เสียงฝนที่กระทบกับหน้าต่างทำให้ชายหนุ่มรู้สึกตัว..เค้ามองดูนาฬิกา..จะเที่ยงแล้ว..อังเดรทำไมยังไม่กลับบ้านอีกเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ชัปปุยส์เดินลงมาข้างล่าง เจอป้าแม่บ้านกำลังวุ่นวายอยู่กับการทายาที่หลังของอังเดร ตัวเค้าเปียกมะลอกมะแลกขอบตาช้ำหน้าบวมนิดๆ
“เกิดอะไรขึ้น!!”
“ไม่เป็นไรเพื่อนไกลหัวใจ” เค้ายิ้มเศร้าๆเป็นครั้งแรกที่ชัปปุยส์เห็นว่าอังเดรเศร้า
ปกติเค้าจะร่าเริงดูไม่เคยยี่หระต่อโลกที่ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นเค้าก็ยังยิ้มเค้าไม่เคยแคร์
“นายไป..ฟัดกับใครมา ใครทำอะไรนาย”
“ก็สาวที่ชั้น...เมื่อคืนดิ..มันเกิดเอ็กซิเด้นท์น่ะมันไม่เหมือนทุกครั้ง “ เค้าเบ้ปาก
“ผมช่วยครับป้า “ ชัปปุยส์ เอาสำลีที่ชุปกับแอลกอฮอล์มาจากป้าแม่บ้าน
“ขอบคุณค่ะงั้นป้าไปทำอาหารให้นะคะ” เธอพูดพลางยื่นกล่องยาให้ชัปปุยส์
“นี่....มันลอยเล็บจิกไปถึงเนื้อเลยนะ ท่าทางจะซาดิสม์ ฮ่าๆๆ” ชัปปุยส์หัวเราะออกมา
“หลังพังหมดแล้วนั่น เห็นรอยกัดป่ะ จะเป็นแผลเป็นมั้นเนี่ย ..โหยยเครียด”
“อืมม...มีรอยกัด โอ้วว กัดตรงแขนด้วยเหรอ “ ชัปปุยส์ตาโต เค้าพยายามบิ๊วอารมณ์อังเดรไม่ให้เศร้า เค้ารู้ได้เลยว่าอังเดรต้องเจอเรื่องใหญ่มาแน่ๆ
“นังบ้านั่นดิตอนเมาคึกยังกะม้า พอสร่างเมา จะฆ่าเรา เกือบเอาชีวิตไม่รอด “
“เข็ดรึยัง” ชัปปุยส์ถามยิ้มๆ
“พอล่ะครั้งสุดท้าย ..แต่ ..ชัปปุยส์ ..เราเครียด ..”
“เครียดทำไมนายไม่ต้องเจอเค้าอีกแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ก็เรา....” เค้าทำหน้าแหยๆก่อนจะพูดขึ้นด้วยความรู้สึกผิด “เรา..ไม่ได้ใช้คอนด้อม ...เรา..เป็นห่วงยัยบ้านั่น “
“ฮ่าๆๆท้องชัวร์ ท้อง “ ชัปปุยส์ล้ออังเดร เค้าเลยหันมาต่อยหลังชัปปุยส์ ชายหนุ่มกระโดดหนี แต่อังเดรยังวิ่งตามไปเตะก้นเค้าด้วยความเขินอาย
“ไม่นะ ...ไม่จริง”
“ท้อง นายต้องเป็นพ่อคนเร็วๆนี้ โคดดีใจ เราจะได้เป็นพ่อทูนหัวของลูกนาย “ ชัปปุยส์ยังไม่หยุด อังเดร วิ่งไล่ตามเค้า จนออกไปนอกบ้าน
สองหนุ่ม กอดปล้ำกันด้วยความสนุกสนานกลางสายฝน อังเดรไม่เคยพลาดแต่เมื่อคืนเค้าเมามากจริงๆมันใช้ไม่ทัน แถมตอนเช้าก็ไม่ทันอีก ...ขออย่าให้ผู้หญิงคนนั้นท้องเลย ..เพราะ..เค้าไม่ได้รักเธอ มันแค่เซ็กส์ ถ้าเด็กซักคนจะเกิดมาบนโลกมันน่าจะเป็นเหตุผลเดียวนั่นคือรัก ไม่ใช่แค่เซ็กส์
รถพระที่นั่งทีมีควีนส์มัมอันดามันแล้วก็กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด กำลังจะเลี้ยวเข้าในพระราชวัง จู่ๆก็มีผู้หญิงคนนึงพุ่งพรวดออกมาขวางทางเบรคเกือบไม่ทัน .. ริคาโด้โกรธมากๆ ไม่ได้โกรธผู้หญิงคนนี้แต่โกรธทหารที่เฝ้าหน้าประตูวัง ต้องเจอสั่งย้ายครบชุดแน่นอน หญิงสาวตรงดิ่งมาเคาะกระจกรถ อันดามันจำได้ ...ขนเธอลุกไปทั้งร่าง นั่นมัน ผู้หญิงคนนั้น ..อันดามันไม่เคยถามชัปปุยส์ว่าเธอชื่ออะไรเธอรู้เองจากอินเตอร์เน็ต
“โซเฟีย!!” เจ้าหญิงเอ่ยออกมาเบาๆ
“ขอประทานอภัยฝ่าพระบาทกระหม่อมจะจัดการเอง” ริคาโด้ลงจากรถก็ตรงเข้ารวบตัวของโซเฟียแต่เธอยังดิ้นทั้งเตะทั้งถีบเค้า
“อันดามัน อันดามัน “ ถึงรถจะติดฟิมล์ แต่โซเฟียยังมองเห็นหญิงสาวที่นั่งอยู่ด้านข้างได้ชัดเจน ความแค้นมันพล่านขึ้นมาจนอยากจะเข้าไปฆ่าให้ตายซะตอนนี้
“เธอ..ออกไปซะอย่าหาว่าชั้นใจร้าย เธอทำแบบนี้ผิดนะ” ริคาโด้รวบแขนของ โซเฟียไว้
“แกปล่อยชั้นเดี๋ยวนี้ บอกอันดามันลงมาคุยกับชั้น ชั้นมีเรื่องสำคัญ”
“เธอคิดว่าตัวเองเป็นใคร สาวน้อย..นั่นเจ้าหญิงรัชทายาทนะการเข้าเฝ้าต้องมีขั้นตอนไม่ใช่ใครๆอยากมาเฝ้าก็ได้ท่านไม่ได้ว่างขนาดนั้น อีกอย่างเอ่ยพระนามเต็มๆอย่าเรียกชื่อโดยตรง “
“มันก็แค่เด็กชาวเกาะ” โซเฟียตาขวางใส่ริคาโด้ “ไปบอกมันชั้นโซเฟียแฟนของชัปปุยส์จะคุยกับมัน”
ชัปปุยส์ริคาโด้ เอะใจ ..คงไม่ใช่ชัปปุยส์ที่มาจากประเทศไทยเพื่อนของอังเดรน้องชายเค้าหรอกนะ คงไม่ใช่หรอก ..
“ท่านริคาโด้ ..เค้าเป็นเพื่อนเราเองปล่อยเค้าเถอะ”
อันดามันเดินลงมาจากรถ เธออดสงสารโซเฟียไม่ได้ แค่เห็นโซเฟีย อันดามันก็รู้แล้วว่าเธอมาทำไม ..มันเกี่ยวกับชัปปุยส์อยู่แล้ว ...รึว่า ..ชัปปุยส์บอกเธอ
“ปล่อยสิโว้ย...เจ้าหญิงบอกแล้ว ว่าชั้นเป็นเพื่อน “ โซเฟียสลัดแขนเต็มแรง
“ไปสิ..ไปขึ้นรถเดินอีกไกลกว่าถึงตำหนัก”
“ขอบคุณมากๆอันดามันเพื่อนรัก” โซเฟียแกล้งทำเป็นสนิท พอเดินมาถึงตัวอันดามันเธอก็คล้องแขน แต่เล็บของโซเฟียจิกกดเข้าที่แขนของอันดามันจนหญิงสาวสะดุ้ง สายตาร้ายยังจ้องเธอถึงปากจะแสร้งยิ้มก็ตามที
“เพื่อนหนูค่ะคุณยายเราเรียนด้วยกันที่รัสเซีย” อันดามันแนะนำเธอกับควีนส์มันแล้วก็กษัตริย์เอ็ดเวิร์ด
“สวัสดีค่ะ “ โซเฟียโค้งศรีษะ
“เป็นคนรัสเซียเหรอจ้ะ” ควีนส์มัมทรงเอ่ยถาม
“ชะ..ใช่ค่ะรัสเซีย”
“มิยาซาวุท เอ็ดเวิร์ด” กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดทรงแนะนำพระองค์เป็นภาษารัสเซียกับโซเฟียพระพักต์อันอบอุ่นและเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มของพระองค์ทำให้โซเฟียน้ำตาจะร่วง คิดถึงพ่อขึ้นมาทันที
“เอ่อ ...” โซเฟียไม่รู้ว่าแปลว่าอะไรก็เธอไม่ใช่คนรัสเซียจริงๆ อันดามันก็กลัวว่าตากับยายจะรู้ ทำยังไงดี
“คั๊กวาสซาวุท” ควีนส์มัมก็ทรงถามเป็นภาษารัสเซียว่า คุณชื่ออะไรคะ แต่โซเฟียก็ไม่รู้อีก ...
“คือ ....” หญิงสาวยังอึกอัก
“เอ่อ คุณตาคุณยายค่ะ โซเฟียค่ะ เพื่อนหนูชื่อโซเฟีย” อันดามันรีบบอก
“สงสัยเธอจะเป็นคนรัสเซียที่เกิดแถวๆชายแดนติดประเทศจีนรึเปล่าจ้ะ เลยพูดรัสเซียไม่ได้ “ ควีนส์มัมทรงรู้แล้วว่าหญิงสาวไม่ใช่ชาวรัสเซียแน่นอน
“ยินดีที่ได้รู้จักนะ เอาเถอะเดี๋ยวอันดามันพาเพื่อนไปที่ตำหนักของอันดามันแล้วตากับยายจะไปพักล่ะช่วงเย็นมีงานเลี้ยงอีก” กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดรับสั่งพลางดำเนินลงจากรถพระที่นั่ง
“ริคาโด้บอกนางข้าหลวงจัดอาหารเผื่อคุณโซเฟียด้วยนะ” ควีนส์มัมรับสั่ง
“พะย่ะค่ะฝ่าบาท”
ริคาโด้ห่วงความปลอดภัยของเจ้าหญิง องค์รักษ์อย่างเค้า มีเหรอจะไม่รู้ว่าใครมาไม้ไหน
เค้าต้องคอยจับตาผู้หญิงคนนี้ไม่ให้คลาดสายตา ความปลอดภัยของราชวงศ์สำหรับเค้าต้องมาที่หนึ่ง
“น้องน่าจะเรียนการแสดงนะเก่งนี่” โซเฟียประชดทันทีที่ลับสายตาคนอื่น แต่ริคาโด้ยังยืนอยู่ไม่ห่าง
“คุณมีธุระอะไรก็รีบๆพูดมาได้เลยค่ะ”อันดามันตัวร้อนวูบหัวใจเต้นรัว ...ก็เธอคนผิดเธอ..ผิด ..
“มีแน่จ้ะน้องสาว ...”
“พูดมาได้เลยค่ะรอฟังอยู่”
“แก...ออกไปจากชีวิตของเราได้แล้วนะ” โซเฟียกระซิบที่หูของอันดามันหญิงสาวร้อนฉ่าไปทั้งตัว ..
“คิดว่าชัปปุยส์เค้าจริงจังกับแกเหรอ ...จะบอกอะไรให้นะ ..นักฟุตบอลดังๆแบบเค้าผู้หญิงผ่านมาเยอะแยะก็แล้วไง ก็แค่นั้น ..ชั้นต่างหากที่เป็นตัวจริงของเค้า”
อันดามันเริ่มน้ำตาเอ่อ ..แต่ก็พยายามกลั้นเอาไว้ เธอคิดแล้วว่า ซักวันผู้หญิงคนนี้ต้องมาปรากฏตัวต่อหน้าเธอแล้วพูดประโยคเหล่านี้ ...
“ลืมเค้าซะ..เธอเป็นตั้งเจ้าหญิงนี่นาหาผู้ชายดีๆเจ้าชายบ้าใบ้ที่ไหนก็ได้..ไม่ต้องมาทำตัวไร้ค่าแย่งสามีชาวบ้านแบบนี้ ใครรู้เข้าอายเค้าอายเลย ฮึ ...เจ้าหญิงรัชทายาท แย่งสามีคนอื่น งามใส้แน่ๆ”
อันดามันน้ำตาร่วงออกมาจนได้ ว่าจะไม่ร้องแล้ว แต่มันกลั้นไม่อยู่จริงๆ จะเถียงออกไปว่าไม่จริงมันก็ไม่ใช่ ก็มันเรื่องจริงเธอสมควรโดนด่า
“ชัปปุยส์เค้าคงไม่ได้บอกสินะว่าเลิกกับชั้นแล้วก็จะคบเธอ”
โซเฟียเองก็หวั่นใจที่พูดประโยคนี้ออกไป เกิดชัปปุยส์บอกกับอันดามันไปแล้ว ว่าเลิกกับเธอล่ะ เพราะชัปปุยส์บอกเลิกกับเธอตั้งแต่ตอนที่อยู่เกาะพร้าวแล้ว ...
“อ้อ..อีกอย่าง ชั้นมีข่าวดีมาบอกเธอ ..” โซเฟียหยิบกระดาษบางอย่างออกมาจากกระเป๋าสะพาย ..
เธอส่งให้กับอันดามัน พลางเบ้ปากใส่อีกฝ่ายด้วยความสะใจ ...ปิดบัญชีซะทีสินะ ...
“ชั้นท้องได้สองเดือนล่ะ..ชัปปุยส์ควรจะได้รู้พอดีชั้นยังไม่ได้บอกเค้าน่ะ ชั้นเองก็ไม่คิดว่าตัวเองท้องนะพึ่งไปตรวจมา ..ชั้นว่าชัปปุยส์ต้องดีใจมากแน่ถ้าเค้ารู้ “ โซเฟียยิ้มอย่างสะใจ
“ดี....ดีใจ.....ด้วยนะคะ”
อันดามันปากคอสั่นไปหมด ...มันพูดอะไรไม่ออก หูก็อื้อ ...แทบจะยืนไม่อยู่ ....
“ฝ่าบาท...ฝ่าบาท “ ริคาโด้เห็นอาการไม่ค่อยดี เลยรีบเดินมาประคององค์หญิง
“นี่เธอ..ทำอะไรฝ่าบาท” เค้าเสียงดุใส่โซเฟีย
“เปล๊า ...ชั้นก็แค่เอาอะไรให้ดูนิดหน่อย” หญิงสาวยักไหล่
“เธอไม่ใช่พระสหายของเจ้าหญิง...ออกไป...ออกไปเดี๋ยวนี้” ริคาโด้ ตวาดโซเฟียเสียงดัง
“เออ ไปก็ได้ ..ไอ้ขี้ข้า ...บอกเจ้าหญิงของแกด้วยนะ อย่ามายุ่งกับแฟนชั้นอีก ไม่งั้น ชั้นจะแฉให้โลกรู้ไปเลย ฮ่าๆๆๆๆ”
“ออกไป๊.....ทหาร ทหาร “ ริคาโด้เรียกทหารที่อยู่ใกล้บริเวณนั้นมาเอาตัวของโซเฟียออกไป
“ปล่อยนะ ...ชั้นเดินเองได้ ไม่ต้องมาแตะต้องตัวชั้น “
โซเฟียยังหันมาหัวเราะเยาะอันดามัน ....จบซักทีสินะ หญิงสาวได้แต่โล่งอกถ้ามันยังมีอะไรอีก จะแฉลงเน็ตเอาให้ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดเลย...
“ฝ่าบาททรงไหวมั้ยพะย่ะคะ” ริคาโด้ทูลถามด้วยความเป็นห่วง
“หนูไม่เป็นอะไรคะ ...ไม่เป็นอะไร” อันดามันพูดแค่นั้นแล้วรีบวิ่งเข้าห้อง ....เปิดประตูได้ก็ทิ้งตัวลงนอนกับเตียง ...เตียงที่ไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ..เค้ายังนอนอยู่ตรงนี้กับเธอ ..แต่ตอนนี้..เค้า ..เค้าเป็นพ่อคนแล้ว ...นี่อันดามันจะต้องตกนรกไม่ได้ผุดไม่เกิดแน่ ...
“ชัปปุยส์ “ อันดามันได้แต่ร้องให้ ต่อไปก็คงไม่ได้เจอกันอีก ...นั่นมันสามีคนอื่น เค้าจะเป็นพ่อด้วย ..
หญิงสาวแทบอยากจะแทรกแผ่นดินหนี ไปที่ไหนก็ได้ที่มันไกลๆจากสเปน ไปให้มันไกลสุดขอบโลก ...
ฝนหยุดตกแล้ว ..อังเดรพาชัปปุยส์ออกมาขับรถเล่น เค้าหน้าหายเจ็บหายบวมเพราะชัปปุยส์โป๊ะยาไปซะเยอะ เค้าเอากีตาร์ออกมาด้วยกะว่าตอนเย็นๆจะพาชัปปุยส์ไปเล่นเปิดหมวกที่ย่านคนเดินซักหน่อย มันเท่ไปอีกแบบ อีกอย่าง จะได้ไม่ต้องคิดเรื่องเมื่อคืน รู้สึกหดหู่ใจอย่างบอกไม่ถูก
อังเดรขับรถผ่านโรงแรมที่โซเฟียพัก ..เค้าอดไม่ได้จริงๆ ...ขอแวะไปดูซักหน่อย ..
“ชัปปุยส์เดี๋ยวนายไปกับเรา ..เรา ..แค่ ...”
“ นายมาที่นี่ทำไม “ ชัปปุยส์มองออกไปยังโรงแรมเบื้องหน้า
“งั้นเราไปคนเดียวก็ได้.รอแป๊บนะเพื่อน”
“อะไรของนาย..”
“เดี๋ยวมา”
อังเดรเดินหายเข้าไปในโรงแรม ..ชายหนุ่มนึกเป็นห่วงโซเฟียขึ้นมา
“อ๋อ..คุณลูกค้าไม่อยู่ห้องนะคะฝากคีย์การ์ดไว้ออกไปข้างนอกซักพักได้แล้วค่ะ”
รีเซ็ปชั่นบอกอังเดร “ครับๆขอบคุณมากๆครับ”
ไปไหนอีกนะ เดี๋ยวก็ถูกวิ่งราวกระเป๋าอีกหรอก มาเที่ยวคนเดียว เมืองใหญ่ๆทั่วโลกมันไม่ได้ปลอดภัยสำหรับผู้หญิงคนเดียวซักที่ แล้วเธอมาสเปนทำไม ...อังเดรก็ลืมถามเพราะเมื่อคืนก็ตะล่อมจะนอนกับเธอท่าเดียวเลยชวนดื่มซะเมาแอ๋ ...
“ไม่รู้ไปไหน..ยัยบ้าเอ้ย” อังเดรพูดพลางปิดประตูรถอย่างอารมณเสีย
“นายมาหาใคร”
“ผู้หญิงคนเมื่อคืน”
“แอ๊ะๆๆๆๆอย่าบอกนะว่านายติดใจ..นายชอบเค้าเหรออังเดร” ชัปปุยส์ล้อ
“บ้า...ใครจะชอบ..ชั้นมีแฟนแล้ว นายก็รู้..ชั้นรักอันดามัน..ชั้นก็แค่ ...แค่ เป็นห่วง ..”
“นาย...เป็นห่วงผู้หญิงที่นายนอนด้วย ..นี่เราหูฝาดไปป่ะ”
“ก็..มันไม่เหมือนทุกคนอ่ะบอกไม่ถูก”
ชัปปุยส์ยิ้มๆชักอยากจะเห็นหน้าแล้วสิผู้หญิงที่ทำให้อังเดรนั่งไม่ค่อยติด แล้วก็เป็นห่วง เธอคงจะสวยมากๆ สวยกว่าอันดามันของเค้าอีกเหรอ ..ไม่มั้ง ...
อังเดรพาชัปปุยส์ขับรถไปทั่วเมือง ..เค้าหาที่เหมาะเพื่อจะเล่นกีตาร์เปิดหมวก ..เอาเพลงในอัลบั้มใหม่นี่แหละมาเทส ชัปปุยส์คิดถึงอันดามันขึ้นมา ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง อยากให้ถึงคืนนี้เร็วๆจะได้เจอกัน ..ตอนนี้ ห้าโมงเย็นแล้ว อีกแค่ไม่กี่ชั่วโมง อยากโทรหา แต่เดี๋ยวก็เจอแล้ว ชั่งเถอะ เค้าได้แต่เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า
“เออ..แล้วแฟนนายล่ะชัปปุยส์ นายไม่เห็นเคยเล่าให้เราฟังเลย “
“อ๋อ ...แฟนเราเหรอ ..ก็สบายดีน่ะ เธอสบายดี”
“คนไทยหรือว่าสวิส”
“คนไทย..เธอเป็นลูกครึ่งเหมือนเราไทยสแปนิช”
“เจ๋งอ่ะลูกครึ่งด้วย สุดยอดคงสวยน่าดู มีรูปป่ะขอดูหน่อย”
“เราไม่มีรูป..ในโทรศัพท์เลย”
“เฮ้ยเป็นไปได้ยังไง..ไม่เคยถ่ายรูปกับแฟนเลยเหรอ รูปซักใบก็ไม่มีเลยเหรอ”
“พอดีเราพึ่งเปลี่ยนเครื่องใหม่น่ะ ไม่ค่อยมีเวลาเจอกันเลยไม่ได้ถ่าย”
“กั๊กดิ..กลัวเราชอบแฟนนายรึไง...เราไม่ยุ่งแฟนเพื่อนหรอกจริงๆ ..ต่อให้สวยเป็นนางฟ้าต่อให้เราชอบแค่ไหน แฟนเพื่อน เราทำไม่ลง คือคนที่มันแย่งแฟนเพื่อนได้ มันทรยศเพื่อนได้ มันเลวชาติแล้วล่ะเพื่อนแบบนี้เราไม่เคยมี ไม่คบอ่ะ แล้วเราเองก็จะมี่วันทำแบบนั้นเป็นอันขาด ..มันเลวอ่ะ “
ชัปปุยส์ถึงกลับกลืนน้ำลายไม่ลง ..อังเดรพูดออกมาแบบนี้ แล้วถ้าอังเดรรู้เค้ามิต้องตายหรอกเหรอ ...
“ใช่...เราก็ว่าจริงๆนะ “
“ไปเถอะเพื่อน คนเริ่มเยอะแล้ว” เค้าพูดพลางหยิบกีตาร์โปร่งออกมา
“เดี๋ยวเราไปซื้อน้ำมาให้นะ นายเอาอะไรเพิ่มป่ะ “ ชัปปุยส์เห็นรถขายน้ำจอดอยู่อีกฝั่งนึงของถนน
“ไม่ล่ะเพื่อน อยากซื้ออะไรก็ซื้อมาเลยตามสบาย”
คล้อยหลังอังเดรชัปปุยส์พยายามกดโทรศัพท์หาอันดามัน ...เธอไม่รับสายรึว่าเธอจะอยู่กับ พ่อแม่ รึไม่ก็ตากับยาย รู้สึกแปลก ..ถ้ามิสคอลปกติไม่นานก็จะโทรกลับ ..แปลก
ชัปปุยส์ซื้อน้ำซื้อผลไม้เสร็จ เค้าก็รีบเดินข้ามถนนกลับมาหาอังเดร แต่นั่นมันเกิดอะไรขึ้น คนมุงดูอะไรกัน ตรงที่อังเดรจะเล่นกีตาร์
เค้าเห็นแต่กีตาร์โปร่งของอังเดรลอยมาทางเค้า มันร่วงกระแทกกับพื้นซิเมนต์แตกหักสายขาดต่อหน้าต่อตาของชัปปุยส์
ชายหนุ่มยืนอึ้งตั้งสติได้ก็หยิบกีตาร์โปร่งราคาเป็นแสนของอังเดรขึ้นมาด้วยความเสียดาย สงสารมันด้วยอังเดรรักมันมากหอบไปทุกที่
เค้าเห็นแต่กีตาร์โปร่งของอังเดรลอยมาทางเค้า มันร่วงกระแทกกับพื้นซิเมนต์แตกหักสายขาดต่อหน้าต่อตาของชัปปุยส์
ชายหนุ่มยืนอึ้งตั้งสติได้ก็หยิบกีตาร์โปร่งราคาเป็นแสนของอังเดรขึ้นมาด้วยความเสียดาย สงสารมันด้วยอังเดรรักมันมากหอบไปทุกที่
เสียงโวยวายของ อังเดร กับเสียงผู้หญิง ที่คุยกันเป็นภาษาโปรตุเกส ชัปปุยส์หัวใจเต้นตึกๆ เค้าแหวกผู้คนที่ยืนรุมล้อมเหตุการณ์นั้นเข้าไป
“โซเฟีย!!” เค้าแทบจะช็อกนั่นมันโซเฟียเธอกำลังทุบตีอังเดร ทั้งถีบต่อยเตะครบเลย เธอมานี่ได้ยังไงแล้วเธอ
“ไอ้สารเลว “
“เธอทำอะไรชั้นไม่ว่า แต่นั่นมันกีตาร์ของชั้น ชั้นรักเท่าชีวิต “
โซเฟียหันหน้ามาเจอชัปปุยส์ หญิงสาวแทบล้มทั้งยืน ... “ชัปปุยส์ !!”
“ฮือออออ ที่รัก ที่รักของเค้า “ อังเดรคว้าเอากีตาร์ที่หักพังจากมือของชัปปุยส์มากอดไว้ด้วยความอาลัย เค้าร้องให้สุดๆ ร้องเหมือนญาติเสียอะไรแบบนั้นเลย
“เธอมันบ้า ...เธอรู้มั้ยกีตาร์ตัวนี้มันอยู่กับชั้นมาตั้งแต่ชั้น 14 ปู่ชั้นซื้อให้ ท่านอุตส่าห์ขายรถที่ท่านรักซื้อกีตาร์ให้ชั้น ...ฮืออออ เธอมัน ...เธอมัน “ อังเดรน้ำตาไหลพราก
โซเฟียไม่ได้ยินเสียงของอังเดรเลย ...ตะลึงจังงังเมื่อเจอชัปปุยส์ .... “ใจเย็นๆอังเดร” ชัปปุยส์ตบไหล่เค้าด้วยความเห็นใจ
“ชัปปุยส์ ฮือออ ยัยบ้านั่นมันทำร้ายคนรักของชั้น ที่รักฮืออออ “ ชัปปุยส์พึ่งรู้ว่าสิ่งที่อังเดรรักที่สุด มันไม่ใช่อันดามัน ไม่ใช่อะไรทั้งนั้น แต่มันคือกีตาร์ของเค้า ดนตรีของเค้า เพลงของเค้าต่างหาก
“โซเฟีย...”
“ชัปปุยส์”
“ชัปปุยส์นายรู้จักยัยบ้านี่ด้วยเหรอ”
โซเฟียตัวร้อนวูบ ไม่นะ ..อย่าบอกชัปปุยส์ แล้ว ชัปปุยส์ รู้จักไอ้คนสารเลวที่หลอกเธอคนนี้ได้ยังไงกัน โลกมันไม่น่ากลมขนาดนี้ เหมือนน้ำหูน้ำตา โซเฟียจะเล็ดออกมาให้ได้
“ก็....” ชัปปุยส์ไม่รู้จะบอกยังไงดี โซเฟียก็หน้าเจื่อนๆ
“...............................” โซเฟียลุ้นตัวโก่งกลัวว่าอังเดรจะพูดออกมา แล้ว ..
“เธอมันหมาบ้าชัดๆทำไมต้องทำลายข้าวของด้วย เมื่อเช้าก็เอาโคมไฟปาใส่ชั้น “
โซเฟียชาตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า ..ชัปปุยส์เองก็เหมือนกัน ...
“หมายความว่ายังไงอังเดร” ชัปปุยส์ตาถลน
“ก็นี่แหละที่ทำหลังชั้นเป็นแผลทำหน้าชั้นบวม ทำแขนชั้นถูกมีดเฉี่ยว แถมกัดหลัง กัดขาชั้นอีก “
ถึงจะบอกว่าเลิกไปแล้ว ..แต่ ..ชัปปุยส์รู้สึกเจ็บยังไงไม่รู้ ..
โซเฟียน้ำตาทะลัก
“ชัปปุยส์ ฮืออออ อย่าไปฟังมันนะโซเฟียไม่รู้จักมันนะ” หญิงสาวสะอื้น
“ยังจะโกหกเพื่อนชั้นอีก เธอนี่มันร้ายมากๆ” อังเดรชี้หน้าของโซเฟีย
ชัปปุยส์เดินหนี เค้าน้ำตาไหลออกมา
“ชัปปุยส์รอด้วย ชัปปุยส์ ฮืออออ “ โซเฟียวิ่งตามชัปปุยส์
อังเดร งง นั่น ... นั่นอะไร อย่าบอกนะว่า สองคนนั้นเค้า รู้จักกันมากกว่าเพื่อน รึว่า ..ไม่หรอก ก็แฟนชัปปุยส์เป็นลูกครึ่งไทยสเปน แล้วยัยโซเฟียนั่นผมทองเลย ไม่ใช่แน่นอน
“ชัปปุยส์ ฮือออ ชัปปุยส์ฟังชั้นก่อน ชัปปุยส์”
ชายหนุ่มเอามือปาดน้ำตา “เธอ....”
“ชัปปุยส์ชั้นมาตามหาเธอนะ ..ชั้นมาตามหาเธอ” โซเฟียยังร้องไม่หยุด
“เธอ...เธอมีอะไรกับเพื่อนชั้นเหรอ?” เค้าถามตรงๆ ชัปปุยส์ไม่ได้โกรธโซเฟีย เค้าไม่ได้โกรธเลย แต่ทำไมน้ำตาเค้ามันไหลออกมาไม่หยุด มันคงเป็นกรรมของเค้าด้วย เค้านอกใจโซเฟีย แต่..โซเฟียน่าจะเจอคนดีๆไม่ใช่ผู้ชายที่เห็นผู้หญิงเป็นของเล่นแบบอังเดร ....
เค้าดึงตัวโซเฟียมากอดไว้ด้วยความสงสาร
“ฮือออออชัปปุยส์ ชัปปุยส์ “
“ไม่ต้องร้อง....ไม่เป็นไรนะ” เค้าเอามือลูบผมโซเฟียเบาๆ
“เราจะเหมือนเดิมใช่มั้ย...ชัปปุยส์ เราจะเหมือนเดิมใช่มั้ย”
ไม่มีเสียงตอบจากชายหนุ่มที่โซเฟียเฝ้าดั้นด้นมาหา ...
ชีวิตของเธอมันพังไปแล้ว ความรักของเธอก็พังด้วย
ชัปปุยส์สงสารโซเฟียจับหัวใจ ถึงยังไงเธอก็เป็นรักแรกของเค้า เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ไม่ดี เธอดี เธอสวย เธอสมบูรณ์แบบ แต่เป็นเพราะ เค้าเอง ถ้าเค้าไม่นอกใจเธอก่อน โซเฟียคงไม่ต้องตกอยู่ในสภาพนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น