ชัปปุยส์ยังนอนไม่ตื่นเกือบจะสิบโมงเช้าแล้ว อังเดรนึกเป็นห่วงกลัวว่าชัปปุยส์จะหิวเค้ารู้สึกไม่ดีเลยพาเพื่อนมาด้วยแต่ไม่ค่อยได้ดูแล เค้าควรพาชัปปุยส์ไปเที่ยวที่สวยๆงามๆบ้าง แต่ก่อนอื่นต้องออกไปซุปเปอร์มาเก็ตไปซื้อของมาตุนไว้ พี่ริคาโด้ก็งานยุ่ง..
อังเดรยังใจเย็นเรื่องอันดามันเพราะยังไงซะเค้าจะไปหาตอนไหนก็ได้ ก็พี่ชายเป็นถึงองค์รักษ์ของเจ้าหญิง มีอะไรต้องกังวลอีก ตอนนี้เค้าแค่รอเวลาที่จะส่งไฟส์รูปภาพให้สำนักข่าว แต่เรื่องนี้เค้าน่าจะได้ปรึกษาทางบริษัทก่อน
วันหยุดที่ผู้คนคราค่ำเต็มท้องถนน ..ป้ายแอลอีดีใหญ่ขึ้นแถลงการณ์จากสำนักพระราชวัง เตรียมงานสถาปนาเจ้าหญิงรัชทายาทในอีกสองอาทิตย์ข้างหน้าทำให้ทุกสายตาหยุดมองด้วยความตื่นเต้น อังเดรดีใจจนตัวสั่นไปหมด เค้ายืนหยุดดูอย่างปิติมันภูมิใจและปลื้มใจอย่างบอกไม่ถูก
“แกมันสามล้อถูกหวยนังเด็กเกาะ...” คนที่ยืนข้างๆอังเดรพูดขึ้น ชายหนุ่มได้ยินแล้วโกรธมากๆ
“เธอว่าใคร?” อังเดรถามด้วยความโมโห
“ว่า....ว่า...ใครก็ได้แกจะทำไม”
“เธอเนี่ยมันไม่สวยแล้วยังปากเสียอีกนะ”
หญิงสาวจ้องหน้าเค้าราวกับเป็นศัตรูมาแต่ชาติไหน “มันเป็นเมียแกรึไงแกต้องมาเดือดร้อน”
“มัน...นั่นเจ้าหญิงนะเธอเรียกมันเลยเหรอ..ไม่เกินไปหน่อยเหรอ..มาจากไหนเนี่ยไม่ใช่คนสเปนแน่ๆ”
“ชั้นไม่ใช่คนประเทศอีเดียตๆแบบสเปนก็แล้วกัน”
หญิงสาวพูดจบก็สบัดหน้าเดินตรงดิ่งเข้าร้านกาแฟ อังเดรแค้นใจ..คนอะไรไม่มีมารยาทที่สุด สนใจไปก็เท่านั้นเค้าไปหาของกินเครื่องดื่มไปไว้ให้ชัปปุยส์เพื่อนรักของเค้าดีกว่า กินเติมพลังแล้วจะได้ไปขับรถชมเมืองหลีหญิงให้มันสบายใจ
“ช่วยด้วย...ช่วยด้วย ช่วยด้วย !!! “
เสียงผู้หญิงร้องซะดังลั่นถนนเลย ร่างใหญ่ชนอังเดรเข้าพลึ๊ก เค้าคว้ากระเป๋าสะพายไว้ได้ แต่อีกฝ่ายกลับชักมีดออกมา “แกไปซะ...” เค้าบอกชายร่างใหญ่หนวดเฟิ้ม
“มึงมาขวางทำไม..เอาของกูมาเดี๋ยวนี้นะ” มีดยังฉวัดเฉวียนอยู่ข้างหน้าของอังเดร
มีดเล่มเล็กจิ้มเข้ามาที่ตัวของเค้า ชายหนุ่มเหวี่ยงตัวออก มีดเลยเฉี่ยวเข้าที่แขนขาวๆของเค้าเลือดไหลซิบ
“ตำรวจมา!!” อังเดรตะโกน โจรวิ่งราวกระเป๋าเลยรีบใส่เกียร์หมาเผ่นทันที มันวิ่งชนนุ่นนี่ข้างทางกระจัดกระจายไปหมด
“ขอบคุณมากๆขอบคุณจริงๆ” เจ้าของกระเป๋าวิ่งกระหื่นกระหอบมาพอดี
“รู้ว่าเป็นของเธอชั้นไม่ช่วยหรอก ดูดิซวยเลย โคดเจ็บอ่ะ “
“ชั้นขอโทษนะ..ขอโทษจริงๆ คุณเจ็บมากมั้ย” หญิงสาวผมบร๊อนซ์ที่พึ่งมีปากเสียงกับเค้าเมื่อครู่นี่เองเธอคือเจ้าของกระเป๋าใบที่เค้าดึงมาจากโจร
“เลือดออกอยู่เนี่ยไม่เห็นเหรอ” เค้าเสียงเขียว
“ชั้นจะพาคุณไปโรงพยาบาล ขอโทษอีกครั้งนะ”
“ไม่ต้อง...แค่...” อังเดรเห็นหุ่นของโซเฟีย หน้าตาแบบนี้สเปคเค้าเลย อยากทำเค้าเจ็บตัวแถมยังมาว่าผู้หญิงที่เค้ารักอีก จะเอาคืนให้เข็ด
“แค่อะไร”
“เลี้ยงข้าวผมก็พอ..” เค้ายิ้มหวานให้หญิงสาว โซเฟียถึงกับอึ้ง..ก็เมื่อกี๊ยังทำหน้ายักษ์อยู่เลยเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วจริงๆ
“เลี้ยงข้าวเหรอ...เอ่อ คือชั้นให้เงินคุณไปทานเองได้มั้ยคะ ชั้นมีธุระ”
“งั้นไม่ต้องก็ได้...”
“ก็ได้..งั้นคุณจะกินอะไรล่ะ”
“ผมไม่กินตอนนี้หรอก..เป็นคืนนี้มั้ย...” เค้ายิ้มอีก “ ผมอังเดร” เค้ายื่นมือ
“โซเฟียค่ะ..” หญิงสาวยื่นมือมาจับแบบไม่ค่อยเต็มใจนัก ทำไงได้ก็เค้าเป็นคนช่วยเธอเอาไว้ ไม่งั้นพาสปอร์ต ไอดีการ์ด กิ๊ฟว๊อยเชอร์ ทุกสิ่งอย่าง หายไปเธอจะกลับบ้านยังไง คงวุ่นวายน่าดู
อังเดรไม่ได้คิดอยากจะรู้จักรึว่าอะไร..ในหัวเค้ามีแค่เรื่องเดียวเมื่อคืนพลาดไปหนึ่งวันนี้ต้องได้
“คุณไม่ใช่คนสเปนเหรอครับ”
“ชั้นมาจากโปรตุเกสค่ะ “
“เฮ้....บ้านเดียวกันเลย ไม่ได้อำใช่มั้ยเนี่ย..ถึงว่าสาวโปรตุเกสสวยทุกคน”
“ขอบคุณมากๆค่ะ “ ถึงจะไม่ค่อยถูกชะตากับเค้าเท่าไหร่แต่คำพูดคำจาของเค้าหลังช่วยเธอเรื่องกระเป๋ามันหวานหูซะจนโซเฟียเคลิ้มเลยทีเดียวยิ่งคุยยิ่งถูกคอ ..
“คืนนี้เจอกันผมไปนะต้องไปซื้อของให้เพื่อน อย่าลืมล่ะเดี๋ยวผมโทรหา “
“โอเค...”
“คือ..คุณ..จริงๆแล้วผมขอโทษนะที่ว่าคุณตอนแรก..ผมแค่อารมณ์ไม่ดี..คือคุณสวยมากๆผมไม่เคยเจอใครสวยสะดุดตาแบบคุณมาก่อน..คุณเป็นดารารึว่านางแบบรึเปล่าครับ”
โซเฟียถึงกับเขินเลยทีเดียว
“เอ่อ..คือชั้น..แค่เป็นนางแบบสมัครเล่นน่ะ”
“ผมคิดไว้อยู่แล้ว สวยแบบคุณหุ่นดีๆแบบนี้ไม่ดาราก็นางแบบ “
อังเดรพูดหวานกับผู้หญิงทุกคนที่เค้าต้องการแบบนี้จนขึ้นใจแล้ว เค้าไม่ได้รู้สึกอะไรอย่างที่พูด...แต่อีกฝ่ายมักจะหวั่นไหวกับใบหน้าหล่อๆของเค้าเสมอ คนแล้วคนเล่า ...
ชัปปุยส์ตัดสายโซเฟียทิ้งตลอด ...รับไปก็คุยกันไม่รู้เรื่องอยู่ดี ไว้เค้าต้องไปเคลียร์แน่นอนแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ เค้าเองก็ไม่ได้ชอบที่ตัวเองทิ้งเรื่องนั้นเรืองนี้เอาไว้ให้มันพันกันไปหมด
.ทั้งเรื่องอังเดรที่เค้าควรบอกอังเดรแมนๆ เรืองที่เค้าบอกเลิกโซเฟีย แต่ยังไม่ได้บอกอันดามัน ชัปปุยส์รู้ว่าที่อันดามันไม่ถามเพราะว่ารักเค้ามากจนเกินกว่าจะรับรู้อะไรทั้งนั้น ..อันดามันเป็นน้องเค้าตั้ง หกปี จริงๆแล้ว..เรื่องเมื่อคืนเค้าน่าจะห้ามตัวเอง..แต่เค้าก็ทำไม่ได้ ..แถมตอนนี้ยังอยากจะให้ถึงตอนกลางคืนเร็วๆจะได้ไปหาอันดามันอีก
อังเดรกลับเข้ามาพร้อม ของกินเยอะแยะไปหมด ดูเค้าอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
“ชัปปุยส์..เราขอโทษนะเห็นนายนอนเลยไม่ได้ปลุก นี่มาดูอะไรของๆนายทั้งนั้นเลย” อังเดรเอาเครื่องดื่มเอาขนมปังเอาพิซซ่าออกมาจากถุงกระดาษ
“ขอบคุณมากๆอังเดร “
“เดี๋ยวๆขอเวฟพิซซ่าแพร๊พ เย็นไปนิดนุง “
ชัปปุยส์เห็นอังเดรดีกับเค้าแบบนี้ยิ่งรู้สึกผิด ..แต่อังเดรก็กำลังจะทำร้ายอันดามัน..เค้ารักก็จริงแต่ความรักของอังเดรมันซ่อนผลประโยชน์เอาไว้ด้วย..ความรักนะไม่ใช่ธุรกิจ ...
“ชัปปุยส์..คือนายจะว่าอะไรเรามั้ยคืนนี้..เราขออีกคืนนะ..เรามีเด็ดๆไม่อยากพลาด” อังเดรพูดพลางยกถาดพิซซ่าออกมาจากไมโครเวฟ
“นายเนี่ยสาวเยอะชะมัดเลยนะอังเดร”
“คนมันหล่ออ่ะนะช่วยไม่ได้ ฮ่าๆๆๆ” เค้าหัวเราะร่วนชอบใจ
มันก็จริง อังเดรหล่อมากๆ นี่ถ้าชัปปุยส์เป็นผู้หญิงอาจจะเสร็จอังเดรไปแล้วก็ได้ คนอะไร บริการดีเอาใจเก่งมากๆใครไม่เคลิ้มก็บ้าแล้ว
“เรารอได้นายไปเหอะ เดี๋ยวเรานอนดูทีวีพอดีเหนื่อยๆ”
“เออ เราก็ว่าท่าทางนายเพลียๆ..นอนไม่ค่อยหลับป่ะ แปลกที่ก็งี้แหละ”
“ชะ...ช่าย...เราไม่ค่อยหลับแปลกที่ “ ชัปปุยส์สะอึกน้ำทันทีชายหนุ่มได้แต่นึก...ต่อให้เพลียจนตายก็ยอม..
ชัปปุยส์มองดูปฏิทิน อีกอาทิตย์เดียวก็ต้องกลับไทยแล้ว กลับไปเป็นนักฟุตบอลอาชีพต่อ
..เค้ารักการเล่นฟุตบอลที่สุด แต่บางทีเค้าก็รู้สึกว่าตัวเองและเพื่อนๆนักฟุตบอลด้วยกันเหมือนสินค้าอย่างนึง..ถูกขายทอดตลาดเหมือนผักปลา เกลียดที่สุดคือตอนนั่งแถลงข่าวย้ายสังกัด
.เพราะเค้าอดสงสารแฟนบอลของเค้าไม่ได้ จากสังกัดเดิมที่เคยเจอกันทุกๆครั้งเวลาเค้าแข่ง กลับต้องไปอยู่สังกัดอื่นคิดถึงเพื่อนคิดถึงพี่ๆคิดถึงที่ ที่จากมา แต่ทำยังไงได้นักฟุตบอลอาชีพทั่วโลกก็เป็นแบบนี้ เบื้องหน้าคือการแข่งขันคือเกมส์ แต่เบื้องหลังใครจะรู้มันคือธุรกิจล้วนๆ
แค่จะกินน้ำแต่ละขวดยังต้องดึงฉลากออกเลย
..มันเป็นชีวิตที่เค้าเลือกแล้ว ...ใครว่ายังไงก็ชั่ง สิ่งที่เค้าต้องทำ ..คือ ..ทำมันต่อไป...
..เค้ารักการเล่นฟุตบอลที่สุด แต่บางทีเค้าก็รู้สึกว่าตัวเองและเพื่อนๆนักฟุตบอลด้วยกันเหมือนสินค้าอย่างนึง..ถูกขายทอดตลาดเหมือนผักปลา เกลียดที่สุดคือตอนนั่งแถลงข่าวย้ายสังกัด
.เพราะเค้าอดสงสารแฟนบอลของเค้าไม่ได้ จากสังกัดเดิมที่เคยเจอกันทุกๆครั้งเวลาเค้าแข่ง กลับต้องไปอยู่สังกัดอื่นคิดถึงเพื่อนคิดถึงพี่ๆคิดถึงที่ ที่จากมา แต่ทำยังไงได้นักฟุตบอลอาชีพทั่วโลกก็เป็นแบบนี้ เบื้องหน้าคือการแข่งขันคือเกมส์ แต่เบื้องหลังใครจะรู้มันคือธุรกิจล้วนๆ
แค่จะกินน้ำแต่ละขวดยังต้องดึงฉลากออกเลย
..มันเป็นชีวิตที่เค้าเลือกแล้ว ...ใครว่ายังไงก็ชั่ง สิ่งที่เค้าต้องทำ ..คือ ..ทำมันต่อไป...
ทำไมเค้ารู้สึกเหมือนโซเฟียอยู่ใกล้ๆเค้าอีกแล้ว ...ไม่นะอย่าบอกว่าเธอเห็นข่าวแล้วตามมาที่สเปน ไม่จริงเค้าได้แต่บอกตัวเอง ข่าวมันดังออกขนาดนี้ แล้วตอนนี้รูปอันดามันว่อนเน็ตไปทั่ว รูปตอนเด็กรูปตอนอยู่รัสเซียทุกอย่างถูกขุดขึ้นมาหมด เกิดแฟนเพจอีกต่างหาก อะไรมันจะขนาดนั้น ..
“ดังใหญ่แล้วนะ แต่ชั้นว่าตลกมากกว่าเธอมีแฟนคลับด้วย ฮ่าๆๆ” ชัปปุยส์ล้ออันดามัน
“คนทุกวันนี้อะไรๆก็แฟนเพจ...รักก็ทำเกลียดก็แอนตี้ บางทีถ้าแฟนบอลของนายรู้อาจจะมีแฟนเพจแอนตี้ชั้นก็ได้ “
“ไม่หรอกแฟนบอลชั้นออกจะน่ารักเค้าไม่ทำแน่นอนเชื่อดิ”
“ชั้นหวังว่าแบบนั้น...”
“ความรักของชั้นครั้งนี้ชั้นจะไม่บอกใครเด็ดขาด อยากเก็บเอาไว้ให้มันเป็นเรื่องส่วนตัวจริงๆ แล้ว...เธอเอง..เธอเองก็คงบอกใครไม่ได้ด้วยใช่มั้ย”
"เจ้าหญิงจะมีพระสหายได้แต่ก็ต้องไม่เปิดเผยอยู่ดี"
"ตอนนี้ชั้นเป็นมากกว่าสหายเจ้าหญิงสินะ" เค้าหอมที่ผมของอันดามันเบาๆ
"ชัปปุยส์คือคนพิเศษที่สุดของชั้น..มากกว่าแฟน .."
"เธอก็เหมือนกัน..มากกว่าแฟน.."
เธอเป็นมากกว่ารัก
เพราะเธอนั้นคือครึ่งชีวิต
ฉันใช้เวลาทั้งชีวิตเพื่อตามหา
และรอคอยเธอมาแสนนาน
และสุดท้ายก็เจอว่าเธอคือทุกอย่าง
ที่เติมเต็มหัวใจ
จากนี้ทุกลมหายใจฉันคือเธอ
ชัปปุยส์กอดอันดามันไว้แน่น เค้ารู้แค่ว่าอยากเก็บเธอเอาไว้.....อีกอย่างแฟนบอลของเค้าบางส่วนก็ช้ำใจมามากพอแล้วกับการที่เค้ามีแฟนแบบเปิดเผย ตอนแรกเค้าก็คิดว่านี่มันชีวิตของเค้า เค้าจะทำอะไรก็ได้ ..แต่เมื่อช่วงปีที่แล้ว มีน้องนักเรียน ม.สามกระโดดตึกตายเพราะเห็นเค้าอัฟรูปจูบกับโซเฟียลงไอจี บางครั้งเค้าก็ไม่ได้อยากทำ แต่โซเฟียเป็นคนทำ..เค้ารักโซเฟียมาก เลยตามใจเธอทุกอย่าง .. เค้าไม่เคยเสียใจอะไรขนาดนั้นมาก่อนเลย มันเป็นฝันร้ายชั่วชีวิตของเค้า ..การเป็นคนของประชาชนมันก็ต้องแลกกับคำว่าส่วนตัว ..ถ้าอยากจะส่วนตัวก็ต้องไปขายก๋วยเตี๋ยวรึว่า ขับมอเตอร์ไซค์รับจ้าง ...แบบนั้นคุณทำอะไรก็ได้ ...
“เธอสอนชั้นพูดภาษารัสเซียหน่อยสิ..อยากพูดเป็น” เค้ากระซิบที่หูก็อันดามันเรียนที่รัสเซียตั้งแต่เธออยู่ ม.สองแล้ว
“งั้นนายก็สอนชั้นเล่นฟุตบอลด้วยดิ..อยากเก่งเหมือนนายบ้างนะ “
“แต่ชั้นอยากสอนเธอทำอย่างอื่นมากกว่า “ ชัปปุยส์พูดพลางไซ้ที่ซอกคอขาวๆของหญิงสาว มือเค้าก็ไม่เคยจะอยู่สุขเลย...แต่อันดามันก็พูดอะไรออกมาไม่ได้ ...
แค่จะบอกว่าพอเถอะ..
มันก็ยังไมมี่เรียวแรงที่จะบอก มันอ่อนระทวยไปหมดทั้งร่าง....
รู้ตัวอีกที ...ก็มาอยู่บนเตียงนอนแล้ว...นี่เรากำลังทำอะไรอยู่ เด็กสาวได้แต่คิด ..แค่คิด .
.ท่อนบนที่เปลือยเปล่าของเค้ามันสวยงามเหมือนกับรูปปั้นของเทพเจ้ากรีกก็ไม่ปาน ..
จูบที่เร่าร้อนของชัปปุยส์ยิ่งทำให้อารมณ์ของเด็กสาวกระเจิดกระเจิง .
.ทุกครั้งที่เค้าละเลงจูบลงมา .
..เหมือนร่างกายและวิญญาณของเธอมันหลุดแยกออกจากกัน ...
“รักชั้นรึเปล่า”
เสียงครางเบาๆ แต่ไม่มีเสียงตอบ... อันดามันรู้สึกแค่ว่าร่างกายของชัปปุยส์เหมือนไฟ..มันร้อน..จนจะมอดไหม้ทุกสิ่งอย่าง ... ริมฝีปากอวบอิ่ม ดวงตาหวานซึ้งคู่นี้หญิงสาวรักมันที่สุด ... ยังมองเห็นเงาของตัวเองอยู่ดวงตาสดใสของเค้า
“ชั้นรักเธอชัปปุยส์” เสียงหวานใสของอันดามันยิ่งทำให้ชัปปุยส์หยุดอารมณ์ไม่อยู่
“รักเธอ...รักเธอที่สุด” ชัปปุยส์กระซิบที่หูด้วยเสียงอันแผ่วเบา ..
.ครั้งแรกของเธอเมื่อวาน กับครั้งนี้มันต่างกัน เหมือนความเจ็บปวดมันลดลง ...
ชัปปุยส์ประคองใบหน้า เล็กๆเอาไว้ ด้วยความรัก ปากของหญิงสาวแดงระเรื่อเพราะถูกกดจูบอยู่ตลอดเวลา ...
“คืนนี้ไม่ต้องนอนนะ” เค้ายังกระซิบอีก ตัวเค้ายังค่อมอยู่บนตัวของอันดามัน
“ชัปปุยส์...”
“อื้อ ...” เค้าดันตัวอันดามันขึ้นบ้างบน “ชั้นว่าแบบนี้ดีกว่านะ ...woman on top “
เหมือนชัปปุยส์จะจับอันดามันไปทางไหนก็ได้ ...ร่างกายของเธอเหมือนเป็นทาสของเค้าไปแล้ว ..
ร่างเล็กก้มลงจูบเค้าอย่างดูดดื่ม ... มือใหญ่ของเค้ารวบผมยาวๆของเธอเอาไว้เพราะมันแยงหน้าของเค้า..
“เธอรู้มั้ยชั้นชอบเธอมาก..ชอบเธอตอนนี้ที่สุด ...”
“ชอบตอนชั้นอยู่บนตัวนายนะเหรอ “ อันดามันพูดพลางไซ้ที่ลำคอของชัปปุยส์
“อื้อ..เธอสอนง่ายไง..ชั้นเลยชอบ” ชายหนุ่มยิ้มหวาน มองดูร่างกายอันสวยงามที่เปลือยเปล่าอยู่บนตัวของเค้าด้วยความรัก มือใหญ่นิ้วเรียวยาวของเค้ายังลูบไล้ไปตามร่างกาย
...อันดามันดึงมือเค้ามาจูบด้วยความรักความเสน่ห์หา ...”ชั้นรักเธอชัปปุยส์”
“ชั้นรู้...”
สองคนเหมือนอยู่ในโลกใบเดียวกันจนลืมทุกอย่าง ลืมแม้แต่เวลากลับ ... ชัปปุยส์รู้ตัวอีกทีก็เกือบจะตีห้า เค้าลุกใส่เสื้อผ้า ...อันดามันยังนอนหลับ ..เธอคงเพลียก็เล่นไม่นอนกันเลยพึ่งจะมางีบเมื่อไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
ชายหนุ่มก้มลงจูบหลัง อันเปล่าเปลือยของหญิงสาวเบาๆ แต่ก็ทำให้เธอรู้สึกตัวจนได้
“ชัปปุยส์ !!“
“ชั้นต้องไปแล้วนะ ...รักเธอ” เค้าจูบที่หน้าผาก ก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้อง อันดามันคว้าเสื้อคลุมมาใส่ได้ก็วิ่งตามไป
“ตามมาทำไม ไปนอนได้แล้ว เดี๋ยวก็มีคนเห็นหรอก” เค้าดึงตัวอันดามันมากอด
“เห็นก็เห็นสิไม่กลัว”
“เด็กดื้อกลับเข้าห้องเดี๋ยวนี้..เร็วๆ”
“ชั้น...”
“คืนนี้เจอกัน..ชั้นสัญญาจะมาหาเธอให้ได้ ..”
“ชั้นจะรอ..”
“ไปนะ..ที่รัก” เค้าจูบปากเต็มแรงก่อนจะรีบเดินลัดเลาะออกไปทางสวนด้านหลังวัง อันดามันใจหายอย่างบอกไม่ถูกไม่อยากให้เค้าจากไปเลย ..
“ชัปปุยส์..ชั้นรักนาย..” น้ำตาของอันดามันร่วงพรู ... ไม่เคยรู้สึกใจหายอะไรแบบนี้มาก่อนเลย ..
อังเดรคงกลับบ้านแล้ว ..ชัปปุยส์อยากจะบ้าตายแล้วเค้าจะบอกอังเดรว่าไปไหนมา ..คงต้องอ้างเพื่อนนักฟุตบอลเนย์มาร์สุดหล่ออีกแล้ว ...
“คุณอังเดรยังไม่กลับหรอกค่ะคุณชัปปุยส์” แม่บ้านชาวเอธิโอเปียบอก ชัปปุยส์ถอนหายใจเฮือก
“เหรอครับป้า ขอบคุณมากๆครับ “
นางยิ้มให้ชัปปุยส์ ความจริงนางเห็นชัปปุยส์ออกไปข้างนอกทุกๆคืน แต่ก็ไม่ได้ยุ่งอะไร
“คุณริคาโด้ก็ยังไม่กลับนะคะ ยังอยู่โรงพยาบาลเฝ้าควีนส์ค่ะ” นางยังบอกตามหลังมาอีก
“ขอบคุณมากๆครับป้า “ ชัปปุยส์ยิ้มหวานให้แม่บ้าน ..ถ้าป้าแกบอกพี่ริคาโด้กับ อังเดรเค้าตายแน่ เล่นขโมยเครื่องแบบพี่เค้าไปใส่ตลอดแบบนี้ โชคดีที่ป้าแกดูจะเอ็นดูชัปปุยส์เลยรอดตัวไป ...
โซเฟียกำลังฝันถึงชัปปุยส์มือก็กอดเค้าเอาไว้จนแน่น ... ความรู้สึกมันเหมือนมือชัปปุยส์กำลังดันหัวของเธอออกจากตัวเค้าอย่างแรง จนเธอแทบจะตกเตียง
“ชัปปุยส์ทำไมที่รักผลักโซเฟียแบบนี้ “ หญิงสาวยังงัวเงีย
โซเฟียหัวใจแทบจะหลุดจากร่าง ก็ชายหนุ่มที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนเตียงไม่ใช่ชัปปุยส์ เกิดอะไรขึ้น ..นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นกับชีวิตของเธอ ...จำได้ว่าครั้งสุดท้ายเธอดื่มอยู่ในผับกับอังเดร ...จำได้แค่นั้น
“แก....แกทำอะไรชั้น !!! " ร่างเล็กกระโดดขึ้นค่อมชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่บนเตียง โซเฟียทั้งทุบทั้งตีอังเดร เค้าเอามือปัดป้องไว้ยังไงก็ไม่อยู่
“เอ้ยยยย ทำบ้าอะไรของเธอชั้นเจ็บนะ “ อังเดรผลักโซเฟียจมล้มพับไปกับที่นอน
“ฮืออออ แกไอ้ชาติชั่ว แกหลอกฟันชั้นเหรอ ไอ้สารเลว “ มือน้อยขว้างหมอนใส่หน้าอังเดรเต็มแรง
“นี่...ฟังนะ..เมื่อคืนเธอเมามาก ...เธอต่างหากทำชั้น ..บ้าชิบผู้หญิงอะไรหายเมาแล้วก็โวยวายขี้ตู่ “
“ไม่จริง ฮือออ ไม่จริง แกหลอกชั้น ชั้นจะฆ่าแก “ หญิงสาวคว้าได้ โคมไฟ ขว้างใส่ อังเดร โดนหน้าเค้าเต็มเปา
“เธอมันบ้า ทีเมื่อคืนร้องครวญครางบอกอย่าหยุดๆ ยัยบ้าเอ้ย ชั้นไม่น่านอนกับเธอเลย “
อังเดรไม่เคยนอนกับผู้หญิงคนไหนแล้วจะถูกตบตีด่าทอราวกับเค้าเป็นฆาตกรฆ่าใครตายอะไรแบบนี้มาก่อน
“ชั้นเกลียดแก ..แกออกไปจากห้องชั้นเดี๋ยวนี้ ออกไป ออกไป๊ “ โซเฟียตะโกนไล่เสียงดัง
“ดูซิหน้าหล่อๆของชั้น ...ไม่น่าเลยจริงๆ”
“ออกไป...ก่อนที่ชั้นจะฆ่าแก ออกไป!! “
หญิงสาวทรุดตัวลงนั่งพับเพียบกับพิื้นร้องให้จนเนื้อตัวสั่นระริก
“มันก็แค่เซ็กส์จะอะไรนักหนา เธอไม่ต้องมารับผิดชอบชั้นหรอกน่า ..ว่าแต่..เธอเจ๋งดีนะชั้นชอบ..สุดๆเลย “
ร่างสูงบีบแขนของโซเฟียจนเธอเจ็บ
“ถุ๊ยย” น้ำลายกระเด็นเต็มหน้าของอังเดร
“อย่า..แกจะทำอะไร ปล่อยชั้นนะ ปล่อย “ อังเดรโมโห เค้าจับตัวหญิงสาวทุ่มลงไปบนเตียงจนเธอจุก
“ไม่เคยมีใครมาถุยน้ำลายใส่หน้าชั้นเลยนะ แล้วก็ไม่มีใครมาทำหน้าชั้นเจ็บแบบนี้ “ เค้าตาขึง ร่างเค้าค่อมตัวของหญิงสาวไว้
“แกมันเลวไอ้สารเลว”
อังเดรไม่ฟังเสียง เค้า จับโฟเฟียกดกับที่นอน “ปล่อยชั้น..ไอ้บ้า . ฮือออ “
ถึงปากจะด่า ..แต่หญิงสาวก็เคลิ้มไปรสรักของอังเดร..มันโลดโผน..สะอกสะใจแบบที่เธอชอบ...เสียอยู่อย่างเดียว ..ที่เธอไม่ได้รักชายแปลกหน้าคนนี้เลย ...ชัปปุยส์ ....ชัปปุยส์ ..เค้าจะรู้ไม่ได้ ...เรื่องนี้มันต้องเป็นความลับ เป็นความลับไปจนตาย ..
โซเฟียเข้าไปอาบน้ำ ...น้ำเย็นๆจากฝักบัว ...ราดทั่วทั้งหัวทั้งตัว ....หญิงสาวทรุดลงกับพื้นห้องน้ำร้องให้อย่างหนัก ..
“โซเฟีย ...โซเฟีย “ อังเดรเคาะประตูเรียก ..เค้าเองก็ผิด เค้าตั้งใจหลอกเธอ ก็ใครจะไปรู้ว่าเธอจะเป็นแบบนี้ รู้แต่แรก เค้าก็ไม่ทำ แต่เสน่ห์ของเธอมันเย้ายวนจนเค้าห้ามใจตัวเองไม่ได้ ...
อังเดรเอาผ้าเช็ดตัวไปห่อตัวของโซเฟียไว้ “ผมขอโทษนะ ...ไม่เคยรู้สึกเสียใจอะไรแบบนี้มาก่อนเลย”
“ออกไป...” ดวงตาเหม่อลอยกับเสียงเรียบๆแต่แฝงไปด้วยความเย็นชาของเธอ..มันยิ่งทำให้อังเดรรู้สึกไม่ดีครั้งแรกที่เค้าเริ่มจะรู้สึกผิด..กับการมีเซ็กส์ คราวหลังเค้าจะไม่ทำแบบนี้อีก .
ก็ใช่สินะครั้งสุดท้ายแล้วนี่มันคือครั้งสุดท้ายก่อนที่เค้าจะบอกใครๆว่าเค้าคือพระสหายของเจ้าหญิงรัชทายาทแห่งสเปน
ก็แค่วันนี้ ..จากนี้ก็ลืมมันซะ ..ไม่ต้องเก็บมากังวลอีก ..
หมดชีวิตฉันให้เธอ แต่วันนี้หัวใจเธอให้เขา คำว่ารัก
ไอ้คำว่าเรา มันเป็นเพียงละคร แค่ตอนอยู่กับฉัน
ทุกครั้งที่ละสายตา เวลาห่างกันทุกที
ฉันคนนี้กลายเป็นตัวอะไร
ฉันรู้ว่ารักสวยงาม ฉันรู้ว่ารักคือไฟ
ที่เผาทำลายคนให้เหมือนตายเพราะเธอ
“เพราะแกคนเดียวนังอันดามัน ถ้าไม่มีแก..ชั้นก็คงไม่เป็นแบบนี้ ...ชั้นเกลียดแก เกลียดแกที่สุด “
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น