เมสซี่เจ รับโทรศัพท์ของโซเฟียแล้วมานั่งเครียดอยู่กับ ตังสารัช คือจะทำยังไงดี พี่อุ้มกำชับนักกำชับหนาว่าอย่าให้โซเฟียรู้ แต่ทางนั้นร้องให้อย่างหนัก ..เจเค้ายิ่งเป็นคนขี้สงสารอยู่ด้วย ..ถ้ามาจริงๆก็อย่างมากคือพาไปเกาะพร้าวเค้าคิดแค่นี้ ..
"พี่ตังค์..ผมเครียดนะพี่ปกติผมคนตลกอ่ะ แล้วดูดิพี่ชัปปุยส์ทำผมตัวหดลงๆเพราะคิดมากเรื่องเค้าเนี่ย"
"คิดมากทำไมวะเค้ามาแกก็พาเค้าไปหาแฟนเค้าก็แค่นั้นแหละ" ตังค์พูดพลางปอกกล้วยเข้าปาก
"พี่อุ้มฆ่าผมตายแน่นอนพี่ "
"เลิกคิดมากซะน้อง...อยากตัวสูงมั้ย ..."
"พี่ตังค์ทำไมพี่เลวแบบนี้เนี่ย " เจต่อยที่ท้องตังเบาๆ
"อยากตัวสูงอย่ามีเมียตั้งแต่เด็กๆเข้าใจมั้ย ฮ่าๆๆๆ"
"พี่ตังค์เค้าเขินนะ "
"ไรๆๆเป็นไรของเอ็ง ชัปปุยส์ไปไหน อะไรยังไงทำไมไม่มีใครบอกกอล์ฟ" กอล์ฟเดินมาพอดี
"เปล๊านะพี่..อยู่สวิสไง ..ยังไม่กลับ" เจทำหน้าเหรอหรา
"บักเจ..อย่ามาโกหก อุ้มบอกพี่หมดแล้ว เดี๊ยะๆๆๆ "
"พี่ตังค์ดูพี่อุ้มนะบอกให้เราเก็บความลับแต่ตัวเองบอกหมดเลยอ่ะ"
"สงสัยบอกตอนเมา ฮ่าๆๆ" ตังค์หัวเราะตาหยี ในมือเค้าก็สัปไพ่อย่างชำนาญยังกะ คนตัดเซียนก็ไม่ปาน เรียกว่าไปแสดงหนังแนวเจ้าพ่อของฮ่องกงได้เลย
สามหนุ่มนั่งคุยกันพลางเล่นป๊อกเด้งฆ่าเวลา วันนี้ขุนพลทีมช้างศึกนัดไปกินข้าวร้านเดิมกัน เจชอบร้านนี้ที่สุดเพราะสาวเชียร์เบียร์มีแต่สวยๆ
ชัปปุยส์ ยังคงเป็นโคชให้กับเด็กๆชาวเกาะ ..เค้าพึงเข้าใจหัวอกของคนเป็นโคชก็ตอนนี้นี่เอง ...คนที่เครียดมากยิ่งกว่านักเตะที่อยู่ในสนามก็คือโคช .. ทีมเกาะพร้าว จะเป็นยังไงเค้าไม่อาจรู้อนาคตข้างหน้า รู้แค่ว่าจะช่วยน้องๆที่มีความมุ่งมั่นพวกนี้ ให้ถึงฝั่งฝันให้ได้
"ขอบคุณนายมากๆนะชัปปุยส์ "
"เต็มใจ..รู้สึกว่าตัวเองโคดจะมีค่าเลยจริงๆนะตอนแรกคิดว่าจะมาอยู่ที่นี่แบบคนป่วยที่ไหนได้เล่นบอลทุกวันเหมือนเดิม "
"ชั้นเชื่อว่านายเป็นนักฟุตบอลจริงๆล่ะ " อันดามันยิ้มหวานให้ชัปปุยส์
"ขอหอมทีนึงนะ " ชัปปุยส์พูดยังไม่จบจมูกเค้าก็มาชนแก้มของอันดามันแล้ว
"นายยยยยยยยยย ....ตลอดเลยนะ" อันดามันเอามือจับแก้มแดงๆของตัวเองด้วยความเขิน
"ชอบใช่มั้ยล่ะฮ่าๆๆๆ" ชายหนุ่มหัวเราะเสียงดังเค้าเดินหนีกำปั้นของเด็กสาวที่กำลังจะทุบเค้าได้หวุดหวิด
"จะไปไหนมาให้ทุบซะดีๆ"
นี่เรากำลังทำอะไรผิดอยู่ใช่มั้ยชัปปุยส์ได้แต่ถามตัวเอง .. ถ้าเค้าไม่เป็นฝ่ายเริ่มก่อนอะไรๆมันคงไม่เลยเถิดมาถึงขนาดนี้ ... แต่เค้าก็ห้ามใจตัวเองไม่ได้ ...
"ชัปปุยส์ "
"อื้อ..."
อันดามันมองหน้าเค้า..เหมือนว่ากำลังจะบอกสิ่งที่เค้าไม่อยากจะได้ยิน ..
"ชั้นว่า...เรา...อย่าทำแบบนี้อีกเลย .." อันดามันน้ำตาคลอ
"เธอคิดว่าจะหยุดตัวเองได้เหรอ คิดว่าจะเลิกชอบชั้นได้ใช่มั้ย ...แต่ชั้นชอบเธอมาก...แล้วชั้นก็คงทำตามที่เธอบอกไม่ได้" ชัปปุยส์ดึงร่างบางมากอดแน่น เค้าสะอึ้นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวด
"แล้วคนนั้นล่ะ ..นายจะเอาเค้าไปไว้ที่ไหน ..รึว่านายคิดว่าเค้าไม่รู้นายจะทำอะไรก็ได้..พอนายจากไปทุกอย่างก็จะจบ เหมือนมันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นน่ะเหรอ"
"ไม่...ไม่ใช่แบบนั้นเลย เธอกำลังดูถูกชั้นอยู่นะรู้ตัวมั้ย "
"นายปล่อยชั้นได้แล้ว ...ยิ่งนายทำแบบนี้ ..."
"เธอ..รักชั้นใช่มั้ย" ชัปปุยส์ประคองใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของอันดามันแล้วเค้าใจจะขาดให้ได้
อันดามันพยักหน้า ช้าๆ "อื้อ...."
"ชั้นขอโทษนะ...." ชัปปุยส์จูบที่หน้าผากของหญิงสาวเบาๆ
"ขอโทษที่นายทำให้ชั้นรักนายน่ะเหรอ ..."
"ขอโทษทุกอย่าง ...ชั้นแค่อยากให้เธอรู้ว่าทุกอย่างที่ชั้นทำกับเธอ เป็นเพราะชั้น ....."
ชัปปุยส์ไม่กล้าจะเอ่ยคำนั้นออกมา เพราะว่า ..เค้ารู้สึกละอายใจ...
"นายรักชั้นรึเปล่า" อันดามันถามเสียงสั่น ชัปปุยส์ไม่ตอบ ...แต่เค้าใช้จูบของเค้าเป็นคำตอบแทน ...
"เดี๋ยว...บอกก่อนว่านายรักชั้นรึเปล่า " อันดามันดันตัวเค้าออก
"รัก...รักมากเลย" เค้ายิ้มเบาๆ ได้แต่รู้สึกว่า ชั่งหัวมันเถอะอะไรจะเกิดก็เกิด ...
"แล้ว..."
"เลิกถามได้แล้ว..ถึงจะมีคนนนั้นแต่..... ชั้นสัญญา..ชั้นจะ ..."
"อย่า..ไม่ต้องสัญญา ชั้นไม่อยากเจ็บปวดกับคำสัญญาของใครอีก "
"เธอแน่ใจใช่มั้ยว่าไม่ต้องการสัญญาอะไรจากชั้น"
"ไม่จำเป็นหรอก "
"แต่ชั้นสัญญา..ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เธอจะเป็นผู้หญิงที่ชั้นรัก..และจะรักตลอดไป"
"คำว่าตลอดไป...มันไม่มีจริงๆหรอก ชั้นรู้ "
"ทำไมต้องเอาชั้นไปเปรียบเทียบกับคนนั้นด้วย "
"แล้วชั้นจะรอดูว่านายจะเหมือนเค้ารึเปล่า "
พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน ..มันเป็นช่วงเวลาที่ อันดามันชอบที่สุด .. ถ้่าไปอยู่สเปนคงคิดถึงบ้านมากๆ ที่นั่นจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ ...ชัปปุยส์เล่าให้เธอฟังว่าเค้าเป็นใครมาจากไหน ...พ่อเค้าเป็นคนสวิสเซอร์แลนด์ แม่เป็นคนเชียงใหม่ อันดามันนึกภาพไม่ออก ว่านักฟุตบอลทีมชาติไทย จะฮ็อตขนาดไหน เพราะอันดามันไม่ได้เรียนหนังสือที่ประเทศไทย กลับมาที่เกาะแค่ช่วงเวลาสั้นๆระหว่างปิดเทอมเท่านั้นเอง ..
"ชั้นคิดถึงเธออันดามัน..ขนาดเธออยู่ตรงนี้ชั้นยังคิดถึงเลยแล้วถ้าชั้นไม่ได้เจอเธอ..ชั้นจะคิดถึงเธอมากขนาดไหน"
"ชั้นเชื่อนายหมดหัวใจเลยนะชัปปุยส์"
"รักนะ"
ทั้งสองยิ้มให้กัน ...ความรู้สึกดีและความรู้สึกเจ็บปวดมันวิ่งพล่านอยู่ในหัวใจของทั้งสองคน...
เค้าเดินจูงมือหญิงสาวชาวเกาะ ไปตามชายหาด .. เค้าอยากจะเกิดมาแล้วเจอกับผู้หญิงคนนี้เลย แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ ..เค้ารู้ว่าคนที่เค้าจับมืออยู่ต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน .. เค้าเป็นคนสองรัก .. เค้าเลือกใครไม่ได้จริงๆ เค้าเห็นแก่ตัว ...อันดามันไม่น่ามาดีกับเค้าเลย ไม่น่ามาช่วยชีวิตของเค้าตั้งแต่แรก ..อันดามันน่าจะเป็นคนไม่ดี ไม่น่ารัก ....
"ชัปปุยส์ชั้นรักนายนะ" อันดามันตะโกนออกไปยังทะเลกว้าง
"อันดามันชั้นรักเธอ ได้ยินมั้ย " ชัปปุยส์ตะโกนบ้าง
"ยังไม่ต้องเข้าบ้านได้มั้ย ชั้นอยากนั่งดูดาวอยู่กับเธอตรงนี้" ชัปปุยส์บอก
"เอาสิ...ชั้นก็ชอบดูดาวเหมือนกัน เวลาคิดถึงบ้าน ชั้นก็จะดูดาว ..."
"ทำไมเธอต้องไปเรียนไกลถึงรัสเซีย .."
"พ่ออยากให้ชั้นพูดภาษารัสเซียได้เพราะว่าต่อไปในประเทศไทยคงจะมีแต่คนรัสเซียมีเยอะพอๆกับคนจีนเกาะใหญ่ๆที่อยู่แถวๆนี้ เกาะช้าง เกาะกูด เกาะหมาก นายลองไปดูสิ ทุกโรงแรม ทุกภัตตาคาร ต้องมีภาษารัสเซียกำกับด้วย พ่อคงคิดว่าดีมั้ง ไม่รู้สิ"
"อ้าวแล้วเธอชอบรึเปล่า "
"ชอบ..แต่ชั้นเกลียดรัสเซียตอนหน้าหนาว จะตายให้ได้เลยหนาวมากๆ "
"พอจะรู้อยู่เหมือนกัน เห็นในข่าวหิมะโหดมากๆ"
"ชัปปุยส์ ...ดาวเหนือขึ้นแล้ว ..." อันดามันชี้ให้เค้าดู
"มันชัดมากๆ ...ชอบดาวที่นี่จังเลย สวย ดวงโต ..มันสวยกว่าทุกๆที่ ที่ชั้นเคยดู " เค้ายิ้มออกมา
"นายเนี่ยปากหวานได้แม้กระทั่งกับดาวนะชัปปุยส์ "
"คนที่พูดอะไรออกมาจากใจ ก็มักจะหวานแบบนี้ล่ะ ใช่มั้ย "
"เตะเข้าประตูตัวเองตลอดเลยจริงๆนายเนี่ย"
"ดูนั่น....ดาวตก " ชัปปุยส์เสียงดัง
"ไหน..."
"........................."
ถูกหลอกอีกแล้ว ..." นายจะหอมชั้นไปถึงไหนเนี่ย ..เจ็บแก้มไปหมดแล้วนะปากก็กว้างเงือกก็บาน"
"พูดไป...เหงือกบานๆของชั้นก็ทำเธอสะอึกได้แหละใช่มั้ย" เค้าพูดแทงใจดำ
"หลงตัวเองตลอดไม่มีใครเกินนายจริงๆ"
"อ้าวก็คนมันรู้ตัวอ่ะผิดเหรอ ฮ่าๆๆๆ "
"ดาวหายหมดเลยได้ยินเสียงนายหัวเราะ "
"โน่นครับคุณผู้หญิง ดาวเหนือ ..สวยมากๆ ยังอยู่ยังไม่ไปไหน "
"นายเคยดูหนังเรื่อง Patriot มั้ย ที่เมล กิ๊บซั่นแสดงน่ะ ประวัติศาสตร์ประเทศอเมริกา "
"ฮึไม่เคยอ่ะ "
"หนังเก่าแล้ว ชั้นดูในเคเบิ้ลที่วี พากย์รัสเซีย สุดๆเลย มันมีฉากประทับใจด้วย เกี่ยวกับดาวเหนือ "
"เล่าเลยๆๆอยากรู้ " เค้าเอาคางมาเกยหัวไหล่ของหญิงสาว ลมหายใจของเค้ารดต้นคออีกฝ่ายอยู่ตลอดเวลา
"ก็ตอนที่ เมล ในเรื่องใช่มั้ย เค้าเอาสร้อยคอ รูปดาวมอบให้กับลูกสะใภ้ของเค้า แล้วเค้าก็พูดว่า ...ดาวดวงเดียวบนท้องฟ้าที่จะไม่มีวันเคลื่อนที่ไปไหนมั่นคงส่องสว่างและนำทาง "
"มันคือดาวเหนือใช่มั้ย "
"ช่า่ย....หลังดูหนังจบชั้นบ้าดาวเหนือไปเลย ยังคิดว่าถ้าชั้นมีลูกจะให้ชื่อดาวเหนือเลยแหละ "
"ขนาดนั้นเลย ...แล้วพ่อของลูกมีรึยัง ..." คำถามของชัปปุยส์ทำเอาอันดามันม้วนไปเลย
"ถามว่าพ่อของลูกมีรึยังครับ"
"หยุดพูดแบบนี้ที"
"แอ้ เขินอ่ะดิฮ่าๆๆๆ"
"บ้าน่า ใครเขิน พอเลย "
"ถ้านายไม่เจอชั้น ...เวลานายเห็นดาวเหนือนายจะคิดถึงชั้นมั้ย"
"สุดๆเลยแหละ ....แล้วถ้าเธอเห็นฟุตบอลจะคิดถึงชั้นมั้ย"
"ชั้นก็จะวิ่งไปกอดมันแล้วก็จูบๆๆๆ ฮ่าๆๆๆ"
"ว้าวแรงอ่ะ ....ฮ่าๆๆๆ เอาจริงๆนะ กล้าเหรอ"
"เธอรู้จักชั้นน้อยไปล่ะชัปปุยส์"
"แรงๆแบบนี้ชอบ...ไหนมาจูบทีนึงดิมา.."
"ม่ายยยยย นายทุกทีเลย "
"ก็ชอบอ่ะผิดเหรอ คนรักกันก็ต้องจูบกันบ่อยๆจะได้รักกันมากขึ้น"
"ไม่ต้องจูบก็รักกันได้หรอก นายมันคิดอยู่เรื่องเดียวอ่ะแหละ"
ที่ตั้งใจว่าจะไม่รัก ตอนนี้ชัปปุยส์รักจนหมดหัวใจ ... รวดเร็วยังกะหนังเรื่องโรมิโอกับจูเลียตก็ไม่ปาน
"นายครับ..เด็กหนุ่มคนนั้น "
"ปล่อยไปเถอะแจ็ค ...ถ้าซักครั้งลูกสาวชั้นจะได้รักใครซักคนได้มีแฟนได้ใช้ชีวิตแบบที่อยากจะใช้ก็ปล่อยเค้าเถอะ"
"นาย..ไม่ได้นะครับเกิดมันถ่ายรูป แล้ว เกิดมันทำรูปหลุด .."
"อย่ากังวลไปเลย ชั้นมั่นใจว่าชัปปุยส์เป็นเด็กดี ชั้นมองคนไม่ผิดหรอก นี่ถ้าชั้นเป็นผู้หญิง ชั้นจีบไปแล้วเนี่ย"
"ผมซีเรียสนะครับนาย นายมาพูดเล่นอยู่ได้"
"เดือนหน้าเค้าก็จะไปอยู่สเปนแล้ว ไปทำงาน แล้วก็ไม่มีทางจะเดินจับมือผู้ชายริมชายหาดแบบนี้ได้อีกแล้ว แกก็รู้นี่แจ็ค "
"แต่ผมเป็นห่วงเจ้าหญฺิงนี่ครับ ไอ้หมอนั่นเป็นใครมาจากไหนก็ไม่รู้ ไว้ใจได้รึเปล่าก็ไม่รู้ "
"แกอย่าไปทำอะไรเค้านะแจ็ค ชั้นขอร้อง"
"ถ้ามันถ่ายรูปคู่กับเจ้าหญิงเหมือนไอ้อังเดรผมไม่เอามันไว้แน่"
"อย่าทำอะไรโดยที่ชั้นไม่ได้สั่งนะแจ็คเข้าใจมั้ย"
"ครับนาย"
แจ็ครึว่ากับตันแจ็คคนขับสปีตโบ๊ทประจำเกาะพร้าว ลูกน้องคนเก่าแก่ของทะเล เค้ารู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับครอบครัวนี้ ทำงานให้ทะเลมาตั้งแต่เค้าอายุ 12 ทะเลซื้อเกาะ พร้าวต่อมาจากเจ้าของเก่า ที่ขายเกาะเพราะเป็นหนี้การพนัน
หญิงสาวผิวสีแทนตากลมโตร่างเล็ก ผมสีทองที่ซอยประบ่า มันลับกับใบหน้าเรียวเล็กของเธอมากๆ เจชนาธิป ได้แต่ลอบมองเธออยู่เป็นระยะ .. พลางนึกชื่นชมความรักของ เธอ ..อุตส่าห์ลาออกจากงานเพื่อมาตามหาคนรัก
เจมาส่งเธอถึงท่าเรือแหลมงอบ ตราด ... เค้าได้แต่คิดว่า ยังไงเค้าก็แฟนกัน คงไม่โกรธหรอก จะดีใจซะด้วยซ้ำที่เจอกัน...
"ขอบคุณมากๆนะเจ " โซเฟีย พูดพลางจุ๊บที่แก้มของเมสซี่เจเบาๆ
"ไม่เป็นไรหรอก แล้วก็ที่อยู่รีสอร์ท เก็บดีๆล่ะ พอไปถึงท่าเรือ ให้ถามหารีสอร์ทของลุงแก่ "
"จำได้หมดแล้ว ไม่ต้องห่วง "
"ไปขึ้นเรือเถอะ จะออกแล้วนั่นน่ะ เดินทางปลอดภัยนะคนสวย"
"ขอบคุณมากๆ ซียู "
"เท็คแคร์นะครับ"
โซเฟียเดินลงไปนั่ง ในสปี๊ดโบ๊ทลำเล็กที่มีผู้โดยสาร ไม่ถึง 20 คน เมสซี่เจ ยืน ดูโซเฟียจนเรือลับสายตาไป
เค้ามีลางสังหรณ์แปลกๆว่ามันจะมีเรื่องยุ่งๆเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ระหว่าง เมลานี กับชัปปุยส์อย่างแน่นอน
"โชคดีนะพี่ชัปปุยส์ เค้าขอโทษ ทำไงได้คนเค้าก็มาตั้งไกลจากสวิสเซอร์แลนด์จะให้ผมใจร้ายกับผู้หญิงสวยๆแบบนี้ผมทำไม่ลงหรอกฮือออออ "
เมสซี่เจ โทรหาต้น เพื่อนร่วมทีมชาติ "ต้น...เค้าตากระตุกๆเป็นไรไม่รู้"
"ตาเอ็งจะบอดอ่ะดิมันเลยกระตุกแบบนั้นน่ะ" ต้นล้อเล่น
"บ้าน่าเค้าคนเซ้นท์แรงนะ มันต้องมีเรื่องไม่ดีระหว่างพี่ชัปปุยส์กับแฟนแน่ๆ"
"คิดมากน่า รีบๆกลับกรุงเทพเถอะ...ขาดขาเนี่ย " แค่นี้เค้าก็รู้แล้วว่าทีมช้างศึกกำลังตั้งวงป๊อกเด้งแน่นอน
"เอออ แค่นี้แหละเดี๋ยวเจอกัน"
ร่างเล็กวางสายได้ก็มุ่งหน้ากลับกรุงเทพทันที เพื่อนๆพี่ๆทุกคนยังรอชัปปุยส์อยู่ ทุกคนรักเค้า แล้วเค้าก็เป็นคนดี
มีน้ำใจทั้งในสนามและนอกสนาม ... ขนาดเมสซี่เจ เป็นผู้ชายด้วยกันยังอดจะเคลิ้มๆไม่ได้คนอะไรเสน่ห์แรงจริงๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น