Charyl Chappuis Fanfiction สะดุดรักนักฟุตบอล Part 26

ชัปปุยส์กับอันดามันมาถึงเกาะพร้าวจนเกือบจะตะวันตกทะเล ... เวลาชัปปุยส์เห็นฝูงปลาโลมาทีไรอดคิดถึงฝูงที่พึ่งเจอเมื่อเช้าไม่ได้ .. คิดถึงพวกมันที่สุด...ไม่มีพวกมันช่วยเค้าคงตายในท้องฉลามไปแล้วและไม่มีผู้หญิงที่เค้ากำลังแบกอยู่บนหลังในตอนนี้ ...เค้าก็คงจะเป็นวิญญาณอยู่ตรงไหนซักแห่ง ...

"ชั้นเดินเองก็ได้ชัปปุยส์ ...นายไม่หนักเหรอ "

"เธอเบายังกะอะไรดีหนักถึงสี่สิบห้าป่ะเนี่ย ยังกะไม่แบกอะไร " เค้าหันมายิ้มๆ

"ชั้นไม่อยากให้นายลำบากนี่นา ... " หญิงสาวหอมที่ต้นคอเค้าเบาๆ

"ขนลุกอ่ะ "  เค้าหันมาจุ๊บปากทีนึง

"นายเนี่ยมัน......"

"มันอะไร ....เลิกอายซักทีเถอะ เราเป็นแฟนกันนะ ..ชั้นพูดแบบนี้ทีไรเธอดุทุกทีอายทุกที "

"ก็มันเขินนี่"

"ไอติมชั้นหวานอร่อยมั้ย..." เค้ายังทะลึ่งอีก

"นี่แหน่ๆๆ" หญิงสาวเลยทุบที่ไหล่เค้าเต็มแรง

"โอ้ยยยยยย ถามแค่นี้ต้องทุบกันด้วย  "  เค้าพูดพลางวิ่ง....  " ชัปปุยส์หยุดวิ่ง วางชั้นลงก่อนได้มั้ย ..ชัปปุยส์ "

เค้าไม่วางลง กว่าจะหยุดได้ ก็เล่นเอาหอบ  ....

"จะลง " อันดามันทุบเบาๆที่หลัง  

"ก็ได้ครับคุณผู้หญิง.....โฮ้ยยยยยเหนื่อย....ขาสั่น ....ฮ่าๆๆ"  เค้าหอบแฮ่กๆ พลางยิ้มหวานให้ร่างบางที่หน้าหงิกๆ อยู่ใกล้ๆเค้า

"ชอบเล่นแรงๆอยู่เรื่อยเลย .... เจ็บหน้าอกไปหมด "   อันดามันเอามือจับหน้าอก

"ขอโทษน๊า.....มาชั้นเป่าให้ ....ไม่เจ็บล่ะ ....." เค้าก้มลงเป่าที่หน้าอก ทำเอาอันดามันขนลุก หญิงสาวเื้อมมือไปจับหัวเค้าแล้วหอมเบาๆด้วยความรัก

"ชั้น....รักนายจังเลยชัปปุยส์ "

"ชั้นรู้.....ชั้นก็รักเธอ......"

ริมฝีปากของเค้ามันอยากจะทำหน้าที่ของมันเต็มทีแล้ว ..... จูบที่แสนหวานของเค้า ..หญิงสาวเคลิ้มจนหลุดลอยไปในอวกาศได้ทุกครั้งเลยสินะ   มือน้อยลูบหัวเค้าอย่างมีความสุข ... ลิ้นของเค้า.. อันดามันชอบที่สุด ....

"ในทะเลมั้ย....."  เค้าทำหน้าทะเล้น

"บ้าเหรอ ...พอแล้ว ....ไปเถอะ .....หิวข้าว ไว้เราทำอาหารเย็นกัน อยากทำให้นายกินเยอะๆ  ให้พี่ริคาโด้ด้วย "

"เดี๋ยวก่อน เปลี่ยนเรื่องเลยนะ ... อย่าพึ่งไป... นะขอร้อง ... "  เค้ายังทำหน้าอ้อน จริงๆความรู้สึกก็ไม่ต่างกัน แต่หญิงสาวก็พยายามข่มมันไว้

พระอาทิตย์กำลังจะค่อยๆจมลงน้ำ.... ดวงโตสีแดงแปร๊ด ...  ชัปปุยส์ ดึงร่างที่ไร้กายควบคุมของหญิงสาวที่เค้ารักลงทะเลอย่างว่าง่าย



"ชัปปุยส์พอเถอะ....ชั้นกลัวคนเห็น"

"ไม่มีใครเห็นหรอก...แถวนี้ไม่มีใครอยู่ซักหน่อย ...นะ...นะ "  เค้ายังไซ้ไปตามซอกคอและหน้าอก...มือใหญ่ล้วงลงไปที่...................

"ชัปปุยส์....พอเถอะ...ชัปปุยส์ "

"ไม่....ชั้นชอบ....เธอไม่ชอบเหรอ..." เค้าจับหน้าของหญิงสาวเอาไว้แล้วปากของเค้าก็ผลักลิ้นเข้าไปในปากของเธออย่างสุดเสน่ห์หา

ร่างใหญ่ดึงตัวของเธอลงมาใต้น้ำ ...  "ชัปปุยส์  !!"  อันดามันเหมือนจะสำลักน้ำ .. ถึงเค้าจะมอบอากาศจากปอดของเค้าให้เธอที่ใต้น้ำก็ตาม ...

"ขอโทษ...ขอโทษนะ ..."

"เรากลับบ้านกันเถอะนะ ...."

มือใหญ่ลูบน้ำออกจากใบหน้าของเธอ...ตัวเค้าเบียดจนรับรู้ว่าไอติมแท่งใหญ่ของเค้ามันขยายตัวขึ้นๆ
มันเบียดและเสียดสีกับกล่องน้ำหวานของเธอจน เธอแทบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ...

"อันดามัน...อันดามัน "

มือน้อยพยายามจะดันตัวเค้าออก แต่ก็สู้แรงเค้าไม่ไหว เพราะใจของเธอร่างกายของเธอมันไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไปแล้ว....

"ชั้นรักเธอนะ ....ชั้นรักเธอ..."

"ชัปปุยส์...ชัปปุยส์ "

ร่างกายเค้า มือเค้า ลิ้นเค้า และ.... ไอติมแสนหวานที่อันดามันรักหนักหนา ..มันกำลังทำหน้าที่ของมัน น้ำทะเลและเกลียวคลื่นเล็กๆ ...  ที่ค่อยๆซัดมาโดนตัว..ยิ่งทำให้อารมณ์พิษวาสของทั้งสองมันเพิ่มพูนจนสุดจะบรรยาย

"เธอมีความสุขรึเปล่า " เค้ากระถามาเสียงกระเส่า  ...

"อื้อ...ชัปปุยส์  "

"ครับที่รัก "

"ชั้น...."

อันดามัน....กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ชายหนุ่มก็มุดลงไปดูดเอาน้ำหวานจากตัวเธอ... มือน้อยกุมหัวเค้าเอาไว้แน่น ตัวเกร็งไปหมด ... มันซ่านไปทั้งร่าง เหมือนร่างกายมันจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

"ชอบมั้ย..." เค้าโผล่พ้นน้ำขึ้นมาก่อนที่อันดามันจะขาดใจตายเพราะลิ้นสวาทของเค้า ..

"ชัปปุยส์ "

"ชั้นรักเธอที่สุดเลย ...รู้มั้ย.....รักมากจนชั้นไม่รู้จะอธิบายยังไงดี "  เค้าพูดพลางบีบเค้นที่หน้าอกสวย

ไอติมหวานของเค้ามันทำหน้าที่ของมัน...เพราะมันต้องการน้ำหวานจากตัวของเธอที่สุด ...

"อ่า.... ที่รัก...ที่รัก "

"ชัปปุยส์.....ชัปปุยส์ "




อันดามันเห็นใครบางคนไกล.ๆ ถึงแม้พระอาทิตย์จะจมพื้นน้ำแล้ว  " มีคนมา! "

เค้าดึงร่างเล็กหลบเข้ามาบังอยู่หลังหินก้อนใหญ่ ... มือใหญ่ปิดปากหญิงสาวเอาไว้ อันดามันกลัวคนนั้นจะเดินมาถึง ... ใครก็ไม่รู้ ...

"ชั้นไม่สนใจหรอก.. "  เค้ากระซิบเบาๆ

"ชัปปุยส์..." เสียงหวานที่เรียกชื่อยิ่งทำให้เค้าเร่งอยากจะไปสวรรค์ตื่นเต้นก็ตื่นเต้น

"ชัปปุยส์ "

"ในน้ำเนี่ย....ลำบากแต่สนุกดีว่ามั้ย ชอบที่สุดเลย ..."

"ที่รัก..."

"อันดามัน..." เค้าจูบแรงสุดเป็นเฮือกสุดท้าย ร่างเล็กกระตุก....กล่องน้ำหวานกับไอติมของเค้ามันเกร็งรัดจน ทำทั้งสองขึ้นสวรรค์ในเวลาอันรวดเร็ว.... รู้สึกเหมือนล่องลอยไปในอวากาศบนจักรวาลที่ไร้ซึ่งการควบคุมใดๆ

ลิ้นยังอยู่ในปากของกันและกัน มือใหญ่ยังบีบเค้นที่หน้าอกสวย  ..

มือเรียวยังกอดเค้าแน่น ...

"..เหนื่อย.... "  เค้ายิ้มออกมา ...เมื่อหลุดลงจากสวรรค์

ปากก็จูบที่หน้าผากของหญิงสาวเบาๆ

"อันดามัน..." ชัปปุยส์กอดหญิงสาวไว้แนบอก    " ชั้นคงตาย...ถ้าต่อๆไปไม่ได้ทำแบบนี้กับเธอ ..ชั้นกลัวชั้นจะตาย.."..

..

"นายอย่ามาปากหวาน...ชั้นต่างหากที่ต้องตายถ้าไม่ได้อยู่กับนาย "

"ที่รักสิครับ..เรียกนาย...เดี๋ยวจัดอีกรอบหรอก"

"ก็มันชินนี่นา "

"พูดเล่น ...เธออยากเรียกชั้นว่าอะไรไม่สำคัญหรอก ..แค่เธอรักชั้นก็พอแล้ว "

"ชัปปุยส์ที่รัก ....."  อันดามันเอ่ยออกมาเบาๆ

"ครับ....."

"เรากลับบ้านกันเถอะ...หิวข้าวแล้ว "

"คิดว่าเธออิ่มซะแล้วอีก..ยังหิวอีกเหรอ " เค้าแซว

"อิ่มค่ะ ...อิ่มม๊ากกกกกกกกกกกกก " อันดามันเสียงสูง


ทั้งสองมองหน้ากันหัวเราะด้วยความสุข    "ชั้นอยากให้เธอมีความสุขอันดามัน  "

"ชั้นก็เหมือนกัน... อยากให้เธอมีความสุข  "

"ชั้นมี...มีจนล้นเลยตอนนี้ ...มีจนชั้นจะสำลักตายอยู่แล้ว ...." 

"ชัปปุยส์ดูนั่น....!" 

"พระจันทร์เต็มดวง"  

Under a lover's sky
I'm gonna be with you
And no one's gonna be around
If you think that you won't fall
Well just wait until, 'till the sun goes down
Underneath the starlight starlight
There's a magical feeling so right
It will steal your heart tonight

You can try to resist

Try to hide from my kiss
But you know, but you know
That you, can't fight the moonlight
Deep in the dark you'll surrender your heart
But you know, but you know
That you, can't fight the moonlight,
No, you can't fight it
It's gonna get to you'r heart

พระจันทร์ค่อยๆโผล่พ้นน้ำขึ้นมาแทนพระอาทิตย์ที่พึ่งจะลับหายไปจากท้องฟ้า ..

"สวยมาก...!!!!."  ชัปปุยส์อุทานออกมา

"ดวงโตสุดๆเลย ..บลูมูน "

"พระจันทร์สีน้ำเงิน ....อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกชั้นกำลังจะแปลงร่าง ฮ่าๆๆ " ชัปปุยส์แยกเขี้ยว

"ฮือออออออออออชั้นกลัว  " อันดามันดันตัวชัปปุยส์

"ชั้นคือหมาป่า ฮ่าๆๆๆ"


"หมาป่าตัวนี้หล่อจัง" อันดามันแซวทำเอาชัปปุยส์ยิ้มเหงือกบาน

"รู้ตัว....ไม่หล่อเธอจะรักชั้นเหรอใช่มั้ย ...อันดามันที่รัก "

"เรากลับบ้า่นเถอะ เดี๋ยวริคาโด้เป็นห่วง "

"เป็นเจ้าหญิงนี่ก็ดีนะ มีแต่คนคอยเป็นห่วงคอยรัก "

"แหม.....เป็นนักฟุตบอลดีกว่าค่ะ คนกรี๊ดดดดดดด "  

อันดามันยิ้มให้ชัปปุยส์ใต้แสงจันทร์ ที่กำลังส่องแสง  เหมือนมีพระจันทร์สองดวง เพราะอีกดวงเป็นเงาสะท้อนของมัน ผืนน้ำทะเล .. วันนี้พระจันทร์ เป็นสีน้ำเงิน สวยที่สุด ..




อันดามันกับชัปปุยสฺตั้งใจว่าจะรีบกลับมาทำอาหาร ... แต่พอมาถึงบ้าน ... ก็ต้องตลึงกับภาพเบื้องหน้า
นั่นมันเหมือน งานปาร์ตี้เล็กๆเลย ..  มีโต๊ะอาหาร มีดอกไม้ประดับ มี ไวส์ขาว  ....

"โอ้ววววว " ชัปปุยส์อ้าปากค้าง ... และ ที่ทั้งสองแปลกใจ ก็เพราะเห็น สาวใหญ่สุดสวยสองคนในชุดผ้าเกาะอก ดอกลีลาวดี ร้อยเป็นมงกุฏอยู่บนหัว ... เธอสวยกันมากๆเลย พวกเธอมาจากไหน ...

"ท่านริคาโด้ !! "  อันดามันเห็นริคาโด้ กำลังง่วนกับการจัดโต๊ะอาหารกับสองสาวสวย

"พี่ริคาโด้เนี่ยไม่เบาเลยนะ เห็นเงียบๆแบบนี้ แอบมีสาวสวยมาหาตั้งแต่แต่ตอนไหน เร็วมาก"

"นั่นสิ ..."






"ฝ่าบาท ...."  เค้าร้องเรียกพลางโค้งศรีษะ

สองสาวสวยยังจ้องมาที่อันดามันกับชัปปุยส์  ที่กำลังเดินไปหา ...

"ริคาโด้ ....สุดยอดเลยนี่ท่านคนทำเหรอ "  อันดามันตาลุกวาว เมื่อเห็นอาหารน่ากินแสนสวยเต็มโต๊ะ

"พะย่ะค่ะฝ่าบาทกระหม่อมเอง  "  เค้ายิ้มอายๆ

"พี่ริคาโด้ .... พี่เนี่ยเก่งไปซะทุกอย่างจริงๆเลย ....น่ากินมากๆ ...น้ำลายไหลแล้วเนี่ย "

"จัดการเลย ..พี่ทำไว้ให้ชัปปุยส์กับองค์หญิง  "  เค้าผายมือเชื้อเชิญ

"กำลังหิวเลย ขอบคุณมากๆท่านริคาโด้ไม่คิดมาก่อน ว่าท่านจะทำอาหารเป็นด้วย น่าทานที่สุดเลย "

"ขอบพระทัยฝ่าบาท "   เค้าโค้งศรีษะ

"แอ๊ะ..ว่าแต่นั่น.....สาวไหนเหรอพี่ริคาโด้ ...."    ชัปปุยส์มองสองสาวที่กำลังยกอาหารมาเสิร์ฟ


"นี่จำไม่ได้เหรอ ...." ริคาโด้ ถามยิ้มๆ

"พระเจ้า ...ป้า ...." อันดามันจำได้แล้ว ....



"ป้าบัวแดง.....กับป้าวุ้นเส้น !!"  ชัปปุยส์อุทาน .... ไม่น่าเชื่อว่าริคาโด้จะเปลี่ยนลุคให้สองป้า จากอายุห้าสิบเหลือแค่ไม่น่าจะเกิน สามสิบ ..อ่อนลงยี่สิบปี ผมเผ้าที่รุงรัง เล็บที่ยาวสกปรก ฟันที่ดำๆ ..เรียกว่า สะอาดเอี่ยมจนต้องเหลียวมองเลยแหละ

"สวยมากๆ สวยมากๆเลยค่ะ  "  อันดามันตาโต


ริคาโด้กอดอกภูมิใจที่ เห็น อันดามันกับชัปปุยส์ตลึง ... ก่อนที่เป็นราชองค์รักษ์ ริคาโด้เป็นจิตแพทย์มาก่อน แทบไม่น่าเชื่อว่า วิชาที่เค้าเรียนมาจะใช้ได้ผล ...เค้าบำบัดรักษา ป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้นให้หายสติไม่ดีได้ในไม่กี่ชั่วโมง

"คุณอันดามัน " ป้าบัวแดงยิ้มหวานพลางรินไวส์ขาวใส่แก้วให้หญิงสาว ที่ยังคงตลึงตาค้างกับความสวยของป้าทั้งสอง


"คุณชัปปุยส์ "  ป้าวุ้นเส้นรินไวส์ใส่แก้วให้ชัปปุยส์ .. เค้าโค้งศรีษะขอบคุณ .. ตายังจ้องป้าวุ้นเส้นไม่กระพริบ .. สวยมากๆสวยจริงๆ


"ขอบคุณคุณบัวแดงกับคุณวุ้นเส้นมากๆครับ " ริคาโด้ โค้งศรีษะ

"พวกเรายินดีค่ะ คุณริคาโด้ " สองป้า ....คือเรียกป้าไม่ได้แล้ว ต้องเรียกสองสาว ...ทั้งสองเดินไปนั่งที่โต๊ะอีกโต๊ะนึง



ปลาวาฬกับแจ็คก็มาสมทบด้วย .... แจ็คที่เกลียดๆชัปุยส์ เคยจะฆ่าอังเดร กับเปลี่ยนไป ...ริคาโด้ เลื่อนเก้าอี้ให้สองพ่อลูกนั่ง ...

แจ็คยังคุยกับริคาโด้อย่างสนุกสนาน ....  อันดามันกับชัปปุยส์มองหน้ากัน ....  เป็นไปได้ยังไง ..

"พี่อันดามัน..พี่ชัปปุยส์ .. ผมดีใจด้วยนะครับ..ที่.." ปลาวาฬยิ้มออกมา

"ขอบใจมากน้องชาย ปลาวาฬกินก่อนเร็วๆ พี่ไม่ไหวแล้วหิวมากกกกกก" ชัปปุยส์ ตักอาหารเข้าปากจนเต็มปาก  เคี้ยวตุ้ยๆอย่างอร่อย


"เบาๆพี่ชัปปุยส์  ฮ่าๆๆ"

"ก็มันอร่อยนี่นา "

"คุณชัปปุยส์ ทานเยอะๆนะครับ ...ปลาหมึกพวกนั้น กุ้ง ปู ผมหาเองกับมือเลย " แจ็คยิ้มอย่างภูมิใจ


 ชัปปุยส์แทบจะไม่เชื่อหูตัวเอง และตาตัวเอง  เหมือนทุกอย่างมันกลับจากหน้ามือเป็นหลังมือไปหมด
มันดี...ดีที่สุดเลย ...อันดามันยิ้มให้ชัปปุยส์ด้วยความสุข มือเล็กกุมมือเค้าแน่น ประมาณว่า โล่งอก เหมือนทุกคน จะเข้าใจ เหมือนทุกๆอย่าง มันดีขึ้นจนสุดจะบรรยาย

“ชัปปุยส์ ๆ ชัปปุยส์ “ 

เสียงร้องเรียกชื่อชัปปุยส์ ...พร้อมสาวๆชาวเกาะกลุ่มใหญ่ที่เดินทางมาบุกบ้านของอันดามัน เพราะน้องชายของพวกเธอไปบอกว่า อันดามันกับชัปปุยส์เป็นแฟนกัน ... พวกเธอต้องการจะรู้ความจริง

“สาวๆ “ ชัปปุยส์ เงิบตักข้าวเข้าปากไม่ได้   อันดามันก็จ้องเค้าอยู่   “นี่อย่ามองแบบนั้นสิคะ เค้ากลัว “

“ไปสิ..สาวๆมาแล้ว เค้าเรียกนายกันใหญ่แล้วนั่น”

“พี่ชัปปุยส์เสน่ห์รงชะมัดเลย เฮ้อออ ผมล่ะอิจฉา พี่รู้มั้ยผู้หญิงทุกคนบนเกาะ ชอบพี่หมดเลย แล้วตอนพี่ขึ้นฝั่ง เป็นแบบนี้มั้ยพี่ สาวๆกรี๊ดแบบนี้มั้ย “ 

ปลาวาฬเอ่ยขึ้นพลางมองกลุ่มหญิงสาวสุดสวยชาวเกาะที่ยังโบกไม้โบกมือให้ชัปปุยส์ 

“เอ่อ...ไม่หรอก..ไม่มีจริงๆ” เค้าอายเสียงอ้อมแอ้ม 

“ไม่ใช่เรื่องของเด็กไอ้ปลาวาฬ” กับตันแจ็คดุปลาวาฬจนเค้าหน้าสลด

“พี่ว่าชัปปุยส์ต้องไปเคลียร์แล้วแหละไม่งั้นพวกเธอคงบุกขึ้นมาพังบ้านแน่ๆ”

ริคาโด้บอก

“อันดามัน ไปกับชั้นนะ นะ แค่ไปบอกพวกเธอว่า “  ชัปปุยส์กุมมือหญิงสาวที่กำลังหน้าเจื่อนๆ

“เกิดเค้าตบชั้นล่ะ ตายเลยนะ ตั้งเกือบสามสิบคนได้มั้งนั่นน่ะ  “ อันดามันหน้าแหยๆ

“งั้นพี่ไปเป็นเพื่อนชัปปุยส์ “ริคาโด้ลุกขึ้น  

“พวกพี่ด้วยเดี๋ยวจะไปเป็นเพื่อน “ สองป้าพูดพร้อมกัน 

“คุณอันดามันห้ามลงไปนะคะ เละแน่นอน ดูพวกนางคงจะไม่ยอม “ ป้าบัวแดงออกความคิดเห็น

“เธอรอชั้นนะ ห้านาที “  ชัปปุยส์บอกอันดามัน  เค้าต้องไปบอกพวกเธอ....

ริคาโด้กับปั้วแดง ป้าวุ้นเส้น ปลาวาฬและกัปตันแจ็ค  ก็เดินตามหลังไปด้วย คุ้มกันชัปปุยส์

“ชั้นรักนายนะชัปปุยส์ ...” อันดามันรู้สึกบอกไม่ถูก กับภาพที่เห็น ความรู้สึกหวงชัปปุยส์มีนเกิดขึ้นมาทันที  รู้สึกว่าชัปปุยส์คือของๆเธอ ทั้งรักแล้วก็หวง แล้วก็ห่วงในเวลาเดียวกัน

พอชัปปุยส์เดินลงไปถึง ภาพที่อันดามันเห็นคือ สาวๆรุมหอม  รุมหอม รุม จูบเค้ายกใหญ่

หัวใจของอันดามันแทบจะขาดให้ได้ .. นั่นมันคนรักของเธอนะ .. แต่..เค้าก็เป็นคนของประชาชน สาวๆพวกนั้นมีสิทธิ์จะจูบไม่ใช่เหรอ ..

น้ำตาของอันดามันไหลออกมา ... พึ่งจะเข้าใจ... พี่โซเฟียเองคงจะเคยรู้สึกแบบนี้ .. คงไม่ต่างอะไรกัน .. มันเจ็บปวดอยู่ลึกๆ ... แต่ต้องฝืนยิ้มออกมา ...

“เรียบร้อยล่ะ “  ชัปปุยส์กลับขึ้นมา พร้อมสภาพผมเผ้ายุ่งเหยิง ..ใบหน้าเปื้อนไปลิปสติก

“กว่าจะบอกได้แทบแย่ ....” ปลาวาฬส่ายหัว

“อันดามัน เป็นอะไร “ เค้าเอามือลูบหัวหญิงสาว  น้ำตาของอันดามันจะไหลออกมาให้ได้ สงสารชัปปุยส์และสงสารตัวเอง 

“เปล่า....ไม่ได้เป็นอะไร ...เราทานกันต่อเถอะ ...” หญิงสาวยิ้มเจื่อนๆให้ชัปปุยส์ 

“ไม่เป็นอะไรแน่นะ ..”

“อื้อ...ไม่เป็น “ หญิงสาวพูดพลางคว้าผ้ากันเปื้อนที่อยู่บนตักมาเช็ดหน้าเช็ดปากเค้าที่เลอะไปด้วยลิปติกออก เบาๆ ...ชายหนุ่มหลับตา ...

“ขอบคุณมาก” เค้ายิ้มเบาๆ ในใจเป็นห่วงความรู้สึกของอันดามันที่สุด ...เค้ากลัว กลัวว่าวันข้างหน้าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นแบบนี้ และอาจจะมากกว่านี้ อันดามันจะไม่อยู่กับเค้า ...

ริคาโด้ พอจะเดาใจอันดามันได้ ... ว่ารู้สึกยังไง  ก็ต้องทำใจ..มีแฟนเป็นซุปตาร์ขวัญใจสาวๆ

ยินดีต้อนรับสู่ความเจ็บปวด....อันดามัน ....

อังเดรกับโซเฟียพึ่งเดินทางถึงกรุงเทพ ... เค้านึกอยากจะไปตรอกข้าวสาร โซฌฟียเองก็อยากจะไปด้วย ครั้งก่อนๆมากรุงเทพกับชัปปุยส์ไม่ได้ไปไหนเลย ..อยู่แต่โรงแรม ไปไหนก็มีแต่แฟนคลับรุมขอถ่ายรูปขอลายเซ็นต์ จนแทบจะไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย มาเดินกับอังเดร สบายใจที่สุด ...

“อยากจะเจอชัปปุยส์กับอันดามันรึว่าอยากจะเจอกิ๊กเก่า” โซเฟียถามเล่นๆทันทีที่ถึงโรงแรมที่พัก

“กิ๊กเก่า ?”

“ไม่ต้องมางงเลย รู้ว่าใคร..ที่เป็นข่าวกับชัปปุยส์ในตอนนี้ ...แม่หล่อนแรงได้อีกเนอะ ..แฟนเก่านายเนี่ย “ 

“เธอ..เข้าใจผิดแล้วล่ะโซเฟีย “

“แหม่ๆๆๆรีบปฏิเสธเลยนะ เห็นๆอยู่ว่าตอนนั้น นายกับยัยฮยอนอากอดกันกลมเชียว “

“นี่ อย่ามาล้อผมนะ ..ฮยอนอาเค้าชอบผมก็จริงแต่เราไม่เคยเป็นแฟนกัน ผมแค่ไปเล่นดนตรีในงานเปิดตัวสินค้าของครอบครัวเค้า “

“ไม่น่าเชื่อ เสือปืนไวอย่างนายจะปล่อยรอดมือ”

“ผมก็เลือกนะคุณไม่ได้คลำไม่มีหางแล้วจะนอนด้วยได้หมด “

“พูดถึงแฟนเก่าหน่อยทำโมโห “

“ฮยอนอาเค้าแค่เด็กขาดความอบอุ่น แค่อยากมีใครซักคนมั้ง ..ผมคิดแบบนั้น แม่เค้าเสียตั้งแต่ยังเด็ก พ่อก็ทำงานๆๆๆๆ ไม่พอใจก็ด่า ตบ พอนึกได้ก็รัก ...เหมือนเค้าเป็นตุ๊กตาอะไรแบบนั้น “

“หรา”  โซเฟียยังยิ้มล้อเลียนเหมทอนจะไม่เชื่อในสิ่งที่อังเดรบอก

“ผมยืนยันเลย ผมไม่เคยนอนกับเค้า ไม่เคยเป็นแฟนเค้า “ อังเดรเสียงหนักแน่น

“พอๆชั้นเชื่อคุณค่ะ ... “ โซเฟียยิ้มหวานให้อังเดร

“อย่าหึงผมเลยนะ กะแค่มีเซ็กส์กับสาวๆผมจะมีความลับกับคุณทำไม แต่นี่ผมไม่เคยมีอะไรกับเค้า อีกอย่างผมว่าเค้าน่าสงสารนะ “

อังเดรพูดพลาง ไซ้ที่ซอกคอของโซเฟียเบาๆ  “ที่ผ่านมาชั้นไม่รู้แต่ถ้ามีอีกชั้นจะพาลูกหนีคุณไปให้ไกลๆสุดขอบฟ้าเลย “

“อย่านะเมียจ๋า..ขอร้อง....ผมไม่ทำแน่นอนสัญญาเลย “ 

“ชั้นรักคุณนะอังเดร “

“ผมก็รักคุณ...คุณออกจะเฟอร์เฟ็คผมไม่ต้องการใครอีกแล้ว ...แค่คุณแล้วก็ลูกของเราก็พอ”

โซเฟียปลื้มใจจนน้ำตาไหล ... กลับจากไปเกาะพร้าวครราวนี้ ..ต้องพาอังเดรไปพบพ่อกับแม่..

ต้องไปบอกข่าวดี ...

“ว่าแต่คุณเถอะ..พรุ่งนี้เจอชัปปุยส์อย่าใจอ่อนแล้วกัน ห้ามสงสาร ห้ามช่วย “

“นั่นเพื่อนคุณนะอังเดร “

“ขอต่อยสองครั้ง..ขอแค่นั้น” 

“ใจร้ายชะมัดคนอะไร”  โซเฟียค้อนไปทีนึง

“แต่ก็ต้องขอบคุณชัปปุยส์นะ ถ้าเค้าไม่มาสเปนกัผม ผมก็คงไม่เจอคุณ เราก็คงไม่ได้มารักกันแบบนี้ ..ว่ามั้ย “

“ใช่ ...แล้ว..เราก็คงไม่มีลูก “  โซเฟียลูบท้อง อังเดรเลยก้มลงจูบท้องเธอเบาๆ เค้าเห่อที่สุด เขียนเพลงให้ลูกที่ยังไม่ถึงสองเดือน หาชื่อ เอาไว้ทั้งๆที่ยังไม่รู้เพศ หาโรงเรียน คือเค้าเตรียมทุกอย่าง จากเพลย์บอย กลายเป็น แฟมีลี่แมนในไม่กี่วัน  โซเฟียได้แต่ดีใจที่เลือกคนไม่ผิด ..

ใครว่า อังเดรเป็นแค่นักดนตรี ใส้แห้งเลื่อนลอย ..ความจริงเค้าเป็นคนมีแผนการอะไรเสมอๆละเอียดรอบคอบ... โซฟียรักเค้ามากขึ้นทุกๆวัน ..

ขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนาน ... สาวสวยนางนึงก็ปรากฏตัวขึ้น ..

“ฮยอนอา !!!” ชัปปุยส์ช็อกเหมือนเห็นผี ...

“ชัปปุยส์ค่ะ  ชัปปุยส์ “  หญิงสาวตรงดิ่งเข้าโอบเค้า ... อันดามันนั่งอยู่ข้างๆและคนอื่นๆเหมือนเป็นอากาศ ... ทั้งที่จริงๆ ฮยอนอากลัวอันดามัน... มันบอกไม่ถูก ...อันดามันสวยมาก...สวยมากจริงๆ สวยกว่าในรูปหลายร้อยเท่า ..มิน่าชัปปุยส์ถึงได้รักขนาดนี้ ...แต่ฮยอนอาไม่สน..มาไกลขนาดนี้ ดั้นด้นมาขนาดนี้ ... จะให้สูญเปล่า ไม่มีทาง  หญิงสาวพอจะรู้อนาคตตัวเอง ว่าคงไม่มีปัญญาจะแย่งชัปปุยส์จากอันดามันได้ ..แต่อย่างน้อยทำให้สองคนทะเลาะกัน ผิดใจกันก็ยังดี ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย ...เกลียดอันดามัน และอิจฉาที่สุด ...

“คุณมาได้ยังไงเนี่ย”  ชัปปุยส์พยายามแกะมือของเธออก

“เหาะมามั้งคะ ขั้นคิดถึงคุณจนใจจะขาดเลยที่รัก ...”  ฮยอนอาไม่พูดเปล่า แต่ดึงชัปปุยส์ไปจูบเต็มแรง ...  อันดามันช็อกตาค้าง .... หายใจแทบไม่ออก

“เธอ!! “ ริคาโด้พึ่งเดินมาถึงโต๊ะพร้อมด้วย สลัดจานใหญ่ ปลาวาฬก็ถือไวส์มาเติม ป้าบัวแดง วุ้นเส้น และกัปตันแจ็ค ถึงกับอึ้ง ที่เห็นฮยอนอาดูดปากชัปปุยส์อยู่ อีกฝ่ายก็ดันตัวเธอเต็มแรง จนเธอ ล้ม แอ๊ก ก้นจ้ำเบ้า

“ฮืออออออออออออออออ เจ็บนะ ...ที่รักทำไมทำแบบนี้คะ ..ฮืออออ “

“ผมไม่ใช่ที่รักคุณนะ ..แล้วก็...นี่อันดามันคนรักของผม “  ชัปปุยส์แผดเสียงด้วยความโกรธ เค้าแคร์ความรู้สึกของอันดามันที่สุด  อันดามันรู้สึกปริ่มๆน้ำตาจะไหลออกมาให้ได้ ชัปปุยส์กุมมือเธอเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง

“เธอ..ออกไปจากที่นี่ซะ..นั่นพระสหายของเจ้าหญิง...เสียมารยาทที่สุด “ ริคาโด้ดุฮยอนอา

“ไอ้บ้า ...แก....” ฮยอนอาชี้หน้าริคาโด้

“ผู้หญิงอะไร..หน้าด้านที่สุด “ 

“อ้ายยยยยยยยยยยยยย แกว่าชั้นเหรอ “ ฮยอนอาปรี่เข้าไปทุบริคาโด้ไม่ยั้ง แต่เค้าจับข้อมือของเธอไว้

“ผมไม่ใช่คนรับใช้บ้านคุณอย่ามาทำตัวปัญญาอ่อนแถวนี้ ...” เค้าจ้องตาของหญิงสาว ทำไมนะ ฮยอนอาต้อง เคลิ้มไปกับดวงตาของเค้าด้วย ...ไม่นะ ฮยอนอามาเพื่อชัปปุยส์ ถึงจะไม่ได้แต่ขอให้ได้ทำให้ อันดามันเจ็บปวด ก็พอใจแล้ว

“ริคาโด้ปล่อยเธอเถอะ... “ อันดามันห้าม “ คุณฮยอนอาเป็นเพื่อนของชัปปุยส์ เชิญทานข้าวด้วยกันค่ะคุณฮยอนอา”  อันดามันเสียงแค่น  หญิงสาวหันมามองใบหน้าสวยดวงตาคมกริบที่มีอำนาจของ อันดามัน แล้วใ่จไม่ดีเลยไม่ค่อยกล้าสบตา

“ปล่อยเซ่  .....ได้ยินแล้วใช่มั้ย “ หญิงสาว ตะคอกใส่ริคาโด้

“ขอบพระทัยฝ่าบาท” ฮยอนอาถอนสายบัวแบบไม่จริงใจ ...

“ชัปปุยส์ ....” หญิงสาวยังจ้องหน้าชัปปุยส์ด้วยตาหวานเชื่อม อยากยั่วอันดามันให้ใจขาดตายไปเลย หมั่นใส้ที่สุด ..

ปลาวาฬกับ แจ็ค ป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้นขอตัวกลับไปก่อน ... บนโต๊ะอาห่ารเลยเหลือแค่ ชัปปุยส์อันดามัน ริคาโด้แล้วก็ฮยอนอา 

“่ดื่่มเพคะ “ ฮยอนอายกแก้วไวส์จะชนด้วย  หน้าตาแบบนี้ คออ่อนแน่ๆ ฮยอนอานึกเยาะในใจ 

....  “ขอบคุณค่ะ “ 

“ชัปปุยส์ชนแก้วค่ะ “  หญิงสาวยังส่งตาหวานให้เค้าตลอดเวลา ... อันดามันรู้สึกไม่ดีอีกแล้ว ..

ใช่อันดามันหึงชัปปุยส์ ....ก็ฮยอนอาเธอทำหน้าตาเหมือนจะกลืนกินชัปปุยส์อยู่ตลอดเวลา

“องค์หญิง..อย่าดื่มมากนะพ่ะย่ะค่ะ ..” ริคาโด้ เตือน

“อันดามันพอแล้ว ...เธอดื่มเยอะแล้วนะ “ ชัปปุยส์ดึงแก้วไวส์จากมือของอันดามัน

“องค์หญิงคออ่อน ฮ่าๆๆๆๆ หม่อมชั้นกะแล้ว “ ฮยอนอาเองก็เสียงอ้อแอ้

“ใครว่า ...เรายังไหว “ อันดามันดื่มเข้าไปอีก

“พอเถอะ...ขอร้อง “ ชัปปุยส์พยายามห้าม อันดามันมอหน้าชัปปุยส์ แล้วยิ้มตาเชื่อม หน้าของหญิงสาวแดงซ่านไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

“เธอ..พอได้แล้ว กลับที่พักเธอไปได้แล้ว ... องค์หญิงต้องพักผ่อน “  ริคาโด้ ดึงแก้วไวส์ออกจากมือฮยอนอา

“ม่ายยยยยยยยยยยย ฉาน ไม่ปายยยยย “ ฮยอนอาแทบไม่ไหวแล้ว

“แต่เธอต้องไปตอนนี้ เดี๋ยวนี้ “ ริคาโด้ หิ้วปีกของเธอให้ลุกขึ้น คอของฮยอนอาพับอ่อนเหมือนจะหักให้ได้ 

“ฮ่าๆๆๆ .....สะใจชะมัดเลยได้จูบชัปปุยส์อีกแล้ว “ ฮยอนอาหัวเราะเย้ยอันดามัน

อีกฝ่ายก็กระดกไวส์เข้าปาก ...  “เอาอีกสิ...ถ้าเธอกล้าจูบ “  อันดามันลุกขึ้น ชัปปุยส์ตกใจมากๆไม่เคยเห็นอันดามัน เป็นแบบนี้มาก่อน

“อย่า.....องค์หญิงอย่ามาท้าหม่อมชั้น...น๊า.....หม่อม ฉานนน ทามมม ได้ทุกอย่าง  “ ฮยอนอาเสียงอ้อแอ้ ....  

“อันดามันไปนอนเถอะ “  ชัปปุยส์คว้าแขนของหญิงสาว แต่อันดามันสลัดเต็มแรง

“องค์หญิงหึงด้วยอ่ะ ....หน้าแดงเลยเพคะ ม่ายยยยเอานะเพคะ เสียลุคเจ้าหญิงหมดเลย “

ฮยอนอายังยั่วโมโหไม่หยุด

“ไปได้แล้ว “ ริคาโด้อุ้มฮยอนอา


 “ปล่อยชั้นนะ ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ  ปล่อยชั้นลงเดี๋ยวนี้ ชั้นแกล้งคนไม่สะใจเลย “ 

“เธอมันสติไม่ดีแล้วนะ “  เค้า เอาฮยอนอาขึ้นหลัง

“ชัปปุยส์ ชั้นรักเธอ ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์ ที่รัก “  ฮยอนอายังดิ้นรนพยายามจะบอกชัปปุยส์ แต่ ริคาโด้ ก็แบกหนีไปจนได้ ...

“อันดามัน !!! “  หญิงสาวรีบเดินขึ้นห้อง มันเซจนจะเดินไม่ไหว ... น้ำตาก็ไหลออกมา ...

“อันดามัน “ ชัปปุยส์ เดินตามมาด้วยความเป็นห่วง .... 

“ชั้นอยากอยู่คนเดียว “ อันดามันพูดพลางเปิดประตูห้อง

“ชั้นผิดเหรอ ....” ชัปปุยส์น้ำตาจะเล็ดออกมาด้วยความน้อยใจ ...อันดามันต้องเข้าใจเค้าไม่ใช่เหรอรึว่าเค้าคาดหวังเกินไป...นี่เค้ากำลังคาดหวังว่าผู้หญิงที่เค้ารักต้องใจเข้าใจเค้า...เค้าไม่ควรคาดหวัง ... อันดามันมีสิทธิ์น้อยใจเค้า   ฮยอนอาไวมากๆ เค้าสัญญากับอันดามันว่าจะไม่ให้ใครมาจูบเค้าอีก .. แต่ ... เค้าก็ผิดสัญญา แถมช่วงเย็นสาวๆอีกสามสิบกว่าคนก็ทั้งรุมกอดรุมจูบเค้าอีก ...  ไม่นะ .. 

 อันดามันมองหน้าชัปปุยส์ มือเรียวเอื้อมไปกดล็อกประตู .... 

"ชั้นรักเธอนะอันดามัน ....ขอร้องอย่างอนเลยนะ " 

อันดามันไม่พูดอะไร ...แต่มือของหญิงสาวกลับดึงกางเกงเค้าพรึด .....ชัปปุยส์ตกใจ ...

"ชอบกันดีนักใช่มั้ย ....." ปากของหญิงสาวดูดไอติมแท่งใหญ่รสหวานของเค้าด้วยความโมโห 

"โอ้ยยยยยย อ่า .....อัน .......ที่รัก ......"  ชัปปุยส์เสียวซ่านจนขึ้นสมอง

 ..เค้ากุมหัวอันดามันไว้ ...หายใจแทบไม่ทั่วท้อง เธอกำลังดูดมันด้วยความโกรธ.. 

แต่ถึงกระนั้นเค้าก็ใจเต้นรัวด้วยความสุขอยู่ดี ...

"เธอเป็นของชั้น ...."  อันดามันแหงนมองหน้าชัปปุยส์ ...

"เป็นอะไรไป....."  เค้าดึงตัวหญิงสาวขึ้นมากอด ...

"ชั้นรักเธอ ...." อันดามันร้องให้ออกมาอย่างสุดกลั้น 

"ไม่ต้องกลัว ...ชั้นรักเธอคนเดียว ..." 

"........" 

"อาบน้ำมั้ย...จะได้ดีขึ้น "  เค้าหอมที่หน้าผากเบาๆ  

"ไม่......"  

ร่างบางพลักเค้านั่งลงบนเตียง ชัปปุยส์พึ่งเคยเห็นอันดามันเมาเป็นครั้งแรก ..เธอเซ็กซี่สุดๆ พระเจ้าหญิงสาวดันตัวเค้านอนกับที่นอนอย่างรวดเร็ว ...ปากของเธอยังดูดไอติมของเค้าอยู่ไม่หยุด ..ชัปปุยส์แทบลืมหายใจ ... เค้าได้แต่ครางเรียกชื่อของ หญิงสาวด้วยความเสียว ...

รู้สึกตัวอีกทีเธอก็อยู่บนตัวเค้า ...เปลือยเปล่า มือน้อยช้อนหัวเค้าไว้ ..ปากเค้าค่อยขบดูดหัวนมเล็กด้วยความรัก ...  

"ชั้นรักเธอชัปปุยส์ ....รักเธอมาก " 

หญิงสาวโยกตัวสุดแรง ...เมื่อนึกถึง ฮยอนอา นึกถึงสาวๆพวกนั้น นึกถึง โซเฟีย ...

"เธอเป็นของชั้น ..ชัปปุยส์ ได้ยินมั้ย ....เธอเป็นของชั้น"  อันดามันยิ่งเพิ่มความแรง ชัปปุยส์ เอามือบีบสะโพกเธอไว้แน่น ...

"อ่า......ชั้น...ไม่ไหวแล้วแล้ว .....อันดามัน ...ที่รัก ...."

"เงียบๆ...ชั้นกำลังลงโทษเธออยู่ ....ชั้นลงโทษเธอ ห้ามเสียงดังชั้นไม่ชอบเข้าใจมั้ย" 

 อันดามันยังโยกย้ายอยู่บนตัวเค้า ไอติมของเค้ามันจวนเจียนจะละลายในกล่องน้ำหวานที่บีบรัดและเสียดสีของเธอ ...

"ที่รัก ....ที่รัก ....." ชัปปุยส์ยังเรียกชื่อเธอไม่หยุด 

"ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์ "  

ชายหนุ่มพลิกตัวหญิงสาวให้อยู่ด้านล่าง ... เค้าดันตัวเธอจนหัวชนปลายเตียง ... พร้อมดันไอติมแท่งหวานของเค้าเข้าไปจนมิด ...  

"อ๊ะ..ที่รัก ...ที่รัก "  อันดามันครางออกมา 

ปากของเค้าไล้เลียขบ หัวนมของเธอจนแดง.ริมฝีปากใบหน้ามันแดงซ่านเพราะฤทธิ์รักและฤทธิ์แอลกอฮอลผสมกัน...

"ชั้นรักเธอ...." 

เค้าเร่งความสุขที่รออยู่เบื้องหน้าให้เร็วขึ้น ... เร็วขึ้น ...

"ชัปปุยส์ ......!!" เสียงเรียกชื่อสุดดังของอีกฝ่าย ทำเค้าหลุดลอยขึ้นสวรรค์ ...

"โอ่ยยยยยย อันดามัน ....อันดามัน ....อันดามัน ...."  

เค้าหมดแรง ซบที่หน้าอกของหญิงสาว ... อันดามันจูบที่หัวเค้าเบาๆ  

"ชั้นจะตายมั้ยเนี่ย ...." เค้าเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ 

"อย่ามาบ่น ...นายมันสมควรโดน " อันดามันยิ้มหวาน

"อยากโดนบ่อยๆอ่ะ ...." เค้าเอื้อมมือไปลูบกล่องน้ำหวานของอีกฝ่ายด้วยความรักนิ้วเรียวยังไล้เข้าออกไปมาระหว่างทางน้ำหวานของเธอเป็นระยะ ... 

"ขั้นกลัว....กลัวว่าวันนึงถ้ามีคนที่นายถูกใจ ..นายจะ "  

ชัปปุยส์เอานิ้วชี้ปิดปากของอีกฝ่ายไว้ ... "นี่..เธอกำลังหึงชั้นในขณะที่ชั้นแก้ผ้ากอดเธออยู่เนี่ยนะ "  

"ไม่รู้แหละ .... ถ้านายให้ใครจูบอีก ชั้นไม่ยอมจริงๆด้วย " 

"ลงโทษชั้นเลย ..แบบมะกี้ ...สุดๆอ่ะ ..เธอ...เจ๋งมากๆรักเธอจัง " ชัปปุยส์จูบอันดามันอีก ...

เค้าไม่รู้เหตุการในวันข้างหน้าหรอก.. รู้แค่ว่าเค้าจะไม่มีวันเปลี่ยนใจไปรักใครอีกเด็ดขาด .. เค้ากับอันดามันไม่ได้ เจอกันในร้านก๋วยเตี๋ยวรึว่า ไปเดินห้าง ไปเที่ยวผับแล้วเจอกันซักหน่อย ..
เธอเป็นคนช่วยชีวิตเค้าไว้หลายครั้ง ..เธอสวย เธอดี เธอน่ารัก เธอไม่เหมือนผู้หญิงทุกคนที่เค้าเคยเจอ

"ฮือออออออออออออออ " ฮยอนอาร้องให้อย่างหนัก ริคาโด้ได้แต่ไม่เข้าใจ หญิงสาวที่ขี่หลังเค้าอยู่ น้ำตาเธอเปียกหลังเค้าไปหมด  

"ไม่มีใครรักชั้นเลย ....ไม่มีเลย ...."  หญิงสาวยังสะอึ้น  

"ชัปปุยส์เค้าเหมาะสมกันกับเจ้าหญิง..เหมาะสมกันที่สุด ..ชั้นสู้เค้าไม่ได้เลย ฮือออออ ชั้นมันแค่ตัวตลก ตัวตลกของทุกๆคน "  

"พ่อแม่คุณไม่มีรึไง"  ริคาโด้พูดขึ้น 

"แม่ชั้นตายตั้งแต่ชั้น 12 แม่ผูกคอตาย เพราะจับได้ว่าพ่อมีบ้านเล็ก ..ตอนนั้นชั้นเกลียดพ่อที่สุด เกลียดมากๆ"  

"หายเมารึยัง จะลงเดินเองได้รึยัง ผมหนัก เหนื่อยด้วย "  เค้าหันมามองหน้าหญิงสาวในความมืด จมูกชนกับจมูกของเธอ ทำเอาริคาโด้ ได้กลิ่นไวส์จากปากของอีกฝ่าย 

"ใครใช้ให้นายแบกชั้นล่ะ "  ได้ยินเสียงฮยอนอาพูดแบบนั้น ริคาโด้่เลย ปล่อยมือทันที ร่างเล็กร่วงลงบนฝืนทราย 

"อ้ายยยยยยยยยยยยย แก...ปล่อยลงมาได้ " 

"ผมไปนะ ถึงห้องพักคุณแล้วนี่ "  

"แต่ ...." ฮยอนอา รู้สึกว่า รีสอร์ทนี้น่ากลัว มากๆ ... รีสอร์ทของลุงแก่  ฮยอนอาพักห้องเดิมที่ชัปปุยส์เคยพัก 

"แต่อะไร...ผมง่วงจะไปนอน ...!!!" เค้าเสียงดุ

"ไอ้บ้า ...พูดเบาๆก็ได้ "  ฮยอนอาแผดเสียง

"ผมมาส่งคุณนะ ..แทนที่จะขอบคุณ เด็กอะไร มารยาทไม่มี .." 

"ขอบคุณ " หญิงสาวเสียงห้วน ..ความจริงแล้ว ตอนอยู่บนหลังของริคาโด้ ฮยอนอารู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกแผ่นหลังกว่้างของเค้า เสื้อเค้าที่ซับน้ำตาของเธอ...

"ไปนอนเลย ...แล้ววันพรุ่งนี้ห้ามไปวุ่นวายห้ามไปกวนองค์หญิง แล้วอย่าหาว่าผมใจร้ายนะ " 

"ห่วงกันจัง ...."

ฮยอนอา เดินเข้าห้อง หญิงสาวยังกันมาแล่บลิ้นใส่ริคาโด้ที่เดินคล้อยหลังด้วยความหมั่นใส้ 

"กรึ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด "  

เสียงร้องดังของฮยอนอา ทำเอา ริคาโด้ รีบวิ่งกลับมาดู 

"ช่วยด้วย ๆๆๆๆ"  

"มีอะไร " ร่างสูงเปิดประตูเข้ามา ..เจองูเหลือมตัวเท่าขาขดอยู่บนเตียง ฮยอนอาตัวสั่นพั่บๆ 

หญิงสาวหายเมาเป็นปลิดทิ้ง  

"ช่วย....."  ริคาโด้ ดึงแขนหญิงสาว ฮยอนอา ลืมตัวโผกอดเค้าแน่น หลับตาปี๋  เจ้างูเหลือม มันค่อยๆเลื้อยออกไปจากห้อง ...

"นี่....มันไปล่ะ " 

"ฮืออออออชั้นกลัว .....ชั้นกลัว "  หญิงสาวยังหลับตา 

"ลืมตา..มันไปแล้ว "  ริคาโด้เอา่มือจับเปลือกตาของหญิงสาวให้ลืมขึ้น 

"จริงๆนะ ..มันไปแล้วใช่มั้ย ...."  

ฮยอนอาลืมว่ากอด ริคาโด้ อยู่ ..กอดผู้ชายที่ไม่รู้แม้แต่ชื่อของเค้า แต่หญิงสาวรับรู้ถึงความปลอดภัย ... มันบอกไม่ถูก ...

"ผมไปนะ "  

"ขอบคุณ....ขอบคุณมากๆค่ะ "  ฮยอนอาเสียงอ่อย ..

ชายหนุ่มเดินไปสำรวจตรงห้องน้ำที่ไม่มีหลังคา  " มันเข้ามาตรงนี้นี่เอง คุณล็อกห้องน้ำไว้ด้วย เดี๋ยวจะมีผัวเป็นงูไม่รู้ตัว" 

"คุณจะไปแล้วเหรอ " 

"จะอยู่ทำไมล่ะ ผมง่วง แล้วผมก็เหนื่อยกับคุณมามากล่ะ " 

ฮยอนอายังทำหน้าหวาดๆ ริคาโด้รู้แล้วว่า เธอกลัว ... "ชั้น...."

"ชั้นอะไร....." 

"ชั้น...ไม่กล้านอนคนเดียว " 

"ไม่กล้าก็ต้องกล้า "

"คือ...." ฮยอนอาน้ำตาไหลออกมา  "ฮืออออออออออออออออออ ก็ชั้นกลัวนี่นา น่ากลัวชะมัดเลย ฮืออออออ ชั้นอยากกลับบ้านแล้ว ฮืออออออ " 

ริคาโด้เอามือเกาหัวด้วยความไม่เข้าใจ  .... "มันไปแล้วงูอ่ะแล้วผมล็อกตรงห้องน้ำคุณไว้แล้ว มันเข้ามาไม่ได้แล้ว "  เค้าเสียงดัง

"ชั้นกลัว นี่นา " 

ริคาโด้ถอนหายใจ  "ไปนอน....ขึ้นไปบนเตียงเดี๋ยวนี้"  เค้าตาถลึงใส่อีก หญิงสาวค่อยๆก้าวขึ้นบนเตียง น้ำตาก็ร่วงออกมาไม่หยุด 

"ห่มผ้า !!" เค้าออกคำสั่งอีก ฮยอนอาสดุ้งโหยง 

"หลับ !!"  

"บอกให้หลับ เดี๊ยะๆๆ"  

หญิงสาวดึงผ้าห่มคลุมหัว ...งูว่าน่ากลัวแล้ว อิตาบ้านี่ น่ากลัวกว่าอีก ดุยังกะหมา หญิงสาวได้ัแต่คิด นี่ดีว่าหล่อ ให้อภัยไปกึ่งนึง 

.