวก่อนครับ เดี๋ยวก่อน อย่าพึ่งไป "  ชัปปุยส์ ตกใจลุกขึ้นนั่งทันที

"พยาบาลเค้าต้องไปตรวจคนไข้ห้องอื่นต่อ ชาริลจะไปกวนทำไมลูก "

"นั่นสิ ..มีอะไรบอกพ่อกับแม่ได้ " เดนนิส พูดพลางทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟา

"เชิญค่ะคุณพยาบาล "

"ไม่ได้นะครับ ..ผม ....ผม ...อยากให้เช็ดตัวให้ รู้สึกไม่สบายตัว "  ชัปปุยส์ขยิบตาให้อันดามัน

"เช็ดตัวเหรอคะ ... อ้อ ..ได้ค่ะ ..."

"ดิชั้นทำได้ค่ะ คุณพยาบาล เรื่องแค่นี้เองไม่รบกวนหรอกค่ะ ... "

"แต่ ...แม่พึ่งมาเหนื่อยๆให้คุณพยาบาลดีกว่าครับ "

"หนูทำได้ค่ะ ไม่เป็นไรค่ะ "

"งั้นก็ขอบคุณมากๆค่ะ .." ทับทิม มองหน้าชัปปุยส์ประมาณว่า แปลกๆนะเราอ่ะ

ชายหนุ่มเลยยิ้มออกมา ... อยากจะอยู่กับอันดามันให้นานที่สุดนี่นา ถ้าอันดามันไปตอนนี้ เค้าคงขาดใจตายแน่นอน ...

"ตรงนี้ครับคุณพยาบาล "ชัปปุยส์จับมืออันดามันเช็ดที่หน้าเค้า  สองสามีภรรยาก็มองหน้ากัน นี่ชัปปุยส์ไม่เคยรุ่มร่ามอะไรแบบนี้ ... นางกำลังบอกลูกชาย แต่ ...

"หยุดนะ !!" หญิงสาวที่เป็นข่าวกับชัปปุยส์ ปาร์ค ฮยอนอา ...  "ออกไป๊"  เธอคว้ามือพยาบาลได้ก็ผลักจนล้ม

"แกนังพยาบาล แกต้องถูกตบบังอาจมาแตะต้องตัวแฟนชั้น "  ทุกคน ช็อกกันหมด ... เธอมาพร้อมกับบอดี้การ์ดผิวสีชุดเดิม

"ฮยอนอา ..อย่านะ !!"   ชัปปุยส์กระโดดลงมาจากเตียง

"ไม่ต้องมาห้ามเลย "  หญิงสาวกำลังจะกางมือตบ แต่ เจออันดามัน ต่อยสวนกลับมา ฮยอนอาถึงกับเห็นดาว  บอดี้การ์ดเลยวิ่งกรูกันมาประคองเจ้านายลุกขึ้น

"แกต่อยชั้นเหรอ ...แกกล้าต่อยชั้นเหรอ  !!! "  

"พอทีเถอะ ฮยอนอา คุณทำเกินไปนะ " ชัปปุยส์ประคองอันดามัน

"ฮืออออ แต่มันต่อย ฮยอนอานะคะ  ชัปปุยส์อย่าไปอยู่ใกล้มัน ไล่มันออกไปเดี๋ยวนี้เลย ..นังพยาบาลชั้นต่ำแกต้องถูกไล่ออก คอยดูชั้นจะให้คนไปข่มขืนแก ...เลิกมาห้องนี้เข้าใจมั้ย"

ฮยอนอาไม่พูดเปล่าดึงตัวชัปปุยส์ มากอดไว้ด้วย เค้าพยายามแกะมือ แต่ก็เหนียวเหมือนตุ๊กแก แกะไงก็ไม่หลุด

"เธอ...ปล่อยชาริลเดี๋ยวนี้ " ทับทิมทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของคุณหนูฮยอนอา ที่จะไปทำร้ายพยาบาล ส่วนเดนนิสชอบใจมากๆที่พยาบาล จัดหมัดตรงให้ฮยอนอาไปทีนึง

"แกเป็นใคร บังอาจมาสั่งชั้น " ฮยอนอาเสียงดัง ทับทิมใจสั่นเหมือนจะเป็นลม เกิดมาไม่เคยมีใครมาตะคอกแบบนี้

ไม่ปล่อยชัปปุยส์ไม่พอ ฮยอนดายังดึงผม อันดามันจนหมวกเกือบหลุด ... ทับทิมเข้ามาช่วย อันดามันเพราะความสงสารเลยถูกลูกหลง ไปเต็มๆ

"คุณป้า เจ็บมั้ยคะ เจ็บรึเปล่า ..."

"คุณแม่ .... "

"ชาริล. บอกเค้าออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้ "  ทับทิมโมโหสุดๆ

"คุณกลับไปเถอะฮยอนอา .. ถามจริงๆคุณ...คุณไม่มีแฟนรึว่าคุณต้องการอะไร" ชัปปุยส์ถามตรงๆ

"ชั้นรักคุณ " ฮยอนอา โผเข้ากอดชัปปุยส์ เดนนิสกับทับทิมได้แต่ส่ายหน้า ผู้หญิงอะไร หน้าไม่มียางอายเลย

"แต่เราไม่รู้จักกันนะ" ชัปปุยส์ดันตัวเธอออกจากอกแต่เหมือนยิ่งแน่นกว่าเก่า

"เดี๋ยวเราก็รู้จักกันไปเอง นะคะ เป็นแฟนกับฮยอนอานะ นะชัปปุยส์ ชั้นรักคุณจริงๆนะ รักที่สุดเลย "

"คุณฮยอนอากลับไปก่อนดีมั้ยครับลูกชายผมกำลังไม่สบาย " เดนนิส มองหน้า บอดี้การ์ดของ ฮยอนอาประมาณว่า พาเจ้านายแกกลับไปได้แล้ว

"ฮืออออออออ ฮยอนอาขอโทษขุ่นแม่ค่า คุณแม่ขา ฮยอนอา ซารางคุณแม่นะคะ ฮยอนอาไม่ทราบว่าเป็นคุณแม่ค่ะ "

ทับทิมไม่สนใจคำพูดของ หญิงสาวจากแดนกิมจิเลย ดูก็รู้ว่าไม่จริงใจ นิสัยมารยาทก็ไม่มี เป็นแฟนชัปปุยส์เป็นไปไม่ได้ ไม่ผ่าน .....

"คุณพยาบาลเป็นอะไรมากรึเปล่าคะ " ทับทิมถามด้วยความเป็นห่วง

"ไม่ค่ะ ...ไม่เป็น ..." ยังไม่ทันที่อันดามันจะพูดจบฮยอนอาก็ แว๊ดขึ้น "แกมีมารยาทรึเปล่าคุยกับแม่แฟนชั้นอยู่ปิดหน้าทำไม ถอดผ้าปิดปากออกเดี๋ยวนี้ "

"อย่านะ ... " ชัปปุยส์ยืนบังอันดามันไว้

"คุณกลับไปได้แล้ว ผมขอร้อง !!" ชายหนุ่มตาเขียวปั๊ดใส่ฮยอนอา 

"ก็ได้ค่าที่รักพรุ่งนี้เจอกันนะคะ รักนะ จุ๊บๆๆๆ"  หญิงสาวเสียงอ่อย คงต้องถอยทัพไปก่อนไม่งั้นแย่แน่ๆ ไม่อยากให้ชัปปุยส์โกรธ อีกอย่าง เสียคะแนนเลย ไปว่าแม่เค้าอีก ก็ฮยอนอาจะรู้เหรอว่านั่นแม่ของเค้า หน้าแตกชะมัดเลย ...

ชัปปุยส์รุ้สึกสยองที่สุด  เป็นแฟนกับ ยัยฮยอนอา เป็น สามีป้าวุ้นเส้นกับป้าบัวแดง สองคนบ้าแต่น่ารักที่เกาะพร้าวนั่นยังจะดีกว่าเป็นไหนๆ

บอดี้การ์ดพาตัวของ คุณหนูฮยอนอากลับไป .. ทับทิมแทบจะลมจับ จนเดนนิสต้องหายาดมให้

" ขอโทษคุณพยาบาลจริงๆนะคะ ทำให้เดือดร้อนเลย "

"ไม่เป็นไรค่ะคุณป้า ไม่เป็นไรจริงๆค่ะ "  อันดามันโค้งศรีษะให้

เดนนิสกับทับทิมรู้สึกขอบคุณในใจดีนะพยาบาลเค้าไม่เอาเรื่อง ไม่งั้นตายเลย ...

"เช็ดตัวให้ผมต่อได้มั้ยครับ ยังไม่เสร็จเลย " ชัปปุยส์ ยิ้มหวานให้อันดามัน

"ได้ค่ะ ... "

"ชาริล.พ่อว่าให้แม่ดีกว่านะ คุณพยาบาลคงเหนื่อยแล้วล่ะ "

"ผมว่าเค้าไม่เหนื่อยหรอกครับ จริงๆ"

อันดามัน ก้มหน้าก้มตาเช็ดตัวให้ชัปปุยส์ ..กลัวพ่อกับแม่ของชัปปุยส์ก็กลัว แต่ดูพวกท่านเป็นผู้ใหญ่ที่น่ารักมากจริงๆ ... มิน่าชัปปุยส์ถึงได้น่ารักแบบนี้ ... เจ้าหญิงทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจ แต่เสียใจที่บอกไปไม่ได้ว่าตัวเองเป็นใคร

"โทรหาโซเฟียบ้างมั้ย เป็นไงบ้างก็ไม่รู้ ..เพราะเจ้าหญิงนั่นแท้ๆเลย เฮ้อออออ เจอหน้า แม่จะต่อว่าซะให้เข็ด ส่งคนมาทำร้ายเรา จนเกือบตาย มีที่ไหน .. คนสเปนเค้าใจร้ายกันจริงๆ "

"วันนั้นพ่อกับแม่คิดว่าจะไม่รอดแล้ว " เดนนิสเสริม  

"มันทั้งถีบทั้งเตะทั้งต่อย นี่ดูหัวแด้ดสิลูก ยังไม่หายดีเลย เฮ้อ .. ถ้าแม่เจอเจ้าหญิงนะ อยากจะถามว่าทำไมถึงส่งคนมาทำร้ายเรา ได้ขนาดนี้ เราไปทำอะไรให้ " 

ทับทิมลืมตัวว่ามีพยาบาลอยู่ด้วย  ...ตายแล้วพูดอะไรออกไป....หวังว่าพยาบาลคง ..คงไม่ไปเล่าต่อนะ 

อันดามันตัวร้อนวูบ ... นี่.... ริคาโด้แน่นอน ..ริคาโด้แน่ๆ เค้าเป็นคนทำแน่ๆ  หญิงสาววางผ้าได้ก็เปิดผ้าปิดปากออกอย่างรวดเร็ว

ชัปปุยส์ไม่รู้จะทำยังไง เค้าอุตส่าห์ไม่เล่าเรื่องนี้ให้เธอฟัง ...แต่ความลับมันก็ไม่มีในโลกจริงๆ  

"คุณป้าว่าใครมาทำร้ายนะคะ ..." 

"อัน....." ชัปปุยส์ห้ามก็ไม่ทัน "

ทั้งสองสามีภรรยา ช็อกตาค้าง ...ทรุดตัวไปนั่งกับพื้นด้วยความกลัว ..เมื่อครู่พูดออกไปซะเยอะ

"เจ้าหญิง.... เจ้าหญิงอัน......ดา ...."

"ภรรยาหม่อมชั้นไม่ได้ตั้งใจนะพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทได้โปรด ประทานอภัยแก่นางด้วย "

"หม่อมชั้น ...ขอประทานอภัยฝ่าบาท ... อย่าทำอะไรพวกเราเลยนะเพคะ ..." 

เดนนิสกอดภรรยาที่กำลังกลัวสุดๆ ....  ชัปปุยส์รู้เลยว่าพ่อกับแม่เจอเรื่องหนักหนาขนาดไหน เค้าสงสารจับหัวใจ เพราะเค้าแท้ๆ

อันดามันน้ำตาไหลออกมา  ....  "หนูเสียใจนะคะ ...ได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลย ได้โปรดเถอะค่ะ "

เจ้าหญิงสะอึ้นขึ้นมา พลางยกมือไหว้  "หนูขอโทษ .... หนูไม่รู้ว่าคนที่บ้านทำอะไรลุงกับป้าบ้าง ขอโทษนะคะ " อันดามันนั่งลงใกล้ๆเดนนิสกับทับทิม สองคนยังกอดกันแน่น  

"องค์หญิงอย่าทำแบบนี้เพคะ ...อย่าทำ ..หม่อมชั้นกลัว "

ทับทิมยังยกมือไหว้   "อย่าไหว้หนูเลยค่ะ หนูขอร้อง"

สองสามีภรรยา ...มองดูใบหน้าที่เปื่อนด้วยน้ำตาของ อันดามันแล้ว ....ความเกลียดความโกรธ มันหายไปหมด มีแต่ความสงสาร ..นี่เจ้าหญิงมาหาลูกชายถึงที่ไทย ... ถ้าไม่รักจริงๆคงไม่มา

"อันดามัน ..นี่พ่อกับแม่ ...." ชัปปุยส์แนะนำ ...ทับทิมกับเดนนิสยิ้มทั้งน้ำตา   อันดามัน รู้สึกแค่ ... อยากจะ

"เจ้าหญิงน้อยของป้า "  นางลืมตัวเลยดึงเจ้าหญิงมากอดไว้ด้วยความสงสาร

"หนูเสียใจ ...หนูขอโทษนะคะ เพราะหนูคนเดียวลุงกับป้าถึงต้องเจ็บตัวฮืออออ "

"เราสบายมาก..ฮ่าๆๆๆ ใช่มั้ยชาริล...พวกเราโอเคมากๆ ไม่ต้องร้องให้แล้วนะครับ "

เดนนิสเอามือลูบหัวเจ้าหญิง ... อย่างกล้าๆกลัว ๆ  ชัปปุยส์เลยเอื้อมมือไปจับช่วยประมาณว่าพ่อลูบหัวเธอได้ไม่เป็นไร ...

"แม่ครับ...พ่อครับ ...ผม .... รักเธอเธอครับ "   ชัปปุยส์น้ำตาไหลออกมา

ทับทิมไม่พูดอะไร นางพยักหน้า เพราะพูดไม่ออก ... สงสารเจ้าหญิงสงสารลูกชายตัวเองที่สุด ...

"หนูขอโทษนะคะ ขอโทษแทนแม่แทนคนที่สเปนด้วย "  อันดามันยังร้องไม่หยุด  

"เรา....ไม่โกรธแล้วเพคะ ...ใช่มั้ยที่รัก ... "  ทับทิมมองหน้าสามี  

"ใช่ ...จริงๆไม่โกรธแล้ว ทรงหยุดกรรณแสงเถอะ ... " 

ชัปปุยส์กอดพ่อกับแม่ด้วยความขอบคุณ  เค้าเสียใจที่พ่อกับแม่ต้องเจ็บตัว ... ดีใจที่สุดที่พ่อกับแม่เข้าใจ  แม่พูดอยู่ตลอดว่าถ้าเจอเจ้าหญิงแม่จะจัดการ .. แต่ตอนนี้ ...ดูแล้ว แม่คงจัดการไม่ได้ .. ดูจะปลื้มจะเอ็นดูเจ้าหญิงอันดามันสุดๆ 

อันดามันขอตัวกลับไปพักที่โรงแรม  ด้วยการช่วยเหลือ ของลูกสาวป้าแฟนบอลชัปปุยส์ ที่เป็นนางพยาบาล อันดามันเลย ไม่มีใครจำได้ ...  ไ่ม่งั้นคงเป็นข่าวดังไปทั่วโลกอีก 

"ชาริล ....แม่ ....ได้กอดเจ้าหญิง ....เจ้าหญิงกอดแม่ด้วย น่ารักทรงน่ารักมากๆ "  ทับทิมทำอะไรไม่ถูก  นางยังตกใจดีใจ ตื่นเต้น ตลึง ไม่หาย

"น่ารักที่สุดเลย ... นี่พ่อไม่เคยเจอเด็กผู้หญิงคนไหนจะน่ารักได้ขนาดนี้ "

"พาไปเที่ยวบ้านเราเลย ต้องพาไปให้ได้ " 

"งั้นสั่งคนงานที่บ้านด่วน ...จัดบ้านเรา ....เอาสวยๆ"  

"ที่รัก ...ปลื้มเนอะ ...."

"ช่ายยยย สุดๆเลย "  

"แล้ว...แม่ไม่ได้โกรธ....เจ้าหญิงแล้วเหรอครับ " ชัปปุยส์ถามยิ้มๆ

"แม่เคยโกรธเจ้าหญิงเหรอ ....ไม่เค้ยยย แม่ไม่เคย นะ....แม่โกรธตอนไหน" นางส่ายหัว 

"แน่ใจเหรอครับ ฮ่าๆๆ"

"นั่นแม่พูดเล่น ...ชาริล อย่ามาล้อแม่นะ ..ลูกต้องช่วยเคลียร์ด้วย ว่านั่นแม่แค่พูดเล่น เข้าใจมั้ย ..... ยังจะมายิ้มอีก " 

ชัปปุยส์เห็นพ่อกับแม่แล้วอดขำไม่ได้ เป็นเอามาก ...โดยเฉพาะแม่  

"นี่....แล้วชัปปุยส์อย่าไปทำรุ่มร่ามนะลูก ..นั่นเจ้าหญิง ..ห้ามไปจับมือถือแขนห้ามเด็ดขาด ไม่ได้นะลูก " 

"เอ่อ ..คงไม่ทันแล้วล่ะแม่ .."

"หมายความว่ายังไงไม่ทัน " 

"อย่าบอกนะว่า .." เดนนิสเดินมาเค้นความจริงจากลูกชาย ทั้งพ่อทั้งแม่ จ้องตาเค้า จนเค้าเขิน พูดไม่ออก  

"ไม่มีอะไร...พ่อกับแม่อย่าจ้องแบบนี้สิผมเขินนะ " 

"ไอ้ตัวแสบ .....มิน่าเค้าถึงได้ตามจะฆ่าเอา ..." นางค้อนลูกชายพลางบิดที่พุงทุบอีกไม่ยั้ง 

"อุยยยยยยยยยยยยยยยแม่ครับ เบาๆเจ็บนะ แม่พอแล้วผมเจ็บนะครับ"

"ดี ...จะได้รู้ตัว ..." นางค้อนชัปปุยส์ไปหลายที

"ผมรักเค้านี่นา คนรักกันมันเรื่องปกติ "  

ขณะที่ทั้งสามกำลัง คุยกันอย่างมีความสุข ...โค้ชก็โทรมาหา  ทุกๆคนโทรหาชัปปุยส์กันหมด ... พอเค้าเปิดมือถือ ดูข่าว ชัปปุยส์ หายเป็นปลิดทิ้ง  เมื่อวาน เค้าโดนใบแดง ฟีฟ่าตรวจสอบแล้วว่าเค้าไม่ผิด 

สื่อทุกสื่อ ตีภาพชัดๆกันหมด ... ทีมชาติญี่ปุ่นถูกปรับแพ้ แบนทุกการแข่งขันยาวนาน หนึ่งปี  ไทยได้ชิงชนะเลิศกับซาอุดิอารเบีย เกาหลีใต้ได้ที่สามโดยปริยาย ...  แทบไม่น่าเชื่อ ญี่ปุ่นจะถูกปรับแพ้ มันเป็นเรื่องที่น่าอาย จากผู้เล่นกองหลังของญี่ปุ่นคนนั้น .. ทางสมาคมฟุตบอลญี่ปุ่นได้ออกแถลงข่าว ขอโทษประชาชนชาวญี่ปุ่นที่ต้องทำให้ผิดหวัง พร้อมขอโทษทีมชาติไทย และ ชาริล ชัปปุยส์ คู่กรณี  ...

"พร้อมมั้ยลูก จะได้ชิงชนะเลิศแล้ว " เดนนิสกอดลูกชายน้ำตาไหลออกมา ความยุติธรรมบนโลกนี้มันมีจริงๆ 

"พร้อมครับพ่อ พร้อมที่สุดเลย " 

พรุ่งนี้นัดชิงชนะเลิศ ...ก็ชัปปุยส์บอกแล้ว ว่าเค้าไม่เป็นอะไร ..ไม่ต้องนอน โรงพยาบาลก็ได้ .. ตื่นเต้นสุดๆ พรุ่งนี้จะได้ ลงนัดยิ่งใหญ่อีกนัดนึงของชีวิต ..เค้าต้องทำให้ได้ .... 

โซเฟียจะไปไหนก็ไม่ได้ เวียนหัว อาเจียนทั้งวัน เลยได้แต่นอนอยู่ในโรงแรม .. อยากจะพักห้องเก่าก็ไม่ว่างแล้ว ... คิดถึงอังเดรก็คิดถึง ...  หญิงสาวมองดูตัวเองในกระจก พลางเอามือลูบท้อง .. น้ำตาก็ไหลออกมา นี่...เธอกำลังจะเป็นแม่คนแล้วเหรอ .. ความรู้สึกมันบอกไม่ถูกจริงๆ ...  

"พ่อของลูก ... เค้า....จะดีใจมั้ยถ้ารู้ว่าเราอยู่ที่สเปนแล้ว อยู่ใกล้ๆเค้า " 

อังเดร ... โซเฟียไม่กล้าโทรหาหรอก ... เสียฟอร์มแย่เลยแบบนั้น ..

ถึงไม่หิวก็ต้องกิน ..มีอีกคนอยู่ในตัวของเธอ .. สัญชาติญาณของความเป็นแม่ .. 

โซเฟียเดินผ่านห้อง ที่เธอเคยพัก ...คิดถึงอังเดรสุดหัวใจ ... คิดถึงทุกๆตอน ...  ยิ่งตอนที่เค้าร้องให้เพราะกีตาร์พัง โซเฟียรู้สึกแย่สุดๆ  ยิ่งตอนที่จากกัน ...ที่สนามบิน ... คิดถึงดวงตาคมๆของเค้า คิดถึงเพลงที่เค้าเดินร้องไปรอบๆบ้า่น ...คิดถึงตอนที่ .... ตอนที่เค้าจูบ... คิดถึงทุกๆตอน....

ร้านสะดวกซื้อยังเปิดอยู่ โซเฟียเกลียดแอ๊ปเปิ้ลเขียวที่สุด แต่ทำไมวันนี้ เห็นแล้วน้ำลายไหล อยากกินมากๆ เธอซื้อซะเยอะ หอบของแทบไม่ไหว ...  ใจก็คิด ป่านนี้อังเดรจะทำอะไรอยู่ อยากไปบ้านของริคาโด้ แต่ไม่กล้า แล้ว ริคาโด้ก็ไม่ชอบเธอด้วย ... 

"จะไปไหนน้องสาว "  โซเฟียแทบช็อก ชายผิวสีตัวใหญ่บึ๊กสองคน กั้นหน้า กั้นหลัง  ... 

"............................!!!."  โซเฟีย พยายามจะหลบแต่ไม่พ้น พวกมันกระชาก แขน เธอจนข้าวของร่วงเกลื่อนถนน  ทางเดินกลับโรงแรม ไฟก็สว่าง นี่มันก็แค่ ห้าทุ่ม ไม่ได้ดึกมาก 

"ปล่อยชั้นนะ ...ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย   ช่วยด้วย "   หญิงสาวตะโกนเสียงดัง 

"อย่าดิ้นน้องสาว ...ตัวเล็กนิดเดียวแรงเยอะชะมัด "  

"ปล่อยชั้น  ไอ้สารเลว ปล่อยนะ  "   ทั้งสองฝ่ายดันกันไปมา โซเฟียเวียนหัวมากๆ  นี่ไม่มีใครจะช่วยเธอได้เลยเหรอ .. มันเหมือนจะเป็นลม ...  

"เดี๋ยวพี่อุ้ม เอง ..."  อันธพาลตัวใหญ่อุ้มโซเฟีย  หญิงสาว ดิ้นสุดๆ   "ช่วยด้วย ช่วยด้วย!!!! "  

"โอ้ยยยยยยย เหี้ยตัวไหนทำกูวะ ไอ้ลูกหมา "    ไม้ท่อนใหญ่ฟาดเข้าที่หัวพวกมันสองคนอย่างไม่ยั้ง พอมันหันมาเจอชายหนุ่ม ถือไม้กำลังจะฟาดอีก พวกมันเลยวิิ่งหางจุกตูด

"อย่าให้กูเห็นหน้านะมึง  ไอ้เวร "  

โซเฟียตาสว่าง หายเวียนหัวไปเลย .... น้ำตาหญิงสาวไหลออกมาด้วยความดีใจ  "อังเดร!!"  

"มาเดินบ้าอ่อยใครดึกๆดื่นๆเดี๋ยวก็ถูกข่มขืนหรอก!!!! "  เค้าตะคอกใส่โซเฟียที่กำลังร้องให้ด้วยความเสียขวัญ 

"ฮืออออออ " 

"ชอบนักใช่มั้ยถูกข่มขืน"  เค้าเดินมาหาโซเฟียพลางจ้องหน้าหญิงสาวที่กำลังร้องให้ ปากก็แกล้งด่าทั้งๆที่ดีใจแทบตาย ที่ได้เจอ

"ด่าพอรึยัง ....ไอ้บ้า ...ไอ้อังเดร ...ไอ้ ...."   โฟเฟียกำลังจะด่าอีก แต่อังเดรใช้ริมฝีปากของเค้า บดขยี้ริมฝีปากของโซเฟีย ....หญิงสาวเลยหมดโอกาศอ้าปาก ...

มือเรียวกอดเค้าแน่นด้วยความรักความคิดถึง ....  "ชั้นเป็นห่วงเธอมากรู้มั้ย ...."  อังเดรเอาจมูกเค้าถูกับจมูกโซเฟียอีกฝ่ายใจเต้นแรงสุดๆ...  "คิดว่าจะไม่ออกมาจากห้องแล้ว ...นั่งรอทั้งวันเลย "

"นั่งรอทั้งวัน ...หมายถึง ..." โซเฟีย งง   

"ชัปปุยส์โทรมาบอกแล้ว ว่าเธอจะมาสเปน ..ชั้นเลยมารอเธอ..."

"ชัปปุยส์บอกเหรอ .." 

โซเฟียเขินสุดๆ  "แล้วนายทำไมไม่บอกล่ะ ว่ามารอ"  

"บอกก็เสียฟอร์มดิ ฮ่าๆๆ "  

"ไม่ต้องมาขำเลย ...ไปเลย " 

"ไปไหน ...."

"ไปให้พ้นๆหน้า...."

"ไม่ไป ...มานี่เลย ยัยตัวดี ต้องถูกทำโทษ บังอาจทำให้เป็นห่วง " 

"ไม่นะ ..ปล่อย ..."  

ห้องที่เคยนอนด้วยกันครั้งแรก ... ครั้งนั้นต่างคนต่างเมา ...  ครั้งนี้...โซเฟียนอนกับอังเดรด้วยความรัก ... 

ผู้ชายที่ทำให้โซเฟียมีความสุขที่สุด ..  

"ชั้นรักเธอโซเฟีย ..." อังเดรซุกไซ้ไปตามร่างกายของหญิงสาว ...  โซเฟียหายใจหอบถี่ ... มันมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก ..  

"อังเดร ...  "

"อื้อ.... อยากให้ทำอะไรบอกได้นะ ..." เค้าพูดพลางจูบโซเฟีย 

"เธอทำดีแล้ว ..." หญิงสาวยิ้ม 

"ชั้นเก่งมั้ย "  เค้ายังขยับตัวไปมาอยู่บนตัวของโซเฟีย...  "ที่สุดเลยเลย เก่งมาก ..."  

โซเฟียจะบอกอังเดรยังไงดีว่า ท้อง .... อังเดรจะเชื่อรึเปล่า ..ว่า เป็นลูกของเค้า ... 

โซเฟียกลัวเหลือเกิน ...  แต่ก็ต้องวัดใจเค้าดูอย่างน้อยๆจะได้รู้ว่าเค้าเป็นคนยังไง ... 

"เอาอีกนะ ...นะ...." โซเฟียอ้อนอังเดร ที่นอนแผ่ด้วยความเพลีย แต่โซเฟียยังไซ้ตามคอเค้าไม่หยุด 

"มันห้าครั้งแล้วนะโซเฟีย ผมไม่ไหว ..ขาสั่นฟ้าเหลืองแแล้วเนี่ย " 

"แค่นี้ก็ไม่ได้ " 

"เธอทำเองสิ ...มานี่ ....แม่สาวน้อยร้อยแรงม้า ... " เค้าดันตัวโซเฟียไปอยู่บนตัวเค้า 

"ก็คิดถึงนี่..."

"คิดถึงชั้นรึว่าคิดถึงน้องชายชั้นกันแน่ ..เธอมันเซ็กส์จัด...ตัวเล็กเซ็กส์จัด ...สเปกชั้นเลย "   อังเดรเอามือจับหน้าของโซเฟียด้วยความรัก ....  

"เธอสวยมากโซเฟีย... สวยที่สุด เซ็กซี่ที่สุด ... เซ็กส์จัดสุดๆ"  เค้าทำตาเซ็กซี่มันยิ่งเร้าอารมณ์หญิงสาวที่กำลังโยกตัวไปมาอยู่บนตัวเค้า  

"ชั้นรักเธออังเดร  ชั้นรักเธอ "  โซเฟียเสียงหอบ  

"ที่รัก ....เร็วๆสิครับ ที่รัก ... " 

"อังเดร อังเดร  อังเดร อังเดร  "   หญิงสาวเรียกชื่อเค้าตลอดเวลา ...

"อังเดร "   

สองคนถึงสวรรค์ครั้งแล้วครั้งเล่า .....  มันเหมือนไม่พอ ...  มันไม่เคยพอสำหรับ โซเฟีย ...  อังเดรยิ่งรักโซเฟียมากกว่า เก่่า ...

"อังเดร ..." หญิงสาวเอ่ยขึ้นยังไงก็ต้องบอก 

"พูดมาสิ รอฟังอยู่  " เค้าโอบโซเฟีย หัวของเธอหนุนแขนของเค้า .. 

"ชั้น....."

"พูดมาสิคะรอฟังอยู่ "

"ชั้น....ท้อง "  โซเฟียมองตาอังเดร ที่กำลังถลนออกมาด้วยความตกใจ 

"ทะ.....ท้อง ....."  

"ใช่ ..ชั้นท้อง " 

อังเดรดีใจวิ่งไปรอบๆห้อง ....   "อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก กูเป็นพ่อคนแล้วเว้ยยยยยย  "   

โซเฟียน้ำตาไหลออกมา ตอนแรกคิดว่าอังเดรจะไม่ยอมรับซะด้วยซ้ำ แต่นี่เค้าไม่ถามซักคำ ... แถมดีใจสุดๆ   

"โซเฟีย ...ชั้นรักเธอ ชั้นรักเธอ "   เค้าทั้งกอดทั้งจูบทั้งหอม    

"เบาๆ เดี๋ยวลูกก็เจ็บหรอก "  

"ลูกพ่อ .....ลูกพ่อ "  อังเดร จูบที่ท้องโซเฟียไม่หยุด  เค้าไม่ได้นึกถึงเรื่องออกอัลบั้มแล้ว ช่างมัน ออกไม่ออก เค้าไม่สนแล้ว เค้าสนแค่ โซเฟียกับลูก  เค้าขนลุกไปหมด ... เค้ากำลังจะเป็นพ่อคน

"โซเฟีย ...."

"อื้อ ...."

"เรา....." ชายหนุ่มนั่งคุกเข่า ... "เธอจะ .......เธอ.... "  อังเดรยังพูดไม่จบ โซเฟียก็เอามือปิดปากพยักหน้า น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด  อังเดร จับมือเธอไว้ 

"ได้ ....ชั้นตกลง ...."  

"โซเฟีย ....." 

อังเดรขอโซเฟียแต่งงาน ..ครั้งแรกที่ผู้ชายขอแต่งงาน ชัปปุยส์ไม่เคยพูดคำนี้เลย ... ไม่เคยเลย ...

แฟนคลับสาวๆของอังเดรที่โปรตุเกส คงคลั่งกันแน่ๆ เพลงเค้าก็ยังไม่ได้ถ่ายเอ็มวี ... แต่เค้าคิดว่า โซเฟียเหมาะที่สุด ที่จะเป็นนางเอก เอ็มวีของเค้า ก็เธอเป็นผู้หญิงที่เค้ารักจริงๆ เป็นเจ้าสาวของเค้า 

เป็นแม่ของลูกเค้า  .... มันมีความหมายมากๆ   

"ออกติดตาม...คอยรักษาความปลอดภัยก็พอ..." กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดบอกริคาโด้ 

"พะย่ะค่ะฝ่าบาท ... กระหม่อมได้สั่งการไปแล้ว " 

"เราคงทำอะไรไม่ได้แล้วแหละ ... แพทริเซีย โกรธเราอยู่เป็นสิบๆปี เราไม่อยากให้หลานสาวของเรามาโกรธเราอีก "  

"ฝ่าบาท "  ริคาโด้แทบจะน้ำตาเล็ด จริงๆเค้าต้องทำตามหน้าที่ เรื่อง ทำร้าย และขู่พ่อกับแม่ของชัปปุยส์

"ไปขอโทษพ่อกับแม่ของพ่อหนุ่มนักฟุตบอลนั่นด้วย ... อ้อ แล้วก็เอาจดหมายเชิญของเราไปให้ด้วยนะ เราอยากจะขอโทษด้วยตัวเอง " 

"พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท "    

"เสด็จพ่อ ขอบพระทัยเพคะ  " ควีนส์โผเข้ากอด พระบิดาพลางจูบที่แก้มทั้งสองข้าง ด้วยความดีใจ 

"เด็กเค้ารักกัน เรื่องอนาคตจะเป็นยังไงก็ชั่งเถอะ ปล่อยไป ..บราซิลเค้ายังเคยมีนายกเป็นคนญี่ปุ่นเลย สเปนจะมีกษัตริย์เป็นคนไทยจะเป็นไรไป ฮ่าๆๆๆๆ"

"ลูกรักเสด็จพ่อที่สุดเลยเพคะ " 

"พ่อก็รักลูกจ้ะ รักที่สุด ..แต่ตอนนี้พ่อรักหลานสาวของพ่อมากกว่า ฮ่าๆๆๆ" 

ทะเลน้ำตาไหลออกมา เค้าคิดถึงตัวเค้าเอง ตอนรักกับแพทริเซีย มันลำบากเหลือเกิน จนต้องห่างกันไป ทั้งๆที่มีลูกด้วยกัน ...

"แม่อยากจะเจอชัปปุยส์น่ะ ..เมื่อวานซืนดูเค้าเล่นฟุตบอล เก่งมากๆ "  ควีนส์มัมเอามือปิดพระโอษฐ์ 

"เสด็จแม่ ..ทรงทอดพระเนตรด้วยเหรอเพคะ " ควีนส์ตกใจ 

"ก็.....  เอ่อ  อแมนด้าเปิดน่ะ แม่เลยต้องดู "  ควีนส์ขยิบตาให้นางข้าหลวงอแมนด้า 

"ชัปปุยส์พระสหายขององค์หญิงเก่งที่สุดเพคะ เก่งมากๆ หล่อด้วย "  นางข้าหลวงอแมนด้ากราบทูลด้วยความปลื้ม

"อยากดูบ้างแล้วสิ " กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด ยิ้มออกมา

"พรุ่งนี้จะมีนัดชิงชนะเลิศ ฟุตบอลเอเชีย ระหว่างไทยกับ ซาอุดิอารเบีย กระหม่อมว่าพวกเรานั่งดูพร้อมกันดีมั้ยพะย่ะคะฝ่าบาท "  ทะเลเสนอ  

"ดีเลย เยี่ยม วิเศษ  จัดสถานที่ด่วน เอาสนามหญ้าหน้าตำหนักเรานั่นแหละ ดูพร้อมๆกัน เราจะเชียร์ชัปปุยส์"   ควีนส์มัมส์รีบสั่งการ  ทุกคนเลยมองหน้ากันยิ้มๆอย่างมีความสุข  

"ไม่ค่อยจะเห่อกันเลยนะเพคะ "  ควีนส์แพทริเซียแซว พระบิดากับพระมารดา  

"ก็แฟนหลานสาวแม่เตะบอลทั้งที แม่ไม่ดูได้ไงลูก เดี๋ยวอันดามันรู้เสียใจแย่เลย " 

"ช่าย ...ริคาโด้จัดการด่วนเลยนะ อ้อ ..เอาพ่ออังเดรอะไรนั่นมาเล่นดนตรีด้วยนะ เล่นดีเชียว "

"ได้พะย่ะค่ะฝ่าบาท "  

"ได้เรื่องถึงไหนแล้วพรีเซนเตอร์คนใหม่ของบริษัทเรา"   ประธานปาร์คถามลูกสาวที่นั่งหน้าหงิก 

"เฮ้ออออ ...เค้าไม่ใช่ท็อฟฟี่นะพ่อจะได้ดึงมาอมได้ง่ายๆ"  

"แกมัวทำอะไรอยู่ !!!" ประธานปาร์คเสียงดัง ทุบโต๊ะด้วยความโกรธ

"ก็เค้าไม่ชอบหนูนี่พ่อจะให้ทำไง " 

"แกมันโง่ ...โง่เหมือนแม่แก "  ประธานปาร์คพลักหัวลูกสาว ฮยอนอาน้ำตาไหลออกมา  

"พ่อเลิกว่าแม่ซักที ....แม่เค้าตายแล้ว ... เค้าตายก็เพราะพ่อนั่นแหละ เพราะพ่อคนเดียว "  หญิงสาวตะโกนใส่หน้าบิดา 

"ผั๊วะ !!!!"    มือใหญ่ฟาดที่หน้าหญิงสาวสุดแรง  

"เอาสิ ...พ่อจะให้หนูไปเป็นผู้หญิงหน้าด้านไม่มียางอายวิ่งตามผู้ชายคนไหนอีกก็สั่งมาเลยหนูจะทำ เพื่อธุรกิจของพ่อไง "  ฮยอนอาทรุดตัวลงกับพื้นร้องให้อย่างเหลืออด ... ที่ผ่านมาจะควงใครก็ต้องถูกสแกนประวัติ ทุกอย่าง  วันนี้ .... พ่อรู้เรื่องชัปปุยส์ว่าเธอชอบเค้า ก็เกิดอยากจะได้ประโยชน์ขึ้นมา ..ตอนแรกฮยอนอาก็คิดแบบนั้น ...  แต่พอฮยอนอารู้จักชัปปุยส์จริงๆ  หญิงสาวกับตกหลุมรักเค้า จนไม่อยากจะดึงเค้า มายุ่งกับธุรกิจของพ่อ ...  

"อย่าบอกนะว่าแกรักมัน ..มันแค่สินค้าตัวนึงแกเข้าใจมั้ย ... "  ประธานปาร์ค จับคางลูกสาวแล้วบีบอย่างแรง 

"ฮืออออ ไม่นะ ....หนูจะไม่ทำกับชัปปุยส์แบบนั้น ....ไม่นะ "  

"นังโง่ ...แกมันใช้เงินยังกับกระดาษ ..แกไม่คิดจะช่วยชั้นทำมาหากินบ้างเหรอ .. วันๆเอาแต่บ้าผู้ชาย "

"หยุด ...หนูไม่อยากฟัง หยุดพูด "  ฮยอนอาตะโกนใส่หน้าประธานปาร์ค 

"แกรักมันไม่ได้ แค่เอามันมาใช้ประโยชน์ แล้วก็ถีบหัวมันส่งซะ งานแกมีแค่นั้น "

".................................."  หญิงสาวขบเขี้ยวขบฟัน น้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด ....ชัปปุยส์ไม่ได้เหมือนคนอื่นๆที่เธอยังไม่เอ่ยปากก็วิ่งมาหาแล้ว  เค้าดูยาก ...และที่สำคัญ ฮยอนอารู้สึกว่า เค้าเป็นคนดี ..เกิดมา ฮยอนอาไม่เคยเห็นผู้ชายดีๆผ่านเข้ามาในชีวิต ..บางคนแค่หวังมาสูบเงินแล้วก็ไป บางคนหวังแค่ความดัง ... แต่ชัปปุยส์กลับไม่สนใจฮยอนอาเลย.. เค้าไม่เหมือนคนอื่นๆ 

ถึงเค้าจะไม่ชอบ แต่เธอก็จะชอบ

ถึงเค้าจะรังเกียจแต่ฮยอนอาก็ไม่สน 

ขอแค่ได้ชัปปุยส์มาครอบครองก็พอแล้ว...

"คุณหนูครับยาที่สั่งได้แล้วครับ "  

"ดีมาก...."

"รับรองนักฟุตบอลนั่นไม่รอดมือคุณหนูแน่ๆ" 

"ขอบใจ ..ใสหัวไปได้แล้ว ไม่ต้องมาสารแนออกความคิดเห็นให้มากรำคาญ" 

"ครับคุณหนู "