อังเดรชวนชัปปุยส์กลับด้วยกันแค่กลับด้วยกันยังไม่พอ เค้ายังชวนไปเที่ยวบ้านลุงเค้าที่บาเซโลน่าด้วย ชัปปุยส์อยากจะไปอยู่แล้ว นี่เป็นโอกาศที่ดีจริงๆ
ชายหนุ่มไม่ค่อยชอบตัวเองในตอนนี้เลย..ดูเป็นคนไม่ดียังไงก็ไม่รู้
เป็นแฟนที่นอกใจ
เป็นเพื่อนที่ไว้ใจไม่ได้
ก็เค้าไม่รู้นี่นาว่าอังเดรจะเป็นคนดีแบบนี้ ไม่รู้ว่าต้องเจอคนดีๆแบบอันดามัน ..เค้าไม่ได้รู้อนาคตข้างหน้า ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ แล้วเค้าต้องมาอยู่ในสถานการณ์นี้ ....
"ปลาวาฬไปไหนเนี่ย..." ชัปปุยส์ถามน้องๆนักฟุตบอลเกาะพร้าวที่มาส่งเค้ากับอังเดร
"ปลาวาฬ....นายรู้จักปลาวาฬด้วยเหรอชัปปุยส์"
"อื้อ..รู้สิ.."
"งั้นนายก็ต้องรู้จักอันดามันแฟนเราอ่ะดิ..." อังเดรมองหน้าเหว๋อๆของชัปปุยส์
"ก็....ไม่สนิทน่ะ " ชัปปุยส์ไม่รู้จะตอบออกไปแบบไหนดี ต้องโกหกอีกแล้วเหรอ
"เฮ้ยยยยย อย่าบอกนะว่านายชอบแฟนเรา..เราต่อยนายจริงๆด้วย"
"ไม่นะ..ไม่เลย" ชัปปุยส์ส่ายหัวทันที จะทำยังไงดี
"ล้อเล่นน่า ...ดูนายดิ..หน้าซีดเลย ..."
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก...อังเดรตัวสูงกว่าเค้าตั้งเยอะ
ดูท่าทางจะหมัดหนักซะด้วย เจอต่อยเข้าไปฟันร่วงเหงือกร่นมากกว่าเก่าแน่ๆ
"พี่ชัปปุยส์รอด้วย ...พี่ชัปปุยส์ !!!! " ปลาวาฬนั่นเอง
"ปลาวาฬ!!"
"พี่อังเดร ...พี่อังเดรมาได้ไงเนี่ย " ปลาวาฬโผเข้ากอดอังเดรด้วยความคิดถึง
"มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว คิดถึงจังเลยปลาวาฬคิดถึงมากๆ "
"โคดๆคิดถึงพี่เลยอ่ะ "
ชัปปุยส์แอบอิจฉาอังเดรอีกแล้ว ...เค้าเป็นบ้าอะไรไปแล้วนั่นอังเดรกอดกับปลาวาฬนะไม่ใช่อันดามันซักหน่อยเค้าได้แต่หวังว่าปลาวาฬจะไม่บอกอะไรอังเดรในตอนนี้หรอกนะ เค้าไม่ได้จะปิดบังเพียงแต่เค้าไม่พร้อมจะบอก
ปลาวาฬต่อว่าอังเดรตามประสาเรื่องที่เค้าหายไป
เด็กชายสงสารอังเดรสุดหัวใจก็เค้ากลับมาในวันที่ไม่มีอันดามัน
รวมถึงหัวใจของอันดามันก็ไม่ได้เป็นของอังเดรอีกต่อไปแล้ว
จริงๆมันไม่เคยเป็นของอังเดรเลยด้วยซ้ำ
"พี่ชัปปุยส์ตกลงพี่จะกลับเลยใช่มั้ย" ปลาวาฬน้ำตาไหล
"อื้อ..พี่...." น้ำตาของชัปปุยส์ไหลออกมา
"พี่...." ปลาวาฬกอดเค้าร้องให้สะอึกสะอื้น "ผมรักพี่นะพี่ชัปปุยส์รักมากๆรักเหมือนพี่ชายแท้ๆของผม"
คำพูดของปลาวาฬยิ่งทำให้น้ำหูน้ำตาของชัปปุยส์ไหลพรากๆ
"พวกเราก็รักพี่นะพี่ชัปปุยส์"
เด็กๆนักฟุตบอลเกาะพร้าวพากันกรูมากอดชัปปุยส์ร้องให้กันระงมระเงียว
นอกจากนั้นยังมีป้าวุ้นเส้นกับป้าบัวแดงอีกต่างหาก
อังเดรถึงกับอึ้ง นี่ชัปปุยส์เป็นขวัญใจของคนทั้งเกาะเลยเหรอ ..ไม่เว้นแม้แต่คนบ้าสองคนที่เคยเป็นเอฟซีตัวแม่ของเค้า ในตอนนี้ สองป้าแกไม่เห็นอังเดรในสายตาอีกแล้ว ...เหมือนเค้าเป็นตัวโปร่งแสงอะไรแบบนั้น..
"เมียไม่ให้ผัวไป....เมียรักผัวฮืออออออ"
"ผัวจ๋า .......ง๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เมียจาไปด้วย "
ถึงป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้นจะเป็นคนสติไม่ดี ครั้งนึง ป้าบัวแดงแกยังเคยช่วยชีวิตเค้าจากการถูกงูเหลือมกิน..ไม่ได้ป้าบัวแดงในวันนั้น เค้าอาจจะตายไปแล้วก็ได้ ...
"ป้าไม่ต้องร้องให้นะครับ...ไว้ผมว่างๆจะมาเยี่ยม "
ชัปปุยส์โอบป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้น วันนี้เค้ารู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก
...เค้าไม่ได้มีความรังเกียจอะไรเลย กอดด้วยความเต็มใจ ...
"อย่าเรียกป้าฮือออออออออออออ ไม่ชอบเรียกเมียได้มั้ย" ป้าวุ้นเส้นยังฟูมฟาย
"ช่าย..ฆ่ากันดีกว่ามาเรียกป้า" ป้าบัวแดงยังสะอึ้น
"เป็นเมียชัปปุยส์ต้องอดทนและเข้มแข็งเข้าใจมั้ยครับอย่าร้องให้นะ"
คำพูดของชัปปุยส์ทำเอาสองป้าฟินสุดติ่งกระดิ่งแมว...
วิ่งร่าๆลงทะเลไปเลยหาเกรงกลัวต่อฉลามวาฬแลอันตรายในท้องน้ำอันกว้างใหญ่ไม่
"โธ่...ป้าครับ....ไม่น่าเลย" ทุกคนอ้าปากค้าง เพราะสองป้าวิ่งจมหายลงไปในทะเล
ชัปปุยส์กำลังจะวิ่งตามลงไป แต่ปลาวาฬคว้าแขนเอาไว้ "พี่ชัปปุยส์ไม่ต้องห่วงหรอกว่าปลาฉลามรึว่าอะไรจะทำร้ายสองป้าแก มีแต่แกนั่นแหละจะไปฆ่าพวกมัน "
"จริงๆนะ พี่ล่ะสยอง"
"เชื่อดิ..ไม่เป็นอะไร"
"ค่อยเบาใจหน่อย งั้นพี่ไปก่อนนะปลาวาฬ ไว้เราเจอกัน ซ้อมเยอะๆล่ะ "
"ครับพี่ชัปปุยส์ ผมจะรอพี่ที่นี่นะ อย่าลืมว่า พี่มีน้องชายชื่อปลาวาฬ"
"ไม่มีวันนั้นแน่นอน...พี่ไม่มีทางจะลืมปลาวาฬแล้วก็ที่นี่"
"พี่อังเดร..ฝากพี่ชัปปุยส์ด้วยนะพี่ พี่ชัปปุยส์เค้าไม่ค่อยแข็งแรง" ปลาวาฬบอกอังเดร
"นายไม่สบายเหรอชัปปุยส์ ทำไมไม่บอกเรา" อังเดรตกใจนิดๆเพราะเห็นชัปปุยส์ก็ดูล่ำบึ๊กขนาดนี้ หุ่นนักกีฬาด้วยซ้ำ
"พี่ชัปปุยส์ปลายเส้นผมเค้าอักเสบอ่ะพี่ ต้องรักษาอีกมาก " ปลาวาฬหัวเราะออกมา อังเดรเลยเตะก้นป๊าปเข้าให้
อังเดรรู้สึกได้ถึงความน่ารักมีเสน่ห์ของเพื่อนใหม่คนนี้ ...อย่าเลย ..ไม่นะ เค้าต้องไม่...
ชายหนุ่มนักดนตรีไดัแต่กลัว..ว่าสิ่งที่เค้าคลางแคลงสงสัยจะเป็นจริง ...
เค้าต้องตายแน่ๆ..ถ้ามันเป็นแบบนั้น ..
ชัปปุยส์กับอังเดรขึ้นสปี๊ดโบ้ทที่วันนี้กัปตันไม่ใช่แจ็คพ่อของปลาวาฬ แต่กลับเป็นปลาวาฬแทน ...เค้าตั้งใจจะไปส่งพี่ชายสองคนที่เค้ารักมาก ... แต่หวั่นใจ..ก็พี่ชายเค้าสองคนดันรักผู้หญิงคนเดียวกัน ..
แล้วความรักของ พี่ชายเค้าทั้งสองคนมันจะเป็นไปได้ยังไง..เพราะตอนนี้ อันดามันเป็นเจ้าหญิงรัชทายาทของสเปนไปแล้ว...ปลาวาฬเครียดจนเลือดกำเดาแตกเลยทีเดียว...ได้แต่หวังว่าอะไรๆมันจะจบด้วยดี ...
อันดามันพักอยู่ที่บ้านตายายคนทำสวนของวังหลวง ...ความรู้สึกอบอุ่น จากญาติผู้ใหญ่ที่นานๆเด็กสาวจะได้เจอปู่กับย่าอยู่ที่กรุงเทพ นานๆท่านจะมาที่เกาะ มาถึงเกาะท่านก็ทะเลาะกับพ่อ เรืองที่พาลูกอยู่ห่างไกลความเจริญทำอะไรก็ลำบากไปหมด
"คนเป็นเจ้าของเกาะ รวยอย่างเดียวไม่พอนะต้องโง่แบบแกด้วยไอ้ทะเล"
"ปั่นไฟใช้เอง ต้องสร้างทุกสิ่งทุกอย่างให้เหมือนบนฝั่ง อะไรๆมันเป็นเงินไปหมดเงินที่แผงอยู่กับคำว่าธรรมชาติของแก"
คำพูดต่างๆพวกนี้ อันดามันฟังจนจำขึ้นใจ ...คำพูดของปู่กับย่า ..แล้วตากับยายของเธอล่ะ ..จะเป็นยังไง... จะใจดี แบบ คุณตากับคุณยายสองท่านนี้รึเปล่า ..
.
"ฝ่าบาท..ฝ่าบาท แย่แล้วเพคะ แย่แล้ว " แอนนาเบลลืมตัว วิ่งหน้าตื่นมาหาคุณยาย
อันดามัน แปลกใจ ทำไมต้องใช้คำราชาศัพท์กับคุณยายด้วย ..
"แอนนาเบล!!" หญิงชราทำหน้าดุใส่ประมาณว่า เจ้าลืมที่เราบอกแล้วเหรอ อย่าให้หลานเรารู้
"แย่แล้ว ฮืออออ แย่แล้วเพคะ " แอนนาเบลไม่ฟังเสียงห้าม นางได้แต่ตัวสั่นกราบทูลประโยคเดิม
"มีใครเป็นอะไร "
"ควีนส์เพคะ ควีนส์ "
"ควีนส์เป็นอะไร"
อันดามันใจรู้ได้ทันทีว่ามันต้องเป็นข่าวร้ายก็คนรับใช้ของคุณยาย หน้าตื่นซะขนาดนี้ ... “แม่” เด็กสาวนึกเป็นห่วงขึ้นมาสุดๆ
“รถพระที่นั่ง..ชนกับราวสะพานเพคะ ...”
“เจ้าว่าอะไรนะ ..แล้ว ควีนส์เป็นอะไรรึเปล่า “
“ฝ่าบาท....ฮือออออออออออ “
“เราถามว่าลูกเราเป็นอะไรมั้ย?”
คำว่าลูกเราเป็นอะไรมั้ย ถาดน้ำที่อันดามันถืออยู่ร่วงลงพื้นโดยอัตโนมัติ
“ฮืออฝ่าบาทยังไม่ได้สติเพคะ..เสียเลือดมาก ส่วนพระสวามี..ก็เหมือนกัน”
“ลูกแม่ “
“แม่!! “ อันดามันตัวสั่นไปหมด ทั้งพ่อกับแม่ “ พ่อคะแม่คะอย่าเป็นอะไรนะคะ “
“ฝ่าบาททรงขับรถออกช่วยทหารองค์รักษ์หา...หา...พระธิดาเพคะ...ทรงขับรถเร็วมากๆ”
“เราจะไปโรงพยาบาลตอนนี้”
“เพคะฝ่าบาท”
คุณยาย...นี่คือคุณยายจริงๆของอันดามัน.... “หลานยาย” ควีนส์มัมดึงตัวพระนัดดาที่สติไม่อยู่กับวรกายเข้ามากอดไว้แน่น ...
“ยายขอโทษนะลูก..ยายขอโทษ ยายผิดเอง”
“.........................................” อันดามันได้แต่น้ำตาร่วงพรูออกมา
“หนูขอโทษค่ะถ้าหนูไม่หนีมาแม่กับพ่อก็คง...”
“ม่าย..ยายผิด หนูไม่ผิด ยายต่างหาก” ควีนส์มัมเช็ดน้ำตาให้พระนัดดา
“หนูอยากรู้มาตลอด..ว่ากอดยายจะรู้สึกยังไง...”
“รู้สึกดีใช่มั้ย..ยายขอโทษจริงๆยายเสียใจ”
“ไม่ค่ะยายห้ามขอโทษอีก หนูคิดถึงนะคะคุณยาย..คิดถึงที่สุดเลยค่ะ”
แอนนาเบลร้องให้ด้วยความซาบซึ้งกับภาพเบื้องหน้า นางรับใช้ควีนส์มัมมาตั้งแต่สาวๆรู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในวังหลวง
“หนูไม่ต้องใช้กูเกิลตามหาคุณยายแล้วใช่มั้ยคะ”
“ไม่ต้องแล้วลูก...ยายอยู่ตรงนี้..แล้วก็นั่น..ท่านตาของลูกกษัตริย์เอ็ดเวิร์ดที่ 5 “
ยังไม่ทันที่อันดามันจะเดินไปหา อดีตกษัตริย์แห่งสเปนก็ดึงตัวพระนัดดาไปกอดพลางจูบที่แก้มเบาๆด้วยความรัก
พอมาถึงโรงพยาบาลทั้งสามพระองค์ตรงไปที่ห้องฉุกเฉินหมอยังห้ามเยี่ยม
ถ้าพ่อกับแม่เป็นอะไรไปอันดามันจะทำยังไง เพราะความไม่มีเหตุผลของตัวเองแท้ๆ ..
.
“หนูขอโทษนะคะแม่ ...แม่อย่าเป็นอะไรนะคะ..อยู่รอฟังคำขอโทษของหนูก่อน..หนูรักแม่นะคะ หนูอยากกอดแม่อีก..หนูขอร้องนะคะแม่ “
“ได้โปรด....แม่คะ..หนูเสียใจ...พ่อคะ..ได้โปรดเถอะค่ะฟื้นขึ้นมาซักที”
หญิงสาวยังเกาะกระจกร้องให้ ทั้งพ่อและแม่อยู่ในนั้น ...อาการเป็นตายเท่ากัน
“พ่อกับแม่ของหลานต้องปลอดภัยเชื่อยายสิ”
“หนูเสียใจจริงๆค่ะยายหนูไม่คิดว่า...”
“แม่ของหลานรักหลานที่สุดแล้วรักเท่าที่แม่คนนึงจะพึงรักลูกตัวเองได้..คนผิดคือยายถ้ายายไม่มัวแต่อายญาติๆหรือกลัวโน่นนี่หลานกับแม่คงไม่ต้องจากกันไปนานขนาดนี้ ..ยกโทษให้ยายด้วยนะลูก”
อันดามันไม่คิดโทษใครรึว่าอะไรทั้งนั้น ขอแค่อย่างเดียวขอให้พ่อกับแม่ฟื้นขึ้นมา อยากทำตัวดีๆน่ารักๆ อยากอยู่กันพร้อมหน้า อยากทำทุกๆอย่างด้วยกัน ...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่โกรธแม่กับพ่อ
จะไม่ทำให้แม่ต้องเสียน้ำตาและที่มันมากกว่านั้นคือ...ถ้าแม่กับพ่อต้อง...
อันดามันคงตายตามไปแน่ๆ...
“ชัปปุยส์..ชั้นอยู่นี่” อันดามันนั่นเอง กำลังเก็บดอกไม้อยู่ตรงเนินเขา ชัปปุยส์รีบวิ่งขึ้นไปหา'
“อันดามัน...” เค้าตะโกนเรียกด้วย
“มาช่วยเก็บดอกไม้หน่อยเร็วๆเข้าชัปปุยส์”
ตะวันก็กำลังจะตกดินต้องรีบเก็บดอกไม้ เดี๋ยวมืดจะพายเรือลำบาก ชายหนุ่มได้แต่คิด
“ได้เยอะแล้วนี่พอเถอะ” เค้าคว้าตระกร้าดอกไม้มาจากอันดามัน จมูกเค้าก็ยื่นไปถึงแก้มพอดี
“ไม่หอมซักวันนึงจะได้มั้ย” อันดามันหลบแต่หลบไม่พ้น
“ก็รักนี่นา..ไม่ชอบเหรอ”
“ชอบ..แต่นายห้ามหอมแรงๆห้ามซาดิสม์เข้าใจมั้ย”
“ครับสัญญา..นะ “
“กลับบ้านกัน..”
“รักมั้ย”
“รักสิ...ถามได้ทุกชั่วโมงเลย ชั่วโมงละสองครั้งแล้วนะ”
“ก็เค้ากลัวตะเองไม่รักเค้านี่นา” ชัปปุยส์ยิ้มหวาน
“ไม่ต้องยิ้มเยอะเอาพอประมาณ..เหงือก...”
“เหงือกน่ารักใช่มั้ยล่ะ”
อังเดรสงสัยว่าชัปปุยส์คงกำลังฝันดีแน่นอน เพราะเค้าทั้งน้ำลายไหลแล้วก็ยิ้มด้วยมือก็กอดอกแน่นแถมทำปากจู๋เหมือนกำลังจะจูบใครแบบนั้นแหละ กอดตัวเองไม่พอ..มือเค้าดันมาคว้าตัวของอังเดรที่นั่งใกล้ๆ..
“ชัปปุยส์..ชัปปุยส์” อังเดรพยายามเอามือดันหัวชัปปุยส์ออก ก็ปากเค้าใกล้จะถึงหน้าของอังเดรอยู่แล้ว คนนั่งใกล้ๆสองหนุ่มก็ชะเง้อมอง ..ประมาณว่า สองคนนี้ เกย์ชัวร์
“ชัปปุยส์ตื่นได้แล้ว ชัปปุยส์ “
“อันดาม......” ชัปปุยส์สะดุ้งตื่น..แถมเรียกชื่อ อันดามันอีก อังเดรหัวใจร้อนวูบเลย ชัปปุยส์ฝันถึงแฟนของเค้าเหรอ...ก็ชัปปุยส์บอกว่าไม่สนิทกันนี่นา
“ห๊ะ...นี่...”
“นายฝันอ่ะดิ...แถม..เรียกชื่อแฟนเราด้วย” ชัปปุยส์แทบอยากจะแทรกลงไปใต้ท้องเครื่องบิน จากนั้นกระโดดฝ่าก้อนเมฆลงไปกระแทกกับอะไรก็ได้..
“เอ่อ...ไม่นะ..ไม่ได้เรียก...เราเรียกเหรอ”
“เออ..รึว่านายฝันถึงทะเลฝั่งอันดามันแถวภูเก็ต”
“ช่ายยยยยยยย อันดามันทะเลสวยมากๆ เราฝันว่าเราไปภูเก็ตว่ายน้ำที่ฝั่งอันดามันเจอสาวรัสเซียสวยๆบึ้มๆอะไรงี้นายไม่น่าปลุกเราเลย”
“จริงอ่ะ”
“จริง..ที่สุด..ที่สุดในโลกเลย”
อังเดรไม่คิดว่าชัปปุยส์โกหกเลยเค้าเชื่อสนิทใจ...คนดีๆมีน้ำใจแบบชัปปุยส์ไม่โกหกแน่นอน..เค้าเองก็ออกตัวแรงว่าเป็นแฟนกับอันดามัน ชัปปุยส์คงไม่มาเพ้อหามาฝันถึงหรอก..
อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย
“ชั้นคิดถึงเธออันดามัน..ชั้นคิดถึงที่สุด..อย่ากลับไปชอบเค้าอีกนะอย่าเด็ดขาด...เธอเป็นของชั้นนะอันดามันชั้นไม่ยอมให้เธอรักใครเธอต้องรักชั้น..รักชั้นคนเดียว”
“ชั้นกำลังจะไปหาเธอ...เจ้าหญิงของชั้น”
ชัปปุยส์มองออกไปนอกหน้าต่าง..เค้าได้แต่คิดถึงอันดามันในใจ..คิดไปเรื่อยๆ.
..ไม่รู้มันจะเป็นยังไงในวันข้างหน้า รู้แค่ว่าอยากจะเจอเหลือเกิน..
ชายหนุ่มไม่ค่อยชอบตัวเองในตอนนี้เลย..ดูเป็นคนไม่ดียังไงก็ไม่รู้
เป็นแฟนที่นอกใจ
เป็นเพื่อนที่ไว้ใจไม่ได้
ก็เค้าไม่รู้นี่นาว่าอังเดรจะเป็นคนดีแบบนี้ ไม่รู้ว่าต้องเจอคนดีๆแบบอันดามัน ..เค้าไม่ได้รู้อนาคตข้างหน้า ว่ามันต้องเป็นแบบนี้ แล้วเค้าต้องมาอยู่ในสถานการณ์นี้ ....
"ปลาวาฬไปไหนเนี่ย..." ชัปปุยส์ถามน้องๆนักฟุตบอลเกาะพร้าวที่มาส่งเค้ากับอังเดร
"ปลาวาฬ....นายรู้จักปลาวาฬด้วยเหรอชัปปุยส์"
"อื้อ..รู้สิ.."
"งั้นนายก็ต้องรู้จักอันดามันแฟนเราอ่ะดิ..." อังเดรมองหน้าเหว๋อๆของชัปปุยส์
"ก็....ไม่สนิทน่ะ " ชัปปุยส์ไม่รู้จะตอบออกไปแบบไหนดี ต้องโกหกอีกแล้วเหรอ
"เฮ้ยยยยย อย่าบอกนะว่านายชอบแฟนเรา..เราต่อยนายจริงๆด้วย"
"ไม่นะ..ไม่เลย" ชัปปุยส์ส่ายหัวทันที จะทำยังไงดี
"ล้อเล่นน่า ...ดูนายดิ..หน้าซีดเลย ..."
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือก...อังเดรตัวสูงกว่าเค้าตั้งเยอะ
ดูท่าทางจะหมัดหนักซะด้วย เจอต่อยเข้าไปฟันร่วงเหงือกร่นมากกว่าเก่าแน่ๆ
"พี่ชัปปุยส์รอด้วย ...พี่ชัปปุยส์ !!!! " ปลาวาฬนั่นเอง
"ปลาวาฬ!!"
"พี่อังเดร ...พี่อังเดรมาได้ไงเนี่ย " ปลาวาฬโผเข้ากอดอังเดรด้วยความคิดถึง
"มาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว คิดถึงจังเลยปลาวาฬคิดถึงมากๆ "
"โคดๆคิดถึงพี่เลยอ่ะ "
ชัปปุยส์แอบอิจฉาอังเดรอีกแล้ว ...เค้าเป็นบ้าอะไรไปแล้วนั่นอังเดรกอดกับปลาวาฬนะไม่ใช่อันดามันซักหน่อยเค้าได้แต่หวังว่าปลาวาฬจะไม่บอกอะไรอังเดรในตอนนี้หรอกนะ เค้าไม่ได้จะปิดบังเพียงแต่เค้าไม่พร้อมจะบอก
ปลาวาฬต่อว่าอังเดรตามประสาเรื่องที่เค้าหายไป
เด็กชายสงสารอังเดรสุดหัวใจก็เค้ากลับมาในวันที่ไม่มีอันดามัน
รวมถึงหัวใจของอันดามันก็ไม่ได้เป็นของอังเดรอีกต่อไปแล้ว
จริงๆมันไม่เคยเป็นของอังเดรเลยด้วยซ้ำ
"พี่ชัปปุยส์ตกลงพี่จะกลับเลยใช่มั้ย" ปลาวาฬน้ำตาไหล
"อื้อ..พี่...." น้ำตาของชัปปุยส์ไหลออกมา
"พี่...." ปลาวาฬกอดเค้าร้องให้สะอึกสะอื้น "ผมรักพี่นะพี่ชัปปุยส์รักมากๆรักเหมือนพี่ชายแท้ๆของผม"
คำพูดของปลาวาฬยิ่งทำให้น้ำหูน้ำตาของชัปปุยส์ไหลพรากๆ
"พวกเราก็รักพี่นะพี่ชัปปุยส์"
เด็กๆนักฟุตบอลเกาะพร้าวพากันกรูมากอดชัปปุยส์ร้องให้กันระงมระเงียว
นอกจากนั้นยังมีป้าวุ้นเส้นกับป้าบัวแดงอีกต่างหาก
อังเดรถึงกับอึ้ง นี่ชัปปุยส์เป็นขวัญใจของคนทั้งเกาะเลยเหรอ ..ไม่เว้นแม้แต่คนบ้าสองคนที่เคยเป็นเอฟซีตัวแม่ของเค้า ในตอนนี้ สองป้าแกไม่เห็นอังเดรในสายตาอีกแล้ว ...เหมือนเค้าเป็นตัวโปร่งแสงอะไรแบบนั้น..
"เมียไม่ให้ผัวไป....เมียรักผัวฮืออออออ"
"ผัวจ๋า .......ง๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เมียจาไปด้วย "
ถึงป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้นจะเป็นคนสติไม่ดี ครั้งนึง ป้าบัวแดงแกยังเคยช่วยชีวิตเค้าจากการถูกงูเหลือมกิน..ไม่ได้ป้าบัวแดงในวันนั้น เค้าอาจจะตายไปแล้วก็ได้ ...
"ป้าไม่ต้องร้องให้นะครับ...ไว้ผมว่างๆจะมาเยี่ยม "
ชัปปุยส์โอบป้าบัวแดงกับป้าวุ้นเส้น วันนี้เค้ารู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูก
...เค้าไม่ได้มีความรังเกียจอะไรเลย กอดด้วยความเต็มใจ ...
"อย่าเรียกป้าฮือออออออออออออ ไม่ชอบเรียกเมียได้มั้ย" ป้าวุ้นเส้นยังฟูมฟาย
"ช่าย..ฆ่ากันดีกว่ามาเรียกป้า" ป้าบัวแดงยังสะอึ้น
"เป็นเมียชัปปุยส์ต้องอดทนและเข้มแข็งเข้าใจมั้ยครับอย่าร้องให้นะ"
คำพูดของชัปปุยส์ทำเอาสองป้าฟินสุดติ่งกระดิ่งแมว...
วิ่งร่าๆลงทะเลไปเลยหาเกรงกลัวต่อฉลามวาฬแลอันตรายในท้องน้ำอันกว้างใหญ่ไม่
"โธ่...ป้าครับ....ไม่น่าเลย" ทุกคนอ้าปากค้าง เพราะสองป้าวิ่งจมหายลงไปในทะเล
ชัปปุยส์กำลังจะวิ่งตามลงไป แต่ปลาวาฬคว้าแขนเอาไว้ "พี่ชัปปุยส์ไม่ต้องห่วงหรอกว่าปลาฉลามรึว่าอะไรจะทำร้ายสองป้าแก มีแต่แกนั่นแหละจะไปฆ่าพวกมัน "
"จริงๆนะ พี่ล่ะสยอง"
"เชื่อดิ..ไม่เป็นอะไร"
"ค่อยเบาใจหน่อย งั้นพี่ไปก่อนนะปลาวาฬ ไว้เราเจอกัน ซ้อมเยอะๆล่ะ "
"ครับพี่ชัปปุยส์ ผมจะรอพี่ที่นี่นะ อย่าลืมว่า พี่มีน้องชายชื่อปลาวาฬ"
"ไม่มีวันนั้นแน่นอน...พี่ไม่มีทางจะลืมปลาวาฬแล้วก็ที่นี่"
"พี่อังเดร..ฝากพี่ชัปปุยส์ด้วยนะพี่ พี่ชัปปุยส์เค้าไม่ค่อยแข็งแรง" ปลาวาฬบอกอังเดร
"นายไม่สบายเหรอชัปปุยส์ ทำไมไม่บอกเรา" อังเดรตกใจนิดๆเพราะเห็นชัปปุยส์ก็ดูล่ำบึ๊กขนาดนี้ หุ่นนักกีฬาด้วยซ้ำ
"พี่ชัปปุยส์ปลายเส้นผมเค้าอักเสบอ่ะพี่ ต้องรักษาอีกมาก " ปลาวาฬหัวเราะออกมา อังเดรเลยเตะก้นป๊าปเข้าให้
อังเดรรู้สึกได้ถึงความน่ารักมีเสน่ห์ของเพื่อนใหม่คนนี้ ...อย่าเลย ..ไม่นะ เค้าต้องไม่...
ชายหนุ่มนักดนตรีไดัแต่กลัว..ว่าสิ่งที่เค้าคลางแคลงสงสัยจะเป็นจริง ...
เค้าต้องตายแน่ๆ..ถ้ามันเป็นแบบนั้น ..
ชัปปุยส์กับอังเดรขึ้นสปี๊ดโบ้ทที่วันนี้กัปตันไม่ใช่แจ็คพ่อของปลาวาฬ แต่กลับเป็นปลาวาฬแทน ...เค้าตั้งใจจะไปส่งพี่ชายสองคนที่เค้ารักมาก ... แต่หวั่นใจ..ก็พี่ชายเค้าสองคนดันรักผู้หญิงคนเดียวกัน ..
แล้วความรักของ พี่ชายเค้าทั้งสองคนมันจะเป็นไปได้ยังไง..เพราะตอนนี้ อันดามันเป็นเจ้าหญิงรัชทายาทของสเปนไปแล้ว...ปลาวาฬเครียดจนเลือดกำเดาแตกเลยทีเดียว...ได้แต่หวังว่าอะไรๆมันจะจบด้วยดี ...
อันดามันพักอยู่ที่บ้านตายายคนทำสวนของวังหลวง ...ความรู้สึกอบอุ่น จากญาติผู้ใหญ่ที่นานๆเด็กสาวจะได้เจอปู่กับย่าอยู่ที่กรุงเทพ นานๆท่านจะมาที่เกาะ มาถึงเกาะท่านก็ทะเลาะกับพ่อ เรืองที่พาลูกอยู่ห่างไกลความเจริญทำอะไรก็ลำบากไปหมด
"คนเป็นเจ้าของเกาะ รวยอย่างเดียวไม่พอนะต้องโง่แบบแกด้วยไอ้ทะเล"
"ปั่นไฟใช้เอง ต้องสร้างทุกสิ่งทุกอย่างให้เหมือนบนฝั่ง อะไรๆมันเป็นเงินไปหมดเงินที่แผงอยู่กับคำว่าธรรมชาติของแก"
คำพูดต่างๆพวกนี้ อันดามันฟังจนจำขึ้นใจ ...คำพูดของปู่กับย่า ..แล้วตากับยายของเธอล่ะ ..จะเป็นยังไง... จะใจดี แบบ คุณตากับคุณยายสองท่านนี้รึเปล่า ..
.
"ฝ่าบาท..ฝ่าบาท แย่แล้วเพคะ แย่แล้ว " แอนนาเบลลืมตัว วิ่งหน้าตื่นมาหาคุณยาย
อันดามัน แปลกใจ ทำไมต้องใช้คำราชาศัพท์กับคุณยายด้วย ..
"แอนนาเบล!!" หญิงชราทำหน้าดุใส่ประมาณว่า เจ้าลืมที่เราบอกแล้วเหรอ อย่าให้หลานเรารู้
"แย่แล้ว ฮืออออ แย่แล้วเพคะ " แอนนาเบลไม่ฟังเสียงห้าม นางได้แต่ตัวสั่นกราบทูลประโยคเดิม
"มีใครเป็นอะไร "
"ควีนส์เพคะ ควีนส์ "
"ควีนส์เป็นอะไร"
อันดามันใจรู้ได้ทันทีว่ามันต้องเป็นข่าวร้ายก็คนรับใช้ของคุณยาย หน้าตื่นซะขนาดนี้ ... “แม่” เด็กสาวนึกเป็นห่วงขึ้นมาสุดๆ
“รถพระที่นั่ง..ชนกับราวสะพานเพคะ ...”
“เจ้าว่าอะไรนะ ..แล้ว ควีนส์เป็นอะไรรึเปล่า “
“ฝ่าบาท....ฮือออออออออออ “
“เราถามว่าลูกเราเป็นอะไรมั้ย?”
คำว่าลูกเราเป็นอะไรมั้ย ถาดน้ำที่อันดามันถืออยู่ร่วงลงพื้นโดยอัตโนมัติ
“ฮืออฝ่าบาทยังไม่ได้สติเพคะ..เสียเลือดมาก ส่วนพระสวามี..ก็เหมือนกัน”
“ลูกแม่ “
“แม่!! “ อันดามันตัวสั่นไปหมด ทั้งพ่อกับแม่ “ พ่อคะแม่คะอย่าเป็นอะไรนะคะ “
“ฝ่าบาททรงขับรถออกช่วยทหารองค์รักษ์หา...หา...พระธิดาเพคะ...ทรงขับรถเร็วมากๆ”
“เราจะไปโรงพยาบาลตอนนี้”
“เพคะฝ่าบาท”
คุณยาย...นี่คือคุณยายจริงๆของอันดามัน.... “หลานยาย” ควีนส์มัมดึงตัวพระนัดดาที่สติไม่อยู่กับวรกายเข้ามากอดไว้แน่น ...
“ยายขอโทษนะลูก..ยายขอโทษ ยายผิดเอง”
“.........................................” อันดามันได้แต่น้ำตาร่วงพรูออกมา
“หนูขอโทษค่ะถ้าหนูไม่หนีมาแม่กับพ่อก็คง...”
“ม่าย..ยายผิด หนูไม่ผิด ยายต่างหาก” ควีนส์มัมเช็ดน้ำตาให้พระนัดดา
“หนูอยากรู้มาตลอด..ว่ากอดยายจะรู้สึกยังไง...”
“รู้สึกดีใช่มั้ย..ยายขอโทษจริงๆยายเสียใจ”
“ไม่ค่ะยายห้ามขอโทษอีก หนูคิดถึงนะคะคุณยาย..คิดถึงที่สุดเลยค่ะ”
แอนนาเบลร้องให้ด้วยความซาบซึ้งกับภาพเบื้องหน้า นางรับใช้ควีนส์มัมมาตั้งแต่สาวๆรู้ทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในวังหลวง
“หนูไม่ต้องใช้กูเกิลตามหาคุณยายแล้วใช่มั้ยคะ”
“ไม่ต้องแล้วลูก...ยายอยู่ตรงนี้..แล้วก็นั่น..ท่านตาของลูกกษัตริย์เอ็ดเวิร์ดที่ 5 “
ยังไม่ทันที่อันดามันจะเดินไปหา อดีตกษัตริย์แห่งสเปนก็ดึงตัวพระนัดดาไปกอดพลางจูบที่แก้มเบาๆด้วยความรัก
พอมาถึงโรงพยาบาลทั้งสามพระองค์ตรงไปที่ห้องฉุกเฉินหมอยังห้ามเยี่ยม
ถ้าพ่อกับแม่เป็นอะไรไปอันดามันจะทำยังไง เพราะความไม่มีเหตุผลของตัวเองแท้ๆ ..
.
“หนูขอโทษนะคะแม่ ...แม่อย่าเป็นอะไรนะคะ..อยู่รอฟังคำขอโทษของหนูก่อน..หนูรักแม่นะคะ หนูอยากกอดแม่อีก..หนูขอร้องนะคะแม่ “
“ได้โปรด....แม่คะ..หนูเสียใจ...พ่อคะ..ได้โปรดเถอะค่ะฟื้นขึ้นมาซักที”
หญิงสาวยังเกาะกระจกร้องให้ ทั้งพ่อและแม่อยู่ในนั้น ...อาการเป็นตายเท่ากัน
“พ่อกับแม่ของหลานต้องปลอดภัยเชื่อยายสิ”
“หนูเสียใจจริงๆค่ะยายหนูไม่คิดว่า...”
“แม่ของหลานรักหลานที่สุดแล้วรักเท่าที่แม่คนนึงจะพึงรักลูกตัวเองได้..คนผิดคือยายถ้ายายไม่มัวแต่อายญาติๆหรือกลัวโน่นนี่หลานกับแม่คงไม่ต้องจากกันไปนานขนาดนี้ ..ยกโทษให้ยายด้วยนะลูก”
อันดามันไม่คิดโทษใครรึว่าอะไรทั้งนั้น ขอแค่อย่างเดียวขอให้พ่อกับแม่ฟื้นขึ้นมา อยากทำตัวดีๆน่ารักๆ อยากอยู่กันพร้อมหน้า อยากทำทุกๆอย่างด้วยกัน ...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะไม่โกรธแม่กับพ่อ
จะไม่ทำให้แม่ต้องเสียน้ำตาและที่มันมากกว่านั้นคือ...ถ้าแม่กับพ่อต้อง...
อันดามันคงตายตามไปแน่ๆ...
“ชัปปุยส์..ชั้นอยู่นี่” อันดามันนั่นเอง กำลังเก็บดอกไม้อยู่ตรงเนินเขา ชัปปุยส์รีบวิ่งขึ้นไปหา'
“อันดามัน...” เค้าตะโกนเรียกด้วย
“มาช่วยเก็บดอกไม้หน่อยเร็วๆเข้าชัปปุยส์”
ตะวันก็กำลังจะตกดินต้องรีบเก็บดอกไม้ เดี๋ยวมืดจะพายเรือลำบาก ชายหนุ่มได้แต่คิด
“ได้เยอะแล้วนี่พอเถอะ” เค้าคว้าตระกร้าดอกไม้มาจากอันดามัน จมูกเค้าก็ยื่นไปถึงแก้มพอดี
“ไม่หอมซักวันนึงจะได้มั้ย” อันดามันหลบแต่หลบไม่พ้น
“ก็รักนี่นา..ไม่ชอบเหรอ”
“ชอบ..แต่นายห้ามหอมแรงๆห้ามซาดิสม์เข้าใจมั้ย”
“ครับสัญญา..นะ “
“กลับบ้านกัน..”
“รักมั้ย”
“รักสิ...ถามได้ทุกชั่วโมงเลย ชั่วโมงละสองครั้งแล้วนะ”
“ก็เค้ากลัวตะเองไม่รักเค้านี่นา” ชัปปุยส์ยิ้มหวาน
“ไม่ต้องยิ้มเยอะเอาพอประมาณ..เหงือก...”
“เหงือกน่ารักใช่มั้ยล่ะ”
อังเดรสงสัยว่าชัปปุยส์คงกำลังฝันดีแน่นอน เพราะเค้าทั้งน้ำลายไหลแล้วก็ยิ้มด้วยมือก็กอดอกแน่นแถมทำปากจู๋เหมือนกำลังจะจูบใครแบบนั้นแหละ กอดตัวเองไม่พอ..มือเค้าดันมาคว้าตัวของอังเดรที่นั่งใกล้ๆ..
“ชัปปุยส์..ชัปปุยส์” อังเดรพยายามเอามือดันหัวชัปปุยส์ออก ก็ปากเค้าใกล้จะถึงหน้าของอังเดรอยู่แล้ว คนนั่งใกล้ๆสองหนุ่มก็ชะเง้อมอง ..ประมาณว่า สองคนนี้ เกย์ชัวร์
“ชัปปุยส์ตื่นได้แล้ว ชัปปุยส์ “
“อันดาม......” ชัปปุยส์สะดุ้งตื่น..แถมเรียกชื่อ อันดามันอีก อังเดรหัวใจร้อนวูบเลย ชัปปุยส์ฝันถึงแฟนของเค้าเหรอ...ก็ชัปปุยส์บอกว่าไม่สนิทกันนี่นา
“ห๊ะ...นี่...”
“นายฝันอ่ะดิ...แถม..เรียกชื่อแฟนเราด้วย” ชัปปุยส์แทบอยากจะแทรกลงไปใต้ท้องเครื่องบิน จากนั้นกระโดดฝ่าก้อนเมฆลงไปกระแทกกับอะไรก็ได้..
“เอ่อ...ไม่นะ..ไม่ได้เรียก...เราเรียกเหรอ”
“เออ..รึว่านายฝันถึงทะเลฝั่งอันดามันแถวภูเก็ต”
“ช่ายยยยยยยย อันดามันทะเลสวยมากๆ เราฝันว่าเราไปภูเก็ตว่ายน้ำที่ฝั่งอันดามันเจอสาวรัสเซียสวยๆบึ้มๆอะไรงี้นายไม่น่าปลุกเราเลย”
“จริงอ่ะ”
“จริง..ที่สุด..ที่สุดในโลกเลย”
อังเดรไม่คิดว่าชัปปุยส์โกหกเลยเค้าเชื่อสนิทใจ...คนดีๆมีน้ำใจแบบชัปปุยส์ไม่โกหกแน่นอน..เค้าเองก็ออกตัวแรงว่าเป็นแฟนกับอันดามัน ชัปปุยส์คงไม่มาเพ้อหามาฝันถึงหรอก..
อีกไกลแค่ไหน จนกว่าฉันจะใกล้ บอกที
อีกไกลแค่ไหนจนกว่าเธอจะรักฉัน เสียที
มีทางใดที่อาจทำให้เธอสนใจ ได้โปรด
บอกกับฉันให้รู้ที ว่าสุดท้ายแล้วฉันยังมีความหมาย
“ชั้นคิดถึงเธออันดามัน..ชั้นคิดถึงที่สุด..อย่ากลับไปชอบเค้าอีกนะอย่าเด็ดขาด...เธอเป็นของชั้นนะอันดามันชั้นไม่ยอมให้เธอรักใครเธอต้องรักชั้น..รักชั้นคนเดียว”
“ชั้นกำลังจะไปหาเธอ...เจ้าหญิงของชั้น”
ชัปปุยส์มองออกไปนอกหน้าต่าง..เค้าได้แต่คิดถึงอันดามันในใจ..คิดไปเรื่อยๆ.
..ไม่รู้มันจะเป็นยังไงในวันข้างหน้า รู้แค่ว่าอยากจะเจอเหลือเกิน..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น