"พ่อ... หนูยังไม่ได้ถามพ่อเลยพ่อรู้จัก...คนนั้น ...คนที่ "
"คนที่อันดามันให้ยัยบัวแดงไปแกล้งเค้าใช่มั้ย"
"คือ...เปล่านะพ่อ ...หนูเปล่าซักหน่อย" อันดามันสะอึกทันที นี่พ่อรู้อีกแล้วเหรอ ทำไมทำอะไรไม่เคยรอดสายตาพ่อเลย รึว่า พ่อได้ฝังไมโครชิปไว้ในตัวของเธอ ..อันดามันอยากจะเอ็กซเรย์ให้มันรู้แล้วรู้รอดรู้ความจริงซักทีนึง
"เค้าชื่อชัปปุยส์ ...เค้าเป็นเพื่อนของพ่อ"
"ชัปปุยส์ นัยเหงือกบานนั่น ชื่อชัปปุยส์เหรอคะพ่อ ฮ่าๆๆ ตลกน่ะ "
"เค้าชื่อ ชาริล นามสกุล ชัปปุยส์ "
"โอ้ว ...สนิทกันเร็วจังเลยนะคะเนี่ย " อันดามันยิ้มล้อเลียน
"ไม่น่ารักเลยนะอันดามัน ให้คนบ้าไปแกล้งเค้าแบบนั้น เกิดเค้าช็อก หัวใจวาย ตายคาเกาะเราพ่อจะทำยังไง"
"ก็..แค่นิดหน่อยเองพ่อ ..อีกอย่าง ...นายนั่นก็ออกจะตัวล่ำบึ๊กขนาดนั้นคงไม่เสียตัวให้ป้าบัวแดงง่ายๆหรอก"
"อันดามันน่ะแค่อยากสนุก แต่ยัยบัวแดงมันหื่นของจริงร้อยเปอร์เซนต์ระวังเหอะมันติดใจชัปปุยส์ขึ้นมา มันไปแอบลักหลับเค้า จะทำไง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น อันดามันต้องรับผิดชอบ ..เข้าใจใช่มั้ย "
"ค่ะพ่อ ..." เด็กหญิงหน้าจ๋อย ลืมไปสนิทว่า ป้าบัวแดงแกเอาจริง ..งานเข้าแล้วมั้ยล่ะ แต่นึกถึงนายเหงือกบานนั่นวิ่งหนีป้าบัวแดง หางจุกตูด ถูกป้าบัวแดงลวนลาม มันสะใจมากๆ
"คืนนี้ อันดามันไปเฝ้ายาม ที่หน้าห้องของชัปปุยส์ ...นี่เป็นคำสั่งของพ่อ ..ห้ามมีคำถาม..พ่อไม่อนุญาตให้ถาม ..ทำตามคำสั่งอย่างเดียว"
"พ่อคะ ไม่นะ ..หนูไม่ไปเด็ดขาด ...เรื่องอะไร " อันดามันส่ายหน้าใหญ่
"มันคือคำสั่ง .." ทะเลยังย้ำเสียงเข้ม
"พ่อคะ...ไม่ไปไม่ได้เหรอคะพ่อ ..ยุงก็ชุม แล้วรีสอร์ทลุงแก่งูเหลือมเยอะมากๆพ่อก็รู้ ถ้าหนูถูกงูเหลือมกินพ่อจะอยู่กับใคร"
เด็กสาวทำท่าบีบน้ำตา ... แต่บีบยังไงมันก็ไม่ไหลออกมา
"พ่ออยู่ได้ ฮ่าๆๆๆ " ทะเลหัวเราะเสียงดัง
"พ่ออ่ะ ...หนูให้ปลาวาฬไปเป็นเพื่อนนะคะพ่อ "
"ใครคิดคนนั้นรับผิดชอบ ...โอเคนะลูก..โชคดีจ้ะคนสวยของพ่อ ฮ่าๆๆ"
อันดามันเหงื่อแตกเป็นเม็ดข้าวโพดเลย ... โหดหวีดสยอง เลื้อยสยองโลก ก็งานนี้แหละ
"อ้อ ...เฝ้ายาม ...เข้าใจคำว่ายามนะลูก ห้ามรบกวนเค้าเด็ดขาด "
"ค่ะพ่อ " อันดามันรับปากแบบเสียมิได้ ไม่อยากทำแค่ไหนก็ต้องทำ ..
รีสอร์ทที่เพื่อนนักฟุตบอล บุ๊คกิ้งให้ชัปปุยส์ ขนาดคนบุ๊คกิ้งยังไม่เคยมาพักเลย ..ก็ชัปปุยส์บอกว่าต้องการแบบเงียบ ยังไงเค้าก็อยู่ได้ ... รีสอร์ทเล็กๆริมชายหาดแสนสวยของเกาะพร้าว ที่เจ้าของชื่อว่าแก่ คือจริงๆแก่ตั้งแต่เกิดเพราะชื่อแก่นี่แหละ ...
ชัปปุยส์ ตื่นมาด้วยความสดชื่น ...เค้าเดินโทงๆไปหยิบผ้าเช็ดตัว เข้าห้องน้ำ อาบน้ำให้กระรอกตัวเมียดู เค้ารู้สึกว่าบางทีเค้าก็ชอบโชว์นะ .... รึว่าเค้าเป็นจะเป็นโรคจิต .....
"เย้ยยยยยยยยยยยยยยย " ชัปปุยส์แทบช็อก เค้าแหงนมองบนต้นไม้ สายตาเป็นร้อยคู่จ้องมองเค้าอยู่ ...
"นี่อย่าบอกว่าเธอไปชวนเพื่อนเธอมาด้วยนะ...ชั้นก็อายเป็น..ตัวเดียวยังพอไหว ..นี่มากันทั้งเกาะเลยป่ะเนี่ย "
"เอาวะสู้ตาย " ชัปปุยส์ อาบน้ำต่อหน้ากระรอกสาวเป็นร้อยๆตัว นี่มันเกิดอะไรขึ้น เค้่ากลายเป็นขวัญใจกระรอกตัวเมียไปแล้ว ... น่าภูมิใจเป็นที่สุด
ขณะที่เค้ากำลังอาบน้ำอย่างมีความสุข มีอะไรบางอย่างห้อยลงมาจากต้นไม้ ..... ฝูงกระรอกก็หายไปเพราะมันเป็นแน่
"ไม่นะ .......!!!" งูเหลือมตัวเท่าต้นมะพร้าว สีเหลืองอ๋อยทิ้งหัวลงมาอ้าปากแดงๆของมันแลบลิ้นสองแฉกแผล็บๆมันใช้หางพันกับต้นไม้ไว้
...ชัปปุยส์ นิ่งเป็นแท่งหิน ........มันรัดชายหนุ่มด้วยความรวดเร็ว ...
"ช่วยด้วย ....ชะ....ช่วย......" กระดูกเค้าเหมือนจะหักให้ได้
"นายเป็นอะไรรึเปล่า ....นายเหงือกบาน" อันดามัน เฝ้ายามอย่างที่พ่อบอกมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เด็กสาวมารู้สึกตัวตอนที่ชัปปุยส์ ฮัมเพลงอาบน้ำ ..
"ชะ.........ช่วยด้วย " ชัปปุยส์ตะโกนสุดเสียง อันดามันพยายามเคาะประตู
"เข้าทางห้องน้ำดีกว่า ..." เด็กหญิงรีบวิ่งอ้อมไปด้านหลังรีสอร์ท ปีนต้นไม้ใหญ่ เพราะห้องน้ำมันไม่มีหลังคา เจตนาของลุงเจ้าของคืออยากจะให้ แขกที่มาพักได้ใกล้ชิดธรรมชาติมากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ...
อันดามัน เห็นชัปปุยส์กำลังถูกงูเหลือมตัวใหญ่รัด จนหน้าเขียวไปหมด ... เลยตัดสินใจกระโดดลงไปในห้องน้ำ งูเหลือมมัน หันหัวมาทาง อันดามัน แต่หางของมัน พยายามจะ ไชเข้าไปทางก้นของชัปปุยส์ ให้ได้
"ไอ้งูบ้า ...!!"
อันดามันไม่ได้ กระโดดลงมาในห้องน้ำคนเดียว แต่มีคนๆนึงกระโดดตามลงมาติดๆ
"ป้าบัวแดง !!" เด็กหญิงตกใจสุดขีดนี่แสดงว่า ป้าแกมาคอยจับจ้องจะข่มขืนชัปปุยส์แบบที่พ่อสังหรณ์ใจไว้ไม่มีผิด ...ป้าบัวแดงไม่รีรอ แกปรี่เข้าดึงหางงูเหลือมที่มันยังไม่ละความพยายามที่จะแยงก้นของชัปปุยส์..มันไม่สำนึกซักนิดว่าหางมันกับก้นของเค้ามันบาล๊านซ์กันรึเปล่า ..
ชัปปุยส์เองก็สุดจะบรรยายถึงความเจ็บปวด คืองูรัดพันไปทั้งตัว ก็สุดจะพรรณา เจอโจทย์เก่าอย่างป้าบัวแดงอีก
น้ำตาของชายหนุ่มไหลอออกมา ..
"มึงตายไอ้งูเปรตมึงบังอาจมาจิ้มตรงจุดที่กูต้องการ ไอ้งูเวร "
ป้าบัวแดงแกใช้คมฟันอันดำสุดจะบรรยายของแกงับกั๊บเข้าไปที่หางของไอ้เหลือม มันเลยหันหัวควับไปหาป้่าบัวแดง ...มันปล่อยตัวชัปปุยส์ทันที
"คุณอันดามันไปเอาเชื่อกกล้วยมา!!!" ป้าบัวแดงออกคำสั่ง อันดามันวิ่งปรุ๊ด ออกไปนอกรีสอร์ท
ชัปปุยส์ค่อยๆคลานเข่าออกมานอกห้องน้ำ ... งูเหลือม มันคงจะกลัว ป้าบัวแดงด้วยเหมือนกัน ก็ท่าทางกระเซอะกระเซิง ผมเป็นสังกะตัง คือสภาพยังกะปอบหยิบก็ไม่ปาน เป็นใครก็กลัวทั้งนั้น
ชั่วอึดใจ...เด็กหญิงกลับมาพร้อมเชือกกล้วย
"ป้าบัวแดง"
อันดามันโยนเชือกกล้วยให้ ป้าบัวแดงใช้เท้าขวารับไว้ได้ คือมือและปากไม่ว่าง ใช้จับงูเหลือแค่เท้าเท่านั้น นี่โชคดีที่ช่วงสาวๆแกเคยฝึกมวยจีนจากสำนักง๊อไบ๊และเส้าหลินเลยสามารถใช้อวัยวะทุกส่วนของร่างกายอย่างเป็นประโยชน์สูงสุด
"โว้วววป้าบัวแดง...สุดยอดอ่ะ"
อันดามันตาค้าง ทึ่งกับความสามารถพิเศษของป้าบัวแดง ... ส่วนเจ้างูเหลือมโชคร้ายถูกเชือกกล้วยมัดมอบกระแตกลายเป็นงูสิงห์ธรรมดา
"มึงบังอาจมากๆนะไอ้งูนรก ...บังอาจมาทำผัวกู กูเก็บความบริสุทธิ์ของกูมาตั้ง 50 กว่าปีล่ะกว่ากูจะเจอเนื้อคู่ มึงเสือกสารแน จะมากินเค้าซะงั้น ตอนเย็นมึงถูกกูต้มยำแน่นอน มึงจะทำใครก็ได้ มึงทำผัวกูมึงเท่ากับท้าทายอำนาจมืดของกูมึงรู้ตัวมั้ย ! " ป้าบัวแดงเอาเชือกกล้วยรัดงูพลางด่าทอมันด้วยความโกรธแค้นไม่หยุดปาก
"ชัปปุยส์ " อันดามันลืมชัปปุยส์ไปสนิท เด็กหญิง วิ่งออกมาจากห้องน้ำก็ไม่เจอเค้าแล้ว
"ชัปปุยส์ ชัปปุยส์ นายอยู่ไหน "
เด็กหญิงใจไม่ดีเลย เค้าหายไปไหนนะ นี่ถ้าชัปปุยส์เพื่อนของพ่อเป็นอะไรไป คนที่ต้องรับผิดชอบคือตัวเธอเองเธอบกพร่องในหน้าที่
"ชัปปุยส์ ได้โปรดเถอะ ...นายอยู่ที่ไหน .....ชัปปุยส์ "
อันดามันวิ่งร้องให้ไปตามชายหาด .... เธอเห็นรอยเท้า ...."ชัปปุยส์ นายอย่าถูกตัวอะไรกินนะชั้นขอร้อง"
"ชัปปุยส์!!!!!" ชัปปุยส์นอนฟุบอยู่ริมชายหาด เค้าใส่กางเกงเลสีเขียวเสื้อกร้าม สีขาว รองเท้าไม่มี
"ชัปปุยส์ ชัปปุยส์ " อันดามันยังเขย่าร่างของชายหนุ่มไม่หยุด แต่เค้าก็นอนแน่นิ่ง
"ฮือออออช่วยด้วย ...ช่วยด้วย ....ช่วยด้วยค่ะ " เด็กหญิงตะโกนจนเสียงแห้ง
"ชั้นขอโทษ ...ชัปปุยส์ ชั้นขอโทษ ...."
"อัน .......อันดา .......มัน " ชัปปุยส์ค่อยๆลืมตาขึ้นด้วยความอ่อนแรง
"ชัปปุยส์ นายไม่ตาย นายยังไม่ตาย " เด็กหญิงกอดชัปปุยส์ไว้แน่นร้องให้อย่างหนัก ชัปปุยส์ หูอื้อไปหมด เค้ารับรู้ได้ว่าถูกกอด จากอันดามัน ....เธอมาช่วยชีวิตเค้าไว้อีกแล้ว ....มือของเค้าค่อยๆเอื้อมมาลูบผมของเธอเบาๆ
"ชั้นไม่เป็นอะไรแล้ว ....เธอหยุดร้องให้ได้แล้วนะ" เสียงอันอ่อนแรงของชัปปุยส์ ทำให้อีกฝ่ายยิ่งสะอึ้นหนักเข้าไปอีก น้ำหูน้ำตาเปียกเสื้อเค้าไปหมด
"นายเจ็บมากรึเปล่า ...ชั้นขอโทษนะ ชั้นขอโทษ"
"เธอไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อยจะขอโทษชั้นทำไม ..อย่าบอกนะว่างูเหลือม เธอเป็นคนส่งมันมากินชั้น"ชัปปุยส์ ยิ้มน้อยๆที่มุมปาก เค้าเอามือเช็ดน้ำตา ของอันดามันที่ไหลออกมาไม่หยุด ...
ดวงตาคมกริบคู่สวยที่ทำเค้าใจเต้นรัวทุกครั้งที่สบมัน ตอนนี้มันเชื่องเหมือนตาลูกกวางอะไรแบบนั้นเลย ..สิ้นฤทธิ์ก็เป็นนะยัยตัวแสบ ....
"ยังจะพูดเล่นอีก ...นายไม่ตายแล้วนี่ ....ชั้นไปนะ " อันดามันลืมตัวว่ากอดชัปปุยส์ร้องให้อยู่ตั้งนานเสียฟอร์มชะมัด
"แต่....ชั้นเหมือนจะตาย ....ช่วยกอดชั้นหน่อย ..นะ ...นะ " เค้าทำหน้าเจ้าเล่ห์ อันดามันเลยทุบอั๊กไปที่ท้องจนเค้าสะดุ้งโหยงด้วยความจุก เด้งตัวขึ้นมานั่งทันที
"อุยยยยยยยยยยยยยยยทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย ชั้นเจ็บนะ " เค้าผลักหัวอันดามันทีเล่นทีจริง
"ก็นายมาทำชั้นกลัวทำไมล่ะ "
"กลัวอะไร" ชัปปุยส์คิ้วฉงน
"ก็...กลัวนายตายไง" อันดามันไม่กล้าสบตาอีกฝ่ายความรู้สึกบางอย่างมันแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ....
"ชั้นไม่ตายง่ายๆหรอกน่า...รอดจากปลาฉลามมาได้ก็มาเจอคนบ้ารอดจากคนบ้ามาเจองูยักษ์ หลังจากนี้ชั้นจะเจออะไรอีกเนี่ย "
"คนอื่นๆที่มาไม่เห็นเค้าจะเจอเหมือนนายเลยนี่นามีนายคนเดียว" อันดามัน ปัดทรายออกจากตัว
"เธอจะไปไหน"
"กลับบ้านดิถามได้ "
"แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่าชั้นถูกงูรัดอยู่ในห้องน้ำ ..." ชัปปุยส์สงสัยมากๆว่าอันดามันโผล่มาจากบนฟ้าได้ยังไง
แถมยังพาป้าคนนั้นมาด้วย ...เมียที่สุดสยองของชัปปุยส์
"อย่ารู้เลย......เรื่องมันยาว ...ไปนะ "
"เฮ้ยยย ทิ้งกันงี้เลยเหรอ ..."
"ก็นายไม่เป็นอะไรแล้วนี่นา ..อีกอย่างชั้นหิวข้าว ..."
"อ้าว...เธอไม่คิดว่าชั้นจะหิวบ้างเหรอ ...เลี้ยงข้าวบ้างดินะ ...นะ ...." เค้ายิ้มหวานให้อันดามัน ....หัวใจของเด็กหญิงอ่อนยวบเลย ....ไม่นะ ไม่นะ ...
"เรืองของนาย...."
"ชั้นไม่สน" ชัปปุยส์พูดล้อเลียน
"ก็ได้...แต่นายห้ามกินเกินสองจานนะ "
"หมายความว่าเธอจะเลี้ยงข้าวชั้น " เค้ายิ้มกว้างจนเห็นเหงือกบานๆ
" ครั้งเดียวนะ "
"โอเคเลย ขอบคุณมากๆ "
อันดามันลืมตัวว่ายิ้มให้ชัปปุยส์ตั้งหลายครั้ง .... แล้วที่ชัปปุยส์ เดินโซซัดโซเซออกมาจากรีสอร์ท เพื่อจะไปบ้านของทะเล ...เพราะกลัวป้าบัวแดงจะมากระทำชำเรากับชัปปุยส์น้อยของเค้าอีก มันยิ่งอยู่ในวัยเจริญเติบโตซะด้วย ...เป็นอะไรไปล่ะก็...อดขยายพันธ์แน่นอน .....
ที่มาดริด สเปน ...
"เอารูปตอนเด็กๆวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง รูปหนุ่มๆวง One Direction ด้วย อ้อ แล้ว .. ตรงมุมนั้น ขอเป็นกุหลาบสีเหลือง นะ จัดให้เต็มแจกันเลย อะไรอีก ...ผ้าปูเตียง ไม่เอาสีขาวนะ อันดามันชอบสีเขียว ......"
"ผ่าบาทเพคะ ...ทรงพักผ่อนเถอะเพคะ เรื่องนี้หม่อมชั้นดูแลเอง "
"ไม่ได้ๆชั้นอยากแต่งห้องให้ลูกเหมือนที่แม่คนอื่นๆเค้าทำกันบ้าง ชั้นรอมา 18 ปีแล้วนะอแมนด้า "
"แต่ฝ่าบาททรงเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนะเพคะ แล้วก็กว่า เจ้าหญิงอันดามันจะเสด็จมาที่นี่ ก็อีกตั้งสองเดือน"
"เออสินะ ..2 เดือนใช่มั้ย ...ชั้นคิดอยู่เรื่อยว่าวันพรุ่งนี้ ..ตื่นเต้น"
"ฝ่าบาท ..." นางข้าหลวงอแมนด้ายิ้มทั้งน้ำตา เจ้าหญิงของน้อยที่เธอเห็นตั้งแต่ทรงประสูติ พระวรกายเล็กนิดเดียว จนวันนี้ เติบโตเป็นสาวสวย อแมนด้าตื่นเต้นเป็นที่สุด ทีจะได้ถวายการรับใช้
"ไม่คิดว่า....ชั้นจะมีวันนี้ ..ไม่คิดว่าชั้นจะได้ลูกกลับมาอยู่ด้วย"
"ตอนนี้ทรงเป็นควีนของสเปนแล้วพระองค์ทรงทำอะไรก็ได้เพคะ "
"ขอบใจจริงๆอแมนด้าขอบใจที่คอยเป็นธุระให้ชั้นมาโดยตลอด ...เธอเป็นมากกว่าข้าหลวง เธอเป็นเหมือนพี่สาวของชั้น "
"ฝ่าบาทอย่าทรงตัรสอะไรแบบนั้นเพคะ"
"แล้ว ชั้นต้องเริ่มต้นยังไงดี ...อยู่ดีๆชั้นจะไปบอกเค้าว่า ชั้นเป็นแม่เค้านะ แม่จำเป็นต้องทิ้งลูกไว้บนเกาะ 18 ปี เพราะแม่ถูกบังคับจากตาของลูกและญาติๆของแม่ "
"แค่ฝ่าบาทเล่าความจริงหม่อมชั้นว่าทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีเพคะ ...สเปนจำเป็นต้องมีรัชทายาทต่อจากพระองค์"
"นั่นสินะ ...แล้วพ่อเค้าจะเข้าใจชั้นมั้ย เหมือนพอต้องการจะใช้งานเลี้ยงโตแล้วก็ไปพรากเค้ามาเป็นองค์รัชทายาท แล้วพอเป็นควีน มันคือการแบกคนสเปนทั้งประเทศเอาไว้บนหลังเลย..เป็นงานที่หนักจริงๆ"
"เจ้าหญิงอันดามันของหม่อมชั้นต้องทำได้เพคะหม่อมชั้นมั่นใจ"
"อวยกันจริงๆนะ"
"หามิได้เพคะฝ่าบาท"
กษัตริย์เอ็ดเวิร์ดที่สองแห่งสเปนพึ่งจะ สละราชบัลลังค์ให้กับ เจ้าหญิงแพทริเซีย เจ้าหญิงรัชทายาทองค์เดียวของพระองค์ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว .. กว่าสภาสูงของสเปนจะยอมให้ เจ้าหญิงที่เกิดจากพระบิดาที่เป็นสามัญชนขึ้นครองราชย์ได้ ต้องแก้กฏหมายกันไม่รู้กี่รอบ ... สองเดือนข้างหน้าจะมีการสถาปนาองค์รัชทายาทของสเปน สำนักพระราชวังเตรียมการทุกอย่างแล้ว ราชวงค์จากทั่วโลกจะเสด็จในงานนี้ด้วย ...สำนักพระราชวังเตรียมเซอร์ไพร๊คนทั้งสเปน ... สภาวะเศษฐกิจตกต่ำ และอะไรหลายๆอย่างทำให้คนสเปน ดูไม่ค่อยจะมีความสุขมากนัก งานสถาปนาองค์รัชทายาท คงทำให้คนสเปน รู้สึกสดชื่นขึ้นมาบ้าง..ดีกว่าไม่มีงานมงคลอะไรเลย..จะรออีกสองปีที่สเปนจะเป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลก ...ถึงจะได้กระตุ้นเศรษฐกิจอันอีกรอบ ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น