อังเดรพึ่งจะรู้ว่าชัปปุยส์เป็นนักฟุตบอลคนดังของประเทศไทยก็ตอนมาถึงสนามบินแต่เค้าก็ไม่ได้สนใจอะไรไม่ได้ตื่นเต้นกับนักฟุตบอลดังๆเพราะประเทศเค้านักฟุตบอลดังๆแทบจะเดินชนกันตายในตลาดสด ญาติๆเค้าก็เป็นนักฟุตบอลอาชีพหลายคน เค้าคิดแค่ว่าชัปปุยส์คือเพื่อนของเค้าแค่นั้น ส่วนตัวเค้าเองเพลงในอัลบั้มชุดแรกพึ่งจะบันทึกเสียงเสร็จแต่ยังไม่ได้ถ่ายปกอัลบั้มยังไม่ได้ทำ MV เค้าขอต้นสังกัด Sony Music Portugal ว่าอยากไปเที่ยวประเทศไทยซักอาทิตย์แล้วจะรีบกลับมาทำงานต่อ ..งานที่เค้าฝันไว้คือได้มีอัลบั้มเป็นของตัวเอง เพลงที่เขียนเองแล้วก็ได้มีส่วนร่วมในการผลิตทั้งหมด เค้าภูมิใจมากๆ แล้วก็อยากให้อันดามันภูมิใจกับเค้าด้วย
อังเดรพาชัปปุยส์มาที่บ้านของลูกพี่ลูกน้องของเค้าที่มาดริดก่อน ชัปปุยส์ดีใจมากๆนึกอยากจะเจอเหล่านักฟุตบอลคนโปรดขึ้นมาเค้าเองยังคุยกับเนย์มาร์อยู่ตลอดคิดว่าต้องโทรหาซักหน่อย
“นายไปช่วยเราหาโลเคชั่นไว้ถ่ายเอ็มวีหน่อยนะชัปปุยส์อยากถ่ายที่สเปนไม่อยากถ่ายที่โปรตุเกส”
อังเดรบอกชัปปุยส์...เค้านึกถึงโซเฟียขึ้นมาก็เธอเป็นคนโปรตุเกสเหมือนอังเดร
“ได้สิ..ได้เลย”
“จากนั้น...ไปเหล่หญิงกัน”
“เอาจริงๆเหรอ”
“จริงๆดิสาวๆสเปนสวยทุกคน..รับรองนายจะฟินฮ่าๆๆ”
ชัปปุยส์อยากเจออันดามันมากกว่าไม่อยากจะเจอสาวสเปนคนไหนทั้งนั้น...แล้วประเทศสเปนก็กว้างใหญ่ขนาดนี้ ไม่รู้ว่าอันดามันอยู่ที่ไหน ดูอังเดรไม่ค่อยจะเดือดร้อนเรื่องตามหาเธอ..เค้าดูสนใจดนตรีของเค้ามากกว่า แล้วอังเดรก็มีสาวๆมาชอบเยอะด้วย ก็เค้าหล่อคมขนาดนั้น แถมเล่นกีตาร์เก่งขั้นเทพ ส่วนชัปปุยส์ไม่ถนัดเอาเลยเรื่อง ดนตรี ...
“ Song about Andaman ชื่ออัลบั้มชุดแรกของเรา”
“เจ๋งเลย” ชัปปุยส์ยิ้มแห้งๆมันฝืดเฝื่อนยังไงบอกไม่ถูก
“นายเคยอ่านประวัติ อดัมส์ นักร้องนำ Maroon5 ป่ะ ชื่ออัลบั้มชุดแรกของวง มาจากแฟนเก่าของพี่อดัมส์ที่ชื่อว่า เจน Song About Jane เราคิดนะว่าวันไหนที่เราทำอัลบั้มเสร็จ.เราจะเอาที่มาของแรงบันดาลใจมาตั้งชื่อ เหมือน Maroon5 “
“เราไม่ค่อยรู้จักนักดนตรีเลยอ่ะ”
“ไม่แปลกหรอกก็นายเป็นนักฟุตบอลนี่นา”
อังเดรไม่พูดเปล่าหยิบกีตาร์มาร้องเพลง ในอัลบั้มชุดแรกของ Maroon5 This love เพลงที่ทำให้ Maroon5 ดังเป็นพลุแตก ทั้งที่ก่อนหน้านั้นชื่อเดิมพวกเค้าคือ Kara Flower พวกเค้าก็เล่นดีแต่ไม่ดัง มาดังสุดๆเอาตอนเป็น Maroon5 กับเพลง This Love ...ดังยาวนานมาตลอดจนถึงทุกวันนี้
I was so high I did not recognize
The fire burning in her eyes
The chaos that controlled my mind
Whispered goodbye as she got on a plane
Never to return again
But always in my heart, oh!
The fire burning in her eyes
The chaos that controlled my mind
Whispered goodbye as she got on a plane
Never to return again
But always in my heart, oh!
This love has taken its toll on me
She said goodbye too many times before
And her heart is breaking in front of me
And I have no choice
Cause I won't say goodbye anymore
She said goodbye too many times before
And her heart is breaking in front of me
And I have no choice
Cause I won't say goodbye anymore
Whoa, oh, oh.
Whoa, oh, oh.
Whoa, oh, oh.
Whoa, oh, oh.
Whoa, oh, oh.
I tried my best to feed her appetite
Keep her coming every night
So hard to keep her satisfied, oh!
Kept playing love like it was just a game
Pretending to feel the same
Then turn around and leave again
Keep her coming every night
So hard to keep her satisfied, oh!
Kept playing love like it was just a game
Pretending to feel the same
Then turn around and leave again
But oh, ohh.
This love has taken its toll on me
She said goodbye too many times before
And her heart is breaking in front of me
And I have no choice
Cause I won't say goodbye anymore
This love has taken its toll on me
She said goodbye too many times before
And her heart is breaking in front of me
And I have no choice
Cause I won't say goodbye anymore
ลูกพี่ลูกน้องของอังเดร ริคาโด้ เป็นราชองค์รักษ์ของสมเด็จพระราชินี พึ่งจะกลับมาถึงบ้าน ท่าทางเค้าอิดโรย คนรับใช้บอกว่าเค้าหายไปสามวันแล้ว ดูเหมือนทางราชวังจะมีเรื่องใหญ่ ...
อังเดรแนะนำ ชัปปุยส์ให้ร้จักริคาโด้ “มาจากประเทศไทยเหรอครับ..นี่ก็วุ่นๆเรื่องที่เกี่ยวกับคนที่มาจากประเทศไทยกันอยู่”
“เหรอครับท่าทางพี่ริคาโด้ยังไม่ได้นอน”
“นอนไม่ได้หรอกชัปปุยส์ “
"คุยกันไปก่อนนะขอตัวไปอาบน้ำซักหน่อยเดี๋ยวฉีดน้ำหอมให้มันฟรุ๊งฟริ๊งจะได้ไปหลีหญิงกันชัปปุยส์"
อังเดรพูดเสร็จก็หายแว๊บเข้าห้องน้ำไปเลยเสียงเค้าฮัมเพลงดังมาเป็นระยะ
ยังไม่ทันที่ ริคาโด้จะเล่าอะไรต่อ BBC CNN สำนักข่าวทั่วโลก มี Breaking News ทันที รถพระที่นั่งของพระราชินีแพททริเซียแห่งสเปนประสบอุบัติเหตุ พร้อมพระสหายชาวไทย
“ชัปปุยส์เห็นรูปใบเล็กๆในพาดหัวข่าวหัวใจของเค้าตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม นั่นมัน น้าทะเลพ่อของอันดามัน
” น้าทะเล!!”
ไม่ถึง 30 วินาที ในโซเชี่ยลเน็ตเวิร์ค แชร์ไปทั่วโลก ข่าวซุปซิบเกิดขึ้นมากมาย จนเกินกว่าจะควบคุม
บ้างก็ว่าไม่ใช่พระสหายธรรมดา แต่เป็นพระสวามีของพระราชินี แถมมีลูกด้วยกันอีก ...
“ความลับมันไม่มีในโลกจริงๆถึงจะมีทหารรักษาการแน่นหนาขนาดไหน รูปก็หลุดอยู่ดี"
ชัปปุยส์เห็นรูปอันดามันในทีวีหัวใจเค้าจะหยุดเต้น
“ดูมันทำคนสมัยนี้เลวได้อีก ...เจ้าหญิงเสด็จอย่างลับๆเมื่อสามวันที่แล้ว คือทางราชวังจะจัดงานอยู่แล้ว นักข่าวมันจะรีบไปไหน “
ริคาโด้หัวเสียอย่างมาก ก็เค้าเป็นมหาดเล็กคนสนิทของพระราชินี เป็นคนที่พระราชินีทรงวางพระทัยและ ตำแหน่งใหม่ของเค้าคือ องค์รักษ์ของ เจ้าหญิงรัชทายาท ..
“คือนั่น...” ชัปปุยส์อ้าปากค้าง
“คงต้องบอกแล้วล่ะ ตอนนี้รู้ไปทั้งโลกแล้ว เจ้าหญิงอันดามัน เจ้าหญิงรัชทายาทพระองค์เดียวของสเปน”
“เจ้าหญิงรัชทายาท!!”
“ใช่....จะสถาปนาเดือนหน้า แต่มาเกิดเรื่องซะก่อน เซอร์ไพร๊หนักกว่าเก่าอีก ตอนแรกจะเซอร์ไพร๊แค่คนสเปนตอนนี้กลายเป็นทั้งโลก พระเจ้า พี่อยากจะบ้าตายจริงๆชัปปุยส์ “
ริคาโด้ซัดไวส์อั๊กๆๆๆ
“The Sun มันรู้เรื่องเร็วยังกะนอนอยู่ในวังหลวงซะอีกเชื่อมันเลย เอาเข้าไปขุดกันเข้าไป “
ริคาโด้ยังบ่นอุบเรื่องหนังสือพิมพ์ชื่อดังแนวขุดคุ้ยราชวงศ์อย่างเดอะซันของอังกฤษตอนนี้ได้ข่าวเล่นกันอีกยาวแน่นอน
“อันดามัน”
ชัปปุยส์เดินตัวเบาออกมานอกบ้าน ...มันไม่น่าจะเป็นไปได้ มันเป็นไปได้ยังไง ตัวเค้าเองเคยว่าอันดามันไว้เยอะ ว่าถ้าวันนึงอันดามันรู้ว่าเค้าเป็นใครแล้วจะอึ้งถึงตอนนี้ เค้าต่างหากที่อึ้งจนพูดไม่ออก นั่นมันเจ้าหญิงรัชทายาท ผู้ที่มีสิทธิ์ขึ้นครองราชย์ พระมหากบัตริย์องค์ต่อไปของสเปนเลยนะ
ขัปปุยส์น้ำตาไหลออกมา เค้ารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแค่เศษฝุ่นในอวกาศ...อันดามันของเค้า...
“ชัปปุยส์ ชัปปุยส์ “ อังเดรวิ่งมาตามชัปปุยส์
“นาย..เป็นอะไรตาแดงๆ “
“เปล่าเราไม่ได้เป็นอะไร”
“เรามีข่าวโคดๆจะดีเลยอ่ะ สุดๆ “ อังเดรกระโดดเตะอากาศด้วยความสะใจ ชัปปุยส์พอจะรู้ว่ามันเรื่องอะไร ก็ตอนที่เค้าคุยกับพี่ริคาโด้อังเดรก็มัวแต่อาบน้ำคงพึ่งจะเห็นข่าว
“ข่าวอะไรเหรอ”
“อันดามัน อันดามันของเราเป็นเจ้าหญิงของสเปน “ อังเดรตาโตเป็นไข่ห่าน เค้าดูตื่นเต้นจน ควบคุมตัวเองไม่ได้
“เราเห็นในข่าวแล้วมะกี๊”
“นี่นายไม่ดีใจกับเราเหรอ ...นายคิดดูนะชัปปุยส์ เรากำลังจะออกอัลบั้ม แล้วถ้าแฟนเรา เป็นเจ้าหญิง ไม่ต้องมีงบในการโปรโมทเลย ใครๆก็อยากทำข่าว เพลงของเราจะได้รับการสนใจคือมันดังชัวร์ๆอ่ะ “
อังเดร ฝันหวานไปไกล ต่างจากชัปปุยส์เค้าอยากให้เรื่องนี้มันเป็นแค่ความฝัน
“เรา..ดีใจสิทำไมจะไม่ดีใจล่ะ”
“นี่..ดูอะไรๆๆๆ “ อังเดรเอารูปในโทรศัพท์ที่ถ่ายกับอันดามันให้ดู ชัปปุยส์เจ็บปวดที่สุดแต่เค้าก็ทำอะไรไม่ได้
“หลักฐานมี..ชัปปุยส์..นายจะมีเพื่อนเป็นนักร้องคนดังของโลกแล้ว นายดีใจมั้ย แค่เราเอารูปนี้ให้นักข่าว เราดังทันทีเลย “
อังเดรยังไม่หยุดอีก ...ชัปปุยส์รู้สึกไม่ค่อยดีเลย นั่นมันคนรักของเค้านะ แล้วชัปปุยส์ก็รู้ว่าอันดามันรักเค้ามากพอๆกับที่เค้ารักอันดามัน อังเดรไม่ได้รักอันดามันจริงๆหรอกเหรอ เค้ากำลังจะใช้ เธอเป็นเครื่องมือ
“นายทำไมมองเราแบบนั้นชัปปุยส์ “
“เปล่าหรอก...ไม่มีอะไร”
“ไม่คิดว่าอะไรๆมันจะดูง่ายไปหมด..อังเดรพระสหายของเจ้าหญิงรัชทายาท ฟืนอ่ะ แค่คิดก็ฟินแล้ว”
“นายจะทำจริงๆเหรออังเดรจะเอารูป...เอ่อ ..รูปของอันดามันให้นักข่าวจริงๆเหรอ”
“ไมอ่ะ...นายว่าไม่โอเคเหรอ “
“เราแค่รู้สึกสงสาร”
“เฮ้ยยย สงสารตัวเองเถอะ เนี่ยเป็นนักดนตรีใส้แห้งมานานล่ะ ขอแจ้งเกิดครับ คุณชัปปุยส์ผมขอนะครับ”
อังเดรกึ่มนิดๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล
“สาวๆในสต๊อกเราจะโล๊ะทิ้งให้หมดเลย..มีเจ้าหญิงคนเดียวพอ”
“อ้าวนายไม่ได้รักอันดามันคนเดียวหรอกเหรอ “
“อันดามันคือผู้หญิงที่เรารัก..แต่นายเข้าใจมั้ย คือเราผู้ชายมันมีบ้างแหละ เราเล่นดนตรีนะผู้หญิงกรี๊ดจะตาย ใครจะไปทน จัดให้สิครับ”
อังเดรตอนเมาความในใจ ความลับของเค้า มันพร่างพรูออกมาจนหมด ชัปปุยส์ แทบไม่อยากจะเชื่อว่าเค้าเป็นผู้ชายที่นอนกับสาวๆได้ทุกประเภท แถมขออันเดอร์แวร์พวกเธอไว้ด้วย
“อันดามัน..เป็นผู้หญิงคนเดียวที่เรารัก..นายเชื่อมั้ยแม้แต่หอมแก้มเรายังไม่เคยเลย..จับมือสองครั้งมั้งที่จำได้”
ชัปปุยส์ฟังอังเดรเล่า เรื่องของเค้ากับอันดามันแล้ว ยิ่งทำให้เค้าคิดถึงอันดามันที่สุด ...คิดถึงจนไม่รู้จะทำยังไงดี ...
นั่นก็คนรักของเค้า ..นี่ก็เพื่อนของเค้า ..เค้ายอมให้อังเดรทำแบบนั้นไม่ได้ ในตอนนี้ ทั้งพ่อและแม่ของอันดามันกำลังเจ็บหนัก ชัปปุยส์ อยากเจออันดามันที่สุด ..อยากกอด อยากจับมือ อยากคอยปลอบใจ ...อยากเช็ดน้ำตาในยามที่ทุกข์ใจแบบนี้ ..อันดามันจะรับมือกับข่าวลือต่างๆนานาที่แพร่ออกไปไวยิ่งกว่าอะไรได้ยังไง ...
“พรุ่งนี้พี่ริคาโด้จะไปเฝ้าเจ้าหญิงรัชทายาทพี่ริคาโด้โคดโชคดีได้เป็นองครักษ์ด้วย”
อังเดรบอกชัปปุยส์ นัยน์ตาของเค้ามันหวานเยิ้ม...ดูเค้ามีความสุขสุดๆ
ชัปปุยส์ร้อนใจที่สุด..วังหลวง..ใช่เค้าต้องไปหาอันดามันที่นั่น ต้องไปในคืนนี้ นานกว่านี้เค้าต้องขาดใจตายแน่ๆ แต่จะไปยังไง ...เค้าจะไปยังไง ...
อังเดร เมาจนไม่ได้สติชัปปุยส์แบกอังเดรเข้าบ้านอย่างทุลักทุเล นี่ตกลงอาการเจ็บเข่าของเค้าคงไม่ต้องรักษาแล้วมั้ง ทุกคนเล่นดวลเหล้ากันซะหมดหลายขวดแบบนี้ไม่เมาก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว เค้าไม่ชอบดื่ม แค่จิบไปนิดๆเท่านั้นเอง.. ไม่มีอารมณ์จะดื่มอะไรทั้งนั้น
ชุดทหารองค์รักษ์ของพี่ริคาโด้...ชัปปุยส์คิดอะไรได้เค้าคว้ามันมากอดไว้แน่น พี่ริคาโด้หลับ อังเดรหลับทุกๆคนในบ้านหลับ ..ก็มันเกือบจะตีสองแล้ว
มอเตอร์ไซค์คันใหญ่ขับมาจอดเยื้องๆบ้านของริคาโด้ ...เจ้าของรถถอดหมวกกันน็อคออก เค้ายิ้มตาหยีในความสลัวยังเห็นได้ว่าฟันเค้าขาวเป็นประกายแว๊บๆเลยทีเดียว ฟรีเซ็นเตอร์ยาสีฟันยี่ห้อดังถึงได้เลือกเค้าเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ซะยาวนาน
“เนย์มาร์ขอบคุณมาก”
“มาเซอร์ไพร๊กันเลยชัปปุยส์ ตอนแรกคิดว่าล้อเล่นซะอีก กะจะไม่ออกมาแล้วนะเนี่ย”
“ไม่ได้ล้อเล่นเลย ..ไปเถอะไม่มีเวลาแล้ว “ ชัปปุยส์กระโดดขึ้นซ้อนท้ายเพื่อนนักฟุตบอลจากสโมสรบาเซโลน่า
“จะไปงานคอสเพลย์เหรอ ..แต่งเป็นทหาร” เนย์มาร์ถาม
“เปล่า...นายไปส่งเราที่วังหลวงทีขอร้องล่ะ”
“อะไรของเค้าเจอกันยังไม่ทันจะคุยเลยเอาๆๆ ไปก็ไป”
"เกาะแน่นๆนะชัปปุยส์"
"ไม่ต้องห่วงบิดเต็มที่เลยเพื่อน"
"อย่ามาท้าๆนี่ถ้าไม่เตะบอลก็เป็นนักแข่งรถได้น่ะแจ๊ะจะบอกให้"
"ขับดีๆอย่าโม้มองทางเลยไม่ต้องหันมา"
"โหยยยยยยยยไอ้เหงือก...ป๊อดไปได้ไม่เป็นไรหรอกน่า"
ชัปปุยส์อยากจะคุยอยากจะกินข้าวกับเนย์มาร์ ที่สุดแต่ตอนนี้เค้าไม่พร้อม มันมีเรื่องที่สำคัญกว่ารออยู่
เนย์มาร์เองก็ได้แต่สงสัย มาทำไมที่วัง แล้วทำไมแต่งตัวเป็นทหาร ตกลงเปลี่ยนอาชีพแล้วรึว่ายังไง
โชคดีของชัปปุยส์ทหารที่เฝ้าประตูวังคิดว่าเค้าคือริคาโด้ เพราะความง่วง หน้าของชัปปุยส์ก็ไม่ได้มอง เหลือบมองแค่ป้ายชื่อ แล้วทหารเฝ้าประตูวังสองคนก็หลับต่อ
ชายหนุ่มเอาหมวกปิดหน้าไว้ เค้าเดินเข้ามาในตำหนักใหญ่..ดูเหมือนทหารทุกคนจะหลับหมด นี่ถ้ามีคนร้ายรอบเข้ามาจะทำยังไง ชัปปุยส์ได้แต่เป็นห่วงอันดามัน
นางข้าหลวงสูงวัยสองคนกำลังเดินมาชัปปุยส์เลยหลบวูบเข้าไปข้างๆเสา
“เจ้าหญิงน่ะสิไล่ชั้นกลับออกมาเนี่ยบอกว่าจะทรงบรรทมแล้วไม่ต้องการเพื่อนอีกต่างหาก”
“ฝ่าบาทคงจะกำลังเศร้าเลยอารมณ์ไม่ดี เธอก็อย่าไปนอยด์ให้มันเกินพอดีเดี๋ยวควีนส์มัมทรงทราบจะแย่เอา”
ชัปปุยส์พอจะรู้แล้วว่าอันดามันอยู่ที่ไหน ...เค้าเดินย้อนกลับไปทางเดิมที่นางข้าหลวงเดินออกมา ....
ชายหนุ่มค่อยๆแง้มประตูใหญ่ ....อันดามันยืนอยู่ตรงหน้าต่าง ....นั่นมันอันดามันจริงๆด้วย ชัปปุยส์พยายามย่องให้เบาที่สุด ร่างบางหันหน้ามา...ตกใจสุดขีด..ใครกันเข้ามาในนี้ได้ยังไง ทหารองค์รักษ์จากหน่วยไหนทำไมเข้ามาในห้องโดยไม่บอก อันตรายแน่นอน อันดามันถอยร่นไปติดผนัง ..หันซ้ายหันขวา ปากกำลังจะอ้าตะโกนขอความช่วยเหลือ ร่างสูงในเงามืดก็มาถึงตัวของเธอแล้ว มือใหญ่ปิดปากของเธอเอาไว้แน่น ...
เค้าถอดหมวกออก ...ถึงจะอยู่ในแสงสลัวๆ แต่อันดามันก็จำเค้าได้
น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมา ...อีกฝ่ายดึงตัวของเธอไปกอดไว้...
“ฮือออออออออออออ “ อันดามันปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น “นี่นาย..นายจริงๆใช่มั้ย..ชั้นไม่ได้กำลังฝันอยู่ใช่มั้ย”
“ไม่.....เธอๆไม่ได้ฝัน” ชัปปุยส์น้ำตาไหล เค้าพูดอะไรไม่ออกรู้แต่ว่าอยากกอดอันดามันเอาไว้แบบนี้นานๆ
“ชัปปุยส์... “
ยังไม่ทันที่จะอ้าปากถามต่อ ...ริมฝีปากของอีกฝ่ายก็ประกบกับริมฝีปากของเธอ...
"จูบเจ้าหญิงจะถูกประหารชีวิตมั้ยพะยะค่ะ"
"ยังจะพูดเล่นอีก..รู้แล้วล่ะสิถึงตามมาหาถูก"
“ชัปปุยส์ซะอย่าง...รู้มั้ยชั้นห่วงเธอมาก..คิดถึงชั้นมากรึเปล่า” ชัปปุยส์เอามือประคองใบหน้าที่เปื้อนด้วยน้ำตาของอันดามันไว้
“อื้อ...คิดถึง...คิดถึงที่สุดเลยล่ะ”
“กว่าจะมาเจอได้แทบตาย...ชั้นไม่รู้จะทำยังไงดี “
“นายมาสเปน..นายมาหาชั้นจริงๆ...” อันดามันซาบซึ้งใจไม่หยุด
“ก็ชั้นสัญญาแล้วไง..ชั้นต้องมาสิ”
“คิดถึงนายที่สุดเลย”
“เหมือนกัน...คิดถึงเธอ..คิดถึงทุกลมหายใจเลยจริงๆ”
อันดามันไม่อยากจะนึกถึงใครอีกคน ชัปปุยส์จะมาด้วยเหตุผลอะไรก็ชั่งเถอะ แต่เค้าก็มาอย่างที่บอกไว้ มันเพียงแค่ สามวันเอง..แค่สามวัน แต่เหมือนจากกันมานานมากๆ
“คือชั้นมีเรื่องนึงต้องบอกเธอ...” ชัปปุยส์จ้องตาของอันดามันอย่างหวั่นใจ
“เรื่อง...คนนั้นเหรอ”
“ไม่ใช่...เรื่อง...อังเดร”
“อังเดร..ทำไมเหรอ”
“เธอจะเชื่อมั้ยชั้นมาสเปนกับอังเดร..เค้าไปหาเธอที่เกาะคลาดกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง”
“จริงๆเหรอชัปปุยส์นายไม่ได้อำใช่มั้ย” อันดามันแทบช็อก
“ถึงชั้นจะเป็นคนขี้เล่นแต่ชั้นก็ไม่ได้พูดเล่นๆไปทุกเรื่องนะ..”
“แล้ว...”
“มันแย่ตรงที่เค้าเป็นคนดีเป็นเพื่อนที่ดีแต่ชั้นไม่ได้บอกเค้าเรื่องเราหรอก..ไม่รู้จะบอกยังไงอีกหลายๆเรื่องมันพันกันจนชั้นเองก็ไม่รู้ว่าจะหาทางออกไปตรงไหน..เหมือนติดอยู่ในเขาวงกต”
“เพราะชั้นใช่มั้ย” อันดามันน้ำตาร่วง
“ไม่....อย่าร้องให้..ชั้นอยากให้เธอยิ้มมากกว่า..เธอต้องเข้มแข็งพ่อกับแม่เธอยังอยู่ในห้องไอซียูไม่ใช่เหรอ”
ชัปปุยส์เอามือลูบหัวคนรักเบาๆ "เธอรู้มั้ยชั้นนึกถึงตอนที่เราเจอกันครั้งแรก..ตอนที่ชั้นเกือบถูกฉลามกิน ตอนที่งูเหลือมรัดตัว คิดถึงตอนนั้น..ถ้าไม่มีเธอชั้นคงไม่ได้มายืนอยู่แบบนี้หรอก"
"นายโชคดีไงที่เจอชั้น"
"ช่ายที่สุดเลยล่ะ..ตอนนั้นชั้นแค่คิดว่าเธอตาสวยดี..แต่..ไม่คิดว่า"
"นายจะรักชั้นใช่มั้ย"
"อื้อ...ก็...ทั้งเกาะมีเธอสวยอยู่คนเดียวนี่นาฮ่าๆๆๆ " ชัปปุยส์หัวเราะ
"นายมัน....ชั้นไม่รักนายแล้วไปเลย"
"ล้อเล่นน่า..แค่นี้ทำงอน..ไปจริงๆจะร้องให้หาล่ะไม่ว่า"
"หยุดเลย...ใครร้องให้..ชั้นกำลังเศร้าเรื่องพ่อกับแม่หรอก..ไม่เกี่ยวกับนายซักหน่อย"
"ไม่เกี่ยวจริงๆอ่ะ" ชัปปุยส์จ้องตาอันดามัน
"ไม่...."
"แน่ใจนะ..งั้นกลับแหละ"
"เดี๋ยว..."
"อ้าวก็บอกไม่เกี่ยวก็ไปสิคะห้ามทำไม"
"ชั้นบอกให้นายหยุดเดี๋ยวนี้.."
"ทำมาสั่งๆคิดว่ากลัวเหรอ..."
ชัปปุยส์ยังกอดอันดามันแน่น...บางทีเค้าก็คิดอยากจะทำอะไรมากกว่านี้..แต่ก็ต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้..
นาฬิกาบอกเวลา ตีสี่ กับอีก สิบห้านาที ...
“ชั้นต้องไปแล้วนะ” ชัปปุยส์จูบเบาๆแก้มของอันดามัน
“นายระวังตัวด้วยนะอย่าให้ใครจับได้”
“อย่าห่วงเลยชั้นเอาตัวรอดได้...แล้ว...คืนพรุ่งนี้มาหานะ..”
“อื้อ....”
“จูบชั้นหน่อยสิ”
อันดามันยืดตัวไปหอมแก้มชัปปุยส์เบาๆ
“ไม่ใช่ตรงนั้น..ตรงนี้...” แต่เค้ากลับจูบที่ปากแทน
“พอได้แล้ว...นายต้องรีบออกไปก่อนนางข้าหลวงจะมา..ตีห้าก็มากันแล้วไม่รู้จะมาทำไมตั้งแต่เช้ามืด”
“เป็นเจ้าหญิงแล้วนี่...” ชัปปุยส์ล้ออันดามัน
“ไม่ได้ดีใจซักหน่อย...ไปเลย ไปได้แล้ว” อีกฝ่ายก็เขินสุดๆ
“ค๊าบบบบ เจ้าหญิง” เค้าพูดพลางดึงร่างบางไปจูบเต็มแรง
“เบาๆเป็นมั้ยเนี่ย..ปากถลอกหมดแล้ว”
“ก็คนมันรักอ่ะ...ไปนะ”
“อื้อ”
“แล้วก็..ห้ามเหล่ทหารหล่อๆในวังนะชั้นหึงเข้าใจมั้ย”
“รู้แล้วน่า..”
“ห้ามนอกใจด้วยอย่าแม้แต่จะคิด”
“รู้แล้ว..ไปได้แล้วน่า” อันดามันทั้งปลื้มทั้งเขินทั้งรู้สึกดีสุดๆ รู้สึกดีจนอยากจะลืมใครอีกคน..มันแสลงใจ...อันดามันก็รักชัปปุยส์หมดหัวใจไปแล้ว...ทุกครั้งที่ชัปปุยส์จากไป..มันทิ้งคำว่า..บาปเอาไว้กับอันดามันเสมอ
คนรักของคนอื่น...แต่เธอก็ห้ามใจไม่ให้รักเค้าไม่ได้จริงๆ...
ชัปปุยส์วิ่งไปวื่งมาระหว่างประตูห้องกับ ระเบียงที่ อันดามันยืนอยู่เป็นสิบๆรอบ..จะไปก็ไปไม่ได้ซักที เหมือนกอดเท่าไหร่ก็ไม่พอ หอมเท่าไหร่ก็เหมือนไม่หอม จูบเท่าไหร่ก็เหมือนยังไม่หนำใจ
อันดามัน..นึกถึงอังเดร..มันไม่ใช่ความรู้สึกชอบรึอะไรทั้งนั้นแค่รู้สึกเป็นห่วงอย่างน้อยเค้าก็เป็นพี่ชายเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงแล้วถ้าอังเดรรู้เรื่องชัปปุยส์กับเธอเค้าจะเป็นยังไง ไม่ได้เจอกันตั้งสองปี..อังเดรจะเป็นยังไงบ้างจะยังชั่งฝันแล้วก็ยังร้องเพลงเพราะอยู่เหมือนเดิมรึปล่าแต่ถึงจะเป็นยังไง..อันดามันก็ไม่ได้มีหัวใจจะรักใครได้อีกแล้ว...นอกจากชัปปุยส์ ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น